Today Doug Mahugh, Senior Technical Evangelist for Microsoft Open Technologies Inc., announced the release of an Open XML SDK as an open source project through the MS Open Tech hub. Although the SDK has been available since 2007, this release includes full source code available under the Apache 2.0 license on GitHub, as well as the project will continue to grow under the stewardship of the .NET Foundation
نظرات مطالب
مدیریت سفارشی سطوح دسترسی کاربران در MVC
نقشهای کاربران در کش نگهداری نمیشه . اونها در کوکیها ذخیره میشن برای بهینه کردن و کم کردن فشار از روی سیستم در ازای دسترسی هر با به پایگاه داده . با مشخص کردن cacherolesincookie مربوط به rolemanager در web.config....
و اینکه یک سیستم مجوزهای 5000 کاربر یا حتی 5 میلیون کاربر رو در کش ذخیره کنه برای من هم نه حتی ناملموس بلکه یک اشتباه محض هست چون بعد از یک مدت با برخورد مدیران it سرور و suspend شدن مواجه میشیم ... کار CacheManager که ازش حرف زدم ذخیره کردن مجوزهای اکشن هاست در حافظه که با هر بار Request برای اکشن دیگه نریم و مجوزهای اون رو از پایگاه داده بخونیم . شما بر فرض 100 اکشن مدیریتی دارید که هر کدوم هم 10 مجوز براشون مشخص شده در کل حساب بشه چیز زیادی نمیشه ولی در عوض سرعت بالا رو در قبال نرفتن به پایگاه داده براتون به ارمغان میاره.
اینکه بیان کردید به ازای هر درخواست پایگاه داده مورد اشاره قرار بگیره خیلی رو کارایی سیستم تاثیر منفی میزاره . به استناد گفتهی خودتون 5000 کاربر داریم که بر فرض در ثانیه در بدبینانهترین حالت ممکن 100 درخواست ارسال میکنند . یعنی ما باید در هر ثانیه برای استخراج سطوح هر اکشن 100 بار به بانک اطلاعاتی مراجعه کنیم ؟ حال فرض کنید این درخواستها در ثانیه 5000 تا و کاربران ما 5 میلیون تا باشن ... به نظرم این سیستم قبل از پیاده سازی شکستش قطعیه ...
پاسخ به بازخوردهای پروژهها
توضیحاتی در مورد سیستم Identity پروژه
ممنون بابت پاسختون.
در این مورد که فرمودید
و در این مورد :
کل مجوزها : A و B و C و D و E و ...
گروه 1 با مجوزهای A و B
گروه 2 با مجوزهای B و C
( مجوز B بین هر دو مشترکه )
حالا مدیر ارشد میخواد گروهی تشکیل بده که به مجوز A و C نیاز داره. برای این کار بهتره که یک گروه 3 ایجاد کنه که مجوزهای A و C روداشته باشه. ( دقیقا چیزی که فرمودید یعنی ساخت گروه هایی که نقطه مشترکی ندارن )
حالا شرایطی رخ میده که مدیر ارشد میخواد گروهی تشکیل بده که به مجوزهای A و B و C نیاز داشته باشه. به نظرتون باید گروه 1 و گروه 2 رو به کاربران مورد نظر اختصاص بده یا اینکه فرضا یک گروه تشکل بده که این 3 مجوز رو داشته باشن و این گروهرو به کاربران اختصاص بده ؟
با توجه به سیستم طراحی شده شما ، مدیر ارشد میتونه هر دو روش رو طوری که دوست داره پیاده سازی بکنه. که یا یک گروه جدید بسازه یا اینکه هر دو گروه رو به کاربر بده. که این پویا بودن کار رو نشون میده ولی یک سوال برای من پیش اومده اونم اینه که فرض کنید مدیر ارشد گروه 1 و گروه 2 رو به یک کاربر اختصاص بده حالا بعد از مدتی میخواد مجوز B رو از این کاربر بگیرن. با این شرایط باز هم مجبورن از هر دو گروه صرفه نظر کنن چون هر دو گروه مجوز B رو دارن.
در کل هدف من اینه اگر فقط اجازه انتخاب یک نقش برای کاربر رو بدیم آیا این روش مناسب هست یا خیر ( منظورم اینه برنامه نویس اجازه بده مدیران ارشد فقط یک نقش به کاربر بدن و نه چند نقش) ؟ چون اگر این کارو بکنیم باز هم مدیر ارشد میتونه هرکاری که دوست داره بکنه و گروههای زیادی برای خودش اونطوری که دوست داره بسازه با مجوزهای مختلف و به کاربران خاصی نقشهای خاصی بده و در کل جلوی چند نقش دادن به یک کاربر رو بگیریم.
در این مورد که فرمودید
"به صورت پیش فرض بهتره یک نقش کلی و سیستمی تحت عنوان مدیران ارشد درج شود و بعد از توزیع پروژه، این امکان وجود خواهد داشت که این افراد گروههای کاربری جدید ایجاد کنند و دسترسی به بخشها رو همانطور که متوجه شدید برای گروه درج شده اعمال کنند. "کاملا درسته و به عبارتی با توجه به ساختار پروژه شما این گروه سیستمی میباشد.
و در این مورد :
چون در این سیستم شما نقش هارو پویا کردید مدیر ارشد به راحتی میتونه گروه کاربری درست بکنه که فرضا هیچ اشتراکی نداشته باشن ولی هدف من از طرح این "درخواست راهنمایی" نقش هایی هستند که وجه مشترک دارن . لطفا مثال زیر رو ببینید :موردی رو در نظر بگیرید که اصلا هیچ اشتراکی بین دو گروه کاربری از نظر دسترسیها نباشد ، اون موقع چه کار خواهید کرد؟ اینکه مدیر ارشد ما به چه شکل با سیستم کار میکند خود مختار است.
کل مجوزها : A و B و C و D و E و ...
گروه 1 با مجوزهای A و B
گروه 2 با مجوزهای B و C
( مجوز B بین هر دو مشترکه )
حالا مدیر ارشد میخواد گروهی تشکیل بده که به مجوز A و C نیاز داره. برای این کار بهتره که یک گروه 3 ایجاد کنه که مجوزهای A و C روداشته باشه. ( دقیقا چیزی که فرمودید یعنی ساخت گروه هایی که نقطه مشترکی ندارن )
حالا شرایطی رخ میده که مدیر ارشد میخواد گروهی تشکیل بده که به مجوزهای A و B و C نیاز داشته باشه. به نظرتون باید گروه 1 و گروه 2 رو به کاربران مورد نظر اختصاص بده یا اینکه فرضا یک گروه تشکل بده که این 3 مجوز رو داشته باشن و این گروهرو به کاربران اختصاص بده ؟
با توجه به سیستم طراحی شده شما ، مدیر ارشد میتونه هر دو روش رو طوری که دوست داره پیاده سازی بکنه. که یا یک گروه جدید بسازه یا اینکه هر دو گروه رو به کاربر بده. که این پویا بودن کار رو نشون میده ولی یک سوال برای من پیش اومده اونم اینه که فرض کنید مدیر ارشد گروه 1 و گروه 2 رو به یک کاربر اختصاص بده حالا بعد از مدتی میخواد مجوز B رو از این کاربر بگیرن. با این شرایط باز هم مجبورن از هر دو گروه صرفه نظر کنن چون هر دو گروه مجوز B رو دارن.
در کل هدف من اینه اگر فقط اجازه انتخاب یک نقش برای کاربر رو بدیم آیا این روش مناسب هست یا خیر ( منظورم اینه برنامه نویس اجازه بده مدیران ارشد فقط یک نقش به کاربر بدن و نه چند نقش) ؟ چون اگر این کارو بکنیم باز هم مدیر ارشد میتونه هرکاری که دوست داره بکنه و گروههای زیادی برای خودش اونطوری که دوست داره بسازه با مجوزهای مختلف و به کاربران خاصی نقشهای خاصی بده و در کل جلوی چند نقش دادن به یک کاربر رو بگیریم.
Micro Frontend چیست؟
micro frontend یک الگوی معماری (architecture pattern) میباشد؛ جایی که یک front-end app، به چند app کوچکتر تقسیم میشود و هر کدام از آنها به صورت مستقل توسعه داده و تست میشوند. مفهومی شبیه به مایکروسرویسها است؛ اما برای سورس کدهای یکپارچهی سمت کلاینت.
چرا؟
خیلی سخت است که بخواهیم روی سورس کدهای یکپارچه سمت کلاینت تست نویسی، بهروز رسانی و هم چنین نگهداری کنیم. این در حالی است که توانایی تیم را به منظور مستقل کار کردن بر روی بخشهای مختلفی از app، محدود میکند. شکستن یک app یکپارچه به micro frontendهای کوچکتر و قابل مدیریت، این امکان را فراهم میسازد که چندین تیم، به صورت مستقل کار کنند و از فریم ورکهای ترجیحی خود استفاده کنند.
چگونه؟
اساسا 3 راه برای ادغام کردن ماژولهای micro frontend با container app وجود دارد.
1-Server integration
هر micro frontend در یک وب سرور احتمالا جداگانه هاست شدهاست که مسئول رندر کردن و خدمت دادن markupهای مربوطه میباشد. به محض دریافت درخواستی از سمت مرورگر، container app در خواست را برای markup، با برقراری تماس به سرور، برای micro frontend مربوطه انجام میدهد.
این یک روش ایده آل نمیباشد؛ بهطوریکه چندین تماس به سرور برای رندر کردن محتوا در صفحه برقرار میشود و همچنین مستلزم پیاده سازی استراتژی cache، به منظور کاهش تاخیر است.
2-Compile time integration
container app دسترسی به کدهای micro frontendها را در طول توسعه و زمان کامپایل دارد. یکی از راههای انجام این روش این است که micro frontendها را به عنوان بستههای npm منتشر کنیم و سپس از آنها به عنوان یک وابستگی در container app استفاده کنیم.
در حالیکه راه اندازی و پیاده سازی، در این حالت ساده است، اما یک وابستگی محکم بین container app و micro frontend وجود دارد. هر زمانکه یک micro frontend بروزرسانی میشود، نیاز است که container app ، به منظور یکپارچه کردن بروز رسانی، دوباره استقرار یابد.
3-Run time integration
container app دسترسی به کدهای micro frontendها را زمانیکه در مرورگر اجرا میشوند، دارد. یکی از راههای انجام این روش، استفاده از پلاگین Module Federation مربوط به Webpack است که مراقب ساختن، در دسترس قرار دادن و استفاده از وابستگیها در زمان اجرا میباشد (در ادامه، این حالت را با جزئیات بیشتری مورد بررسی قرار خواهیم داد).
در این حالت وابستگی بین container app و micro frontendها وجود ندارد و یکپارچگی در زمان اجرا اتفاق میافتد. هر micro frontend میتواند به صورت مستقل توسعه داده شود و استقرار یابد، بدون اینکه container app را دوباره استقرار دهیم.
در این حالت راه اندازی در مقایسه با compile-time integration پیچیدهتر است.
Webpack Module Federation Plugin
پلاگین module federation در Webpack 5.0 معرفی شد که امکان توسعه appهای micro frontend را با بارگذاری پویای کدهای appهای micro frontend را در container app ، فراهم میسازد.
همچنین این امکان را فراهم میکند که dependency ها را بین remote appها و host app، به منظور جلوگیری از کدهای تکراری و کاهش دادن سایز build، به اشتراک بگذاریم.
در این مقاله ما یک مثال را بررسی خواهیم کرد که شامل دو micro frontend ساده میباشد و سپس آنها را در یک host app ادغام میکنیم.
ساختار نهایی بهصورت زیر خواهد بود:
ایجاد کردن اولین Remote app
یک پوشه را به نام remote1 ایجاد کنید و سپس یک فایل را به نام package.json، در پوشهی ایجاد شده، با دستور زیر ایجاد کنید.
npm init --yes
پوشهی ایجاد شده را در code editor خود باز کنید (من از vs code استفاده میکنم) و سپس وابستگیهای زیر را به فایل package.json اضافه کنید.
npm install html-webpack-plugin webpack webpack-cli webpack-dev-server --save
1) webpack/ webpack-CLI: برای استفاده از webpack و دستورات webpack CLI
2) html-webpack-plugin/webpack-devserver: سرور توسعه محلی با live reloading
و همچنین اسکریپت webpack serve را در بخش scripts، به منظور serve کردن application در مرورگر اضافه کنید.
اکنون فایل package.json شما همانند زیر میباشد:
{ "name": "remote1", "version": "1.0.0", "description": "", "main": "index.js", "scripts": { "start": "webpack serve" }, "keywords": [], "author": "", "license": "ISC", "dependencies": { "html-webpack-plugin": "^5.3.2", "webpack": "^5.57.0", "webpack-cli": "^4.8.0", "webpack-dev-server": "^4.3.1" } }
<!DOCTYPE html> <html> <head> <title> Remote1(Localhost:7001) </title> </head> <body> <div id="dev-remote1"></div> </body> </html>
در ادامه یک پوشهی جدید را به نام src ایجاد کنید و دو فایل را با نامهای index.js و startup.js در آن قرار دهید. در ادامه به این دو فایل برمیگردیم و کدهای لازم را در آن قرار میدهیم.
یک فایل جدید را به نام webpack.config.js در ریشهی پروژه ایجاد میکنیم که در آن تنظیمات webpack را قرار میدهیم. در این فایل، دو پلاگین را به نامهای Webpack و Module Federation، اضافه میکنیم.
const HtmlWebpackPlugin = require('html-webpack-plugin'); const ModuleFederationPlugin = require('webpack/lib/container/ModuleFederationPlugin'); module.exports = { mode: 'development', devServer: { port: 7001, }, plugins: [ new ModuleFederationPlugin({ name: 'remote1', filename: 'remoteEntry.js', exposes: { './RemoteApp1': './src/startup', }, }), new HtmlWebpackPlugin({ template: './public/index.html', }), ], };
فایل remoteEntry.js شامل یک لیست از فایلهای در معرض قرار داده شدهی توسط remote app به همراه مسیرهای آنها میباشد. از این فایل در زمان ادغام کردن remote app در host app استفاده میشود.
index.js نقطهی ورودی remote app ما میباشد. به منظور جلوگیری از eager loading، کدهای startup را در یک js فایل جداگانه به نام startup.js قرار میدهیم. از این رو فایل index.js شامل فقط یک import میباشد.
import('./startup');
در درون فایل startup.js ، یک تابع به نام mount را export میکنیم. این تابع یک element را دریافت میکند؛ جائیکه قرار است خروجی app در آن قرار گیرد. در حالت development، خروجی در یک div نگهدارنده با شناسه dev-remote1 در فایل محلی index.html قرار میگیرد.
const mount = (el) => { el.innerHTML = '<div>Remote 1 Content</div>'; }; if (process.env.NODE_ENV === 'development') { const el = document.querySelector('#dev-remote1'); if (el) { mount(el); } } export { mount };
ایجاد کردن دومین Remote app
در اینجا نیز مراحل، دقیقا شبیه به ایجاد remote app قبلی میباشد. یک پوشه را به نام remote2 در کنار پوشهی remote1 ایجاد کنید و یک فایل را به نام package.json، با وابستگیهای معرفی شده ایجاد کنید و سپس دستور npm install را بزنید تا وابستگیها نصب شوند.
{ "name": "remote2", "version": "1.0.0", "description": "", "main": "index.js", "scripts": { "start": "webpack serve" }, "keywords": [], "author": "", "license": "ISC", "dependencies": { "html-webpack-plugin": "^5.3.2", "webpack": "^5.57.0", "webpack-cli": "^4.8.0", "webpack-dev-server": "^4.3.1" } }
سپس یک فایل را با نام index.html و با محتوای زیر، در پوشهی public ایجاد کنید:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <title> Remote2(Localhost:7002) </title> </head> <body> <div id="dev-remote2"></div> </body> </html>
در ادامه یک فایل را با نام webpack.config.js در ریشهی پروژهی remote2 ایجاد کنید و محتوای زیر را در آن قرار دهید. مطمئن باشید که پورت اجرایی برنامه 7002 میباشد.
const HtmlWebpackPlugin = require('html-webpack-plugin'); const ModuleFederationPlugin = require('webpack/lib/container/ModuleFederationPlugin'); module.exports = { mode: 'development', devServer: { port: 7002, }, plugins: [ new ModuleFederationPlugin({ name: 'remote2', filename: 'remoteEntry.js', exposes: { './RemoteApp2': './src/startup', }, }), new HtmlWebpackPlugin({ template: './public/index.html', }), ], };
فایل فایل index.js برای remote2
import('./startup');
فایل startup.js برای remote2
const mount = (el) => { el.innerHTML = '<div>Remote 2 Content</div>'; }; if (process.env.NODE_ENV === 'development') { const el = document.querySelector('#dev-remote2'); if (el) { mount(el); } } export { mount };
اکنون میتوانید با اجرای دستور npm start برنامه را بر روی پورت 7002 اجرا کنید . ( http://localhost:7002 )
ایجاد کردن Host app و یکپارچه کردن آن با Remote app ها
یک پوشهی جدید را به نام container در کنار دو پوشهی قبلی (remote1, remote2) ایجاد کنید. در پوشهی ایجاد شده، یک فایل را به نام package.json ایجاد کنید و محتوای زیر را در آن قرار دهید و سپس دستور npm install را بزنید تا لیست وابستگیها دریافت شود.
{ "name": "container", "version": "1.0.0", "description": "", "main": "index.js", "scripts": { "start": "webpack serve" }, "keywords": [], "author": "", "license": "ISC", "dependencies": { "html-webpack-plugin": "^5.3.2", "webpack": "^5.57.0", "webpack-cli": "^4.8.0", "webpack-dev-server": "^4.3.1" } }
اکنون یک پوشه را به نام public، در ریشهی پروژه ایجاد کنید و یک فایل را به نام index.html، در آن قرار دهید. در این فایل دو div نگهدارنده به منظور هاست کردن محتوا، از هر remote app قرار دارد.
<!DOCTYPE html> <html> <head> <title>Host App (Localhost:7000)</title> </head> <body> <div id="remote1-app"></div> <div id="remote2-app"></div> </body> </html>
یک فایل را با نام webpack.config.js، با تنظیمات زیر در ریشهی پروژه قرار دهید. در اینجا پورت اجرایی برنامه، 7000 تعیین شدهاست:
const HtmlWebpackPlugin = require('html-webpack-plugin'); const ModuleFederationPlugin = require('webpack/lib/container/ModuleFederationPlugin'); module.exports = { mode: 'development', devServer: { port: 7000, }, plugins: [ new ModuleFederationPlugin({ name: 'container', remotes: { remote1: 'remote1@http://localhost:7001/remoteEntry.js', remote2: 'remote2@http://localhost:7002/remoteEntry.js', }, }), new HtmlWebpackPlugin({ template: './public/index.html', }), ], };
دقیقا مثل remote app ها، در فایل index.js مربوط به import ، host app زیر را انجام میدهیم:
import('./startup');
import { mount as remote1Mount } from 'remote1/RemoteApp1'; import { mount as remote2Mount } from 'remote2/RemoteApp2'; remote1Mount(document.querySelector('#remote1-app')); remote2Mount(document.querySelector('#remote2-app'));
در ادامه جهت مشاهده خروجی، app میزبان را با دستور npm start اجرا میکنیم. اکنون شما میتوانید خروجی remote app ها را در host app ببینید. لازم به ذکر است که در هنگام اجرای دستور npm start برای host app ، هر دو remote app ایجاد شده باید در حالت اجرا باشند.
ملاحظات
Module federation در Webpack نسخه 5 به بالا، در دسترس قرار دارد. شما میتوانید وابستگیهای بین remote app و host app را به اشتراک بگذارید. این کار را با اضافه کردن آنها به تنظیمات پلاگین module federation برای remote app و host app انجام دهید.
new ModuleFederationPlugin({ name: 'remote1', filename: 'remoteEntry.js', exposes: { './RemoteApp1': './src/startup', }, shared:['react', 'react-dom'] }),
ارتباط بین host و remote app میتواند از طریق callbackها انجام شود.
NHibernate کتابخانهی تبدیل شده پروژه بسیار محبوب Hibernate جاوا به سی شارپ است و یکی از ORM های بسیار موفق، به شمار میرود. در طی تعدادی مقاله قصد آشنایی با این فریم ورک را داریم.
چرا نیاز است تا از یک ORM استفاده شود؟
تهیه قسمت و یا لایه دسترسی به دادهها در یک برنامه عموما تا 30 درصد زمان کل تهیه یک محصول را تشکیل میدهد. اما باید در نظر داشت که این پروسهی تکراری هیچ کار خارق العادهای نبوده و ارزش افزودهی خاصی را به یک برنامه اضافه نمیکند. تقریبا تمام برنامههای تجاری نیاز به لایه دسترسی به دادهها را دارند. پس چرا ما باید به ازای هر پروژه، این کار تکراری و کسل کننده را بارها و بارها تکرار کنیم؟
هدف NHibernate ، کاستن این بار از روی شانههای یک برنامه نویس است. با کمک این کتابخانه، دیگر رویه ذخیره شدهای را نخواهید نوشت. دیگر هیچگاه با ADO.Net سر و کار نخواهید داشت. به این صورت میتوان عمده وقت خود را صرف قسمتهای اصلی و طراحی برنامه کرد تا کد نویسی یک لایه تکراری. همچنین عدهای از بزرگان اینگونه ابزارها اعتقاد دارند که برنامه نویسهایی که لایه دسترسی به دادهها را خود طراحی میکنند، مشغول کلاهبرداری از مشتریهای خود هستند! (صرف زمان بیشتر برای تهیه یک محصول و همچنین وجود باگهای احتمالی در لایه دسترسی به دادههای طراحی شده توسط یک برنامه نویس نه چندان حرفهای)
برای مشاهده سایر مزایای استفاده از یک ORM لطفا به مقاله "5 دلیل برای استفاده از یک ابزار ORM" مراجعه نمائید.
در ادامه برای معرفی این کتابخانه یک سیستم ثبت سفارشات را با هم مرور خواهیم کرد.
بررسی مدل سیستم ثبت سفارشات
در این مدل سادهی ما، مشتریها (customers) امکان ثبت سفارشات (orders) را دارند. سفارشات توسط یک کارمند (employee) که مسؤول ثبت آنها است به سیستم وارد میشود. هر سفارش میتواند شامل یک یا چند (one-to-many) آیتم (order items) باشد و هر آیتم معرف یک محصول (product) است که قرار است توسط یک مشتری (customer) خریداری شود. کلاس دیاگرام این مدل به صورت زیر میتواند باشد.
نگاشت مدل
زمانیکه مدل سیستم مشخص شد، اکنون نیاز است تا حالات (دادهها) آنرا در مکانی ذخیره کنیم. عموما اینکار با کمک سیستمهای مدیریت پایگاههای داده مانند SQL Server، Oracle، IBM DB2 ، MySql و امثال آنها صورت میگیرد. زمانیکه از NHibernate استفاده کنید اهمیتی ندارد که برنامه شما قرار است با چه نوع دیتابیسی کار کند؛ زیرا این کتابخانه اکثر دیتابیسهای شناخته شده موجود را پشتیبانی میکند و برنامه از این لحاظ مستقل از نوع دیتابیس عمل خواهد کرد و اگر نیاز بود روزی بجای اس کیوال سرور از مای اس کیوال استفاده شود، تنها کافی است تنظیمات ابتدایی NHibernate را تغییر دهید (بجای بازنویسی کل برنامه).
اگر برای ذخیره سازی دادهها و حالات سیستم از دیتابیس استفاده کنیم، نیاز است تا اشیاء مدل خود را به جداول دیتابیس نگاشت نمائیم. این نگاشت عموما یک به یک نیست (لزومی ندارد که حتما یک شیء به یک جدول نگاشت شود). در گذشتهی نچندان دور کتابخانهی NHibernate ، این نگاشت عموما توسط فایلهای XML ایی به نام hbm صورت میگرفت. این روش هنوز هم پشتیبانی شده و توسط بسیاری از برنامه نویسها بکار گرفته میشود. روش دیگری که برای تعریف این نگاشت مرسوم است، مزین سازی اشیاء و خواص آنها با یک سری از ویژگیها میباشد که فریم ورک برتر این عملیات Castle Active Record نام دارد.
اخیرا کتابخانهی دیگری برای انجام این نگاشت تهیه شده به نام Fluent NHibernate که بسیار مورد توجه علاقمندان به این فریم ورک واقع گردیده است. با کمک کتابخانهی Fluent NHibernate عملیات نگاشت اشیاء به جداول، بجای استفاده از فایلهای XML ، توسط کدهای برنامه صورت خواهند گرفت. این مورد مزایای بسیاری را همانند استفاده از یک زبان برنامه نویسی کامل برای تعریف نگاشتها، بررسی خودکار نوعهای دادهای و حتی امکان تعریف منطقی خاص برای قسمت نگاشت برنامه، به همراه خواهد داشت.
آماده سازی سیستم برای استفاده از NHibernate
در ادامه بجای دریافت پروژه سورس باز NHibernate از سایت سورس فورج، پروژه سورس باز Fluent NHibernate را از سایت گوگل کد دریافت خواهیم کرد که بر فراز کتابخانهی NHibernate بنا شده است و آنرا کاملا پوشش میدهد. سورس این کتابخانه را با checkout مسیر زیر توسط TortoiseSVN میتوان دریافت کرد.
البته احتمالا برای دریافت آن از گوگل کد با توجه به تحریم موجود نیاز به پروکسی خواهد بود. برای تنظیم پروکسی در TortoiseSVN به قسمت تنظیمات آن مطابق تصویر ذیل مراجعه کنید:
همچنین جهت سهولت کار، آخرین نگارش موجود در زمان نگارش این مقاله را از این آدرس نیز میتوانید دریافت نمائید.
پس از دریافت پروژه، باز کردن فایل solution آن در VS و سپس build کل مجموعه، اگر به پوشههای آن مراجعه نمائید، فایلهای زیر قابل مشاهده هستند:
Nhibernate.dll : اسمبلی فریم ورک NHibernate است.
NHibernate.Linq.dll : اسمبلی پروایدر LINQ to NHibernate میباشد.
FluentNHibernate.dll : اسمبلی فریم ورک Fluent NHibernate است.
Iesi.Collections.dll : یک سری مجموعههای ویژه مورد استفاده NHibernate را ارائه میدهد.
Log4net.dll : فریم ورک لاگ کردن اطلاعات NHibernate میباشد. (این فریم ورک نیز جهت عملیات logging بسیار معروف و محبوب است)
Castle.Core.dll : کتابخانه پایه Castle.DynamicProxy2.dll است.
Castle.DynamicProxy2.dll : جهت اعمال lazy loading در فریم ورک NHibernate بکار میرود.
System.Data.SQLite.dll : پروایدر دیتابیس SQLite است.
Nunit.framework.dll : نیز یکی از فریم ورکهای بسیار محبوب آزمون واحد در دات نت فریم ورک است.
برای سادگی مراجعات بعدی، این فایلها را یافته و در پوشهای به نام lib کپی نمائید.
برپایی یک پروژه جدید
پس از دریافت Fluent NHibernate ، یک پروژه Class Library جدید را در VS.Net آغاز کنید (برای مثال به نام NHSample1 ). سپس یک پروژه دیگر را نیز از نوع Class Library به نام UnitTests به این solution ایجاد شده جهت انجام آزمونهای واحد برنامه اضافه نمائید.
اکنون به پروژه NHSample1 ، ارجاع هایی را به فایلهای FluentNHibernate.dll و سپس NHibernate.dll در که پوشه lib ایی که در قسمت قبل ساختیم، قرار دارند، اضافه نمائید.
در ادامه یک پوشه جدید به پروژه NHSample1 به نام Domain اضافه کنید. سپس به این پوشه، کلاس Customer را اضافه نمائید:
namespace NHSample1.Domain
{
public class Customer
{
public int Id { get; set; }
public string FirstName { get; set; }
public string LastName { get; set; }
public string AddressLine1 { get; set; }
public string AddressLine2 { get; set; }
public string PostalCode { get; set; }
public string City { get; set; }
public string CountryCode { get; set; }
}
}
using FluentNHibernate.Mapping;
namespace NHSample1.Domain
{
class CustomerMapping : ClassMap<Customer>
{
}
}
using FluentNHibernate.Mapping;
namespace NHSample1.Domain
{
class CustomerMapping : ClassMap<Customer>
{
public CustomerMapping()
{
Not.LazyLoad();
Id(c => c.Id).GeneratedBy.HiLo("1000");
Map(c => c.FirstName).Not.Nullable().Length(50);
Map(c => c.LastName).Not.Nullable().Length(50);
Map(c => c.AddressLine1).Not.Nullable().Length(50);
Map(c => c.AddressLine2).Length(50);
Map(c => c.PostalCode).Not.Nullable().Length(10);
Map(c => c.City).Not.Nullable().Length(50);
Map(c => c.CountryCode).Not.Nullable().Length(2);
}
}
}
سپس وضعیت نگاشت تک تک خواص کلاس Customer را مشخص میکنیم. توسط Id(c => c.Id).GeneratedBy.HiLo به سیستم اعلام خواهیم کرد که فیلد Id از نوع identity است که از 1000 شروع خواهد شد. مابقی موارد هم بسیار واضح هستند. تمامی خواص کلاس Customer ذکر شده، نال را نمیپذیرند (منهای AddressLine2) و طول آنها نیز مشخص گردیده است.
با کمک Fluent NHibernate ، بحث بررسی نوعهای دادهای و همچنین یکی بودن موارد مطرح شده در نگاشت با کلاس اصلی Customer به سادگی توسط کامپایلر بررسی شده و خطاهای آتی کاهش خواهند یافت.
برای آشنایی بیشتر با lambda expressions میتوان به مقاله زیر مراجعه کرد:
Step-by-step Introduction to Delegates and Lambda Expressions
ادامه دارد...
نظرات اشتراکها
TFS یا GIT؟ از کدامیک استفاده کنم؟
TFS یک ابزار همه چی تمام است که طبق اصول مهندسی نرم افزار کلیه فرآیندهای تولید نرم افزار را پشنیبانی میکند. در واقع TFS تنها یک سورس کنترل نیست و گستردهتر از این حرفهاست.
پیشنهاد میکنم در پروژههای تجاری که تیمی کار میکنید حتماً از TFS استفاده کنید مخصوصاً اگر Scrum باز هستید از آن لذت خواهید برد.
سازگاری با بسته آفیس و MS Project و همچنین پیاده سازی کامل Scrum + سازگاری با Sharepoint و بسیاری موارد دیگر TFS را یک ابزار حرفه ای برای مدیریت پروژه کرده است.
نظرات مطالب
خلاصهای در مورد وضعیت فعلی MySQL
اکثر سایتهایی که مشاهده میکنید (و عموما بر مبنای PHP هستند) مثل فورومها، وبلاگها و غیره، سورس باز هستند و یا مجوز GPL دارند یا احتمالا هم خانوادهاند و مشکلی نخواهند داشت. در غیراینصورت اگر کار نهایی تجاری و سورس بسته باشد و شخصی هم گزارش بدهد و هاست هم در کشوری باشد که مسایل کپی رایت را رعایت میکند، سایت را معلق میکنند، به علاوه سایر مسایل قانونی مرتبط.
مشکل برطرف شد. با قرار دادن Identity بر روی Local System سایت بالا آمد و متوجه شدم مشکل از مجوزهای داخلی پول هست. به همین دلیل مجددا تنظیم رو روی Application Pool Identity گذاشتم و اینبار مجوز Service را به دایرکتوری دامنه دادم که قبلا تنها به دایرکتوری logs داده بودم. مشکل برطرف شد. سوال اینجاست که تفاوت مجوزهای Local system و Application Pool Identity تا چه حد متفاوت است و Local System میتواند مشکلات امنیتی داشته باشد یا خیر؟
مطالب
معرفی Kendo UI
Kendo UI چیست؟
Kendo UI یک فریم ورک جاوا اسکریپتی ساخت برنامههای مدرن و تعاملی وب است و برای رسیدن به این مقصود، از JavaScript، CSS 3، HTML 5 و jQuery کمک میگیرد.
امکانات فراهم شده توسط Kendo UI
1) انواع و اقسام ویجتها: کنترلهای وب تهیه شده برفراز jQuery
ویجتهای آن در سه گروه کلی قرار میگیرند:
- گروه وب، مانند گرید، tree-view و غیره.
- گروه DataViz که جهت نمایش بصری اطلاعات و ترسیم انواع و اقسام نمودارها کاربرد دارد.
- گروه موبایل که با استفاده از فناوری adaptive rendering، در سیستم عاملهای مختلف موبایل، مانند اندروید و آی او اس، ظاهری بومی و هماهنگ با آنها را ارائه میدهد.
2) منبع داده سمت کاربر (Client side data source)
منبع داده سمت کاربر Kendo UI، از انواع و اقسام منابع داده محلی مانند آرایههای جاوا اسکریپتی تا منابع داده راه دور، مانند JSON، XML و JSONP، جهت نمایش اطلاعات و data binding پشتیبانی میکند. این منبع داده، مواردی مانند صفحه بندی، مرتب سازی اطلاعات و گروه بندی آنها را نیز فراهم میکند. به علاوه با عملیات ثبت، ویرایش و حذف اطلاعات نیز هماهنگی کاملی را دارد.
3) به همراه یک فریم ورک MVVM توکار است
این فریم ورک MVVM مواردی مانند two way data binding و همچنین declarative binding را نیز پشتیبانی میکند.
4) امکان تعویض قالب
5) پویا نمایی، کشیدن و رها کردن
6) فریم ورک اعتبارسنجی
چرا Kendo UI؟
- مهمترین مزیت کار با Kendo UI، فراهم آوردن تمام نیازهای توسعهی یک برنامهی مدرن وب، تنها در یک بسته است. به این ترتیب دیگر نیازی نیست تا گرید را از یکجا، tree-view را از جایی دیگر و کتابخانههای رسم نمودار را از منبعی ناهمگون با سایر عناصر برنامه دریافت و استفاده کنید؛ در اینجا تمام اینها در قالب یک بستهی آماده برای شما فراهم شدهاست و همچنین با یکدیگر سازگاری کاملی دارند.
- تمام ویجتهای آن برای نمایش سریع با کارآیی بالا طراحی شدهاند.
- پشتیبانی خوب آن. این فریم ورک محصول شرکتی است که به صورت تخصصی کار تهیه کامپوننتهای وب و دسکتاپ را انجام میدهد.
مرورگرهای پشتیبانی شده
یکی دیگر از مزایای مهم کار با Kendo UI پشتیبانی گستردهی آن از اکثر مرورگرهای موجود است. این فریم ورک با مرورگرهای زیر سازگار است:
- IE 7 به بعد
- فایرفاکس 10 به بعد
- تمام نگارشهای کروم
- اپرا 10 به بعد
- سفاری 4 به بعد
مجوز استفاده از Kendo UI
Kendo UI با سه مجوز ذیل ارائه میشود:
- 30 روزه آزمایشی رایگان
- تجاری
- سورس باز با مجوز Apache
پیشتر نسخهی تجاری آن تحت مجوز GPL نیز در دسترس بود. اما اخیرا مجوز GPL آن حذف شده و به Apache تغییر یافته است. اما باید در نظر داشت که نسخهی سورس باز آن شامل کنترلهای مهمی مانند «گرید» نیست و این موارد تنها در نسخهی تجاری آن لحاظ شدهاند.
مثالهای Kendo UI
پس از دریافت بستهی کامل آن، پوشههایی مانند js، styles و امثال آن قابل مشاهده هستند؛ به همراه پوشهی examples آن که حداقل 86 پوشهی دیگر در آن جهت ارائه مثالهایی از نحوهی کاربرد المانهای مختلف آن تدارک دیده شدهاند.
نحوهی افزودن Kendo UI به صفحه
از آنجائیکه Kendo UI یک فریم ورک جاوا اسکریپتی است، همانند سایر برنامههای وب، افزودن تعاریف فایلهای js، css و تصاویر مرتبط با آن، برای شروع به کار کفایت میکند. برای این منظور ابتدا پوشههای js و styles بستهی دریافتی آنرا به برنامهی خود اضافه کنید (این پوشهها در فایل پیوست انتهای بحث موجود هستند).
در اینجا یک مثال سادهی استفاده از date picker کندو یو آی را ملاحظه میکنید. در قسمت head صفحه، نحوهی ثبت سه گروه اسکریپت و شیوه نامه، مشخص شدهاند. اگر نیاز به کامپوننتهای وب آنرا دارید باید اجزایی مانند kendo.common.min.css، kendo.default.min.css، jquery.min.js و kendo.web.min.js به صفحه اضافه شوند. اگر نیاز به رسم نمودار هست، فایلها kendo.dataviz.min.css و kendo.dataviz.min.js باید تعریف شوند و برای فعال سازی اجزای موبایل آن فایلهای kendo.mobile.all.min.css و kendo.mobile.min.js نیاز است به صفحه پیوست شوند. در هر سه حالت ذکر jquery.min.js الزامی است.
دریافت سورس کامل این قسمت که حاوی فایلهای اصلی kendoui.professional.2014.2.1008 نیز میباشد:
KendoUI01.7z
Kendo UI یک فریم ورک جاوا اسکریپتی ساخت برنامههای مدرن و تعاملی وب است و برای رسیدن به این مقصود، از JavaScript، CSS 3، HTML 5 و jQuery کمک میگیرد.
امکانات فراهم شده توسط Kendo UI
1) انواع و اقسام ویجتها: کنترلهای وب تهیه شده برفراز jQuery
ویجتهای آن در سه گروه کلی قرار میگیرند:
- گروه وب، مانند گرید، tree-view و غیره.
- گروه DataViz که جهت نمایش بصری اطلاعات و ترسیم انواع و اقسام نمودارها کاربرد دارد.
- گروه موبایل که با استفاده از فناوری adaptive rendering، در سیستم عاملهای مختلف موبایل، مانند اندروید و آی او اس، ظاهری بومی و هماهنگ با آنها را ارائه میدهد.
2) منبع داده سمت کاربر (Client side data source)
منبع داده سمت کاربر Kendo UI، از انواع و اقسام منابع داده محلی مانند آرایههای جاوا اسکریپتی تا منابع داده راه دور، مانند JSON، XML و JSONP، جهت نمایش اطلاعات و data binding پشتیبانی میکند. این منبع داده، مواردی مانند صفحه بندی، مرتب سازی اطلاعات و گروه بندی آنها را نیز فراهم میکند. به علاوه با عملیات ثبت، ویرایش و حذف اطلاعات نیز هماهنگی کاملی را دارد.
3) به همراه یک فریم ورک MVVM توکار است
این فریم ورک MVVM مواردی مانند two way data binding و همچنین declarative binding را نیز پشتیبانی میکند.
4) امکان تعویض قالب
5) پویا نمایی، کشیدن و رها کردن
6) فریم ورک اعتبارسنجی
چرا Kendo UI؟
- مهمترین مزیت کار با Kendo UI، فراهم آوردن تمام نیازهای توسعهی یک برنامهی مدرن وب، تنها در یک بسته است. به این ترتیب دیگر نیازی نیست تا گرید را از یکجا، tree-view را از جایی دیگر و کتابخانههای رسم نمودار را از منبعی ناهمگون با سایر عناصر برنامه دریافت و استفاده کنید؛ در اینجا تمام اینها در قالب یک بستهی آماده برای شما فراهم شدهاست و همچنین با یکدیگر سازگاری کاملی دارند.
- تمام ویجتهای آن برای نمایش سریع با کارآیی بالا طراحی شدهاند.
- پشتیبانی خوب آن. این فریم ورک محصول شرکتی است که به صورت تخصصی کار تهیه کامپوننتهای وب و دسکتاپ را انجام میدهد.
مرورگرهای پشتیبانی شده
یکی دیگر از مزایای مهم کار با Kendo UI پشتیبانی گستردهی آن از اکثر مرورگرهای موجود است. این فریم ورک با مرورگرهای زیر سازگار است:
- IE 7 به بعد
- فایرفاکس 10 به بعد
- تمام نگارشهای کروم
- اپرا 10 به بعد
- سفاری 4 به بعد
مجوز استفاده از Kendo UI
Kendo UI با سه مجوز ذیل ارائه میشود:
- 30 روزه آزمایشی رایگان
- تجاری
- سورس باز با مجوز Apache
پیشتر نسخهی تجاری آن تحت مجوز GPL نیز در دسترس بود. اما اخیرا مجوز GPL آن حذف شده و به Apache تغییر یافته است. اما باید در نظر داشت که نسخهی سورس باز آن شامل کنترلهای مهمی مانند «گرید» نیست و این موارد تنها در نسخهی تجاری آن لحاظ شدهاند.
مثالهای Kendo UI
پس از دریافت بستهی کامل آن، پوشههایی مانند js، styles و امثال آن قابل مشاهده هستند؛ به همراه پوشهی examples آن که حداقل 86 پوشهی دیگر در آن جهت ارائه مثالهایی از نحوهی کاربرد المانهای مختلف آن تدارک دیده شدهاند.
نحوهی افزودن Kendo UI به صفحه
از آنجائیکه Kendo UI یک فریم ورک جاوا اسکریپتی است، همانند سایر برنامههای وب، افزودن تعاریف فایلهای js، css و تصاویر مرتبط با آن، برای شروع به کار کفایت میکند. برای این منظور ابتدا پوشههای js و styles بستهی دریافتی آنرا به برنامهی خود اضافه کنید (این پوشهها در فایل پیوست انتهای بحث موجود هستند).
<!DOCTYPE html> <html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> <head> <title></title> <!--KendoUI: Web--> <link href="styles/kendo.common.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" /> <link href="styles/kendo.default.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" /> <script src="js/jquery.min.js" type="text/javascript"></script> <script src="js/kendo.web.min.js" type="text/javascript"></script> <!--KendoUI: DataViz--> <link href="styles/kendo.dataviz.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" /> <script src="js/kendo.dataviz.min.js" type="text/javascript"></script> <!--KendoUI: Mobile--> <link href="styles/kendo.mobile.all.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" /> <script src="js/kendo.mobile.min.js" type="text/javascript"></script> <script type="text/javascript"> $(function() { $("#pickDate").kendoDatePicker(); }); </script> </head> <body> <span> Pick a date: <input id="pickDate" type="text"/> </span> </body> </html>
دریافت سورس کامل این قسمت که حاوی فایلهای اصلی kendoui.professional.2014.2.1008 نیز میباشد:
KendoUI01.7z
نظرات اشتراکها
چرا از آنگولار به ری اکت + ری داکس سوئیچ کردم!
چند نکتهی مهم
- قسمتهای نفرت انگیز نظرات این شخص حذف و ویرایش شدند.
- بحث فنی مشکلی ندارد. منتها مشکل این افراد بحث فنی نیست.
- بجای کمک و همکاری، بررسی میکنند شما در سایت مشغول به چه کاری هستید، مثلا چندتا مطلب در مورد انگیولار منتشر کردهاید، بلافاصله شروع میکنند به سمپاشی در این مورد خاص. یعنی این افراد مطلقا به دنبال بحث آزاد نیستند. به دنبال صدمه زدن هستند. اینجا بحث فریم ورک خاصی هم مطرح نیست. شما شروع کنید در مورد مثلا Vue.js مطلب بنویسید؛ یک ماه بعدش شروع میکنند به سمپاشی در این مورد خاص. شروع کنید در مورد NET Core. مطلب تهیه کنید، بلافاصله تخریب این مورد را شروع میکنند.
- اینجا یک جمع هست و حضور در آن مستلزم درک چارچوب آن و هماهنگ شدن با آن است یا ترک این سایت؛ نه یک گوشه ایستادن و مدام سمپاشی کردن.
- شعور حضور در یک جمع حکم میکند، در این سایت که اساسا مایکروسافتی هست، مدام خصوصا در مورد کارهای سورس باز آن، زمانیکه مجوز این کارها بر اساس مجوزهای رسمی و پذیرفته شدهی دنیای سورس باز است، نفرت پراکنی نشود.
- احتمالا بر اساس منطق این شخص، تمام کارهای سورس بازی که ما تا الان انجام دادیم «کثیف» (قسمتهایی که حذف شدند) و بر مبنای تئوری توطئه هستند.
- اگر سابقهی این افراد نفرت پراکن را بررسی کنید، به هیچ پروژهی سورس باز به درد بخوری نخواهید رسید. فقط به دنبال توهین، صدمه زدن، نا امید کردن و از بین بردن انرژی مثبت افراد خصوصا فعال سایت هستند.
نتیجهی گیری: اگر خیری ندارید، شر نرسانید. اینجا یک جمع در اساس مایکروسافتی هست. یا با آن هماهنگ شوید، یا آنرا ترک کنید.
- قسمتهای نفرت انگیز نظرات این شخص حذف و ویرایش شدند.
- بحث فنی مشکلی ندارد. منتها مشکل این افراد بحث فنی نیست.
- بجای کمک و همکاری، بررسی میکنند شما در سایت مشغول به چه کاری هستید، مثلا چندتا مطلب در مورد انگیولار منتشر کردهاید، بلافاصله شروع میکنند به سمپاشی در این مورد خاص. یعنی این افراد مطلقا به دنبال بحث آزاد نیستند. به دنبال صدمه زدن هستند. اینجا بحث فریم ورک خاصی هم مطرح نیست. شما شروع کنید در مورد مثلا Vue.js مطلب بنویسید؛ یک ماه بعدش شروع میکنند به سمپاشی در این مورد خاص. شروع کنید در مورد NET Core. مطلب تهیه کنید، بلافاصله تخریب این مورد را شروع میکنند.
- اینجا یک جمع هست و حضور در آن مستلزم درک چارچوب آن و هماهنگ شدن با آن است یا ترک این سایت؛ نه یک گوشه ایستادن و مدام سمپاشی کردن.
- شعور حضور در یک جمع حکم میکند، در این سایت که اساسا مایکروسافتی هست، مدام خصوصا در مورد کارهای سورس باز آن، زمانیکه مجوز این کارها بر اساس مجوزهای رسمی و پذیرفته شدهی دنیای سورس باز است، نفرت پراکنی نشود.
- احتمالا بر اساس منطق این شخص، تمام کارهای سورس بازی که ما تا الان انجام دادیم «کثیف» (قسمتهایی که حذف شدند) و بر مبنای تئوری توطئه هستند.
- اگر سابقهی این افراد نفرت پراکن را بررسی کنید، به هیچ پروژهی سورس باز به درد بخوری نخواهید رسید. فقط به دنبال توهین، صدمه زدن، نا امید کردن و از بین بردن انرژی مثبت افراد خصوصا فعال سایت هستند.
نتیجهی گیری: اگر خیری ندارید، شر نرسانید. اینجا یک جمع در اساس مایکروسافتی هست. یا با آن هماهنگ شوید، یا آنرا ترک کنید.