اشتراک‌ها
مجموعه نکاتی مفید از #C

This document describes rules and recommendations for developing applications and class libraries using the C# Language. The goal is to define guidelines to enforce consistent style and formatting and help developers avoid common pitfalls and mistakes. Specifically, this document covers Naming Conventions, Coding Style, Language Usage, and Object Model Design. 

مجموعه نکاتی مفید از #C
نظرات مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 8 - بررسی رابطه‌ی Many-to-Many
با سلام و احترام
در صورت ارتقاء به EF Core 2.0 دیگر نیازی به پیاده سازی ذکر شده نیست و می‌توان از پیاده سازی اینترفیس جدید IEntityTypeConfiguration به صورت ذیل استفاده نمود.

class CustomerConfiguration : IEntityTypeConfiguration<Customer>
{
  public void Configure(EntityTypeBuilder<Customer> builder)
  {
     builder.HasKey(c => c.AlternateKey);
     builder.Property(c => c.Name).HasMaxLength(200);
   }
}

...
// OnModelCreating
builder.ApplyConfiguration(new CustomerConfiguration());

موفق باشید.
مطالب
مرتب‌سازی، فیلتر کردن و صفحه‌بندی اطلاعات در ASP.NET Core

مقدمه

اگر با Apiها کار کرده باشید احتمالاً با این چالش که گاهی نیاز است منابعی (Resources) که به کاربر ارسال می‌شوند مرتب (Sort)، بر اساس درخواست کاربر فیلتر (Filter) و در صفحه‌بندی (Paging) مشخصی تحویل داده شوند، برخورد کرده‌اید. این نیاز خصوصاً در پاسخ (Response) با روش GET از استاندارد HTTP مشهود است. در این مطلب به معرفی کتابخانه‌ای می‌پردازیم که با استفاده از آن می‌توان عملیات فوق را پیاده‌سازی نمود. Sieve یک چارچوب (Framework) ساده، تمیز و قابل توسعه برای NET Core. است. در زمان نگارش این مقاله ویرایش ۲.۱.۳ از این کتابخانه در دسترس است و همانگونه که اشاره شد، این کتابخانه منبع باز (Open Source) بوده و می‌توانید آن را از مخزن گیت‌هاب در این پیوند دریافت نمایید.
  
سیستمی با یک موجودیت به نام "پست" (Post) مفروض است. با استفاده از کتابخانه Sieve عملیات مرتب‌سازی، فیلتر و صفحه‌بندی را هنگام درخواست (GET) تمامی پست‌ها اعمال خواهیم کرد.
// Post

public int Id { get; set; }

public string Title { get; set; }

public int LikeCount { get; set; }

public int CommentCount { get; set; }

public DateTimeOffset DateCreated { get; set; } = DateTimeOffset.UtcNow;

۱. نصب کتابخانه

ابتدا لازم است از طریق Package Manager Console و اجرای دستور فوق اقدام به نصب این کتابخانه نمایید:  Install-Package Sieve -Version 2.1.3

۲. اضافه کردن سرویس‌

در فایل Startup.cs سرویس SieveProcessor را تزریق کنید:
services.AddScoped<SieveProcessor>();
 

۳. تعیین ویژگی‌هایی از کلاس برای اعمال مرتب‌سازی و فیلتر

باید ویژگی‌هایی (Properties) از کلاس را که می‌خواهید اعمال مرتب‌سازی و فیلتر بر روی آن‌ها انجام شوند، مشخص کنید. به دو روش این امر ممکن است:
 

۱.۳. از طریق اضافه کردن صفت (Attribute) به ویژگی‌ها

تنها ویژگی‌هایی از کلاس که دارای صفت [(Sieve(CanSort = true, CanFilter = true] باشند، می‌توانند مرتب و یا فیلتر شوند (می‌توان تنها از یکی از آن‌ها نیز استفاده نمود).
لذا کلاس پست به صورت زیر ویرایش می‌شود:
// Post

public int Id { get; set; }

[Sieve(CanFilter = true, CanSort = true)]
public string Title { get; set; }

[Sieve(CanFilter = true, CanSort = true)]
public int LikeCount { get; set; }

[Sieve(CanFilter = true, CanSort = true)]
public int CommentCount { get; set; }

[Sieve(CanFilter = true, CanSort = true, Name = "created")]
public DateTimeOffset DateCreated { get; set; } = DateTimeOffset.UtcNow;

 

۲.۳. از طریق Fluent API

برای استفاده از این روش، ابتدا کلاسی را ایجاد و از کلاس SieveProcessor مشتق کنید. سپس تابع MapProperties موجود در کلاس والد را override کنید.
// ApplicationSieveProcessor

public class ApplicationSieveProcessor : SieveProcessor
{
    public ApplicationSieveProcessor(
        IOptions<SieveOptions> options, 
        ISieveCustomSortMethods customSortMethods, 
        ISieveCustomFilterMethods customFilterMethods) 
        : base(options, customSortMethods, customFilterMethods)
    {
    }

    protected override SievePropertyMapper MapProperties(SievePropertyMapper mapper)
    {
        mapper.Property<Post>(p => p.Title)
            .CanFilter()
            .HasName("a_different_query_name_here");

        mapper.Property<Post>(p => p.CommentCount)
            .CanSort();

        mapper.Property<Post>(p => p.DateCreated)
            .CanSort()
            .CanFilter()
            .HasName("created_on");

        return mapper;
    }
}
حال باید کلاس جدید را تزریق نمایید:
services.AddScoped<ISieveProcessor, ApplicationSieveProcessor>();
در هر دو روش پارامتری دیگر با نام "Name" نیز وجود دارد که می‌توانید با استفاده از آن برای هر ویژگی، نامی غیر از نام اصلی آن را اتخاذ نمایید.
 

۴. دریافت پرس‌و‌جوهای (Queries) مرتب/فیلتر/صفحه‌بندی با اضافه کردن SieveModel به کنترلر (Controller)

برای دریافت پرس‌و‌جوهای مرتب/فیلتر/صفحه‌بندی، SieveModel را به اکشنی (Action) که پست‌ها را برگشت می‌دهد به عنوان پارامتر اضافه کنید. سپس با فراخوانی تابع Apply با استفاده از تزریق SieveProcessor در کنترلر خود، پرس‌و‌جوها را به منابع خود اعمال کنید.
[HttpGet]
public JsonResult GetPosts(SieveModel sieveModel) 
{
    var result = _dbContext.Posts;
    result = _sieveProcessor.Apply(sieveModel, result);
    return Json(result.ToList());
}
توجه داشته باشید مقادیر پرس‌و‌جوها اختیاری است و هر کدام می‌توانند به تنهایی و یا با هم مورد استفاده قرار گیرند.
 

۵. ارسال درخواست

با تمام موارد گفته شده، اکنون می‌توانید درخواستی را برای دریافت (GET) شامل پرس‌و‌جوهای مرتب/فیلتر/صفحه‌بندی ارسال نمایید. برای مثال:
GET /GetPosts

?sorts=     LikeCount,CommentCount,-created         // sort by likes, then comments, then descendingly by date created 
&filters=   LikeCount>10,Title@=awesome title,      // filter to posts with more than 10 likes, and a title that contains the phrase "awesome title"
&page=      1                                       // get the first page...
&pageSize=  10                                      // ...which contains 10 posts
sorts= LikeCount,CommentCount,-created ?: مرتب‌سازی بر اساس تعداد محبوبیت، سپس تعداد نظرات و در آخر تاریخ ثبت پست به صورت نزولی.
filters= LikeCount>10,Title@=awesome title &: فیلتر بر اساس پست‌هایی که تعداد محبوبیت آن‌ها بیش از ۱۰ است و در عنوان خود شامل عبارت "awesome title" می‌باشند.
page=1 &: صفحه اول ...
pageSize=10 &: ... که شامل ۱۰ پست است.

به صورت رسمی‌تر:
sorts: فهرست دستورالعمل‌هایی شامل نام ویژگی‌هایی است که مرتب‌سازی بر روی آن‌ها اعمال می‌شود و از طریق کاما (,) از یکدیگر تمایز داده می‌شوند. با اضافه کردن - قبل از نام ویژگی، آن را به صورت نزولی مرتب نمایید.
  • filters: دستورالعمل‌های جدا شده توسط کاما (,) به صورت {Name}{Operator}{Value} که در آن:
    • {Name} نام ویژگی‌ای است که صفت Sieve بر روی آن تعریف شده و یا نام سفارشی‌ای است که کاربر تعیین کرده است.
      • همچنین می‌توانید بیش از یک نام (برای یای منطقی (OR)) در درون جفت پرانتز باز و بسته و جداکننده یای منطقی (|) داشته باشید. برای مثال: LikeCount|CommentCount)>10) مشخص می‌کند مقدار LikeCount و یا CommentCount بیش از ۱۰ باشد.
    • {Operator} یکی از عملگرهای ممکن است.
    • {Value} مقداری است که در عمل فیلتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • page: شماره صفحه‌ای است که برگشت داده می‌شود.
  • pageSize: تعداد مواردی است که در هر صفحه برگردانده خواهد شد.
 

۶. عملگرها (Operators)

عملگر
توضیحات
عملگر
توضیحات
== برابر =@  شامل
=! مخالف
=_  شروع شود با
< بزرگ‌تر
*=@  شامل (حساس به حروف)*
> کوچک‌تر
*=_  شروع شود با (حساس به حروف)
=< بزرگ‌تر مساوی
*==  برابر (حساس به حروف)
=> کوچک‌تر مساوی

 
* حساس به بزرگی و کوچکی حروف

۷. پیکربندی

برای پیکربندی شامل مواردی چون حساس به بزرگ و کوچک بودن نام ویژگی، تعداد صفحات پیشفرض، حداکثر تعداد صفحه مجاز و نحوه برخورد با نام ویژگی ناموجود در ویژگی‌های کلاس ابتدا قطعه زیر را به appsettings اضافه کنید.
{
    "Sieve": {
        "CaseSensitive": "boolean: should property names be case-sensitive? Defaults to false",
        "DefaultPageSize": "int number: optional number to fallback to when no page argument is given. Set <=0 to disable paging if no pageSize is specified (default).",
        "MaxPageSize": "int number: maximum allowed page size. Set <=0 to make infinite (default)",
        "ThrowExceptions": "boolean: should Sieve throw exceptions instead of silently failing? Defaults to false"
    }
}

 سپس سرویس فوق را در Startup.cs اضافه کنید:
services.Configure<SieveOptions>(Configuration.GetSection("Sieve"));

مطالب
PowerShell 7.x - قسمت ششم - ایجاد Cmdletها توسط #C
تا اینجا با کمک توابع توانستیم PowerShell را به اصطلاح extend کنیم. نوع دیگر دستورات، command letها هستند. این نوع دستورات را با کمک یک زبان دات‌نتی میتوانیم ایجاد کنیم. به این نوع دستورات complied cmdlet گفته میشود. در بیشتر مواقع با کمک advanced functionها میتوانید بیشتر کارها را انجام دهید؛ چراکه به صورت مستقیم امکان استفاده از دات‌نت را درون PowerShell دارید. اما شاید ترجیح دهید از سی‌شارپ یا دیگر زبان‌ها دات‌نتی برای ایجاد یک تابع استفاده کنید.

نحوه‌ی ایجاد یک cmdlet با کمک #C
ابتدا یک دایرکتوری جدید را ایجاد کرده و درون آن یک پروژه‌ی از نوع class library را ایجاد کنید. سپس پکیج PowerShellStandard.Library را درون پروژه ایجاد شده با کمک dotnet cli به پروژه اضافه کنید: 
mkdir ps_cmdlet_with_csharp && cd "$_"
dotnet new classlib
dotnet add package PowerShellStandard.Library
mv Class1.cs GetHelloCommand.cs
در پایان دستورات فوق، نام فایل پیش‌فرض Class1 را نیز به GetHelloCommand تغییر داده‌ایم. در ادامه محتویات فایل را اینگونه ویرایش خواهیم کرد: 
namespace ps_cmdlet_with_csharp;
using System.Management.Automation;

[Cmdlet(VerbsCommon.Get, "Hello")]
public class GetHelloCommand : PSCmdlet
{
    [Parameter(Mandatory = true, Position = 0, ValueFromPipeline = true)]
    public string Name { get; set; }
    protected override void BeginProcessing()
    {
        WriteObject("Start processing");
    }
    protected override void ProcessRecord()
    {
        WriteObject("Hello " + Name);
    }
    protected override void EndProcessing()
    {
        WriteObject("End processing");
    }
}
همانطور که مشاهده میکنید، کلاس فوق را از PSCmdlet ارث‌بری کرده‌ایم. در کل برای ایجاد یک command let، از یکی از انواع Cmdlet یا PSCmdlet میتوانیم ارث‌بری کنیم. Cmdlet یک کلاس پایه است که PSCmdlet نیز از آن ارث برده است و یکسری امکانات بیشتری را جهت تعامل با PowerShell ارائه میدهد: 
using System.Collections.ObjectModel;
using System.Management.Automation.Host;

namespace System.Management.Automation
{
    public abstract class PSCmdlet : Cmdlet
    {
        protected PSCmdlet();

        public PSEventManager Events { get; }
        public PSHost Host { get; }
        public CommandInvocationIntrinsics InvokeCommand { get; }
        public ProviderIntrinsics InvokeProvider { get; }
        public JobManager JobManager { get; }
        public JobRepository JobRepository { get; }
        public InvocationInfo MyInvocation { get; }
        public PagingParameters PagingParameters { get; }
        public string ParameterSetName { get; }
        public SessionState SessionState { get; }

        public PathInfo CurrentProviderLocation(string providerId);
        public Collection<string> GetResolvedProviderPathFromPSPath(string path, out ProviderInfo provider);
        public string GetUnresolvedProviderPathFromPSPath(string path);
        public object GetVariableValue(string name);
        public object GetVariableValue(string name, object defaultValue);
    }
}
در نهایت command let باید به یک DLL تبدیل شود؛ چون همانطور که قبلآً نیز اشاره شد، هر command let در واقع یک شیء دات‌نتی است. در ادامه پروژه جاری را بیلد کرده و توسط دستور Import-Module فایل DLL تولید شده را درون Shell ایمپورت خواهیم کرد: 
PS /> dotnet build
PS /> Import-Module ./bin/Debug/net7.0/ps_cmdlet_with_csharp.dll
سپس توسط دستور Get-Command میتوانیم مطمئن شویم که ماژول موردنظر با موفقیت ایمپورت شده‌است: 
PS /> Get-Command -Module ps_cmdlet_with_csharp

CommandType     Name                                               Version    Source
-----------     ----                                               -------    ------
Cmdlet          Get-Hello                                          1.0.0.0    ps_cmdlet_with_csharp
همانطور که مشاهده میکنید، درون ماژول ps_cmdlet_with_csharp تنها یک command let تعریف شده‌است. درون یک namespace میتوانیم چندین command let را تعریف کنیم. به عنوان مثال برای مثال قبل میتوانیم: 
namespace ps_cmdlet_with_csharp;
using System.Management.Automation;

[Cmdlet(VerbsCommon.Get, "Hello")]
public class GetHelloCommand : PSCmdlet
{
    // as before
}

[Cmdlet(VerbsCommon.Get, "Greetings")]
public class GetGreetingsCommand : PSCmdlet
{
    [Parameter(Mandatory = true, Position = 0, ValueFromPipeline = true)]
    public string Name { get; set; }
    protected override void BeginProcessing()
    {
        WriteObject("Start processing");
    }
    protected override void ProcessRecord()
    {
        WriteObject("Greetings " + Name);
    }
    protected override void EndProcessing()
    {
        WriteObject("End processing");
    }
}
اکنون اگر پروژه را بیلد کنیم و ماژول بیلد شده را ایمپورت کنیم، با خطای زیر مواجه خواهیم شد: 
Import-Module: Invalid assembly public key.
برای رفع این مشکل، فایل csproject را باز کرده و خط زیر را به آن اضافه کنید: 
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">

  <!-- other tags -->

  <ItemGroup>
    <Compile Include="./GetHelloCommand.cs" />
  </ItemGroup>

</Project>
اکنون پروژه با موفقیت بیلد و ایمپورت خواهد شد: 
PS /> Get-Command -Module ps_cmdlet_with_csharp

CommandType     Name                                               Version    Source
-----------     ----                                               -------    ------
Cmdlet          Get-Greetings                                      1.0.0.0    ps_cmdlet_with_csharp
Cmdlet          Get-Hello                                          1.0.0.0    ps_cmdlet_with_csharp

یک مثال تکمیلی
درون یک کلاس Cmdlet، امکان استفاده از تمامی annotationهایی را که در قسمت قبل بررسی کردیم، اینجا نیز در اختیار داریم؛ بنابراین نیاز به توضیح مجدد آن نیست. در ادامه میخواهیم یک دستور را با عنوان Push-SlackMessage تهیه کنیم که کار ارسال یک پیام را به یک کانال Slack، انجام میدهد: 
namespace ps_cmdlet_with_csharp;
using System.Management.Automation;
using System.Net.Http.Headers;


[Cmdlet(VerbsCommon.Push, "SlackMessage")]
[Alias("ssm")]
[OutputType(typeof(string))]
public class SlackMessageCommand : PSCmdlet
{
    [Parameter(Mandatory = true)]
    [Alias("m")]
    public string Message { get; set; }

    [Parameter(Mandatory = true)]
    [Alias("t")]
    [ValidatePattern(@"xoxp-[0-9]{11}-[0-9]{12}-[0-9]{13}-[0-9a-zA-Z]{32}")]
    public string Token { get; set; }

    [Parameter(Mandatory = true)]
    [Alias("cid")]
    public string ChannelID { get; set; }
    protected async override void ProcessRecord()
    {
        base.ProcessRecord();
        try
        {
            using var client = new HttpClient();
            client.DefaultRequestHeaders.Authorization = new AuthenticationHeaderValue("Bearer", this.Token);
            var values = new Dictionary<string, string>
            {
                { "channel", this.ChannelID },
                { "text", this.Message }
            };
            var content = new FormUrlEncodedContent(values);
            var response = await client.PostAsync("https://slack.com/api/chat.postMessage", content);
            var responseString = await response.Content.ReadAsStringAsync();
            WriteObject("Message sent");
        }
        catch (Exception ex)
        {
            WriteObject(ex.Message);
        }
    }
}

یک نکته در مورد ایمپورت کردن ماژول‌ها
دستوراتی که تاکنون ایجاد کردیم (هم توابع و هم compiled cmletها) برای اجرا باید یکبار درون حافظه قرار بگیرند و سپس امکان اجرای آنها را خواهیم داشت. دلیل آن نیز این است که همه چیز درون سشن جاری انجام خواهد شد و به محض بستن آن، تغییرات نیز ار حافظه خارج خواهند شد. یعنی برای command letی که ایجاد کردیم، با هربار باز کردن یک سشن جدید مجبور خواهیم بود که مجدداً آن را ایمپورت کنیم. برای رفع این مشکل میتوانیم از پروفایل‌ها استفاده کنیم. توسط پروفایل، امکان سفارشی‌سازی شل را خواهیم داشت. پروفایل در واقع یک اسکریپت PowerShell است که به محض اجرای PowerShell فراخوانی خواهد شد. بنابراین درون پروفایل این فرصت را خواهیم داشت تا متغیرها، ماژول‌ها، aliaseها و… را قبل از باز کردن شل، درون سشن PowerShell بارگذاری کنیم. PowerShell از چندین نوع پروفایل پشتیبانی میکند و توسط متغیر خودکار PROFILE$ میتوانیم لیست مسیرهای پروفایل‌ها را مشاهده کنیم:  
PS /> $PROFILE | Get-Member -Type NoteProperty | Select-Object Name, Definitionbject Name, Definition

Name                   Definition
----                   ----------
AllUsersAllHosts       string AllUsersAllHosts=/usr/local/microsoft/powershell/7/…
AllUsersCurrentHost    string AllUsersCurrentHost=/usr/local/microsoft/powershell…
CurrentUserAllHosts    string CurrentUserAllHosts=/Users/sirwanafifi/.config/powe…
CurrentUserCurrentHost string CurrentUserCurrentHost=/Users/sirwanafifi/.config/p…
برای ویرایش هر کدام از پروفایل‌های موردنظر میتوانید اینگونه عمل کنید: 
$SlackProjectPath = "/Users/sirwanafifi/Desktop/ps_cmdlet_with_csharp/bin/Debug/net7.0/ps_cmdlet_with_csharp.dll"
Import-Module $SlackProjectPath
اکنون با هر بار باز کردن PowerShell به command let جدید دسترسی خواهید داشت: 
PS /> Get-Command -Module ps_cmdlet_with_csharp

CommandType     Name                                               Version    Source
-----------     ----                                               -------    ----
Cmdlet          Push-SlackMessage                                  1.0.0.0    ps_…
مطالب
کنترل عمومی فایل‌های آپلودی در ASP.NET MVC
در مطلب «محدود کردن کاربر‌ها به آپلود فایل‌هایی خاص در ASP.NET MVC» تصمیم گیری بر اساس یک لیست سفید صورت می‌گیرد. برای مثال کاربران فقط قرار است تصویرهایی از نوع png یا jpg را ارسال کنند. اکنون نیاز است حالت کلی‌تری را درنظر بگیریم که کاربر قرار است هر نوع فایل دلخواهی را ارسال کند. در اینجا نباید امکان آپلود هر نوع فایلی، خصوصا فایل‌های اجرایی ASP.NET یا هر نوع موتور اجرایی دیگری که ممکن است روی سرور نصب باشد (مثلا PHP)، وجود داشته باشد. برای این منظور فیلتر دیگری به نام AllowUploadSafeFiles طراحی شده است که سورس آن‌را در ذیل مشاهده می‌کنید:
using System;
using System.Linq;
using System.Collections.Generic;
using System.IO;
using System.Web.Mvc;

namespace SecurityModule
{
    [AttributeUsage(AttributeTargets.Method, AllowMultiple = false)]
    public sealed class AllowUploadSafeFilesAttribute : ActionFilterAttribute
    {
        static readonly IList<string> ExtToFilter = new List<string> { 
            ".aspx", ".asax", ".asp", ".ashx", ".asmx", ".axd", ".master", ".svc", ".php" ,        
            ".php3" , ".php4", ".ph3", ".ph4", ".php4", ".ph5", ".sphp", ".cfm", ".ps", ".stm",
            ".htaccess", ".htpasswd", ".php5", ".phtml", ".cgi", ".pl", ".plx", ".py", ".rb", ".sh", ".jsp",
            ".cshtml", ".vbhtml", ".swf" , ".xap", ".asptxt"
        };

        static readonly IList<string> NameToFilter = new List<string> { 
           "web.config" , "htaccess" , "htpasswd", "web~1.con"
        };

        static bool canUpload(string fileName)
        {
            if (string.IsNullOrWhiteSpace(fileName))
                return false;

            fileName = fileName.ToLowerInvariant();
            var name = Path.GetFileName(fileName);
            var ext = Path.GetExtension(fileName);

            if (string.IsNullOrWhiteSpace(name))
                throw new InvalidOperationException("Uploaded file should have a name.");

            return !ExtToFilter.Contains(ext) &&
                   !NameToFilter.Contains(name) &&
                   !NameToFilter.Contains(ext) &&
                   //for "file.asp;.jpg" files
                   ExtToFilter.All(item => !name.Contains(item));
        }

        public override void OnActionExecuting(ActionExecutingContext filterContext)
        {
            var files = filterContext.HttpContext.Request.Files;
            foreach (string file in files)
            {
                var postedFile = files[file];
                if (postedFile == null || postedFile.ContentLength == 0) continue;

                if (!canUpload(postedFile.FileName))
                    throw new InvalidOperationException(string.Format("You are not allowed to upload {0} file.", Path.GetFileName(postedFile.FileName)));
            }

            base.OnActionExecuting(filterContext);
        }
    }
}
در این فیلتر، یک سری پسوند خطرناک مانند aspx، asp و امثال آن فیلتر می‌شوند و اجازه آپلود نخواهند یافت. همچنین فایل‌هایی مانند web.config یا نام داسی آن معادل web~1.con نیز فرصت آپلود نخواهد یافت.
استفاده از این فیلتر سفارشی به نحو زیر است:
[AllowUploadSafeFiles]
public ActionResult UploadFile(HttpPostedFileBase file)
نظرات مطالب
طراحی گردش کاری با استفاده از State machines - قسمت دوم
- بله. برای نمونه تریگر Save بر روی حالت InProgress، در مثال جاری وجود دارد.
- آیا برنامه‌ی وب یا چند ریسمانی هست؟ اگر بله از روش‌های قفل گذاری روی قسمتی از کد، برای جلوگیری از دسترسی همزمان به آن (حتی چند کلیک پشت سر هم کاربر هم در عمل همین معنا را پیدا می‌کند) استفاده کنید:
// فقط یک ترد امکان دسترسی به کد را داشته باشد
private static readonly SemaphoreSlim _semaphoreSlim = new SemaphoreSlim(1,1);

public async Task RunAsync()
{
   // شروع تمام تردها معلق خواهند شد تا این سمافور به پایان برسد
   // پس از پایان کار ترد جاری، فقط یک ترد در حال انتظار، مجوز دسترسی به قطعه کد بعدی را خواهد یافت و به همین ترتیب برای سایر تردها
   await _semaphoreSlim.WaitAsync(); 
   try
   {
       await Task.Delay(20000); // Your code here
   }
   finally
   {
      _semaphoreSlim.Release();
   }
}
- خطاها هم می‌توانند یک state جدید مانند Rejected مثال این مطلب باشند.
نظرات مطالب
انجام کارهای زمانبندی شده در برنامه‌های ASP.NET توسط DNT Scheduler
// فقط یک ترد امکان دسترسی به کد را داشته باشد
private static readonly SemaphoreSlim _semaphoreSlim = new SemaphoreSlim(1,1);

public override async Task RunAsync()
{
   // شروع تمام تردها معلق خواهند شد تا این سمافور به پایان برسد
   // پس از پایان کار ترد جاری، فقط یک ترد در حال انتظار، مجوز دسترسی به قطعه کد بعدی را خواهد یافت و به همین ترتیب برای سایر تردها
   await _semaphoreSlim.WaitAsync(); 
   try
   {
       await Task.Delay(20000); // Your code here
   }
   finally
   {
      _semaphoreSlim.Release();
   }
}
مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 19 - بومی سازی
هدف از زیر ساخت بومی سازی در ASP.NET Core، حذف عبارات و رشته‌های درج شده‌ی در کلاس‌ها و ویووهای مختلف برنامه و انتقال آن‌ها به فایل‌های منبع resx است و سپس استفاده‌ی از آن‌ها توسط تزریق وابستگی‌ها. به این ترتیب می‌توان بر اساس نوع فرهنگ درخواستی کاربر جاری، رشته‌های درج شده را به صورت پویا، در زمان اجرای برنامه، بر اساس ترجمه‌های آن‌ها به کاربر نمایش داد.


نحوه‌ی تعیین فرهنگ ترد جاری در ASP.NET Core

در نگارش‌های پیشین ASP.NET، برای تعیین فرهنگ ترد جاری، از یکی از دو روش ذیل استفاده می‌شود:
الف) افزودن مدخل بومی سازی به فایل web.config
<system.web>
    <globalization uiCulture="fa-IR" culture="fa-IR" />
</system.web>
ب) و یا تعیین فرهنگ ترد با کدنویسی مستقیم در فایل global.asax
protected void Application_BeginRequest()
{
   Thread.CurrentThread.CurrentCulture = new CultureInfo("fa-IR");
   Thread.CurrentThread.CurrentUICulture = new CultureInfo("fa-IR");
}
در ASP.NET Core با حذف شدن System.Web و همچنین فایل global.asax، برای تعیین فرهنگ پیش فرض ترد جاری، به همراه فرهنگ‌هایی که برنامه از آن‌ها پشتیبانی می‌کند، به صورت ذیل عمل می‌شود:
public void Configure(IApplicationBuilder app)
{
    app.UseRequestLocalization(new RequestLocalizationOptions
    {
        DefaultRequestCulture = new RequestCulture(new CultureInfo("fa-IR")),
        SupportedCultures = new[]
        {
            new CultureInfo("en-US"),
            new CultureInfo("fa-IR")
        },
        SupportedUICultures = new[]
        {
            new CultureInfo("en-US"),
            new CultureInfo("fa-IR")
        }
    });
در اینجا با مراجعه به کلاس آغازین برنامه و افزودن تنظیمات میان افزار RequestLocalization، می‌توان فرهنگ پیش فرض درخواست جاری و یا فرهنگ‌های پشتیبانی شده را مشخص کرد.
- تنظیمات SupportedCultures بر روی نمایش تاریخ، ساعت و واحد پولی تاثیر دارند. همچنین می‌توانند بر روی نحوه‌ی مقایسه‌ی حروف و مرتب سازی آن‌ها تاثیر داشته باشند.
- تنظیمات SupportedUICultures مشخص می‌کنند که کدامیک از فایل‌های resx برنامه که مداخل ترجمه‌های آن‌را به زبان‌های مختلف مشخص می‌کنند، باید بارگذاری شوند.
- تنظیم DefaultRequestCulture در صورت مشخص نشدن فرهنگ ترد جاری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

یک مثال: هر ترد در دات نت دارای اشیاء CurrentCulture و CurrentUICulture است. اگر فرهنگ ترد جاری به en-US تنظیم شده باشد، متد DateTime.Now.ToLongDateString، خروجی نمونه Thursday, February 18, 2016 را نمایش می‌دهد.


زمانیکه میان افزار RequestLocalization فعال می‌شود، سه تامین کننده‌ی پیش فرض (مقدار‌های پیش فرض خاصیت RequestCultureProviders شیء RequestLocalizationOptions فوق)، جهت مشخص ساختن فرهنگ ترد جاری بکار گرفته خواهند شد:
الف) از طریق کوئری استرینگ با فعال سازی QueryStringRequestCultureProvider
http://localhost:5000/?culture=es-MX&ui-culture=es-MX
http://localhost:5000/?culture=es-MX
برای مثال در اینجا QueryStringRequestCultureProvider به دنبال کوئری استرینگ‌های culture و یا ui-culture گشته و با رسیدن به es-MX، فرهنگ جاری را به اسپانیایی مکزیکی تنظیم می‌کند. در این حالت اگر فقط culture ذکر شود، ui-culture نیز به همان مقدار تنظیم خواهد شد.
ب) از طریق نام کوکی با فعال سازی CookieRequestCultureProvider
CookieRequestCultureProvider کوکی ویژه‌ای را با نام پیش فرض AspNetCore.Culture. ایجاد می‌کند. این کوکی برای ردیابی اطلاعات بومی سازی انتخابی کاربر بکار می‌رود. برای مثال اگر به مقدار ذیل تنظیم شود:
 c='en-UK'|uic='en-US'
c آن به معنای culture و uic آن به معنای ui-culture خواهد بود.
ج) از طریق هدر مخصوص Accept-Language با فعال سازی AcceptLanguageHeaderRequestCultureProvider که می‌تواند به همراه درخواست HTTP ارسال شود.

اگر تمام این حالت‌ها تنظیم نشده بودند، آنگاه از مقدارDefaultRequestCulture  استفاده می‌شود. برای مثال اگر مرورگر به صورت پیش فرض هدر Accept-Language را en-US ارسال می‌کند :


دیگر کار به پردازش مقدارDefaultRequestCulture  نخواهد رسید.

اکنون اگر علاقمند بودید تا به کاربر امکان انتخاب زبانی را بدهید، یک چنین اکشن متدی را طراحی کنید:
public IActionResult SetFaLanguage()
{
    Response.Cookies.Append(
        CookieRequestCultureProvider.DefaultCookieName,
        CookieRequestCultureProvider.MakeCookieValue(new RequestCulture(new CultureInfo("fa-IR"))),
        new CookieOptions { Expires = DateTimeOffset.UtcNow.AddYears(1) }
    );
 
    return RedirectToAction("GetTitle");
}
این اکشن متد بر اساس تامین کننده‌ی کوکی ردیابی زبان انتخاب شده‌ی توسط کاربر و یا CookieRequestCultureProvider کار می‌کند و توسط آن، فرهنگ جاری برنامه به زبان فارسی تنظیم می‌شود. هرگاه که این اکشن متد فراخوانی شود، کوکی AspNetCore.Culture. به مقدار c=fa-IR|uic=fa-IR تنظیم می‌شود:


از اینجا به بعد است که اگر نام کنترلر شما TestLocalController باشد، فایل منبع متناظر با آن یعنی Controllers.TestLocalController.fa.resx، به صورت خودکار بارگذاری و پردازش خواهد شد. در غیر اینصورت فایل نمونه‌ی ختم شده‌ی به en.resx پردازش می‌شود؛ چون این زبان به صورت پیش فرض در هدر Accept-Language قید شده‌است.


آماده سازی برنامه برای کار با فایل‌های منبع زبان‌های مختلف

ابتدا پوشه‌ی جدیدی را به نام Resources به ریشه‌ی پروژه اضافه کنید. سپس به کلاس آغازین برنامه مراجعه کرده و محل یافت شدن این پوشه را معرفی کنید:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
    services.AddLocalization(options => options.ResourcesPath = "Resources");
    services.AddMvc()
        .AddViewLocalization(LanguageViewLocationExpanderFormat.Suffix)
        .AddDataAnnotationsLocalization();
در اینجا سرویس جدید Localization، به لیست سرویس‌های ثبت شده‌ی در IoC Container اضافه می‌شود. همچنین توسط خاصیت  ResourcesPath  آن مشخص شده‌است که فایل‌های resx را باید از کجا دریافت کند.
به علاوه به سرویس ASP.NET MVC، تنظیمات بومی سازی Viewها و DataAnnotations نیز اضافه شده‌اند. تنظیم suffix به معنای  view file suffix و یا مثلا fr در نام فایل Index.fr.cshtml است.


نحوه‌ی تعریف و پوشه بندی فایل‌های منبع زبان‌های مختلف

تا اینجا پوشه‌ی جدید Resources را به پروژه اضافه، معرفی و سرویس‌های مرتبط را نیز فعال کردیم. پس از آن نوبت به افزودن فایل‌های resx است. برای این منظور بر روی پوشه‌ی منابع کلیک راست کرده و گزینه‌ی add->new item را انتخاب کنید.


در اینجا با جستجوی resource، می‌توان فایل resx جدیدی را به پروژه اضافه کرد؛ اما ... انتخاب نام آن باید بر اساس نکات ذیل باشد:
الف) برای کنترلرها یکی از دو مسیر / دار و یا نقطه دار جستجو می‌شوند:
Resources/Controllers.HomeController.fr.resx
Resources/Controllers/HomeController.fr.resx

در اینجا fr ذکر شده، همان LanguageViewLocationExpanderFormat.Suffix است که پیشتر بحث شد. قسمت ابتدایی Controllers همیشه ثابت است (یا به صورت نام یک پوشه و یا به عنوان قسمت اول نام فایل). سپس نام کلاس کنترلر به همراه نام فرهنگ مدنظر باید ذکر شوند. قسمت نام پوشه‌ی Resources را نیز به services.AddLocalization معرفی کرده‌ایم.

ب) برای Viewها نیز همان حالت‌های / دار و یا نقطه دار بررسی می‌شوند:
Resources/Views.Home.About.fr.resx
Resources/Views/Home/About.fr.resx


برای تمام فایل‌ها و کلاس‌ها می‌توان فایل منبع ایجاد کرد

در این نگارش از ASP.NET، در حالت کلی، نام یک فایل منبع، همان نام کامل کلاس آن است؛ منهای فضای نام آن (اگر این فایل منبع در همان اسمبلی قرار گیرد). برای مثال اگر می‌خواهید برای کلاس Startup برنامه، فایل منبعی را درست کنید و نام کامل آن با درنظر گرفتن فضای نام، معادل LocalizationWebsite.Web.Startup است، ابتدای فضای نام آن‌را حذف کنید و سپس آن‌را ختم به fa.resx کنید؛ مثلا Startup.fa.resx
اگر محل واقع شدن فایل‌های resx در همان اسمبلی اصلی پروژه باشند، نیازی به ذکر فضای نام پیش فرض پروژه نیست. برای مثال اگر فضای نام پیش فرض پروژه‌ی وب جاری MyLocalizationWebsite.Web است، بجای نام فایل MyLocalizationWebsite.Web.Controllers.HomeController.fr.resx می‌توانید به صورت خلاصه بنویسید Controllers.HomeController.fr.resx. در غیراینصورت (استفاده از اسمبلی‌های دیگر)، ذکر کامل فضای نام مرتبط هم الزامی است.


چند نکته:
- اگر ResourcesPath را در services.AddLocalization معرفی نکنید، مسیر پیش فرض یافتن فایل‌های resx مربوط به کنترلرها، پوشه‌ی ریشه‌ی پروژه است و برای Viewها، همان پوشه‌ی محل واقع شدن View متناظر خواهد بود.
- اینکه کدام فایل منبع در برنامه بارگذاری می‌شود، دقیقا مرتبط است با فرهنگ ترد جاری و این فرهنگ به صورت پیش فرض en-US است (چون همواره در هدر Accept-Language ارسالی توسط مرورگر وجود دارد). برای تغییر آن، از نکته‌ی اکشن متد public IActionResult SetFaLanguage ابتدای بحث استفاده کنید (در غیراینصورت در آزمایشات خود شاهد بارگذاری فایل‌های منبع دیگری بجز en.resx‌ها نخواهید بود).
- فایل‌های منبع را به صورت کامپایل شده در پوشه‌ی bin برنامه خواهید یافت:



خواندن اطلاعات منابع در کنترلرهای برنامه

فرض کنید کنترلری را به نام TestLocalController ایجاد کرده‌ایم. بنابراین فایل منبع فارسی متناظر با آن Controllers.TestLocalController.fa.resx خواهد بود؛ با این محتوای نمونه:


محتوای این کنترلر نیز به صورت ذیل است:
using System;
using System.Globalization;
using Microsoft.AspNetCore.Http;
using Microsoft.AspNetCore.Localization;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc.Localization;
using Microsoft.Extensions.Localization;
 
namespace Core1RtmEmptyTest.Controllers
{
    public class TestLocalController : Controller
    {
        private readonly IStringLocalizer<TestLocalController> _stringLocalizer;
        private readonly IHtmlLocalizer<TestLocalController> _htmlLocalizer;
 
        public TestLocalController(
            IStringLocalizer<TestLocalController> stringLocalizer,
            IHtmlLocalizer<TestLocalController> htmlLocalizer)
        {
            _stringLocalizer = stringLocalizer;
            _htmlLocalizer = htmlLocalizer;
        }
 
        public IActionResult Index()
        {
            var name = "DNT";
            var message = _htmlLocalizer["<b>Hello</b><i> {0}</i>", name];
            ViewData["Message"] = message;
            return View();
        }
 
        [HttpGet]
        public string GetTitle()
        {
            var about = _stringLocalizer["About Title"];
            return about;
        }
 
        public IActionResult SetFaLanguage()
        {
            Response.Cookies.Append(
                CookieRequestCultureProvider.DefaultCookieName,
                CookieRequestCultureProvider.MakeCookieValue(new RequestCulture(new CultureInfo("fa-IR"))),
                new CookieOptions { Expires = DateTimeOffset.UtcNow.AddYears(1) }
            );
 
            return RedirectToAction("GetTitle");
        }
    }
}
در اینجا نحوه‌ی دسترسی به فایل‌های منبع را در کنترلرها مشاهده می‌کنید. سرویس IStringLocalizer برای خواندن key/valueهای معمولی طراحی شده‌است و سرویس IHtmlLocalizer برای خواندن key/valueهای تگ دار، بکار می‌رود. علت تنظیم شدن پارامتر جنریک آن‌ها به نام کنترلر جاری این است که این سرویس‌ها بدانند دقیقا چه نوعی را قرار است بارگذاری کنند و دقیقا باید به دنبال کدام فایل بگردند. این سرویس‌ها یک کلید را می‌گیرند و یک خروجی و مقدار را باز می‌گردانند.
اگر برنامه را در حالت معمولی اجرا کنید و سپس آدرس http://localhost:7742/testlocal/gettitle را درخواست کنید، عبارت About Title را مشاهده می‌کنید؛ به دو علت:
الف) هنوز فرهنگ پیش فرض ترد جاری همان en-US است که توسط مرورگر ارسال شده‌است.
ب) چون فایل resx متناظر با فرهنگ پیش فرض ترد جاری یافت نشده‌است، مقدار همان کلید درخواستی بازگشت داده می‌شود؛ یعنی همان About Title.

برای رفع این مشکل آدرس http://localhost:7742/testlocal/SetFaLanguage را درخواست کنید. به این صورت با تنظیم کوکی ردیابی فرهنگ ترد جاری به زبان فارسی، خروجی GetTile این‌بار «درباره» خواهد بود.


خواندن اطلاعات منابع در Viewهای برنامه

فرض کنید فایل Views.TestLocal.Index.fa.resx (فایل منبع کنترلر TestLocal و ویوو Index آن به زبان فارسی) دقیقا همان محتوای فایل Controllers.TestLocalController.fa.resx فوق را دارد (اگر نام پوشه‌ی Views را تغییر داده‌اید، قسمت ابتدایی نام فایل Views را هم باید تغییر دهید). برای دسترسی به اطلاعات آن در یک ویوو، می‌توان از سرویس IViewLocalizer  به نحو ذیل استفاده کرد:
@using Microsoft.AspNetCore.Mvc.Localization
@inject IViewLocalizer Localizer
 
@{
}
Message @ViewData["Message"]
<br/>
@Localizer["<b>Hello</b><i> {0}</i>", "DNT"]
<br/>
@Localizer["About Title"]
در اینجا ViewData، از همان اطلاعات اکشن متد Index استفاده می‌کند.
Localizer از طریق تزریق سرویس IViewLocalizer  به View برنامه تامین می‌شود. این سرویس در پشت صحنه از همان IHtmlLocalizer استفاده می‌کند و در حین استفاده‌ی از آن، اطلاعات تگ‌ها انکد (encoded) نخواهند شد (به همین جهت برای کار با کلیدها و مقادیر تگ‌دار توصیه می‌شود).


استفاده از اطلاعات منابع در DataAnnotations

قسمت اول فعال سازی بومی سازی DataAnnotations با ذکر AddDataAnnotationsLocalization در متد ConfigureServices، در ابتدای بحث انجام شد و همانطور که پیشتر نیز عنوان گردید، در این نگارش از ASP.NET، برای تمام کلاس‌های برنامه می‌توان فایل منبع ایجاد کرد. برای مثال اگر کلاس RegisterViewModel در فضای نام ViewModels.Account قرار گرفته‌است، نام فایل منبع آن یکی از دو حالت / دار و یا نقطه دار ذیل می‌تواند باشد:
Resources/ViewModels.Account.RegisterViewModel.fr.resx
Resources/ViewModels/Account/RegisterViewModel.fr.resx

محتوای این کلاس را در ذیل مشاهده می‌کنید:
using System.ComponentModel.DataAnnotations;
 
namespace Core1RtmEmptyTest.ViewModels.Account
{
    public class RegisterViewModel
    {
        [Required(ErrorMessage = "EmailReq")]
        [EmailAddress(ErrorMessage = "EmailType")]
        [Display(Name = "Email")]
        public string Email { get; set; }
    }
}
در این حالت مقداری که برای ErrorMessage ذکر می‌شود، کلیدی است که باید در فایل منبع جستجو شود:


یک نکته: هیچ الزامی ندارد که کلیدها را به این شکل وارد کنید. از این جهت که اگر این کلید در فایل منبع یافت نشد و یا فرهنگ ترد جاری با فایل‌های منبع مهیا تطابقی نداشت، عبارتی را که کاربر مشاهده می‌کند، دقیقا معادل «EmailReq» خواهد بود. بنابراین در اینجا می‌توانید کلید را به صورت کامل، مثلا مساوی «The Email field is required» وارد کنید و همین عبارت را به عنوان کلید در فایل منبع ذکر کرده و مقدار آن‌را مساوی ترجمه‌ی آن قرار دهید. این نکته در تمام حالات کار با کنترلرها و ویووها نیز صادق است.


استفاده از یک منبع اشتراکی

اگر می‌خواهید تعدادی از منابع را در همه‌جا در اختیار داشته باشید، روش کار به این صورت است:
الف) یک کلاس خالی را به نام SharedResource دقیقا با فرمت ذیل در پوشه‌ی Resources ایجاد کنید:
// Dummy class to group shared resources
namespace Core1RtmEmptyTest
{
   public class SharedResource
   {
   }
}
ب) اکنون فایل‌های منبع خود را در پوشه‌ی Resources، دقیقا با این نام‌های خاص ایجاد کنید:
SharedResource.fa.resx
SharedResource.en-US.resx
و امثال آن

ج) برای استفاده‌ی از این منبع اشتراکی در کلاس‌های مختلف برنامه تنها کافی است در حین تزریق وابستگی‌ها، نوع آرگومان جنریک IStringLocalizer را به SharedResource تنظیم کنید:
 IStringLocalizer<SharedResource> sharedLocalizer
و یا حتی در ویووهای برنامه نیز می‌توان از آن استفاده کرد:
 @inject IHtmlLocalizer<SharedResource> SharedLocalizer