وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
درست کردن فایل راهنمای CHM از توضیحات XML یک پروژه

تا حالا هیچ وقت برای شما این سؤال پیش اومده که این فایل‌های CHM راهنمای زیبایی که برای مثال به‌عنوان مستندات یک کتابخانه در دات نت ارائه می‌شوند با چه نرم‌افزار یا نرم‌افزارهایی تولید می‌شوند؟ یا اینکه به نظر یک یا چند نفر ساعت‌ها وقت می‌گذارند، صفحات HTML مربوطه را تولید می‌کنند و در آخر با استفاده از ابزارهای تولید فایل CHM ، فایل راهنما را نهایی می‌کنند؟
این فایل‌ها به صورت خودکار بر اساس XML code comments ارائه شده برای یک متد ، کلاس و امثال آن تولید می‌شوند. برای مثال به توضیحات زیر دقت بفرمائید:

    /// <summary>
    /// استخراج ایمیل‌های یک فایل متنی و ذخیره آن در فایلی جدید
    /// </summary>
    /// <param name="inFilePath">فایل ورودی</param>
    /// <param name="outFilePath">فایل خروجی</param>
    public static void ExtractEmails(string inFilePath, string outFilePath)

هر چند VS.Net‌ در ایجاد خوکار قالب اولیه این نوع کامنت‌ها بسیار خوب عمل می‌کند اما نکات پیشرفته‌تری نیز در این‌باره موجود هستند که در کیفیت فایل راهنمای تولید شده بر اساس این توضیحات بسیار مؤثرند. راهنمای کاملی در این‌باره را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
در ادامه نحوه تولید خودکار این نوع راهنماها را بررسی خواهیم کرد.

الف) نصب برنامه‌های مورد نیاز
برای ایجاد فایل chm از توضیحات xml ایی ارائه شده، ابتدا دو برنامه سورس باز زیر را دریافت و نصب کنید:
سپس نیاز به HTML Help 2.0 compiler خواهد بود. این کامپایلر به همراه SDK ویژوال استودیو ارائه می‌شود. بسته به نگارش VS مورد استفاده، نیاز است تا یکی از موارد زیر را دریافت و نصب کنید:
برنامه hxcomp.exe ذکر شده، عموما در مسیر زیر نصب خواهد شد:
%Program Files%\Common Files\Microsoft Shared\Help 2.0 Compiler\
ب) تنظیمات VS.Net
مرحله بعد به تنظیمات VS.Net مربوط می‌شود. به صفحه خواص پروژه مراجعه کنید و در برگه Build ، گزینه تولید XML documentation file را انتخاب کنید. سپس مجددا پروژه خود را کامپایل کنید.

ج) تنظیمات Sandcastle Help File Builder
یک پروژه جدید را در این برنامه آغاز کرده و سپس فایل اسمبلی و xml تولید شده آنرا انتخاب کنید. (بر روی دکمه add کلیک کرده و هر دو فایل exe یا dll مورد نظر را به همراه فایل xml آن که در قسمت ب تولید کردیم، انتخاب کنید. در صورت عدم انتخاب یکی از موارد فایل راهنما تولید نخواهد شد)
اکنون نوبت به تنظیمات پروژه می‌رسد.
در قسمت Build:
گزینه Help File Format را انتخاب کرده و سپس html help 2x را نیز تیک بزنید. (در صورت تمایل به تولید این نوع فرمت)
در قسمت Dependencies ، تمام اسمبلی‌هایی را که پروژه شما به آن وابسته است، اضافه کنید.
توسط گزینه Framework Version ، نگارشی از دات نت فریم ورک که اسمبلی شما بر اساس آن کامپایل شده است را انتخاب کنید.
در قسمت Help File:
Presentation Style را بر روی VS2005 قرار دهید. این‌کار اجباری نیست اما راهنمای حاصل زیباتر خواهد بود.
در قسمت Paths :
مسیرهای کامپایلرهای راهنما را مشخص کنید. بر روی سیستم من این مسیرها مطابق شکل زیر هستند:


اگر HTML Help Workshop بر روی سیستم شما نصب نبود، آنرا از این آدرس دریافت نمائید.

د) ساخت فایل راهنما
بر روی آیکون build در نوار ابزار برنامه کلیک کنید (و یا انتخاب گزینه documentation->build)

تا اینجا اگر هر دو نوع Help1xAndHelp2x را در قسمت build انتخاب کرده باشید، دو نوع راهنمای مستقل و همچنین قابل یکپارچه شدن با سیستم راهنمای VS.net را تولید کرده‌اید.



ه) یکپارچه سازی Help2x تولید شده با سیستم راهنمای VS.Net
پروژه جدیدی را در VS.Net از نوع Other Project Types > Extensibility > Help Integration Wizard ایجاد کنید. در مرحله اول، ایجاد setup و نوع VS را انتخاب کرده و در صفحه بعد فایل‌های Help2x خود را اضافه کنید (فایلهایی با پسوند hxs). دو مرحله آخر را مطابق نیازهای کاری خود تنظیم نموده و پروژه را در آخر build کنید. نصاب تولید شده فایل‌های راهنمای شما را با سیستم راهنمای VS.Net یکپارچه خواهد ساخت.

چند نکته:
1- جهت سفارشی سازی بیشتر راهنمای تولید شده می‌توان از ابزار سورس باز زیر نیز کمک گرفت:
http://www.codeplex.com/DocProject
2- افزونه‌ای رایگان برای VS.Net جهت سهولت تولید توضیحات XML در آدرس زیر قابل دریافت است:
http://www.roland-weigelt.de/ghostdoc

‫۱۵ سال و ۱۲ ماه قبل، یکشنبه ۳ آذر ۱۳۸۷، ساعت ۱۶:۳۷
مهدی طهانیان مهدی طهانیان
اشتراک‌ها
امکانات C# 7.0 را همین الان امتحان کنید

برای شما که علاقه دارید (عجله دارید!) تا امکانات C# 7.0 را همین الان امتحان کنید، قبل از اینکه نسخه نهایی آن منتشر شود، لینک زیر توضیح می‌دهد که چطور می‌توانید در Visual Studio 2015 و یا Visual Studio '15' (نسخه بعدی) نسخه جدید زبان C# را امتحان کنید. با توجه به اینکه کامپایلر جدید این زبان (Roslyn) دیگر Open Source شده، شما می‌توانید حتی آخرین نسخه موجود را امتحان کنید.

 
امکانات C# 7.0 را همین الان امتحان کنید
‫۸ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۲۱
علی یگانه مقدم علی یگانه مقدم
مطالب
ارسال فایل و تصویر به همراه داده‌های دیگر از طریق jQuery Ajax
یکی از سوالات رایجی که زیاد پرسیده می‌شود این است که چطور باید یک تصویر را به همراه فیلدهای دیگر به سمت سرور ارسال کرد. اکثر مثال‌های آپلود عکس بدین صورت هستند که از یک کتابخانه پویا استفاده می‌کنند که همان لحظه عکس را به سمت سرور ارسال میکنند. ولی یک مثال و کاربرد بسیار ساده این است که من میخواهم اطلاعات فرم و عکس Input File را به همراه یکدیگر همزمان ارسال نمایم که اتفاقا این مسئله به شدت هم اتفاق می‌افتد. برای مثال شما اطلاعات یک دانش آموز را وارد سیستم میکنید که به صورت ایجکسی به سمت سرور ارسال می‌شوند و حالا نیاز است که تصویر دانش آموز هم وارد سیستم شود که ارسال این تصویر نیز از طریق یک input File رخ می‌دهد. نحوه کار با یک input File در سمت سرور در سایت جاری پرداخته شده است که برای پرهیز از تکرار از آن خودداری میکنم.

XMLHttpRequest رابطی است که به شما امکان نقل و انتقالات را از سمت کاربر، به سمت سرور و سپس دریافت پاسخ آن را می‌دهد. این رابط طوری طراحی شده‌است که دیگر برای این جابجایی نیازی به بارگزاری مجدد کل صفحه نباشد و قسمتی از اطلاعات صفحات به روز شوند، مزاحمتی برای کاربر ایجاد نشود. به همین دلیل از این رابط، در پشت صحنه‌های عملیات ایجکسی استفاده زیادی می‌شود. در این مقاله با استفاده از خصوصیتی به نام request.IsAjax بررسی می‌شود که آیا درخواست رسیده به سرور از نوع ایجکسی است یا خیر. اگر به سورس نوشته شده این متد نگاه دقیق‌تری بیندازیم، متوجه می‌شویم کاری که این متد انجام می‌دهد، در واقع در یک خط خلاصه می‌شود و آن بررسی هدری برای وجود درخواست از نوع XMLHttpRequest است:
return request.Headers["X-Requested-With"] == "XMLHttpRequest";
برای اطلاعات بیشتر در مورد این رابط، خصوصیت‌ها، متدهایش و پشتیبانی سایر مرورگرها از این خواص، بهتر است به صفحه مستندات موزیلا نگاهی بیندازید.

یکی از متدهای این رابط، متد ارسال آن (send) می‌باشد که میتواند رابطی به نام formData را انتقال دهد و این رابط از نوع مجموعه‌ای از کلید و مقدارهاست. این رابط زمانی به کار گرفته می‌شود که انکدینگ فرم خود را بر روی multipart/form-data قرار داده باشید. این ساختار می‌تواند توسط دستور for of بررسی گردد. برای آشنایی بیشتر با متدهای آن این صفحه را مطالعه فرمایید.
هنگام ارسال فایل در حالت postback، ما فرم را بر روی multipart قرار می‌دهیم تا امکان ارسال آن توسط formData مهیا شود. ولی از آنجاکه ما از ایجکس استفاده می‌کنیم، بهتر است که خودمان مستقیما از این ساختار استفاده کنیم.

بخشی از فرم Html
<div>
  <label>تصویر</label>
  <div>
    <input id="picture" type="file" data-buttonText="انتخاب تصویر">
  </div>
</div>

<div>
  <label>کد ملی</label>
  <div>
    <input id="txtNationalCode" required="" maxlength="10" type="text">
  </div>
</div>

<div>
  <label>نام</label>
  <div>
    <input id="txtName" type="text" maxlength="50" required="">
  </div>
</div>

<div class="form-group">
  <div class="col-sm-4 col-sm-offset-2">
    <button class="btn btn-primary" id="btnSubmit" type="submit">ذخیره</button>
    <button class="btn btn-white" id="btnClear" type="submit">لغو</button>
  </div>
</div>
برای زیباسازی  کار، برای المان input File در بالا، از کتابخانه Bootstrap FileStyle استفاده شده‌است.
سپس کد جی کوئری زیر را می‌نویسیم:
 var formData = new FormData();
        formData.append('FirstName', $("#txtName").val());
        formData.append('NationalCode', $("#txtNationalCode").val());

        jQuery.each($('#picture')[0].files, function (i, file) {
            formData.append('picture-'+i, file);
        });

 $.ajax({
            type: "POST",
            dataType: "json",
            url: address,
            data: formData,
            success:
                function (data) {
                //.....

                },
            error:
                function (data) {
                  //......
                }
        });
در کد بالا ابتدا یک شیء FormData ایجاد می‌شود و سپس کلیدو مقدارهایی نیز به آن انتساب داده می‌شوند. در صورتیکه Input File شما، امکان آپلود چندین فایل همزمان را می‌دهد، می‌توانید با استفاده از حلقه‌ی مورد نظر، یکی یکی آن‌ها را به این شیء اضافه کنید و به ترتیب اسامی pictue-0 ,picture-1 و ... به آن‌ها انتساب داده می‌شود. در نهایت تنها کاری که لازم است انجام دهید این است که روال همیشگی را طی کنید و این شیء را به عنوان data، در اختیار متد ajax قرار دهید تا ارسال شود.

توجه به این نکته ضروری است و با توجه کدهایی که در نت دیدم و بسیاری از آن حتی به عنوان پاسخ صحیح در نظر گرفته شده بودند این است که شیء FormData شامل هیچ سازنده‌ای نیست و باید با استفاده از متد append آن‌ها را اضافه کنید.
‫۸ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۳۵
مهمان مهمان
نظرات مطالب
خواندنی‌های 27 شهریور
برنامه DBDocumenter رو یه نگاه بهش انداختم، جالب بود، البته یه سری چیزها هم باید اضافه بشه(شاید خودم اضافه کردم). ولی چند تا نکته در مورد سورس به نظرم رسید گفتم بگم، ببینم نظر شما چیه.
BLL رو دوقسمت کرده که قسمت Entities به نظرم Struct باید میشد تا Class.
از نظر اینکه مدل سازی کرده باشه اشیاء موجود رو بیشتر دسته بندی کرده و پسوندManager داده بهشون!
متد Static زیاد داره(به نظرم تعداد staticها رابطه مستقیمی با ماکارونی شدن کد داره و همینطور افزایش Coupling).
در کل: کد استانداردی نوشته بود.

از شما هم به خاطر معرفی اش ممنونم.
‫۱۵ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۲۸ شهریور ۱۳۸۸، ساعت ۱۵:۳۷
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
خواندنی‌های 2 مرداد

اس کیوال سرور

الگوهای طراحی برنامه نویسی شیءگرا

امنیت

توسعه وب

دات نت فریم ورک

دبلیو اف

سی و مشتقات

کتاب‌های رایگان

لینوکس

متفرقه

محیط‌های مجتمع توسعه

مسایل انسانی، اجتماعی و مدیریتی برنامه نویسی

ویندوز

‫۱۵ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ مرداد ۱۳۸۸، ساعت ۰۶:۲۸
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
آشنایی با قابلیت FileStream اس کیوال سرور 2008 - قسمت دوم

در این قسمت نحوه‌ی فعال سازی قابلیت FileStream را بررسی خواهیم کرد و در قسمت بعدی نحوه‌ی دسترسی به آن‌را از طریق برنامه نویسی مرور می‌نمائیم.

فعال سازی قابلیت FileStream
همانند اکثر قابلیت‌های اس کیوال سرور، فعال سازی FileStream نیز حداقل به دو صورت استفاده از GUI و قابلیت‌های management studio میسر است و یا استفاده از دستورات T-SQL (و البته کتابخانه‌ی SMO یا همان محصور کننده‌ی توانایی‌های management studio نیز قابل استفاده است).

روش اول) استفاده از management studio
قابلیت FileStream به صورت پیش فرض غیرفعال است. برای فعال سازی آن به مسیر زیر مراجعه نمائید:

Start > All Programs > Microsoft SqlServer 2008 > Configuration Tools > SQL Server Configuration Manager

سپس در قسمت SQL Server services ، وهله مربوط به SQL Server را یافته، کلیک راست و به برگه خواص آن مراجعه کرده (شکل زیر) و قابلیت FileStream را فعال کنید:



گزینه‌های مختلف آن به شرح زیر هستند:
• Enable FileStream for transact-sql access : امکان استفاده از دستورات T-SQL را جهت دسترسی به فایل‌ها فعال می‌سازد (یا برعکس)
• Enable FileStream for File I/O streaming access : امکان دسترسی به فایل‌ها با استفاده از Win32 streaming access
• All remote clients to have streaming access to file stream data : اجازه‌ی دسترسی به کلاینت‌های راه دور جهت استفاده از قابلیت FileStream

مرحله بعد، فعال سازی سطح دسترسی به سرور است. به management studio مراجعه نمائید. سپس بر روی وهله سرور مورد نظر کلیک راست نموده و به خواص آن مراجعه کنید (شکل زیر). سپس در قسمت advanced سطح دسترسی را بر روی Full قرار دهید.



پس از این تنظیم به شما پیغام داده خواهد شد که باید دیتابیس سرور را یکبار راه اندازی مجدد نمائید تا تنظیمات مورد نظر، اعمال شوند.

در ادامه باید دیتابیسی را که نیاز است نوع داده FileStream را بپذیرد، تنظیم نمود.
بر روی دیتابیس مورد نظر کلیک راست کرده و در برگه خواص آن به گزینه‌ی Filegroups مراجعه کنید. سپس در اینجا یک گروه جدید را اضافه کرده ، نامی دلخواه را وارد نموده و سپس تیک مربوط به default بودن آن‌را نیز قرار دهید (شکل زیر):



سپس در همین برگه‌ی خواص دیتابیس که باز است، به گزینه‌ی Files مراجعه کنید. در اینجا سه کار را باید انجام دهید. ابتدا بر روی دکمه Add کلیک کرده و در قسمت logical name ردیف اضافه شده، نامی دلخواه را وارد کنید. سپس file type آن را بر روی FileStream قرار دهید. در ادامه به قسمت path در همین ردیف مراجعه نموده و مسیر ذخیره سازی را مشخص کنید. در پایان بر روی دکمه‌ی OK کلیک نمائید تا کار تنظیم دیتابیس به پایان رسد (شکل زیر):



روش دوم) استفاده از دستورات T-SQL
منهای قسمت تنظیمات SQL Server Configuration Manager که باید از طریق روش عنوان شده صورت گیرد، سایر موارد فوق را با استفاده از دستورات T-SQL نیز می‌توان انجام داد:

الف) تنظیم سطح دسترسی بر روی سرور

EXEC sp_configure filestream_access_level, 2 -- 0 : Disable , 1 : Transact Sql Access , 2 : Win IO Access
GO
RECONFIGURE
GO
ب) تنظیمات دیتابیس

اگر نیاز باشد دیتابیس جدیدی ایجاد شود: (ایجاد گروه فایل مربوطه و سپس تنظیمات مسیر آن)

CREATE DATABASE Test_Db
ON
PRIMARY ( NAME = TestDb1,
   FILENAME = 'C:\DATA\Test_Db.mdf'),
FILEGROUP FileStreamGroup1 CONTAINS FILESTREAM( NAME = Testfsg1,
   FILENAME = 'C:\DATA\Learning_DbStream')
LOG ON  ( NAME = TestDbLog1,
    FILENAME = 'C:\DATA\Test_Db.ldf')
GO

و یا ایجاد تغییرات بر روی دیتابیسی موجود: (ایجاد گروه فایل مخصوص و سپس افزودن فایل مربوطه و تنظیمات آن)

--add filegroup
alter database TestDb
 Add FileGroup FileStreamFileGroup1 contains FileStream
go

--Add FileGroup To DB
alter database TestDB
 add file
 (
   name = 'UserDocuments'  ,
   filename = 'C:\FileStream\UserDocuments'
 ) to filegroup FileStreamFileGroup1


تعریف جدولی آزمایشی به همراه فیلدی از نوع FileStream :
تا اینجا سرور و همچنین دیتابیس جهت پذیرش این نوع داده آماده شدند. اکنون نوبت به استفاده از آن است:

CREATE TABLE [tblFiles]
(
 FileId      UNIQUEIDENTIFIER NOT NULL ROWGUIDCOL UNIQUE DEFAULT(NEWID()),
 Title       NVARCHAR(255) NOT NULL,
 SystemFile  VARBINARY(MAX) FILESTREAM NULL
)    
ON [PRIMARY] FILESTREAM_ON [fsg1]

توسط دستور T-SQL فوق جدولی که از نوع داده FileStream استفاده می‌کند، ایجاد خواهد شد. این جدول همانطور که مشخص است حتما باید دارای یک فیلد منحصربفرد باشد (ر.ک. مقاله قبل) و همچنین برچسب فایل استریم به فیلدی از نوع VARBINARY(MAX) نیز الصاق شده است. به علاوه گروه فایل آن نیز باید به صورت صریح مشخص گردد؛ که در مثال ما مطابق تصاویر به fsg1 تنظیم شده بود.

ادامه دارد ...

‫۱۵ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۵ مهر ۱۳۸۸، ساعت ۱۶:۱۴
محمد اسکندری محمد اسکندری
نظرات مطالب
آشنایی با الگوی طراحی Decorator
فرقی نمیکنه. اگر قرار بود فرق میکرد و نیاز به ایجاد تغییرات در کد بود که این الگوها ارائه نمی‌شدند.
// ساخت کیک معمولی با روکش کاکائویی
Cake c = new CommonCake();
c = new Chocolate(c);

// ساخت کیک معمولی با روکش میوه‌ای 
Cake c = new CommonCake();
c = new Fruity(c);

// ساخت کیک معمولی مخلوط با روکش کاکائویی و روکش میوه‌ای به صورت همزمان
Cake c = new CommonCake();
c = new Chocolate(c);
c = new Fruity(c);

// ساخت کیک مخصوص مخلوط با روکش کاکائویی و روکش میوه‌ای به صورت همزمان
Cake c = new SpecialCake();
c = new Chocolate(c);
c = new Fruity(c);

برای هر c میتوان متدهای اینترفیسش را اجرا کرد.
‫۹ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۳۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
تبدیل برنامه‌های کنسول ویندوز به سرویس ویندوز ان تی
در ویژوال استودیو، قالب پروژه ایجاد سرویس‌های ویندوز ان تی از پیش تدارک دیده شده است؛ اما کار کردن با آن ساده نیست به علاوه امکان دیباگ این نوع سرویس‌ها نیز به صورت پیش فرض درنظر گرفته نشده است و نیاز به تمهیدات و نکات خاصی دارد. جهت سهولت ایجاد سرویس‌های ویندوز ان تی، کتابخانه‌ای به نام TopShelf ایجاد شده است که یک برنامه ویندوزی را به سادگی تبدیل به یک سرویس ویندوز ان تی می‌کند. در ادامه جزئیات نحوه استفاده از آن‌را مرور خواهیم کرد.

الف) دریافت TopShelf
TopShelf یک کتابخانه سورس باز است و علاوه بر آن، آخرین فایل‌های باینری آن‌را از طریق نیوگت نیز می‌توان دریافت کرد:
 PM> Install-Package Topshelf


ب) فعال سازی TopShelf
یک برنامه ساده کنسول را ایجاد کنید. سپس با استفاده از نیوگت و اجرای فرمان فوق، ارجاعی را به اسمبلی TopShelf اضافه نمائید.
using Topshelf;

namespace MyService
{
    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            HostFactory.Run(config =>
            {
                config.Service(settings => new TestService());
                config.EnableServiceRecovery(recovery => recovery.RestartService(delayInMinutes: 1));
                config.EnableShutdown();
                config.EnablePauseAndContinue();
                config.SetDescription("MyService Desc.");
                config.SetDisplayName("MyService");
                config.SetServiceName("MyService");
                config.RunAsLocalSystem();
            });
        }
    }
}
کدهای آغازین کار با TopShelf همین چندسطر فوق هستند. در آن وهله‌ای از کلاس سرویس مشتق شده از ServiceControl را دریافت کرده و سپس نام سرویس و سطح دسترسی اجرای آن مشخص می‌شوند. EnableServiceRecovery مربوط به حالتی است که سرویس کرش کرده است و ویندوز این قابلیت را دارد تا یک سرویس را به صورت خودکار راه اندازی مجدد کنند.

using Topshelf;
using Topshelf.Logging;

namespace MyService
{
    public class TestService : ServiceControl
    {
        static readonly LogWriter _log = HostLogger.Get<TestService>();

        public bool Start(HostControl hostControl)
        {
            _log.Info("TestService Starting...");

            return true;
        }

        public bool Stop(HostControl hostControl)
        {
            _log.Info("TestService Stopped");

            return true;
        }

        public bool Pause(HostControl hostControl)
        {
            _log.Info("TestService Paused");

            return true;
        }

        public bool Continue(HostControl hostControl)
        {
            _log.Info("TestService Continued");

            return true;
        }
    }
}
در اینجا امضای کلی کلاس سرویس را مشاهده می‌کند که می‌تواند شامل چهار متد استاندارد آغاز، پایان، مکث و ادامه باشد.


ج) نصب TopShelf

در همین حالت اگر برنامه را اجرا کنید، سرویس ویندوز ان تی تهیه شده، شروع به کار خواهد کرد (مزیت مهم آن نسبت به قالب توکار تهیه سرویس‌های ویندوز در ویژوال استودیو).
برای نصب این سرویس تنها کافی است در خط فرمان با دسترسی مدیریتی، دستور نصب your_exe install و یا عزل your_exe uninstall صادر شوند.
‫۱۰ سال و ۱۲ ماه قبل، شنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۱۹:۳۰
مهدی ملائیان مهدی ملائیان
اشتراک‌ها
مروری بر ویژگی Auto Properry در سی شارپ 6

With the release of Visual Studio 2015 came the (final) release of the Roslyn C# compiler and C# 6. This latest version of C#’s feature list seems to be…less than exciting, but it’s important to keep in mind that before Roslyn, none of these new features would have ever made it into a release. It was simply too hard to add a feature in C#, so higher impact/value features made it in while minor annoyances/enhancements would be deferred, indefinitely 

مروری بر ویژگی Auto Properry در سی شارپ 6
‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۳۸
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
Angular CLI - قسمت سوم - تولید کد
پس از ایجاد ساختار اولیه‌ی یک برنامه‌ی Angular توسط Angular CLI، امکان تولید کدهای کامپوننت‌ها، ماژول‌ها، سرویس‌ها و ... نیز در این ابزار پیش بینی شده‌است. کدهای تولید شده‌ی آن بر اساس یک سری blueprint (و یا همان مفهوم قالب‌های از پیش آماده در سایر ابزارهای مشابه) ایجاد می‌شوند و فرمت کلی آن نیز به صورت ذیل است:
> ng generate <blueprint> <options>


ایجاد کامپوننت‌های جدید توسط Angular CLI

دستور ایجاد یک کامپوننت جدید توسط Angular CLI به نحو زیر است:
> ng generate component customer
این دستور اندکی طولانی به نظر می‌رسد. به همین جهت برای خلاصه نویسی آن می‌توان از مفهومی به نام Alias استفاده کرد. میانبر generate در اینجا g است و میانبر component، معادل c می‌باشد. به این صورت می‌توان دستور فوق را به این شکل، خلاصه و بازنویسی کرد:
> ng g c customer


گزینه‌های ایجاد کدهای جدید در Angular CLI

اگر به اولین دستور بحث جاری دقت کنید، قسمت <options> نیز برای آن درنظر گرفته شده‌است. تعدادی از مهم‌ترین گزینه‌هایی را که در اینجا می‌توان ذکر کرد به شرح زیر هستند:

گزینه 
Alias (میانبر/نام مستعار)      توضیح 
 flat--
    آیا باید برای آن پوشه‌ای ایجاد نشود؟ (flat = بدون پوشه در اینجا)
 (پیش فرض آن ایجاد یک پوشه‌ی جدید است). اگر می‌خواهیم ایجاد نشود، باید flat true-- را ذکر کرد. 
inline-template--  it-  آیا قالب کامپوننت، درون فایل ts. آن قرار گیرد؟ (پیش فرض آن، false است) 
 inline-style--  is-  آیا شیوه نامه‌ی کامپوننت، داخل فایل ts. آن قرار گیرد؟ (پیش فرض آن، false است) 
 spec--    آیا فایل spec نیز تولید شود؟
(پیش فرض آن true است) اگر می‌خواهیم این فایل ایجاد نشود باید spec false-- را ذکر کرد. 
 view-encapsulation--
 ve-  تعیین نوع استراتژی view encapsulation مورد استفاده (مانند Emulated). 
 change-detection--  cd-  تعیین استراتژی change detection مورد استفاده (مانند OnPush). 
 dry-run--  d-  گزارش فایل‌های تولیدی، بدون نوشتن و تولید آن‌ها (پیش فرض آن false است) 
 prefix--    تعیین صریح prefix مورد استفاده‌ی در حین مقدار دهی selectorها که در قسمت قبل در مورد آن بحث شد. 

برای مثال اگر خواستیم کامپوننتی را به همراه قالب‌ها و شیوه‌نامه‌های inline (قرار گرفته‌ی داخل فایل ts. آن) تولید کنیم، می‌توان از دستور ذیل کمک گرفت:
>ng generate component customer --inline-template --inline-style
که خلاصه شده‌ی آن با توجه به Alias‌های ذکر شده به صورت ذیل است:
>ng g c customer –it -is

اگر صرفا دستور ng generate component customer را اجرا کنیم (بدون هیچ گزینه‌ی اضافه‌تری)، فایل‌های ts (کلاس کامپوننت)، css (فایل شیوه نامه)، html (فایل قالب) و spec (فایل آزمون واحد کامپوننت) به صورت خودکار تولید خواهند شد.

همانطور که پیشتر نیز عنوان شد، اگر مطمئن نیستید که دستور درحال فراخوانی، چه فایل‌ها و پوشه‌هایی را ایجاد می‌کند، با ذکر پرچم dry-run-- و یا به صورت خلاصه d-، دستور مدنظر را شبیه سازی کنید تا صرفا گزارشی را از فایل‌هایی که قرار است تولید شوند، ارائه دهد.

نکته‌ی مهم دیگری که به همراه دستورات Angular CLI هستند، به روز رسانی خودکار فایل app.module.ts است:
>ng g c customer
installing component
  create src\app\customer\customer.component.css
  create src\app\customer\customer.component.html
  create src\app\customer\customer.component.spec.ts
  create src\app\customer\customer.component.ts
  update src\app\app.module.ts
برای نمونه زمانیکه دستور تولید یک کامپوننت را به نحوی که ملاحظه می‌کنید صادر کنیم، علاوه بر ایجاد 4 فایل مرتبط با آن کامپوننت، سطر به روز رسانی فایل app.module.ts را نیز در انتها ذکر کرده‌است. در اینجا تغییرات صورت گرفته را ملاحظه می‌کنید:
 import { CustomerComponent } from './customer/customer.component';

@NgModule({
  declarations: [
   AppComponent,
   CustomerComponent
]})
ابتدا به صورت خودکار سطر import این کامپوننت جدید ذکر شده‌است و سپس قسمت declarations ماژول را نیز با تعریف CustomerComponent به روز رسانی کرده‌است. بنابراین کار با Angular CLI فراتر است از صرفا کار با تعدادی قالب از پیش آماده‌ی کامپوننت‌ها و سرویس‌ها.


مشاهده‌ی تغییرات انجام شده‌ی توسط Angular CLI به کمک سورس کنترل

همانطور که در قسمت قبل نیز عنوان شد، دستور ng new، کار آغاز یک مخزن Git را نیز به صورت خودکار انجام می‌دهد. در اینجا هر دستوری که توسط Angular CLI اجرا شود، به این مخزن کد commit خواهد شد.


برای مثال اگر کل پوشه‌ی برنامه را توسط VSCode باز کنیم (کلیک راست در داخل ریشه‌ی اصلی پروژه و انتخاب گزینه‌ی Open With Code)، با مراجعه‌ی به لیست تغییرات و بررسی diff آن‌ها، به سادگی می‌توان تشخیص داد که چه تغییراتی بر روی فایل‌ها اعمال شده‌اند.


ایجاد سایر اجزای جدید برنامه توسط Angular CLI

نام جزء
 Alias  دستور
 service   s   ng g service customer-data 
 pipe  p   ng g pipe init-caps 
 class   cl   ng g class customer-model 
 directive   d   ng g directive search 
 interface   i   ng g interface orders 
 enum  e   ng g enum gender 
 module  m   ng generate module sales 

نکات تکمیلی
 - در حین ایجاد یک directive جدید، پوشه‌ای را برای آن ایجاد نمی‌کند. اگر می‌خواهید اینکار به صورت flat (بدون پوشه در اینجا) انجام نشود، گزینه‌ی flat false-- را نیز قید کنید.
 - در حین ایجاد یک سرویس جدید، اخطار «WARNING Service is generated but not provided, it must be provided to be used» را دریافت خواهید کرد. علت اینجا است که Angular CLI نمی‌داند که این سرویس را باید به کامپوننت خاصی اضافه کند یا به ماژول برنامه. به همین جهت یا باید به صورت دستی فایل src\app\app.module.ts را ویرایش و قسمت providers آن‌را بر اساس نام این سرویس جدید تکمیل کرد و یا توسط سوئیچ m می‌توان ماژول مدنظر را دقیقا ذکر کرد:
> ng g s sales -m app.module
در اینجا عنوان شده‌است که پس از ایجاد سرویس جدید sales، قسمت providers ماژول src\app\app.module.ts نیز به روز رسانی شود.
این نکته در مورد تمام اجزایی که فایل app.module را به روز رسانی می‌کنند نیز صادق است. اگر برای مثال کامپوننتی قرار است ماژول جدید دیگری را به روز رسانی کند، می‌توانید به صورت صریح نام ماژول آن‌را قید کنید؛ در غیراینصورت از همان app.module پیش فرض استفاده خواهد شد.
 - همانطور که مشاهده می‌کنید امکان تولید کلاس، اینترفیس و enum تایپ‌اسکریپتی نیز در اینجا پیش بینی شده‌است. اگر خواستید کلاسی را درون پوشه‌ی خاصی قرار دهید می‌توانید محل پوشه‌ی آن‌را دقیقا ذکر کنید (در مورد اینترفیس‌ها و enums و سایر اجزاء نیز به همین صورت):
> ng g cl models/customer
به این ترتیب فایل کلاس customer.ts درون پوشه‌ی arc/app/models تشکیل می‌شود. پوشه‌ی models نیز در صورت عدم وجود به صورت خودکار ایجاد خواهد شد.


تغییر تنظیمات پیش فرض تولید کد پروژه‌ی جاری

در قسمت قبل «تغییر پیش فرض‌های عمومی Angular CLI» را بررسی کردیم. در اینجا نیز می‌توان یکسری از خواص فایل angular-cli.json. را بازنویسی کرد؛ در قسمت defaults آن:
"defaults": {
    "styleExt": "css",
    "component": {}
}
یا از طریق خط فرمان
> ng set defaults.component.flat false
> ng set defaults.directive.flat false
> ng set defaults.styleExt sass
و یا با ویرایش فایل json تنظیمات cli به صورت مستقیم:
  "defaults": {
    "styleExt": "sass",
    "component": {
      "flat": false
    },
    "directive": {
      "flat": false
    }
  }
به این ترتیب دیگر نیازی نخواهد بود تا هربار به ازای ایجاد یک دایرکتیو جدید، پرچم flat نبودن آن‌را مقدار دهی کرد؛ چون از فایل angular-cli.json. تنظیمات خودش را دریافت می‌کند.


و اگر VSCode استفاده می‌کنید، به همراه intellisense کاملی در مورد اجزای مختلف این فایل json است (این intellisense را به صورت خودکار بر اساس اسکیمای این فایل و سرویس زبان Angular تهیه می‌کند).
‫۷ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ فروردین ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۵۰