services.AddSwaggerGen(c => { c.SwaggerDoc("v1", new Info { Version = "v1", Title = "My API", Description = "My Web API", TermsOfService = "None", Contact = new Contact { Name = "Mohammad Ahmadi", Email = string.Empty, Url = "https://www.dntips.ir" }, License = new License { Name = "Use under LICX", Url = "https://example.com/license" } }); var xmlFile = $"{Assembly.GetExecutingAssembly().GetName().Name}.xml"; var xmlPath = Path.Combine(AppContext.BaseDirectory, xmlFile); c.IncludeXmlComments(xmlPath); });
<PropertyGroup> <GenerateDocumentationFile>true</GenerateDocumentationFile> </PropertyGroup>
<PropertyGroup> <GenerateDocumentationFile>true</GenerateDocumentationFile> <NoWarn>$(NoWarn);1591</NoWarn> </PropertyGroup>
نکته : آشنایی با مفاهیم اولیه WCF برای درک بهتر مطالب الزامی است.
در ابتدا لازم است تا مدل برنامه را تعریف کنیم. ابتدا یک پروژه از نوع WCF Service Application ایجاد کنید و مدل زیر را بسازید.
#Employee
[DataContract] public class Employee { [DataMember] public string Name { get; set; } [DataMember] public Employee Manager { get; set; } }
[DataContract] public class Department { [DataMember] public string DeptName { get; set; } [DataMember] public List<Employee> Staff { get; set; } }
#Contract
[ServiceContract] public interface IDepartmentService { [OperationContract] Department GetOneDepartment(); }
public class DepartmentService : IDepartmentService { public Department GetOneDepartment() { List<Employee> listOfEmployees = new List<Employee>(); var masoud = new Employee() { Name = "Masoud" }; var saeed = new Employee() { Name = "Saeed", Manager = masoud }; var peyman = new Employee() { Name = "Peyman", Manager = saeed }; var mostafa = new Employee() { Name = "Mostafa", Manager = saeed }; return new Department() { DeptName = "IT", Staff = new List<Employee>() { masoud, saeed, peyman, mostafa } }; } }
class Program { static void Main( string[] args ) { DepartmentServiceClient client = new DepartmentServiceClient(); var result = client.GetOneDepartment(); WriteDataToFile( result ); Console.ReadKey(); } private static void WriteDataToFile( Department data ) { DataContractSerializer dcs = new DataContractSerializer( typeof( Department ) ); var ms = new MemoryStream(); dcs.WriteObject( ms, data ); ms.Seek( 0, SeekOrigin.Begin ); var sr = new StreamReader( ms ); var xml = sr.ReadToEnd(); string filePath = @"d:\\data.xml"; if ( !File.Exists( filePath ) ) { File.Create( filePath ); } using ( TextWriter writer = new StreamWriter( filePath ) ) { writer.Write( xml ); } }
<Department xmlns="http://schemas.datacontract.org/2004/07/Service" xmlns:i="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance"> <Name>IT</Name> <Staff> <Employee> <Manager i:nil="true"/> <Name>Masoud</Name> </Employee> <Employee> <Manager> <Manager i:nil="true"/> <Name>Masoud</Name> </Manager> <Name>Saeed</Name> </Employee> <Employee> <Manager> <Manager> <Manager i:nil="true"/> <Name>Masoud</Name> </Manager> <Name>Saeed</Name> </Manager> <Name>Peyman</Name> </Employee> <Employee> <Manager> <Manager> <Manager i:nil="true"/> <Name>Masoud</Name> </Manager> <Name>Saeed</Name> </Manager> <Name>Mostafa</Name> </Employee> </Staff> </Department>
[DataContract( IsReference = true )] public class Employee { [DataMember] public string Name { get; set; } [DataMember] public Employee Manager { get; set; } }
<Department xmlns="http://schemas.datacontract.org/2004/07/Service" xmlns:i="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance"> <Name>IT</Name> <Staff> <Employee z:Id="i1" xmlns:z="http://schemas.microsoft.com/2003/10/Serialization/"> <Manager i:nil="true"/> <Name>Masoud</Name> </Employee> <Employee z:Id="i2" xmlns:z="http://schemas.microsoft.com/2003/10/Serialization/"> <Manager z:Ref="i1"/> <Name>Saeed</Name> </Employee> <Employee z:Id="i3" xmlns:z="http://schemas.microsoft.com/2003/10/Serialization/"> <Manager z:Ref="i2"/> <Name>Peyman</Name> </Employee> <Employee z:Id="i4" xmlns:z="http://schemas.microsoft.com/2003/10/Serialization/"> <Manager z:Ref="i2"/> <Name>Mostafa</Name> </Employee> </Staff> </Department>
مزایا :استفاده از این روش در هنگام عمل سریالایز دادههای زیاد و زمانی که تعداد Objectهای موجود در ObjectGraph زیاد باشد باعث افزایش کارایی و سرعت انجام عملیات سریالایز میشود.
نکته: دقت کنید که تنها یک فولدر App_GlobalResources به هر پروزه میتوان افزود. همچنین در ریشه هر مسیر موجود در پروژه تنها میتوان یک فولدر Appp_LocalResources داشت. پس از افزودن هر یک از این فولدرهای مخصوص، منوی فوق به صورت زیر در خواهد آمد:
protected object GetLocalResourceObject(string resourceKey) protected object GetLocalResourceObject(string resourceKey, Type objType, string propName)
txtTest.Text = GetLocalResourceObject("txtTest.Text") as string;
protected object GetGlobalResourceObject(string className, string resourceKey) protected object GetGlobalResourceObject(string className, string resourceKey, Type objType, string propName)
TextBox1.Text = GetGlobalResourceObject("Resource1", "String1") as string;
public static object GetLocalResourceObject(string virtualPath, string resourceKey) public static object GetLocalResourceObject(string virtualPath, string resourceKey, CultureInfo culture)
txtTest.Text = HttpContext.GetLocalResourceObject("~/Default.aspx", "txtTest.Text") as string;
public static object GetGlobalResourceObject(string classKey, string resourceKey) public static object GetGlobalResourceObject(string classKey, string resourceKey, CultureInfo culture)
TextBox1.Text = HttpContext.GetGlobalResourceObject("Resource1", "String1") as string;
//------------------------------------------------------------------------------ // <auto-generated> // This code was generated by a tool. // Runtime Version:4.0.30319.17626 // // Changes to this file may cause incorrect behavior and will be lost if // the code is regenerated. // </auto-generated> //------------------------------------------------------------------------------ namespace Resources { using System; /// <summary> /// A strongly-typed resource class, for looking up localized strings, etc. /// </summary> // This class was auto-generated by the StronglyTypedResourceBuilder // class via a tool like ResGen or Visual Studio. // To add or remove a member, edit your .ResX file then rerun ResGen // with the /str option or rebuild the Visual Studio project. [global::System.CodeDom.Compiler.GeneratedCodeAttribute("Microsoft.VisualStudio.Web.Application.StronglyTypedResourceProxyBuilder", "10.0.0.0")] [global::System.Diagnostics.DebuggerNonUserCodeAttribute()] [global::System.Runtime.CompilerServices.CompilerGeneratedAttribute()] internal class Resource1 { private static global::System.Resources.ResourceManager resourceMan; private static global::System.Globalization.CultureInfo resourceCulture; [global::System.Diagnostics.CodeAnalysis.SuppressMessageAttribute("Microsoft.Performance", "CA1811:AvoidUncalledPrivateCode")] internal Resource1() { } /// <summary> /// Returns the cached ResourceManager instance used by this class. /// </summary> [global::System.ComponentModel.EditorBrowsableAttribute(global::System.ComponentModel.EditorBrowsableState.Advanced)] internal static global::System.Resources.ResourceManager ResourceManager { get { if (object.ReferenceEquals(resourceMan, null)) { global::System.Resources.ResourceManager temp = new global::System.Resources.ResourceManager("Resources.Resource1", global::System.Reflection.Assembly.Load("App_GlobalResources")); resourceMan = temp; } return resourceMan; } } /// <summary> /// Overrides the current thread's CurrentUICulture property for all /// resource lookups using this strongly typed resource class. /// </summary> [global::System.ComponentModel.EditorBrowsableAttribute(global::System.ComponentModel.EditorBrowsableState.Advanced)] internal static global::System.Globalization.CultureInfo Culture { get { return resourceCulture; } set { resourceCulture = value; } } /// <summary> /// Looks up a localized string similar to String1. /// </summary> internal static string String1 { get { return ResourceManager.GetString("String1", resourceCulture); } } } }
TextBox1.Text = Resources.Resource1.String1;
در این مطلب نحوهی استفاده از ReportGenerator را برای ایجاد گزارش مربوط به Code coverage، ارائه میدهیم. ReportGenerator دیتاهای تولید شدهی توسط coverlet, OpenCover, dotCover, Visual Studio, NCover, Cobertura, JaCoCo, Clover و ... را به یک گزارش قابل درک در فرمتهای Html, Coberura و CSV تبدیل میکند. در این مطلب چند موردتست نویسی با xUnit در Asp.Net Core را نوشتهام و اکنون میخواهیم برای تستهای نوشته شده، Code coverage آنها را بدست آوریم.
در کد زیر، سه تست برای متد AverageUsersAge نوشته شده است:
[Fact] public async Task AverageUsersAge_When_Repository_Return_Null_Then_Zero_Should_Be_Returned() { _userRepository.Setup(a => a.GetAllUsers()) .ReturnsAsync((List<User>)null); var result = await _userService.AverageUsersAge(); result.Should().Be(0); } [Fact] public async Task AverageUsersAge_When_Repository_Return_Empty_Then_Zero_Should_Be_Returned() { _userRepository.Setup(a => a.GetAllUsers()) .ReturnsAsync(new List<User>()); var result = await _userService.AverageUsersAge(); result.Should().Be(0); } [Fact] public async Task AverageUsersAge_When_Repository_Return_List_Of_Users_Then_Average_Of_Age_Should_Be_Retunred() { _userRepository.Setup(a => a.GetAllUsers()) .ReturnsAsync(UserMockData.People); var result = await _userService.AverageUsersAge(); var expected = (UserMockData.AdultUser.Age + UserMockData.ChildUser.Age + UserMockData.InfantUser.Age) / 3; result.Should().Be(expected); }
dotnet tool install -g dotnet-reportgenerator-globaltool
dotnet test --collect:"XPlat Code Coverage"
reportgenerator -reports:"C:\Users\Farhad\source\repos\xUnitExample\xUnitExample.Tests\TestResults\*\coverage.cobertura.xml" -targetdir:"coveragereport" -reporttypes:Html
2021-11-18T14:05:02: Arguments 2021-11-18T14:05:02: -reports:C:\Users\Farhad\source\repos\xUnitExample\xUnitExample.Tests\TestResults\*\coverage.cobertura.xml 2021-11-18T14:05:02: -targetdir:coveragereport 2021-11-18T14:05:02: -reporttypes:Html 2021-11-18T14:05:02: Writing report file 'coveragereport\index.html' 2021-11-18T14:05:02: Report generation took 0.3 seconds
در عکس ارسال شده، تستهای نوشته شده برای تمامی لایهها به صورت جدا ایجاد شدهاست.
تست مربوط به UserService:
در عکس بالا قسمتهایی که تست شدهاند، با رنگ سبز مشخص میشود و اگر قسمتی از کد تست نشده باشد، با رنگ قرمز مشخص میشود.
برای مثال در عکس زیر مشخص شدهاست که برای فایل ApplicationConfiguration هیچ تستی نوشته نشدهاست.
اگر از CICD استفاده میکنید، میتوانید در قسمت CI پروژه، هربار دستورات بالا را اجرا کنید و Code coverage مربوط به هر Build را به صورت جداگانه در کنار فایلهای آپلود شده داشته باشد.
نکته: برای اجرای دستورات بالا و ساخت گزارش باید ورژن SDK نصب شده بر روی سیستم شما برابر 2.2.401 یا بیشتر باشد و ورژن Microsoft.NET.Test.Sdk برابر 16.5.0 یا بیشتر باشد.
NoSQL و مایکروسافت
1) Azure table storage
Azure table storage در حقیقت یک Key-value store ابری است و برای کار با آن از اینترفیس پروتکل استاندارد OData استفاده میشود. علت استفاده و طراحی یک سیستم Key-value store در اینجا، مناسب بودن اینگونه سیستمها جهت مقاصد عمومی است و به این ترتیب میتوان به بازه بیشتری از مصرف کنندگان، خدمات ارائه داد.
پیش از ارائه Azure table storage، مایکروسافت سرویس خاصی را به نام SQL Server Data Services که به آن SQL Azure نیز گفته میشود، معرفی کرد. این سرویس نیز یک Key-Value store است؛ هرچند از SQL Server به عنوان مخزن نگهداری اطلاعات آن استفاده میکند.
2) SQL Azure XML Columns
فیلدهای XML از سال 2005 به امکانات توکار SQL Server اضافه شدند و این نوع فیلدها، بسیاری از مزایای دنیای NoSQL را درون SQL Server رابطهای مهیا میسازند. برای مثال با تعریف یک فیلد به صورت XML، میتوان از هر ردیف به ردیفی دیگر، اطلاعات متفاوتی را ذخیره کرد؛ به این ترتیب امکان کار با یک فیلد که میتواند اطلاعات یک شیء را قبول کند و در حقیقت امکان تعریف اسکیمای پویا و متغیر را در کنار امکانات یک بانک اطلاعاتی رابطهای که از اسکیمای ثابت پشتیبانی میکند، میسر میشود. در این حالت در هر ردیف میتوان تعدادی ستون ثابت را با یک ستون XML با اسکیمای کاملا پویا ترکیب کرد.
همچنین SQL Server در این حالت قابلیتی را ارائه میدهد که در بسیاری از بانکهای اطلاعاتی NoSQL میسر نیست. در اینجا در صورت نیاز و لزوم میتوان اسکیمای کاملا مشخصی را به یک فیلد XML نیز انتساب داد؛ هر چند این مورد اختیاری است و میتوان یک un typed XML را نیز بکار برد. به علاوه امکانات کوئری گرفتن توکار از این اطلاعات را به کمک XPath ترکیب شده با T-SQL، نیز فراموش نکنید.
بنابراین اگر یکی از اهداف اصلی گرایش شما به سمت دنیای NoSQL، استفاده از امکان تعریف اطلاعاتی با اسکیمای متغیر و پویا است، فیلدهای نوع XML اس کیوال سرور را مدنظر داشته باشید.
یک مثال عملی: فناوری Azure Dev Fabric's Table Storage (نسخه Developer ویندوز Azure که روی ویندوزهای معمولی اجرا میشود؛ یک شبیه ساز خانگی) به کمک SQL Server و فیلدهای XML آن طراحی شده است.
3) SQL Azure Federations
در اینجا منظور از Federations در حقیقت همان پیاده سازی قابلیت Sharding بانکهای اطلاعاتی NoSQL توسط SQL Azure است که برای توزیع اطلاعات بر روی سرورهای مختلف طراحی شده است. به این ترتیب دو قابلیت Partitioning و همچنین Replication به صورت خودکار در دسترس خواهند بود. هر Partition در اینجا، یک SQL Azure کامل است. بنابراین چندین بانک اطلاعاتی فیزیکی، یک بانک اطلاعاتی کلی را تشکیل خواهند داد.
هرچند در اینجا Sharding (که به آن Federation member گفته میشود) و در پی آن مفهوم «عاقبت یک دست شدن اطلاعات» وجود دارد، اما درون یک Shard یا یک Federation member، مفهوم ACID پیاده سازی شده است. از این جهت که هر Shard واقعا یک بانک اطلاعاتی رابطهای است. اینجا است که مفهوم برنامههای Multi-tenancy را برای درک آن باید درنظر داشت. برای نمونه یک برنامه وب را درنظر بگیرید که قسمت اصلی اطلاعات کاربران آن بر روی یک Shard قرار دارد و سایر اطلاعات بر روی سایر Shards پراکنده شدهاند. در این حالت است که یک برنامه وب با وجود مفهوم ACID در یک Shard میتواند سریع پاسخ دهد که آیا کاربری پیشتر در سایت ثبت نام کرده است یا خیر و از ثبت نامهای غیرمجاز جلوگیری به عمل آورد.
در اینجا تنها موردی که پشتیبانی نشدهاست، کوئریهای Fan-out میباشد که پیشتر در مورد آن بحث شد. از این جهت که با نحوه خاصی که Sharding آن طراحی شده است، نیازی به تهیه کوئریهایی که به صورت موازی بر روی کلیه Shards برای جمع آوری اطلاعات اجرا میشوند، نیست. هر چند از هر shard با استفاده از برنامههای دات نت، میتوان به صورت جداگانه نیز کوئری گرفت.
4) OData
اگر به CouchDB و امکان دسترسی به امکانات آن از طریق وب دقت کنید، در محصولات مایکروسافت نیز این دسترسی REST API پیاده سازی شدهاند.
OData یک RESTful API است برای دسترسی به اطلاعاتی که به شکل XML یا JSON بازگشت داده میشوند. انواع و اقسام کلاینتهایی برای کار با آن از جاوا اسکریپت گرفته تا سیستمهای موبایل، دات نت و جاوا، وجود دارند. از این API نه فقط برای خواندن اطلاعات، بلکه برای ثبت و به روز رسانی دادهها نیز استفاده میشود. در سیستمهای جاری مایکروسافت، بسیاری از فناوریها، اطلاعات خود را به صورت OData دراختیار مصرف کنندگان قرار میدهند مانند Azure table storage، کار با SQL Azure از طریق WCF Data Services (جایی که OData از آن نشات گرفته شده)، Azure Data Market (برای ارائه فیدهایی از اطلاعات خصوصا رایگان)، ابزارهای گزارشگیری مانند SQL Server reporting services، لیستهای شیرپوینت و غیره.
به این ترتیب به بسیاری از قابلیتهای دنیای NoSQL مانند کار با اطلاعات JSON بدون ترک دنیای رابطهای میتوان دسترسی داشت.
5) امکان اجرای MongoDB و امثال آن روی سکوی کاری Azure
امکان توزیع MongoDB بر روی یک Worker role سکوی کاری Azure وجود دارد. در این حالت بانکهای اطلاعاتی این سیستمها بر روی Azure Blob Storage قرار میگیرند که به آنها Azure drive نیز گفته میشود. همین روش برای سایر بانکهای اطلاعاتی NoSQL نیز قابل اجرا است.
به علاوه امکان اجرای Hadoop نیز بر روی Azure وجود دارد. مایکروسافت به کمک شرکتی به نام HortonWorks نسخه ویندوزی Hadoop را توسعه دادهاند. HortonWorks را افرادی تشکیل دادهاند که پیشتر در شرکت یاهو بر روی پروژه Hadoop کار میکردهاند.
6) قابلیتهای فرا رابطهای SQL Server
الف) فیلدهای XML (که در ابتدای این مطلب به آن پرداخته شد). به این ترتیب میتوان به یک اسکیمای انعطاف پذیر، بدون از دست دادن ضمانت ACID رسید.
ب) فیلد HierarchyId برای ذخیره سازی اطلاعات چند سطحی. برای مثال در بانکهای اطلاعاتی NoSQL سندگرا، یک سند میتواند سند دیگری را در خود ذخیره کند و الی آخر.
ج) Sparse columns؛ ستونهای اسپارس تقریبا شبیه به Key-value stores عمل میکنند و یا حتی Wide column stores نیز با آن قابل مقایسه است. در اینجا هنوز اسکیما وجود دارد، اما برای نمونه علت استفاده از Wide column stores این نیست که واقعا نمیدانید ساختار دادههای مورد استفاده چیست، بلکه در این حالت میدانیم که در هر ردیف تنها از تعداد معدودی از فیلدها استفاده خواهیم کرد. به همین جهت در هر ردیف تمام فیلدها قرار نمیگیرند، چون در اینصورت تعدادی از آنها همواره خالی باقی میماندند. مایکروسافت این مشکل را با ستونهای اسپارس حل کرده است؛ در اینجا هر چند ساختار کلی مشخص است، اما مواردی که هر بار استفاده میشوند، تعداد محدودی میباشند. به این صورت SQL Server تنها برای ستونهای دارای مقدار، فضایی را اختصاص میدهد. به این ترتیب از لحاظ فیزیکی و ذخیره سازی نهایی، به همان مزیت Wide column stores خواهیم رسید.
د) FileStreams در اس کیوال سرور بسیار شبیه به پیوستهای سندهای بانکهای اطلاعاتی NoSQL سندگرا هستند. در اینجا نیز اطلاعات در فایل سیستم ذخیره میشوند اما ارجاعی به آنها در جداول مرتبط وجود خواهند داشت.
7) SQL Server Parallel Data Warehouse Edition
SQL PDW، نگارش خاصی از SQL Server است که در آن یک شبکه از SQL Serverها به صورت یک وهله منطقی SQL Server در اختیار برنامه نویسها قرار میگیرد.
این نگارش، از فناوری خاصی به نام MPP یا massively parallel processing برای پردازش کوئریها استفاده میکند. در اینجا همانند بانکهای اطلاعاتی NoSQL، یک کوئری به نود اصلی ارسال شده و به صورت موازی بر روی تمام نودها پردازش گردیده (همان مفهوم Map Reduce که پیشتر در مورد آن بحث شد) و نتیجه در اختیار مصرف کننده قرار خواهد گرفت. نکته مهم آن نیز در عدم نیاز به نوشتن کدی جهت رخ دادن این عملیات از طرف برنامه نویسها است و موتور پردازشی آن جزئی از سیستم اصلی است. تنها کافی است یک کوئری SQL صادر گردد تا نتیجه نهایی از تمام سرورها جمع آوری و بازگردانده شود.
این نگارش ویژه تنها به صورت یک Appliance به فروش میرسد (به صورت سخت افزار و نرم افزار باهم) که در آن CPUها، فضاهای ذخیره سازی اطلاعات و جزئیات شبکه به دقت از پیش تنظیم شدهاند.
در طی آزمایش اولیه این سرویس، به مشکل عجیب timeout پس از باز کردن برای مثال سومین یا چهارمین thread همزمان برای دانلود کردن اطلاعات بر خوردم. همه چیز درست بود، از کلاسها، دریافت اطلاعات از وب و غیره، اما برنامه کار نمیکرد. این مشکل فقط هم با feedburner.com رخ میداد (همانطور که مطلع هستید feedburner.com سرویسی را جهت پیگیری آمار مشترکین فیدهای شما ارائه میدهد که بسیار جالب است. برای مثال چند نفر مشترک دارید، یا یک سری نمودار و غیره. به همین جهت رسم شده است که اکثر سایتها فیدهای خودشان را در این سایت نیز ثبت میکنند).
پس از مدتی جستجو به نکته جالب زیر برخوردم که شاید برای شما هم در آینده مفید باشد:
مطابق RFC2068 - Hypertext Transfer Protocol -- HTTP/1.1 ، شما تنها مجازید 2 کانکشن فعال به یک سایت باز کنید. این علت تایم آوت در سومین thread ایجاد شده بود. برای مثال IE این مورد را محترم میشمارد. در دات نت نیز به صورت پیش فرض این محدودیت قرار داده شده است که بهسادگی میتوان آنرا تغییر داد. برای این منظور باید یک فایل app.config به پروژه اضافه کرد و سپس خطوط زیر را به آن افزود:
<configuration>
<system.net>
<connectionManagement>
<add address="*" maxconnection="100" />
</connectionManagement>
</system.net>
</configuration>
بعد از این تغییر مشکل timeout برنامه حل شد.
برای مدیریت چندین ترد همزمان دانلود کننده و در صف قرار دادن آنها در این پروژه، از کتابخانه سورس باز زیر استفاده کردم:
http://www.codeplex.com/smartthreadpool
مآخذ:
http://msdn.microsoft.com/en-us/library/fb6y0fyc.aspx
http://www.faqs.org/rfcs/rfc2068.html
http://vahidnasiri.blogspot.com
http://odetocode.com/Blogs/scott/archive/2004/06/08/272.aspx
پ.ن.
برای اینکه در بلاگر بتوانید متون حاوی xml را ارسال کنید باید از سرویس زیر استفاده کنید
http://www.elliotswan.com/postable/
منابع مطالعاتی Owin - قسمت دوم
الف) اگر از jQuery Ajax استفاده میکنید، حتما باید استفاده از Url.Action را لحاظ کنید
برای نمونه اگر قسمتی از عملیات Ajaxایی برنامه شما به نحو زیر تعریف شده است :
$.ajax({ type: "POST", url: "/Home/EmployeeInfo", ...
در این حالت برنامه شما تنها در زمانیکه در ریشه یک دومین قرار گرفته باشد کار خواهد کرد. اگر برنامه شما در مسیری مانند http://www.site.com/myNewApp نصب شود، کلیه فراخوانیهای Ajax ایی آن دیگر کار نخواهند کرد چون مسیر url فوق به ریشه سایت اشاره میکند و نه مسیر جاری برنامه شما (در یک sub domain جدید).
به همین جهت در یک چنین حالتی حتما باید به کمک Url.Action مسیر یک اکشن متد را معرفی کرد تا به صورت خودکار بر اساس محل قرارگیری برنامه و تعاریف مسیریابی آن، Url صحیحی تولید شود.
@Url.Action("EmployeeInfo", "Home")
ب) دریافت Url مطلق از یک Url.Action
Urlهای تولید شده توسط Url.Action به صورت پیش فرض نسبی هستند (نسبت به محل نصب و قرارگیری برنامه تعریف میشوند). اگر نیاز به دریافت یک مسیر مطلق که با http برای مثال شروع میشود دارید، باید به نحو زیر عمل کرد:
@Url.Action("About", "Home", null, "http")
ج) استفاده از Url.Action در یک کنترلر
فرض کنید قصد تولید یک فید RSS را در کنترلری دارید. یکی از آیتمهایی که باید ارائه دهید، لینک به مطلب مورد نظر است. این لینک باید مطلق باشد همچنین در یک View هم قرار نداریم که به کمک @ بلافاصله به متد کمکی Url.Action دسترسی پیدا کنیم.
در کنترلرها، وهله جاری کلاس به شیء Url و متد Action آن به نحو زیر دسترسی دارد و خروجی نهایی آن یک رشته است:
var url = this.Url.Action(actionName: "Index", controllerName: "Post", protocol: "http", routeValues: new { id = item.Id });
د) استفاده از Url.Action در کلاسهای کمکی برنامه خارج از یک کنترلر
فرض کنید قصد تهیه یک Html Helper سفارشی را به کمک کدنویسی در یک کلاس مجزا دارید. در اینجا نیز نباید Urlها را دستی تولید کرد. در Html Helperهای سفارشی نیز میتوان به کمک متد UrlHelper.GenerateUrl، به همان امکانات Url.Action دسترسی یافت:
public static class Extensions { public static string MyLink(this HtmlHelper html, ...) { string url = UrlHelper.GenerateUrl(null, "actionName", "controllerName", null, html.RouteCollection, html.ViewContext.RequestContext, includeImplicitMvcValues: true); //...
بررسی ساختار pre-generated views
برای کامپایل نگاشتهای EF در خود برنامه (بجای تولید پویای هربار آنها)، ابتدا باید فایل edmx متناظر با مدلها و روابط بین آنها تشکیل شود:
var ms = new MemoryStream(); using (var writer = XmlWriter.Create(ms)) { EdmxWriter.WriteEdmx(new Context(), writer); }
الف) ssdl : storageModels
ب) csdl : conceptualModels
ج) msl : mappings
اینکار را به صورت زیر میتوان انجام داد:
var xDoc = XDocument.Load(ms); var ssdl = xDoc.Descendants("{http://schemas.microsoft.com/ado/2009/02/edm/ssdl}Schema").Single(); var csdl = xDoc.Descendants("{http://schemas.microsoft.com/ado/2008/09/edm}Schema").Single(); var msl = xDoc.Descendants("{http://schemas.microsoft.com/ado/2008/09/mapping/cs}Mapping").Single();
EdmGen.exe /mode:ViewGeneration /incsdl:Context.csdl /inmsl:Context.msl /inssdl:Context.ssdl /outviews:Context.Views.cs
علاوه بر اینها اگر علاقمند باشید که کار فایل EdmGen را شبیه سازی کنید، کلاس زیر اینکار را انجام داده و قادر است خروجی vb یا cs متناظری را نیز تولید کند:
using System; using System.Data.Entity; using System.Data.Entity.Design; using System.Data.Entity.Infrastructure; using System.Data.Mapping; using System.Data.Metadata.Edm; using System.IO; using System.Linq; using System.Xml; using System.Xml.Linq; namespace EfUtils { public static class PreGeneratedViewsWriter { public static void CreatePreGeneratedViewsFile( this DbContext contextInstance, LanguageOption language = LanguageOption.GenerateCSharpCode, string viewsFile = "Context.Views.cs", string edmxFile = "context.edmx", string ssdlFile = "context.ssdl.xml", string csdlFile = "context.csdl.xml", string mslFile = "context.msl.xml") { using (var contextViewsMemoryStream = new MemoryStream()) { using (var edmxMemoryStream = new MemoryStream()) { var edmx = createEdmx(contextInstance, edmxFile, edmxMemoryStream); var mappingItemCollection = createMappingItemCollection(ssdlFile, csdlFile, mslFile, edmx); generateViews(language, viewsFile, contextViewsMemoryStream, mappingItemCollection); } } } private static void generateViews(LanguageOption language, string viewsFile, MemoryStream contextViewsMemoryStream, StorageMappingItemCollection mappingItemCollection) { var viewGenerator = new EntityViewGenerator // It's defined in System.Data.Entity.Design.dll { LanguageOption = language }; using (var streamWriter = new StreamWriter(contextViewsMemoryStream)) { var errors = viewGenerator.GenerateViews(mappingItemCollection, streamWriter).ToList(); if (errors.Any()) throw new InvalidOperationException(errors.First().Message); contextViewsMemoryStream.Position = 0; using (var reader = new StreamReader(contextViewsMemoryStream)) { var codeData = reader.ReadToEnd(); File.WriteAllText(viewsFile, codeData); } } } private static StorageMappingItemCollection createMappingItemCollection(string ssdlFile, string csdlFile, string mslFile, XDocument edmx) { var ssdl = edmx.Descendants("{http://schemas.microsoft.com/ado/2009/02/edm/ssdl}Schema").Single(); ssdl.Save(ssdlFile); var storeItemCollection = new StoreItemCollection(new[] { ssdl.CreateReader() }); var csdl = edmx.Descendants("{http://schemas.microsoft.com/ado/2008/09/edm}Schema").Single(); csdl.Save(csdlFile); var edmItemCollection = new EdmItemCollection(new[] { csdl.CreateReader() }); var msl = edmx.Descendants("{http://schemas.microsoft.com/ado/2008/09/mapping/cs}Mapping").Single(); msl.Save(mslFile); var mappingItemCollection = new StorageMappingItemCollection(edmItemCollection, storeItemCollection, new[] { msl.CreateReader() }); return mappingItemCollection; } private static XDocument createEdmx(DbContext contextInstance, string edmxFile, MemoryStream edmxMemoryStream) { var settings = new XmlWriterSettings { Indent = true }; using (var writer = XmlWriter.Create(edmxMemoryStream, settings)) { EdmxWriter.WriteEdmx(contextInstance, writer); } File.WriteAllBytes(edmxFile, edmxMemoryStream.ToArray()); edmxMemoryStream.Position = 0; var edmx = XDocument.Load(edmxMemoryStream); return edmx; } } }
پس از تولید فایل Context.Views.cs یا Context.Views.vb، آنرا به پروژه اضافه کنید.
اینبار نحوه استفاده از آن باید به صورت زیر باشد:
Database.SetInitializer<MyContext>(null);
مرجع:
Entity Framework Code First View Generation Templates On Visual Studio Code Gallery