var excel = new ExcelQueryFactory(pathToExcelFile); string sheetName = "Sheet1"; var persons = from a in excel.WorksheetNoHeader(sheetName) where a[1] == "Mashhad" //مقدار در ستون دوم select a; foreach (var a in persons) { for(int i=0;i<a.Count;i++) MessageBox.Show(a[i]); }
دریافت Git for Windows 2.37.0
Changes since Git for Windows v2.36.1 (May 9th 2022)
New Features
- Comes with Git v2.37.0.
- Many anti-malware products seem to have problems with our MSYS2 runtime, leading to problems running e.g.
git subtree
. We added a workaround that hopefully helps in most of these scenarios. - Comes with MSYS2 runtime (Git for Windows flavor) based on Cygwin 3.3.5.
- Comes with PCRE2 v10.40.
- Comes with Git LFS v3.2.0.
- Comes with GNU TLS v3.7.6.
- SSH's CBC ciphers, which were re-enabled in 2017 to better support Azure Repos have again been disabled by default because Azure Repos does not require them any longer.
- Comes with OpenSSL v1.1.1p.
- Comes with Git Credential Manager Core v2.0.779.
- Comes with cURL v7.84.0.
خالق Null در زبانهای برنامه نویسی، آنرا یک اشتباه چند میلیارد دلاری میداند! و به عنوان یک توسعه دهندهی دات نت، غیرممکن است که در حین اجرای برنامههای خود تابحال به null reference exception برخورد نکرده باشید. هدف از ارائهی قابلیت جدید «نوعهای ارجاعی نالنپذیر» در C# 8.0، مقابلهی با یک چنین مشکلاتی است و خصوصا غنی سازی IDEها برای ارائهی اخطارهایی پیش از کامپایل برنامه، در مورد قسمتهایی از کد که ممکن است سبب بروز null reference exception شوند.
فعالسازی «نوعهای ارجاعی نالنپذیر»
قابلیت «نوعهای ارجاعی نالنپذیر» به صورت پیشفرض غیرفعال است. برای فعالسازی آن میتوان فایل csproj را به صورت زیر، با افزودن خاصیت NullableContextOptions، ویرایش کرد:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <OutputType>Exe</OutputType> <TargetFramework>netcoreapp3.0</TargetFramework> <LangVersion>8.0</LangVersion> <NullableContextOptions>enable</NullableContextOptions> </PropertyGroup> </Project>
CS8632: The annotation for nullable reference types should only be used in code within a ‘#nullable’ context. CS8627: A nullable type parameter must be known to be a value-type or non-nullable reference type. Consider adding a ‘class’, ‘struct’ or type constraint.
<PropertyGroup> <LangVersion>preview</LangVersion> <Nullable>enable</Nullable> </PropertyGroup>
تغییر ماهیت نوعهای ارجاعی #C با فعالسازی NullableContextOptions
در #C ای که ما میشناسیم، رشتهها قابلیت پذیرش نال را دارند و همچنین ذکر آنها به صورت nullable بیمعنا است. اما پس از فعالسازی ویژگی نوعهای ارجاعی نالنپذیر، اکنون عکس آن رخ میدهد. رشتهها نالنپذیر میشوند؛ اما میتوان در صورت نیاز، آنها را nullable نیز تعریف کرد.
یک مثال: بررسی تاثیر فعالسازی NullableContextOptions بر روی یک پروژه
کلاس زیر را در نظر بگیرید:
public class Person { public string FirstName { get; set; } public string MiddleName { get; set; } public string LastName { get; set; } public Person(string first, string last) => (FirstName, LastName) = (first, last); public Person(string first, string middle, string last) => (FirstName, MiddleName, LastName) = (first, middle, last); public override string ToString() => $"{FirstName} {MiddleName} {LastName}"; }
در این کلاس، دو سازنده وجود دارند که یکی MiddleName را دریافت میکند و دیگری خیر. در اینجا کامپایلر تشخیص دادهاست که چون در سازندهی اولی که MiddleName را دریافت نمیکند، مقدار پیشفرض خاصیت MiddleName، نال خواهد بود و همچنین ما NullableContextOptions را نیز فعال کردهایم، بنابراین این خاصیت دیگر به صورت معمول و متداول یک نوع ارجاعی نالپذیر عمل نمیکند و دیگر نمیتوان نال را به عنوان مقدار پیشفرض آن، به آن نسبت داد. به همین جهت اخطار فوق ظاهر شدهاست.
برای رفع این مشکل:
به کامپایلر اعلام میکنیم: «میدانیم که MiddleName میتواند نال هم باشد» و آنرا در این زمینه راهنمایی میکنیم:
public string? MiddleName { get; set; }
public static class NullableReferenceTypes { //#nullable enable // Toggle to enable public static string Exemplify() { var vahid = new Person("Vahid", "N"); var length = GetLengthOfMiddleName(vahid); return $"{vahid.FirstName}'s middle name has {length} characters in it."; static int GetLengthOfMiddleName(Person person) { string middleName = person.MiddleName; return middleName.Length; } } }
در اینجا در متد محلی (local function) تعریف شده، سعی در دسترسی به خاصیت MiddleName وجود دارد و اکنون با تغییر جدیدی که اعمال کردیم، به صورت نالپذیر تعریف شدهاست.
همچنین در سطر بعدی آن نیز نتیجهی نهایی middleName، مورد استفاده قرار گرفتهاست که آن نیز مشکلدار تشخیص داده شدهاست.
مشکل اولین سطر را به این صورت میتوانیم برطرف کنیم:
var middleName = person.MiddleName;
اما مشکل سطر دوم هنوز باقی است:
علت اینجا است که متغیر middleName نیز اکنون ممکن است مقدار نال را داشته باشد. برای رفع این مشکل میتوان از اپراتور .? استفاده کرد و سپس اگر مقدار نهایی این عبارت نال بود، مقدار صفر را بازگشت میدهیم:
static int GetLengthOfMiddleName(Person person) { var middleName = person.MiddleName; return middleName?.Length ?? 0; }
امکان خاموش و روشن کردن ویژگی نوعهای ارجاعی نالنپذیر به صورت موضعی
زمانیکه خاصیت NullableContextOptions را فعال میکنیم، بر روی کل پروژه تاثیر میگذارد. برای مثال اگر یک چنین قابلیتی را بر روی پروژههای قدیمی خود فعال کنید، با صدها اخطار مواجه خواهید شد. به همین جهت است که این ویژگی حتی با فعالسازی C# 8.0 و انتخاب آن، به صورت پیشفرض غیرفعال است. بنابراین برای اینکه بتوان پروژههای قدیمی را قدم به قدم و سر فرصت، «مقاومتر» کرد، میتوان تعیین کرد که کدام قسمت، تحت تاثیر این ویژگی قرار بگیرد و کدام قسمتها خیر:
public static class NullableReferenceTypes { #nullable disable // Toggle to enable
مجبور ساختن خود به «مقاوم سازی» برنامه
اگر NullableContextOptions را فعال کنید، کامپایلر صرفا یکسری اخطار را در مورد مشکلات احتمالی صادر میکند؛ اما برنامه هنوز کامپایل میشود. برای اینکه خود را مقید به «مقاوم سازی» برنامه کنیم، میتوانیم با فعالسازی ویژگی TreatWarningsAsErrors در فایل csprj، این اخطارها را تبدیل به خطای کامپایلر کرده و از کامپایل برنامه جلوگیری کنیم:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <OutputType>Exe</OutputType> <TargetFramework>netcoreapp3.0</TargetFramework> <LangVersion>8.0</LangVersion> <NullableContextOptions>enable</NullableContextOptions> <TreatWarningsAsErrors>true</TreatWarningsAsErrors> </PropertyGroup> </Project>
<WarningsAsErrors>CS8600;CS8602;CS8603</WarningsAsErrors>
آیا اگر برنامهای با C# 7.0 کامپایل شود، کتابخانههای تهیه شدهی با C# 8.0 را میتواند استفاده کند؟
پاسخ: بله. از دیدگاه برنامههای قدیمی، کتابخانههای تهیه شدهی با C# 8.0، تفاوتی با سایر کتابخانه ندارند. آنها نوعهای نالپذیر جدید را مانند ?string مشاهده نمیکنند؛ آنها فقط string را مشاهده میکنند و روش کار کردن با آنها نیز همانند قبل است. بدیهی است در این حالت از مزایای کامپایلر C# 8.0 در تشخیص زود هنگام مشکلات برنامه محروم خواهند بود؛ اما عملکرد برنامه تفاوتی نمیکند.
وضعیت برنامهی C# 8.0 ای که از کتابخانههای C# 7.0 و یا قبل از آن استفاده میکند، چگونه خواهد بود؟
چون کتابخانههای قدیمیتر از مزایای کامپایلر C# 8.0 استفاده نمیکنند، خروجیهای آن بدون بروز خطایی توسط کامپایلر C# 8.0 استفاده میشوند؛ چون حجم اخطارهای صادر شدهی در این حالت بیش از حد خواهد بود. یعنی این بررسیهای کامپایلر صرفا برای کتابخانههای جدید فعال هستند و نه برای کتابخانههای قدیمی.
مهارتهای مواجه شدن با اخطارهای ناشی از فعالسازی NullableContextOptions
در مثالی که بررسی شد، یک نمونه از روشهای مواجه شدن با اخطارهای ناشی از فعالسازی ویژگی نوعهای ارجاعی نالنپذیر را بررسی کردیم. در ادامه روشهای تکمیلی دیگری را بررسی میکنیم.
1- هرجائیکه قرار است متغیر ارجاعی نالپذیر باشد، آنرا صراحتا اعلام کنید.
string name = null; // ERROR string? name = null; // OK!
نمونهی دیگر آن مثال زیر است:
public class Person { public Address? Address { get; set; }; public string Country => Address?.Country; // ERROR! }
public class Person { public Address? Address { get; set; }; public string? Country => Address?.Country; // OK! }
البته در این حالت باید به مثال زیر دقت داشت:
var node = this; // Initialize non-nullable variable while (node != null) { node = null; // ERROR! }
Node? node = this; // Initialize nullable variable while (node != null) { node = null; // OK! }
2- نوعهای خود را مقدار دهی اولیه کنید.
در مثال زیر:
public class Person { public string Name { get; set; } // ERROR! }
public class Person { public string? Name { get; set; } }
یا یک استثناء را صادر کنید:
public class Person { public string Name { get; set; } public Person(string name) { Name = name ?? throw new ArgumentNullException(nameof(name)); } }
البته در این حالت برای مقدار دهی اولیهی Name، حتما نیاز به تعریف یک سازندهاست و در این حالت کدهایی را که از سازندهی پیشفرض استفاده کرده بودند (مانند new Person { Name = "Vahid" })، باید تغییر دهید.
راهحل دیگر، مقدار دهی اولیهی این خواص بدون تعریف یک سازندهی اضافی است:
public class Person { public string Name { get; set; } = string.Empty; // -or- public string Name { get; set; } = ""; }
String.Empty Array.Empty<T>() Enumerable.Empty<T>()
public class Person { public Address Address { get; set; } = new Address(); }
-
Separated the existing "Restore Packages" option in the Command Palette into two distinct functions:
- "Restore Project" - Displays a drop-down that shows all the available projects in the solution or in the workspace. Selecting one of them would trigger a dotnet restore for the particular project.
- "Restore All Projects" - Triggers a dotnet restore for all projects in the current solution or workspace.
Insight #1: React is here to stay
Insight #2: Angular is shifting to a new role --> enterprise apps
Insight #3: You can’t ignore Vue.js anymore
Insight #4: Knowledge of some libraries will help you earn more (but not for the reasons you might think)
Insight #5: 2018 will be the year of GraphQL
Insight #6: JavaScript != Front-end
Insight #7: Microsoft is striking back
Insight #8: JavaScript is different around the world
Insight #9: Typed JavaScript is on the rise
Insight #10: JavaScript is whatever you want it to be
مقایسه HTTP/2 PUSH و HTTP Preload
HTTP/2 PUSH is a feature that lets a server pre-emptively push resources to the client (without a corresponding request). HTTP Preload is a way to indicate to the browser resources it would require while loading the current page. In this post, we will discuss the key differences between PUSH and Preload, with a detailed explanation of which one to choose based on your use case.
پشتیبانی از PHP در Visual Studio
What I've learned from 20 years of programming in C# with Joe Albahari with Q&A session - YouTube
In April 2001, I wrote and published my first C# program. Join me in discovering the most valuable principles that I've learned in the 20 years of C# programming that followed. We'll cover a range of topics, with plenty of samples and useful code that you can take away.
00:00 - Introduction
01:04 - Types
18:55 - Functional Programming
19:43 - What Defines Functional Programming?
33:26 - Lazy Values
36:20 - Cache a function - Memoizer
41:49 - Using a Closure instead of a Class
43:24 - Memoizer example
45:07 - Asynchronous Programming
47:58 - How do we abstract around Futures?
53:54 - Asynchronous locking
58:04 - Implementing A-synch lock with Semaphore
01:09:48 - Await inside a UI method vs a library method
01:18:04 - Using Exceptions
01:36:18 - Implementing a Retry
01:39:02 - IEither interface
01:39:58 - Downloading samples on LINQPad
01:40:27 - Q&A Session