.NET Tips | جستجوها: نتایج مشابه «فارسی نویسی و iTextSharp»، صفحه: ۸۱

مطالب

استفاده از Google Analytics API در دات نت فریم ورک

بالاخره گوگل کار تهیه API مخصوص ابزار Analytics خود را به پایان رساند و اکنون برنامه نویس‌ها می‌توانند همانند سایر سرویس‌های گوگل از این ابزار گزارشگیری نمایند.
خلاصه کاربردی این API ، دو صفحه تعاریف پروتکل (+) و ریز مواردی (+) است که می‌توان گزارشگیری نمود.
هنوز کتابخانه google-gdata جهت استفاده از این API به روز رسانی نشده است؛ بنابراین در این مقاله سعی خواهیم کرد نحوه کار با این API را از صفر بازنویسی کنیم.
مطابق صفحه تعاریف پروتکل، سه روش اعتبارسنجی جهت دریافت اطلاعات API معرفی شده است که در اینجا از روش ClientLogin که مرسوم‌تر است استفاده خواهیم کرد.
مطابق مثالی که در آن صفحه قرار دارد، اطلاعاتی شبیه به اطلاعات زیر را باید ارسال و دریافت کنیم:


POST /accounts/ClientLogin HTTP/1.1
User-Agent: curl/7.15.1 (i486-pc-linux-gnu) libcurl/7.15.1
OpenSSL/0.9.8a zlib/1.2.3 libidn/0.5.18
Host: www.google.com
Accept: */*
Content-Length: 103
Content-Type: application/x-www-form-urlencoded
accountType=GOOGLE&Email=userName@google.com&Passwd=myPasswrd&source=curl-tester-1.0&service=analytics

HTTP/1.1 200 OK
Content-Type: text/plain
Cache-control: no-cache
Pragma: no-cache
Date: Mon, 02 Jun 2008 22:08:51 GMT
Content-Length: 497
SID=DQ...
LSID=DQAA...
Auth=DQAAAG8...

در دات نت فریم ورک، این‌کار را به صورت زیر می‌توان انجام داد:

        string getSecurityToken()
       {
           if (string.IsNullOrEmpty(Email))
               throw new NullReferenceException("Email is required!");

           if (string.IsNullOrEmpty(Password))
               throw new NullReferenceException("Password is required!");

           WebRequest request = WebRequest.Create("https://www.google.com/accounts/ClientLogin");
           request.Method = "POST";

           string postData = "accountType=GOOGLE&Email=" + Email + "&Passwd=" + Password + "&service=analytics&source=vahid-testapp-1.0";
           byte[] byteArray = Encoding.ASCII.GetBytes(postData);

           request.ContentType = "application/x-www-form-urlencoded";
           request.ContentLength = byteArray.Length;

           using (Stream dataSt = request.GetRequestStream())
           {
               dataSt.Write(byteArray, 0, byteArray.Length);
           }

           string auth = string.Empty;
           using (WebResponse response = request.GetResponse())
           {
               using (Stream dataStream = response.GetResponseStream())
               {
                   using (StreamReader reader = new StreamReader(dataStream))
                   {
                       string responseFromServer = reader.ReadToEnd().Trim();
                       string[] tokens = responseFromServer.Split('\n');
                       foreach (string token in tokens)
                       {
                           if (token.StartsWith("SID="))
                               continue;

                           if (token.StartsWith("LSID="))
                               continue;

                           if (token.StartsWith("Auth="))
                           {
                               auth = token.Substring(5);
                           }
                           else
                           {
                               throw new AuthenticationException("Error authenticating Google user " + Email);
                           }
                       }
                   }
               }
           }

           return auth;

       }

همانطور که ملاحظه می‌کنید به آدرس https://www.google.com/accounts/ClientLogin ، اطلاعات postData با متد POST ارسال شده (دقیقا مطابق توضیحات گوگل) و سپس از پاسخ دریافتی، مقدار نشانه Auth را جدا نموده و در ادامه عملیات استفاده خواهیم کرد. وجود این نشانه در پاسخ دریافتی به معنای موفقیت آمیز بودن اعتبار سنجی ما است و مقدار آن در طول کل عملیات باید نگهداری شده و مورد استفاده مجدد قرار گیرد.
سپس مطابق ادامه توضیحات API گوگل باید لیست پروفایل‌هایی را که ایجاد کرده‌ایم پیدا نمائیم:


       string getAvailableProfiles(string authToken)
       {
           return fetchPage("https://www.google.com/analytics/feeds/accounts/default", authToken);
       }

متد fetchPage را از پیوست این مقاله می‌توانید دریافت نمائید. خروجی یک فایل xml است که با انواع و اقسام روش‌های موجود قابل آنالیز است، از کتابخانه‌های XML دات نت گرفته تا Linq to xml و یا روش serialization که من روش آخر را ترجیح می‌دهم.
مرحله بعد، ساخت URL زیر و دریافت مجدد اطلاعات مربوطه است:

            string url = string.Format("https://www.google.com/analytics/feeds/data?ids={0}&metrics=ga:pageviews&start-date={1}&end-date={2}", id, from, to);
           return fetchPage(url, auth);

و سپس آنالیز اطلاعات xml دریافتی، جهت استخراج تعداد بار مشاهده صفحات یا pageviews استفاده شده در این مثال. لیست کامل مواردی که قابل گزارشگیری است، در صفحه Dimensions & Metrics Reference گوگل ذکر شده است.

فایل‌های کلاس‌های مورد استفاده را از اینجا دریافت نمائید.‌

مثالی در مورد نحوه استفاده از آن:

            CGoogleAnalytics cga = new CGoogleAnalytics
                                      {
                                          Email = "username@gmail.com",
                                          Password = "password",
                                          From = DateTime.Now.Subtract(TimeSpan.FromDays(1)),
                                          To = DateTime.Now.Subtract(TimeSpan.FromDays(1))
                                      };
           List<CGoogleAnalytics.SitePagePreviews> pagePreviews =
               cga.GetTotalNumberOfPageViews();

           foreach (var list in pagePreviews)
           {
               //string site = list.Site;
               //int pw = list.PagePreviews;
           }

‫۱۵ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۸۸، ساعت ۰۲:۱۷

وحید نصیری

مطالب

Roslyn #3

بررسی Syntax tree

زمانیکه صحبت از Syntax می‌شود، منظور نمایش متنی سورس کدها است. برای بررسی و آنالیز آن، نیاز است این نمایش متنی، به ساختار داده‌ای ویژه‌ای به نام Syntax tree تبدیل شود و این Syntax tree مجموعه‌ای است از tokenها. Tokenها بیانگر المان‌های مختلف یک زبان، شامل کلمات کلیدی، عملگرها و غیره هستند.

در تصویر فوق، مراحل تبدیل یک قطعه کد #C را به مجموعه‌ای از tokenهای معادل آن مشاهده می‌کنید. علاوه بر این‌ها، Roslyn syntax tree شامل موارد ویژه‌ای به نام Trivia نیز هست. برای مثال در حین نوشتن کدها، در ابتدای سطرها تعدادی space یا tab وجود دارند و یا در این بین ممکن است کامنتی نوشته شود. هرچند این موارد از دیدگاه یک کامپایلر بی‌معنا هستند، اما ابزارهای Refactoring ایی که به Trivia دقت نداشته باشند، خروجی کد به هم ریخته‌ای را تولید خواهند کرد و سبب سردرگمی استفاده کنندگان می‌شوند.

در تصویر فوق، اشاره‌گر ادیتور پس از تایپ semicolon قرار گرفته‌است. در این حالت می‌توانید دو نوع trivia مخصوص فضای خالی و کامنت‌ها را در syntax visualizer، مشاهده کنید.
به علاوه پس از هر token بازه‌ای از اعداد را مشاهده می‌کنید که بیانگر محل قرارگیری آن‌ها در سورس کد هستند. این محل‌ها جهت ارائه‌ی خطاهای دقیق مرتبط با آن نقاط، بسیار مفید هستند.
یک Syntax tree از مجموعه‌ای از syntax nodes تشکیل می‌شود و هر node شامل مواردی مانند تعاریف، عبارات و امثال آن است. در افزونه‌ی Syntax visualizer نودهایی که رنگ قرمز متمایل به قهوه‌ای دارند، بیانگر نودهای Trivia، نودهای آبی، Syntax nodes و نودهای سبز، Syntax token هستند.

مفاهیم این رنگ‌ها را با کلیک بر روی دکمه‌ی Legend هم می‌توان مشاهده کرد.

تفاوت Syntax با Semantics

در Roslyn امکان کار با Syntax و Semantics کدها وجود دارد.
یک Syntax، از گرامر زبان خاصی پیروی می‌کند. در Syntax اطلاعات بسیار زیادی وجود دارند که معنای برنامه را تغییر نمی‌دهند؛ مانند کامنت‌ها، فضاهای خالی و فرمت ویژه‌ی کدها. البته فضاهای خالی در زبان‌هایی مانند پایتون دارای معنا هستند؛ اما در سی‌شارپ خیر. همچنین در Syntax، توافق نامه‌ای وجود دارد که بیانگر تعدادی واژه‌ی از پیش رزرو شده، مانند کلمات کلیدی هستند.
اما Semantics در نقطه‌ی مقابل Syntax قرار می‌گیرد و بیانگر معنای سورس کد است. برای مثال در اینجا تقدم و تاخر عملگرها مفهوم پیدا می‌کنند و یا اینکه Type system چیست و چه نوع‌هایی را می‌توان به دیگری نسبت داد و تبدیل کرد. عملیات Binding در این مرحله رخ می‌دهد و مفهوم identifierها را مشخص می‌کند. برای مثال x در این قسمت از سورس کد، به چه معنایی است و به کجا اشاره می‌کند؟

خواص ویژه‌ی Syntax tree در Roslyn

- تمام اجزای کد را شامل عناصر سازنده‌ی زبان و همچنین Trivia، به همراه دارد.
- API آن توسط کتابخانه‌های ثالث قابل دسترسی است.
- Immutable طراحی شده‌است. به این معنا که زمانیکه syntax tree توسط Roslyn ایجاد شد، دیگر تغییر نمی‌کند. به این ترتیب امکان دسترسی همزمان و موازی به آن بدون نیاز به انواع قفل‌های مسایل همزمانی وجود دارد. اگر کتابخانه‌ی ثالثی به Syntax tree ارائه شده دسترسی پیدا می‌کند، می‌تواند کاملا مطمئن باشد که این اطلاعات دیگر تغییری نمی‌کنند و نیازی به قفل کردن آن‌ها نیست. همچنین این مساله امکان استفاده‌ی مجدد از sub treeها را در حین ویرایش کدها میسر می‌کند. به آن‌ها mutating trees نیز گفته می‌شود.
- مقاوم است در برابر خطاها. اگر از قسمت اول به خاطر داشته باشید، Roslyn می‌بایستی جایگزین کامپایلر دومی به نام کامپایلر پس زمینه‌ی ویژوال استودیو که خطوط قرمزی را ذیل سطرهای مشکل دار ترسیم می‌کند، نیز می‌شد. فلسفه‌ی طراحی این کامپایلر، مقاوم بودن در برابر خطاهای تایپی و هماهنگی آن با تایپ کدها توسط برنامه نویس بود. Syntax tree در Roslyn نیز چنین خاصیتی را دارد و اگر مشغول به تایپ شوید، باز هم کار کرده و اینبار خطاهای موجود را نمایش می‌دهد که می‌تواند توسط ابزارهای نمایش دهنده‌ی ویژوال استودیو یا سایر ابزارهای ثالث استفاده شود.

برای نمونه در تصویر فوق، تایپ semicolon فراموش شده‌است؛ اما همچنان Syntax tree در دسترس است و به علاوه گزارش می‌دهد که semicolon مفقود است و تایپ نشده‌است.

Parse سورس کد توسط Roslyn

ابتدا یک پروژه‌ی کنسول ساده‌ی دات نت 4.6 را در VS 2015 آغاز کنید. سپس از طریق خط فرمان نیوگت، دستور ذیل را صادر نمائید:

 PM> Install-Package Microsoft.CodeAnalysis

به این ترتیب API لازم جهت کار با Roslyn به پروژه اضافه خواهند شد.
سپس کدهای ذیل را به آن اضافه کنید:

using System;
using Microsoft.CodeAnalysis;
using Microsoft.CodeAnalysis.CSharp;
using Microsoft.CodeAnalysis.CSharp.Syntax;
 
namespace Roslyn01
{
    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            parseText();
        }
 
        static void parseText()
        {
            var tree = CSharpSyntaxTree.ParseText("class Foo { void Bar(int x) {} }");
            Console.WriteLine(tree.ToString());
            Console.WriteLine(tree.GetRoot().NormalizeWhitespace().ToString());
 
            var res = SyntaxFactory.ClassDeclaration("Foo")
                .WithMembers(SyntaxFactory.List<MemberDeclarationSyntax>(new[] {
                    SyntaxFactory.MethodDeclaration(
                        SyntaxFactory.PredefinedType(
                            SyntaxFactory.Token(SyntaxKind.VoidKeyword)
                        ),
                        "Bar"
                    )
                    .WithBody(SyntaxFactory.Block())
                }))
                .NormalizeWhitespace();
 
            Console.WriteLine(res);
        } 
    }
}

توضیحات:
کار Parse سورس کد دریافتی، بر اساس سرویس‌های زبان متناظر با آن‌ها آغاز می‌شود. برای مثال سرویس‌هایی مانند VisualBasicSyntaxTree و یا CSharpSyntaxTree مثال فوق که سورس کد مورد آنالیز آن، از نوع سی‌شارپ است.
این کلاس‌های Factory، دارای دو متد Create و ParseText هستند. کار متد ParseText آن مشخص است؛ یک قطعه‌ی متنی از کد را آنالیز کرده و معادل Syntax Tree آن‌را تولید می‌کند. متد Create آن، اشیایی مانند نودهای Syntax visualizer را دریافت کرده و بر اساس آن‌ها یک Syntax tree را تولید می‌کند.
کار با متد Create آنچنان ساده نیست. به همین جهت یکی از اعضای تیم Roslyn برنامه‌ای را به نام Roslyn Quoter ایجاد کرده‌است که نسخه‌ی آنلاین آن‌را در اینجا و سورس کد آن‌را در اینجا می‌توانید بررسی کنید.
جهت آزمایش، همان قطعه‌ی متنی سورس کد مثال فوق را در نسخه‌ی آنلاین آن جهت آنالیز و تولید ورودی متد Create، وارد کنید. خروجی آن‌را می‌توان مستقیما در متد Create بکار برد.

فرمت کردن خودکار کدها به کمک Roslyn

اگر بر روی tree حاصل، متد ToString را فراخوانی کنیم، خروجی آن مجددا سورس کد مورد آنالیز است. اگر علاقمند بودید که Roslyn به صورت خودکار کدهای ورودی را فرمت کند و تمام آن‌ها را در یک سطر نمایش ندهد، متد NormalizeWhitespace را بر روی ریشه‌ی Syntax tree فراخوانی کنید:

 tree.GetRoot().NormalizeWhitespace().ToString()

اینبار خروجی فراخوانی فوق به صورت ذیل است:

class Foo
{
    void Bar(int x)
    {
    }
}

کوئری گرفتن از سورس کد توسط Roslyn

در ادامه قصد داریم با سه روش مختلف کوئری گرفتن از Syntax tree، آشنا شویم. برای این منظور متد ذیل را به پروژه‌ای که در ابتدای برنامه آغاز کردیم، اضافه کنید:

static void querySyntaxTree()
{
    var tree = CSharpSyntaxTree.ParseText("class Foo { void Bar() {} }");
    var node = (CompilationUnitSyntax)tree.GetRoot();
 
    // Using the object model
    foreach (var member in node.Members)
    {
        if (member.Kind() == SyntaxKind.ClassDeclaration)
        {
            var @class = (ClassDeclarationSyntax)member;
 
            foreach (var member2 in @class.Members)
            {
                if (member2.Kind() == SyntaxKind.MethodDeclaration)
                {
                    var method = (MethodDeclarationSyntax)member2;
                    // do stuff
                }
            }
        }
    }
 
 
    // Using LINQ query methods
    var bars = from member in node.Members.OfType<ClassDeclarationSyntax>()
               from member2 in member.Members.OfType<MethodDeclarationSyntax>()
               where member2.Identifier.Text == "Bar"
               select member2;
    var res = bars.ToList();
 
 
    // Using visitors
    new MyVisitor().Visit(node);
}

توضیحات:
روش اول کوئری گرفتن از Syntax tree، استفاده از object model آن است. در اینجا هربار، نوع و Kind هر نود را بررسی کرده و در نهایت به اجزای مدنظر خواهیم رسید. شروع کار هم با دریافت ریشه‌ی syntax tree توسط متد GetRoot و تبدیل نوع آن نود به CompilationUnitSyntax می‌باشد.
روش دوم استفاده از روش LINQ است؛ با توجه به اینکه ساختار یک Syntax tree بسیار شبیه است به LINQ to XML. در اینجا یک سری نود، ریشه و فرزندان آن‌ها را داریم که با روش LINQ بسیار سازگار هستند. برای نمونه در مثال فوق، در ریشه‌ی Parse شده، در تمام کلاس‌های آن، به دنبال متد یا متدهایی هستیم که نام آن‌ها Bar است.
و در نهایت روش مرسوم و متداول کار با Syntax trees، استفاده از الگوی Visitors است. همانطور که در کدهای دو روش قبل مشاهده می‌کنید، باید تعداد زیادی حلقه و if و else نوشت تا به جزء و المان مدنظر رسید. راه ساده‌تری نیز برای مدیریت این پیچیدگی وجود دارد و آن استفاده از الگوی Visitor است. کار این الگو ارائه‌ی متدهایی قابل override شدن است و فراخوانی آن‌ها، در طی حلقه‌هایی پشت صحنه که این Visitor را اجرا می‌کنند، صورت می‌گیرد. بنابراین در اینجا دیگر برای رسیدن به یک متد، حلقه نخواهید نوشت. تنها کاری که باید صورت گیرد، override کردن متد Visit المانی خاص در Syntax tree است.
هر نود در syntax tree دارای متدی است به نام Accept که یک Visitor را دریافت می‌کند. همچنین Visitorهای نوشته شده نیز دارای متد Visit یک نود هستند.
نمونه‌ای از این Visitors را در کلاس ذیل مشاهده می‌کنید:

class MyVisitor : CSharpSyntaxWalker
{
    public override void VisitMethodDeclaration(MethodDeclarationSyntax node)
    {
        if (node.Identifier.Text == "Bar")
        {
            // do stuff
        }
 
        base.VisitMethodDeclaration(node);
    }
}

در اینجا برای رسیدن به تعاریف متدها دیگر نیازی نیست تا حلقه نوشت. بازنویسی متد VisitMethodDeclaration، دقیقا همین کار را انجام می‌دهد و در طی پروسه‌ی Visit یک Syntax tree، اگر متدی در آن تعریف شده باشد، متد VisitMethodDeclaration حداقل یکبار فراخوانی خواهد شد.
کلاس پایه‌ی CSharpSyntaxWalker از کلاس CSharpSyntaxVisitor مشتق شده‌است و به تمام امکانات آن دسترسی دارد. علاوه بر آن‌ها، کلاس CSharpSyntaxWalker به Tokens و Trivia نیز دسترسی دارد.
نحوه‌ی استفاده از Visitor سفارشی نوشته شده نیز به صورت ذیل است:

 new MyVisitor().Visit(node);

در اینجا متد Visit این Visitor را بر روی نود ریشه‌ی Syntax tree اجرا کرده‌ایم.

‫۹ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۲۸ شهریور ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۵۰

وحید نصیری

مطالب

حذف هدرهای مربوط به وب سرور از یک برنامه‌ی ASP.Net

به همراه هر درخواستی از سرور چه از طرف کلاینت و چه از طرف سرور، یک سری header نیز ارسال می‌شود. برای مثال مرورگر، نوع خود را به همراه یک سری از قابلیت‌های مربوطه مانند الگوریتم‌های فشرده سازی پشتیبانی شده به سرور ارسال می‌کند و در مقابل وب سرور هم یک سری هدر را مانند مدت زمان کش کردن اطلاعات دریافتی، نوع و نگارش سرور و امثال آن، به کلاینت ارسال خواهد کرد.
از دیدگاه امنیتی این اطلاعات اضافی هستند. برای مثال از تصویر زیر (که با استفاده از افزونه‌ی فایرباگ تهیه شده) دقیقا می‌توان وب سرور، نگارش آن و بسیاری از موارد دیگر را به سادگی تشخیص داد. در ادامه می‌خواهیم این هدرهای اضافی را حذف کنیم.

امکان تغییر و حذف هدرهای مربوط به response تنها با استفاده از امکانات IIS7 میسر است (در حالت integrated pipeline) و IIS6 چنین اجازه‌ای را به ASP.Net نمی‌دهد.
برای این منظور یک پروژه‌ی جدید، به نام SecurityMdl از نوع class library را ایجاد کرده و دو فایل SecurityMdl.cs و CRemoveHeader.cs را به آن اضافه خواهیم کرد:


//SecurityMdl.cs
using System;
using System.Web;

namespace SecurityMdl
{
   public class SecurityMdl : IHttpModule
   {
       public void Init(HttpApplication app)
       {
           app.PreSendRequestHeaders += app_PreSendRequestHeaders;
       }

       static void app_PreSendRequestHeaders(object sender, EventArgs e)
       {
           CRemoveHeader.CheckPreSendRequestHeaders(sender);
       }

       public void Dispose() { }
   }
}

در این Http module ، با تغییر اطلاعات دریافتی در روال رخ‌داد گردان PreSendRequestHeaders می‌توان به مقصود رسید:


//CRemoveHeader.cs
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Web;

namespace SecurityMdl
{
   class CRemoveHeader
   {
       private static readonly List<string> _headersToRemoveCache
           = new List<string>
                             {
                                 "X-AspNet-Version",
                                 "X-AspNetMvc-Version",
                                 "Server"
                             };

       public static void CheckPreSendRequestHeaders(Object sender)
       {
           //capture the current request
           var currentResponse = ((HttpApplication)sender).Response;
          
           //removing headers
           //it only works with IIS 7.x's integrated pipeline
           _headersToRemoveCache.ForEach(h => currentResponse.Headers.Remove(h));

           //modify the "Server" Http Header
           currentResponse.Headers.Set("Server", "Test");
       }
   }
}

در اینجا علاوه بر حذف هدرهای ذکر شده در headersToRemoveCache ، هدر Server در پایان کار با یک مقدار جدید نیز ارسال می‌گردد.
و نهایتا برای استفاده از آن (علاوه بر افزودن ارجاعی به این ماژول جدید) چند سطر زیر را باید به وب کانفیگ برنامه اضافه کرد:


<system.webServer>
<modules>
  <add name="SecurityMdl" type="SecurityMdl.SecurityMdl, SecurityMdl"/>
</modules>

با استفاده از این روش تمامی هدرهای مورد نظر بجز هدری به نام X-Powered-By حذف خواهند شد. برای حذف هدر مربوط به X-Powered-By که توسط خود IIS مدیریت می‌شود باید موارد زیر را به web.config برنامه اضافه کرد:


<system.webServer>
<httpProtocol>
  <customHeaders>
    <remove name="X-Powered-By"/>
  </customHeaders>
</httpProtocol>

و یا می‌توان توسط خود IIS‌ نیز این مورد را تغییر داد یا کلا حذف نمود:

اکنون پس از این تغییرات حاصل کار و هدر نهایی دریافت شده از response یک برنامه‌ی ASP.net به شکل زیر درخواهد آمد:

برای مطالعه‌ی بیشتر
Remove the X-AspNet-Version header
Cloaking your ASP.NET MVC Web Application on IIS 7
IIS 7 - How to send a custom "Server" http header
Removing Unnecessary HTTP Headers in IIS and ASP.NET
Remove X-Powered-By: ASP.NET HTTP Response Header

‫۱۴ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۱۹ دی ۱۳۸۸، ساعت ۲۲:۳۲

رضا منصوری

اشتراک‌ها

فونتهای فارسی برای وب سایت ها

یکی از مشکلاتی که در وب فارسی با آن مواجه هستیم، محدودیت فونت است.

‫۹ سال و ۱۲ ماه قبل، پنجشنبه ۸ آبان ۱۳۹۳، ساعت ۰۴:۲۶

بالازاده

نظرات مطالب

دریافت و نمایش فایل‌های PDF در برنامه‌های Blazor WASM

شاید فونت برای IIS نصب نشده است. یکی از حالت‌هایی که IIS فونت را نمی‌شناسد نصب فونت به صورت عادی است یعنی حالت Install. برای شناخته شدن فونت در IIS از Install for all users استفاده کنید.