‫۳ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۳۲
یک نکته‌ی تکمیلی: تنظیم پویای عنوان صفحات در برنامه‌های Blazor

برای تنظیم پویای عنوان یک صفحه‌ی وب، نیاز است با DOM API مرورگر به صورت مستقیم کار کرد. برای مثال فایل wwwroot\main.js را که مدخل آن به کامپوننت Host_ و یا صفحه‌ی index.html اضافه می‌شود، به صورت زیر تکمیل می‌کنیم:
window.JsFunctionHelper = {
  blazorSetTitle: function (title) {
    document.title = title;
  }
};
اکنون می‌خواهیم این متد جاوااسکریپتی را که مستقیما با شیء document کار می‌کند، در کامپوننت جدید Client\Shared\PageTitle.razor استفاده کنیم:
@inject IJSRuntime JSRuntime

@code
{
   [Parameter]
   public string Title { get; set; }

   protected override async Task OnParametersSetAsync()
   {
      await JSRuntime.InvokeVoidAsync("JsFunctionHelper.blazorSetTitle", Title);
   }
}
در اینجا کامپوننت جدیدی تعریف شده‌است که به محض تنظیم مقدار پارامتر عنوان آن، سبب فراخوانی متد جاوا اسکریپتی blazorSetTitle می‌شود. برای نمونه روش استفاده‌ی از آن در کامپوننت Counter، جهت نمایش عنوانی پویا، به محض تغییر مقدار شمارشگر، به صورت زیر می‌تواند باشد:
@page "/counter"

<PageTitle Title="@GetPageTitle()" />

<h1>Counter</h1>

<p>Current count: @currentCount</p>

<button class="btn btn-primary" @onclick="IncrementCount">Click me</button>

@code {
    private int currentCount = 0;

    private void IncrementCount()
    {
        currentCount++;
    }

    private string GetPageTitle() => $"Counter ({currentCount})";
}
این روش در برنامه‌های Blazor Server کار نخواهد کرد و در حین فراخوانی متد InvokeVoidAsync یک NullReferenceException مشاهده می‌شود؛ چون این نوع برنامه‌های Blazor Server به همراه یک مرحله‌ی pre-render در سمت سرور هستند که ابتدا، کار تهیه‌ی HTML ای را که باید به سمت مرورگر ارسال کنند، به پایان می‌رسانند. در این مرحله خبری از DOM نیست که بتوان به آن دسترسی یافت و تغییری را در آن ایجاد کرد.
برای رفع این مشکل همانطور که در مطلب جاری نیز عنوان شد، باید از روال رویدادگردان OnAfterRenderAsync استفاده کرد. در این حالت کدهای کامپوننت PageTitle.razor به صورت زیر تغییر می‌کنند:
@inject IJSRuntime JSRuntime

@code
{
   [Parameter]
   public string Title { get; set; }

   protected override async Task OnAfterRenderAsync(bool firstRender)
   {
      await JSRuntime.InvokeVoidAsync("JsFunctionHelper.blazorSetTitle", Title);
   }
}
روال رویدادگردان OnAfterRenderAsync پس از اینکه کار بارگذاری و تشکیل کامل DOM در مرورگر انجام شد، فراخوانی می‌شود. به همین جهت دیگر دسترسی به شیء document.title، سبب بروز یک NullReferenceException نخواهد شد.


یک نکته: قرار است در Blazor 6x، کامپوننت‌های جدید Title، Link و Meta جهت تنظیم اطلاعات تگ head صفحه، به صورت استاندارد اضافه شوند:
<Title Value="@title" />
<Meta name="description" content="Modifying the head from a Blazor component." />
<Link href="main.css" rel="stylesheet" />
‫۳ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۴:۲۹
تعدادی پرسش و پاسخ تکمیلی مباحث مسیریابی

چگونه می‌توان DateTime را به عنوان پارامتر مسیریابی ارسال کرد؟
Blazor از پارامترهایی از نوع DateTime، در حین مسیریابی پشتیبانی می‌کند؛ با این شرط که قید datetime در حین مسیریابی صریحا ذکر شود:
@page "/route/{parameter:datetime}"
یک مثال: کامپوننت index.razor که سبب هدایت به سمت کامپوننت دیگری به همراه ارسال پارامتری از نوع DateTime می‌شود:
@page "/"
@inject NavigationManager NavManager
<button @onclick="CurrentTime">Current Time</button>
@code {
    public void CurrentTime()
    {
        NavManager.NavigateTo("/time/" + DateTime.Now);
    }
}
و کامپوننت Time.razor که قادر است این DateTime را دریافت کرده و به یک پارامتر، Bind کند:
@page "/time/{param:datetime}"
<h3>Time</h3>
<p>@Param</p>
@code {
    [Parameter]
    public DateTime Param { get; set; }
}


چگونه می‌توان به عنوان صفحه‌ی جاری دسترسی یافت؟
برای اینکار نیاز است از JavaScript interop استفاده کرد. ابتدا برای مثال تابع عمومی getTitle را که بر اساس DOM API مرورگر کار می‌کند، تهیه می‌کنیم:
window.getTitle = () => {
   return document.title;
};
سپس می‌توان از آن در یک کامپوننت Blazor به صورت زیر استفاده کرد:
@page "/"
@inject IJSRuntime jsRuntime
<h2>Page Title: @Title</h2>
<button class="btn btn-primary" @onclick="@GetTitle">Get Title</button>
@code {
public string Title = "";
    
    public async void GetTitle()
    {
            Title = await jsRuntime.InvokeAsync<string>("getTitle");
     }
}

چگونه می‌توان مسیری را از طریق کدهای برنامه در یک برگه‌ی مجزای مرورگر باز کرد؟
در اینجا نیز می‌توان با استفاده از JavaScript interop، متد استاندارد open مرورگر را فراخوانی کرد و پارامتر اول آن‌را به url مدنظر و پارامتر بعدی آن‌را به blank_ تنظیم کرد تا مرورگر آدرس درخواستی را در یک برگه‌ی جدید باز کند:
@inject IJSRuntime jsRuntime

<button @onclick="NavigateToNewTab">New Tab Navigation</button>
@code {
public async Task NavigateToNewTab()
    {
        string url = "/counter";
        await jsRuntime.InvokeAsync<object>("open", url, "_blank");
    }
}
یک نکته‌ی تکمیلی: روش ارسال داده‌ها به RenderFragmentها

در مباحث اعتبارسنجی و احراز هویت Blazor در قسمت‌های بعدی، به قطعه کد context@ داری در داخل یک RenderFragment خواهیم رسید:
<AuthorizeView>
    <Authorized>
                Hello, @context.User.Identity.Name!
    </Authorized>
</AuthorizeView>
اکنون این سؤال مطرح است که این context@ از کجا آمده‌است و چه مفهومی را دارد؟
برای پاسخ به این سؤال نیاز است با مفهوم «Templated components» در برنامه‌های Blazor آشنا شد. تا اینجا از RenderFragmentها صرفا جهت فراهم آوردن قسمت ثابتی از قالب کامپوننت جاری، توسط استفاده کننده‌ی از آن، کمک گرفتیم. اما در همان سمت استفاده کننده، امکان دسترسی به اطلاعات مهیای داخل آن فرگمنت نیز وجود دارد. برای نمونه به کدهای کامپوننت TableTemplate.razor دقت کنید:
@typeparam Titem

<table class="table">
    <thead>
        <tr>@TableHeader</tr>
    </thead>
    <tbody>
        @foreach (var item in Items)
        {
            <tr>@RowTemplate(item)</tr>
        }
    </tbody>
</table>

@code {
    [Parameter]
    public RenderFragment TableHeader { get; set; }

    [Parameter]
    public RenderFragment<TItem> RowTemplate { get; set; }

    [Parameter]
    public IReadOnlyList<TItem> Items { get; set; }
}
- این کامپوننت، قالب سفارشی ثابت هدر جدول را توسط یک RenderFragment، از بکارگیرنده‌ی خود دریافت می‌کند.
- همچنین یک RenderFragment جنریک را نیز مشاهده می‌کنید که قالب ردیف‌های جدول را تامین می‌کند. نوع جنریک قابل دسترسی در این کامپوننت، توسط دایرکتیو typeparam Titem@ تعریف شده‌ی در ابتدای آن، مشخص شده‌است.
- بنابراین هربار که ردیفی از بدنه‌ی جدول در حال رندر است، یک شیء item از نوع TItem را به قالب سفارشی تامین شده‌ی توسط بکارگیرنده‌ی خود ارسال می‌کند.
اکنون این سؤال مطرح می‌شود که چگونه می‌توان به شیء item، در سمت والد یا بکارگیرنده‌ی کامپوننت TableTemplate فوق دسترسی یافت؟
برای اینکار می‌توان از پارامتر ویژه‌ای به نام context که یک implicit parameter است و به صورت پیش‌فرض تعریف شده و مهیا است، در سمت کدهای بکارگیرند‌ه‌ی کامپوننت، استفاده کرد:
@page "/pets"
<h1>Pets</h1>
<TableTemplate Items="pets">
    <TableHeader>
        <th>ID</th>
        <th>Name</th>
    </TableHeader>
    <RowTemplate>
        <td>@context.PetId</td>
        <td>@context.Name</td>
    </RowTemplate>
</TableTemplate>

@code {
    private List<Pet> pets = new()
    {
        new Pet { PetId = 2, Name = "Mr. Bigglesworth" },
        new Pet { PetId = 4, Name = "Salem Saberhagen" },
        new Pet { PetId = 7, Name = "K-9" }
    };

    private class Pet
    {
        public int PetId { get; set; }
        public string Name { get; set; }
    }
}
- در اینجا روش بکارگیری کامپوننت TableTemplate را در کامپوننتی دیگر مشاهده می‌کنید. توسط فرگمنت TableHeader، قالب ثابت هدر این جدول تامین شده‌است. توسط فرگمنت RowTemplate قالب پویای ردیف‌های جدول ارائه شده‌است.
- همچنین در اینجا پارامتر ویژه‌ای به نام context@ را نیز مشاهده می‌کنید. این پارامتر همان شیء item ای است که در حین رندر هر ردیف جدول، به فرگمنت RowTemplate ارسال می‌شود. به این ترتیب کامپوننت والد می‌تواند از اطلاعات در حال رندر توسط کامپوننت فرگمنت دار، مطلع شود و از آن استفاده کند. در این مثال، نوع context@، از نوع کلاس Pet است که سعی شده بر اساس نوع پارامتر Items ارسالی به آن، توسط کامپایلر تشخیص داده شود. حتی می‌توان این نوع را به صورت صریحی نیز مشخص کرد:
<TableTemplate Items="pets" TItem="Pet">
این مورد زمانی مفید است که چندین پارامتر جنریک را در کامپوننت تعریف کرده باشیم:
<SomeGenericComponent TParam1="Person" TParam2="Supplier" TItem=etc/>
و یا می‌توان نام پارامتر ویژه‌ی context@ را در تمام RenderFragmentهای جنریک، با ذکر ویژگی Context برای مثال به pet تغییر داد:
<TableTemplate Items="pets" Context="pet">
    <TableHeader>
        <th>ID</th>
        <th>Name</th>
    </TableHeader>
    <RowTemplate>
        <td>@pet.PetId</td>
        <td>@pet.Name</td>
    </RowTemplate>
</TableTemplate>
و یا حتی می‌توان این نام را به صورت اختصاصی به ازای هر RenderFragment جنریک، مشخص کرد. برای اینکار ویژگی Context را دقیقا بر روی RenderFragment مدنظر قرار می‌دهیم:
<TableTemplate Items="pets">
    <TableHeader>
        <th>ID</th>
        <th>Name</th>
    </TableHeader>
    <RowTemplate Context="pet">
        <td>@pet.PetId</td>
        <td>@pet.Name</td>
    </RowTemplate>
</TableTemplate>
این تغییرنام بهتر است زمانی صورت گیرد که نام پیش‌فرض context، با نام مشابه دیگری در کامپوننت جاری، تداخل پیدا کرده‌است.
‫۳ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۲۸
یک نکته‌ی تکمیلی: دریافت خروجی مستقیم از کدهای جاوااسکریپتی در برنامه‌های Blazor، بدون تهیه‌ی فایل‌های js. خارجی
با استفاده از تابع eval جاوااسکریپت می‌توان کدهای جاوااسکریپتی را به صورت مستقیم هم اجرا کرد؛ چند مثال:
- اجرای یک سطر کد جاوااسکریپتی به صورت مستقیم و دریافت خروجی آن:
var timeZoneOffSet = await jsRuntime.InvokeAsync<int>("eval", "new Date().getTimezoneOffset()");
- فراخوانی یک متد خود اجرا شونده و دریافت خروجی آن:
var ianaTimeZoneName = jsRuntime.Invoke<string>("eval",
    "(function(){try { return ''+ Intl.DateTimeFormat().resolvedOptions().timeZone; } catch(e) {} return 'UTC';}())");
‫۳ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۰۷
یک نکته‌ی تکمیلی: امکان قرار دادن کامپوننت‌های Blazor در یک اسمبلی دیگر و مشکل مسیریابی
می‌توان کامپوننت‌های مورد نظر را در یک اسمبلی دیگر (بجز برنامه‌ی اصلی) قرار دارد؛ اما در این حالت و پس از افزودن ارجاعی به آن‌ها در فایل csproj برنامه‌ی اصلی، اگر در آن‌ها مسیریابی را تعریف کرده باشید، کار نمی‌کنند. برای رفع این مشکل باید به فایل app.razor مراجعه کرد و سپس این اسمبلی‌های ثالث را به سیستم مسیریابی معرفی نمود:
<Router
    AppAssembly="@typeof(Program).Assembly"
    AdditionalAssemblies="new[] { typeof(Component1).Assembly }">
    @* ... Router component elements ... *@
</Router>
در اینجا ویژگی AdditionalAssemblies، آرایه‌ای از اسمبلی‌های ثالث به همراه کامپوننت‌های Blazor را می‌پذیرد.
‫۳ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۴۶
یک نکته‌ی تکمیلی: امکان نوشتن فایل‌های CSS اختصاصی کامپوننت‌ها در برنامه‌های Blazor

در نکته‌ی قبلی، در مورد JavaScript Isolation بحث شد؛ یک چنین قابلیتی در مورد فایل‌های css. هم وجود دارد و جزو تازه‌های Blazor 5x است. در این حالت (CSS Isolation) می‌توان شیوه‌نامه‌ای را تهیه کرد که تنها مختص به یک کامپوننت است و بر روی سایر کامپوننت‌ها تاثیری ندارد. این قابلیت نیاز به کدنویسی خاصی نداشته و به سادگی قابل استفاده‌است: در این حالت اگر کامپوننتی برای مثال Counter.razor نام دارد، برای ایجاد فایل css مختص به آن، تنها کافی است در کنار فایل آن، فایل Counter.razor.css را ایجاد و تکمیل کرد. به این ترتیب هر شیوه‌نامه‌ای که در این فایل تنظیم شود، فقط بر روی کامپوننت Counter تاثیرگذار خواهد بود؛ حتی اگر از این کامپوننت در کامپوننت‌های دیگر نیز استفاده شود.
h1 {
    color:red;
}
برای نمونه شیوه‌نامه‌ی فوق تنها به المان h1 کامپوننت Counter اعمال می‌شود و هیچ تاثیری را بر روی سایر کامپوننت‌های برنامه نخواهد داشت:


همانطور که مشاهده می‌کنید، در زمان build برنامه، تمام این شیوه‌نامه‌های اختصاصی کامپوننت‌های مختلف برنامه، تبدیل به یک فایل خواهند شد (با نام project_name.styles.css) که توسط ویژگی‌های HTML ای که به صورت خودکار تولید می‌شوند، از یکدیگر متمایز خواهند شد.

 اگر علاقمند باشیم تا این شیوه‌نامه به فرزندان کامپوننت Counter نیز به ارث برسد، باید از روش زیر استفاده کرد (استفاده از deep combinator):
::deep h1 {
   color:red;
}
‫۳ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۸:۴۱
یک نکته‌ی تکمیلی: امکان بارگذاری با تاخیر فایل‌های جاوااسکریپتی در برنامه‌های Blazor

در مطلب جاری، فرض بر این است که توابع جاوا اسکریپتی، سراسری هستند و قرار است در تمام کامپوننت‌های برنامه قابل دسترسی باشند. به همین جهت ارجاع مستقیمی از فایل js. آن‌ها را در فایل index.html و یا Host_، قرار می‌دهیم. اما اگر تنها یک کامپوننت، نیاز به اسکریپت خاصی را داشته باشد و نه تمام کامپوننت‌های دیگر، چطور؟
در این حالت Blazor از مفهومی به نام JavaScript Isolation پشتیبانی می‌کند. برای توضیح آن، فایل جدید Client\wwwroot\MyMdl.Js را به پروژه اضافه کرده و سپس به صورت زیر تکمیل می‌کنیم:
export function showPrompt(message) {
  return prompt(message, "Type name");
}

export function showAlert(message) {
  return prompt(message, "Hello");
}
- همانطور که مشاهده می‌کنید، در اینجا توابع export شده‌اند (جزو پیشنیازهای JavaScript Isolation است) و در حقیقت یک ES-6 module تشکیل شده‌است.
- برخلاف قبل، مدخل جدیدی را از این فایل، به فایل‌های index.html و یا Host_  اضافه نمی‌کنیم. چون می‌خواهیم فقط کامپوننتی که به آن نیاز دارد، آن‌را بارگذاری کند.

سپس کامپوننت جدید Client\Pages\JsIsolation.razor را به صورت زیر تکمیل خواهیم کرد:
@page "/js-isolation"

@inject IJSRuntime jSRuntime

<button class="btn btn-primary" @onclick="Prompt">Prompt</button>
<button class="btn btn-primary" @onclick="ShowAlert">Alert</button>


@code
{
    private IJSObjectReference module;

    protected override async Task OnAfterRenderAsync(bool firstRender)
    {
        if(firstRender)
        {
            module = await jSRuntime.InvokeAsync<IJSObjectReference>("import", "./MyMdl.Js");
        }
    }

    private async Task Prompt()
    {
        var result = await module.InvokeAsync<string>("showPrompt", "What's your name?");
    }

    private async Task ShowAlert()
    {
        await module.InvokeVoidAsync("showAlert", "Hello!");
    }
}
- کار در قسمت OnAfterRenderAsync و در اولین بار رندر کامپوننت شروع می‌شود. در اینجا روش بارگذاری و import یک ماژول جاوااسکریپتی را مشاهده می‌کنید. در این حالت، این فایل js. پس از فراخوانی متد InvokeAsync بارگذاری شده و اطلاعات آن تنها در همین کامپوننت قابل دسترسی خواهد بود.
- اکنون که module یا IJSObjectReference را در اختیار داریم، می‌توان با استفاده از متدهای InvokeAsync و یا InvokeVoidAsync، با متدهای موجود در آن کار کرد.
‫۳ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۶:۵۲
یک نکته‌ی تکمیلی: امکان فراخوانی کدهای #C از طریق کدهای جاوااسکریپت، در برنامه‌های Blazor

در مطلب جاری، روش فراخوانی توابع جاوااسکریپتی را از طریق کدهای #C برنامه‌های Blazor بررسی کردیم؛ عکس آن نیز میسر است و یکی از کاربردهای آن، ارسال نتایج کتابخانه‌های جاوااسکریپتی، به کدهای یک کامپوننت است. برای مثال کاربری در یک کامپوننت تقویم باز شده، روزی را انتخاب می‌کند. می‌خواهیم نتیجه‌ی این انتخاب او را که در سمت کدهای جاوااسکریپتی رخ‌داده، به نحوی به کدهای #C یک کامپوننت منتقل کنیم و یا حتی محاسباتی را در سمت کدهای #C انجام دهیم و به کدهای جاوااسکریپتی منتقل کنیم.

الف) فراخوانی متدهای استاتیک #C از طریق کدهای جاوااسکریپتی
فرض کنید متد استاتیک HelpMessage را می‌خواهیم از طریق کدهای جاوااسکریپتی فراخوانی کنیم. برای این منظور، یک چنین تابعی باید به ویژگی JSInvokable مزین شود:
@page "/js-sample"


<button class="btn btn-primary" onclick="JsFunctionHelper.invokeDotnetStaticFunction()">Invoke Static Method</button>

@code
{
    [JSInvokable]
    public static Task<string> HelpMessage()
    {
        return Task.FromResult("Help text from C# static function");
    }
}
در اینجا یک دکمه را هم مشاهده می‌کنید که از ویژگی onclick استاندارد HTML استفاده کرده‌است. یعنی متدی را که فراخوانی می‌کند، در حقیقت یک کد جاوا اسکریپتی است و نه یک متد #C واقع در کامپوننت جاری.
سپس در سمت در فایل Client\wwwroot\main.js برای فراخوانی متد HelpMessage خواهیم داشت:
window.JsFunctionHelper = {
  invokeDotnetStaticFunction: function () {
    DotNet.invokeMethodAsync("BlazorRazorSample.Client", "HelpMessage").then(
      (data) => {
        console.log(data);
      }
    );
  }
};
در اینجا تابع سراسری جدیدی به نام invokeDotnetStaticFunction تعریف شده‌است (همان تابعی که توسط دکمه‌ی قرار گرفته در کامپوننت فراخوانی می‌شود). این تابع با استفاده از متد DotNet.invokeMethodAsync استاندارد Blazor، کار فراخوانی متد استاتیک HelpMessage واقع در فضای نام BlazorRazorSample.Client را انجام می‌دهد. چون این فراخوانی async است، نتیجه‌ی نهایی را از طریق یک callback دریافت کرده و لاگ می‌کند.

ب) فراخوانی متدهای غیر استاتیک #C از طریق کدهای جاوااسکریپتی
فراخوانی instance methodهای کامپوننت‌ها از طریق کدهای #C، کمی پیچیده‌تر است:
@page "/js-sample"
@implements IDisposable

@inject IJSRuntime jSRuntime

<button class="btn btn-primary" @onclick="CallInstanceMethod">Invoke Instance Method</button>

@code
{
    private DotNetObjectReference<JsSample> objectReference;

    [JSInvokable]
    public string GetAddress()
    {
        return "123 Main Street";
    }

    protected override async Task OnAfterRenderAsync(bool firstRender)
    {
        if(firstRender)
        {
            objectReference = DotNetObjectReference.Create(this);
        }
    }

    private async Task CallInstanceMethod()
    {
        await jSRuntime.InvokeVoidAsync("JsFunctionHelper.invokeDotnetInstanceFunction", objectReference);
    }

    public void Dispose()
    {
        objectReference?.Dispose();
    }
}
- در این حالت نیاز است ارجاعی از وهله‌ی کامپوننت جاری را به متد جاوااسکریپتی ارسال کرد. به همین جهت در ابتدا توسط متد DotNetObjectReference.Create، این ارجاع را ایجاد کرده و سپس توسط متد jSRuntime.InvokeVoidAsync آن‌را به سمت کدهای جاوا اسکریپتی ارسال می‌کنیم. در مثال فوق، JsSample همان نام کامپوننت جاری است.
- همچنین در اینجا onclick تعریف شده، به متدی داخل همین کامپوننت اشاره می‌کند.
- این ارجاع نیز باید در پایان کار کامپوننت، Dispose شود. به همین جهت implements IDisposable@ را مشاهده می‌کنید.

اکنون کدهای جاوا اسکریپتی که از این وهله‌ی دریافتی استفاده می‌کند، به صورت زیر خواهد بود. در این کدها addressProvider همان objectReference دریافتی است که توسط آن می‌توان متد غیراستاتیک GetAddress کامپوننت را فراخوانی کرد:
window.JsFunctionHelper = {
  invokeDotnetInstanceFunction: function (addressProvider) {
    addressProvider.invokeMethodAsync("GetAddress").then((data) => {
      console.log(data);
    });
  }
};
یک نکته‌ی تکمیلی: کار با Policy‌ها در برنامه‌های Blazor WASM

در این مطلب، روشی را برای برقراری دسترسی نقش Admin، به تمام قسمت‌های محافظت شده‌ی برنامه، با معرفی نقش آن به یک ویژگی Authorize سفارشی شده، مشاهده کردید. هرچند این روش کار می‌کند، اما روش جدیدتر برقراری یک چنین دسترسی‌های ترکیبی در برنامه‌های ASP.NET Core و سایر فناوری‌های مشتق شده‌ی از آن، کار با Policyها است که برای نمونه در مثال فوق، به صورت زیر قابل پیاده سازی است:

الف) تعریف Policyهای مشترک بین برنامه‌های Web API و WASM
Policyهای تعریف شده، باید قابلیت اعمال به اکشن متدهای کنترلرها و همچنین کامپوننت‌های WASM را داشته باشند. به همین جهت آن‌ها را در پروژه‌ی اشتراکی BlazorServer.Common که در هر دو پروژه استفاده می‌شود، قرار می‌دهیم:
using System.Security.Claims;
using Microsoft.AspNetCore.Authorization; // dotnet add package Microsoft.AspNetCore.Authorization

namespace BlazorServer.Common
{
    public static class PolicyTypes
    {
        public const string RequireAdmin = nameof(RequireAdmin);
        public const string RequireCustomer = nameof(RequireCustomer);
        public const string RequireEmployee = nameof(RequireEmployee);
        public const string RequireEmployeeOrCustomer = nameof(RequireEmployeeOrCustomer);

        public static AuthorizationOptions AddAppPolicies(this AuthorizationOptions options)
        {
            options.AddPolicy(RequireAdmin, policy => policy.RequireRole(ConstantRoles.Admin));
            options.AddPolicy(RequireCustomer, policy =>
                    policy.RequireAssertion(context =>
                        context.User.HasClaim(claim => claim.Type == ClaimTypes.Role
                            && (claim.Value == ConstantRoles.Admin || claim.Value == ConstantRoles.Customer))
                    ));
            options.AddPolicy(RequireEmployee, policy =>
                    policy.RequireAssertion(context =>
                        context.User.HasClaim(claim => claim.Type == ClaimTypes.Role
                            && (claim.Value == ConstantRoles.Admin || claim.Value == ConstantRoles.Employee))
                    ));

            options.AddPolicy(RequireEmployeeOrCustomer, policy =>
                                policy.RequireAssertion(context =>
                                    context.User.HasClaim(claim => claim.Type == ClaimTypes.Role
                                        && (claim.Value == ConstantRoles.Admin ||
                                            claim.Value == ConstantRoles.Employee ||
                                            claim.Value == ConstantRoles.Customer))
                                ));
            return options;
        }
    }
}
در اینجا یکسری Policy جدید را مشاهده می‌کنید که در آن‌ها همواره نقش Admin حضور دارد و همچین روش or آن‌ها را توسط policy.RequireAssertion مشاهده می‌کنید. این تعاریف، نیاز به نصب بسته‌ی Microsoft.AspNetCore.Authorization را نیز دارند. با کمک Policyها می‌توان ترکیب‌های پیچیده‌ای از دسترسی‌های موردنیاز را ساخت؛ بدون اینکه نیاز باشد مدام AuthorizeAttribute سفارشی را طراحی کرد.

ب) افزودن Policyهای تعریف شده به پروژه‌های Web API و WASM
پس از تعریف Policyهای مورد نیاز، اکنون نوبت به افزودن آن‌ها به برنامه‌های Web API:
namespace BlazorWasm.WebApi
{
    public class Startup
    {
        // ...

        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            // ...

            services.AddAuthorization(options => options.AddAppPolicies());

            // ...
و همچنین WASM است:
namespace BlazorWasm.Client
{
    public class Program
    {
        public static async Task Main(string[] args)
        {
            // ...

            builder.Services.AddAuthorizationCore(options => options.AddAppPolicies());

            // ...
        }
    }
}
به این ترتیب Policyهای یک‌دستی را بین برنامه‌های کلاینت و سرور، به اشتراک گذاشته‌ایم.

ج) استفاده از Policyهای تعریف شده در برنامه‌ی WASM
اکنون که برنامه قابلیت کار با Policyها را پیدا کرده، می‌توان فیلتر Roles سفارشی را حذف و با فیلتر Authorize پالیسی دار جایگزین کرد:
@page "/hotel-room-details/{Id:int}"

// ...

@*
@attribute [Roles(ConstantRoles.Customer, ConstantRoles.Employee)]
*@

@attribute [Authorize(Policy = PolicyTypes.RequireEmployeeOrCustomer)]

حتی می‌توان از پالیسی‌ها در حین تعریف AuthorizeViewها نیز استفاده کرد:
<AuthorizeView  Policy="@PolicyTypes.RequireEmployeeOrCustomer">
    <p>You can only see this if you're an admin or an employee or a customer.</p>
</AuthorizeView>