یاسر مرادی یاسر مرادی
نظرات اشتراک‌ها
کارکرد متد مهم ConfigureAwait
فکر کنم شما رفتار پیش فرض ASP.NET Core و ASP.NET رو با NET Core. و NET. اشتباه گرفتید.
اگه من با NET Core. یه برنامه WPF بزنم، رفتاری که میگید رخ می‌ده؟
‫۵ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۲۳ خرداد ۱۳۹۸، ساعت ۲۳:۳۸
مسعود پاکدل مسعود پاکدل
مطالب
Angular Interceptors
تا پیش از این به احتمال زیاد با Interceptor‌ها در IOC Container‌ها متفاوت آشنا شدید و برای AOP از آن‌ها استفاده کرده‌اید. در این جا نیز دقیقا همان مفهوم و هدف را دنبال خواهیم کرد؛ اضافه کردن و تزریق کدهای نوشته شده به منطق برنامه. کاربرد Interceptor‌ها در انگولار، زمانی است که قصد داشته باشیم یک سری تنظیمات عمومی  را برای درخواست‌های  http$ انجام دهیم. همچنین می‌توان انجام برخی مراحل مشترک، نظیر اعتبارسنجی یا مدیریت خطاها را نیز توسط Interceptor‌ها انجام دهیم.
سرویس http$ در Angular جهت ارتباط  و تبادل اطلاعات با دنیای Backend مورد استفاده قرار می‌گیرد. حالت هایی بنابر نیاز به وجود می‌آیند که بخواهیم ارسال اطلاعات به سرور و هم چنین پاسخ دریافتی را capture کنیم و قبل از این که داده‌ها در اختیار App قرار گیرد، آن را مورد بررسی قرار دهیم(برای مثال لاگ اطلاعات) یا حتی نوشتن یک HTTP error handling  جهت مدیریت خطاهای به وجود آمده حین ارتباط با سرور (برای مثال خطای 404).
حال با ذکر مثالی این موارد را بررسی می‌کنیم.  برای نوشتن یک Interceptor می‌توان با استفاده از سرویس factory این کار را به صورت زیر انجام داد. 
module.factory('myInterceptor', ['$log', function($log) {
    $log.debug('data');

    var myInterceptor = {
        ....
        ....
        ....
    };

    return myInterceptor;
}]);
کد بالا یک Interceptor بسیار ساده است که وظیفه آن لاگ اطلاعات است. در انگولار چهار نوع Interceptor برای سرویس http$ داریم:
»request: قبل از هر فراخوانی سرویس‌های سمت سرور، ابتدا این Interceptor فراخوانی می‌شود و config سرویس http$ در اختیار آن قرار می‌گیرد. می‌توان این تنظیمات را با توجه به نیاز، تغییر داد و نمونه ساخته شده جدید را در اختیار سرویس http$ قرار دهیم.

»response: هر زمان که عملیات فراخوانی سرویس‌های سمت سرور به درستی انجام شود و همراه با آن پاسخی از سرور دریافت شود، این Interceptor قبل از فراخوانی تابع success سرویس http$، اجرا خواهد شد.

»requestError : از آنجا که سرویس http$ دارای مجموعه ای از Interceptor‌ها است و آن‌ها نیز یکی پس از دیگری حین انجام عملیات اجرا می‌شوند، اگر در Request Interceptor قبلی خطایی رخ دهد بلافاصله این Interceptor فراخوانی می‌شود.

»responseError: درست مانند حالت requestInterceptor است؛ فقط خطای مربوطه باید در تابع response باشد.

با توجه به توضیحات بالا کد قبلی را به صورت زیر تعمیم می‌دهیم. 
module.factory('myInterceptor',['$q' , '$log', function($q , $log) {   
 $log.debug('data');  

 return {

request: function(config) {

return config || $q.when(config);
},

requestError: function(rejection) {

return $q.reject(rejection);
},

response: function(response) {

return response || $q.when(response);
},

responseError: function(rejection) {

return $q.reject(rejection);
}

}

}]);
برای رجیستر کردن Interceptor بالا به سرویس‌های http$ باید به صورت زیر عمل نمود. 
angular.module('myApp')
.config(function($httpProvider) {
$httpProvider.interceptors.push('myInterceptor');
});
‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۲۲:۵۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
آزمایش ساده‌تر Web APIs توسط strest
در سری کار با Postman، یک روش بسیار متداول آزمایش Web APIs را بررسی کردیم. اما ... برای کار آن با مدام نیاز است از این برگه به آن برگه مراجعه کرد و ارتباط دادن درخواست‌های متوالی در آن مشکل است. به همین منظور تابحال راه‌حل‌های زیادی برای جایگزین کردن postman ارائه شده‌اند که یکی از آن‌ها strest است. این ابزار خط فرمان:
- بسیار سبک ورزن است و تنها نیاز به نصب بسته‌ی npm آن‌را دارد.
- با فایل‌های متنی معمولی کار می‌کند که ویرایش و copy/paste در آن‌ها بسیار ساده‌است.
- قرار دادن فایل‌های نهایی متنی آن در ورژن کنترل بسیار ساده‌است.
- امکان نوشتن درخواست‌های به هم وابسته و آزمودن نتایج حاصل را دارا است.
- چون یک ابزار خط فرمان است، امکان استفاده‌ی از آن به سادگی در فرآینده‌های توسعه‌ی مداوم وجود دارد.
- ابزارهای npm، چندسکویی هستند.


نصب strest

در ادامه قصد داریم مطلب «آزمایش Web APIs توسط Postman - قسمت ششم - اعتبارسنجی مبتنی بر JWT» را با استفاده از strest بازنویسی کنیم. به همین جهت در ابتدا نیاز است بسته‌ی npm آن‌را به صورت سراسری نصب کنیم:
npm i -g @strest/cli
پس از آن فایل جدید JWT.strest.yml را در پوشه‌ای ایجاد کرده و آن‌را تکمیل می‌کنیم. برای اجرای فرامین موجود در آن تنها کافی است دستور strest JWT.strest.yml را درخط فرمان صادر کنیم.


مرحله 1: خاموش کردن بررسی مجوز SSL برنامه
مرحله 2: ایجاد درخواست login و دریافت توکن‌ها

مجوز SSL آزمایشی برنامه‌ی ASP.NET Core ما، از نوع خود امضاء شده‌است. به همین جهت اگر سعی در اجرای strest را با درخواست‌های ارسالی به آن داشته باشیم، باشکست مواجه خواهند شد. بنابراین در ابتدا، خاصیت allowInsecure را به true تنظیم می‌کنیم:
version: 2

variables:
  baseUrl: https://localhost:5001/api
  logResponse: false

allowInsecure: true
- این تنظیمات با فرمت yaml نوشته می‌شوند. به همین جهت در اینجا تعداد spaceها مهم است.
- همچنین در ابتدای این تنظیمات، روش تعریف متغیرها را نیز مشاهده می‌کنید که برای مثال توسط آن‌ها baseUrl تعریف شده‌است.
درست در سطر پس از این تنظیمات، دستور اجرا و اعتبارسنجی درخواست Login را می‌نویسیم:
requests:
  loginRequest:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/account/login
      method: POST
      postData:
        mimeType: application/json
        text:
          username: "Vahid"
          password: "1234"
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content.access_token
        type: [string]
      - jsonpath: content.refresh_token
        type: [string]
توضیحات:
- درخواست‌ها با requests شروع می‌شوند. سپس ذیل آن می‌توان نام چندین درخواست یا request را ذکر کرد که برای مثال نام درخواست تعریف شده‌ی در اینجا loginRequest است. این نام مهم است؛ از این جهت که با اشاره‌ی به آن می‌توان به فیلدهای خروجی response حاصل، در درخواست‌های بعدی، دسترسی یافت.
- سپس، آدرس درخواست مشخص شده‌است. در اینجا روش کار با متغیرها را نیز مشاهده می‌کنید.
- نوع درخواست POST است.
- در ادامه جزئیات اطلاعات ارسالی به سمت سرور باید مشخص شوند. برای مثال در اینجا با فرمت application/json قرار است یک شیء تشکیل شده‌ی از username و password ارسال شوند.
- در سطر بعدی، خاصیت log با متغیر logResponse مقدار دهی شده‌است. اگر به true تنظیم شود، اصل خروجی response را توسط برنامه‌ی خط فرمان strest می‌توان مشاهده کرد. اگر اینکار خروجی را شلوغ کرد، می‌توان آن‌را به false تنظیم کرد و این خروجی را در فایل strest_history.json نهایی که حاصل از اجرای آزمایش‌های تعریف شده‌است، در کنار فایل JWT.strest.yml خود یافت و مشاهده کرد.
- سپس به قسمت آزمودن نتیجه‌ی درخواست می‌رسیم. در اینجا انتظار داریم که درخواست حاصل که با فرمت json است، دارای دو خاصیت رشته‌ای access_token و refresh_token باشد.


 مرحله‌ی 3: ذخیره سازی توکن‌های دریافتی در متغیرهای سراسری
 مرحله‌ی 3: ذخیره سازی مراحل انجام شده
در حین کار با strest نیازی به ذخیره سازی نتیجه‌ی حاصل از response، در متغیرهای خاصی نیست. برای مثال اگر بخواهیم به نتیجه‌ی حاصل از عملیات لاگین فوق در درخواست‌های بعدی دسترسی پیدا کنیم، می‌توان نوشت <$ loginRequest.content.access_token $>
در اینجا درج متغیرها توسط <$ $> صورت می‌گیرد. سپس loginRequest به نام درخواست مرتبط اشاره می‌کند. خاصیت content.access_token نیز مقدار خاصیت access_token شیء response را بر می‌گرداند.

همچنین ذخیره سازی مراحل انجام شده نیز نکته‌ی خاصی را به همراه ندارد. یک تک فایل متنی JWT.strest.yml وجود دارد که آزمایش‌های ما در آن درج می‌شوند.


مرحله‌ی 4: دسترسی به منابع محافظت شده‌ی سمت سرور

در ادامه روش تعریف دو درخواست جدید دیگر را در فایل JWT.strest.yml مشاهده می‌کنید که از نوع Get هستند و به اکشن متدهای محافظت شده ارسال می‌شوند:
  myProtectedApiRequest:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/MyProtectedApi
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ loginRequest.content.access_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content.title
        expect: "Hello from My Protected Controller! [Authorize]"

  mProtectedAdminApiRequest:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/MyProtectedAdminApi
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ loginRequest.content.access_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content.title
        expect: "Hello from My Protected Admin Api Controller! [Authorize(Policy = CustomRoles.Admin)]"
دو نکته‌ی جدید در اینجا قابل مشاهده‌است:
- چون نیاز است به همراه درخواست خود، هدر اعتبارسنجی مبتنی بر JWT را که به صورت Bearer value است نیز به سمت سرور ارسال کنیم، خاصیت headers را توسط یک name/value مشخص کرده‌ایم. همانطور که عنوان شد در فایل‌های yaml، فاصله‌ها و تو رفتگی‌ها مهم هستند و حتما باید رعایت شوند.
- سپس دومین آزمون نوشته شده را نیز مشاهده می‌کنید. در قسمت validate، مشخص کرده‌ایم که خاصیت title دریافتی از response باید مساوی مقدار خاصی باشد.

دقیقا همین نکات برای درخواست دوم به MyProtectedAdminApi تکرار شده‌اند.


مرحله‌ی 5: ارسال Refresh token و دریافت یک سری توکن جدید

اکشن متد account/RefreshToken در سمت سرور، نیاز دارد تا یک شیء جی‌سون با خاصیت refreshToken را دریافت کند. مقدار این خاصیت از طریق response متناظر با درخواست نام‌دار loginRequest استخراج می‌شود که در قسمت postData مشخص شده‌است:
  refreshTokenRequest:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/account/RefreshToken
      method: POST
      postData:
        mimeType: application/json
        text:
          refreshToken: <$ loginRequest.content.refresh_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content.access_token
        type: [string]
      - jsonpath: content.refresh_token
        type: [string]
در آخر، به قسمت آزمودن نتیجه‌ی درخواست می‌رسیم. در اینجا انتظار داریم که درخواست حاصل که با فرمت json است، دارای دو خاصیت رشته‌ای access_token و refresh_token باشد که بیانگر صدور توکن‌های جدیدی هستند.


مرحله‌ی 6: آزمایش توکن جدید دریافتی از سرور

در قسمت قبل، توکن‌های جدیدی صادر شدند که اکنون برای کار با آن‌ها می‌توان از متغیر refreshTokenRequest.content.access_toke استفاده کرد:
  myProtectedApiRequestWithNewToken:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/MyProtectedApi
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ refreshTokenRequest.content.access_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content.title
        expect: "Hello from My Protected Controller! [Authorize]"
در اینجا با استفاده از توکن جدید درخواست نام‌دار refreshTokenRequest، آزمون واحد نوشته شده با موفقیت به پایان می‌رسد (یا باید برسد که اجرای نهایی آزمایش‌ها، آن‌را مشخص می‌کند).


مرحله‌ی 7: آزمایش منقضی شدن توکنی که در ابتدای کار پس از لاگین دریافت کردیم

اکنون که refresh token صورت گرفته‌است، دیگر نباید بتوانیم از توکن دریافتی پس از لاگین استفاده کنیم و برنامه باید آن‌را برگشت بزند:
  myProtectedApiRequestWithOldToken:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/MyProtectedApi
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ loginRequest.content.access_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: status
        expect: 401
به همین جهت، درخواستی ارسال شده که به نتیجه‌ی درخواست نام‌دار loginRequest اشاره می‌کند. در این حالت برای آزمایش عملیات، اینبار status بازگشتی از سرور که باید 401 باشد، بررسی شده‌است.


مرحله‌ی 8: آزمایش خروج از سیستم

در اینجا نیاز است به آدرس account/logout، یک کوئری استرینگ را با کلید refreshToken و مقدار ریفرش‌توکن دریافتی از درخواست نام‌دار refreshTokenRequest، به سمت سرور ارسال کنیم:
  logoutRequest:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/account/logout
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ refreshTokenRequest.content.access_token $>
      queryString:
        - name: refreshToken
          value: <$ refreshTokenRequest.content.refresh_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content
        expect: true
خروجی آزمایش شده‌ی در اینجا، دریافت مقدار true از سمت سرور است.


مرحله‌ی 9: بررسی عدم امکان دسترسی به منابع محافظت شده‌ی سمت سرور، پس از logout

در مرحله‌ی قبل، از سیستم خارج شدیم. اکنون می‌خواهیم بررسی کنیم که آیا توکن دریافتی پیشین هنوز معتبر است یا خیر؟ آیا می‌توان هنوز هم به منابع محافظت شده دسترسی یافت یا خیر:
  myProtectedApiRequestWithNewTokenAfterLogout:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/MyProtectedApi
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ refreshTokenRequest.content.access_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: status
        expect: 401
به همین جهت هدر Authorization را با اکسس‌توکنی که در مرحله‌ی ریفرش‌توکن دریافت کردیم (پیش از logout)، مقدار دهی می‌کنیم و سپس درخواستی را به یک منبع محافظت شده ارسال می‌کنیم. نتیجه‌ی حاصل باید status code ای مساوی 401 داشته باشد که به معنای برگشت خوردن آن است


مرحله‌ی 10: اجرای تمام آزمون‌های واحد نوشته شده

همانطور که در ابتدای بحث نیز عنوان شد فقط کافی است دستور strest JWT.strest.yml را در خط فرمان اجرا کنیم تا آزمون‌های ما به ترتیب اجرا شوند:


فایل نهایی این آزمایش را در اینجا می‌توانید مشاهده می‌کنید.
‫۴ سال قبل، پنجشنبه ۱۰ مهر ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۲۵
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
تبدیل HTML فارسی به PDF با استفاده از افزونه‌ی XMLWorker کتابخانه‌ی iTextSharp
بله. یک کلاس لاگر سفارشی درست کنید:
    public class CustomLogger : iTextSharp.text.log.ILogger
    {
        public iTextSharp.text.log.ILogger GetLogger(Type klass)
        {
            return this;
        }

        public iTextSharp.text.log.ILogger GetLogger(string name)
        {
            return this;   
        }

        public bool IsLogging(iTextSharp.text.log.Level level)
        {
            return true;
        }

        public void Warn(string message)
        {
            System.Diagnostics.Trace.TraceWarning(message);
        }

        public void Trace(string message)
        {
            System.Diagnostics.Trace.TraceInformation(message);
        }

        public void Debug(string message)
        {
            System.Diagnostics.Trace.TraceInformation(message);
        }

        public void Info(string message)
        {
            System.Diagnostics.Trace.TraceInformation(message);
        }

        public void Error(string message)
        {
            System.Diagnostics.Trace.TraceError(message);
        }

        public void Error(string message, Exception e)
        {
            System.Diagnostics.Trace.TraceError(message + System.Environment.NewLine + e);
        }
    }
بعد در ابتدای اجرای برنامه آن‌را ثبت کنید:
iTextSharp.text.log.LoggerFactory.GetInstance().SetLogger(new CustomLogger());
خروجی‌ها در پنجره دیباگ VS.NET نمایش داده می‌شوند.
‫۱۰ سال و ۱۲ ماه قبل، پنجشنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۴۱
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
آزمایش Web APIs توسط Postman - قسمت ششم - اعتبارسنجی مبتنی بر JWT
برای مطلب «اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity» و پروژه‌ی آن، یک چنین رابط کاربری آزمایشی تهیه شده‌است:


اکنون در ادامه قصد داریم این موارد را تبدیل به چندین درخواست به هم مرتبط postman کرده و در نهایت آن‌ها را به صورت یک collection قابل آزمایش مجدد، ذخیره کنیم.

مرحله 1: خاموش کردن بررسی مجوز SSL برنامه

چون مجوز SSL برنامه‌های ASP.NET Core که در حالت local اجرا می‌شوند از نوع self-signed certificate است، توسط postman پردازش نخواهند شد. به همین جهت نیاز است به منوی File -> Settings آن مراجعه کرده و این بررسی را خاموش کنیم:



مرحله 2: ایجاد درخواست login و دریافت توکن‌ها


در اینجا این مراحل طی شده‌اند:
- ابتدا آدرس درخواست به https://localhost:5001/api/account/login تنظیم شده‌است.
- سپس نوع درخواست نیز به Post تغییر کرده‌است.
- چون اکنون نوع درخواست، Post است، می‌توان بدنه‌ی آن‌را مقدار دهی کرد و چون نوع آن JSON است، گزینه‌ی raw و سپس contentType صحیح انتخاب شده‌اند. در ادامه مقدار زیر تنظیم شده‌است:
{
    "username": "Vahid",
    "password": "12345"
}
این مقداری‌است که اکشن متد login می‌پذیرد. البته اگر برنامه را اجرا کنید، کلمه‌ی عبور پیش‌فرض آن 1234 است.
- پس از این تنظیمات اگر بر روی دکمه‌ی send کلیک کنیم، توکن‌های دریافتی را در قسمت response می‌توان مشاهده کرد.


مرحله‌ی 3: ذخیره سازی توکن‌های دریافتی در متغیرهای سراسری

برای دسترسی به منابع محافظت شده‌ی سمت سرور، نیاز است access_token را به همراه هر درخواست، به سمت سرور ارسال کرد. بنابراین نیاز است در همینجا این دو توکن را در متغیرهایی برای دسترسی بعدی، ذخیره کنیم:

var jsonData = pm.response.json();
pm.globals.set("access_token", jsonData.access_token);
pm.globals.set("refresh_token", jsonData.refresh_token);
محل تعریف این کدها نیز در قسمت Tests درخواست جاری است تا پس از پایان کار درخواست، اطلاعات آن استخراج شده و ذخیره شوند.


مرحله‌ی 3: ذخیره سازی مراحل انجام شده

برای این منظور، بر روی دکمه‌ی Save کنار Send کلیک کرده، نام Login را وارد و سپس یک Collection جدید را با نام دلخواه JWT Sample ایجاد می‌کنیم:


سپس این درخواست را در این مجموعه ذخیره خواهیم کرد.


مرحله‌ی 4: دسترسی به منابع محافظت شده‌ی سمت سرور

برای این منظور بر روی دکمه‌ی + موجود در کنار اولین برگه‌ای که مشغول به تکمیل آن هستیم، کلیک می‌کنیم تا یک برگه‌ی جدید ایجاد شود. سپس مشخصات آن را به صورت زیر تکمیل خواهیم کرد:


ابتدا آدرس درخواست از نوع Get را به https://localhost:5001/api/MyProtectedApi تنظیم خواهیم کرد.
سپس گزینه‌ی هدرهای این درخواست را انتخاب کرده و key/value جدیدی با مقادیر Authorization و Bearer {{access_token}} ایجاد می‌کنیم. در اینجا {{access_token}} همان متغیر سراسری است که پس از لاگین، تنظیم می‌شود. اکنون از این متغیر جهت تنظیم هدر Authorization استفاده کرده‌ایم.
در آخر اگر بر روی دکمه‌ی Send این درخواست کلیک کنیم، response فوق را می‌توان مشاهده کرد.

فراخوانی مسیر api/MyProtectedAdminApi نیز دقیقا به همین نحو است.

یک نکته: روش دومی نیز برای تنظیم هدر Authorization در postman وجود دارد. برای این منظور، گزینه‌ی Authorization یک درخواست را انتخاب کنید (تصویر زیر). سپس نوع آن‌را به Bearer token تغییر دهید و مقدار آن‌را به همان متغیر سراسری {{access_token}} تنظیم کنید. به این صورت هدر مخصوص JWT را به صورت خودکار ایجاد و ارسال می‌کند و در این حالت دیگر نیازی به تنظیم دستی برگه‌ی هدرها نیست.



مرحله‌ی 5: ارسال Refresh token و دریافت یک سری توکن جدید

این مرحله، نیاز به ارسال anti-forgery token را هم دارد و گرنه از طرف سرور و برنامه، برگشت خواهد خورد. اگر به کوکی‌های تنظیم شده‌ی توسط برگه‌ی لاگین دقت کنیم:


کوکی با نام XSRF-TOKEN نیز تنظیم شده‌است. بنابراین آن‌را توسط متد pm.cookies.get، در قسمت Tests برگه‌ی لاگین خوانده و در یک متغیر سراسری تنظیم می‌کنیم:
var jsonData = pm.response.json();
pm.globals.set("access_token", jsonData.access_token);
pm.globals.set("refresh_token", jsonData.refresh_token);
pm.globals.set('XSRF-TOKEN', pm.cookies.get('XSRF-TOKEN'));
سپس برگه‌ی جدید ایجاد درخواست refresh token به صورت زیر تنظیم می‌شود:
ابتدا در قسمت بدنه‌ی درخواست از نوع post به آدرس https://localhost:5001/api/account/RefreshToken، در قسمت raw آن، با انتخاب نوع json، این refresh token را که در قسمت لاگین خوانده و ذخیره کرده بودیم، به سمت سرور ارسال خواهیم کرد:


همچنین دو هدر زیر را نیز باید ارسال کنیم:


یکی هدر مخصوص Authorization است که در مورد آن بحث شد و دیگر هدر X-XSRF-TOKEN که در سمت سرور بجای anti-forgery token پردازش می‌شود. مقدار آن‌را نیز در برگه‌ی login با خواندن کوکی مرتبطی، پیشتر تنظیم کرده‌ایم که در اینجا از متغیر سراسری آن استفاده شده‌است.

اکنون اگر بر روی دکمه‌ی send این برگه کلیک کنید، دو توکن جدید را دریافت خواهیم کرد:


که نیاز است مجددا در برگه‌ی Tests آن، متغیرهای سراسری پیشین را بازنویسی کنند. به همین جهت دقیقا همان 4 سطری که اکنون در برگه‌ی Tests درخواست لاگین وجود دارند، باید در اینجا نیز تکرار شوند تا عملیات refresh token واقعا به تمام برگه‌های موجود، اعمال شود.


مرحله‌ی آخر: پیاده سازی logout

در اینجا نیاز است refreshToken را به صورت یک کوئری استرینگ به سمت سرور ارسال کرد که به کمک متغیر {{refresh_token}}، در برگه‌ی params تعریف می‌شود:


همچنین هدر Authorization را نیز باید درج کرد:


پس از آن اگر درخواست را رسال کنیم، یک true را باید بتوان در response مشاهده کرد:



ذخیره سازی مجموعه‌ی جاری به صورت یک فایل JSON

برای گرفتن خروجی از این مجموعه و به اشتراک گذاشتن آن‌، اگر اشاره‌گر ماوس را بر روی نام یک مجموعه حرکت دهیم، یک دکمه‌ی جدید با برچسب ... ظاهر می‌شود. با کلیک بر روی آن، یکی از گزینه‌های آن، export نام دارد که جزئیات تمام درخواست‌های یک مجموعه را به صورت یک فایل JSON ذخیره می‌کند. برای نمونه فایل JSON خروجی این قسمت را می‌توانید از اینجا دریافت کنید: JWT-Sample.postman_collection.json
‫۵ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۸، ساعت ۲۳:۵۰