آموزش Prism #2
تشریح پروژه:
میخواهیم برنامه ای بنویسیم که دارای سه ماژول زیر است.:
- ماژول Navigator : برای انتخاب و Switch کردن بین ماژولها استفاده میشود؛
- ماژول طبقه بندی کتابها : لیست طبقه بندی کتابها را به ما نمایش میدهد؛
- ماژول لیست کتابها : عناوین کتابها به همراه نویسنده و کد کتاب را به ما نمایش میدهد.
ابتدا یک پروژه WPF در Vs.Net ایجاد کنید(در اینجا من نام آن را FirstPrismSample گذاشتم). قصد داریم یک صفحه طراحی کنیم که دو ماژول مختلف در آن لود شود. ابتدا باید Shell پروژه رو طراحی کنیم. یک Window جدید به نام Shell بسازید و کد زیر را در آن کپی کنید.
<Window x:Class="FirstPrismSample.Shell" xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" xmlns:com="http://www.codeplex.com/CompositeWPF" Title="Prism Sample By Masoud Pakdel" Height="400" Width="600" WindowStartupLocation="CenterScreen"> <DockPanel> <ContentControl com:RegionManager.RegionName="WorkspaceRegion" Width="400"/> <ContentControl com:RegionManager.RegionName="NavigatorRegion" DockPanel.Dock="Left" Width="200" /> </DockPanel> </Window>
#پروژه Common
قبل از هر چیز یک پروژه Common میسازیم و مشترکات بین ماژولها رو در آن قرار میدهیم(این پروژه باید به تمام ماژولها رفرنس داده شود). این مشترکات شامل :
- کلاس پایه ViewModel
- کلاس ViewRequestEvent
- کلاس ModuleService
کد کلاس ViewModelBase که فقط اینترفیس INotifyPropertyChanged رو پیاده سازی کرده است:
using System.ComponentModel; namespace FirstPrismSample.Common { public abstract class ViewModelBase : INotifyPropertyChanged { public event PropertyChangedEventHandler PropertyChanged; protected void RaisePropertyChangedEvent( string propertyName ) { if ( PropertyChanged != null ) { PropertyChangedEventArgs e = new PropertyChangedEventArgs( propertyName ); PropertyChanged( this, e ); } } } }
using Microsoft.Practices.Composite.Presentation.Events; namespace FirstPrismSample.Common.Events { public class ViewRequestedEvent : CompositePresentationEvent<string> { } }
توضیح درباره EventAggregator
EventAggregator یا به اختصار EA مکانیزمی است در پروژهای ماژولار برای اینکه در Composite UIها بتوانیم بین کامپوننتها ارتباط برقرار کنیم. استفاده از EA وابستگی بین ماژولها را از بین خواهد برد. برنامه نویسانی که با MVVM Light آشنایی دارند از قابلیت Messaging موجود در این فریم ورک برای ارتباط بین View و ViewModel استفاده میکنند. در Prism این عملیات توسط EA انجام میشود. یعنی برای ارتباط با Viewها باید از EA تعبیه شده در Prism استفاده کنیم. در ادامه مطلب، چگونگی استفاده از EA را خواهید آموخت.
namespace FirstPrismSample .Common { public interface IModuleServices { void ActivateView(string viewName); } }
using Microsoft.Practices.Composite.Regions; using Microsoft.Practices.Unity; namespace FirstPrismSample.Common { public class ModuleServices : IModuleServices { private readonly IUnityContainer m_Container; public ModuleServices(IUnityContainer container) { m_Container = container; } public void ActivateView(string viewName) { var regionManager = m_Container.Resolve<IRegionManager>(); // غیر فعال کردن ویو IRegion workspaceRegion = regionManager.Regions["WorkspaceRegion"]; var views = workspaceRegion.Views; foreach (var view in views) { workspaceRegion.Deactivate(view); } //فعال کردن ویو انتخاب شده var viewToActivate = regionManager.Regions["WorkspaceRegion"].GetView(viewName); regionManager.Regions["WorkspaceRegion"].Activate(viewToActivate); } } }
*نکته: در هر ماژول ارجاع به اسمبلیهای Prism مورد نیاز است.
#ماژول طبقه بندی کتاب ها:
برای شروع یک Class Library جدید به نام ModuleCategory به پروژه اضافه کنید. یک UserControl به نام CategoryView بسازید و کدهای زیر را در آن کپی کنید.
<UserControl x:Class="FirstPrismSample.ModuleCategory.CategoryView " xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" Background="LightGray" FlowDirection="RightToLeft" FontFamily="Tahoma"> <Grid> <Grid.RowDefinitions> <RowDefinition Height="Auto"/> <RowDefinition Height="*"/> </Grid.RowDefinitions> <TextBlock Text=" طبقه بندی ها"/> <ListView Grid.Row="1" Margin="10" Name="lvCategory"> <ListView.View> <GridView> <GridViewColumn Header="کد" Width="50" /> <GridViewColumn Header="عنوان" Width="200" /> </GridView> </ListView.View> </ListView> </Grid> </UserControl>
using Microsoft.Practices.Composite.Events; using Microsoft.Practices.Composite.Modularity; using Microsoft.Practices.Composite.Regions; using Microsoft.Practices.Unity; using FirstPrismSample.Common; using FirstPrismSample.Common.Events; using Microsoft.Practices.Composite.Presentation.Events; namespace FirstPrismSample.ModuleCategory { [Module(ModuleName = "ModuleCategory")] public class CategoryModule : IModule { private readonly IUnityContainer m_Container; private readonly string moduleName = "ModuleCategory"; public CategoryModule(IUnityContainer container) { m_Container = container; } ~CategoryModule() { var eventAggregator = m_Container.Resolve<IEventAggregator>(); var viewRequestedEvent = eventAggregator.GetEvent<ViewRequestedEvent>(); viewRequestedEvent.Unsubscribe(ViewRequestedEventHandler); } public void Initialize() { var regionManager = m_Container.Resolve<IRegionManager>(); regionManager.Regions["WorkspaceRegion"].Add(new CategoryView(), moduleName); var eventAggregator = m_Container.Resolve<IEventAggregator>(); var viewRequestedEvent = eventAggregator.GetEvent<ViewRequestedEvent>(); viewRequestedEvent.Subscribe(this.ViewRequestedEventHandler, true); } public void ViewRequestedEventHandler(string moduleName) { if (this.moduleName != moduleName) return; var moduleServices = m_Container.Resolve<IModuleServices>(); moduleServices.ActivateView(moduleName); } } }
*ModuleAttribute استفاده شده در بالای کلاس برای تعیین نام ماژول استفاده میشود. این Attribute دارای دو خاصیت دیگر هم است :
- OnDemand : برای تعیین اینکه ماژول باید به صورت OnDemand (بنا به درخواست) لود شود.
- StartupLoaded : برای تعیین اینکه ماژول به عنوان ماژول اول پروزه لود شود.(البته این گزینه Obsolute شده است)
*برای تعریف ماژول کلاس مورد نظر حتما باید اینترفیس IModule را پیاده سازی کند. این اینترفیس فقط شامل یک متد است به نام Initialize.
*در این پروژه چون Viewهای برنامه صرفا جهت نمایش هستند در نتیجه نیاز به ایجاد ViewModel برای آنها نیست. در پروژههای اجرایی حتما برای هر View باید ViewModel متناظر با آن تهیه شود.
توضیح درباره متد Initialize
در این متد ابتدا با استفاده از Container موجود RegionManager را به دست میآوریم. با استفاده از RegionManager میتونیم یک CompositeUI طراحی کنیم. در فایل Shell مشاهده کردید که یک صفحه به دو ناحیه تقسیم شد و به هر ناحیه هم یک نام اختصاص دادیم. دستور زیر به یک ناحیه اشاره خواهد داشت:
regionManager.Regions["WorkspaceRegion"]
#ماژول لیست کتاب ها:
ابتدا یک Class Library به نام ModuleBook بسازید و همانند ماژول قبلی نیاز به یک Window و یک کلاس داریم:
BookWindow که کاملا مشابه به CategoryView است.
<UserControl x:Class="FirstPrismSample.ModuleBook.BookView" xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" Background="LightGray" FontFamily="Tahoma" FlowDirection="RightToLeft"> <Grid> <Grid.RowDefinitions> <RowDefinition Height="Auto"/> <RowDefinition Height="*"/> </Grid.RowDefinitions> <TextBlock Text="لیست کتاب ها"/> <ListView Grid.Row="1" Margin="10" Name="lvBook"> <ListView.View> <GridView> <GridViewColumn Header="کد" Width="50" /> <GridViewColumn Header="عنوان" Width="200" /> <GridViewColumn Header="نویسنده" Width="150" /> </GridView> </ListView.View> </ListView> </Grid> </UserControl>
کلاس BookModule که پیاده سازی و توضیحات آن کاملا مشابه به CategoryModule میباشد.
using Microsoft.Practices.Composite.Events; using Microsoft.Practices.Composite.Modularity; using Microsoft.Practices.Composite.Presentation.Events; using Microsoft.Practices.Composite.Regions; using Microsoft.Practices.Unity; using FirstPrismSample.Common; using FirstPrismSample.Common.Events; namespace FirstPrismSample.ModuleBook { [Module(ModuleName = "moduleBook")] public class BookModule : IModule { private readonly IUnityContainer m_Container; private readonly string moduleName = "ModuleBook"; public BookModule(IUnityContainer container) { m_Container = container; } ~BookModule() { var eventAggregator = m_Container.Resolve<IEventAggregator>(); var viewRequestedEvent = eventAggregator.GetEvent<ViewRequestedEvent>(); viewRequestedEvent.Unsubscribe(ViewRequestedEventHandler); } public void Initialize() { var regionManager = m_Container.Resolve<IRegionManager>(); var view = new BookView(); regionManager.Regions["WorkspaceRegion"].Add(view, moduleName); regionManager.Regions["WorkspaceRegion"].Deactivate(view); var eventAggregator = m_Container.Resolve<IEventAggregator>(); var viewRequestedEvent = eventAggregator.GetEvent<ViewRequestedEvent>(); viewRequestedEvent.Subscribe(this.ViewRequestedEventHandler, true); } public void ViewRequestedEventHandler(string moduleName) { if (this.moduleName != moduleName) return; var moduleServices = m_Container.Resolve<IModuleServices>(); moduleServices.ActivateView(m_WorkspaceBName); } } }
برای این ماژول هم ابتدا View مورد نظر را ایجاد میکنیم:
<UserControl x:Class="FirstPrismSample.ModuleNavigator.NavigatorView" xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" > <Grid> <StackPanel VerticalAlignment="Center"> <TextBlock Text="انتخاب ماژول" Foreground="Green" HorizontalAlignment="Center" VerticalAlignment="Center" FontFamily="Tahoma" FontSize="24" FontWeight="Bold" /> <Button Command="{Binding ShowModuleCategory}" Margin="5" Width="125">طبقه بندی کتاب ها</Button> <Button Command="{Binding ShowModuleBook}" Margin="5" Width="125">لیست کتاب ها</Button> </StackPanel> </Grid> </UserControl>
public interface INavigatorViewModel { ICommand ShowModuleCategory { get; set; } ICommand ShowModuleBook { get; set; } string ActiveWorkspace { get; set; } IUnityContainer Container { get; set; } event PropertyChangedEventHandler PropertyChanged; }
*خاصیت ActiveWorkspace برای تعیین workspace فعال تعریف شده است.
حال به پیاده سازی مثال بالا میپردازیم:
public class NavigatorViewModel : ViewModelBase, INavigatorViewModel { public NavigatorViewModel(IUnityContainer container) { this.Initialize(container); } public ICommand ShowModuleCategory { get; set; } public ICommand ShowModuleBook { get; set; } public string ActiveWorkspace { get; set; } public IUnityContainer Container { get; set; } private void Initialize(IUnityContainer container) { this.Container = container; this.ShowModuleCategory = new ShowModuleCategoryCommand(this); this.ShowModuleBook = new ShowModuleBookCommand(this); this.ActiveWorkspace = "ModuleCategory"; } }
public class ShowModuleCategoryCommand : ICommand { private readonly NavigatorViewModel viewModel; private const string workspaceName = "ModuleCategory"; public ShowModuleCategoryCommand(NavigatorViewModel viewModel) { this.viewModel = viewModel; } public bool CanExecute(object parameter) { return viewModel.ActiveWorkspace != workspaceName; } public event EventHandler CanExecuteChanged { add { CommandManager.RequerySuggested += value; } remove { CommandManager.RequerySuggested -= value; } } public void Execute(object parameter) { CommandServices.ShowWorkspace(workspaceName, viewModel); } }
public class ShowModuleBookCommand : ICommand { private readonly NavigatorViewModel viewModel; private readonly string workspaceName = "ModuleBook"; public ShowModuleBookCommand( NavigatorViewModel viewModel ) { this.viewModel = viewModel; } public bool CanExecute( object parameter ) { return viewModel.ActiveWorkspace != workspaceName; } public event EventHandler CanExecuteChanged { add { CommandManager.RequerySuggested += value; } remove { CommandManager.RequerySuggested -= value; } } public void Execute( object parameter ) { CommandServices.ShowWorkspace( workspaceName , viewModel ); } }
public static void ShowWorkspace(string workspaceName, INavigatorViewModel viewModel) { var eventAggregator = viewModel.Container.Resolve<IEventAggregator>(); var viewRequestedEvent = eventAggregator.GetEvent<ViewRequestedEvent>(); viewRequestedEvent.Publish(workspaceName); viewModel.ActiveWorkspace = workspaceName; }
عدم وابستگی ماژول ها
xcopy "$(TargetDir)FirstPrismSample.ModuleBook.dll" "$(SolutionDir)FirstPrismSample\bin\$(ConfigurationName)\Modules\" /Y
مانند:
مراحل بالا برای هر ماژول باید تکرار شود(ModuleNavigation , ModuleBook , ModuleCategory). بعد از Rebuild پروژه در فولدر bin پروژه اصلی یک فولدر به نام Module ایجاد میشود که اسمبلی هر ماژول در آن کپی خواهد شد.
ایجاد Bootstrapper
حال نوبت به Bootstrapper میرسد(در پست قبلی در باره مفهوم Bootstrapper شرح داده شد). در پروژه اصلی یعنی جایی که فایل App.xaml قرار دارد کلاس زیر را ایجاد کنید.
public class Bootstrapper : UnityBootstrapper { protected override void ConfigureContainer() { base.ConfigureContainer(); Container.RegisterType<IModuleServices, ModuleServices>(); } protected override DependencyObject CreateShell() { var shell = new Shell(); shell.Show(); return shell; } protected override IModuleCatalog GetModuleCatalog() { var catalog = new DirectoryModuleCatalog(); catalog.ModulePath = @".\Modules"; return catalog; } }
متد GetModuleCatalog برای تعیین مسیر ماژولها در پروژه کاربرد دارد. در این متد با استفاده از خاصیت ModulePath کلاس DirectoryModuleCatalog تعیین کرده ایم که ماژولهای پروژه در فولدر Modules موجود در bin اصلی پروژه قرار دارد. اگر به دستورات کپی در Post Build Event قسمت قبل توجه کنید میبینید که دستور ساخت فولدر وجود دارد.
"$(SolutionDir)FirstPrismSample\bin\$(ConfigurationName)\Modules\" /Y
در پایان باید فایل App.xaml را تغییر دهید به گونه ای که متد Run در کلاس Bootstapper ابتدا اجرا شود.
public partial class App : Application { protected override void OnStartup(StartupEventArgs e) { base.OnStartup(e); var bootstrapper = new Bootstrapper(); bootstrapper.Run(); } }
اجرای پروژه:
بعد از اجرا، با انتخاب ماژول مورد نظر اطلاعات ماژول در Workspace Content Control لود خواهد شد.
ادامه دارد...
نحوهی ذخیره سازی لاگها
سطح سایت
- Client IP address
- User name
- Date
- Time
- Service and instance
- Server name
- Server IP address
- Time taken
- Client bytes sent
- Server bytes sent
- (Service status code (A value of 200 indicates that the request was fulfilled successfully
- (Windows status code (A value of 0 indicates that the request was fulfilled successfully.
- Request type
- Target of operation
- (Parameters (the parameters that are passed to a script
192.168.114.201, -, 03/20/01, 7:55:20, W3SVC2, SERVER, 172.21.13.45, 4502, 163, 3223, 200, 0, GET, /DeptLogo.gif, -,
نام فیلد | نوع حالت مقداردهی | توضیح اتفاقات افتاده | |
Client IP address | 192.168.114.201 | آی پی کلاینت | |
User name | - | کاربر ناشناس است | |
Date | 03/20/01 | تاریخ فعالیت | |
Time | 7:55:20 | ساعت فعالیت | |
Service and instance | W3SVC2 | لاگی که مربوط به سایت خاصی میشود به صورت #W3SVC نمایش داده میشود که علامت # شماره سایت میباشد که در اینجا این لاگ مربوط به سایت شماره 2 است | |
Server name | SERVER | نام سرور | |
Server IP | 172.21.13.45 | آی پی سرور | |
Time taken | 4502 | چقدر انجام عملیات این درخواست به طول انجامیده است که بر حسب میلی ثانیه است. | |
Client bytes sent | 163 | تعداد بایت هایی که از طرف کلاینت به سرور ارسال شده است | |
Server bytes sent | 3223 | تعداد بایت هایی که از طرف سرور به سمت کلاینت ارسال شده است | |
Service status code | 200 | درخواست کاملا موفقیت آمیز بوده است | |
Windows status code | 0 | درخواست کاملا موفقیت آمیز بوده است | |
Request type | GET | نوع درخواست کاربر | |
Target of operation | /DeptLogo.gif | کاربر قصد دانلود یک فایل تصویری GIF داشته است که نامش Deptlogo است | |
Parameters | - | پارامتری ارسال نشده است |
فرمت NCSA: این فرمت توسط مرکز علمی کاربردهای ابرمحاسباتی National Center for Supercomputing Applications ایجاد شده و دقیقا مانند قبلی نمیتوان در آن نوع فیلدها را مشخص کرد و برای جدا سازی، از فاصله space استفاده میکند و ثبت مقدار زمان در آن هم به صورت محلی و هم UTC میباشد.
- Remote host address
- (Remote log name (This value is always a hyphen
- User name
- Date, time, and Greenwich mean time (GMT) offset
- Request and protocol version
- (Service status code (A value of 200 indicates that the request was fulfilled successfully
- Bytes sen
نمونه ای از یک لاگ ثبت شده:
172.21.13.45 - Microsoft\JohnDoe [08/Apr/2001:17:39:04 -0800] "GET /scripts/iisadmin/ism.dll?http/serv HTTP/1.0" 200 3401
نام فیلد | مقدار ثبت شده | توضیح اتفاق افتاده |
Remote host address | 172.21.13.45 | آی پی کلاینت |
Remote log name | - | نامی وجود ندارد |
User name | Microsoft\JohnDoe | نام کاربری |
Date, time, and GMT offset | [08/Apr/2001:17:39:04 -0800] | تاریخ و ساعت فعالیت به صورت محلی که 8 ساعت از مبدا گرینویچ بیشتر است |
Request and protocol version | GET /scripts/iisadmin/ism.dll?http/serv HTTP/1.0 | کاربر با متد GET و Http نسخهی یک، درخواست فایل ism.dll را کرده است. |
Service status code | 200 | عملیات کاملا موفقیت آمیز بود. |
Bytes sent | 3401 | تعداد بایتهای ارسال شده به سمت کاربر |
امنیت در برابر کاربران مهاجم مانند همان فرمت قبلی صورت گرفته است.
فرمت W3C: توسط W3C توسط کنسرسیوم جهانی وب ارائه شده است و یک فرمت customizable ASCII text-based است. به این معنی که میتوان فیلدهایی که در گزارش نهایی میآید را خودتان مشخص کنید، که برای اینکار در کنار لیست، دکمهی Select وجود دارد که میتوانید هر کدام از فیلدهایی را که خواستید، انتخاب کنید تا به ترتیب در خط لاگ ظاهر شوند. تاریخ ثبت به صورت UTC است.
نام فیلد | توضیح | به طور پیش فرض انتخاب شده است |
Date | تاریخ رخ دادن فعالیت | بله |
Time | ساعت زخ دادن فعالیت بر اساس UTC | بله |
Client IP Address | آی پی کلاینت | بله |
User Name | نام کاربری که هویت آن تایید شده و در صورتی که هویت تایید شده نباشد و کاربر ناشناس باشد، جای آن - قرار میگیرد | بله |
Service Name and Instance Number | نام و شماره سایتی که درخواست در آن صورت گرفته است | خیر |
Server Name | نام سروری که لاگ روی آن ثبت میشود | خیر |
Server IP Address | آی پی سرور که لاگ روی آن ثبت میشود | بله |
Server Port | شمره پورتی که سرویس مورد نظر روی آن پورت اعمال میشود. | بله |
Method | متد درخواست مثل GET | بله |
URI Stem | هدف درخواست یا Target مثل index.htm | بله |
URI Query | کوئری ارسال شده برای صفحات داینامیک | بله |
HTTP Status | کد وضیعینی HTTP status | بله |
Win32 Status | کد وضعیتی ویندوز | خیر |
Bytes Sent | تعداد بایتهای ارسال شده به سمت کلاینت | خیر |
Bytes Received | تعداد بایتهای دریافت شده از سمت کلاینت | خیر |
Time Taken | زمان به طول انجامیدن درخواست بر حسب میلی ثانیه | خیر |
Protocol Version | درخواست با چه نسخهای از پروتکل http یا ftp ارسال شده است | خیر |
Host | اگر در هدر درخواست ارسالی این گزینه بوده باشد، نوشته خواهد شد. | خیر |
User Agent | اطلاعات را از هدر درخواست میگیرد. | بله |
Cookie | اگر کوکی رد و بدل شده باشد، محتویات کوکی ارسالی یا دریافت شده | خیر |
Referrer | کاربر از چه سایتی به سمت سایت ما آمده است. | خیر |
Protocol Substatus | در صورت رخ دادن خطا در IIS ، کد خطا بازگردانده میشود. در IIS به منظور امنیت بیشتر و کاهش حملات، محتوای خطاهای رخ داده در IIS به صورت متنی نمایش داده نمیشوند و شامل کد خطایی به اسم Substatus Code هستند تا مدیران شبکه با ردیابی لاگها پی به دلیل خطا و درخواستهای ناموفق ببرند. برای مثال Error 404.2 به این معنی است که فایل درخواستی به دلیل قوانین محدود کنده، قفل شده و قابل ارائه نیست. ولی هکر تنها با خطای 404 یعنی وجود نداشتن فایل روبرو میشود. در حالت substatus code، کد شماره 2 را هم خواهید داشت که در لاگ ثبت میشود. هر شخصی که در سرور توانایی دسترسی به لاگها را داشته باشد، میتواند کد دوم خطا را نیز مشاهده کند. برای مثال مدیر سرور متوجه میشود که یکی از فایلهای مورد نظر به کاربران، خطای 404 نمایش میدهد و با بررسی لاگها متوجه میشود که کد خطا 404.9 هست. از آنجا که ما همهی کدها را حفظ نیستیم به این صفحه رجوع میکنیم و متوجه میشویم تعداد کاربرانی که برای این فایل، اتصال connection ایجاد کردهاند بیش از مقدار مجاز است و مدیر میتواند این وضع را کنترل کند. برای مثال تعداد اتصالات مجاز را نامحدود unlimited تعیین کند. | بله |
- uri-query
- host
- (User-Agent)
- Cookie
- Referrer
- substatus
گزینه Custom : موقعی که شما این گزینه را انتخاب کنید ماژول logging غیرفعال خواهد شد. زیرا این امکان در IIS قابل پیکربندی نیست و نوشتن ماژول آن بر عهده شما خواهد بود؛ با استفاده از اینترفیس های ILogPlugin ، ILogPluginEx و ILogUIPlugin آن را پیاده سازی کنید.
ذخیره اطلاعات به انکدینگ UTF-8 و موضوع امنیت
برای اینکه مطمئن شوید که آیا دات نت فریم ورک نصب شده است، میتوانید در شاخهی system32 سیستم، وجود فایل MSCorEE.dll را بررسی نمایید. البته بر روی یک سیستم میتواند نسخههای مختلفی از یک دات نت فریم ورک نصب باشد. برای آگاهی از اینکه چه نسخههایی بر روی سیستم نصب است باید مسیرهای زیر را مورد بررسی قرار دهید:
%SystemRoot%\Microsoft.NET\Framework %SystemRoot%\Microsoft.NET\Framework64
بستهی دات نت فریمورک شامل ابزار خط فرمانی به نام CLRVer.exe میشود که همهی نسخههای نصب شده را نشان میدهد. این ابزار با سوییچ all میتواند نشان دهد که چه پروسههایی در حال حاضر دارند از یک نسخهی خاص استفاده میکنند. یا اینکه ID یک پروسه را به آن داده و نسخهی در حال استفاده را بیابیم.
قبل از اینکه پروسهی بارگیری یک اسمبلی را بررسی کنیم، بهتر است به نسخههای 32 و 64 بیتی ویندوز، نگاهی بیندازیم:
یک برنامه در حالت عمومی بر روی تمامی نسخهها قابل اجراست و نیازی نیست که توسعه دهنده کار خاصی انجام دهد. ولی اگر توسعه دهنده نیاز داشته باشد که برنامه را محدود به پلتفرم خاصی کند، باید از طریق برگه build در projectProperties در قسمت PlatformTarget معماری پردازنده را انتخاب کند:
بسته به پلتفرمی که برای توزیع انتخاب میکنید، کامپایلر به ساخت اسمبلیهای با هدرهای (+)P32 میپردازد. مایکروسافت دو ابزار خط فرمان را به نامهای DumpBin .exe و CoreFlags .exe در راستای آزمایش و بررسی هدرهای تولید شده توسط کامپایلر ارائه کرده است.
موقعی که شما یک فایل اجرایی را اجرا میکنید، ابتدا هدرها را خوانده و طبق اطلاعات موجود تصمیم میگیرد برنامه به چه شکلی اجرا شود. اگر دارای هدر p32 باشد قابل اجرا بر روی سیستمهای 32 و 64 بیتی است و اگر +PE32 باشد روی سیستمهای 64 بیتی قابل اجرا خواهد بود. همچنین به بررسی معماری پردازنده که در قسمت هدر embed شده، پرداخته تا اطمینان کسب کند که با خصوصیات پردازنده مقصد مطابقت میکند.
نسخههای 64 بیتی ارائه شده توسط مایکروسافت دارای فناوری به نام WOW64 یا Windows On Windows64 هستند که اجازهی اجرای برنامههای 32 بیت را روی نسخههای 64 بیتی، میدهند.
جدول زیر اطلاعاتی را ارائه میکند که در حالت عادی برنامه روی چه سیستمهایی ارائه شده است و اگر آنرا محدود به نسخههای 32 یا 64 بیتی کنیم، نحوهی اجرا آن بر روی سایر پلتفرمها چگونه خواهد بود.
%SystemRoot%\SysWow64
بایدها و نبایدهای استفاده از IoC Containers
public partial class Test : Controller { private IUnitOfWork _uow; private IService _Service; public Test() { _uow = ObjectFactory.GetInstance<IUnitOfWork>(); _userService = ObjectFactory.GetInstance<IService>(); } // Other Methods }
چرا و در چه زمانی باید به سراغ برنامه نویسی موازی رفت !؟
مفهوم Thread Safe
Thread Safe یک مفهوم مرتبط به زبانهای برنامه نویسی با قابلیت اجرای چند ریسمانی میباشد؛ بدین مفهوم که Thread safe فقط در نرم افزارهایی که به صورت Multi Thread نوشته شدهاند معنا پیدا میکند.درک مفهوم Thread Safe و تکنیکهای مرتبط با آن، در نرم افزارهای چند ریسمانی بسیار حائز اهمیت میباشد. چرا که باعث بروز برخی خطاهای منطقی در عملکرد سیستم خواهد شد که بعضاً ردگیری آنها نیز بسیار دشوار است. به طور کلی هنگامیکه threadهای مختلفی در یک برنامه در حال کار همزمان میباشند، رخ دادن دو اتفاق شایع زیر دور از ذهن نیست:
1- Dead Lock
public static void Function_A() { lock (resource_1) { Thread.Sleep(1000); lock (resource_ 2) { } } } public static void Function_B() { lock (resource_2) { Thread.Sleep(1000); lock (resource_1) { } } } static void Main() { Thread thread_A = new Thread((ThreadStart)Function_A); Thread thread_B = new Thread((ThreadStart)Function_B); thread_A.Start(); thread_B.Start(); while (true) { // Stare at the two threads in deadlock. } }
2- Race conditions
if (x == 5) { y = x * 2; }
اگر بلافاصله بعد از بررسی مقدار متغیر x توسط یک thread ،thread دیگری این مقدار را تغییر دهد، دیگر نتیجهی این بلاک کد، منطقی نخواهد بود و جواب، ۱۰ نخواهد شد.
npm install electron-packager --save-dev
"build":"electron-packager . myapp --platform=all --arch=all --overwrite"
darwin | سیستم عامل مکینتاش |
linux | سیستم عامل لینوکس |
win32 | سیستم عامل ویندوز |
فلگ بعدی معماری سیستم عامل را نشان میدهد که برای سیستمهای 32 بیتی مقدار ia32 و برای سیستمهای 64 بیتی مقدار x64 میباشد. ولی در صورتیکه همه مقادیر را در نظر دارید، میتوانید همانند خط بالا از مقدار all استفاده کنید.
در همه حالات بالا اگر فقط تعدادی از آنها را بخواهید وارد کنید، میتوانید هر عبارت را با , از هم جدا سازید؛ مانند darwin,linux که برای این دو پلتفرم تنها نسخه اجرایی تولید میشود.
فلگ آخر اجباری نیست، ولی برای دفعات بعدی بسیار مناسب است. اگر از قبل یک بسته بندی وجود دارد، بسته بندی جدید بر روی قبلیها رونویسی خواهد شد.
حال با دستور زیر در nodejs، عملیات بسته بندی را آغاز میکنیم:
npm run build
یکی از دیگر فلگها که کاربردی میباشد، برای نادیده گرفتن ورورد یک سری پکیجها به بسته نهایی است که به طور پیش فرض جلوی ورود بستههای eletron-prebuilt و electron-packager را میگیرد. ولی اگر دوست دارید تا بستههای دیگری را نیز به این لیست اضافه کنید، دستو زیر را به کار ببرید:
--ignore=node_modules/<package_name> یا --ignore=node_modules/electron_[0-9]*
فلگهای پر استفاده دیگر این بسته:
aap-version | نسخه برنامه |
app-copyright | متنی برای قانون کپی رایت |
asar | موقعی که برنامهای را بسته بندی میکنید، در دایرکتوری Resources/App، هنوز سورس برنامه وجود دارد که فایل اجرایی شما بدون آن قادر به ادامه فعالیت نیست. ولی اگر بخواهیم این سورس را در اختیار شخصی قرار ندهیم، باید از ویژگی asar استفاده کنیم. با استفاده از این فلگ، فایلی با نام app.asar جای این دایرکتوری ایجاد خواهد شد و دیگر نیازی نیست تا سورس برنامه همراه آن باشد. |
icon | در صورتیکه قصد استفاده از آیکنی بجز آیکون الکترون را دارید. |
out | به طور پیش فرض برنامه نهایی در دایرکتوری کاری پروژه اضافه میشود. در صورتیکه قصد دارید آنرا در دایرکتوری بجز دایرکتوری کاری قرار دهید، از این ویژگی استفاده کنید. |
version-string | این خصوصیت برای نسخه بندی برنامه است که فقط برای ویندوز کاربرد دارد و شامل خصوصیاتی چون نام محصول، نام سازنده، توصیف برنامه و ... میباشد:--version-string.ProductName="Product" Properties supported: - CompanyName - FileDescription - OriginalFilename - ProductName - InternalName |
prune | استفاده از این فلگ باعث میشود کلیه بستههای معرفی شده در dev-dependency به بسته نهایی اضافه نشوند |
دستور بسته بندی بالا را نیز میتوان به طور خلاصهتر نیز نوشت :
electron-packager . --all
EF Code First #12
var container = new Container(x => { // تنظیمات در اینجا });
public static class ObjectFactory { private static readonly Lazy<Container> _containerBuilder = new Lazy<Container>(defaultContainer, LazyThreadSafetyMode.ExecutionAndPublication); public static IContainer Container { get { return _containerBuilder.Value; } } private static Container defaultContainer() { return new Container(x => { // تنظیمات در اینجا }); } }
ایجاد یک پروژه با استفاده Razor
در ادامه با هم یک مثال را با استفاده از Razor ایجاد میکنیم. یک پروژه جدید را با قالب Empty و با نام Razor ایجاد میکنیم.
مراحل:
1- ابتدا در کلاس startup قابلیت MVC را فعال میکنیم؛ با قرار دادن کد زیر در متد ConfigureServices:
services.AddMvc();
app.Run(async (context) => { await context.Response.WriteAsync("Hello World!"); });
namespace Razor { public class Startup { // This method gets called by the runtime. Use this method to add services to the container. // For more information on how to configure your application, visit https://go.microsoft.com/fwlink/?LinkID=398940 public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddMvc(); } // This method gets called by the runtime. Use this method to configure the HTTP request pipeline. public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env) { if (env.IsDevelopment()) { app.UseDeveloperExceptionPage(); } //app.Run(async (context) => //{ // await context.Response.WriteAsync("Hello World!"); //}); } } }
ایجاد یک Model
یک پوشه جدید را به نام Models ایجاد و بعد در این پوشه یک کلاس را به نام Product ایجاد میکنیم و کدهای زیر را در آن قرار میدهیم:
namespace Razor.Models { public class Product { public int ProductID { get; set; } public string Name { get; set; } public string Description { get; set; } public decimal Price { get; set; } public string Category { set; get; } } }
ایجاد Controller
تنظیمات پیشفرض را در فایل Startup انجام دادهایم. درخواستهایی را که توسط کاربر ارسال میشوند، به controller پیشفرضی که نامش در اینجا Home است، ارسال میکند. حالا ما یک پوشه جدید را به نام Controllers ایجاد میکنیم و در آن یک کنترلر جدید را به نام HomeController ایجاد میکنیم و کدهای زیر را در آن قرار میدهیم:
namespace Razor.Controllers { public class HomeController : Controller { // GET: /<controller>/ public ViewResult Index() { Product myProduct = new Product { ProductID = 1, Name = "Kayak", Description = "A boat for one person", Category = "Watersports", Price = 275M }; return View(myProduct); } } }
ایجاد View
برای ایجاد یک View پیشفرض برای Action Method فوق در پوشه Views/Home یک MVC View Page (Razor View Page) را به نام Index.schtml ایجاد میکنیم.
- نکته1: پوشه View و داخل آن Home را ایجاد کنید.
- نکته2: معادل MVC View Page در نسخه جدید، Razor View میباشد. اگر در لیست این آیتم را انتخاب کنید، در توضیحات پنل سمت راست میتوانید این مطلب را مشاهده کنید.
- نکته3: دقت نمایید برای اینکه پروژه net Core2. باشد و تمام مشخصات موردنظر را داشته باشد، باید نگارش ویژوال استودیو VS 2017.15.6.6 و یا بیشتر باشد.
@model Razor.Models.Product @{ Layout = null; } <!DOCTYPE html> <html> <head> <meta name="viewport" content="width=device-width"/> <title>Index</title> </head> <body> Content will go here </body> </html>
تا اینجا ما یک پروژه ساده را ایجاد نمودهایم که قابلیت استفادهی از Razor را هم دارد. در ادامه نحوهی استفاده از امکانات Razor شرح داده میشوند.
استفاده از Model در یک View
برای استفاده از شیء مدل در View، باید در View به آن شیء و مشخصات آن دسترسی داشته باشیم که این دسترسی را Razor با استفاده از کاراکتر @ برای ما ایجاد میکند. برای اتصال به Model از عبارت model@ (حتما باید حروف کوچک باشد) استفاده میکنیم و برای دسترسی به مشخصات مدل از عبارت Model@ (حتما باید حرف اول آن بزرگ باشد) استفاده میکنیم. به کد زیر دقت کنید:
@model Razor.Models.Product @{ Layout = null; } <!DOCTYPE html> <html> <head> <meta name="viewport" content="width=device-width"/> <title>Index</title> </head> <body> @Model.Name </body> </html>
نتیجه خروجی بالا مانند زیر میباشد:
معرفی View Imports
زمانیکه بخواهیم به یک کلاس در View دسترسی داشته باشیم، باید فضای نام آن کلاس را مانند کد زیر در بالای View اضافه کنیم. حالا اگر بخواهیم به چند کلاس دسترسی داشته باشیم، باید این کار را به ازای هر کلاس در هر View انجام دهیم که سبب ایجاد کدهای اضافی در Viewها میشود. برای بهبود این وضعیت میتوانید یک کلاس View Import را در پوشهی Views ایجاد کنید و تمام فضاهای نام را در آن قرار دهید. با اینکار تمام فضاهای نامی که در این کلاس View Import قرار گرفتهاند، در تمام Viewهای موجود در پوشه Views قابل دسترسی خواهند بود.
در پوشه View راست کلیک کرده و گزینه Add و بعد New Item را انتخاب میکنیم و در کادر باز شده، آیتم MVC View Import Page (در نسخه جدید نام آن Razor View Imports است) انتخاب میکنیم. ویژوال استودیو به صورت پیش فرض نام ViewImports.cshtml_ را برای آن قرار میدهد.
نکته: استاندارد نام گذاری این View این میباشد که ابتدای آن کاراکتر (_) حتما وجود داشته باشد.
در کلاس تعریف شده با استفاده از عبارت using@ فضای نامهای خود را قرار میدهیم؛ مانند زیر:
@using Razor.Models
@model Product @{ Layout = null; } <!DOCTYPE html> <html> <head> <meta name="viewport" content="width=device-width"/> <title>Index</title> </head> <body> @Model.Name </body> </html>
Layout ها
یکی دیگر از عبارتهای مهم Razor که در فایل Index وجود دارد، عبارت زیر است:
@{ Layout = null; }
از Layout برای طراحی الگوی Viewها استفاده میکنیم. اگر بخواهیم برای View ها یک قالب طراحی کنیم و این الگو بین تمام یا چندتای از آنها مشترک باشد، کدهای مربوط به الگو را با استفاده از Layout ایجاد میکنیم و از آن در View ها استفاده میکنیم. اینکار برای جلوگیری از درج کدهای تکراری قالب در برنامه انجام میشود. با اینکار اگر بخواهیم در الگو تغییری را انجام دهیم، این تغییر را در یک قسمت انجام میدهم و سپس به تمام Viewها اعمال میشود.
Layout
طرحبندی Viewهای برنامه بطور معمول بین چند View مشترک است و طبق استاندارد ویژوال استودیو در پوشهی Views/Shared قرار میگیرد. برای ایجاد Layout، روی پوشه Views/shared راست کلیک کرده و بعد گزینه Add وبعد NewItem و سپس گزینه MVC View Layout Page (نام آن در نسخه جدید Razor Layout است) را انتخاب میکنیم و ابتدای نام آن را به صورت پیشفرض کاراکتر (_) قرار میدهیم.
هنگام ایجاد این فایل توسط ویژوال استودیو، کدهای زیر به صورت پیش فرض در فایل ایجاد شده وجود دارند:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta name="viewport" content="width=device-width" /> <title>@ViewBag.Title</title> </head> <body> <div> @RenderBody() </div> </body> </html>
ViewBag ویژگی مفیدی است که اجازه میدهد تا مقادیر و دادهها در برنامه گردش داشته باشند و در این مورد بین یک View و Layout منتقل شوند. در ادامه خواهید دید وقتی Layout را به یک نمایه اعمال میکنیم، این مورد چگونه کار میکند.
عناصر HTML در یک Layout به هر View که از آن استفاده میکند، اعمال و توسط آن یک الگو برای تعریف محتوای معمولی ارائه میشود؛ مانند کدهای زیر. من برخی از نشانه گذاریهای ساده را به Layout اضافه کردم تا اثر قالب آن آشکارتر شود:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta name="viewport" content="width=device-width" /> <title>@ViewBag.Title</title> <style> #mainDiv { padding: 20px; border: solid medium black; font-size: 20pt } </style> </head> <body> <h1>Product Information</h1> <div id="mainDiv"> @RenderBody() </div> </body> </html>
اعمال Layout
برای اعمال کردن Layout به یک View، نیاز است مشخصه Layout آنرا مقدار دهی و سپس Htmlهای اضافی موجود در آنرا مانند المنتهای head و Body حذف کنید؛ همانند کدهای زیر:
@model Product @{ Layout = "_BasicLayout"; ViewBag.Title = "Product"; }
در اینجا عبارت ViewBag.Title را نیز مقدار دهی میکنیم. زمانیکه فایل فراخوانی میشود، عنوان آن صفحه با این مقدار، جایگزین خواهد شد.
تغییرات این View بسیار چشمگیر است؛ حتی برای چنین برنامه سادهای. طرحبندی شامل تمام ساختار مورد نیاز برای هر پاسخ HTML است که View را به صورت یک محتوای پویا ارائه میدهد و دادهها را به کاربر منتقل میکند. هنگامیکه MVC فایل Index.cshtmal را پردازش میکند، این طرحبندی برای ایجاد پاسخ HTML نهایی یکپارچه میشود؛ مانند عکس زیر:
View Start
بعضی موارد هنوز در برنامه وجود دارند که میتوان کنترل بیشتری بر روی آنها داشته باشید. مثلا اگر بخواهیم نام یک فایل layout را تغییر دهیم، مجبور هستیم تمام Viewهایی را که از آن Layout استفاده میکنند، پیدا کنید و نام Layout استفاده شده در آنها را تغییر دهیم. اینکار احتمال خطای بالایی دارد و امکان دارد بعضی View ها از قلم بیفتند و برنامه دچار خطا شود. بنابراین با استفاده از View Start میتوانیم این مشکل را برطرف کنیم. وقتی نام Layout تغییر کرد، تنها کافی است نام آنرا در View Start تغییر دهیم. اکنون زمانیکه برنامه را اجرا میکنیم، MVC به دنبال فایل View Start میگردد و اگر اطلاعاتی داشته باشد، آن را اجرا میکند و الویت این فایل از تمام فایلهای دیگر بیشتر است و ابتدا تمام آنها اجرا میشوند.
برای ایجاد یک فایل شروع مشاهده، روی پوشهی Views کلیک راست کرده و گزینه add->New Items را انتخاب میکنیم و از پنجره باز شده گزینه ( Razor View Start ) Mvc View Start Page را انتخاب میکنیم؛ مانند تصویر زیر:
ویژوال استودیو به صورت پیش فرض نام ViewStart.cshtml_ را به عنوان نام آن قرار میدهد؛ شما گزینهی Create را در این حالت انتخاب کنید. محتویات فایل ایجاد شده به صورت زیر میباشد:
@{ Layout = "_Layout"; }
@{ Layout = "_BasicLayout"; }
@model Product @{ ViewBag.Title = "Product"; }
شما همچنین میتوانید چندین فایل View Start را برای تنظیم مقادیر پیش فرض قسمتهای مختلف برنامه، استفاده کنید. یک فایل Razor همواره توسط نزدیکترین فایل View start، پردازش میشود. به این معنا که شما میتوانید تنظیمات پیش فرض را با افزودن یک فایل View Start به پوشه Views / Home و یا Views / Shared لغو کنید.
نکته: درک تفاوت میان حذف محتویات فایل View Start یا مساوی Null قرار دادن آن مهم است. اگر View شما مستقل است و شما نمیخواهید از آن استفاده کنید، بنابراین مقدار Layout آنرا صریحا برابر Null قرار دهید. اگر مقدار دهی صریح شما مشخصه Layout را نادیده بگیرید، Mvc فرض میکند که میخواهید layout را داشته باشید و مقدار آن را از فایل View Start تامین میکند.
استفاده از عبارتهای شرطی در Razor
حالا که من اصول و مبانی View و Layout را به شما نشان دادم، قصد دارم به انواع مختلفی از اصطلاحات که Razor آنها را پشتیبانی میکند و نحوه استفادهی از آنها را برای ایجاد محتوای نمایشی، ارائه دهم. در یک برنامه MVC، بین نقشهایی که توسط View و Action متدها انجام میشود، جدایی روشنی وجود دارد. در اینجا قوانین سادهای وجود دارند که در جدول زیر مشخص شدهاند:
کامپوننت |
انجام میشود |
انجام نمیشود |
Action Method |
یک شیء ViewModel را به View ارسال میکند. |
یک فرمت داده را به View ارسال میکند. |
View |
از شیء ViewModel برای ارائه محتوا به کاربر استفاده میکند. |
هر جنبهای از شیء View Model مشخصات را تغییر میدهد. |
برای به دست آوردن بهترین نتیجه از MVC، نیاز به تفکیک و جداسازی بین قسمتهای مختلف برنامه را دارید. همانطور که میبینید، میتوانید کاملا با Razor کار کنید و این نوع فایلها شامل دستورالعملهای سی شارپ نیز هستند. اما شما نباید از Razor برای انجام منطق کسب و کار استفاده کنید و یا هر گونه اشیاء Domain Model خود را دستکاری کنید. کد زیر نشان میدهد که یک عبارت جدید به View اضافه میشود:
*@ @model Product @{ ViewBag.Title = "Product"; } <p>Product Name: @Model.Name</p> <p>Product Price: @($"{Model.Price:C2}")</p>
پردازش دادهها در مقابل فرمت
تفاوت بین پردازش داده و قالب بندی داده مهم است.
- نمایش فرمت دادهها: به همین دلیل در آموزش قبل من یک نمونه از شیء کلاس Product را برای View ارسال کردهام و نه فرمت خاص یک شیء را به صورت یک رشته نمایشی.
- پردازش داده: انتخاب اشیاء دادهای برای نمایش، مسئولیت کنترلر است و در این حالت مدلی را برای دریافت و تغییر داده مورد نیاز، فراخوانی میکند.
گاهی سخت است که متوجه شویم کدی جهت پردازش داده است و یا فرمت آن.
اضافه نمودن مقدار داده ای
سادهترین کاری را که میتوانید با یک عبارت Razor انجام دهید این است که یک مقدار داده را در نمایش دهید. رایجترین کار برای انجام آن، استفاده از عبارت Model@ است. ویوو Index یک مثال از این مورد است؛ شبیه به این مورد:
<p>Product Name: @Model.Name</p>
using Microsoft.AspNetCore.Mvc; using Razor.Models; namespace Razor.Controllers { public class HomeController : Controller { // GET: /<controller>/ public ViewResult Index() { Product myProduct = new Product { ProductID = 1, Name = "Kayak", Description = "A boat for one person", Category = "Watersports", Price = 275M }; return View(myProduct); } } }
خصوصیت ViewBag یک شیء پویا را باز میگرداند که میتواند برای تعیین خواص دلخواهی مورد استفاده قرار گیرد. از آنجا که ویژگی ViewBag پویا است، لازم نیست که نام خصوصیات را پیش از آن اعلام کنم. اما این بدان معنا است که ویژوال استودیو قادر به ارائه پیشنهادهای تکمیل کننده برای ViewBag نیست.
در مثال زیر از یک مدل نوع دار و مزایای به همراه آن استفاده شدهاست:
<p>Product Name: @Model.Name</p> <p>Product Price: @($"{Model.Price:C2}")</p> <p>Stock Level: @ViewBag.StockLevel</p>
تنظیم مقادیر مشخص
شما همچنین میتوانید از عبارات Razor برای تعیین مقدار عناصر، استفاده کنید:
@model Product @{ ViewBag.Title = "Product"; } p>Product Name: @Model.Name</p> <p>Product Price: @($"{Model.Price:C2}")</p> <p>Stock Level: @ViewBag.StockLevel</p> <div data-productid="@Model.ProductID" data-stocklevel="@ViewBag.StockLevel"> <p>Product Name: @Model.Name</p> <p>Product Price: @($"{Model.Price:C2}")</p> <p>Stock Level: @ViewBag.StockLevel</p> </div>
نکته: ویژگیهای دادهها که نام آنها *-data است، روشی برای ایجاد ویژگیهای سفارشی برای سالها بوده است و بعنوان بخشی از استاندارد HTML5 است. عموما کدهای جاوا اسکریپت از آنها برای یافتن اطلاعات استفاده میکنند.
اگر برنامه را اجرا کنید و به منبع HTML که به مرورگر فرستاده شده نگاهی بیندازید، خواهید دید که Razor مقادیر صفات را تعیین کرده است؛ مانند این:
<div data-productid="1" data-stocklevel="2"> <p>Product Name: Kayak</p> <p>Product Price: £275.00</p> <p>Stock Level: 2</p> </div>
استفاده از عبارتهای شرطی
Razor قادر به پردازش عبارات شرطی است. در ادامه کدهای Index View را که در آن دستورات شرطی اضافه شدهاند میبینید:
@model Product @{ ViewBag.Title = "Product Name"; } <div data-productid="@Model.ProductID" data-stocklevel="@ViewBag.StockLevel"> <p>Product Name: @Model.Name</p> <p>Product Price: @($"{Model.Price:C2}")</p> <p>Stock Level: @switch (ViewBag.StockLevel) { case 0:@:Out of Stock break; case 1: case 2: case 3: <b>Low Stock (@ViewBag.StockLevel)</b> break; default: @: @ViewBag.StockLevel in Stock break; } </p> </div>
برای شروع یک عبارت شرطی، یک علامت @ را در مقابل کلمه کلیدی if یا swicth سی شارپ قرار دهید. سپس بخش کد را داخل } قرار میدهیم. درون قطعه کد Razor، میتوانید عناصر HTML و مقادیر داده را در خروجی نمایش دهید؛ مانند:
<b>Low Stock (@ViewBag.StockLevel)</b>
با این حال، اگر میخواهید متن واقعی را در نظر بگیرید و دستورات Razor را لغو کنید،میتوانید از :@ استفاده کنید تا عین آن عبارت درج شود.