اشتراکها
لیستی از 10 مقالهی SQL مفید
در قسمتهای قبل، نحوهی تعریف جزیرههای تعاملی Blazor Server را به همراه نکات مرتبط با آنها بررسی کردیم. برای مثال مشاهده کردیم که چون Blazor Server و SSR هر دو بر روی سرور اجرا میشوند، از لحاظ دسترسی به اطلاعات و کار با سرویسها، هماهنگی کاملی دارند و میتوان کدهای یکسان و یکدستی را در اینجا بکار گرفت. در Blazor 8x، امکان تعریف جزیرههای تعاملی Blazor WASM نیز وجود دارد که به همراه تعدادی نکتهی ویژه، در مورد نحوهی مدیریت سرویسهای مورد استفادهی در این کامپوننتها است.
معرفی برنامهی Blazor WASM این مطلب
در این مطلب قصد داریم دقیقا قسمت جزیرهی تعاملی Blazor Server همان برنامهی مطلب قبل را توسط یک جزیرهی تعاملی Blazor WASM بازنویسی کنیم و با نکات و تفاوتهای ویژهی آن آشنا شویم. یعنی زمانیکه صفحهی SSR نمایش جزئیات یک محصول ظاهر میشود، نحوهی رندر و پردازش کامپوننت نمایش محصولات مرتبط و مشابه، اینبار یک جزیرهی تعاملی Blazor WASM باشد. بنابراین قسمت عمدهای از کدهای این دو قسمت یکی است؛ فقط نحوهی دسترسی به سرویسها و محل قرارگیری تعدادی از فایلها، متفاوت خواهد بود.
ایجاد یک پروژهی جدید Blazor WASM تعاملی در دات نت 8
بنابراین در ادامه، در ابتدای کار نیاز است یک پوشهی جدید را برای این پروژه، ایجاد کرده و بجای انتخاب interactivity از نوع Server:
اینبار برای اجرای در مرورگر توسط فناوری وباسمبلی، نوع WebAssembly را انتخاب کنیم:
در این حالت، Solution ای که ایجاد میشود، به همراه دو پروژهاست (برخلاف پروژههای Blazor Server تعاملی که فقط شامل یک پروژهی سمت سرور هستند):
الف) یک پروژهی سمت سرور (برای تامین backend و API و سرویسهای مرتبط)
ب) یک پروژهی سمت کلاینت (برای اجرای مستقیم درون مرورگر کاربر؛ بدون داشتن وابستگی مستقیمی به اجزای برنامهی سمت سرور)
این ساختار، خیلی شبیه به ساختار پروژههای نگارش قبلی Blazor از نوع Hosted Blazor WASM است که در آن، یک پروژهی ASP.NET Core هاست کنندهی پروژهی Blazor WASM وجود دارد و یکی از کارهای اصلی آن، فراهم ساختن Web API مورد استفادهی در پروژهی WASM است.
در حالتیکه نوع تعاملی بودن پروژه را Server انتخاب کنیم (مانند مثال قسمت پنجم)، فایل Program.cs آن به همراه دو تعریف مهم زیر است که امکان تعریف کامپوننتهای تعاملی سمت سرور را میسر میکنند:
مهمترین قسمتهای آن، متدهای AddInteractiveServerComponents و AddInteractiveServerRenderMode هستند که server-side rendering را به همراه امکان داشتن کامپوننتهای تعاملی، ممکن میکنند.
این تعاریف در فایل Program.cs (پروژهی سمت سرور) قالب جدید Blazor WASM به صورت زیر تغییر میکنند تا امکان تعریف کامپوننتهای تعاملی سمت کلاینت از نوع وباسمبلی، میسر شود:
نیاز به تغییر معماری برنامه جهت کار با جزایر Blazor WASM
همانطور که در قسمت پنجم مشاهده کردیم، تبدیل کردن یک کامپوننت Blazor، به کامپوننتی تعاملی برای اجرای در سمت سرور، بسیار سادهاست؛ فقط کافی است rendermode@ آنرا به InteractiveServer تغییر دهیم تا ... کار کند. اما تبدیل همان کامپوننت نمایش محصولات مرتبط، به یک جزیرهی وباسمبلی، نیاز به تغییرات قابل ملاحظهای را دارد؛ از این لحاظ که اینبار این قسمت قرار است بر روی مرورگر کاربر اجرا شود و نه بر روی سرور. در این حالت دیگر کامپوننت ما دسترسی مستقیمی را به سرویسهای سمت سرور ندارد و برای رسیدن به این مقصود باید از یک Web API در سمت سرور کمک بگیرد و برای کار کردن با آن API در سمت کلاینت، از سرویس HttpClient استفاده کند. به همین جهت، پیاده سازی معماری این روش، نیاز به کار بیشتری را دارد:
همانطور که ملاحظه میکنید، برای فعالسازی یک جزیرهی تعاملی وباسمبلی، نمیتوان کامپوننت RelatedProducts آنرا مستقیما در پروژهی سمت سرور قرار داد و باید آنرا به پروژهی سمت کلاینت منتقل کرد. در ادامه پیاده سازی کامل این پروژه را با توجه به این تغییرات بررسی میکنیم.
مدل برنامه: رکوردی برای ذخیره سازی اطلاعات یک محصول
از این جهت که مدل برنامه (که در قسمت پنجم معرفی شد) در دو پروژهی Client و سرور قابل استفادهاست، به همین جهت مرسوم است یک پروژهی سوم Shared را نیز به جمع دو پروژهی جاری solution اضافه کرد و فایل این مدل را در آن قرار داد. بنابراین این فایل را از پوشهی Models پروژهی سرور به پوشهی Models پروژهی جدید BlazorDemoApp.Shared در مسیر جدید BlazorDemoApp.Shared\Models\Product.cs منتقل میکنیم. مابقی کدهای آن با قسمت پنجم تفاوتی ندارد.
سپس به فایل csproj. پروژهی کلاینت مراجعه کرده و ارجاعی را به پروژهی جدید BlazorDemoApp.Shared اضافه میکنیم:
نیازی نیست تا اینکار را برای پروژهی سرور نیز تکرار کنیم؛ از این جهت که ارجاعی به پروژهی کلاینت، در پروژهی سرور وجود دارد که سبب دسترسی به این پروژهی Shared هم میشود.
سرویس برنامه: سرویسی برای بازگشت لیست محصولات
چون Blazor Server و صفحات SSR آن هر دو بر روی سرور اجرا میشوند، از لحاظ دسترسی به اطلاعات و کار با سرویسها، هماهنگی کاملی وجود داشته و میتوان کدهای یکسان و یکدستی را در اینجا بکار گرفت. یعنی هنوز هم همان مسیر قبلی سرویس Services\ProductStore.cs در این پروژهی سمت سرور نیز برقرار است و نیازی به تغییر مسیر آن نیست. البته بدیهی است چون این پروژه جدید است، باید این سرویس را در فایل Program.cs برنامهی سمت سرور به صورت زیر معرفی کرد تا در فایل razor برنامهی آن قابل دسترسی شود:
تکمیل فایل Imports.razor_ پروژهی سمت سرور
جهت سهولت کار با برنامه، یک سری مسیر و using را نیاز است به فایل Imports.razor_ پروژهی سمت سرور اضافه کرد:
سطر اول سبب میشود تا بتوان به سادگی به اعضای کلاس استاتیک RenderMode، در برنامهی سمت سرور دسترسی یافت. دو using جدید دیگر سبب سهولت دسترسی به کامپوننتهای قرارگرفتهی در این مسیرها در صفحات SSR برنامهی سمت سرور میشوند.
تکمیل صفحهی نمایش لیست محصولات
کدها و مسیر کامپوننت ProductsList.razor، با قسمت پنجم دقیقا یکی است. این صفحه، یک صفحهی SSR بوده و در همان سمت سرور اجرا میشود و دسترسی آن به سرویسهای سمت سرور نیز ساده بوده و همانند قبل است.
تکمیل صفحهی نمایش جزئیات یک محصول
کدها و مسیر کامپوننت ProductDetails.razor، با قسمت پنجم دقیقا یکی است. این صفحه، یک صفحهی SSR بوده و در همان سمت سرور اجرا میشود و دسترسی آن به سرویسهای سمت سرور نیز ساده بوده و همانند قبل است ... البته بجز یک تغییر کوچک:
در اینجا حالت رندر این کامپوننت، به InteractiveWebAssembly تغییر میکند. یعنی اینبار قرار است تبدیل به یک جزیرهی وباسمبلی شود و نه یک جزیرهی Blazor Server که آنرا در قسمت پنجم بررسی کردیم.
تکمیل کامپوننت نمایش لیست محصولات مشابه و مرتبط
پس از این توضیحات، به اصل موضوع این قسمت رسیدیم! کامپوننت سمت سرور RelatedProducts.razor قسمت پنجم ، از آنجا cut شده و به مسیر جدید BlazorDemoApp.Client\Components\Store\RelatedProducts.razor منتقل میشود. یعنی کاملا به پروژهی وباسمبلی منتقل میشود. بنابراین کدهای آن دیگر دسترسی مستقیمی به سرویس دریافت اطلاعات محصولات ندارند و برای اینکار نیاز است در سمت سرور، یک Web API Controller را تدارک ببینیم:
این کلاس در مسیر Controllers\ProductsController.cs پروژهی سمت سرور قرار میگیرد و کار آن، بازگشت اطلاعات محصولات مشابه یک محصول مشخص است.
برای اینکه مسیریابی این کنترلر کار کند، باید به فایل Program.cs برنامه، مراجعه و سطرهای زیر را اضافه کرد:
یک نکته: همانطور که مشاهده میکنید، در Blazor 8x، امکان استفاده از دو نوع مسیریابی یکپارچه، در یک پروژه وجود دارد؛ یعنی Blazor routing و ASP.NET Core endpoint routing. بنابراین در این پروژهی سمت سرور، هم میتوان صفحات SSR و یا Blazor Server ای داشت که مسیریابی آنها با page@ مشخص میشوند و همزمان کنترلرهای Web API ای را داشت که بر اساس سیستم مسیریابی ASP.NET Core کار میکنند.
بر این اساس در پروژهی سمت کلاینت، کامپوننت RelatedProducts.razor باید با استفاده از سرویس HttpClient، اطلاعات درخواستی را از Web API فوق دریافت و همانند قبل نمایش دهد که تغییرات آن به صورت زیر است:
و ... همین! اکنون برنامه قابل اجرا است و به محض نمایش صفحهی جزئیات یک محصول انتخابی، کامپوننت RelatedProducts، در حالت وباسمبلی جزیرهای اجرا شده و لیست این محصولات مرتبط را نمایش میدهد.
در ادامه یکبار برنامه را اجرا میکنیم و ... بلافاصله پس از انتخاب صفحهی نمایش جزئیات یک محصول، با خطای زیر مواجه خواهیم شد!
اهمیت درنظر داشتن pre-rendering در حالت جزیرههای وباسمبلی
استثنائی را که مشاهده میکنید، به علت pre-rendering سمت سرور این کامپوننت، رخدادهاست.
زمانیکه کامپوننتی را به این نحو رندر میکنیم:
به صورت پیشفرض در آن pre-rendering نیز فعال است؛ یعنی این کامپوننت دوبار رندر میشود:
الف) یکبار در سمت سرور تا HTML حداقل قالب آن، به همراه سایر قسمتهای صفحهی SSR جاری به سمت مرورگر کاربر ارسال شود.
ب) یکبار هم در سمت کلاینت، زمانیکه Blazor WASM بارگذاری شده و فعال میشود.
استثنائی را که مشاهده میکنیم، مربوط به حالت الف است. یعنی زمانیکه برنامهی ASP.NET Core هاست برنامه، سعی میکند کامپوننت RelatedProducts را در سمت سرور رندر کند، اما ... ما سرویس HttpClient را در آن ثبت و فعالسازی نکردهایم. به همین جهت است که عنوان میکند این سرویس را پیدا نکردهاست. برای رفع این مشکل، چندین راهحل وجود دارند که در ادامه آنها را بررسی میکنیم.
راهحل اول: ثبت سرویس HttpClient در سمت سرور
یک راهحل مواجه شدن با مشکل فوق، ثبت سرویس HttpClient در فایل Program.cs برنامهی سمت سرور به صورت زیر است:
پس از این تعریف، کامپوننت RelatedProducts، در حالت prerendering ابتدایی سمت سرور هم کار میکند و برنامه با استثنائی مواجه نخواهد شد.
راهحل دوم: استفاده از polymorphism یا چندریختی
برای اینکار اینترفیسی را طراحی میکنیم که قرارداد نحوهی تامین اطلاعات مورد نیاز کامپوننت RelatedProducts را ارائه میکند. سپس یک پیاده سازی سمت سرور را از آن خواهیم داشت که مستقیما به بانک اطلاعاتی رجوع میکند و همچنین یک پیاده سازی سمت کلاینت را که از HttpClient جهت کار با Web API استفاده خواهد کرد.
از آنجائیکه این قرارداد نیاز است توسط هر دو پروژهی سمت سرور و سمت کلاینت استفاده شود، باید آنرا در پروژهی Shared قرار داد تا بتوان ارجاعاتی از آنرا به هر دو پروژه اضافه کرد؛ برای مثال در فایل BlazorDemoApp.Shared\Data\IProductStore.cs به صورت زیر:
این همان اینترفیسی است که پیشتر در فایل ProductStore.cs سمت سرور تعریف کرده بودیم؛ با یک تفاوت: متد GetRelatedProducts آن async تعریف شدهاست که نمونهی سمت کلاینت آن باید با متد GetFromJsonAsync کار کند که async است.
پیاده سازی سمت سرور این اینترفیس، کاملا مهیا است و فقط نیاز به تغییر زیر را دارد تا با خروجی Task دار هماهنگ شود:
و اکشن متد متناظر هم باید به صورت زیر await دار شود تا خروجی صحیحی را ارائه دهد:
همچنین پیشتر سرویس آن در فایل Program.cs برنامهی سمت سرور، ثبت شدهاست و نیاز به نکتهی خاصی ندارد.
در ادامه نیاز است یک پیاده سازی سمت کلاینت را نیز از آن تهیه کنیم که در فایل BlazorDemoApp.Client\Data\ClientProductStore.cs درج خواهد شد:
در این بین بر اساس نیاز کامپوننت نمایش لیست محصولات مشابه، فقط به متد GetRelatedProducts نیاز داریم؛ بنابراین فقط همین مورد در اینجا پیاده سازی شدهاست. پس از این تعریف، نیاز است سرویس فوق را در فایل Program.cs برنامهی کلاینت هم ثبت کرد (به همراه سرویس HttpClient ای که در سازندهی آن تزریق میشود):
به این ترتیب این سرویس در کامپوننت RelatedProducts قابل دسترسی میشود و جایگزین سرویس HttpClient تزریقی قبلی خواهد شد. به همین جهت به فایل کامپوننت ProductStore مراجعه کرده و فقط 2 سطر آنرا تغییر میدهیم:
الف) معرفی سرویس IProductStore بجای HttpClient قبلی
ب) استفاده از متد GetRelatedProducts این سرویس:
مابقی قسمتهای این کامپوننت یکی است و تفاوتی با قبل ندارد.
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، پس از مشاهدهی جزئیات یک محصول، بارگذاری کامپوننت Blazor WASM آن در developer tools مرورگر کاملا مشخص است:
راهحل سوم: استفاده از سرویس PersistentComponentState
با استفاده از سرویس PersistentComponentState میتوان اطلاعات دریافتی از بانکاطلاعاتی را در حین pre-rendering در سمت سرور، به جزایر تعاملی انتقال داد و این روشی است که مایکروسافت برای پیاده سازی مباحث اعتبارسنجی و احراز هویت در Blazor 8x در پیشگرفتهاست. این راهحل را در قسمت بعد بررسی میکنیم.
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor8x-WebAssembly-Normal.zip
معرفی برنامهی Blazor WASM این مطلب
در این مطلب قصد داریم دقیقا قسمت جزیرهی تعاملی Blazor Server همان برنامهی مطلب قبل را توسط یک جزیرهی تعاملی Blazor WASM بازنویسی کنیم و با نکات و تفاوتهای ویژهی آن آشنا شویم. یعنی زمانیکه صفحهی SSR نمایش جزئیات یک محصول ظاهر میشود، نحوهی رندر و پردازش کامپوننت نمایش محصولات مرتبط و مشابه، اینبار یک جزیرهی تعاملی Blazor WASM باشد. بنابراین قسمت عمدهای از کدهای این دو قسمت یکی است؛ فقط نحوهی دسترسی به سرویسها و محل قرارگیری تعدادی از فایلها، متفاوت خواهد بود.
ایجاد یک پروژهی جدید Blazor WASM تعاملی در دات نت 8
بنابراین در ادامه، در ابتدای کار نیاز است یک پوشهی جدید را برای این پروژه، ایجاد کرده و بجای انتخاب interactivity از نوع Server:
dotnet new blazor --interactivity Server
dotnet new blazor --interactivity WebAssembly
الف) یک پروژهی سمت سرور (برای تامین backend و API و سرویسهای مرتبط)
ب) یک پروژهی سمت کلاینت (برای اجرای مستقیم درون مرورگر کاربر؛ بدون داشتن وابستگی مستقیمی به اجزای برنامهی سمت سرور)
این ساختار، خیلی شبیه به ساختار پروژههای نگارش قبلی Blazor از نوع Hosted Blazor WASM است که در آن، یک پروژهی ASP.NET Core هاست کنندهی پروژهی Blazor WASM وجود دارد و یکی از کارهای اصلی آن، فراهم ساختن Web API مورد استفادهی در پروژهی WASM است.
در حالتیکه نوع تعاملی بودن پروژه را Server انتخاب کنیم (مانند مثال قسمت پنجم)، فایل Program.cs آن به همراه دو تعریف مهم زیر است که امکان تعریف کامپوننتهای تعاملی سمت سرور را میسر میکنند:
// ... builder.Services.AddRazorComponents() .AddInteractiveServerComponents(); // ... app.MapRazorComponents<App>() .AddInteractiveServerRenderMode();
این تعاریف در فایل Program.cs (پروژهی سمت سرور) قالب جدید Blazor WASM به صورت زیر تغییر میکنند تا امکان تعریف کامپوننتهای تعاملی سمت کلاینت از نوع وباسمبلی، میسر شود:
// ... builder.Services.AddRazorComponents() .AddInteractiveWebAssemblyComponents(); // ... app.MapRazorComponents<App>() .AddInteractiveWebAssemblyRenderMode() .AddAdditionalAssemblies(typeof(Counter).Assembly);
نیاز به تغییر معماری برنامه جهت کار با جزایر Blazor WASM
همانطور که در قسمت پنجم مشاهده کردیم، تبدیل کردن یک کامپوننت Blazor، به کامپوننتی تعاملی برای اجرای در سمت سرور، بسیار سادهاست؛ فقط کافی است rendermode@ آنرا به InteractiveServer تغییر دهیم تا ... کار کند. اما تبدیل همان کامپوننت نمایش محصولات مرتبط، به یک جزیرهی وباسمبلی، نیاز به تغییرات قابل ملاحظهای را دارد؛ از این لحاظ که اینبار این قسمت قرار است بر روی مرورگر کاربر اجرا شود و نه بر روی سرور. در این حالت دیگر کامپوننت ما دسترسی مستقیمی را به سرویسهای سمت سرور ندارد و برای رسیدن به این مقصود باید از یک Web API در سمت سرور کمک بگیرد و برای کار کردن با آن API در سمت کلاینت، از سرویس HttpClient استفاده کند. به همین جهت، پیاده سازی معماری این روش، نیاز به کار بیشتری را دارد:
همانطور که ملاحظه میکنید، برای فعالسازی یک جزیرهی تعاملی وباسمبلی، نمیتوان کامپوننت RelatedProducts آنرا مستقیما در پروژهی سمت سرور قرار داد و باید آنرا به پروژهی سمت کلاینت منتقل کرد. در ادامه پیاده سازی کامل این پروژه را با توجه به این تغییرات بررسی میکنیم.
مدل برنامه: رکوردی برای ذخیره سازی اطلاعات یک محصول
از این جهت که مدل برنامه (که در قسمت پنجم معرفی شد) در دو پروژهی Client و سرور قابل استفادهاست، به همین جهت مرسوم است یک پروژهی سوم Shared را نیز به جمع دو پروژهی جاری solution اضافه کرد و فایل این مدل را در آن قرار داد. بنابراین این فایل را از پوشهی Models پروژهی سرور به پوشهی Models پروژهی جدید BlazorDemoApp.Shared در مسیر جدید BlazorDemoApp.Shared\Models\Product.cs منتقل میکنیم. مابقی کدهای آن با قسمت پنجم تفاوتی ندارد.
سپس به فایل csproj. پروژهی کلاینت مراجعه کرده و ارجاعی را به پروژهی جدید BlazorDemoApp.Shared اضافه میکنیم:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.BlazorWebAssembly"> <PropertyGroup> <TargetFramework>net8.0</TargetFramework> </PropertyGroup> <ItemGroup> <ProjectReference Include="..\BlazorDemoApp.Shared\BlazorDemoApp.Shared.csproj" /> </ItemGroup> </Project>
سرویس برنامه: سرویسی برای بازگشت لیست محصولات
چون Blazor Server و صفحات SSR آن هر دو بر روی سرور اجرا میشوند، از لحاظ دسترسی به اطلاعات و کار با سرویسها، هماهنگی کاملی وجود داشته و میتوان کدهای یکسان و یکدستی را در اینجا بکار گرفت. یعنی هنوز هم همان مسیر قبلی سرویس Services\ProductStore.cs در این پروژهی سمت سرور نیز برقرار است و نیازی به تغییر مسیر آن نیست. البته بدیهی است چون این پروژه جدید است، باید این سرویس را در فایل Program.cs برنامهی سمت سرور به صورت زیر معرفی کرد تا در فایل razor برنامهی آن قابل دسترسی شود:
builder.Services.AddScoped<IProductStore, ProductStore>();
تکمیل فایل Imports.razor_ پروژهی سمت سرور
جهت سهولت کار با برنامه، یک سری مسیر و using را نیاز است به فایل Imports.razor_ پروژهی سمت سرور اضافه کرد:
@using static Microsoft.AspNetCore.Components.Web.RenderMode // ... @using BlazorDemoApp.Client.Components.Store @using BlazorDemoApp.Client.Components
تکمیل صفحهی نمایش لیست محصولات
کدها و مسیر کامپوننت ProductsList.razor، با قسمت پنجم دقیقا یکی است. این صفحه، یک صفحهی SSR بوده و در همان سمت سرور اجرا میشود و دسترسی آن به سرویسهای سمت سرور نیز ساده بوده و همانند قبل است.
تکمیل صفحهی نمایش جزئیات یک محصول
کدها و مسیر کامپوننت ProductDetails.razor، با قسمت پنجم دقیقا یکی است. این صفحه، یک صفحهی SSR بوده و در همان سمت سرور اجرا میشود و دسترسی آن به سرویسهای سمت سرور نیز ساده بوده و همانند قبل است ... البته بجز یک تغییر کوچک:
<RelatedProducts ProductId="ProductId" @rendermode="@InteractiveWebAssembly"/>
تکمیل کامپوننت نمایش لیست محصولات مشابه و مرتبط
پس از این توضیحات، به اصل موضوع این قسمت رسیدیم! کامپوننت سمت سرور RelatedProducts.razor قسمت پنجم ، از آنجا cut شده و به مسیر جدید BlazorDemoApp.Client\Components\Store\RelatedProducts.razor منتقل میشود. یعنی کاملا به پروژهی وباسمبلی منتقل میشود. بنابراین کدهای آن دیگر دسترسی مستقیمی به سرویس دریافت اطلاعات محصولات ندارند و برای اینکار نیاز است در سمت سرور، یک Web API Controller را تدارک ببینیم:
using BlazorDemoApp.Services; using Microsoft.AspNetCore.Mvc; namespace BlazorDemoApp.Controllers; [ApiController] [Route("/api/[controller]")] public class ProductsController : ControllerBase { private readonly IProductStore _store; public ProductsController(IProductStore store) => _store = store; [HttpGet("[action]")] public IActionResult Related([FromQuery] int productId) => Ok(_store.GetRelatedProducts(productId)); }
برای اینکه مسیریابی این کنترلر کار کند، باید به فایل Program.cs برنامه، مراجعه و سطرهای زیر را اضافه کرد:
builder.Services.AddControllers(); // ... app.MapControllers();
یک نکته: همانطور که مشاهده میکنید، در Blazor 8x، امکان استفاده از دو نوع مسیریابی یکپارچه، در یک پروژه وجود دارد؛ یعنی Blazor routing و ASP.NET Core endpoint routing. بنابراین در این پروژهی سمت سرور، هم میتوان صفحات SSR و یا Blazor Server ای داشت که مسیریابی آنها با page@ مشخص میشوند و همزمان کنترلرهای Web API ای را داشت که بر اساس سیستم مسیریابی ASP.NET Core کار میکنند.
بر این اساس در پروژهی سمت کلاینت، کامپوننت RelatedProducts.razor باید با استفاده از سرویس HttpClient، اطلاعات درخواستی را از Web API فوق دریافت و همانند قبل نمایش دهد که تغییرات آن به صورت زیر است:
@using BlazorDemoApp.Shared.Models @inject HttpClient Http <button class="btn btn-outline-secondary" @onclick="LoadRelatedProducts">Related products</button> @if (_loadRelatedProducts) { @if (_relatedProducts == null) { <p>Loading...</p> } else { <div class="mt-3"> @foreach (var item in _relatedProducts) { <a href="/ProductDetails/@item.Id"> <div class="col-sm"> <h5 class="mt-0">@item.Title (@item.Price.ToString("C"))</h5> </div> </a> } </div> } } @code{ private IList<Product>? _relatedProducts; private bool _loadRelatedProducts; [Parameter] public int ProductId { get; set; } private async Task LoadRelatedProducts() { _loadRelatedProducts = true; var uri = $"/api/products/related?productId={ProductId}"; _relatedProducts = await Http.GetFromJsonAsync<IList<Product>>(uri); } }
در ادامه یکبار برنامه را اجرا میکنیم و ... بلافاصله پس از انتخاب صفحهی نمایش جزئیات یک محصول، با خطای زیر مواجه خواهیم شد!
System.InvalidOperationException: Cannot provide a value for property 'Http' on type 'RelatedProducts'. There is no registered service of type 'System.Net.Http.HttpClient'.
اهمیت درنظر داشتن pre-rendering در حالت جزیرههای وباسمبلی
استثنائی را که مشاهده میکنید، به علت pre-rendering سمت سرور این کامپوننت، رخدادهاست.
زمانیکه کامپوننتی را به این نحو رندر میکنیم:
<RelatedProducts ProductId="ProductId" @rendermode="@InteractiveWebAssembly"/>
الف) یکبار در سمت سرور تا HTML حداقل قالب آن، به همراه سایر قسمتهای صفحهی SSR جاری به سمت مرورگر کاربر ارسال شود.
ب) یکبار هم در سمت کلاینت، زمانیکه Blazor WASM بارگذاری شده و فعال میشود.
استثنائی را که مشاهده میکنیم، مربوط به حالت الف است. یعنی زمانیکه برنامهی ASP.NET Core هاست برنامه، سعی میکند کامپوننت RelatedProducts را در سمت سرور رندر کند، اما ... ما سرویس HttpClient را در آن ثبت و فعالسازی نکردهایم. به همین جهت است که عنوان میکند این سرویس را پیدا نکردهاست. برای رفع این مشکل، چندین راهحل وجود دارند که در ادامه آنها را بررسی میکنیم.
راهحل اول: ثبت سرویس HttpClient در سمت سرور
یک راهحل مواجه شدن با مشکل فوق، ثبت سرویس HttpClient در فایل Program.cs برنامهی سمت سرور به صورت زیر است:
builder.Services.AddScoped(sp => new HttpClient { BaseAddress = new Uri("http://localhost/") });
راهحل دوم: استفاده از polymorphism یا چندریختی
برای اینکار اینترفیسی را طراحی میکنیم که قرارداد نحوهی تامین اطلاعات مورد نیاز کامپوننت RelatedProducts را ارائه میکند. سپس یک پیاده سازی سمت سرور را از آن خواهیم داشت که مستقیما به بانک اطلاعاتی رجوع میکند و همچنین یک پیاده سازی سمت کلاینت را که از HttpClient جهت کار با Web API استفاده خواهد کرد.
از آنجائیکه این قرارداد نیاز است توسط هر دو پروژهی سمت سرور و سمت کلاینت استفاده شود، باید آنرا در پروژهی Shared قرار داد تا بتوان ارجاعاتی از آنرا به هر دو پروژه اضافه کرد؛ برای مثال در فایل BlazorDemoApp.Shared\Data\IProductStore.cs به صورت زیر:
using BlazorDemoApp.Shared.Models; namespace BlazorDemoApp.Shared.Data; public interface IProductStore { IList<Product> GetAllProducts(); Product GetProduct(int id); Task<IList<Product>?> GetRelatedProducts(int productId); }
پیاده سازی سمت سرور این اینترفیس، کاملا مهیا است و فقط نیاز به تغییر زیر را دارد تا با خروجی Task دار هماهنگ شود:
public Task<IList<Product>?> GetRelatedProducts(int productId) { var product = ProductsDataSource.Single(x => x.Id == productId); return Task.FromResult<IList<Product>?>(ProductsDataSource.Where(p => product.Related.Contains(p.Id)) .ToList()); }
[HttpGet("[action]")] public async Task<IActionResult> Related([FromQuery] int productId) => Ok(await _store.GetRelatedProducts(productId));
در ادامه نیاز است یک پیاده سازی سمت کلاینت را نیز از آن تهیه کنیم که در فایل BlazorDemoApp.Client\Data\ClientProductStore.cs درج خواهد شد:
public class ClientProductStore : IProductStore { private readonly HttpClient _httpClient; public ClientProductStore(HttpClient httpClient) => _httpClient = httpClient; public IList<Product> GetAllProducts() => throw new NotImplementedException(); public Product GetProduct(int id) => throw new NotImplementedException(); public Task<IList<Product>?> GetRelatedProducts(int productId) => _httpClient.GetFromJsonAsync<IList<Product>>($"/api/products/related?productId={productId}"); }
builder.Services.AddScoped<IProductStore, ClientProductStore>(); builder.Services.AddScoped(sp => new HttpClient { BaseAddress = new Uri(builder.HostEnvironment.BaseAddress) });
الف) معرفی سرویس IProductStore بجای HttpClient قبلی
@inject IProductStore ProductStore
private async Task LoadRelatedProducts() { _loadRelatedProducts = true; _relatedProducts = await ProductStore.GetRelatedProducts(ProductId); }
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، پس از مشاهدهی جزئیات یک محصول، بارگذاری کامپوننت Blazor WASM آن در developer tools مرورگر کاملا مشخص است:
راهحل سوم: استفاده از سرویس PersistentComponentState
با استفاده از سرویس PersistentComponentState میتوان اطلاعات دریافتی از بانکاطلاعاتی را در حین pre-rendering در سمت سرور، به جزایر تعاملی انتقال داد و این روشی است که مایکروسافت برای پیاده سازی مباحث اعتبارسنجی و احراز هویت در Blazor 8x در پیشگرفتهاست. این راهحل را در قسمت بعد بررسی میکنیم.
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor8x-WebAssembly-Normal.zip
با سلام؛ آیا امکان دارد StructureMap را در یک کلاس دیگر بکار برد و در ConfigureServices بصورت services اضافه کرد و متد ConfigurationServices مقدار Void را برگرداند؟ زیرا در تمامی مقالههای مطالعه شده همین روش بکار رفته. با تشکر
در این مقاله سعی در پیاده سازی Roxy FileMan در Asp.net mvc داریم. البته خود وب سایت آن (اینجا) برای .net Framework 4.5 پروژهایی را آماده کرده است که بنده بنا دارم همان پروژه را توضیح دهم.
6- کل مدیریت فایل در فایل index.html میباشد و اگر تمایل به تغییر عنوان، درج لوگوی خودتان و ... را دارید به این فایل مراجعه کنید.
خوب، اکنون فایل Tinymce.html را اجرا کنید و نتیجه را ملاحظه بفرمایید.
قبل از شروع به کار، ابتدا نمایی از این ابزار مدیریت فایل (File Manager) را ملاحظه فرمایید:
1- ابتدا یک پروژهی جدید MVC میسازیم
2- جهت بخش سمت سرور، کد هندلری به نام main.ashx نوشته شده است که در فولدر asp_net قرار دارد و در ادامه به توضیح آن خواهم پرداخت. با هندلر بیشتر آشنا شوید.
3- پیشنهاد میشود جهت راحتی کار و انتقال بین پروژههای خود در فولدر scripts فولدری را به نام RoxyFileManager بسازید. این کار سبب میشود جهت پروژههای مختلف فقط فولدر RoxyFileManager را بین پروژههای خود کپی و پیست کنید.
4- از داخل پروژه دانلود شده، فولدر های asp_net ،css، Images، js، lang را به پروژهی جدید کپی میکنیم.
5- اکنون به سراغ web.config میرویم. موارد قرمز ضروری هستند که به web,config اضافه شوند.
6- کل مدیریت فایل در فایل index.html میباشد و اگر تمایل به تغییر عنوان، درج لوگوی خودتان و ... را دارید به این فایل مراجعه کنید.
7- فایل conf.json، همانطور که از نام این فایل برداشت میشود، تنظیمات را میتوان به فرمت json در این فایل جستجو کرد. مهمترین تنظیمات، بحث تغییر زبان میباشد که میتوان با تعویض قسمت LANG از en به هر زبان دلخواهی که داخل پوشهی lang میباشد، آنرا تغییر داد که البته بنده آنرا به زبان فارسی هم ترجمه کردهام که در فولدر lang جهت استفاده موجود میباشد.
8- اکنون به فولدر asp_net میرویم و با handler بیشتر آشنا میشیم. در خطهای اول، به متغییر confFile بر میخوریم که آدرس فایل conf.json را داده است.
9- آدرس دایرکتوری اصلی را در متد GetFilesRoot جستجو کنید. (من معمولا در پروژههای خود، فولدری دارم به نام uploads که داخل آن تمام فولدرهام که مربوط به ماژولهای مختلف است، نگه داری میشوند و خود کاربر آپلود میکند. اکنون برای این پروژه میتوان یک فولدر جدید باز کرد و به آن آدرس داد تا در روند پروژهی شما اختلالی ایجاد نشود. من نام آن فولدر را web گذاشتهام)
نکته جالب همین جاست که شما به کمک این آدرس دهی از source پروژه میتوانید خیلی کارها را انجام دهید. مثلا در یک پروژه میخواهید به فولدرها طبق نقشی که کاربران در سیستم دارند دسترسی بدهید تا فایلها را آپلود کنند و ... به راحتی میتوانید با کمی کد نویسی این تغییرات را در متد GetFilesRoot اعمال کنید.
اگر بخواهید مدیریت فایل را بر اساس زبان سیستم تغییر دهید کافیست، یک فایل conf.json دیگر ایجاد کنید و در سورس به ازای هر زبان، آن فایل conf.json را لود کنید. البته در هر فایل شما باید زبان را تغییر دهید.
راست چین کردن این ادیتور را در اسرع وقت انجام میدهم و برای شما آپلود میکنم. تا کاملا نسخهی بومی سازی آن در اختیار شما قرار گیرد.
10- اکنون به سراغ تنظیمات Tiny mce میرویم.
خوب، ابتدا با دستور Install-Package TinyMCE در Package Manager Console و انتخاب سورس Nuget آخرین نسخه را نصب میکنیم. در حال حاضر آخرین نسخه نگارنده 4.2.5 می باشد.
کل این تنظیمات در فایل Tinymce.html میباشد (این فایل در پروژه شما میتواند همان viewها و partial viewهای شما باشد که تنظیمات اولیه tinymce را مینویسید). حال بررسی مواردی که به tinymce اضافه میشوند تا با مدیریت فایل ادغام شود:
و اسکریپتی جهت افزونهی مدیریت فایل Roxy FileMan را در پایین متد اضافه میکنیم.
خوب، اکنون فایل Tinymce.html را اجرا کنید و نتیجه را ملاحظه بفرمایید.
Roxy FileMan را میتوان با CKEditor هم سازگار کرد، که جهت اطلاعات بیشتر اینجا را مطالعه فرمایید.
فایل پروژه: RoxyFileManager.rar
چند روز پیش مطلبی
به عنوان اشتراک در سایت جاری معرفی شده که به ما یادآوری میکرد، ما تنها
استفاده کنندگان سیستمهای کامپیوتری، به خصوص اینترنت نیستیم و معلولین هم
نیازمند استفاده از این فناوریها هستند.
WAI-ARIA که برگرفته از Web Accessibility Initiative - Accessible Rich internet Application است به معنی برنامهی اینترنتی تعامل گرا با خاصیت دسترسی پذیری بالا میباشد و یک راهنماست که توسط کنسرسیوم وب (+ ) معرفی گشته است تا وب سایتها با رعایت این قوانین، دسترسی سایت خود را بالاتر ببرند. این قوانین به خصوص برای سایتهایی با محتوای پویا هستند که از فناوریهایی چون Ajax,Javascrip, HTML و دیگر فناوریهای مرتبط استفاده میکنند.
امروزه طراحان وب بیش از هر وقتی از فناوریهای سمت کلاینت چون جاوااسکریپت برای ساخت رابطهای کاربری استفاده میکنند که html به تنها قادر به ایجاد آنها نیست. یکی از تکنیکهای جاوااسکریپت، دریافت محتوای جدید و به روزآوری قسمتی از صفحات وب است بدون اینکه مجددا کل صفحه از وب سرور درخواست گردد که به این تکنیک Rich Internet Application هم میگویند. تا به اینجای کار هیچ مشکلی نیست و خوب هم هست؛ ولی مشکلی که در این بین وجود دارد این است که این نوع تکنیکها باعث از بین رفتن خاصیت دسترسی پذیری معلولین میگردند. معلولینی که از صفحه خوان ها استفاده میکنند یا به دلیل معلولیتهای خود قادر به حرکت دادن ماوس نیستند.
ARIA با استفاده از خصوصیتها Properties، نقشها Roles و وضعیتها States به طراحان برنامههای وب و سازندگان فناوریهای یاری رسان، اجازه میدهد که با ابزارهای کمکی معلولان ارتباط برقرار کنیم و یک صفحهی وب ساده را به یک صفحهی پویا تبدیل کنیم. ARIA تنها یک استاندارد برای وب نیست، بلکه یک فناوری چند پلتفرمه است که برای بازیهای رایانهای، موبایلها، دستگاههای سرگرمی و سلامتی و دیگر انواع برنامهها نیز تعریف شده است.
WAI-ARIA که برگرفته از Web Accessibility Initiative - Accessible Rich internet Application است به معنی برنامهی اینترنتی تعامل گرا با خاصیت دسترسی پذیری بالا میباشد و یک راهنماست که توسط کنسرسیوم وب (+ ) معرفی گشته است تا وب سایتها با رعایت این قوانین، دسترسی سایت خود را بالاتر ببرند. این قوانین به خصوص برای سایتهایی با محتوای پویا هستند که از فناوریهایی چون Ajax,Javascrip, HTML و دیگر فناوریهای مرتبط استفاده میکنند.
امروزه طراحان وب بیش از هر وقتی از فناوریهای سمت کلاینت چون جاوااسکریپت برای ساخت رابطهای کاربری استفاده میکنند که html به تنها قادر به ایجاد آنها نیست. یکی از تکنیکهای جاوااسکریپت، دریافت محتوای جدید و به روزآوری قسمتی از صفحات وب است بدون اینکه مجددا کل صفحه از وب سرور درخواست گردد که به این تکنیک Rich Internet Application هم میگویند. تا به اینجای کار هیچ مشکلی نیست و خوب هم هست؛ ولی مشکلی که در این بین وجود دارد این است که این نوع تکنیکها باعث از بین رفتن خاصیت دسترسی پذیری معلولین میگردند. معلولینی که از صفحه خوان ها استفاده میکنند یا به دلیل معلولیتهای خود قادر به حرکت دادن ماوس نیستند.
ARIA با استفاده از خصوصیتها Properties، نقشها Roles و وضعیتها States به طراحان برنامههای وب و سازندگان فناوریهای یاری رسان، اجازه میدهد که با ابزارهای کمکی معلولان ارتباط برقرار کنیم و یک صفحهی وب ساده را به یک صفحهی پویا تبدیل کنیم. ARIA تنها یک استاندارد برای وب نیست، بلکه یک فناوری چند پلتفرمه است که برای بازیهای رایانهای، موبایلها، دستگاههای سرگرمی و سلامتی و دیگر انواع برنامهها نیز تعریف شده است.
فریمورک ARIA
خود HTML به تنهایی نمیتواند نقشهای هر المان و ارتباط بین آنها را به درستی بیان کند و به این منظور ARIA به کمک میآید. با استفاده از نقشها میتوان هدف هر المان را مشخص کرد و با استفاده از خصوصیات ARIA نحوهی عملکرد آنها را تعریف کرد.
نقش ها
نقشها طبق مستندات کنسرسیوم وب بر 4 نوع هستند:
- Abstract Roles
- Widget Roles
- Document Roles
- Landmark Roles
Banner | این
قسمت که عموما برای اجزای مهمی مثل هدر سایت قرار میگیرد و شامل معرفی وب
سایت هست و در همهی صفحات وجود دارد که شامل لوگو، اطلاعات عمومی سایت و
اسپانسرها و ... میگردد و بسیار مهم است که تنها یکبار در صفحهی وب به کار
برود و تکرار آن پرهیز شود. |
Main | این
نقش به محتوای اصلی وب سایت اشاره میکند و نباید بیشتر از یکبار در هر صفحهی وب به کار برود و عموما بهتر است این خصوصیت در تگ div قرار گیرد:<div Role="main"></div> <main role="main">..... |
Navigation | اشاره به یک ناحیه پر از المانهای لینک برای ارتباط با صفحات دیگر |
Complementary | مشخص سازی ناحیهای که اطلاعات اضافی دربارهی محتوای اصلی سایت دارد؛ مانند بخش مقالات مرتبط، آخرین کامنتها و ... |
ContentInfo | این نقش که بیشتر برای فوتر مناسب است برای محتوایی به کار میرود که در آن به قوانین کپی رایت و ... اشاره میشود. |
form | برای اشاره به فرمها که دارای قسمتهای ورودی کاربر هستند. |
search | در صورتیکه فرمی دارید و از آن برای گزینهی جست و جو استفاده میکنید، از این نقش استفاده کنید. |
application | برای
اینکه وب سایت خود را به صورت یک وب اپلیکیشن معرفی کنید؛ تا یک صفحه وب معمولی،
استفاده میشود و برای وب سایتهای قدیمی یا با حالت سنتی توصیه نمیشود و
به برنامههای کمکیار معلولین میگوند که از حالت عادی به حالت
application سوئیچ کنند؛ پس با دقت بیشتری باید از این گزینه استفاده کرد. |
خصوصیتها و وضعیت ها
در حالیکه از نقشها برای معرفی هر المان یا تگ استفاده میکنید؛ خصویتها و وضعیتها به کاربر اطلاعات اضافی میدهند که چگونه ز آن استفاده کنند. برای معرفی خصوصیتها و وضعیتها از یک خصوصیت که با -aria شروع میشود استفاده کنید. از معروفترین آنها خصوصیت aria-required و وضعیت aria-checked میباشند، تا به ترتیب به کاربر اعلام کنید این تگ نیاز به پر شدن دارد، یا المانی نیاز به تغییر وضعیت انتخابی دارد.
نحوهی استفاده از آنها به شکل زیر است:
<div id="some-id" class="some-class" aria-live="assertive"><div>
aria-live سه مقدار میپذیرد که عبارتند از Off,Polite,Assertive و مشخص میکنند که المان مورد نظر آپدیت پذیر هست یا خیر و اگر آری، نحوهی به روز شوندگی آن به چه نحوی است.
ساخت ارتباطات میان المانها با خصوصیتهای ارتباطی
مثال شماره یک
ساخت ارتباطات میان المانها با خصوصیتهای ارتباطی
مثال شماره یک
<div role="main" aria-labelledby="some-id"> <h1 id="some-id">This Is A Heading</h1> Main content... </div>
خصوصیت aria-labelledby به تعریف المانهایی با نام جاری میپردازد. این خصوصیت معرفی کنندهی برچسب هاست. به عنوان مثال بین المانها ورودی و برچسب آنان ارتباط ایجاد میکند تا ابزارهای معلولین، مانند صفحه خوانها، در خواندن به مشکل برنخورند.
مثال شماره دو
در این مثال هر گروهی از المانها یک برچسب و بعضی المانها یک برچسب اختصاصی دارند که توسط خصوصیت معرفی شده aria-labelldby کامل شدهاند:
مثال شماره دو
در این مثال هر گروهی از المانها یک برچسب و بعضی المانها یک برچسب اختصاصی دارند که توسط خصوصیت معرفی شده aria-labelldby کامل شدهاند:
<div id="billing">Billing Address</div> <div> <div id="name">Name</div> <input type="text" aria-labelledby="name billing"/> </div> <div> <div id="address">Address</div> <input type="text" aria-labelledby="address billing"/> </div>
مثال شماره سه
در این مثال گروهی از radio buttonها با برچسبشان ارتباط برقرار میکنند.
<div id="radio_label">My radio label</div> <ul role="radiogroup" aria-labelledby="radio_label"> <li role="radio">Item #1</li> <li role="radio">Item #2</li> <li role="radio">Item #3</li> </ul>
خصوصیتها و وضعیتهای aria را با چرخهی فعالیتهای صفحه به روز کنید
در صورتیکه چرخهی فعالیت صفحهی شما تغییر میکند و تگها نیاز به مقادیر جدیدی از aria دارند، حتما این مقادیر را هم به نسبت تغییراتی که در صفحه زخ میدهد، تغییر دهید تا وضعیت بحرانی برای کاربر به خصوص در حین کار با فرمها و ... پیش نیاید.
هر aria را دوباره استفاده نکنید
امروزه به خصوص با آمدن html5 و ویژگیهایی چون تگهای مفهومی، کار بسیار راحتتر شدهاست و مرورگر به طور خودکار میتواند aria را بر روی بعضی از المانها پیاده کند. به عنوان نمونه:
<form></form> <form role="form"></form>
همچنین به عنوان مثال با استفاده از خصوصیات HTML مثل hidden کردن یک شیء نیازی به استفاده از وضعیت aria-hidden نمیباشد. مرورگر به طور پیش فرض آن را لحاظ میکند.
امروزه شاهد پیشرفت فناوری در همهی عرصهها هستیم و همیشه این پیشرفتها ما را ذوق زده کردهاند، ولی یکی از بی نظیرترین استفادههای فناوری روز، استفاده در صنایع سلامتی است که نه تنها ما را ذوق زده میکند، بلکه از لحاظ احساسی هم ما را به وجد میآورند و جزء زیباترین نتایج فناوری میباشند. بسیاری از شرکتها چون گوگل در این راستا فعالیتهای زیادی کردهاند تا بتوانند سلامت جامعه را کنترل کنند، از ساخت لنز چشمی برای کنترل دیابت گرفته تا ساخت قاشق عذای خوری برای بیماران پارکینسون، ولی استفادههای ساده از مسائلی مانند بالا به افراد معلول این مژده را میدهد که ما آنها را فراموش نکردهایم.
امروزه شاهد پیشرفت فناوری در همهی عرصهها هستیم و همیشه این پیشرفتها ما را ذوق زده کردهاند، ولی یکی از بی نظیرترین استفادههای فناوری روز، استفاده در صنایع سلامتی است که نه تنها ما را ذوق زده میکند، بلکه از لحاظ احساسی هم ما را به وجد میآورند و جزء زیباترین نتایج فناوری میباشند. بسیاری از شرکتها چون گوگل در این راستا فعالیتهای زیادی کردهاند تا بتوانند سلامت جامعه را کنترل کنند، از ساخت لنز چشمی برای کنترل دیابت گرفته تا ساخت قاشق عذای خوری برای بیماران پارکینسون، ولی استفادههای ساده از مسائلی مانند بالا به افراد معلول این مژده را میدهد که ما آنها را فراموش نکردهایم.
سلام مهندس نصیری
خسته نباشید و دستمریزاد
اما اینکار که شما گفتین هم یه مشکل جدید دیگه را به وجود میاره و اون اینه که « ک » در مرتب سازی بعد از « ی » قرار میگیره! « ک » در جای خودش قرار میگیره یعنی بعد از حرف «ق».
این میتونه خیلی از کاربران را در خیلی از برنامهها دچار مشکل کنه. یعنی خیلی وقتها (بخصوص کارمندان اداری) کار سرچ را توسط برنامه انجام نمیدن و در یک دیتاگرید اطلاعات لود شده را میبینن و با چشم دنبالش میگردن (من اینو در خیلی از برنامهها و خیلی از ادارات و سازمانها دیدهم، حتی در خیلی از برنامههای حسابداری و فروش)
حالا فرض کنید کاربر داره دنبال یک نام و یا یک محصول میگرده که با حرف « ک » شروع شده ولی هرچی لیست را حول و حوش « ق » و « م » بالا و پایین میکنه چیزی نمیبینه و باید بدونه که لازمه به انتهای لیست بره تا اونایی را با حرف « ک » شروع شدهن بتونه پیدا کنه!
مشکل وقتی بدتر میشه که بدونیم این شکل از مرتب سازی فقط مورد حرف اول نیست و هرجایی از کلمه که حرف « ک » وجود داشته باشه، اگر کلمات دیری شبیه اون هم وجود داشته باشن، اون کلمه که « ک » داره به انتهای لیست میره (در محدودۀ همون کلمات) و این خودش میتونه ریپورتهای خروجی برنامه را اگر بر حسب اون فیلد مرتب شده باشن دچار اشکال کنه و اگه پرینت هم لازم باشه مشکل کمکم بزرگتر و پیچیدهتر هم میشه.
خلاصه اینکه همونطور که خودتون توی مطلب قبلی هم نوشتین باید راهکاری اندیشیده بشه که سیستمها (بخصوص پایگاههای داده) این حروف را یکی در نظر بگیرن، ولی تا حصول این مقصود که چندان هم نزدیک بنظر نمیرسه، شخصاً فکر میکنم بجای تبدیل تمام « ک » ها (کاف عربی) به « ک » (کاف فارسی) بهتره که همۀ اونها را به « ک » عربی تبدیل کنیم و برای نمایش اوناه از فونتهای فارسی که « ک » را بصورت « ک » نشون میدن استفاده کنیم ولی در مورد «ی» یای فارسی اولویت داره.
نظرات و پیشنهادات دیگر شما و باقی دوستان را با اشتیاق دنبال میکنم.
خسته نباشید و دستمریزاد
اما اینکار که شما گفتین هم یه مشکل جدید دیگه را به وجود میاره و اون اینه که « ک » در مرتب سازی بعد از « ی » قرار میگیره! « ک » در جای خودش قرار میگیره یعنی بعد از حرف «ق».
این میتونه خیلی از کاربران را در خیلی از برنامهها دچار مشکل کنه. یعنی خیلی وقتها (بخصوص کارمندان اداری) کار سرچ را توسط برنامه انجام نمیدن و در یک دیتاگرید اطلاعات لود شده را میبینن و با چشم دنبالش میگردن (من اینو در خیلی از برنامهها و خیلی از ادارات و سازمانها دیدهم، حتی در خیلی از برنامههای حسابداری و فروش)
حالا فرض کنید کاربر داره دنبال یک نام و یا یک محصول میگرده که با حرف « ک » شروع شده ولی هرچی لیست را حول و حوش « ق » و « م » بالا و پایین میکنه چیزی نمیبینه و باید بدونه که لازمه به انتهای لیست بره تا اونایی را با حرف « ک » شروع شدهن بتونه پیدا کنه!
مشکل وقتی بدتر میشه که بدونیم این شکل از مرتب سازی فقط مورد حرف اول نیست و هرجایی از کلمه که حرف « ک » وجود داشته باشه، اگر کلمات دیری شبیه اون هم وجود داشته باشن، اون کلمه که « ک » داره به انتهای لیست میره (در محدودۀ همون کلمات) و این خودش میتونه ریپورتهای خروجی برنامه را اگر بر حسب اون فیلد مرتب شده باشن دچار اشکال کنه و اگه پرینت هم لازم باشه مشکل کمکم بزرگتر و پیچیدهتر هم میشه.
خلاصه اینکه همونطور که خودتون توی مطلب قبلی هم نوشتین باید راهکاری اندیشیده بشه که سیستمها (بخصوص پایگاههای داده) این حروف را یکی در نظر بگیرن، ولی تا حصول این مقصود که چندان هم نزدیک بنظر نمیرسه، شخصاً فکر میکنم بجای تبدیل تمام « ک » ها (کاف عربی) به « ک » (کاف فارسی) بهتره که همۀ اونها را به « ک » عربی تبدیل کنیم و برای نمایش اوناه از فونتهای فارسی که « ک » را بصورت « ک » نشون میدن استفاده کنیم ولی در مورد «ی» یای فارسی اولویت داره.
نظرات و پیشنهادات دیگر شما و باقی دوستان را با اشتیاق دنبال میکنم.
مطالب
ASP.NET MVC #16
مدیریت خطاها در یک برنامه ASP.NET MVC
استفاده از فیلتر HandleError
یکی از فیلترهای توکار ASP.NET MVC به نام HandleError، میتواند کار هدایت کاربر را به یک صفحهی خطای عمومی، در حین بروز استثنایی در برنامه، انجام دهد. برای آزمایش آن یک برنامه خالی جدید ASP.NET MVC را آغاز کنید. سپس یک کنترلر جدید را با محتوای زیر به آن اضافه نمائید:
using System;
using System.Web.Mvc;
namespace MvcApplication13.Controllers
{
public class HomeController : Controller
{
[HandleError]
public ActionResult Index()
{
throw new InvalidOperationException();
return View();
}
}
}
در اینجا جهت آزمایش برنامه، به عمد یک استثنای دستی را صادر میکنیم. برای آزمایش برنامه هم نیاز است آنرا خارج از دیباگر VS.NET اجرا کرد (آدرس برنامه را مستقیما خارج از VS.NET در یک مرورگر وارد کنید). همچنین یک سطر زیر را نیز لازم است به فایل web.config برنامه اضافه نمائید:
<system.web>
<customErrors mode="On" />
اکنون اگر برنامه را خارج از مرورگر اجرا کنید، با توجه به استفاده از ویژگی HandleError و همچنین بروز یک استثنا در متد Index، خودبخود صفحه Views\Shared\Error.cshtml به کاربر نمایش داده خواهد شد. در غیراینصورت صفحه زرد رنگ پیش فرض خطای ASP.NET به کاربر نمایش داده میشود که محتوای آنها بیشتر برای برنامه نویسها مناسب است و نه کاربران نهایی سیستم.
اگر علاقمند باشید که این ویژگی به صورت خودکار به تمام متدهای کنترلرهای برنامه اعمال شود، کافی است یک سطر زیر را به متد Application_Start فایل Global.asax.cs اضافه نمائید:
GlobalFilters.Filters.Add(new HandleErrorAttribute());
البته نیازی به انجام اینکار نیست زیرا اگر به متد RegisterGlobalFilters فایل Global.asax.cs دقت کنیم، اینکار پیشتر توسط قالب پیش فرض VS.NET انجام شده است. فقط برای فعال سازی آن نیاز است تگ customErrors در فایل وب کانفیگ برنامه مقدار دهی و تنظیم شود.
استفاده از صفحه خطای سفارشی دیگری بجای فایل Error.cshtml
امکان تنظیم نمایش صفحه خطای سفارشی دیگری نیز وجود دارد. برای مثال استفاده از فایل Views\Shared\CustomErrorView.cshtml :
[HandleError(View = "CustomErrorView")]
استفاده از صفحات خطای متفاوت به ازای استثناهای مختلف
میتوان فیلتر HandleError را تنها به یک نوع استثنای خاص محدود کرد. همچنین امکان استفاده از چندین ویژگی HandleError برای یک متد نیز وجود دارد:
[HandleError(ExceptionType = typeof(NullReferenceException), View = "ErrorHandling")]
دسترسی به اطلاعات استثناء در صفحه نمایش خطاها
زمانیکه برنامه به صفحه خطا هدایت میشود، نوع Model آن System.Web.Mvc.HandleErrorInfo میباشد:
@model System.Web.Mvc.HandleErrorInfo
@{
ViewBag.Title = "DbError";
}
<h2>An Error Has Occurred</h2>
@if (Model != null)
{
<p>@Model.Exception.GetType().Name<br />
thrown in @Model.ControllerName @Model.ActionName</p>
}
البته این نکته را صرفا به عنوان اطلاعات عمومی در نظر داشته باشید. زیرا اگر قرار باشد مجددا اصل استثناء را نمایش دهیم، همان صفحه زرد رنگ ASP.NET شاید بهتر باشد.
استفاده از تگ customErrors در فایل Web.config برنامه
ویژگی حالت تگ customErrors در فایل web.config برنامه، سه مقدار را میتواند بپذیرد:
الف) Off : صفحه زرد رنگ معرفی خطای ASP.NET را به همراه تمام اطلاعات مرتبط با استثنای رخ داده نمایش میدهد.
ب) RemoteOnly : همان حالت الف است با این تفاوت که صفحه خطا را فقط در کامپیوتری که وب سرور بر روی آن نصب است نمایش خواهد داد.
ج) On : یک صفحه خطای سفارشی شده را نمایش میدهد.
بنابراین هیچگاه از حالت Off استفاده نکنید. زیرا خطاهای نمایش داده شده، علاوه بر برنامه نویس، برای مهاجم به یک سایت نیز بسیار دلپذیر است!
حالت RemoteOnly در زمان توسعه برنامه توصیه میشود.
حالت On حین توزیع برنامه باید بکارگرفته شود.
مدیریت خطاهای رخ داده خارج از MVC Pipeline
HandleErrorAttribute تنها استثناهای رخ داده داخل ASP.NET MVC Pipeline را مدیریت میکند (یا خطاهایی از نوع 500). اگر این نوع استثناها خارج از آن رخ دهند مثلا فایلی یافت نشود (خطای 404) و امثال آن، باید به روش زیر عمل کرد:
<customErrors mode="On" defaultRedirect="error">
<error statusCode="404" redirect="error/notfound" />
<error statusCode="403" redirect="error/forbidden" />
</customErrors>
در اینجا اگر فایلی یافت نشد، کاربر به کنترلری به نام error و متدی به نام notfound هدایت خواهد شد. بنابراین نیاز به کنترلر زیر وجود دارد؛ به علاوه به ازای هر متد هم یک View متناظر باید اضافه شود (کلیک راست روی نام متد و انتخاب گزینه افزودن View جدید).
using System.Web.Mvc;
namespace MvcApplication13.Controllers
{
public class ErrorController : Controller
{
public ActionResult Index()
{
return View();
}
public ActionResult NotFound()
{
return View();
}
public ActionResult Forbidden()
{
return View();
}
}
}
برای آزمایش این قسمت، برنامه را اجرا کرده و سپس مثلا آدرس غیرموجود http://localhost/xyz را وارد کنید.
استفاده از فیلتر HandleError اجباری نیست
در همین قسمت قبل پس از افزودن customErrors و defaultRedirect آن که به نام یک کنترلر اشاره میکند، کلیه فیلترهای HandleError اضافه شده به برنامه را حذف کنید. سپس برنامه را خارج از محیط VS.NET اجرا کنید. باز هم متد Index کنترلر Error اجرا خواهد شد. به عبارتی الزاما نیازی به استفاده از فیلتر HandleError نیست و به کمک مقدار دهی صحیح تگ customErrors، کار نمایش خودکار صفحه سفارشی خطاها به کاربر انجام خواهد شد.
البته بدیهی است که گزینههای نمایش یک View خاص به ازای استثنایی ویژه، یکی از مزیتهای استفاده از فیلتر HandleError میباشد که امکان تنظیم آن در فایل web.config وجود ندارد.
ثبت اطلاعات استثناهای رخ داده به کمک ELMAH
نمایش صفحهی خطای سفارشی به کاربر، یکی از موارد ضروری تمام برنامههای ASP.NET است، اما کافی نیست. ثبت اطلاعات جزئیات استثناهای رخ داده در طول زمان میتوانند به بالا بردن کیفیت برنامه به شدت کمک کنند. برای این منظور میتوان همانند سابق از متد Application_Error قابل تعریف در فایل Global.asax.cs کمک گرفت؛ اما با وجود افزونهای به نام ELMAH اینکار اتلاف وقت است و اصلا توصیه نمیشود. همچنین به کمک ELMAH میتوان مشکلات را تبدیل به ایمیلهای خودکار کرد یا از آنها فید RSS درست نمود.
برای دریافت ELMAH یا به سایت اصلی آن مراجعه نمائید و یا به کمک NuGet هم به سادگی قابل دریافت است. پس از دریافت، ارجاعی را به اسمبلی آن (Elmah.dll) اضافه نمائید. در ادامه فایل web.config برنامه را گشوده و چند سطر زیر را به آن در قسمت configuration اضافه کنید:
<configuration>
<configSections>
<sectionGroup name="elmah">
<section name="security" requirePermission="false" type="Elmah.SecuritySectionHandler, Elmah"/>
<section name="errorLog" requirePermission="false" type="Elmah.ErrorLogSectionHandler, Elmah"/>
<section name="errorMail" requirePermission="false" type="Elmah.ErrorMailSectionHandler, Elmah"/>
<section name="errorFilter" requirePermission="false" type="Elmah.ErrorFilterSectionHandler, Elmah"/>
<section name="errorTweet" requirePermission="false" type="Elmah.ErrorTweetSectionHandler, Elmah"/>
</sectionGroup>
</configSections>
سپس ذیل قسمت appSettings، تنظیمات پروایدر ذخیره سازی اطلاعات آنرا وارد نمائید. مثلا در اینجا از فایلهای XML برای ذخیره سازی اطلاعات استفاده خواهد شد (که امنترین حالت ممکن است؛ از این لحاظ که اگر بانک اطلاعاتی را انتخاب کنید، ممکن است مشکل اصلی از همانجا ناشی شده باشد. بنابراین خطایی ثبت نخواهد شد. همچنین در این حالت نیازی به سایر DLLهای همراه ELMAH هم نیست). در اینجا مسیر ذخیره سازی اطلاعات در پوشه app_data/errorslog تنظیم شده است:
<elmah>
<security allowRemoteAccess="1"/>
<errorLog type="Elmah.XmlFileErrorLog, Elmah" logPath="~/App_Data/ErrorsLog"/>
</elmah>
در ادامه در قسمت system.web، دو تعریف زیر را اضافه نمائید. به این ترتیب امکان دسترسی به آدرس http://server/elmah.axd مهیا میگردد:
<httpModules>
<add name="ErrorLog" type="Elmah.ErrorLogModule, Elmah"/>
</httpModules>
<httpHandlers>
<add verb="POST,GET,HEAD" path="elmah.axd" type="Elmah.ErrorLogPageFactory, Elmah"/>
</httpHandlers>
البته برای IIS7 تنظیمات ذیل نیز باید اضافه شوند:
<system.webServer>
<validation validateIntegratedModeConfiguration="false"/>
<modules runAllManagedModulesForAllRequests="true">
<add name="ErrorLog" type="Elmah.ErrorLogModule, Elmah"/>
</modules>
<handlers>
<add name="Elmah" verb="POST,GET,HEAD" path="elmah.axd" type="Elmah.ErrorLogPageFactory, Elmah"/>
</handlers>
</system.webServer>
و به این ترتیب تنظیمات اولیه ELMAH به پایان میرسد (و با ASP.NET Web forms هیچ تفاوتی ندارد).
مرحله بعد، تنظیمات مسیریابی ASP.NET MVC است برای اینکه آدرس http://server/elmah.axd را وارد سیستم پردازشی خود نکند. البته اینکار پیشتر انجام شده است:
public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
{
//routes.IgnoreRoute("elmah.axd");
routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
بنابراین همین تنظیمات، به همراه قالب پیش فرض یک پروژه جدید ASP.NET MVC برای استفاده از ELMAH کفایت میکند. اکنون پروژه جاری را یکبار دیگر خارج از VS.NET اجرا کرده و سپس به مسیر http://localhost/elmah.axd جهت مشاهده خطاهای لاگ شده به همراه جزئیات کامل آنها مراجعه کنید.
مشکل: استثناهای برنامه توسط ELMAH لاگ نمیشوند!
فیلتر HandleError با ELMAH سازگار نیست. زیرا با استفاده از آن، متدهای کنترلرها به صورت خودکار داخل یک try/catch اجرا شده و به این ترتیب استثناهای رخ داده، مدیریت گردیده و به ELMAH هدایت نمیشوند. بنابراین نیاز است به متد RegisterGlobalFilters فایل Global.asax.cs مراجعه کرده و سطر زیر را حذف کنید:
filters.Add(new HandleErrorAttribute());
و یا اگر قصد نداشتید اینکار را انجام دهید، میتوان به نحو زیر نیز مشکل را حل کرد:
using System.Web.Mvc;
using Elmah;
namespace MvcApplication13.CustomFilters
{
public class ElmahHandledErrorLoggerFilter : IExceptionFilter
{
public void OnException(ExceptionContext context)
{
if (context.ExceptionHandled)
ErrorSignal.FromCurrentContext().Raise(context.Exception);
// all other exceptions will be caught by ELMAH anyway
}
}
}
در اینجا یک فیلتر سفارشی به برنامه اضافه شده است تا خطاهای مدیریت شده برنامه (خطاهای مدیریت شده توسط فیلتر HandleError توکار) را به موتور ELMAH هدایت کند. سایر خطاهای مدیریت نشده به صورت خودکار توسط ELMAH ثبت خواهند شد و نیازی به انجام کار اضافی در این مورد نیست.
سپس این فیلتر جدید را به صورت سراسری تعریف کنید:
public static void RegisterGlobalFilters(GlobalFilterCollection filters)
{
filters.Add(new ElmahHandledErrorLoggerFilter());
filters.Add(new HandleErrorAttribute());
}
ترتیب اینها هم مهم است. ابتدا باید ElmahHandledErrorLoggerFilter معرفی شود.
تذکر مهم!
حین استفاده از ELMAH یک نکته را فراموش نکنید:
اگر allowRemoteAccess آنرا به عدد 1 تنظیم کردهاید، به هیچ عنوان از نام پیش فرض elmah.axd استفاده نکنید (هر نام اختیاری دیگری را که علاقمند بودید و به سادگی قابل حدس زدن نبود، در فایل web.config وارد کنید).
خلاصه بحث
1- در ASP.NET MVC نیازی نیست تا متدهای کنترلرها را با try/catch شلوغ کنید.
2- حتما قسمت customErrors فایل وب کانفیگ برنامه را دهی کنید (این مورد را به چک لیست اجباری تهیه یک برنامه ASP.NET MVC اضافه کنید).
3- استفاده از فیلتر HandleError اختیاری است. اگر از قابلیت فیلتر کردن استثناهای ویژه آن استفاده نمیکنید، مقدار دهی customErrors وب کانفیگ برنامه هم همان کار را انجام میدهد.
4- برای ثبت جزئیات دقیق استثناهای رخ داده در برنامه، از ELMAH استفاده کنید و بیجهت وقت خودتان را صرف بازنویسی این افزونه ارزشمند نکنید.
مطالب مشابه
معرفی ELMAH
ثبت استثناهای مدیریت شده توسط ELMAH
بازخوردهای دوره
دریافت قالب WpfFramework.vsix و نحوه نصب و راه اندازی آن
با سلام؛ در پروژه شما2 اسمبلی وجود داره با نام Infrastructure و Models
میخواستم بدونم کاربرد این 2 اسمبلی چیه ؟
اصولا چه چیزهایی در این دو اسمبلی قرار میگیره.
اگر هم وقت داشتید لطفا یک توضیح مختصر در مورد اسمبلیهای دیگه هم ذکر کنید.
طبق چیزهایی که من متوجه شدم.
اسمبلی DomainClasses برای موجودیتهای بانک اطلاعاتی طراحی میشه .
اسمبلی Common هم برای درج کلاسها و متدهای مستقل طراحی میشه. مثلا یک کلاس Helper برای کار با تاریخ شمسی.
اسمبلی Service برای کار با بانک اطلاعاتی یا ORM طراحی میشه.
اسمبلی UI هم رابط کاربری مارو تشکیل میده. که هیچکدوم از اسمبلیهای دیگه به این اسمبلی وابسطه نیستند و یک طورایی این اسمبلی به تمام اسمبلیهای دیگه وابسطه هستش.
و در آخر اینکه اصولا هیچ اسمبلی برای ViewModelها در نظر گرفته نمیشه ؟ در پروژه شما چندین جا از پوشه ای با نام viewModel استفاده شده. نمیشه همهی اینارو در یک اسمبلی قرار بدیم ؟
میخواستم بدونم کاربرد این 2 اسمبلی چیه ؟
اصولا چه چیزهایی در این دو اسمبلی قرار میگیره.
اگر هم وقت داشتید لطفا یک توضیح مختصر در مورد اسمبلیهای دیگه هم ذکر کنید.
طبق چیزهایی که من متوجه شدم.
اسمبلی DomainClasses برای موجودیتهای بانک اطلاعاتی طراحی میشه .
اسمبلی Common هم برای درج کلاسها و متدهای مستقل طراحی میشه. مثلا یک کلاس Helper برای کار با تاریخ شمسی.
اسمبلی Service برای کار با بانک اطلاعاتی یا ORM طراحی میشه.
اسمبلی UI هم رابط کاربری مارو تشکیل میده. که هیچکدوم از اسمبلیهای دیگه به این اسمبلی وابسطه نیستند و یک طورایی این اسمبلی به تمام اسمبلیهای دیگه وابسطه هستش.
و در آخر اینکه اصولا هیچ اسمبلی برای ViewModelها در نظر گرفته نمیشه ؟ در پروژه شما چندین جا از پوشه ای با نام viewModel استفاده شده. نمیشه همهی اینارو در یک اسمبلی قرار بدیم ؟
ممنون یکم قالب هاش برای نمایش بهتر فارسی نیاز به دست کاری داره روی یک نمونش یک مقدار تغییرات دادم بد نشد