public class ProductModel { public ProductModel(IContextAccessor<ActionContext> action, IProductService prodService) { //TODO: Do some error checking... var productId = action.Value.RouteData.Values["product"]; Value = prodService.Get(productId); } public IProduct Value { get; private set; } }
در برخی از مواقع بر روی اشیاء یک لیست، در یک کلاس، با استفاده از حلقههای foreach یا for کارهای متفاوتی انجام میشود. به عنوان مثال در یک لیست که از سطرهای فاکتور تشکیل شده است، میخواهیم جمع مقادیر کلیه سطرهای فاکتور یا جمع مبلغ یا مالیات یا تخفیف آنها را بدست آوریم . با وجود سادگی حلقههای foreach و for، ممکن است که در برخی از مواقع از راه متفاوتی استفاده شود. برای مثال اجازه بدهید مثال ذیل را با هم بررسی کنیم:
در کلاس Invoice دو متد وجود دارد با نام های CalculateTotalTax و CalculateTotal
متد CalculateTotalTax مجموع مالیات و متد CalculateTotal مجموع مقدار این فاکتور را بدست میآورد .
public float CalculateTotalTax1() { IList<InvoiceLineItem> invoiceLineItem = new List<InvoiceLineItem>(); Decimal result = 0M; foreach (InvoiceLineItem index in invoiceLineItem) { result += (Decimal)index.CalculateTax(); } return (float)result; } public float CalculateTotal() { IList<InvoiceLineItem> invoiceLineItem = new List<InvoiceLineItem>(); Decimal result = 0M; foreach (InvoiceLineItem index in invoiceLineItem) { result += (Decimal)index.CalculateSubTotal(); } return (float)result; }
ما میتوانیم مسئولیت چرخش در لیست سطرهای فاکتور را از این متدها برداریم و آن را از IEnumerable جدا کنیم؛ به وسیله ایجاد یک متد که پارامتر ورودی Action<T> delegate را دریافت میکند و این delegate را برای هر سطر در هر چرخش اجرا میکند.
public void PerformActionOnAllLineItems(Action<InvoiceLineItem> action) { IList<InvoiceLineItem> invoiceLineItem = new List<InvoiceLineItem>(); invoiceLineItem.Add(new InvoiceLineItem { Id = 1, amount = 10, Price = 10000 }); invoiceLineItem.Add(new InvoiceLineItem { Id = 2, amount = 10, Price = 10000 }); invoiceLineItem.Add(new InvoiceLineItem { Id = 3, amount = 10, Price = 10000 }); invoiceLineItem.Add(new InvoiceLineItem { Id = 4, amount = 10, Price = 10000 }); foreach (InvoiceLineItem index in invoiceLineItem) { action(index); } }
و همچنین میتوانیم دو متد خود را به شکل ذیل تغییر دهیم
float CalculateTotal() { Decimal result = 0M; PerformActionOnAllLineItems(delegate(InvoiceLineItem ili) { result += (Decimal)ili.CalculateSubTotal(); }); return (float)result; } float CalculateTotalTax() { Decimal result = 0M; PerformActionOnAllLineItems(delegate(InvoiceLineItem ili) { result += (Decimal)ili.CalculateTax(); }); return (float)result; }
سورس نمونه :Advancedduplicatecoderefactoring.rar
در قسمت قبل « کار با اسکنر در برنامههای تحت وب (قسمت اول) » دیدی از کاری که قرار است انجام دهیم، رسیدیم. حالا سراغ یک پروژهی عملی و پیاده سازی مطالب مطرح شده میرویم.
ابتدا پروژهی WCF را شروع میکنیم. ویژوال استودیو را باز کرده و از قسمت New Project > Visual C# > WCF یک پروژهی WCF Service Application جدید را مثلا با نام "WcfServiceScanner" ایجاد نمایید. پس از ایجاد، دو فایل IService1.cs و Service1.scv موجود را به IScannerService و ScannerService تغییر نام دهید. سپس ابتدا محتویات کلاس اینترفیس IScannerService را به صورت زیر تعریف نمایید :
[ServiceContract] public interface IScannerService { [OperationContract] [WebInvoke(Method = "GET", BodyStyle = WebMessageBodyStyle.Wrapped, RequestFormat = WebMessageFormat.Json, ResponseFormat = WebMessageFormat.Json, UriTemplate = "GetScan")] string GetScan(); }
public class ScannerService : IScannerService { public string GetScan() { // TODO Add code here } }
بر روی پروژهی خود راست کلیک کرده و Add Reference را انتخاب نموده و سپس در قسمت COM، گزینهی Microsoft Windows Image Acquisition Library v2.0 را به پروژهی خود اضافه نمایید.
با اضافه شدن این ارجاع به پروژه، دسترسی به فضای نام WIA برای ما امکان پذیر میشود که ارجاعی از آن را در کلاس ScannerService قرار میدهیم.
using WIA;
public string GetScan() { var imgResult = String.Empty; var dialog = new CommonDialogClass(); try { // نمایش فرم پیشفرض اسکنر var image = dialog.ShowAcquireImage(WiaDeviceType.ScannerDeviceType); // ذخیره تصویر در یک فایل موقت var filename = Path.GetTempFileName(); image.SaveFile(filename); var img = Image.FromFile(filename); // img جهت ارسال سمت کاربر و نمایش در تگ Base64 تبدیل تصویر به imgResult = ImageHelper.ImageToBase64(img, ImageFormat.Jpeg); } catch { // از آنجاییه که امکان نمایش خطا وجود ندارد در صورت بروز خطا رشته خالی // بازگردانده میشود که به معنای نبود تصویر میباشد } return imgResult; }
CommonDialogClass کلاس اصلی در اینجا جهت نمایش فرم کار با اسکنر میباشد و متدهای مختلفی را جهت ارتباط با اسکنر در اختیار ما قرار میدهد که بسته به نیاز خود میتوانید از آنها استفاده کنید. برای نمونه در مثال ما نیز متد اصلی که مورد استفاده قرار گرفته، ShowAcquireImage میباشد که این متد، فرم پیش فرض دریافت اسکنر را به کاربر نمایش میدهد و کاربر از طریق آن میتواند قبل از شروع اسکن، یکسری تنظیمات را انجام دهد.
این متد ابتدا به صورت خودکار فرم تعیین دستگاه اسکنر ورودی را نمایش داده :
و سپس فرم پیش فرض اسکنرهای TWAIN را جهت تعیین تنظیمات اسکن نمایش میدهد که این امکان نیز در این فرم فراهم است تا دستگاههای Feeder یا Flated انتخاب گردند.
خروجی این متد همان عکس اسکن شده است که از نوع WIA.ImageFile میباشد و ما پس از دریافتش، ابتدا آن را در یک فایل موقت ذخیره نموده و سپس با استفاده از یک متد کمکی آن را به فرمت Base64 برای درخواست کننده اسکن ارسال مینماییم.
کدهای کلاس کمکی ImageHelper:
public static string ImageToBase64(Image image, System.Drawing.Imaging.ImageFormat format) { if (image != null) { using (MemoryStream ms = new MemoryStream()) { // Convert Image to byte[] image.Save(ms, format); byte[] imageBytes = ms.ToArray(); // Convert byte[] to Base64 String string base64String = Convert.ToBase64String(imageBytes); return base64String; } } return String.Empty; }
این مثال به سادهترین شکل نوشته شد. کلاس دیگری هم در اینجا وجود دارد و در صورتیکه از اسکنر نوع Feeder استفاده میکنید، میتوانید از کدهای آن استفاده کنید.
جهت رفع این خطا، در قسمت Referenceهای پروژه خود، WIA را انتخاب نموده و از Propertiesهای آن خصوصیت Embed Interop Types را به False تغییر دهید؛ مشکل حل میشود.
به سراغ پروژهی ویندوز فرم جهت هاست کردن این WCF سرویس میرویم. میتوانید این سرویس را بر روی یک Console App یا Windows Service هم هاست کنید که در اینجا برای سادگی مثال، از WinForm استفاده میکنیم.
یک پروژهی WinForm جدید را ایجاد کنید و سپس از قسمت Add Reference > Solution به مسیر پروژهی قبلی رفته و dllهای آن را به پروژه خود اضافه نمایید.
Form1.cs را باز کرده و ابتدا دو متغیر زیر را در آن به صورت عمومی تعریف نمایید:
private readonly Uri _baseAddress = new Uri("http://localhost:6019"); private ServiceHost _host;
حال در رویداد Form_Load برنامه، کدهای زیر را جهت هاست کردن سرویس اضافه مینماییم:
private void Form1_Load(object sender, EventArgs e) { _host = new ServiceHost(typeof(WcfServiceScanner.ScannerService), _baseAddress); _host.Open(); } private void Form1_FormClosing(object sender, FormClosingEventArgs e) { _host.Close(); }
فایل App.Config پروژهی WinForm را باز کرده و کدهای آنرا مطابق زیر تغییر دهید:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?> <configuration> <startup> <supportedRuntime version="v4.0" sku=".NETFramework,Version=v4.5" /> </startup> <system.serviceModel> <behaviors> <serviceBehaviors> <behavior name="BehaviourMetaData"> <serviceMetadata httpGetEnabled="true" /> </behavior> </serviceBehaviors> </behaviors> <services> <service name="WcfServiceScanner.ScannerService" behaviorConfiguration="BehaviourMetaData"> <endpoint address="" binding="basicHttpBinding" contract="WcfServiceScanner.IScannerService" /> </service> </services> </system.serviceModel> </configuration>
اگر موفق به اجرا نشدید و احیانا با خطای زیر مواجه شدید، اطمینان حاصل کنید که ویژوال استودیو Run as Administrator باشد. مشکل حل خواهد شد.
به سراغ پروژهی بعدی، یعنی وب سایت خود میرویم. یک پروژهی MVC جدید ایجاد نمایید و در View مورد نظر خود، کدهای زیر را جهت صدا زدن متد GetScan اضافه میکنیم.
( از آنجا که کدها به صورت جاوا اسکریپت میباشد، پس مهم نیست که حتما پروژه MVC باشد؛ یک صفحهی HTML ساده هم کافی است).
<a href="#" id="get-scan">Get Scan</a> <img src="" id="img-scanned" /> <script> $("#get-scan").click(function () { var url = 'http://localhost:6019/'; $.get(url, function (data) { $("#img-scanned").attr("src","data:image/Jpeg;base64, "+ data.GetScanResult); }); }); </script>
راه حلهای زیادی برای این مشکل ارائه شده است، و متاسفانه بسیاری از آنها در شرایط پروژهی ما جوابگو نمیباشد (به دلیل هاست روی یک پروژه ویندوزی). تنها راه حل مطمئن (تست شده) استفاده از یک کلاس سفارشی در پروژهی WCF Service میباشد که مثال آن در اینجا آورده شده است.
برای رفع مشکل به پروژه WcfServiceScanner بازگشته و کلاس جدیدی را به نام CORSSupport ایجاد کرده و کدهای زیر را به آن اضافه کنید:
public class CORSSupport : IDispatchMessageInspector { Dictionary<string, string> requiredHeaders; public CORSSupport(Dictionary<string, string> headers) { requiredHeaders = headers ?? new Dictionary<string, string>(); } public object AfterReceiveRequest(ref System.ServiceModel.Channels.Message request, System.ServiceModel.IClientChannel channel, System.ServiceModel.InstanceContext instanceContext) { var httpRequest = request.Properties["httpRequest"] as HttpRequestMessageProperty; if (httpRequest.Method.ToLower() == "options") instanceContext.Abort(); return httpRequest; } public void BeforeSendReply(ref System.ServiceModel.Channels.Message reply, object correlationState) { var httpResponse = reply.Properties["httpResponse"] as HttpResponseMessageProperty; var httpRequest = correlationState as HttpRequestMessageProperty; foreach (var item in requiredHeaders) { httpResponse.Headers.Add(item.Key, item.Value); } var origin = httpRequest.Headers["origin"]; if (origin != null) httpResponse.Headers.Add("Access-Control-Allow-Origin", origin); var method = httpRequest.Method; if (method.ToLower() == "options") httpResponse.StatusCode = System.Net.HttpStatusCode.NoContent; } } // Simply apply this attribute to a DataService-derived class to get // CORS support in that service [AttributeUsage(AttributeTargets.Class)] public class CORSSupportBehaviorAttribute : Attribute, IServiceBehavior { #region IServiceBehavior Members void IServiceBehavior.AddBindingParameters(ServiceDescription serviceDescription, ServiceHostBase serviceHostBase, System.Collections.ObjectModel.Collection<ServiceEndpoint> endpoints, BindingParameterCollection bindingParameters) { } void IServiceBehavior.ApplyDispatchBehavior(ServiceDescription serviceDescription, ServiceHostBase serviceHostBase) { var requiredHeaders = new Dictionary<string, string>(); //Chrome doesn't accept wildcards when authorization flag is true //requiredHeaders.Add("Access-Control-Allow-Origin", "*"); requiredHeaders.Add("Access-Control-Request-Method", "POST,GET,PUT,DELETE,OPTIONS"); requiredHeaders.Add("Access-Control-Allow-Headers", "Accept, Origin, Authorization, X-Requested-With,Content-Type"); requiredHeaders.Add("Access-Control-Allow-Credentials", "true"); foreach (ChannelDispatcher cd in serviceHostBase.ChannelDispatchers) { foreach (EndpointDispatcher ed in cd.Endpoints) { ed.DispatchRuntime.MessageInspectors.Add(new CORSSupport(requiredHeaders)); } } } void IServiceBehavior.Validate(ServiceDescription serviceDescription, ServiceHostBase serviceHostBase) { } #endregion }
using System.ServiceModel; using System.ServiceModel.Channels; using System.ServiceModel.Description; using System.ServiceModel.Dispatcher;
[CORSSupportBehavior] public class ScannerService : IScannerService {
کار تمام است، یکبار دیگر ابتدا پروژهی WcfServiecScanner و سپس پروژه هاست را Build کرده و برنامهی هاست را اجرا کنید. اکنون مشاهده میکنید که با زدن دکمهی اسکن، اسکنر فرم تنظیمات اسکن را نمایش میدهد که پس از زدن دکمهی Scan، پروسه آغاز شده و پس از اتمام، تصویر اسکن شده در صفحهی وب سایت نمایش داده میشود.
public MenuItem GetMenuItem(RequestContext requestContext) { return new MenuItem { Name = "بیوگرافی", Url = new UrlHelper(requestContext).Action("Index", "Home", new { area = "Biography"}), Icon = "fa fa-child" }; }
public class BiographyAreaRegistration : AreaRegistration { public override string AreaName { get { return "Biography"; } } public override void RegisterArea(AreaRegistrationContext context) { context.MapRoute( "Biography_default", "Biography/{controller}/{action}/{id}", new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional }, namespaces:new []{$"{this.GetType().Namespace}.Controllers"} ); }
"securitySchemes": { "basicAuth": { "type":"http", "description":"Input your username and password to access this API", "scheme":"basic" } } … "security":[ {"basicAuth":[]} ]
- خاصیت security کار اعمال Scheme تعریف شده را به کل API یا صرفا قسمتهای خاصی از آن، انجام میدهد.
در ادامه مثالی را بررسی خواهیم کرد که مبتنی بر basic authentication کار میکند و در این حالت به ازای هر درخواست به API، نیاز است یک نام کاربری و کلمهی عبور نیز ارسال شوند. البته روش توصیه شده، کار با JWT و یا OpenID Connect است؛ اما جهت تکمیل سادهتر این قسمت، بدون نیاز به برپایی مقدماتی پیچیده، کار با basic authentication را بررسی میکنیم و اصول کلی آن از دیدگاه مستندات OpenAPI Specification تفاوتی نمیکند.
افزودن Basic Authentication به API برنامه
برای پیاده سازی Basic Authentication نیاز به یک AuthenticationHandler سفارشی داریم:
using Microsoft.AspNetCore.Authentication; using Microsoft.Extensions.Logging; using Microsoft.Extensions.Options; using System; using System.Net.Http.Headers; using System.Security.Claims; using System.Text; using System.Text.Encodings.Web; using System.Threading.Tasks; namespace OpenAPISwaggerDoc.Web.Authentication { public class BasicAuthenticationHandler : AuthenticationHandler<AuthenticationSchemeOptions> { public BasicAuthenticationHandler( IOptionsMonitor<AuthenticationSchemeOptions> options, ILoggerFactory logger, UrlEncoder encoder, ISystemClock clock) : base(options, logger, encoder, clock) { } protected override Task<AuthenticateResult> HandleAuthenticateAsync() { if (!Request.Headers.ContainsKey("Authorization")) { return Task.FromResult(AuthenticateResult.Fail("Missing Authorization header")); } try { var authenticationHeader = AuthenticationHeaderValue.Parse(Request.Headers["Authorization"]); var credentialBytes = Convert.FromBase64String(authenticationHeader.Parameter); var credentials = Encoding.UTF8.GetString(credentialBytes).Split(':'); var username = credentials[0]; var password = credentials[1]; if (username == "DNT" && password == "123") { var claims = new[] { new Claim(ClaimTypes.NameIdentifier, username) }; var identity = new ClaimsIdentity(claims, Scheme.Name); var principal = new ClaimsPrincipal(identity); var ticket = new AuthenticationTicket(principal, Scheme.Name); return Task.FromResult(AuthenticateResult.Success(ticket)); } return Task.FromResult(AuthenticateResult.Fail("Invalid username or password")); } catch { return Task.FromResult(AuthenticateResult.Fail("Invalid Authorization header")); } } } }
پس از دریافت مقدار هدر Authorization، ابتدا مقدار آنرا از base64 به حالت معمولی تبدیل کرده و سپس بر اساس حرف ":"، دو قسمت را از آن جداسازی میکنیم. قسمت اول را به عنوان نام کاربری و قسمت دوم را به عنوان کلمهی عبور پردازش خواهیم کرد. در این مثال جهت سادگی، این دو باید مساوی DNT و 123 باشند. اگر اینچنین بود، یک AuthenticationTicket دارای Claim ای حاوی نام کاربری را ایجاد کرده و آنرا به عنوان حاصل موفقیت آمیز بودن عملیات بازگشت میدهیم.
مرحلهی بعد، استفاده و معرفی این BasicAuthenticationHandler تهیه شده به برنامه است:
namespace OpenAPISwaggerDoc.Web { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddAuthentication(defaultScheme: "Basic") .AddScheme<AuthenticationSchemeOptions, BasicAuthenticationHandler>("Basic", null);
همچنین نیاز است میانافزار اعتبارسنجی را نیز با فراخوانی متد app.UseAuthentication، به برنامه اضافه کرد که باید پیش از فراخوانی app.UseMvc صورت گیرد تا به آن اعمال شود:
namespace OpenAPISwaggerDoc.Web { public class Startup { public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env) { // ... app.UseStaticFiles(); app.UseAuthentication(); app.UseMvc(); } } }
همچنین برای اینکه تمام اکشن متدهای موجود را نیز محافظت کنیم، میتوان فیلتر Authorize را به صورت سراسری اعمال کرد:
namespace OpenAPISwaggerDoc.Web { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { // ... services.AddMvc(setupAction => { setupAction.Filters.Add(new AuthorizeFilter()); // ...
تکمیل مستندات API جهت انعکاس تنظیمات محافظت از اکشن متدهای آن
پس از تنظیم محافظت دسترسی به اکشن متدهای برنامه، اکنون نوبت به مستند کردن آن است و همانطور که در ابتدای بحث نیز عنوان شد، برای این منظور نیاز به تعریف خواص securitySchemes و security در OpenAPI Specification است:
namespace OpenAPISwaggerDoc.Web { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddSwaggerGen(setupAction => { // ... setupAction.AddSecurityDefinition("basicAuth", new OpenApiSecurityScheme { Type = SecuritySchemeType.Http, Scheme = "basic", Description = "Input your username and password to access this API" }); });
پس از این تنظیم اگر برنامه را اجرا کنیم، یک دکمهی authorize اضافه شدهاست:
با کلیک بر روی آن، صفحهی ورود نام کاربری و کلمهی عبور ظاهر میشود:
اگر آنرا تکمیل کرده و سپس برای مثال لیست نویسندگان را درخواست کنیم (با کلیک بر روی دکمهی try it out آن و سپس کلیک بر روی دکمهی execute ذیل آن)، تنها خروجی 401 یا unauthorized را دریافت میکنیم:
- بنابراین برای تکمیل آن، مطابق نکات قسمت چهارم، ابتدا باید status code مساوی 401 را به صورت سراسری، مستند کنیم:
namespace OpenAPISwaggerDoc.Web { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddMvc(setupAction => { setupAction.Filters.Add(new ProducesResponseTypeAttribute(StatusCodes.Status401Unauthorized));
- همچنین هرچند با کلیک بر روی دکمهی Authorize در Swagger UI و ورود نام کاربری و کلمهی عبور توسط آن، در همانجا پیام Authorized را دریافت کردیم، اما اطلاعات آن به ازای هر درخواست، به سمت سرور ارسال نمیشود. به همین جهت در حین درخواست لیست نویسندگان، پیام unauthorized را دریافت کردیم. برای رفع این مشکل نیاز است به OpenAPI Spec اعلام کنیم که تعامل با API، نیاز به Authentication دارد:
namespace OpenAPISwaggerDoc.Web { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddSwaggerGen(setupAction => { // ... setupAction.AddSecurityRequirement(new OpenApiSecurityRequirement { { new OpenApiSecurityScheme { Reference = new OpenApiReference { Type = ReferenceType.SecurityScheme, Id = "basicAuth" } }, new List<string>() } }); });
پس از این تنظیمات، Swagger UI با افزودن یک آیکن قفل به مداخل APIهای محافظت شده، به صورت زیر تغییر میکند:
در این حالت اگر بر روی آیکن قفل کلیک کنیم، همان صفحهی دیالوگ ورود نام کاربری و کلمهی عبوری که پیشتر با کلیک بر روی دکمهی Authorize ظاهر شد، نمایش داده میشود. با تکمیل آن و کلیک مجدد بر روی آیکن قفل، جهت گشوده شدن پنل API و سپس کلیک بر روی try it out آن، برای مثال میتوان به API محافظت شدهی دریافت لیست نویسندگان، بدون مشکلی، دسترسی یافت:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: OpenAPISwaggerDoc-06.zip
پیشنهاد رسمی اضافه شدن type unions به زبان #C
این متد را درنظر بگیرید:
public Receipt PlaceOrder(Order order) { var product = _products.SingleOrDefault(p => p.ProductId == order.ProductId); if (product is null) { throw new Exception("Product doesn't exist"); } if (product.Cost > order.Payment) { throw new Exception("Insufficient funds"); } var receipt = new Receipt(++_receiptId, order.Payment); _receipts.Add(receipt); return receipt; }
برای استفاده کننده دقیقا مشخص نیست که این متد ممکن است چندین استثناء را هم صادر کند. با وجود type unions، میتوان مقصود واضحتری را ارائه داد:
public (Receipt or PlaceOrderError) PlaceOrder(Order order)
هرچند در این لحظه، شبیه به اینکار را با استفاده از کتابخانهی OneOf هم انجام میدهند و ... TypeScript هم که در اساس توسط قسمت مهمی از تیم #C طراحی شده، مدتهاست که به همراه چنین قابلیتی هست.
[HttpPost("[action]")] public bool Test([Required]string name) { return true; }
متدی برای بررسی صحت کد ملی وارد شده
namespace ConsoleApplicationTest
{
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
Console.WriteLine("0172942284 => {0}", "0172942284".IsValidNationalCode());
Console.WriteLine("1000000001 => {0}", "1000000001".IsValidNationalCode());
}
}
public static class Helpers
{
public static Boolean IsValidNationalCode(this String nationalCode)
{
if (String.IsNullOrEmpty(nationalCode))
throw new Exception("لطفا کد ملی را صحیح وارد نمایید");
if (nationalCode.Length != 10)
throw new Exception("طول کد ملی باید ده کاراکتر باشد");
var regex = new Regex(@"[^0-9] ");
if (!regex.IsMatch(nationalCode))
throw new Exception("کد ملی تشکیل شده از ده رقم عددی میباشد؛ لطفا کد ملی را صحیح وارد نمایید");
if (!Regex.IsMatch(nationalCode, @"^(?!(\d)\1{9})\d{10}$"))
return false;
var check = Convert.ToInt32(nationalCode.Substring(9, 1));
var result = Enumerable.Range(0, 9)
.Select(x => Convert.ToInt32(nationalCode.Substring(x, 1)) * (10 - x))
.Sum() % 11;
int remainder = result % 11;
return check == (remainder < 2 ? remainder : 11 - remainder);
}
}
}
پ.ن. لازم به ذکر است از کدهای اقای بیاگوی استفاده شده است.
public MenuItem GetMenuItem(RequestContext requestContext) { return new MenuItem { Name = "Plugin 1", Url = new UrlHelper(requestContext).Action("Index", "Home", new { area = "NewsArea" }) }; }
همین نکته در پلاگین دوم هم بکار رفتهاست ({"new { area = "ArticlesArea).