نظرات مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 2 - به روز رسانی ساختار بانک اطلاعاتی
در مورد MIgration امکان این هست که بیشتر توضیح بفرماید .
من پروژه شما رو دانلود کردم و یک کلاس ساده در بخش ApplicationDbContext  اضافه کردم جهت تست.
اما بعد از اجرای پروژه چنین کلاسی در دیتابیس ایجاد نگردید.
با ردیابی کلیات کار این قطعه کد رو در یک پروژه جدید ( با داشتن بخش Identity core) تست کردم که نتایج همانند قبل بود و تنها جداول Identity ایجاد گردید.
try
            {
                using (var scope = app.ApplicationServices.GetService<IServiceScopeFactory>().CreateScope())
                {
                    var db = scope.ServiceProvider.GetRequiredService<ApplicationDbContext>();
                    db.Database.Migrate();
                   
                }
            }
            catch (Exception ex)
            {
               //log error 
            }

آیا برای ردیابی تغییرات مدل و اعمال به دیتابیس به صورت اتوماتیک نیاز به کار خاص یا موردی هست که جامونده باشه ؟
نظرات مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 4 - فعال سازی پردازش فایل‌های استاتیک
یک موضوعی رو میخواستم مطرح کنم :
طبق یکی از مقالات سری ASP.net MVC سایت با استفاده از Controller فایل‌های آپلود شده رو با یک کلید ،خروجی میداد.

بنده همین موضوع رو در تکنولوژی جدید پیاده سازی کردم اما با مشکل عدم نمایش فایل یا تصویر در خروجی مواجه شدم


موجود بودن فیزیکی فایل هم در مسیر wwwroot/StaticImages/ و هم مسیر MyStaticImages/ :

و نحوه آدرس دهی :
<img src='@Url.Action("DownloadFile", "ImageHandler", new {Area = "", id = item.BaseFileGuids, imgSize = ImageHandlerController.ImgSize.M})' alt=""/>

مسیر به درستی نمایش داده شده و فایل هم پس از بررسی توسط : System.IO.File.Exists = true  می‌باشد.
اما در نمایش چه ادرس مستقیم و چه تگ <img>  خطای زیر نمایش داده میشود :


هر دو مسیر تست شده با قطعه کد زیر ، اما خطا مشابه می‌باشد
چه این گزینه hostingEnvironment.WebRootPath_
و چه این گزینه hostingEnvironment.ContentRootPath _ 
public IActionResult DownloadFile([FromRoute]string id, [FromQuery] ImgSize imgSize)
        {
            var result = _baseFileService.GetFileNameAndFileNameOnDsAndFileType(id);
            if (result == null) return View("Error");

            var fileName = result.Item1;
            string userAgent = Request.Headers["User-Agent"];
            if (IsInternetExplorer(userAgent))
            {
                var htencode = HtmlEncoder.Create();
                var attachment = string.Format("attachment; filename=\"{0}\"", htencode.Encode(fileName));
                _httpContext.HttpContext.Response.Headers.Add("Content-Disposition", attachment);
            }
            var rootPath = Path.Combine(_hostingEnvironment.WebRootPath, _settingsAppPathConfig.Value.ServerImagesRootPath);
            var filepath = Path.Combine(rootPath, imgSize.ToString().ToLower(), result.Item2);
            if (!System.IO.File.Exists(filepath))
            {
                const string notFoundImage = "notFound.jpg";
                var notFoundpath = Path.Combine(rootPath , notFoundImage);
                string contentType;
                new FileExtensionContentTypeProvider().TryGetContentType(notFoundImage, out contentType);
                return File(notFoundpath, contentType, notFoundImage);
            }
            string contentTypebase;
            new FileExtensionContentTypeProvider().TryGetContentType(result.Item3, out contentTypebase);
            return File(filepath, contentTypebase, fileName);
        }
مطالب
ایجاد چارت سازمانی تحت وب #2

در قسمت قبلی درباره ایجاد نمودار سازمانی تحت وب صحبت کردیم .حال اگر بخواهیم آن را با رنگهای مختلف ایجاد کنیم مانند شکل ذیل :



بدین صورت باید عمل کنیم: 

نمودار در داخل canvas رسم شده است. برای اینکه پس زمینه (background) و حاشیه‌های آن (borders) را رنگ آمیزی کنیم، باید تابع رنگ آمیزی را قبل از تابع رسم نمودار صدا بزنیم. میتوانید از کدهای ذیل استفاده نمائید:  

// ایجاد یک پس زمینه رنگی:
var c = document.getElementById("c_canvas");
var cxt = c.getContext("2d");
var gradient = cxt.createLinearGradient(0, 0, 800, 320)
gradient.addColorStop(0, 'Red');
gradient.addColorStop(.5, 'Yellow');
gradient.addColorStop(1, 'Green');
cxt.fillStyle = gradient;
cxt.fillRect(0, 0, 800, 320);

cxt.save();
// این سه خط را فعال کرده تا انتقال نمودار چارت سازمانی را مشاهده نمائید.
//cxt.scale(-1.1, 1.1);
//cxt.translate(-700,-50);
//cxt.rotate(0.2);

var o = new orgChart();

o.addNode(1, '', '', 'Root node');
o.addNode(2, 1, 'u', 'u-node 1');
o.addNode(3, 1, 'u', 'u-node 2');
o.addNode(4, 1, 'u', 'u-node 3');
o.addNode(5, 1, 'l', 'l-node 1');
o.addNode(6, 1, 'l', 'l-node 2');
o.addNode(7, 1, 'r', 'r-node 1');
o.addNode(8, 1, 'r', 'r-node 2');
o.addNode(9, 1, 'r', 'r-node 3');

o.addNode('', '', '', 'Root 2');
o.addNode('', 'Root 2', 'r', 'using');
o.addNode('', 'Root 2', 'r', 'text as id');

o.drawChart('c_canvas', 'center');

cxt.restore();
برای انتقال چارت ، باید کدهای رسم نمودار را توسط تابع انتقال canvas محصور نمائید.

نکته : اگر بخواهید رنگ پس زمینه canvas را کامل پر کند (Fill) باید رسم نمودار را دوبار انجام دهید، در ابتدا تعریف یک canvas با امکان پرشونده در صفحه ، و بعد رسم پس زمینه و بعد رسم دوباره canvas .

رنگها 

شاخه‌ها میتوانند رنگهای متفاوتی داشته باشند. امکان تعریف رنگ شاخه‌ها بهمراه صدا زدن تابع addNode وجود دارد. اگر رنگی تعریف نشود ، از رنگ پیشفرض استفاده خواهد شد. رنگهای کنونی را با صدا زدن تابع setColor میتوان عوض کرد و تا زمان صدا زدن تابع setColor بعدی از آنها استفاده خواهد شد. همه خطهایی که شاخه‌ها را به هم متصل میکنند فقط یک رنگ مشابه میتوانند داشته باشند. 

پارامترهای تابع setColor :

  1. رنگ خطوط حاشیه ( اختیاری )
  2. رنگ پرکننده شاخه ( اختیاری )
  3. رنگ نوشته / عنوان شاخه ( اختیاری )
  4. رنگ خطوط متصل کننده ( اختیاری ، عمومی )

یک پارامتر خالی رنگ ، تنظیمات کنونی را تغییر نخواهد داد. کد زیر را ویرایش نموده و دوباره صفحه خود را بازخوانی نمائید.

var o = new orgChart();

o.setColor('#99CC99', '#CCFFCC', '#000000', '#FF0000');
o.addNode(0, '', '', 'Root node');

o.setColor('#CCCC66', '#FFFF99');
o.addNode(11, 0, 'u', 'u-node 1');

o.setColor('#000000', '#FFFF99');
o.addNode(12, 0, 'u', 'black border');
o.addNode(13, 0, 'u', 'bold black border', 1);

o.setColor('#CC4950', '#FF7C80');
o.addNode(21, 0, 'l', 'l-node 1');
o.addNode(22, 0, 'l', 'l-node 2', 0, 'BLACK', 'RED', 'BLUE');
o.addNode(23, 0, 'l', 'l-node 3');

o.setColor('#CC9966', '#FFCC99');
o.addNode(31, 0, 'r', 'r-node 1');

o.drawChart('c_colors', 'center');
در قسمت بعدی نحوه تغییر فونت‌ها، مکان قرار گرفتن شاخه‌ها و ایجاد لینک در شاخه‌ها ارائه خواهد شد.
مطالب
نمایش یک فایل PDF در WinForms ، WPF و سیلورلایت

شاید PDF را بشود تنها فرمت گزارشگیری دانست که همه‌جا و در تمام سیستم عامل‌ها پشتیبانی می‌شود. از ویندوز تا لینوکس از وب تا WPF تا سیلورلایت تا همه جا و از همه مهم‌تر اینکه خروجی آن دقیقا همان چیزی است که کاربر نهایی می‌خواهد: من می‌خوام اون چیزی رو که می‌بینم، دقیقا همان را، بدون کم و کاست و با همان صفحه بندی، بتوانم چاپ کنم.
برای تولید PDF می‌شود از کتابخانه‌ی iTextSharp استفاده کرد اما برای نمایش آن حداقل در ویندوز بهترین راه حل استفاده از COM Components‌ شرکت Adobe است که به همراه برنامه رایگان Adobe PDF reader ارائه می‌شود. در ادامه نحوه‌ی استفاده از این Active-X را بررسی خواهیم کرد.

نمایش PDF در WPF
در تمام حالت‌ها هدف این است که به نحوی به اکتیوایکس شرکت Adobe دسترسی پیدا کنیم؛ یا با اضافه کردن آن به پروژه یا استفاده از امکانات یکپارچه مرورگرها. در WPF از زمان ارائه سرویس پک یک دات نت سه و نیم (به بعد)، کنترل مرورگر وب هم به جمع کنترل‌های قابل استفاده در آن اضافه شده است. در اینجا به سادگی چند سطر زیر می‌شود یک فایل PDF را در WPF نمایش داد:
<Window x:Class="WpfAppTests.MainWindow"
xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
Title="Pdf Report" Height="495" WindowState="Maximized"
WindowStartupLocation="CenterScreen" Width="703">
<Grid>
<WebBrowser x:Name="WebBrowser1"/>
</Grid>
</Window>
و بعد هم در کدهای برنامه تنها کافی است که مقدار Source کنترل WebBrowser را مقدار دهی کرد:
WebBrowser1.Source = new Uri(PdfFilePath);


نمایش PDF در WinForms
اکتیوایکس نمایش دهنده PDF شرکت Adobe اساسا در فایل ذیل قرار گرفته است:
C:\Program Files\Common Files\Adobe\Acrobat\ActiveX\AcroPDF.dll
بنابراین برای استفاده از آن در یک برنامه‌ی WinForms باید مراحل ذیل طی شود:
الف) در VS.NET‌ از طریق منوی Tools گزینه‌ی Choose toolbox items ، برگه‌ی Com components را انتخاب کنید.
ب) سپس گزینه‌ی Adobe PDF reader که به همان مسیر dll فوق اشاره می‌کند را انتخاب نمائید و بر روی دکمه‌ی OK‌ کلیک کنید.
ج) اکنون این کنترل جدید را بر روی فرم برنامه قرار دهید. به صورت خودکار COMReference های متناظر به پروژه اضافه می‌شوند.

اکنون نحوه‌ی استفاده از این شیء COM به همراه آزاد سازی منابع مرتبط به شرح زیر خواهند بود:
using System.Windows.Forms;

namespace WindowsFormsAppTests
{
public partial class Form1 : Form
{
public Form1()
{
InitializeComponent();
this.Load += Form1_Load;
this.FormClosing += Form1_FormClosing;
}

void Form1_FormClosing(object sender, FormClosingEventArgs e)
{
axAcroPDF1.Dispose();
}

void Form1_Load(object sender, System.EventArgs e)
{
axAcroPDF1.LoadFile(PdfFilePath);
axAcroPDF1.setShowToolbar(true);
axAcroPDF1.Show();
}
}
}

نمایش PDF در Silverlight

در Silverlight هم از نسخه‌ی 4 به بعد کنترل WebBrowser همانند آنچه که در WPF موجود است، اضافه شده است؛ اما این کنترل فقط در حالت اجرای در خارج از مرورگر برنامه Silverlight در دسترس می‌باشد. بنابراین روش دیگری را باید انتخاب کرد. این روش بر اساس تعامل سیلورلایت با کدهای HTML صفحه کار می‌کند. یک IFrame مخفی را در صفحه بالای شیء مرتبط با سیلورلایت قرار خواهیم داد. سپس در سیلورلایت Src این IFrame را به مسیر فایل PDF تنظیم می‌کنیم و همین. به این ترتیب فایل PDF نمایش داده می‌شود.
این IFrame به صورت زیر در همان صفحه‌ی aspx ایی که object مرتبط با Silverlight نمایش داده می‌شود قرار می‌گیرد:
<iframe id="pdfFrame" style="visibility:hidden; position:absolute"><b>No Content</b></iframe>
<div id="silverlightControlHost">
سپس در کدهای سیلورلایت، ابتدا این IFrame یافت شده:
var iFrame = HtmlPage.Document.GetElementById("pdfFrame");
در ادامه بر اساس اطلاعات مکانی یک Grid ساده به نام pdfHost که در صفحه قرار گرفته، این iFrame بالاتر از سطح Grid (بر اساس z-index تنظیم شده) نمایش داده می‌شود:
var gt = pdfHost.TransformToVisual(Application.Current.RootVisual);
var offset = gt.Transform(new Point(0, 0));
var controlLeft = (int)offset.X;
var controlTop = (int)offset.Y;
iFrame.SetStyleAttribute("left", string.Format("{0}px", controlLeft));
iFrame.SetStyleAttribute("top", string.Format("{0}px", controlTop));
iFrame.SetStyleAttribute("visibility", "visible");
iFrame.SetStyleAttribute("height", string.Format("{0}px", pdfHost.ActualHeight));
iFrame.SetStyleAttribute("width", string.Format("{0}px", pdfHost.ActualWidth));
iFrame.SetStyleAttribute("z-index", "1000");
و در آخر نام فایلی را که می‌خواهیم مشاهده کنیم به یک صفحه‌ی aspx در همان سایت ارسال می‌کنیم:
iFrame.SetProperty("src", "ShowPdf.aspx?file=" + fileName);
کدهای این صفحه در حد یک Response.Redirect ساده برای نمایش دادن فایل pdf در مرورگر کافی هستند. در کل در اینجا سیلورلایت تنها نقش انتخاب فایل را به عهده دارد و کار اصلی را خود مرورگر انجام می‌دهد.

نظرات مطالب
ایجاد alert,confirm,prompt هایی متفاوت با jQuery Impromptu
سلام ،  اگه بخوایم مقدار ورودی‌های اکشنمون به صورت داینامیک باشه چیکار باید کنیم؟
منظورم به عنوان مثال مقادیر این خط در مثال شماست
var postId = 10;
var fileName = "test.jpg"
چنین مدلی دارم که میخوام دکمه‌ی حذفش به صورت Jquery Ajax باشه
@foreach (var item in Model) {
    <tr>
        <td>
            @Html.DisplayFor(modelItem => item.Title)
        </td>
        <td>
            @Html.DisplayFor(modelItem => item.IsRead)
        </td>
        <td>
            @Html.ActionLink("حذف پیام", MVC.User.ActionNames.DeleteMessageSend, MVC.User.Name, new{ id=item.Id }, new { @class="btn btn-danger" })
        </td>
    </tr>
}
ولی مقدار id رو باید به اکشن بفرستم ! اونم تو یه حلقه Foreach . باید کد‌های جی کوئری تو حلقه باشه؟  به نظرتون راه حل چیه؟ ممنون
اشتراک‌ها
پیاده سازی یک Filter سفارشی برای نگاشت استثنای همزمانی به خطاهای MadelState
 public class HandleConcurrencyExceptionAttribute : FilterAttribute, IExceptionFilter
    {
        private PropertyMatchingMode _propertyMatchingMode;
        /// <summary>
        /// This defines when the concurrencyexception happens, 
        /// </summary>
        public enum PropertyMatchingMode
        {
            /// <summary>
            /// Uses only the field names in the model to check against the entity. This option is best when you are using 
            /// View Models with limited fields as opposed to an entity that has many fields. The ViewModel (or model) field names will
            /// be used to check current posted values vs. db values on the entity itself.
            /// </summary>
            UseViewModelNamesToCheckEntity = 0,
            /// <summary>
            /// Use any non-matching value fields on the entity (except timestamp fields) to add errors to the ModelState.
            /// </summary>
            UseEntityFieldsOnly = 1,
            /// <summary>
            /// Tells the filter to not attempt to add field differences to the model state.
            /// This means the end user will not see the specifics of which fields caused issues
            /// </summary>
            DontDisplayFieldClashes = 2
        }


        public HandleConcurrencyExceptionAttribute()
        {
            _propertyMatchingMode = PropertyMatchingMode.UseViewModelNamesToCheckEntity;
        }

        public HandleConcurrencyExceptionAttribute(PropertyMatchingMode propertyMatchingMode)
        {
            _propertyMatchingMode = propertyMatchingMode;
        }


        /// <summary>
        /// The main method, called by the mvc runtime when an exception has occured.
        /// This must be added as a global filter, or as an attribute on a class or action method.
        /// </summary>
        /// <param name="filterContext"></param>
        public void OnException(ExceptionContext filterContext)
        {
            if (!filterContext.ExceptionHandled && filterContext.Exception is DbUpdateConcurrencyException)
            {
                //Get original and current entity values
                DbUpdateConcurrencyException ex = (DbUpdateConcurrencyException)filterContext.Exception;
                var entry = ex.Entries.Single();
                //problems with ef4.1/4.2 here because of context/model in different projects.
                //var databaseValues = entry.CurrentValues.Clone().ToObject();
                //var clientValues = entry.Entity;
                //So - if using EF 4.1/4.2 you may use this workaround
                var clientValues = entry.CurrentValues.Clone().ToObject();
                entry.Reload();
                var databaseValues = entry.CurrentValues.ToObject();

                List<string> propertyNames;

                filterContext.Controller.ViewData.ModelState.AddModelError(string.Empty, "The record you attempted to edit "
                        + "was modified by another user after you got the original value. The "
                        + "edit operation was canceled and the current values in the database "
                        + "have been displayed. If you still want to edit this record, click "
                        + "the Save button again to cause your changes to be the current saved values.");
                PropertyInfo[] entityFromDbProperties = databaseValues.GetType().GetProperties(BindingFlags.FlattenHierarchy | BindingFlags.Public | BindingFlags.Instance);

                if (_propertyMatchingMode == PropertyMatchingMode.UseViewModelNamesToCheckEntity)
                {
                    //We dont have access to the model here on an exception. Get the field names from modelstate:
                    propertyNames = filterContext.Controller.ViewData.ModelState.Keys.ToList();
                }
                else if (_propertyMatchingMode == PropertyMatchingMode.UseEntityFieldsOnly)
                {
                    propertyNames = databaseValues.GetType().GetProperties(BindingFlags.Public).Select(o => o.Name).ToList();
                }
                else
                {
                    filterContext.ExceptionHandled = true;
                    UpdateTimestampField(filterContext, entityFromDbProperties, databaseValues);
                    filterContext.Result = new ViewResult() { ViewData = filterContext.Controller.ViewData };
                    return;
                }



                UpdateTimestampField(filterContext, entityFromDbProperties, databaseValues);

                //Get all public properties of the entity that have names matching those in our modelstate.
                foreach (var propertyInfo in entityFromDbProperties)
                {

                    //If this value is not in the ModelState values, don't compare it as we don't want
                    //to attempt to emit model errors for fields that don't exist.

                    //Compare db value to the current value from the entity we posted.

                    if (propertyNames.Contains(propertyInfo.Name))
                    {
                        if (propertyInfo.GetValue(databaseValues, null) != propertyInfo.GetValue(clientValues, null))
                        {
                            var currentValue = propertyInfo.GetValue(databaseValues, null);
                            if (currentValue == null || string.IsNullOrEmpty(currentValue.ToString()))
                            {
                                currentValue = "Empty";
                            }

                            filterContext.Controller.ViewData.ModelState.AddModelError(propertyInfo.Name, "Current value: "
                                 + currentValue);
                        }
                    }

                    //TODO: hmm.... how can we only check values applicable to the model/modelstate rather than the entity we saved?
                    //The problem here is we may only have a few fields used in the viewmodel, but many in the entity
                    //so we could have a problem here with that.
                    //object o = propertyInfo.GetValue(myObject, null);
                }

                filterContext.ExceptionHandled = true;

                filterContext.Result = new ViewResult() { ViewData = filterContext.Controller.ViewData };
            }
        }
پیاده سازی یک Filter سفارشی برای نگاشت استثنای همزمانی به خطاهای MadelState
مطالب
طراحی یک گرید با Angular و ASP.NET Core - قسمت اول - پیاده سازی سمت سرور
یکی از نیازهای مهم هر برنامه‌ای، امکانات گزارشگیری و نمایش لیستی از اطلاعات است. به همین جهت در طی چند قسمت، قصد داریم یک گرید ساده را به همراه امکانات نمایش، صفحه بندی و مرتب سازی اطلاعات، تنها به کمک امکانات توکار Angular و ASP.NET Core تهیه کنیم.




تهیه مقدمات سمت سرور

مدلی که در تصویر فوق نمایش داده شده‌است، در سمت سرور چنین ساختاری را دارد:
namespace AngularTemplateDrivenFormsLab.Models
{
    public class Product
    {
        public int ProductId { set; get; }
        public string ProductName { set; get; }
        public decimal Price { set; get; }
        public bool IsAvailable { set; get; }
    }
}

همچنین یک منبع ساده درون حافظه‌ای را نیز جهت بازگشت 1500 محصول تهیه کرده‌ایم. علت اینجا است که ساختار نهایی اطلاعات آن شبیه به ساختار اطلاعات حاصل از ORMها باشد و همچنین به سادگی قابلیت اجرا و بررسی را داشته باشد:
using System.Collections.Generic;

namespace AngularTemplateDrivenFormsLab.Models
{
    public static class ProductDataSource
    {
        private static readonly IList<Product> _cachedItems;
        static ProductDataSource()
        {
            _cachedItems = createProductsDataSource();
        }

        public static IList<Product> LatestProducts
        {
            get { return _cachedItems; }
        }

        private static IList<Product> createProductsDataSource()
        {
            var list = new List<Product>();
            for (var i = 0; i < 1500; i++)
            {
                list.Add(new Product
                {
                    ProductId = i + 1,
                    ProductName = "نام " + (i + 1),
                    IsAvailable = (i % 2 == 0),
                    Price = 1000 + i
                });
            }
            return list;
        }
    }
}


مشخص کردن قرارداد اطلاعات دریافتی از سمت کلاینت

زمانیکه کلاینت Angular برنامه، اطلاعاتی را به سمت سرور ارسال می‌کند، یک چنین ساختاری را دریافت خواهیم کرد:
 http://localhost:5000/api/Product/GetPagedProducts?sortBy=productId&isAscending=true&page=2&pageSize=7
درخواست، به یک اکشن متد مشخص ارسال شده‌است و حاوی یک سری کوئری استرینگ مشخص کننده‌ی نام خاصیت یا فیلدی که قرار است مرتب سازی بر اساس آن صورت گیرد، صعودی و نزولی بودن این مرتب سازی، شماره صفحه‌ی درخواستی و تعداد آیتم‌های در هر صفحه، می‌باشد.
بنابراین اینترفیسی را دقیقا بر اساس نام کلیدهای همین کوئری استرینگ‌ها تهیه می‌کنیم:
    public interface IPagedQueryModel
    {
        string SortBy { get; set; }
        bool IsAscending { get; set; }
        int Page { get; set; }
        int PageSize { get; set; }
    }


کاهش کدهای تکراری صفحه بندی اطلاعات در سمت سرور

با تعریف این اینترفیس چند هدف را دنبال خواهیم کرد:
الف) استاندارد سازی نام خواصی که مدنظر هستند و اعمال یک دست آن‌ها به ViewModelهایی که قرار است از سمت کلاینت دریافت شوند:
    public class ProductQueryViewModel : IPagedQueryModel
    {
        // ... other properties ...

        public string SortBy { get; set; }
        public bool IsAscending { get; set; }
        public int Page { get; set; }
        public int PageSize { get; set; }
    }
برای مثال در اینجا یک ViewModel مخصوص Product را ایجاد کرده‌ایم که می‌تواند شامل یک سری فیلد دیگر نیز باشد. اما یک سری خواص مرتب سازی و صفحه بندی آن، یک دست و مشخص هستند.

ب) امکان استفاده‌ی از این قرارداد در متدهای کمکی که نوشته خواهند شد:
    public static class IQueryableExtensions
    {
        public static IQueryable<T> ApplyPaging<T>(
          this IQueryable<T> query, IPagedQueryModel model)
        {
            if (model.Page <= 0)
            {
                model.Page = 1;
            }

            if (model.PageSize <= 0)
            {
                model.PageSize = 10;
            }

            return query.Skip((model.Page - 1) * model.PageSize).Take(model.PageSize);
        }
    }
در حین ارائه‌ی اطلاعات نهایی صفحه بندی شده به کلاینت، همیشه یک قسمت Skip و Take وجود خواهند داشت. این متدها نیز باید بر اساس یک سری خاصیت و مقدار مشخص، مانند صفحه شماره صفحه‌ی جاری و تعداد ردیف‌های در هر صفحه کار کنند. اکنون که قرارداد IPagedQueryModel را تهیه کرده‌ایم و ViewModel ما نیز آن‌را پیاده سازی می‌کند، مطمئن خواهیم بود که می‌توان به سادگی به این خواص دسترسی یافت و همچنین این کد تکراری صفحه بندی را توانسته‌ایم به یک متد الحاقی کمکی منتقل و حجم کدهای نهایی را کاهش دهیم.
همچنین دراینجا بجای صدور استثناء در حین دریافت مقادیر غیرمعتبر شماره صفحه یا تعداد ردیف‌های هر صفحه، از حالت «بخشنده» بجای حالت «تدافعی» استفاده شده‌است. برای مثال در حالت «بخشنده» اگر شماره صفحه منفی بود، همان صفحه‌ی اول اطلاعات نمایش داده می‌شود؛ بجای صدور یک استثناء (یا حالت «تدافعی و defensive programming»).


کاهش کدهای تکراری مرتب سازی اطلاعات در سمت سرور

همانطور که عنوان شد، از سمت کلاینت، چنین لینکی را دریافت خواهیم کرد:
 http://localhost:5000/api/Product/GetPagedProducts?sortBy=productId&isAscending=true&page=2&pageSize=7
در اینجا، هربار sortBy و isAscending می‌توانند متفاوت باشند و در نهایت به یک چنین کدهایی خواهیم رسید:
if(model.SortBy == "f1")
{
   query = !model.IsAscending ? query.OrderByDescending(x => x.F1) : query.OrderBy(x => x.F1);
}
امکان نوشتن این نوع کوئری‌ها توسط قابلیت تعریف زنجیره‌وار کوئری‌های LINQ میسر است و در نهایت زمانیکه ToList نهایی فراخوانی می‌شود، آنگاه است که کوئری SQL معادل این‌ها تولید خواهد شد.
اما در این حالت نیاز است به ازای تک تک فیلدها، یکبار if/else یافتن فیلد و سپس بررسی صعودی و نزولی بودن آن‌ها صورت گیرد که در نهایت ظاهر خوشایندی را نخواهند داشت.

یک نمونه از مزیت‌های تهیه‌ی قرارداد IPagedQueryModel را در حین نوشتن متد ApplyPaging مشاهده کردید. نمونه‌ی دیگر آن کاهش کدهای تکراری مرتب سازی اطلاعات است:
namespace AngularTemplateDrivenFormsLab.Utils
{
    public static class IQueryableExtensions
    {
        public static IQueryable<T> ApplyOrdering<T>(
          this IQueryable<T> query,
          IPagedQueryModel model,
          IDictionary<string, Expression<Func<T, object>>> columnsMap)
        {
            if (string.IsNullOrWhiteSpace(model.SortBy) || !columnsMap.ContainsKey(model.SortBy))
            {
                return query;
            }

            if (model.IsAscending)
            {
                return query.OrderBy(columnsMap[model.SortBy]);
            }
            else
            {
                return query.OrderByDescending(columnsMap[model.SortBy]);
            }
        }
    }
}
در اینجا متد الحاقی ApplyOrdering، کار دریافت و بررسی خواص مدنظر را از طریق یک دیکشنری انجام می‌دهد و مابقی کدهای تکراری نوشته شده، حذف خواهند شد. برای نمونه، مثالی از نحوه‌ی استفاده‌ی از این متد الحاقی را در ذیل مشاهده می‌کنید:
var columnsMap = new Dictionary<string, Expression<Func<Product, object>>>()
            {
                ["productId"] = p => p.ProductId,
                ["productName"] = p => p.ProductName,
                ["isAvailable"] = p => p.IsAvailable,
                ["price"] = p => p.Price
            };
query = query.ApplyOrdering(queryModel, columnsMap);
ابتدا نگاشتی بین خواص رشته‌ای دریافتی از سمت کلاینت، با خواص شیء Product برقرار شده‌است. سپس این نگاشت به متد ApplyOrdering ارسال شده‌است. به این ترتیب از نوشتن تعداد زیادی if/else یا switch بر اساس خاصیت SortBy بی‌نیاز شده‌ایم، حجم کدهای نهایی تولیدی کاهش پیدا می‌کنند و برنامه نیز خواناتر می‌شود.


تهیه قرارداد ساختار اطلاعات بازگشتی از سمت سرور به سمت کلاینت

تا اینجا قرارداد اطلاعات دریافتی از سمت کلاینت را مشخص کردیم. همچنین از آن برای ساده سازی عملیات مرتب سازی و صفحه بندی اطلاعات کمک گرفتیم. در ادامه نیاز است مشخص کنیم چگونه می‌خواهیم این اطلاعات را به سمت کلاینت ارسال کنیم:
using System.Collections.Generic;

namespace AngularTemplateDrivenFormsLab.Models
{
    public class PagedQueryResult<T>
    {
        public int TotalItems { get; set; }
        public IEnumerable<T> Items { get; set; }
    }
}
عموما ساختار اطلاعات صفحه بندی شده، شامل تعداد کل آیتم‌های تمام صفحات (خاصیت TotalItems) و تنها اطلاعات ردیف‌های صفحه‌ی جاری درخواستی (خاصیت Items) است و چون در اینجا این Items از هر نوعی می‌تواند باشد، بهتر است آن‌را جنریک تعریف کنیم.


پایان کار بازگشت اطلاعات سمت سرور با تهیه اکشن متد GetPagedProducts

در اینجا اکشن متدی را مشاهده می‌کنید که اطلاعات نهایی مرتب سازی شده و صفحه بندی شده را بازگشت می‌دهد:
    [Route("api/[controller]")]
    public class ProductController : Controller
    {
        [HttpGet("[action]")]
        public PagedQueryResult<Product> GetPagedProducts(ProductQueryViewModel queryModel)
        {
            var pagedResult = new PagedQueryResult<Product>();

            var query = ProductDataSource.LatestProducts
                                         .AsQueryable();

            //TODO: Apply Filtering ... .where(p => p....) ...

            var columnsMap = new Dictionary<string, Expression<Func<Product, object>>>()
            {
                ["productId"] = p => p.ProductId,
                ["productName"] = p => p.ProductName,
                ["isAvailable"] = p => p.IsAvailable,
                ["price"] = p => p.Price
            };
            query = query.ApplyOrdering(queryModel, columnsMap);

            pagedResult.TotalItems = query.Count();
            query = query.ApplyPaging(queryModel);
            pagedResult.Items = query.ToList();
            return pagedResult;
        }
    }
توضیحات تکمیلی

امضای این اکشن متد، شامل دو مورد مهم است:
 public PagedQueryResult<Product> GetPagedProducts(ProductQueryViewModel queryModel)
الف) ViewModel ایی که پیاده سازی کننده‌ی IPagedQueryModel است. به این ترتیب می‌توان به ساختار استانداردی از مقادیر مورد نیاز برای صفحه بندی و مرتب سازی رسید و همچنین این ViewModel می‌تواند حاوی خواص اضافی ویژه‌ی خود نیز باشد.
ب) خروجی آن از نوع PagedQueryResult است که در مورد آن توضیح داده شد. بنابراین باید به همراه تعداد کل رکوردهای جدول محصولات و همچنین تنها آیتم‌های صفحه‌ی جاری درخواستی باشد.

در ابتدای کار، دسترسی به منبع داده‌ی درون حافظه‌ای ابتدای برنامه را مشاهده می‌کنید. برای اینکه کارکرد آن‌را شبیه به کوئری‌های ORMها کنیم، یک AsQueryable نیز به انتهای آن اضافه شده‌است.
 var query = ProductDataSource.LatestProducts
  .AsQueryable();

//TODO: Apply Filtering ... .where(p => p....) ...
اینجا دقیقا جائی است که در صورت نیاز می‌توان کار فیلتر اطلاعات و اعمال متد where را انجام داد.

پس از مشخص شدن منبع داده و فیلتر آن در صورت نیاز، اکنون نوبت به مرتب سازی اطلاعات است:
var columnsMap = new Dictionary<string, Expression<Func<Product, object>>>()
            {
                ["productId"] = p => p.ProductId,
                ["productName"] = p => p.ProductName,
                ["isAvailable"] = p => p.IsAvailable,
                ["price"] = p => p.Price
            };
query = query.ApplyOrdering(queryModel, columnsMap);
توضیحات این مورد را پیشتر مطالعه کردید و هدف از آن، تهیه یک نگاشت ساده‌ی بین خواص رشته‌ای رسیده‌ی از سمت کلاینت به خواص مدل متناظر با آن است و سپس ارسال آن‌ها به همراه queryModel دریافتی از کاربر، برای اعمال مرتب سازی نهایی.

در آخر مطابق ساختار PagedQueryResult بازگشتی، ابتدا تعداد کل آیتم‌های منبع داده محاسبه شده‌است و سپس صفحه بندی به آن اعمال گردیده‌است. این ترتیب نیز مهم است و گرنه TotalItems دقیقا به همان تعداد ردیف‌های صفحه‌ی جاری محاسبه می‌شود:
var pagedResult = new PagedQueryResult<Product>();
pagedResult.TotalItems = query.Count();
query = query.ApplyPaging(queryModel);
pagedResult.Items = query.ToList();
return pagedResult;


در قسمت بعد، نحوه‌ی نمایش این اطلاعات را در سمت Angular بررسی خواهیم کرد.


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
مطالب
امن سازی برنامه‌های ASP.NET Core توسط IdentityServer 4x - قسمت دوازدهم- یکپارچه سازی با اکانت گوگل
در مطلب قبلی «استفاده از تامین کننده‌های هویت خارجی»، نحوه‌ی استفاده از اکانت‌های ویندوزی کاربران یک شبکه، به عنوان یک تامین کننده‌ی هویت خارجی بررسی شد. در ادامه می‌خواهیم از اطلاعات اکانت گوگل و IDP مبتنی بر OAuth 2.0 آن به عنوان یک تامین کننده‌ی هویت خارجی دیگر استفاده کنیم.


ثبت یک برنامه‌ی جدید در گوگل

اگر بخواهیم از گوگل به عنوان یک IDP ثالث در IdentityServer استفاده کنیم، نیاز است در ابتدا برنامه‌ی IDP خود را به آن معرفی و در آنجا ثبت کنیم. برای این منظور مراحل زیر را طی خواهیم کرد:

1- مراجعه به developer console گوگل و ایجاد یک پروژه‌ی جدید
https://console.developers.google.com
در صفحه‌ی باز شده، بر روی دکمه‌ی select project در صفحه و یا لینک select a project در نوار ابزار آن کلیک کنید. در اینجا دکمه‌ی new project و یا create را مشاهده خواهید کرد. هر دوی این مفاهیم به صفحه‌ی زیر ختم می‌شوند:


در اینجا نامی دلخواه را وارد کرده و بر روی دکمه‌ی create کلیک کنید.

2- فعالسازی API بر روی این پروژه‌ی جدید


در ادامه بر روی لینک Enable APIs And Services کلیک کنید و سپس google+ api را جستجو نمائید.
پس از ظاهر شدن آن، این گزینه را انتخاب و در صفحه‌ی بعدی، آن‌را با کلیک بر روی دکمه‌ی enable، فعال کنید.

3- ایجاد credentials


در اینجا بر روی دکمه‌ی create credentials کلیک کرده و در صفحه‌ی بعدی، این سه گزینه را با مقادیر مشخص شده، تکمیل کنید:
• Which API are you using? – Google+ API
• Where will you be calling the API from? – Web server (e.g. node.js, Tomcat)
• What data will you be accessing? – User data
سپس در ذیل این صفحه بر روی دکمه‌ی «What credentials do I need» کلیک کنید تا به صفحه‌ی پس از آن هدایت شوید. اینجا است که مشخصات کلاینت OAuth 2.0 تکمیل می‌شوند. در این صفحه، سه گزینه‌ی آن‌را به صورت زیر تکمیل کنید:
• نام: همان مقدار پیش‌فرض آن
• Authorized JavaScript origins: آن‌را خالی بگذارید.
• Authorized redirect URIs: این مورد همان callback address مربوط به IDP ما است که در اینجا آن‌را با آدرس زیر مقدار دهی خواهیم کرد.
https://localhost:6001/signin-google
این آدرس، به آدرس IDP لوکال ما اشاره می‌کند و مسیر signin-google/ آن باید به همین نحو تنظیم شود تا توسط برنامه شناسایی شود.
سپس در ذیل این صفحه بر روی دکمه‌ی «Create OAuth 2.0 Client ID» کلیک کنید تا به صفحه‌ی «Set up the OAuth 2.0 consent screen» بعدی هدایت شوید. در اینجا دو گزینه‌ی آن‌را به صورت زیر تکمیل کنید:
- Email address: همان آدرس ایمیل واقعی شما است.
- Product name shown to users: یک نام دلخواه است. نام برنامه‌ی خود را برای نمونه ImageGallery وارد کنید.
برای ادامه بر روی دکمه‌ی Continue کلیک نمائید.

4- دریافت credentials
در پایان این گردش کاری، به صفحه‌ی نهایی «Download credentials» می‌رسیم. در اینجا بر روی دکمه‌ی download کلیک کنید تا ClientId  و ClientSecret خود را توسط فایلی به نام client_id.json دریافت نمائید.
سپس بر روی دکمه‌ی Done در ذیل صفحه کلیک کنید تا این پروسه خاتمه یابد.


تنظیم برنامه‌ی IDP برای استفاده‌ی از محتویات فایل client_id.json

پس از پایان عملیات ایجاد یک برنامه‌ی جدید در گوگل و فعالسازی Google+ API در آن، یک فایل client_id.json را دریافت می‌کنیم که اطلاعات آن باید به صورت زیر به فایل آغازین برنامه‌ی IDP اضافه شود:
الف) تکمیل فایل src\IDP\DNT.IDP\appsettings.json
{
  "Authentication": {
    "Google": {
      "ClientId": "xxxx",
      "ClientSecret": "xxxx"
    }
  }
}
در اینجا مقادیر خواص client_secret و client_id موجود در فایل client_id.json دریافت شده‌ی از گوگل را به صورت فوق به فایل appsettings.json اضافه می‌کنیم.
ب) تکمیل اطلاعات گوگل در کلاس آغازین برنامه
namespace DNT.IDP
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
   // ... 

            services.AddAuthentication()
                .AddGoogle(authenticationScheme: "Google", configureOptions: options =>
                {
                    options.SignInScheme = IdentityServerConstants.ExternalCookieAuthenticationScheme;
                    options.ClientId = Configuration["Authentication:Google:ClientId"];
                    options.ClientSecret = Configuration["Authentication:Google:ClientSecret"];
                });
        }
خود ASP.NET Core از تعریف اطلاعات اکانت‌های Google, Facebook, Twitter, Microsoft Account و  OpenID Connect پشتیبانی می‌کند که در اینجا نحوه‌ی تنظیم اکانت گوگل آن‌را مشاهده می‌کنید.
- authenticationScheme تنظیم شده باید یک عبارت منحصربفرد باشد.
- همچنین SignInScheme یک چنین مقداری را در اصل دارد:
 public const string ExternalCookieAuthenticationScheme = "idsrv.external";
از این نام برای تشکیل قسمتی از نام کوکی که اطلاعات اعتبارسنجی گوگل در آن ذخیره می‌شود، کمک گرفته خواهد شد.


آزمایش اعتبارسنجی کاربران توسط اکانت گوگل آن‌ها

اکنون که تنظیمات اکانت گوگل به پایان رسید و همچنین به برنامه نیز معرفی شد، برنامه‌ها را اجرا کنید. مشاهده خواهید کرد که امکان لاگین توسط اکانت گوگل نیز به صورت خودکار به صفحه‌ی لاگین IDP ما اضافه شده‌است:


در اینجا با کلیک بر روی دکمه‌ی گوگل، به صفحه‌ی لاگین آن که به همراه نام برنامه‌ی ما است و انتخاب اکانتی از آن هدایت می‌شویم:


پس از آن، از طرف گوگل به صورت خودکار به IDP (همان آدرسی که در فیلد Authorized redirect URIs وارد کردیم)، هدایت شده و callback رخ‌داده، ما را به سمت صفحه‌ی ثبت اطلاعات کاربر جدید هدایت می‌کند. این تنظیمات را در قسمت قبل ایجاد کردیم:
namespace DNT.IDP.Controllers.Account
{
    [SecurityHeaders]
    [AllowAnonymous]
    public class ExternalController : Controller
    {
        public async Task<IActionResult> Callback()
        {
            var result = await HttpContext.AuthenticateAsync(IdentityServer4.IdentityServerConstants.ExternalCookieAuthenticationScheme);
            var returnUrl = result.Properties.Items["returnUrl"] ?? "~/";

            var (user, provider, providerUserId, claims) = await FindUserFromExternalProvider(result);
            if (user == null)
            {
                // user = AutoProvisionUser(provider, providerUserId, claims);
                
                var returnUrlAfterRegistration = Url.Action("Callback", new { returnUrl = returnUrl });
                var continueWithUrl = Url.Action("RegisterUser", "UserRegistration" ,
                    new { returnUrl = returnUrlAfterRegistration, provider = provider, providerUserId = providerUserId });
                return Redirect(continueWithUrl);
            }
اگر خروجی متد FindUserFromExternalProvider آن null باشد، یعنی کاربری که از سمت تامین کننده‌ی هویت خارجی/گوگل به برنامه‌ی ما وارد شده‌است، دارای اکانتی در سمت IDP نیست. به همین جهت او را به سمت صفحه‌ی ثبت نام کاربر هدایت می‌کنیم.
در اینجا نحوه‌ی اصلاح اکشن متد Callback را جهت هدایت یک کاربر جدید به صفحه‌ی ثبت نام و تکمیل اطلاعات مورد نیاز IDP را مشاهده می‌کنید.
returnUrl ارسالی به اکشن متد RegisterUser، به همین اکشن متد جاری اشاره می‌کند. یعنی کاربر پس از تکمیل اطلاعات و اینبار نال نبودن user او، گردش کاری جاری را ادامه خواهد داد و به برنامه با این هویت جدید وارد می‌شود.


اتصال کاربر وارد شده‌ی از طریق یک IDP خارجی به اکانتی که هم اکنون در سطح IDP ما موجود است

تا اینجا اگر کاربری از طریق یک IDP خارجی به برنامه وارد شود، او را به صفحه‌ی ثبت نام کاربر هدایت کرده و پس از دریافت اطلاعات او، اکانت خارجی او را به اکانتی جدید که در IDP خود ایجاد می‌کنیم، متصل خواهیم کرد. به همین جهت بار دومی که این کاربر به همین ترتیب وارد سایت می‌شود، دیگر صفحه‌ی ثبت نام و تکمیل اطلاعات را مشاهده نمی‌کند. اما ممکن است کاربری که برای اولین بار از طریق یک IDP خارجی به سایت ما وارد شده‌است، هم اکنون دارای یک اکانت دیگری در سطح IDP ما باشد؛ در اینجا فقط اتصالی بین این دو صورت نگرفته‌است. بنابراین در این حالت بجای ایجاد یک اکانت جدید، بهتر است از همین اکانت موجود استفاده کرد و صرفا اتصال UserLogins او را تکمیل نمود.
به همین جهت ابتدا نیاز است لیست Claims بازگشتی از گوگل را بررسی کنیم:
var (user, provider, providerUserId, claims) = await FindUserFromExternalProvider(result);  
foreach (var claim in claims)
{
   _logger.LogInformation($"External provider[{provider}] info-> claim:{claim.Type}, value:{claim.Value}");
}
در اینجا پس از فراخوانی FindUserFromExternalProvider، لیست Claims بازگشت داده شده‌ی توسط IDP خارجی را لاگ می‌کنیم که در حالت استفاده‌ی از گوگل چنین خروجی را دارد:
External provider[Google] info-> claim:http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/name, value:Vahid N.
External provider[Google] info-> claim:http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/givenname, value:Vahid
External provider[Google] info-> claim:http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/surname, value:N.
External provider[Google] info-> claim:urn:google:profile, value:https://plus.google.com/105013528531611201860
External provider[Google] info-> claim:http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/emailaddress, value:my.name@gmail.com
بنابراین اگر بخواهیم بر اساس این claims بازگشتی از گوگل، کاربر جاری در بانک اطلاعاتی خود را بیابیم، فقط کافی است اطلاعات claim مخصوص emailaddress آن‌را مورد استفاده قرار دهیم:
        [HttpGet]
        public async Task<IActionResult> Callback()
        {
            // ...

            var (user, provider, providerUserId, claims) = await FindUserFromExternalProvider(result);
            if (user == null)
            {
                // user wasn't found by provider, but maybe one exists with the same email address?  
                if (provider == "Google")
                {
                    // email claim from Google
                    var email = claims.FirstOrDefault(c =>
                        c.Type == "http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/emailaddress");
                    if (email != null)
                    {
                        var userByEmail = await _usersService.GetUserByEmailAsync(email.Value);
                        if (userByEmail != null)
                        {
                            // add Google as a provider for this user
                            await _usersService.AddUserLoginAsync(userByEmail.SubjectId, provider, providerUserId);

                            // redirect to ExternalLoginCallback
                            var continueWithUrlAfterAddingUserLogin =
                                Url.Action("Callback", new {returnUrl = returnUrl});
                            return Redirect(continueWithUrlAfterAddingUserLogin);
                        }
                    }
                }


                var returnUrlAfterRegistration = Url.Action("Callback", new {returnUrl = returnUrl});
                var continueWithUrl = Url.Action("RegisterUser", "UserRegistration",
                    new {returnUrl = returnUrlAfterRegistration, provider = provider, providerUserId = providerUserId});
                return Redirect(continueWithUrl);
            }
در اینجا ابتدا بررسی شده‌است که آیا کاربر جاری واکشی شده‌ی از بانک اطلاعاتی نال است؟ اگر بله، اینبار بجای هدایت مستقیم او به صفحه‌ی ثبت کاربر و تکمیل مشخصات او، مقدار email این کاربر را از لیست claims بازگشتی او از طرف گوگل، استخراج می‌کنیم. سپس بر این اساس اگر کاربری در بانک اطلاعاتی وجود داشت، تنها اطلاعات تکمیلی UserLogin او را که در اینجا خالی است، به اکانت گوگل او متصل می‌کنیم. به این ترتیب دیگر کاربر نیازی نخواهد داشت تا به صفحه‌ی ثبت اطلاعات تکمیلی هدایت شود و یا اینکه بی‌جهت رکورد User جدیدی را مخصوص او به بانک اطلاعاتی اضافه کنیم.



کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
برای اجرای برنامه:
- ابتدا به پوشه‌ی src\WebApi\ImageGallery.WebApi.WebApp وارد شده و dotnet_run.bat آن‌را اجرا کنید تا WebAPI برنامه راه اندازی شود.
- سپس به پوشه‌ی src\IDP\DNT.IDP مراجعه کرده و و dotnet_run.bat آن‌را اجرا کنید تا برنامه‌ی IDP راه اندازی شود.
- در آخر به پوشه‌ی src\MvcClient\ImageGallery.MvcClient.WebApp وارد شده و dotnet_run.bat آن‌را اجرا کنید تا MVC Client راه اندازی شود.
اکنون که هر سه برنامه در حال اجرا هستند، مرورگر را گشوده و مسیر https://localhost:5001 را درخواست کنید. در صفحه‌ی login نام کاربری را User 1 و کلمه‌ی عبور آن‌را password وارد کنید.
مطالب
Blazor 5x - قسمت 17 - کار با فرم‌ها - بخش 5 - آپلود تصاویر
از زمان Blazor 5x، پشتیبانی توکار از آپلود فایل‌ها، به آن اضافه شده‌است و پیش از آن می‌بایستی از کامپوننت‌های ثالث استفاده می‌شد. در این قسمت نحوه‌ی استفاده از کامپوننت آپلود فایل‌های Blazor را بررسی می‌کنیم. همچنین یک نمونه مثال، از فرم‌های master-details را نیز با هم مرور خواهیم کرد.



افزودن فیلد آپلود تصاویر، به فرم ثبت اطلاعات یک اتاق

در ادامه به کامپوننت Pages\HotelRoom\HotelRoomUpsert.razor که تا این قسمت آن‌را تکمیل کرده‌ایم مراجعه کرده و فیلد جدید InputFile را ذیل قسمت ثبت توضیحات، اضافه می‌کنیم:
<div class="form-group">
    <InputFile OnChange="HandleImageUpload" multiple></InputFile>
</div>

@code
{
    private async Task HandleImageUpload(InputFileChangeEventArgs args)
    {

    }
}
- ذکر ویژگی multiple در اینجا سبب می‌شود تا بتوان بیش از یک فایل را هربار انتخاب و آپلود کرد.
- در این کامپوننت، رویداد OnChange، پس از تغییر مجموعه‌ی فایل‌های اضافه شده‌ی به آن، فراخوانی می‌شود و آرگومانی از نوع InputFileChangeEventArgs را دریافت می‌کند.


افزودن لیست فایل‌های انتخابی به HotelRoomDTO

تا اینجا اگر به BlazorServer.Models\HotelRoomDTO.cs مراجعه کنیم (کلاسی که مدل UI فرم ثبت اطلاعات اتاق را فراهم می‌کند)، امکان افزودن لیست تصاویر انتخابی به آن وجود ندارد. به همین جهت در این کلاس، تغییر زیر را اعمال می‌کنیم:
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.ComponentModel.DataAnnotations;

namespace BlazorServer.Models
{
    public class HotelRoomDTO
    {
        // ... 
        public virtual ICollection<HotelRoomImageDTO> HotelRoomImages { get; set; } = new List<HotelRoomImageDTO>();
    }
}
HotelRoomImageDTO را در قسمت قبل اضافه کردیم. متناظر با ICollection فوق، چنین خاصیتی در موجودیت HotelRoom که از نوع <ICollection<HotelRoomImage است نیز تعریف شده‌است تا بتوان به ازای هر اتاق، مشخصات تعدادی تصویر را در بانک اطلاعاتی ذخیره کرد.


تکمیل متد رویدادگردان HandleImageUpload

در ادامه، لیست فایل‌ها‌ی انتخاب شده‌ی توسط کاربر را دریافت کرده و آن‌ها را آپلود می‌کنیم:
@inject IHotelRoomService HotelRoomService
@inject NavigationManager NavigationManager
@inject IJSRuntime JsRuntime
@inject IFileUploadService FileUploadService
@inject IWebHostEnvironment WebHostEnvironment

@code
{
    // ...

    private async Task HandleImageUpload(InputFileChangeEventArgs args)
    {
        var files = args.GetMultipleFiles(maximumFileCount: 5);
        if (args.FileCount == 0 || files.Count == 0)
        {
            return;
        }

        var allowedExtensions = new List<string> { ".jpg", ".png", ".jpeg" };
        if(!files.Any(file => allowedExtensions.Contains(Path.GetExtension(file.Name), StringComparer.OrdinalIgnoreCase)))
        {
            await JsRuntime.ToastrError("Please select .jpg/.jpeg/.png files only.");
            return;
        }

        foreach (var file in files)
        {
            var uploadedImageUrl = await FileUploadService.UploadFileAsync(file, WebHostEnvironment.WebRootPath, "Uploads");
            HotelRoomModel.HotelRoomImages.Add(new HotelRoomImageDTO { RoomImageUrl = uploadedImageUrl });
        }
    }
}
- در اینجا نیاز به تزریق چند سرویس جدید هست؛ مانند IFileUploadService که در قسمت قبل تکمیل کردیم و سرویس توکار IWebHostEnvironment. به همین جهت به فایل BlazorServer.App\_Imports.razor مراجعه کرده و فضاهای نام متناظر زیر را اضافه می‌کنیم:
@using Microsoft.AspNetCore.Hosting
@using System.Linq
@using System.IO
برای مثال سرویس IWebHostEnvironment که از آن برای دسترسی به WebRootPath یا محل قرارگیری پوشه‌ی wwwroot استفاده می‌کنیم، در فضای نام Microsoft.AspNetCore.Hosting قرار دارد و یا متد Path.GetExtension در فضای نام System.IO و متد الحاقی Contains با دو پارامتر استفاده شده، در فضای نام System.Linq قرار دارند.
- متد ()args.GetMultipleFiles، امکان دسترسی به فایل‌های انتخابی توسط کاربر را میسر می‌کند که خروجی آن از نوع <IReadOnlyList<IBrowserFile است. در قسمت قبل، سرویس آپلود فایل‌هایی را که تکمیل کردیم، امکان آپلود یک IBrowserFile را به سرور میسر می‌کند. اگر متد ()GetMultipleFiles را بدون پارامتری فراخوانی کنیم، حداکثر 10 فایل را قبول می‌کند و اگر تعداد بیشتری انتخاب شده باشد، یک استثناء را صادر خواهد کرد.
- سپس بر اساس پسوند فایل‌های دریافتی، آن‌ها را صرفا به فایل‌های تصویری محدود کرده‌ایم.
- در آخر، لیست فایل‌های دریافتی را یکی یکی به سرور آپلود کرده و Url دسترسی به آن‌ها را به لیست HotelRoomImages اضافه می‌کنیم. فایل‌های آپلود شده در پوشه‌ی BlazorServer.App\wwwroot\Uploads قابل مشاهده هستند.


نمایش فایل‌های انتخاب شده‌ی توسط کاربر


در ادامه می‌خواهیم پس از آپلود فایل‌ها، آن‌ها را در ذیل کامپوننت InputFile نمایش دهیم. برای اینکار در ابتدا به فایل wwwroot\css\site.css مراجعه کرده و شیوه نامه‌ی نمایش تصاویر و عناوین آن‌ها را اضافه می‌کنیم:
.room-image {
  display: block;
  width: 100%;
  height: 150px;
  background-size: cover !important;
  border: 3px solid green;
  position: relative;
}

.room-image-title {
  position: absolute;
  top: 0;
  right: 0;
  background-color: green;
  color: white;
  padding: 0px 6px;
  display: inline-block;
}
سپس بر روی لیست HotelRoomModel.HotelRoomImages که در متد HandleImageUpload آن‌را تکمیل کردیم، حلقه‌ای را ایجاد کرده و تصاویر را بر اساس RoomImageUrl آن‌ها، نمایش می‌دهیم:
<div class="form-group">
    <InputFile OnChange="HandleImageUpload" multiple></InputFile>
    <div class="row">
    @if (HotelRoomModel.HotelRoomImages.Count > 0)
    {
        var serial = 1;
        foreach (var roomImage in HotelRoomModel.HotelRoomImages)
        {
            <div class="col-md-2 mt-3">
                <div class="room-image" style="background: url('@roomImage.RoomImageUrl') 50% 50%; ">
                   <span class="room-image-title">@serial</span>
                </div>
                <button type="button" class="btn btn-outline-danger btn-block mt-4">Delete</button>
            </div>
            serial++;
        }
    }
    </div>
</div>

ذخیره سازی اطلاعات تصاویر آپلودی یک اتاق در بانک اطلاعاتی

تا اینجا موفق شدیم تصاویر انتخابی کاربر را آپلود کرده و همچنین لیست آن‌ها را نیز نمایش دهیم. در ادامه نیاز است تا این اطلاعات را در بانک اطلاعاتی ثبت کنیم. به همین جهت ابتدا سرویس IHotelRoomImageService را که در قسمت قبل تکمیل کردیم، به کامپوننت جاری تزریق می‌کنیم و سپس با استفاده از متد CreateHotelRoomImageAsync، رکوردهای تصویر متناظر با اتاق ثبت شده را اضافه می‌کنیم:
// ...
@inject IHotelRoomImageService HotelRoomImageService


@code
{
    // ...

    private async Task AddHotelRoomImageAsync(HotelRoomDTO roomDto)
    {
        foreach (var imageDto in HotelRoomModel.HotelRoomImages)
        {
            imageDto.RoomId = roomDto.Id;
            await HotelRoomImageService.CreateHotelRoomImageAsync(imageDto);
        }
    }
}
در حین آپلود فایل‌ها، فقط خاصیت RoomImageUrl را مقدار دهی کردیم:
HotelRoomModel.HotelRoomImages.Add(new HotelRoomImageDTO { RoomImageUrl = uploadedImageUrl });
در اینجا RoomId هر imageDto را نیز بر اساس Id واقعی اتاق ثبت شده‌ی جاری، تکمیل کرده و سپس آن‌را به CreateHotelRoomImageAsync ارسال می‌کنیم.

محل فراخوانی AddHotelRoomImageAsync فوق، در متد HandleHotelRoomUpsert است که در قسمت‌های قبل تکمیل کردیم. در اینجا پس از ثبت اطلاعات اتاق در بانک اطلاعاتی است که به Id آن دسترسی پیدا می‌کنیم:
private async Task HandleHotelRoomUpsert()
    {
       // ...

       // Create Mode
       var createdRoomDto = await HotelRoomService.CreateHotelRoomAsync(HotelRoomModel);
       await AddHotelRoomImageAsync(createdRoomDto);
       await JsRuntime.ToastrSuccess($"The `{HotelRoomModel.Name}` created successfully.");

       // ... 
    }
اکنون اگر اطلاعات اتاق جدیدی را تکمیل کرده و تصاویری را نیز به آن انتساب دهیم، با کلیک بر روی دکمه‌ی ثبت، ابتدا اطلاعات این اتاق در بانک اطلاعاتی ثبت شده و Id آن به‌دست می‌آید، سپس رکوردهای تصویر آن جداگانه ذخیره خواهند شد.

یک نکته: در انتهای بحث خواهیم دید که اینکار غیرضروری است و با وجود رابطه‌ی one-to-many تعریف شده‌ی توسط EF-Core، اگر لیست HotelRoomImages موجودیت اتاق تعریف شده و در حال ثبت نیز مقدار دهی شده باشد، به صورت خودکار جزئی از این رابطه و تنها در یک رفت و برگشت، ثبت می‌شود. یعنی همان متد CreateHotelRoomAsync، قابلیت ثبت خودکار اطلاعات خاصیت HotelRoomImages موجودیت اتاق را نیز دارا است.


نمایش تصاویر یک اتاق، در حالت ویرایش رکورد آن

تا اینجا فقط حالت ثبت یک رکورد جدید را پوشش دادیم. در این حالت اگر به لیست اتاق‌های ثبت شده مراجعه کرده و بر روی دکمه‌ی edit یکی از آن‌ها کلیک کنیم، به صفحه‌ی ویرایش رکورد منتقل خواهیم شد؛ اما این صفحه، فاقد اطلاعات تصاویر منتسب به آن رکورد است.
علت اینجا است که در حین ویرایش اطلاعات، در متد OnInitializedAsync، هرچند اطلاعات یک اتاق را از بانک اطلاعاتی دریافت کرده و آن‌را تبدیل به Dto آن می‌کنیم که سبب نمایش جزئیات هر خاصیت در فیلد متصل به آن در فرم جاری می‌شود:
    protected override async Task OnInitializedAsync()
    {
        if (Id.HasValue)
        {
            // Update Mode
            Title = "Update";
            HotelRoomModel = await HotelRoomService.GetHotelRoomAsync(Id.Value);
        }
        // ...
    }
اما چون یک رابطه‌ی one-to-many بین اتاق و تصاویر آن برقرار است، نیاز است این رابطه را از طریق eager-loading و فراخوانی متد Include، واکشی کنیم تا اینبار زمانیکه GetHotelRoomAsync فراخوانی می‌شود، به همراه اطلاعات navigation property لیست تصاویر اتاق (HotelRoomImages) نیز باشد.
بنابراین به فایل BlazorServer\BlazorServer.Services\HotelRoomService.cs مراجعه کرده و تغییرات زیر را اعمال می‌کنیم:
namespace BlazorServer.Services
{
    public class HotelRoomService : IHotelRoomService
    {
        // ...
 
        public IAsyncEnumerable<HotelRoomDTO> GetAllHotelRoomsAsync()
        {
            return _dbContext.HotelRooms
                        .Include(x => x.HotelRoomImages)
                        .ProjectTo<HotelRoomDTO>(_mapperConfiguration)
                        .AsAsyncEnumerable();
        }

        public Task<HotelRoomDTO> GetHotelRoomAsync(int roomId)
        {
            return _dbContext.HotelRooms
                            .Include(x => x.HotelRoomImages)
                            .ProjectTo<HotelRoomDTO>(_mapperConfiguration)
                            .FirstOrDefaultAsync(x => x.Id == roomId);
        }
    }
}
در اینجا تنها تغییری که صورت گرفته، استفاده از متد Include(x => x.HotelRoomImages) است؛ تا هنگامیکه اطلاعات یک اتاق را واکشی می‌کنیم، به صورت خودکار اطلاعات تصاویر مرتبط به آن نیز واکشی گردد و سپس توسط AutoMapper، به Dto آن انتساب داده شود (یعنی انتساب HotelRoomImages موجودیت اتاق، به همین خاصیت در DTO آن). این انتساب، سبب به روز رسانی خودکار UI نیز می‌شود. یعنی برای نمایش تصاویر مرتبط با یک اتاق، همان کدهای قبلی که پیشتر داشتیم، هنوز هم کار می‌کنند.


افزودن تصاویر جدید، در حین ویرایش یک رکورد

پس از نمایش لیست تصاویر منتسب به یک اتاق در حال ویرایش، اکنون می‌خواهیم در همین حالت اگر کاربر تصویر جدیدی را انتخاب کرد، این تصویر را نیز به لیست تصاویر ثبت شده‌ی در بانک اطلاعاتی اضافه کنیم. برای اینکار نیز به متد HandleHotelRoomUpsert مراجعه کرده و از متد AddHotelRoomImageAsync در قسمت به روز رسانی آن استفاده می‌کنیم:
private async Task HandleHotelRoomUpsert()
{
   //...

   // Update Mode
   var updatedRoomDto = await HotelRoomService.UpdateHotelRoomAsync(HotelRoomModel.Id, HotelRoomModel);
   await AddHotelRoomImageAsync(updatedRoomDto);
   await JsRuntime.ToastrSuccess($"The `{HotelRoomModel.Name}` updated successfully.");

   //...
}
مشکل! اگر از این روش استفاده کنیم، هربار به روز رسانی اطلاعات یک جدول، به همراه ثبت رکوردهای تکراری نمایش داده شده‌ی در حالت ویرایش هم خواهند بود. برای مثال فرض کنید سه تصویر را به یک اتاق انتساب داده‌اید. در حالت ویرایش، ابتدا این سه تصویر نمایش داده می‌شوند. بنابراین در لیست HotelRoomModel.HotelRoomImages وجود خواهند داشت. اکنون کاربر دو تصویر جدید دیگر را هم به این لیست اضافه می‌کند. در زمان ثبت، در متد AddHotelRoomImageAsync، بررسی نمی‌کنیم که این تصویر اضافه شده، جدید است یا خیر  و یا همان سه تصویر ابتدای کار نمایش فرم در حالت ویرایش هستند. به همین جهت رکوردها، تکراری ثبت می‌شوند.
برای رفع این مشکل می‌توان در متد AddHotelRoomImageAsync، جدید بودن یک تصویر را بر اساس RoomId آن بررسی کرد. اگر این RoomId مساوی صفر بود، یعنی تازه به لیست اضافه شده‌است و حاصل بارگذاری اولیه‌ی فرم ویرایش اطلاعات نیست:
    private async Task AddHotelRoomImageAsync(HotelRoomDTO roomDto)
    {
        foreach (var imageDto in HotelRoomModel.HotelRoomImages.Where(x => x.RoomId == 0))
        {
            imageDto.RoomId = roomDto.Id;
            await HotelRoomImageService.CreateHotelRoomImageAsync(imageDto);
        }
    }
در قسمت بعد، کدهای حذف اطلاعات اتاق‌ها و تصاویر مرتبط با هر کدام را نیز تکمیل خواهیم کرد.


یک نکته: متد AddHotelRoomImageAsync اضافی است!

چون از AutoMapper استفاده می‌کنیم، در ابتدای متد ثبت یک اتاق، کار نگاشت DTO، به موجودیت متناظر با آن انجام می‌شود:
public async Task<HotelRoomDTO> CreateHotelRoomAsync(HotelRoomDTO hotelRoomDTO)
{
   var hotelRoom = _mapper.Map<HotelRoom>(hotelRoomDTO);
یعنی در اینجا چون خاصیت مجموعه‌ای HotelRoomImages موجود در HotelRoomDTO با نمونه‌ی مشابه آن در HotelRoom هم نام است، به صورت خودکار توسط AutoMapper به آن انتساب داده می‌شود و چون رابطه‌ی one-to-many در EF-Core تنظیم شده، همینقدر که hotelRoom حاصل، به همراه HotelRoomImages از پیش مقدار مقدار دهی شده‌است، به صورت خودکار آن‌ها را جزئی از اطلاعات همین اتاق ثبت می‌کند.
مقدار دهی RoomId یک تصویر، در اینجا غیرضروری است؛ چون RoomId و Room، به عنوان کلید خارجی این رابطه تعریف شده‌اند که در اینجا Room یک تصویر، دقیقا همین اتاق در حال ثبت است و EF Core در حین ثبت نهایی، آن‌را به صورت خودکار در تمام تصاویر مرتبط نیز مقدار دهی می‌کند.
یعنی نیازی به چندین بار رفت و برگشت تعریف شده‌ی در متد AddHotelRoomImageAsync نیست و اساسا نیازی به آن نیست؛ نه برای ثبت و نه برای ویرایش اطلاعات!


کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-17.zip
مطالب
یافتن «مطالب مرتبط» توسط لوسین
موتور لوسین علاوه بر فراهم آوردن امکان جستجوی سریع بر روی متون حجیم، امکان یافتن مطالبی مشابه یا مرتبط با مطلبی خاص را نیز فراهم می‌کند. نمونه آن‌را شاید در بعضی از انجمن‌ها یا وبلاگ‌ها دیده باشید که در ذیل مطلب جاری، چندین لینک را به مطالبی مشابه نیز نمایش می‌دهند. در ادامه نحوه استفاده از این قابلیت را در لوسین بررسی خواهیم کرد.  


یافتن شماره سند متناظر لوسین

همان مثال «استفاده از لوسین برای برجسته سازی عبارت جستجو شده در نتایج حاصل» را در نظر بگیرید. در ابتدا نیاز است شماره یک مطلب را تبدیل به شماره سند لوسین کنیم. برای مثال ممکن است Id یک مطلب 1000 باشد، اما شماره سند متناظر آن در لوسین 800 ثبت شده باشد. بنابراین جستجوی ذیل الزامی است:

static readonly Lucene.Net.Util.Version _version = Lucene.Net.Util.Version.LUCENE_29;
static readonly IndexSearcher _searcher = new IndexSearcher(@"c:\path\idx", readOnly: true);
private static int GetLuceneDocumentNumber(int postId)
{
    var analyzer = new StandardAnalyzer(_version);
    var parser = new QueryParser(_version, "Id", analyzer);
    var query = parser.Parse(postId.ToString());
    var doc = _searcher.Search(query, 1);
    if (doc.totalHits == 0)
    {
        return 0;
    }
    return doc.scoreDocs[0].doc;
}

در اینجا بر اساس شماره یک مطلب، کوئری متناظر با آن تشکیل شده و جستجویی بر روی اسناد ثبت شده در ایندکس‌های لوسین صورت می‌گیرد. اگر اطلاعاتی یافت شد، شماره سند متناظر بازگشت داده می‌شود.
از این جهت به شماره سند یاد شده نیاز داریم که قرار است مطالب مرتبط با کل این سند را بیابیم.


ساختن کوئری‌های MoreLikeThis

امکانات یافتن مطالب مشابه یک مطلب در اسمبلی Lucene.Net.Contrib.Queries.dll قرار دارد. بنابراین در اینجا نیاز به فایل‌های پروژه Lucene.Net Contrib وجود دارد.
پس از یافتن شماره سند متناظر با یک مطلب، اکنون نوبت به ساخت کوئری‌های پیشرفته MoreLikeThis است که نحوه انجام تنظیمات آن‌را در ذیل مشاهده می‌کنید:

private static Query CreateMoreLikeThisQuery(int postId)
{
    var docNum = GetLuceneDocumentNumber(postId);
    if (docNum == 0)
            return null;

     var analyzer = new StandardAnalyzer(_version);
     var reader = _searcher.GetIndexReader();

     var moreLikeThis = new MoreLikeThis(reader);
     moreLikeThis.SetAnalyzer(analyzer);
     moreLikeThis.SetFieldNames(new[] { "Title", "Body"});
     moreLikeThis.SetMinDocFreq(1);
     moreLikeThis.SetMinTermFreq(1);
     moreLikeThis.SetBoost(true);

     return moreLikeThis.Like(docNum);
}

در اینجا فیلدهایی که قرار است در جستجو حضور داشته باشند توسط متد SetFieldNames معرفی می‌شوند. توسط متد SetMinDocFreq مشخص می‌کنیم که واژه‌های مشابه و مرتبط باید حداقل در چند سند ظاهر شده باشند. همچنین توسط متد SetMinTermFreq تعیین می‌گردد که یک واژه باید چندبار در این اسناد وجود داشته باشد. متد SetBoost سبب می‌شود که آنالیز بهتری بر اساس رتبه بندی‌های حاصل صورت گیرد.


نمایش مطالب مرتبط توسط کوئری MoreLikeThis

پس از این تنظیمات، متد moreLikeThis.Like، یک شیء Query را در اختیار ما قرار خواهد داد. از اینجای کار به بعد همانند سایر مطالب مشابه است. بر اساس این کوئری، جستجویی صورت گرفته و سپس اطلاعات یافت شده نمایش داده می‌شود:

private static void ShowMoreLikeThisPostItems(int postId)
{
     var query = CreateMoreLikeThisQuery(postId);
     if (query == null)
              return;

      var hits = _searcher.Search(query, n: 10);
      foreach (var item in hits.scoreDocs)
      {
           var doc = _searcher.Doc(item.doc);
           var id = doc.Get("Id");
           var title = doc.Get("Title");
           Console.WriteLine(title);
       }
}