The fourth preview of .NET 7 includes enhancements to observability in
the .NET implementation of OpenTelemetry, the addition of properties to
track microseconds and nanoseconds in date and time structures, new
metrics for caching extensions, performance-boosting “on stack
replacement,” APIs to work with .tar
archives, and additional features as part of an ongoing effort to
improve the performance of and add features to regular expressions in
.NET 7.
private Document oDoc;
public void createdoc1()
{
var realpath="~/template";
var filePath = Path.Combine(HttpContext.Current.Server.MapPath("~/template"), Lcourseid.Text + ".doc");
var oWordApplication = new Application();
DirectoryInfo dir = new DirectoryInfo(Server.MapPath(realpath));
foreach (FileInfo files in dir.GetFiles())
{
files.Delete();
}
// To invoke MyMethod with the default argument value, pass
// Missing.Value for the optional parameter.
object missing = System.Reflection.Missing.Value;
//object fileName = ConfigurationManager.AppSettings["DocxPath"];@"C:\DocXExample.docx";
string fileName = @"D:\template1.dot";
//string fileName1 = @"D:\sss.doc";
object newTemplate = false;
object docType = 0;
object isVisible = true;
//System.Reflection.Missing.Value is used here for telling that method to use default parameter values when method execution
oDoc = oWordApplication.Documents.Open(fileName, newTemplate, docType, isVisible, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing,
ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing);
// usable in earlier versions of Microsoft Word v2003 v11
// if(Convert.ToInt16(oWordApplication.Version) >=11)
{
//Sets or returns a Boolean that represents whether a document is being viewed in reading layout view.
oDoc.ActiveWindow.View.ReadingLayout = false;
}
//The active window is the window that currently has focus.If there are no windows open, an exception is thrown.
//microsoft.office.tools.word.
oDoc.Activate();
if (oDoc.Bookmarks.Exists("Title"))
{
oDoc.Bookmarks["Title"].Range.Text = "Test Field Entry from webform";
oDoc.Bookmarks["Address"].Range.Text = "Address Field Entry from webform";
}
oDoc.SaveAs(filePath, ref missing);
oWordApplication.Documents.Close(ref missing, ref missing, ref missing);
//oWordApplication.Quit(ref SaveChanges, ref missing, ref missing, ref missing);
ProcessRequest(filePath, Lcourseid.Text); New In-Memory OLTP improvements in CTP3.1 include:
Syntax inputdate AT TIME ZONE timezone.
SQL Server Analysis Services (SSAS) updates allow upgrading your existing models to 1200 compatibility level and a JSON editor for SSDT;
The most important thing I learn in 2015 is that clean code is everything. You can have bad performance or logical errors or even security issues.
But without clean code you cannot fix anything above, because you don't understand the code.
Endpoint xyz contains authorization metadata, but a middleware was not found that supports authorization. Configure your application startup by adding app.UseAuthorization() inside the call to Configure(..) in the application startup code.
public void Configure(IApplicationBuilder app)
{
...
app.UseRouting();
app.UseAuthentication();
app.UseAuthorization();
app.UseEndpoints(endpoints =>
{
endpoints.MapDefaultControllerRoute();
});
} public class HomeController : ControllerBase
{
[Authorize]
public IActionResult BuyWidgets()
{
...
}
} public void Configure(IApplicationBuilder app)
{
...
app.UseRouting();
app.UseAuthentication();
app.UseAuthorization();
app.UseEndpoints(endpoints =>
{
endpoints.MapDefaultControllerRoute().RequireAuthorization();
});
} [AllowAnonymous]
public class HomeController : ControllerBase
{
...
} public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
...
services.AddAuthorization(options =>
{
options.DefaultPolicy = new AuthorizationPolicyBuilder()
.RequireAuthenticatedUser()
.RequireScope("MyScope")
.Build();
});
} public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
services.AddAuthorization(options =>
{
options.FallbackPolicy = new AuthorizationPolicyBuilder()
.RequireAuthenticatedUser()
.RequireScope("MyScope")
.Build();
});
}
public void Configure(IApplicationBuilder app)
{
app.UseRouting();
app.UseAuthentication();
app.UseAuthorization();
app.UseEndpoints(endpoints =>
{
endpoints.MapDefaultControllerRoute();
});
}
[AllowAnonymous]
public class HomeController : ControllerBase
{
} public void Configure(IApplicationBuilder app)
{
...
app.UseRouting();
app.UseAuthentication();
app.UseAuthorization();
app.UseEndpoints(endpoints =>
{
endpoints
.MapHealthChecks("/healthz")
.RequireAuthorization(new AuthorizeAttribute(){ Roles = "admin", });
});
} 
public class HomeViewModel
{
public string Id { get; set; }
public string Message { get; set; }
public DateTime DateTime { get; set; }
} اکنون به پوشه‌ی Views بروید و فایل Index.cshtml را به این صورت تغییر دهید:
@model AspNetCoreDependencyInjection.Models.HomeViewModel
@{
ViewData["Title"] = "Home";
}
<div>
<div>
<div>
<p>
<b>Id : </b><span>@Model.Id</span> <br />
<b>Date And Time : </b><span> @Model.DateTime </span> <br/>
<b>Message : </b><span>@Model.Message</span>
</p>
</div>
</div>
</div> using AspNetCoreDependencyInjection.Services;
namespace AspNetCoreDependencyInjection.ServicesImplentaions
{
public class MessageServiceAA
{
public string Message()
{
return "A message from MessageServiceAA";
}
}
} namespace AspNetCoreDependencyInjection.Helpers
{
public class GuidProvider
{
private readonly Guid _serviceGuid;
public GuidProvider()
{
_serviceGuid = Guid.NewGuid();
}
public Guid GetNewGuid() => Guid.NewGuid();
public string GetGuidAsFormatedString(string prefix = "") => getFormatedGuid(_serviceGuid, prefix);
private string getFormatedGuid(Guid guid, string prefix = "")
{
var guidString = guid.GetHashCode().ToString("x");
if (string.IsNullOrEmpty(prefix) == false)
guidString = new StringBuilder($"{prefix}-").Append(guidString).ToString();
return guidString;
}
}
} حالا درون کنترل HomeController، این تغییرات را انجام می‌دهیم:
private readonly ILogger<HomeController> _logger;
private readonly MessageServiceAA _messageService;
private readonly GuidProvider _ guidProvider;
public HomeController(ILogger<HomeController> logger)
{
_logger = logger;
_messageService = new MessageServiceAA();
_guidProvider = new GuidProvider();
}
public IActionResult Index()
{
var model = new HomeViewModel()
{
Id = _ guidProvider.GetGuidAsFormatedString(),
Message = _messageService.Message(),
DateTime = DateTime.Now,
};
return View(model);
} همانطور که می‌بینید، در کد بالا، کنترلر HomeController، به دو شیء از کلاس‌ها و یا سرویس‌های GuidProvider و MessageServiceAA به صورت مستقیم وابسته شده‌است و با هر تغییری در هر کدام از این سرویسها، باید دوباره کامپایل شود. علاوه بر این اگر بخواهیم پیاده سازی‌های مختلفی را برای هر کدام از این موارد، ارائه دهیم، به مشکل بر می‌خوریم. خب بیاید تغییراتی را در کد بالا بدهیم تا مشکلات ذکر شده را حل کنیم.
برای این منظور پوشه‌ای را به نام Services می‌سازیم و اینترفیسی را
به نام IMessageBrokerA ایجاد می‌کنیم و سپس کاری می‌کنیم که MessageServiceAA از این
اینترفیس ارث بری کند:
namespace AspNetCoreDependencyInjection.Services
{
public interface IMessageServiceA
{
string Message();
}
} و حالا می‌خواهیم با
استفاده از تزریق وابستگی، وابستگی کنترلر HomeController را از کلاس MessageBrokerAA لغو کرده و آن را به اینترفیس IMessageBrokerA (انتزاع) وابسته کنیم. در
اینجا ما از تکنیک تزریق درون سازنده یا Constructor Injection استفاده می‌کنیم.
تزریق درون سازنده
در این تکنیک، ما لیستی از وابستگی‌های مورد نیاز را به عنوان پارامترهای ورودی سازنده‌ی کلاس، تعریف می‌کنیم:private readonly ILogger<HomeController> _logger;
private readonly IMessageServiceA _messageService;
private readonly GuidProvider _guidHelper;
public HomeController(ILogger<HomeController> logger , IMessageServiceA messageService)
{
_logger = logger;
_messageService = messageService;
_messageService = new MessageServiceAA();
_guidHelper = new GuidProvider();
} public class Startup
{
public Startup(IConfiguration configuration)
{
Configuration = configuration;
}
public IConfiguration Configuration { get; }
// This method gets called by the runtime. Use this method to add services to the container.
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
services.AddControllersWithViews();
}
// This method gets called by the runtime. Use this method to configure the HTTP request pipeline.
public void Configure(IApplicationBuilder app, IWebHostEnvironment env)
{
// کدها جهت خوانایی بیشتر مخفی شده اند
}
} همانطورکه می‌بینید، متد ConfigureService پارامتر IServiceCollection را می‌گیرد که به وسیله‌ی WebHost در زمان اجرای برنامه، مقدار دهی می‌شود.
تعداد زیادی Extension method برای IServiceCollection وجود دارند که برای پشتیبانی از ثبت کردن سرویس‌های مختلف در سناریوهای گوناگون به کار می‌روند. در اینجا ما از نسخه‌ی 3.1 چارچوب ASP.NET Core استفاده می‌کنیم. برای همین هم برای ثبت سرویس‌های پیش فرض فریمورک MVC از متد توسعه‌ی services.AddControllersWithViews() استفاده می‌کنیم. متد توسعه‌ی AddControllersWithViews() سرویس‌هایی را که معمولا در فریم ورک MVC استفاده می‌شوند، درون IServiceCollection ثبت می‌کند. در نسخه‌های قبلی چارچوب ASP.NET Core، مانند نسخه‌های 2.1 و 2.2 برای این کار از متد توسعه‌ی AddMvc() استفاده می‌شد.
در Microsoft Dependency Injection Container ، معمولا ترتیب ثبت سرویسها مهم نیست.
خب، اولین سرویس اختصاصی برنامه‌ی خودمان را با چرخه‌ی حیات Transient و زیر سرویس پیشین، به شکل زیر ثبت می‌کنیم :
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
services.AddControllersWithViews();
services.AddTransient<IMessageServiceA, MessageServiceAA>();
} public static IServiceCollection AddTransient<TService, TImplementation>(this IServiceCollection services)
در اینجا وقتی ما برای IMessageServiceA ، پیاده سازی MessageServiceA را ثبت می‌کنیم، از این به بعد DI Container، هر زمانیکه در لیست پارامترهای سازنده‌ی یک کلاس، IMessageServiceA را مشاهده کند، بررسی می‌کند که چه کلاسی به عنوانی پیاده سازی این اینترفیس ثبت شده‌است، سپس از آن نمونه سازی می‌کند و درون سازنده‌ی مورد نظر تزریق می‌کند. خب، حالا برنامه را دوباره اجرا کنید؛ می‌بینید که برنامه اجرا می‌شود.