دندلیون دندلیون
نظرات مطالب
ASP.NET MVC و Identity 2.0 : مفاهیم پایه
ممنون از پاسختون
در این باره یکی از دوستان نظرشون این بود که اضافه کردن فیلد به جدول AspNetUserRoles کلا کار اشتباهی هستش و استدلالشون هم این بود که جدول AspNetUserRoles یک جدول چند به چند هست و در صورت اضافه کردن یک فیلد به این جدول از حالت چند به چند بیرون رفته و تبدیل به رابطه یک به چند میشود و بهتره یک فیلد تاریخ انقضا به جدول  AspNetUsers  اضافه بشه،
خیلی ممنون میشم نظر شما رو هم در این مورد بدونم.
‫۶ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۲۴ فروردین ۱۳۹۷، ساعت ۱۹:۵۲
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت سوم - نرمال سازها و اعتبارسنج‌ها
چندی قبل مطلب «نرمال سازی اطلاعات کاربران در حین ثبت نام» را در سایت جاری مطالعه کردید. پیاده سازی یک چنین قابلیتی به صورت توکار در ASP.NET Core Identity پیش بینی شده‌است. همچنین تمام اعتبارسنج‌های نام‌های کاربران، کلمات عبور آن‌ها، ایمیل‌های آن‌ها و غیره را نیز می‌توان سفارشی سازی کرد و بجای سرویس‌های پیش‌فرض آن‌ها معرفی و جایگزین نمود.


سفارشی سازی نرمال سازها

اگر به طراحی جداول ASP.NET Core Identity دقت کنید، تعدادی فیلد اضافی حاوی کلمه‌ی Normalized را هم مشاهده خواهید کرد. برای مثال:


در جدول کاربران، فیلدهای Email و UserName به همراه دو فیلد اضافه‌ی NormalizedEmail و NormalizedUserName وجود دارند.
مقدار دهی و مدیریت این فیلدهای ویژه به صورت خودکار توسط کلاسی به نام UpperInvariantLookupNormalizer صورت می‌گیرد:
 public class UpperInvariantLookupNormalizer : ILookupNormalizer
این کلاس اینترفیس ILookupNormalizer را پیاده سازی کرده و تنها کاری را که انجام می‌دهد، تبدیل نام کاربر، نام نقش‌ها و یا ایمیل کاربر به حالت upper case آن است. اما هدف اصلی از آن چیست؟
همانطور که در مطلب «نرمال سازی اطلاعات کاربران در حین ثبت نام» نیز عنوان شد، برای مثال ایمیل‌های جی‌میل را می‌توان با چندین حالت مختلف ثبت کرد و یک کاربر به این صورت می‌تواند شرط یکتا بودن آدرس ایمیل‌های تنظیم شده‌ی در کلاس IdentityServicesRegistry را دور بزند:
 identityOptionsUser.RequireUniqueEmail = true;
به همین جهت برای سفارشی سازی آن کلاس CustomNormalizer با سفارشی سازی UpperInvariantLookupNormalizer پیاده سازی شده‌است.
چون تنها یک اینترفیس ILookupNormalizer وجود دارد، باید بر اساس محتوای کلیدی که به آن ارسال می‌شود:
   public override string Normalize(string key)
تصمیم‌گیری کرد که آیا ایمیل است یا خیر. چون از این نرمال کننده هم برای ایمیل‌ها و هم برای نام‌ها استفاده می‌شود. سپس می‌توان منطق‌های سفارشی خود مانند حذف نقطه‌های اضافی ایمیل‌ها و یا حذف کاراکترهای اضافی اعمالی به نام‌های کاربری را اعمال کرد.
پس از تدارک کلاس CustomNormalizer، تنها کاری را که باید در جهت معرفی و جایگرینی آن انجام داد، تغییر ذیل در کلاس IdentityServicesRegistry است:
services.AddScoped<ILookupNormalizer, CustomNormalizer>();
services.AddScoped<UpperInvariantLookupNormalizer, CustomNormalizer>();
یکبار CustomNormalizer را به عنوان پیاده سازی کننده‌ی ILookupNormalizer معرفی کرده‌ایم. همچنین یکبار هم سرویس توکار UpperInvariantLookupNormalizer را به سرویس سفارشی خودمان هدایت کرده‌ایم. به این ترتیب مطمئن خواهیم شد که همواره از CustomNormalizer ما استفاده خواهد شد.
بنابراین دیگر نیازی نیست تا در حین ثبت‌نام نسبت به تمیزسازی ایمیل‌ها و یا نام‌های کاربری اقدام کنیم. سرویس ILookupNormalizer در پشت صحنه به صورت خودکار در تمام مراحل ثبت نام و به روز رسانی‌ها توسط ASP.NET Core Identity استفاده می‌شود.


سفارشی سازی UserValidator

ASP.NET Core Identity به همراه یک سرویس توکار اعتبارسنج کاربران است که با پیاده سازی اینترفیس IUserValidator ارائه شده‌است:
 public class UserValidator<TUser> : IUserValidator<TUser> where TUser : class
این سرویس پیش‌فرض و توکار، تنظیمات Options.User.RequireUniqueEmail، Options.User.AllowedUserNameCharacters و امثال آن‌را در مورد نام‌های کاربری و ایمیل‌ها بررسی می‌کند (تنظیم شده‌ی در متد setUserOptions کلاس IdentityServicesRegistry).
بنابراین اگر قصد تهیه‌ی یک IUserValidator جدید را داشته باشیم، از تمام تنظیمات و بررسی‌های پیش فرض سرویس توکار UserValidator فوق محروم می‌شویم. به همین جهت برای سفارشی سازی این سرویس، از خود کلاس UserValidator ارث بری کرده و سپس base.ValidateAsync آن‌را فراخوانی می‌کنیم. با این‌کار سبب خواهیم شد تا تمام اعتبارسنجی‌های پیش‌فرض ASP.NET Core Identity اعمال شده و پس از آن منطق‌های سفارشی اعتبارسنجی خود را که در کلاس CustomUserValidator‌ قابل مشاهده هستند، اضافه می‌کنیم.
        public override async Task<IdentityResult> ValidateAsync(UserManager<User> manager, User user)
        {
            // First use the built-in validator
            var result = await base.ValidateAsync(manager, user).ConfigureAwait(false);
            var errors = result.Succeeded ? new List<IdentityError>() : result.Errors.ToList();

            // Extending the built-in validator
            validateEmail(user, errors);
            validateUserName(user, errors);

            return !errors.Any() ? IdentityResult.Success : IdentityResult.Failed(errors.ToArray());
        }
در اینجا برای مثال در متد validateEmail سفارشی تهیه شده، لیست یک سری fake email provider اضافه شده‌اند (مدخل EmailsBanList در فایل appsettings.json برنامه) تا کاربران نتوانند از آن‌ها جهت ثبت‌نام استفاده کنند و یا در متد validateUserName سفارشی، اگر نام کاربری برای مثال عددی وارد شده بود، یک new IdentityError بازگشت داده می‌شود.

پس از تدارک کلاس CustomUserValidator، تنها کاری را که باید در جهت معرفی و جایگرینی آن انجام داد، تغییر ذیل در کلاس IdentityServicesRegistry است:
 services.AddScoped<IUserValidator<User>, CustomUserValidator>();
services.AddScoped<UserValidator<User>, CustomUserValidator>();
یکبار CustomUserValidator را به عنوان پیاده سازی کننده‌ی IUserValidator معرفی کرده‌ایم. همچنین یکبار هم سرویس توکار UserValidator را به سرویس سفارشی خودمان هدایت کرده‌ایم. به این ترتیب مطمئن خواهیم شد که همواره از CustomUserValidator ما استفاده خواهد شد (حتی اگر UserValidator اصلی از سیستم تزریق وابستگی‌ها درخواست شود).


سفارشی سازی PasswordValidator

مراحل سفارشی سازی اعتبارسنج کلمات عبور نیز همانند تهیه‌ی CustomUserValidator فوق است.
ASP.NET Core Identity به همراه یک سرویس توکار اعتبارسنج کلمات عبور کاربران است که با پیاده سازی اینترفیس IPasswordValidator ارائه شده‌است:
 public class PasswordValidator<TUser> : IPasswordValidator<TUser> where TUser : class
در این کلاس، از اطلاعات متد setPasswordOptions کلاس IdentityServicesRegistry
        private static void setPasswordOptions(PasswordOptions identityOptionsPassword, SiteSettings siteSettings)
        {
            identityOptionsPassword.RequireDigit = siteSettings.PasswordOptions.RequireDigit;
            identityOptionsPassword.RequireLowercase = siteSettings.PasswordOptions.RequireLowercase;
            identityOptionsPassword.RequireNonAlphanumeric = siteSettings.PasswordOptions.RequireNonAlphanumeric;
            identityOptionsPassword.RequireUppercase = siteSettings.PasswordOptions.RequireUppercase;
            identityOptionsPassword.RequiredLength = siteSettings.PasswordOptions.RequiredLength;
        }
که از فایل appsettings.json و مدخل PasswordOptions آن تامین می‌شود:
"PasswordOptions": {
   "RequireDigit": false,
   "RequiredLength": 6,
   "RequireLowercase": false,
   "RequireNonAlphanumeric": false,
   "RequireUppercase": false
},
جهت اعتبارسنجی کلمات عبور وارد شده‌ی توسط کاربران در حین ثبت نام و یا به روز رسانی اطلاعات خود، استفاده می‌شود.

بنابراین در اینجا نیز ارائه‌ی یک پیاده سازی خام از IPasswordValidator سبب خواهد شد تا تمام اعتبارسنجی‌های توکار کلاس PasswordValidator اصلی را از دست بدهیم. به همین جهت کار را با ارث بری از همین کلاس توکار شروع کرده و ابتدا متد base.ValidateAsync آن‌را فراخوانی می‌کنیم تا مطمئن شویم، مدخل PasswordOptions تنظیمات یاد شده، حتما پردازش خواهند شد. سپس منطق سفارشی خود را اعمال می‌کنیم.
برای مثال در کلاس CustomPasswordValidator تهیه شده، به مدخل PasswordsBanList فایل appsettings.json مراجعه شده و کاربران را از انتخاب کلمات عبوری به شدت ساده، منع می‌کند.

پس از تدارک کلاس CustomPasswordValidator‌، تنها کاری را که باید در جهت معرفی و جایگرینی آن انجام داد، تغییر ذیل در کلاس IdentityServicesRegistry است:
services.AddScoped<IPasswordValidator<User>, CustomPasswordValidator>();
services.AddScoped<PasswordValidator<User>, CustomPasswordValidator>();
یکبار CustomPasswordValidator را به عنوان پیاده سازی کننده‌ی IPasswordValidator معرفی کرده‌ایم. همچنین یکبار هم سرویس توکار PasswordValidator را به سرویس سفارشی خودمان هدایت کرده‌ایم. به این ترتیب مطمئن خواهیم شد که همواره از CustomPasswordValidator ما استفاده خواهد شد (حتی اگر PasswordValidator اصلی از سیستم تزریق وابستگی‌ها درخواست شود).


پردازش نتایج اعتبارسنج‌ها

این اعتبارسنج‌ها در خروجی‌های IdentityResult تمام متدهای ASP.NET Core Identity ظاهر می‌شوند. بنابراین فراخوانی ساده‌ی UpdateUserAsync اشتباه است و حتما باید خروجی آن‌را جهت پردازش IdentityResult آن بررسی کرد. به همین جهت تعدادی متد الحاقی به کلاس IdentityExtensions اضافه شده‌اند تا کارکردن با IdentityResult را ساده‌تر کنند.
   public static void AddErrorsFromResult(this ModelStateDictionary modelStat, IdentityResult result)
متد AddErrorsFromResult خطاهای حاصل از عملیات ASP.NET Core Identity را به ModelState جاری اضافه می‌کند. به این ترتیب می‌توان این خطاها را به کاربر در Viewهای برنامه و در قسمت اعتبارسنجی مدل آن نمایش داد.

   public static string DumpErrors(this IdentityResult result, bool useHtmlNewLine = false)
و یا متد DumpErrors تمام خطاهای موجود در IdentityResult  را تبدیل به یک رشته می‌کند. برای مثال می‌توان این رشته را در Remote validationها مورد استفاده قرار داد.
استفاده‌ی از این متدهای الحاقی را در کنترلرهای برنامه می‌توانید مشاهده کنید.


استفاده‌ی از اعتبارسنج‌ها جهت انجام Remote validation

اگر به RegisterController دقت کنید، اکشن متدهای ValidateUsername و ValidatePassword قابل مشاهده هستند:
  [AjaxOnly, HttpPost, ValidateAntiForgeryToken]
  [ResponseCache(Location = ResponseCacheLocation.None, NoStore = true)]
  public async Task<IActionResult> ValidateUsername(string username, string email)

  [AjaxOnly, HttpPost, ValidateAntiForgeryToken]
  [ResponseCache(Location = ResponseCacheLocation.None, NoStore = true)]
  public async Task<IActionResult> ValidatePassword(string password, string username)
این اکشن متدها توسط سرویس‌های 
IPasswordValidator<User> passwordValidator,
IUserValidator<User> userValidator,
تزریق شده‌ی به سازنده‌ی کلاس، پیاده سازی شده‌اند. در مورد تامین آن‌ها و سفارشی سازی آن‌ها نیز پیشتر بحث شد. این اینترفیس‌ها دقیقا همان وهله‌های CustomUserValidator و CustomPasswordValidator را در اختیار ما قرار می‌دهند. تنها کاری را که باید انجام دهیم، فراخوانی متد ValidateAsync آن‌ها است. این متد یک خروجی از نوع IdentityResult را دارد. به همین جهت متد DumpErrors را برای پردازش این نتیجه تدارک دیدیم.
به این ترتیب کاربران در حین ثبت نام، راهنمای بهتری را جهت انتخاب کلمات عبور و نام کاربری مشاهده خواهند کرد و این بررسی‌ها نیز Ajax ایی هستند و پیش از ارسال فرم نهایی به سرور اتفاق می‌افتند.

برای فعالسازی Remote validation، علاوه بر ثبت اسکریپت‌های Ajax ایی، خواص کلاس RegisterViewModel نیز از ویژگی Remote استفاده می‌کنند:
  [Required(ErrorMessage = "(*)")]
  [Display(Name = "نام کاربری")]
  [Remote("ValidateUsername", "Register",
AdditionalFields = nameof(Email) + "," + ViewModelConstants.AntiForgeryToken, HttpMethod = "POST")]
  [RegularExpression("^[a-zA-Z_]*$", ErrorMessage = "لطفا تنها از حروف انگلیسی استفاده نمائید")]
  public string Username { get; set; }

یک نکته: برای اینکه Remote Validation را به همراه ValidateAntiForgeryToken استفاده کنیم، تنها کافی است نام فیلد مخفی آن‌را به لیست AdditionalFields به نحوی که مشاهده می‌کنید، اضافه کنیم.


کدهای کامل این سری را در مخزن کد DNT Identity می‌توانید ملاحظه کنید.
‫۷ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۳۵
هادی مزارعی هادی مزارعی
نظرات مطالب
اتریبیوت اختصاصی برای قفل کردن یک اکشن جهت جلوگیری از تداخلات درخواست‌های همزمان

با سلام و تشکر از ارسال مطلب.

اگر ستون Email در Database بصورت Unique تعریف شود آیا مشکل حل میشه یا ضرورتا باید از مکانیزم Lock استفاده کنیم؟ چون نمیدونم ویژگی RequireUniqueEmail روی جدول در بانک اطلاعاتی تاثیر میذاره یا اینکه صرفا در سطح Application منحصربفرد بودن Email را چک میکنه.

تشکر

‫۲ ماه قبل، یکشنبه ۱۴ مرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۴۳
جواد رسولی جواد رسولی
مطالب
Pipeها در Angular 2 – قسمت دوم – ساخت Pipe سفارشی
در قسمت قبل، مقدماتی از Pipeها را مورد برسی قرار دادیم؛ از جمله کاربرد Pipeها، نحوه استفاده از آنها، معرفی یکسری Pipe از پیش ساخته شده Angular، نحوه ارسال پارامتر به آنها و همچنین نحوه استفاده از آنها را در داخل Typescript، فراگرفتیم. در این قسمت نحوه ساخت Pipeهای سفارشی و همچنین نکات تکمیلی در مورد آنها را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم.

نحوه ساخت Pipe سفارشی

علاوه بر استفاده از Pipeهای از پیش ساخته شده Angular، شما می‌توانید Pipeهای سفارشی خود را نیز تعریف و استفاده کنید. به عنوان مثال می‌خواهیم Pipe ای را با نام perNumber تعریف کنیم، تا تمامی اعداد موجود در عبارت ورودی Pipe را به صورت اعداد فارسی نمایش دهد. یعنی با اعمال این Pipe به عدد 123456 خروجی ۱۲۳۴۵۶ مورد انتظار است. برای ایجاد Pipe سفارشی مراحل زیر را انجام دهید.


قدم اول - ساخت یک فایل با نام دلخواه

طبق Style Guide در Angular.io نام این فایل را per-number.pipe.ts انتخاب می‌کنیم.


قدم دوم – افزودن ماژولهای مورد نیاز

داخل فایل ایجاد شده ماژول‌های Pipe و PipeTransform را با استفاده از دستور import از angular/core@ اضافه می‌کنیم.
 import { Pipe, PipeTransform } from '@angular/core';


قدم سوم – ساخت کلاس و مزین کردن آن به Pipe@

یک کلاس با نام دلخواه را مثلا به نام PerNumberPipe ایجاد می‌کنیم. این کلاس علاوه بر اینکه PipeTransform را پیاده سازی خواهد کرد، مزین به متادیتای Pipe@ نیز می‌باشد. متادیتای Pipe@ هنگام تزئین کلاس، یک نام را دریافت می‌کند. این نام قرار است به عنوان نام نهایی Pipe برای اعمال بر روی Template expressions مورد استفاده قرار بگیرد. 
import { Pipe, PipeTransform } from '@angular/core';

@Pipe({name: 'perNumber'}) export class PerNumberPipe implements PipeTransform {

}


قدم چهارم – پیاده سازی متد transform

به واسطه اعمال اینترفیس PipeTransform، این کلاس باید متد transform را پیاده سازی کند. این متد در پارامتر اول خود، عبارت ورودی را که قرار است Pipe بر روی آن اعمال شود، دریافت می‌کند و در ادامه تعداد دلخواهی پارامتر ورودی Pipe را که می‌خواهد، می‌تواند دریافت کند. 
import { Pipe, PipeTransform } from '@angular/core';
@Pipe({name: 'perNumber'})
export class PerNumberPipe implements PipeTransform {
    transform(value: any, ...args: any[]): any {

    }
}

نکته ۱: نام انتخابی برای Pipe در آذین‌گر Pipe@ بایستی یک شناسه معتبر در JavaScript باشد.
نکته ۲: متد transform برای Pipe اجباری است و حتما بایستی پیاده سازی شود. اینترفیس PipeTransform این متد را برای کلاس اجباری می‌کند؛ هرچند استفاده از این اینترفیس برای کلاس Pipe کاملا اختیاری است.


قدم آخر – نوشتن کد تبدیل اعداد

Pipe مورد نظر ما قرار است یک رشته عددی را از ورودی دریافت کند و تمامی اعداد لاتین آن را به فارسی تبدیل کند. همچنین این Pipe هیچگونه پارامتری را دریافت نمی‌کند. کد زیر نحوه پیاده سازی متد transform را نمایش می‌دهد. 
import { Pipe, PipeTransform } from '@angular/core';
@Pipe({name: 'perNumber'}) export class PerNumberPipe implements PipeTransform {
    transform(input: string): string{
        if (input == undefined) return '';
        var str = input.toString().trim();
        if (str === "") return "";
        str = str.replace(/0/g, '۰');
        str = str.replace(/1/g, '۱');
        str = str.replace(/2/g, '۲');
        str = str.replace(/3/g, '۳');
        str = str.replace(/4/g, '۴');
        str = str.replace(/5/g, '۵');
        str = str.replace(/6/g, '۶');
        str = str.replace(/7/g, '۷');
        str = str.replace(/8/g, '۸');
        str = str.replace(/9/g, '۹');
        return str;
    }
}


نحوه معرفی Pipe سفارشی به برنامه

حالا جهت استفاده از Pipe سفارشی در کامپوننت‌های خود کافی است آنرا یکبار در قسمت declarations در AppModule خود  تعریف کنید. 
import { PerNumberPipe } from './pipes/per-number.pipe.ts'
...

declarations: [PerNumberPipe]


نحوه استفاده از Pipeهای سفارشی 

نحوه استفاده از Pipeهای سفارشی، دقیقا مشابه Pipeهای از قبل ساخته شده Angular می‌باشد. 
<h3>{{'12345679' | perNumber}}</h3>
 

یکسری از Pipeهای مربوط به زبان فارسی در گیت‌هاب بنده پیاده سازی شده است که نیازمند همکاری دوستان است. لطفا جهت همکاری برای ساخت یک ابزار جامع برای زبان فارسی در Angular به این لینک مراجعه کنید.
 
Pipeها و تشخیص تغییرات

Angular برای اعمال Pipe بر روی Template expressions بایستی تمامی رخدادهای برنامه را تحت نظر قرار داده و با مشاهده هر تغییری بر روی عبارت ورودی Pipe، فراخوانی Pipe را آغاز کند. از جمله این رخدادها می‌توان به رخداد mouse move، timer tick، server response و فشرده شدن کلیدهای ماوس و یا کیبورد اشاره کرد. واضح است که بررسی تغییرات عبارت در این همه رخداد می‌تواند مخرب باشد و بر روی کارآئی (Performance) تاثیر منفی خواهد گذاشت. اما Angular برای حل این مشکل و همچنین هنگام مشاهده سریع تغییرات هنگام استفاده از Pipeها، الگوریتم‌های سریع و ساده‌ای در نظر گرفته است.


در قسمت بعد با انواع Pipeها در Angular و همچنین نحوه پیاده سازی آنها، آشنا خواهیم شد. 
‫۷ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۴ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۰۵
کیان سبزی کیان سبزی
نظرات مطالب
سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت اول - موجودیت‌های پایه و DbContext برنامه
با سلام. هنگام اضافه کردن پراپرتی جدید(از نوع string و به نام SerialNumber) به موجودیت User سفارشی سازی شده شما با ارور زیر در هنگام اجرا مواجه شدم :

AggregateException: One or more errors occurred. (Invalid column name 'SerialNumber'.)

System.Threading.Tasks.Task<TResult>.GetResultCore(bool waitCompletionNotification) 


‫۶ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۹ تیر ۱۳۹۷، ساعت ۰۴:۱۱
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 15 - نوشتن آزمون‌های واحد
راه حل دوم برای اینکه در کلاس Context بیشتر از یک سازنده تعریف نکنیم

اضافه کردن سازنده‌ی دوم به کلاس Context می‌تواند عملیات Migrations را با مشکل مواجه کند. بنابراین جهت ساده سازی آن، به فایل appsettings.json یک مدخل جدید را اضافه می‌کنیم:
{
   "UseInMemoryDatabase": false
}
سپس این مدخل را در متد OnConfiguring کلاس Context مورد استفاده قرار خواهیم داد:
protected override void OnConfiguring(DbContextOptionsBuilder optionsBuilder)
{
    var useInMemoryDatabase = _configuration["UseInMemoryDatabase"].Equals("true", StringComparison.OrdinalIgnoreCase);
    if (useInMemoryDatabase)
    {
        optionsBuilder.UseInMemoryDatabase();
    }
    else
    {
        optionsBuilder.UseSqlServer(
            _configuration["ConnectionStrings:ApplicationDbContextConnection"]
            , serverDbContextOptionsBuilder =>
            {
                var minutes = (int)TimeSpan.FromMinutes(3).TotalSeconds;
                serverDbContextOptionsBuilder.CommandTimeout(minutes);
            });
    }
}
در اینجا بررسی شده‌است که مقدار کلید سفارشی UseInMemoryDatabase در تنظیمات برنامه چیست و بر این اساس تصمیم گیری شده‌است.
در این حالت در سمت کدهای آزمون واحد، مقدار کلید UseInMemoryDatabase را توسط یک InMemoryCollection تامین می‌کنیم و همچنین افزودن AddDbContext نیز معمولی خواهد بود:
var services = new ServiceCollection();
 
services.AddSingleton<IConfigurationRoot>(provider =>
{
    return new Microsoft.Extensions.Configuration.ConfigurationBuilder()
                    .AddInMemoryCollection(new[]
                    {
                        new KeyValuePair<string,string>("UseInMemoryDatabase", "true"),
                    })
                    .Build();
});
 
services.AddEntityFrameworkInMemoryDatabase().AddDbContext<SampleContext>(ServiceLifetime.Scoped);
‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۱۴
مجید سالمی مجید سالمی
نظرات مطالب
ذخیره‌ی سوابق کامل تغییرات یک رکورد در یک فیلد توسط Entity framework Core
با تشکر از مطلب مفیدتون
به نظرتون ذخیره‌ی سوابق تغییرات یک رکورد در یک فیلد در همان سطر از جدول ،برای سیستم‌های با تراکنش بالا در دراز مدت باعث کاهش performance و سنگین شدن جدول نمیشه؟  ، بهتر نیست   سوابق تغییرات یک رکورد رو در یک جدول مجزا ذخیره کنیم؟
‫۳ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۹، ساعت ۱۴:۲۴
پژمان پژمان
بازخوردهای پروژه‌ها
راه اندازی پروژه
با سلام؛ من میخواستم پروژه IrisStore  را راه اندازی کنم بنابراین در ابتدا پوشه Package را به کلی حذف کردم، سپس از طریق Nuget ، بسته‌های که لازم بود را به پروژه اضافه کردم. با این کار یکسری error‌ها از بین رفتن، منتها مشکلی الان هست اینه که برای همه  Library‌های داخل پروژه این error را نمایش میدهد:
توی نت هم سرچ کردم اما راهکار مناسبی پیدا نکردم، در صورت امکان ممنون میشم کمکم کنید.


‫۷ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۲۱ آبان ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۱۲
مهمان مهمان
نظرات مطالب
EF Code First #3
با سلام 
شما اشاره کردید
"مرسوم است کلاس‌های مدل را در یک class library جداگانه اضافه کنند به نام DomainClasses و کلاس‌های مرتبط با DbContext را در پروژه class library دیگری به نام DataLayer"
اگر امکان دارد یک توضیح مختصری راجب پیاده سازی معماری 3 لایه برای همین مثال (PostوBlog) بدید 
مثلا برای افزودن یک پست باید یک متد به کلاس Post اضافه کنم یا مکان آن در جایی دیگر است ؟ منطق سیستم را کجا قرار بدم؟
‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۷ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۱۴:۱۷
مهمان مهمان
نظرات مطالب
پلاگین DataTables کتابخانه jQuery - قسمت چهارم
با سلام؛ من می‌خوام با قراردادن یک دکمه روی  فرم به نام به‌روز رسانی، خاصیت اطلاعات داخل کوکی که با متد bStateSave کار می‌کنه از بین بره و جدول دوباره از نو رفرش بشه و حالت‌های جستجو و مرتب سازی قبلی از بین بره. متشکرم
‫۱۰ سال و ۹ ماه قبل، شنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۲، ساعت ۱۷:۰۱