مفهوم Dependency Injection یکی از مواردی است که در طراحی ASP.NET Core وجود دارد. مقاله زیر علاوه بر اینکه مروری بر این مفهوم مهم دارد، نحوه پیاده‌سازی و استفاده از آن را در ASP.Net Core توضیح می‌دهد. همچنین در این مقاله به منظور آموزش این مفهوم، یک مثال به صورت قدم به قدم پیاده‌سازی شده‌است.
 

ASP.NET Core Identity فقط برای مدیریت یک برنامه‌ی وب طراحی شده. اگر بیشتر از یک برنامه‌ی وب دارید، نیاز به راه حل مخصوص آن‌را که «تامین کننده‌ی هویت مرکزی» یا «IDP» نام دارد، خواهید داشت: «امن سازی برنامه‌های ASP.NET Core توسط IdentityServer 4x»  

موردی که مدنظر شما است تزریق وابستگی‌ها نام ندارد و الگوی service locator است. اگر بخواهید از آن در ASP.NET Core استفاده کنید، نظرات و نکات تکمیلی مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 6 - سرویس‌ها و تزریق وابستگی‌ها» را مطالعه کنید و خصوصا عبارات « GetService » و یا « GetRequiredService » را در آن جستجو کنید؛ مانند Request.HttpContext.RequestServices.GetService. 

مطلب «اجبار به استفاده‌ی از HTTPS در حین توسعه‌ی برنامه‌های ASP.NET Core 2.1» را پیگیری کنید. نیاز هست مجوز SSL آزمایشی ASP.NET Core را به «Trusted Root Certification Authorities/Certificates» منتقل کنید که در آن مطلب توضیح داده شده‌است.

- اگر در صفحه anti forgery token داشته باشید (یعنی تنظیم پیش‌فرض تمام فرم‌های ASP.NET Core)، این هدر cache-control را بازنویسی می‌کند؛ در جهت کش نشدن آن صفحه. اطلاعات بیشتر
- یعنی نیازی به استفاده از فیلتر NoBrowserCache فوق در برنامه‌های ASP.NET Core نیست و این مورد، تنظیم پیش‌فرض تمام صفحات دارای فرم آن است.

ASP.NET Core 2.0 پشتیبانی توکاری را از این مساله ارائه کرده: «پشتیبانی توکار ASP.NET Core 2.0 از Range headers». به این ترتیب کاربر می‌تواند از قسمت خاصی شروع به درخواست نمایش کند (همان از سرگیری مجدد)، یا نمایشگر قسمت‌های بعدی را پیشتر درخواست و بافر کند.