نظرات مطالب
روش ایجاد پروژه‌ها‌ی کتابخانه‌ای کامپوننت‌های Blazor
یک نکته‌ی تکمیلی: استفاده از فقط یک فضای نام برای کل پروژه‌ی کتابخانه‌ای
فرض کنید که یک کتابخانه از کامپوننت‌های Blazor را با پوشه‌بندی‌های مختلفی ایجاد کرده‌اید. هر کدام از این پوشه‌ها به صورت خودکار به همراه فضای نام متناظر با نام آن پوشه هم خواهند بود. برای مثال اگر در پوشه‌ی C:\Prog\BlazorLib\Folder1 کامپوننت Component1.razor قرار گیرد، فضای نام پیش‌فرض آن BlazorLib.Folder1 خواهد بود. این مساله توزیع و استفاده‌ی از کامپوننت‌های پوشه‌بندی شده را برای استفاده کنندگان ثالث مشکل می‌کند؛ چون باید به ازای هر پوشه، یک using را تعریف کنند. برای استفاده از تنها یک فضای نام در کل پروژه می‌توان از روش
@namespace BlazorLib
در ابتدای تمام فایل‌های razor. استفاده کرد. این تنظیم، فضای نام پیش‌فرض پوشه‌ها را بازنویسی می‌کند.
نظرات مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 2.0 - معرفی بسته‌ی Microsoft.AspNetCore.All
 ارتقاء به ASP.NET Core 2.1 - معرفی بسته‌ی Microsoft.AspNetCore.App 
Microsoft.AspNetCore.All شامل یکسری بسته‌ی پشتیبانی نشده‌ی توسط تیم ASP.NET Core مایکروسافت هم هست. در نگارش 2.1 این بسته‌های مستقیما پشتیبانی نشده حذف شده و بجای آن meta-package جدیدی به نام Microsoft.AspNetCore.App معرفی شده‌است. این meta-package شامل بسته‌های زیر نیست:
• Microsoft.Data.Sqlite
• Microsoft.Data.Sqlite.Core
• Microsoft.EntityFrameworkCore.Sqlite
• Microsoft.EntityFrameworkCore.Sqlite.Core
• Microsoft.Extensions.Caching.Redis
• Microsoft.AspNetCore.DataProtection.AzureStorage
• Microsoft.Extensions.Configuration.AzureKeyVault
• Microsoft.AspNetCore.DataProtection.AzureKeyVault
• Microsoft.AspNetCore.Identity.Service.AzureKeyVault
• Microsoft.AspNetCore.AzureKeyVault.HostingStartup
• Microsoft.AspNetCore.ApplicationInsights.HostingStartup
اگر به آن‌ها نیاز داشتید، باید مستقیما ارجاعات آن‌ها را تعریف کنید.
meta-package قبلی صرفا تا پایان طول عمر سری 2x پشتیبانی خواهد شد.
مسیر جدید فایل‌های آن‌ها: C:\Program Files\dotnet\shared\Microsoft.AspNetCore.App 
نظرات مطالب
بررسی روش ارتقاء به NET Core 1.1.
- در مسیر Properties\PublishProfiles پروژه، فایل pubxml. آن باید دارای چنین مدخلی باشد (اگر این فایل پیشتر ایجاد شده، احتمالا شماره آن 1.1 نیست):
<PublishFramework>netcoreapp1.1</PublishFramework>
در این حالت فایل‌های مرتبط صحیحی را در پوشه‌ی publish خواهید داشت (و نیازی به کپی دستی آن‌ها نخواهد بود).
- وابستگی ویندوز سرور آن علاوه بر نصب NET Core.، نصب Visual C++ Redistributable for Visual Studio 2015 است. بسته‌ای را که در اینجا لینک دادند، قدیمی است. آدرس بسته‌ی به روز و جدید آن (با شماره نگارش 14.0.24215 ^)
نظرات مطالب
آغاز به کار با Twitter Bootstrap در ASP.NET MVC
با سلام ضمن تشکر از شما بابت آموزش‌های بسیار خوب
یه سوال داشتم من از VS2010 , C#.net  دارم استفاده می‌کنم برای استفاده کردن از Bootstrap تمامی مراحل یاد شده توسط شما رو مو به مو اجرا کردم اما متاسفانه به هیچ وجه کار نداد البته خطا هم نمیده اما مباحث مربوط به ریسپانسیو بودن صفحه و حتی نمایش span‌ها جوابی نگرفتم آیا این بدلیل ورژن VS2010 هست یا دات نت؟ یا یه چیز دیگه ؟
ظاهرا سایتی که ایجاد کردم هیچ درکی از span نداره در حالی که تمام فایل‌های bootstrap رو طبق آموزش روی سایت نصب کردم
ممنون میشم راهنماییم نمایید
مطالب
بررسی دقیق‌تر صفحات آبی ویندوز

حدود یک سال قبل کامپیوتری را که داشتم (اینتل پنتیوم 4) به یک AMD دوهسته‌ای ارتقاء دادم و هفته‌ی اول پس از ارتقاء، روزگار من سیاه شد! روزهای اول 2 بار کرش ویندوز و مشاهده صفحه آبی و روزهای بعد تا 7 بار این اتفاق تکرار می‌شد. حتی تا تعویض مادربرد جدید هم پیش رفتم ولی تاثیری نداشت. تست رم و غیره هم انجام شد، مشکلی نبود. خلاصه اینجا بود که از سر ناچاری به این فکر افتادم که آیا این پیغام‌های صفحه‌ی آبی ویندوز را می‌شود تفسیر کرد؟ مشکل دقیقا از کجاست؟ چون در این موارد به هر کسی که مراجعه کنید بر اساس تجربه قبلی یک نسخه برای شما خواهد پیچید. رمت خرابه! بایوست رو ارتقاء بده! (این مورد تاثیر داشت! ولی تعداد کرش‌ها صفر نشد) مادربردت مشکل داره و ...

تمام این‌ها بر اساس تجربیات قبلی این افراد است و ارزشمند. ولی آیا این جواب‌ها قانع کننده هستند؟ چرا باید رم را عوض کرد؟ از کجا فهمیدید مادربرد مشکل داره؟



شرکت‌هایی مثل apple برای اینکه با این نوع مشکلات مواجه نشوند، به صورت انحصاری با تولید کنندگان سخت افزار قرار داد می‌بندند و در نتیجه سیستم‌ عاملی هم که تولید می‌کنند بسیار پایدار خواهد بود چون بر اساس سخت افزاری کاملا مشخص، طراحی و تست شده است. اما در مورد ویندوز این‌طور نیست.
ضمنا هیچ الزامی هم ندارد که این صفحه آبی ویندوز بدلیل مشکلات سخت افزاری حاصل شود (وجود سخت افزار معیوب). ضعف برنامه نویسی و خصوصا درایورهای مشکل دار هم می‌توانند سبب ایجاد این نوع صفحات آبی شوند که مشکل من هم دقیقا همین مورد بود که در ادامه نحوه بررسی آن‌را توضیح خواهم داد. (البته سطح این مطلب را مقدماتی در نظر بگیرید)

در ویندوز این امکان وجود دارد که پس از هر بار کرش سیستم عامل و مشاهده صفحه آبی یک دامپ کرنل نیز به صورت خودکار حاصل شود. این فایل دامپ را می‌توان پس از راه اندازی مجدد سیستم با یک سری ابزار آنالیز کرد و علت دقیق کرش ویندوز را بدست آورد.
برای اینکه این فایل‌های دامپ تولید شوند باید مراحل زیر مطابق تصویر طی شوند:



اکنون بعد از هر کرش و صفحه آبی ویندوز یک فایل دامپ در دایرکتوری C:\WINDOWS\Minidump تشکیل می‌شود. برای آنالیز این فایلها به صورت زیر می‌شود عمل کرد:
ابتدا برنامه زیر را دانلود کنید:
Debugging Tools for Windows

پس از نصب، Debugging Tools for Windows را خواهید داشت که جهت دیباگ کردن سیستم و آنالیز فایلهای دامپ و غیره کاربرد دارد.

سپس مطالعه مقاله زیر در مورد نحوه استفاده از این ابزار بسیار مفید است:
http://support.microsoft.com/kb/315263

به صورت خلاصه :
یک فایل bat درست کنید با محتویات زیر و دقیقا به همین شکل:
c:\windbg\kd -y srv*c:\symbols*http://msdl.microsoft.com/download/symbols -i c:\windows\i386 -z %1


در این دستور سه مورد قابل ملاحظه است:
الف) مسیر فایل kd.exe که توسط پکیج Debugging Tools for Windows نصب می‌شود. (مطابق سیستم خودتان آنرا اصلاح کنید)
ب) مسیر c:\windows\i386 بدین معنا است که دایرکتوری i386 سی دی ویندوز را در این مسیر کپی کرده‌اید یا خواهید کرد (نیاز به یک ویندوز تر و تازه و نصب نشده خواهد بود).
ج) مسیر c:\symbols خودبخود ایجاد خواهد شد و فایلهای مربوطه از سایت مایکروسافت توسط برنامه kd.exe دانلود می‌شود (بنابراین باید دسترسی به اینترنت نیز داشت).

فرض کنید نام این فایل را test.bat گذاشته‌اید.
برای آنالیز فایل Mini102607-07.dmp در دایرکتوری مینی دامپ ویندوز (07 در اینجا یعنی هفتمین کرش روز مربوطه!) دستور زیر را در خط فرمان صادر کنید:
test.bat C:\WINDOWS\Minidump\Mini102607-07.dmp
پس از مدتی این برنامه کار آنالیز را تمام خواهد کرد و گزارشی را ارائه می‌دهد (یک فایل log متنی تشکیل خواهد شد).
نتیجه یک نمونه از این آنالیزهای سیستم من به صورت زیر بود:
BAD_POOL_CALLER (c2)
The current thread is making a bad pool request. Typically this is at a bad IRQL level or double freeing the same allocation, etc.
Arguments:
Arg1: 00000007, Attempt to free pool which was already freed
Arg2: 00000cd4, (reserved)
Arg3: 02060008, Memory contents of the pool block
Arg4: 88b4a118, Address of the block of pool being deallocated

Debugging Details:
------------------

POOL_ADDRESS: 88b4a118

FREED_POOL_TAG: TCPc

BUGCHECK_STR: 0xc2_7_TCPc

CUSTOMER_CRASH_COUNT: 4

DEFAULT_BUCKET_ID: COMMON_SYSTEM_FAULT

PROCESS_NAME: System

LAST_CONTROL_TRANSFER: from 8054a583 to 804f9deb

STACK_TEXT:
ba4f3874 8054a583 000000c2 00000007 00000cd4 nt!KeBugCheckEx+0x1b
ba4f38c4 b043d3ff 88b4a118 00000000 ba4f390c nt!ExFreePoolWithTag+0x2a3
ba4f38d4 b043cca3 883ae760 883ae7f4 883ae7f4 tcpip!TCPClose+0x16
ba4f390c b02f3161 8a74fe20 883ae760 b02f2a6d tcpip!TCPDispatch+0x101
WARNING: Stack unwind information not available. Following frames may be wrong.
ba4f3984 b03e2046 00000001 00000000 ba4f39d8 vsdatant+0x45161
ba4f39d8 b03e921c 00000008 ba4f3aac 00000000 ipnat!NatpRedirectQueryHandler+0x250
ba4f3a70 00000000 8837d8e8 0000000d 000005ee ipnat!NatpDirectPacket+0xd2

STACK_COMMAND: kb

FOLLOWUP_IP:
vsdatant+45161
b02f3161 ?? ???

SYMBOL_STACK_INDEX: 4

SYMBOL_NAME: vsdatant+45161

FOLLOWUP_NAME: MachineOwner

MODULE_NAME: vsdatant

IMAGE_NAME: vsdatant.sys

DEBUG_FLR_IMAGE_TIMESTAMP: 46e0766a

FAILURE_BUCKET_ID: 0xc2_7_TCPc_vsdatant+45161

BUCKET_ID: 0xc2_7_TCPc_vsdatant+45161

Followup: MachineOwner

به لاگ حاصل از دو دیدگاه می‌توان پرداخت: الف) اگر من برنامه نویس مربوطه باشم، با trace موجود در لاگ فایل، مشخص می‌شود که کجای کار مشکل داشته است ، ب) یا اینکه خیر. بنده توسعه دهنده درایور نیستم. حداقل اسم دقیق درایور یا پروسه مشکل‌زا را می‌توان از این لاگ بدست آورد.

خوب! تا اینجا مشخص شد که دلیل کرش، درایور vsdatant.sys است. با جستجو در اینترنت مشخص شد که این درایور مربوط به فایروال زون آلارم است! (همین عبارت بالا یا نام درایور ذکر شده را مستقیما در گوگل جستجو کنید)
پس از آن زون آلارم را با outpost firewall جایگزین کردم و تا الان کرشی حاصل نشده است (حتی یکبار از سال قبل تا به امروز). جدا زندگی من مختل شده بود. تصور کنید سیستم شما روزی 7 بار کرش کند!! و چه تصورات نامربوطی را نسبت به فروشنده سخت افزار در ذهن خود مرور کرده باشید!

خلاصه‌ی کلام:
صفحات آبی ویندوز قابل تفسیر هستند. پدید آمدن آنها الزاما بدلیل وجود سخت افزار معیوب نیست و به صرف اینکه شخصی به شما گفته "رمت خرابه!" اکتفا نکنید.

پ.ن.
لاگ فوق مربوط به یک سال قبل است و احتمالا شاید زون آلارم‌های جدید این مشکل را نداشته باشند.

اشتراک‌ها
شاید مایکروسافت با واتس آپ روی اپلیکیشنی از نوع UWP کار کنند

WhatsApp for Windows Phone is one of the few apps on Windows 10 Mobile today that continues to receive frequent updates from its developer. Unfortunately, the app itself is one based on Silverlight, which is what apps built for Windows Phone 8.1 used back in 2014. This means the app isn't a Universal Windows Platform app (UWP,) and as such doesn't run across all the different Windows 10 platforms and devices available today. 

شاید مایکروسافت با واتس آپ روی اپلیکیشنی از نوع UWP کار کنند
اشتراک‌ها
بالا بردن کارایی Angular App ها با استفاده از Immutable data

On 28 of May, 2014, the first commit of Immutable.js was pushed in the facebook’s organization on GitHub. Immutable.js is a set of immutable data structures (List, Set, Map, etc.) implemented in JavaScript. 

Plain JavaScript array 

20   10 5  1 تعداد watch - تعداد آرایه 
 2.58   2.573   2.56   2.517   100 
 2.853   2.747   2.675   2.555   1000 
 15.68    7.736  4.025    2.861   10000 

Immutable JavaScript list 

 20  10  5  1   تعداد watch - تعداد آرایه 
 2.569   2.562  2.507    2.696   100
 2.49   2.569   2.54   2.715   1000
 2.708   2.599   2.538   2.832   10000
بالا بردن کارایی Angular App ها با استفاده از Immutable data
مطالب
ایجاد جداول بهینه سازی شده برای حافظه در SQL Server 2014
پس از نگاهی به مفاهیم مقدماتی OLTP درون حافظه‌ای در SQL Server 2014، در ادامه به نحوه‌ی انجام تنظیمات خاص جداول بهینه سازی شده برای حافظه خواهیم پرداخت.


ایجاد یک بانک اطلاعاتی با پشتیبانی از جداول بهینه سازی شده برای حافظه

برای ایجاد جداول بهینه سازی شده برای حافظه، ابتدا نیاز است تا تنظیمات خاصی را به بانک اطلاعاتی آن اعمال کنیم. برای اینکار می‌توان یک بانک اطلاعاتی جدید را به همراه یک filestream filegroup ایجاد کرد که جهت جداول بهینه سازی شده برای حافظه، ضروری است؛ یا اینکه با تغییر یک بانک اطلاعاتی موجود و افزودن filegroup یاد شده نیز می‌توان به این مقصود رسید.
در اینگونه جداول خاص، اطلاعات در حافظه‌ی سیستم ذخیره می‌شوند و برخلاف جداول مبتنی بر دیسک سخت، صفحات اطلاعات وجود نداشته و نیازی نیست تا به کش بافر وارد شوند. برای مقاصد ذخیره سازی نهایی اطلاعات جداول بهینه سازی شده برای حافظه، موتور OLTP درون حافظه‌ای آن، فایل‌های خاصی را به نام checkpoint در یک filestream filegroup ایجاد می‌کند که از آن‌ها جهت ردیابی اطلاعات استفاده خواهد کرد و نحوی ذخیره سازی اطلاعات در آن‌ها از شیوه‌ی با کارآیی بالایی به نام append only mode پیروی می‌کند.
با توجه به متفاوت بودن نحوه‌ی ذخیره سازی نهایی اطلاعات اینگونه جداول و دسترسی به آن‌ها از طریق استریم‌ها، توصیه شده‌است که filestream filegroup‌های تهیه شده را در یک SSD یا Solid State Drive قرار دهید.

پس از اینکه بانک اطلاعاتی خود را به روش‌های معمول ایجاد کردید، به برگه‌ی خواص آن در management studio مراجعه کنید. سپس صفحه‌ی file groups را در آن انتخاب کرده و در پایین برگه‌ی آن، در قسمت جدید memory optimized data، بر روی دکمه‌ی Add کلیک کنید. سپس نام دلخواهی را وارد نمائید.


پس از ایجاد یک گروه فایل جدید، به صفحه‌ی files خواص بانک اطلاعاتی مراجعه کرده و بر روی دکمه‌ی Add کلیک کنید. سپس File type این ردیف اضافه شده را از نوع file stream data و file group آن‌را همان گروه فایلی که پیشتر ایجاد کردیم، تنظیم کنید. در ادامه logical name دلخواهی را وارد کرده و در آخر بر روی دکمه‌ی Ok کلیک کنید تا تنظیمات مورد نیاز جهت تعاریف جدول بهینه سازی شده برای حافظه به پایان برسد.


این مراحل را توسط دو دستور T-SQL ذیل نیز می‌توان سریعتر انجام داد:
USE [master]
GO
ALTER DATABASE [testdb2] 
      ADD FILEGROUP [InMemory_InMemory] CONTAINS MEMORY_OPTIMIZED_DATA 
GO
ALTER DATABASE [testdb2] 
      ADD FILE ( NAME = N'InMemory_InMemory', FILENAME = N'D:\SQL_Data\MSSQL11.MSSQLSERVER\MSSQL\DATA\InMemory_InMemory' ) 
      TO FILEGROUP [InMemory_InMemory]
GO

ساختار گروه فایل بهینه سازی شده برای حافظه

گروه فایل بهینه سازی شده برای حافظه، دارای چندین دربرگیرنده است که هر کدام چندین فایل را در خود جای خواهند داد:
- Root File که در برگیرنده‌ی متادیتای اطلاعات است.
- Data File که شامل ردیف‌های اطلاعات ثبت شده در جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه هستند. این ردیف‌ها همواره به انتهای data file اضافه می‌شوند و دسترسی به آن‌ها ترتیبی است. کارآیی IO این روش نسبت به روش دسترسی اتفاقی به مراتب بالاتر است. حداکثر اندازه این فایل 128 مگابایت است و پس از آن یک فایل جدید ساخته می‌شود.
- Delta File شامل ردیف‌هایی است که حذف شده‌اند. به ازای هر ردیف، حداقل اطلاعاتی از آن را در خود ذخیره خواهد کرد؛ شامل ID ردیف حذف شده و شماره تراکنش آن. همانطور که پیشتر نیز ذکر شد، این موتور جدید درون حافظه‌ای، برای یافتن راه چاره‌ای جهت به حداقل رسانی قفل گذاری بر روی اطلاعات، چندین نگارش از ردیف‌ها را به همراه timestamp آن‌ها در خود ذخیره می‌کند. به این ترتیب، هر به روز رسانی به همراه یک حذف و سپس ثبت جدید است. به این ترتیب دیگر بانک اطلاعاتی نیازی نخواهد داشت تا به دنبال رکورد موجود برگردد و سپس اطلاعات آن‌را به روز نماید. این موتور جدید فقط اطلاعات به روز شده را در انتهای رکوردهای موجود با فرمت خود ثبت می‌کند.


ایجاد جداول بهینه سازی شده برای حافظه

پس از آماده سازی بانک اطلاعاتی خود و افزودن گروه فایل استریم جدیدی به آن برای ذخیره سازی اطلاعات جداول بهینه سازی شده برای حافظه، اکنون می‌توانیم اینگونه جداول خاص را در کنار سایر جداول متداول موجود، تعریف و استفاده نمائیم:
-- It is not a Memory Optimized
CREATE TABLE tblNormal
(
   [CustomerID] int NOT NULL PRIMARY KEY NONCLUSTERED, 
   [Name] nvarchar(250) NOT NULL,
   CustomerSince DATETIME not NULL
      INDEX [ICustomerSince] NONCLUSTERED
)

--  DURABILITY = SCHEMA_AND_DATA
CREATE TABLE tblMemoryOptimized_Schema_And_Data
(
    [CustomerID] INT NOT NULL 
PRIMARY KEY NONCLUSTERED HASH WITH (BUCKET_COUNT = 1000000),
    [Name] NVARCHAR(250) NOT NULL,
    [CustomerSince] DATETIME NOT NULL
INDEX [ICustomerSince] NONCLUSTERED
) WITH (MEMORY_OPTIMIZED = ON, DURABILITY = SCHEMA_AND_DATA)


-- DURABILITY = SCHEMA_ONLY
CREATE TABLE tblMemoryOptimized_Schema_Only
(
    [CustomerID] INT NOT NULL 
PRIMARY KEY NONCLUSTERED HASH WITH (BUCKET_COUNT = 1000000),
    [Name] NVARCHAR(250) NOT NULL,
    [CustomerSince] DATETIME NOT NULL
INDEX [ICustomerSince] NONCLUSTERED
) WITH (MEMORY_OPTIMIZED = ON, DURABILITY = SCHEMA_ONLY)
در اینجا سه جدول را مشاهده می‌کنید که در بانک اطلاعاتی آماده شده در مرحله‌ی قبل، ایجاد خواهند شد. مورد اول یک جدول معمولی است که از آن برای مقایسه سرعت ثبت اطلاعات با سایر جداول ایجاد شده، استفاده خواهد شد.
همانطور که مشخص است، دو جدول بهینه سازی شده برای حافظه، همان سه ستون جدول معمولی مبتنی بر دیسک سخت را دارا هستند؛ اما با این تفاوت‌ها:
- دارای ویژگی MEMORY_OPTIMIZED = ON می‌باشند. به این ترتیب اینگونه جداول نسبت به جداول متداول مبتنی به دیسک سخت متمایز خواهند شد.
- دارای ویژگی DURABILITY بوده و توسط مقدار SCHEMA_AND_DATA آن مشخص می‌کنیم که آیا قرار است اطلاعات و ساختار جدول، ذخیره شوند یا تنها قرار است ساختار جدول ذخیره گردد (حالت SCHEMA_ONLY).
- بر روی ستون Id آن‌ها یک hash index ایجاد شده‌است که وجود آن ضروری است و در کل بیش از 8 ایندکس را نمی‌توان تعریف کرد.
برخلاف ایندکس‌های B-tree جداول مبتنی بر سخت دیسک، ایندکس‌های جداول بهینه سازی شده برای حافظه، اطلاعات را تکرار نمی‌کنند. این‌ها صرفا اشاره‌گرهایی هستند به ردیف‌های اصلی اطلاعات. به این معنا که این ایندکس‌ها لاگ نشده و همچنین بر روی سخت دیسک ذخیره نمی‌شوند. کار بازسازی مجدد آن‌ها در اولین بار بازیابی بانک اطلاعاتی و آغاز آن به صورت خودکار انجام می‌شود. به همین جهت مباحثی مانند index fragmentation و نگهداری ایندکس‌ها دیگر در اینجا معنا پیدا نمی‌کنند.
دو نوع ایندکس را در اینجا می‌توان تعریف کرد. اولین آن‌ها hash index است و دومین آن‌ها range index. هش ایندکس‌ها برای حالاتی که در کوئری‌ها از عملگر تساوی استفاده می‌شود بسیار مناسب هستند. برای عملگرهای مقایسه‌ای از ایندکس‌های بازه‌ای استفاده می‌شود.
همچنین باید دقت داشت که پس از ایجاد ایندکس‌ها، دیگر امکان تغییر آن‌ها و یا تغییر ساختار جدول ایجاد شده نیست.
همچنین ایندکس‌های تعریف شده در جداول بهینه سازی شده برای حافظه، تنها بر روی ستون‌هایی غیرنال پذیر از نوع BIN2 collation مانند int و datetime قابل تعریف هستند. برای مثال اگر سعی کنیم بر روی ستون Name ایندکسی را تعریف کنیم، به این خطا خواهیم رسید:
 Indexes on character columns that do not use a *_BIN2 collation are not supported with indexes on memory optimized tables.
- در حین تعریف هش ایندکس‌ها، مقدار BUCKET_COUNT نیز باید تنظیم شود. هر bucket توسط مقداری که حاصل هش کردن یک ستون است مشخص می‌شود. کلیدهای منحصربفرد دارای هش‌های یکسان در bucketهای یکسانی ذخیره می‌شوند. به همین جهت توصیه شده‌است که حداقل مقدار bucket تعیین شده در اینجا مساوی یا بیشتر از مقدار تعداد کلیدهای منحصربفرد یک جدول باشد؛ مقدار پیش فرض 2 برابر توسط مایکروسافت توصیه شده‌است.
- نوع‌های قابل تعریف ستون‌ها نیز در اینجا به موارد ذیل محدود هستند و جمع طول آن‌ها از 8060 نباید بیشتر شود:
 bit, tinyint, smallint, int, bigint, money, smallmoney, float, real, datetime, smalldatetime, datetime2,
date, time, numberic, decimal, char(n),  varchar(n) ,nchar(n),  nvarchar(n), sysname, binary(n),
varbinary(n), and Uniqueidentifier


همچنین در management studio، گزینه‌ی جدید new -> memory optimized table نیز اضافه شده‌است و انتخاب آن سبب می‌شود تا قالب T-SQL ایی برای تهیه این نوع جداول، به صورت خودکار تولید گردد.


البته این گزینه تنها برای بانک‌های اطلاعاتی که دارای گروه فایل استریم مخصوص جداول بهینه سازی شده برای حافظه هستند، فعال می‌باشد.


ثبت اطلاعات در جداول معمولی و بهینه سازی شده برای حافظه و مقایسه کارآیی آن‌ها

در مثال زیر، 100 هزار رکورد را در سه جدولی که پیشتر ایجاد کردیم، ثبت کرده و سپس مدت زمان اجرای هر کدام از مجموعه عملیات را بر حسب میلی ثانیه بررسی می‌کنیم:
set statistics time off
SET STATISTICS IO Off
set nocount on
go
-----------------------------

Print 'insert into tblNormal'

DECLARE @start datetime = getdate()
declare @insertCount int = 100000
declare @startId int = 1
declare @customerID int = @startId

while @customerID < @startId + @insertCount
begin
    insert into tblNormal values (@customerID, 'Test', '2013-01-01T00:00:00')
    set @customerID +=1
end

Print DATEDIFF(ms,@start,getdate());
go
-----------------------------

Print 'insert into tblMemoryOptimized_Schema_And_Data'

DECLARE @start datetime = getdate()
declare @insertCount int = 100000
declare @startId int = 1
declare @customerID int = @startId

while @customerID < @startId + @insertCount
begin
    insert into tblMemoryOptimized_Schema_And_Data values (@customerID, 'Test', '2013-01-01T00:00:00')
    set @customerID +=1
end
Print DATEDIFF(ms,@start,getdate());
Go
-----------------------------

Print 'insert into tblMemoryOptimized_Schema_Only'

DECLARE @start datetime = getdate()
declare @insertCount int = 100000
declare @startId int = 1
declare @customerID int = @startId

while @customerID < @startId + @insertCount
begin
    insert into tblMemoryOptimized_Schema_Only values (@customerID, 'Test', '2013-01-01T00:00:00')
    set @customerID +=1
end
Print DATEDIFF(ms,@start,getdate());

Go
با این خروجی تقریبی که بر اساس توانمندی‌های سخت افزاری سیستم می‌تواند متفاوت باشد:
 insert into tblNormal
36423

insert into tblMemoryOptimized_Schema_And_Data
30516

insert into tblMemoryOptimized_Schema_Only
3176
و برای حالت select خواهیم داشت:
 set nocount on
print 'tblNormal'
set statistics time on
select count(CustomerID) from tblNormal
set statistics time off
go
print 'tblMemoryOptimized_Schema_And_Data'
set statistics time on
select count(CustomerID) from tblMemoryOptimized_Schema_And_Data
set statistics time off
go
print 'tblMemoryOptimized_Schema_Only'
set statistics time on
select count(CustomerID) from tblMemoryOptimized_Schema_Only
set statistics time off
go
با این خروجی
 tblNormal
 SQL Server Execution Times:
CPU time = 46 ms,  elapsed time = 52 ms.

tblMemoryOptimized_Schema_And_Data
 SQL Server Execution Times:
CPU time = 32 ms,  elapsed time = 33 ms.

tblMemoryOptimized_Schema_Only
 SQL Server Execution Times:
CPU time = 31 ms,  elapsed time = 30 ms.
تاثیر جداول بهینه سازی شده برای حافظه را در 350K inserts بهتر می‌توان با نمونه‌های متداول مبتنی بر دیسک مقایسه کرد.


برای مطالعه بیشتر

Getting started with SQL Server 2014 In-Memory OLTP
Introduction to SQL Server 2014 CTP1 Memory-Optimized Tables
Overcoming storage speed limitations with Memory-Optimized Tables for SQL Server
Memory-optimized Table – Day 1 Test
Memory-Optimized Tables – Insert Test
Memory Optimized Table – Insert Test …Again
مطالب
خواندنی‌ها روز 22 فروردین

سایت iplocationtools بانک اطلاعاتی موقعیت مکانی IP های خود را که ماهیانه نیز به روز خواهد شد، به رایگان برای دریافت قرار داده است. فرمت تعاریف جداول و عبارت insert آن مطابق دستورات بانک اطلاعاتی MySQL است.
تنها بازیگر شاخص یازده سال قبل در زمینه توسعه برنامه‌های مبتنی بر QT ، برنامه KDevelop بوده است. این وضعیت با ارائه Qt Creator‌ بهبود یافته است ...
  • شرکت Red gate که پیشتر برنامه‌ی معروف Reflector را در جهت اهداف تبلیغاتی خود تصاحب کرده بود، اکنون در ادامه‌ی همین سیاست، کتاب Illustrated C# 2008 را نیز به رایگان ارائه داده است.
  • سایت DelphiFeeds.com با طراحی جدید خود چند روزی است که متحول شده است. سایتی شبیه به سایت مهندس خودمان که بعد از عید معلوم نیست چه بلایی سرش آمده است و جای خالی آن احساس می‌شود، هر چند سایت IDevCenter نیز همین کار را به صورت تخصصی‌تری ارائه می‌دهد.
  • Microsoft MED-V 1.0 در جهت توسعه‌ی اهداف مجازی سازی مایکروسافت ارائه شد.

مطالب
تبدیل فایل‌های pfx به snk
مرسوم است و توصیه شده است که جهت ارائه کتابخانه‌های دات نتی خود از امضای دیجیتال استفاده کنید. VS.NET برای این منظور در برگه signing خواص یک پروژه، چنین امکانی را به صورت توکار ارائه می‌دهد.
حال اگر بخواهیم همین پروژه را به صورت سورس باز ارائه دهیم، استفاده کنندگان نهایی به مشکل برخواهند خورد؛ زیرا فایل pfx حاصل، توسط کلمه عبور محافظت می‌شود و در سایر سیستم‌ها بدون درنظر گرفتن این ملاحظات قابل استفاده نخواهد بود.
معادل فایل‌های pfx، فایلهایی هستند با پسوند snk که تنها تفاوت مهم آن‌ها با فایل‌های pfx، عدم محافظت توسط کلمه عبور است و ... برای کارهای خصوصا سورس باز انتخاب مناسبی به شمار می‌روند. اگر دقت کنید، اکثر پروژه‌های سورس باز دات نتی موجود در وب (مانند NHibernate، لوسین، iTextSharp و غیره) از فایل‌های snk برای اضافه کردن امضای دیجیتال به کتابخانه نهایی تولیدی استفاده می‌کنند و نه فایل‌های pfx محافظت شده.
در اینجا اگر فایل pfx ایی دارید و می‌خواهید معادل snk آن‌را تولید کنید، قطعه کد زیر چنین امکانی را مهیا می‌سازد:
using System.IO;
using System.Security.Cryptography;
using System.Security.Cryptography.X509Certificates;

namespace PfxToSnk
{
    class Program
    {
        /// <summary>
        /// Converts .pfx file to .snk file.
        /// </summary>
        /// <param name="pfxData">.pfx file data.</param>
        /// <param name="pfxPassword">.pfx file password.</param>
        /// <returns>.snk file data.</returns>
        public static byte[] Pfx2Snk(byte[] pfxData, string pfxPassword)
        {
            var cert = new X509Certificate2(pfxData, pfxPassword, X509KeyStorageFlags.Exportable);
            var privateKey = (RSACryptoServiceProvider)cert.PrivateKey;
            return privateKey.ExportCspBlob(true);
        }

        static void Main(string[] args)
        {
            var pfxFileData = File.ReadAllBytes(@"D:\Key.pfx");
            var snkFileData = Pfx2Snk(pfxFileData, "my-pass");
            File.WriteAllBytes(@"D:\Key.snk", snkFileData);
        }
    }
}