Architecture with .NET Core 3, ASP.NET Core 3, Entity Framework Core 3, C# 8, Angular 8, Clean Code, SOLID, DDD, Code Analysis and Docker.
نظرات مطالب
مهارت‌های تزریق وابستگی‌ها در برنامه‌های NET Core. - قسمت اول - تزریق وابستگی‌ها در برنامه‌های کنسول
یک نکته‌ی تکمیلی
در NET Core 3.0.، علاوه بر روش فوق، می‌توان از طریق Generic Host معرفی شده‌ی توسط آن، به تمام قابلیت‌های زیرساختی یک برنامه‌ی ASP.NET Core، در یک برنامه‌ی کنسول نیز دسترسی یافت: «ارتقاء به NET Core 3.0.: پشتیبانی از ایجاد سرویس‌های پس‌زمینه»
Here is a list of getting started resources for learning ASP.NET Core (formerly known as ASP.NET 5).
Now that you can run your .NET Core apps on GCP in a supported fashion, the question becomes what’s the best way to get your apps there? In a nutshell, there are four basic methods for deploying an ASP.NET Core app to GCP, depending on your target environment:
In this webinar, we will show the benefits of using DevExpress Object-Relational Mapping Library - the eXpress Persistent Objects - with .NET Core 2. The presentation will quickly cover the basics for those new to DevExpress products, and will show how you can use our ORM to manage data in ASP.NET Core or Xamarin apps.
- بعد از لاگین، claims و خیلی موارد دیگر به کوکی(های) دومین جاری شما اضافه می‌شوند. اگر تعداد زیادی claim را تعریف کرده باشید یا اطلاعات زیادی را در کوکی ذخیره کنید، پیام طولانی بودن هدر یا تصویر فوق (request too long) را از طرف برنامه یا وب سرور دریافت خواهید کرد؛ چون جمع تمام این کوکی‌ها به صورت خودکار، با هر درخواست، به سمت سرور ارسال می‌شوند و مشکل بیش از اندازه طولانی بودن درخواست را ایجاد می‌کنند.
- برای اینکه با مرورگر فعلی مجددا بتوانید با سایت کار کنید، فقط یک راه حل را دارید: به developer tools -> application -> cookies مرورگر مراجعه کرده و تمام کوکی‌های دومین و آدرس جاری را پاک کنید. البته این راه حل موقت است و اگر اندازه‌ی کوکی‌ها را مدیریت نکنید، دوباره تکرار می‌شود.
- در ASP.NET Identity Core راه حلی برای کاهش اندازه‌ی کوکی‌های برنامه و انتقال آن‌ها به بانک اطلاعاتی با یک ITicketStore سفارشی وجود دارد که در قسمت «مدیریت اندازه‌ی حجم کوکی‌های ASP.NET Core Identity» با ارائه‌ی کدهای کامل آن بررسی شده‌است.
- اگر فکر می‌کنید که 2 بار چک کردن به ازای هر درخواست زیاد هست، احتمالا با ASP.NET Identity کار نکردید! در ASP.NET Identity اگر بررسی اعتبار کاربر را به ازای هر درخواست رسیده فعال کنید (بجای مقدار پیش‌فرض چند دقیقه‌ای آن، این مقدار را صفر کنید تا به ازای هر درخواست انجام شود)، همین یک مورد 5 کوئری را شامل می‌شود. برای نمونه در ASP.NET Core 2.X این بررسی‌ها شامل 5 کوئری به جداول AspNetUser, AspNetUserClaims, AspNetUserRoles, AspNetRoles, AspNetRoleClaims هستند.
- 2 بار بررسی بانک اطلاعاتی برای بانک‌های اطلاعاتی امروزی هیچ سرباری ندارد و ضمن اینکه خودشان مباحث کش کردن اطلاعات ویژه‌ای را هم برای کوئری‌های پر استفاده دارند؛ مانند buffer cache در SQL Server که تا حد مصرف حافظه‌ی کل سرور هم می‌تواند پیش رود.
- استفاده از متغیرهای استاتیک و حافظه‌ی سرور برای کش کردن، مقیاس پذیر نیست. در این موارد روش توصیه شده، استفاده از بانک اطلاعاتی Key/Value فوق سریع Redis هست. فقط مشکل تمام کش‌ها، هماهنگ سازی اطلاعات آن‌ها با بانک اطلاعاتی اصلی است که باید مدنظر باشند.
Feather HTTP یک فریم‌ورک HTTP سبک، برای ایجاد APIهای NET Core. است، در واقع یک wrapper بر روی APIهای موجود ASP.NET Core می‌باشد که به ما امکان ایجاد HTTP API را در کمترین زمان میدهد. در این مطلب نحوه ایجاد یک API را توسط این فریم‌ورک بررسی خواهیم کرد.
پس از نصب قالب می‌توانید Feather HTTP را در لیست قالب‌ها توسط دستور dotnet new --list مشاهده کنید:
خروجی دستور فوق یک پروژه با ساختار ذیل است:
معرفی قالب FeatherHttp.Templates به سیستم dotnet
برای شروع می‌توانیم قالب پروژه Feather HTTP را به لیست قالب‌های از پیش نصب شده‌ی dotnet اضافه کنیم. برای اینکار کافی است در خط فرمان دستور زیر را وارد کنیم:
dotnet new -i FeatherHttp.Templates::0.1.67-alpha.g69b43bed72 --nuget-source https://f.feedz.io/featherhttp/framework/nuget/index.json
Templates Short Name Language Tags ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- FeatherHttp feather [C#] Web/ASP.NET/FeatherHttp
نحوه‌ی ایجاد یک پروژه‌ی جدید بر اساس قالب جدید
برای ایجاد یک پروژه‌ی جدید کافی است از دستور dotnet new feather استفاده کنید، در ادامه یک پروژه جدید تحت عنوان todoAPI ایجاد خواهیم کرد:
dotnet new feather --name todoAPI
همانطور که مشاهده می‌کنید پروژه‌ی فوق تنها شامل دو فایل .csproj و Program.cs است. درون Program.cs و متد Main کار initialize کردن سرور HTTP صورت گرفته است. WebApplication.Create دقیقا همانند Host.CreateDefaultBuilder پروژه‌های ASP.NET Core عمل می‌کند؛ یعنی پیکربندی pipeline از قبیل اضافه کردن متغیرهای محیطی، خواندن از فایل JSON و ... را انجام میدهد اما با کد boilerplate کمتر. بنابراین خروجی WebApplication.Create یک ASP.NET Core Pipeline با قابلیت اضافه کردن تنظیمات دلخواه است. در ادامه جهت بررسی بیشتر Feather HTTP، یک مدل را به همراه یک سری دیتای In-memory به پروژه اضافه خواهیم کرد:
using System.Collections.Generic;
using System.Text.Json.Serialization;
using System.Linq;
namespace todoAPI.Models
{
public class Todo
{
[JsonPropertyName("id")]
public int Id { get; set; }
[JsonPropertyName("title")]
public string Title { get; set; }
[JsonPropertyName("completed")]
public bool Completed { get; set; }
}
public class TodoData
{
private readonly IList<Todo> _db = new List<Todo>
{
new Todo { Id = 1, Title = "Read book" },
new Todo { Id = 2, Title = "Watch an episode of Dark" },
new Todo { Id = 3, Title = "Publish a post on dotnettips" },
new Todo { Id = 4, Title = "Skype with my friend" },
};
public IList<Todo> GetAllToDoItmes()
{
return _db;
}
public void AddTodo(Todo item)
{
_db.Add(item);
}
public void ToggleTodo(int id)
{
var todo = _db.FirstOrDefault(x => x.Id == id);
todo.Completed = !todo.Completed;
}
public void DeleteTodo(int id)
{
var todo = _db.FirstOrDefault(x => x.Id == id);
_db.Remove(todo);
}
}
} در مثال فوق برای نگاشت نام خواص، از System.Text.Json توکار NET Core 3.0. استفاده شده‌است. در ادامه نیز از یک کلاس برای شبیه‌سازی CRUD یک Todo استفاده شده‌است. سپس برای داشتن اندپوینت‌های موردنظر به ازای هر کدام از متدهای فوق درون متد Main، از app.Map... استفاده کرده‌ایم:
using System.Threading.Tasks;
using Microsoft.AspNetCore.Builder;
using Microsoft.AspNetCore.Http;
using todoAPI.Models;
namespace todoAPI
{
class Program
{
private static readonly TodoData db = new TodoData();
static async Task Main(string[] args)
{
var app = WebApplication.Create(args);
app.MapGet("/", GetTodos);
app.MapPost("/api/todos", CreateTodo);
app.MapPost("/api/todos/{id}", ToggleTodo);
app.MapDelete("/api/todos/{id}", DeleteTodo);
await app.RunAsync();
}
static async Task GetTodos(HttpContext http)
{
var todos = db.GetAllToDoItmes();
await http.Response.WriteJsonAsync(todos);
}
static async Task CreateTodo(HttpContext http)
{
var todo = await http.Request.ReadJsonAsync<Todo>();
db.AddTodo(todo);
http.Response.StatusCode = 204;
}
static async Task ToggleTodo(HttpContext http)
{
if (!http.Request.RouteValues.TryGet("id", out int id))
{
http.Response.StatusCode = 400;
return;
}
db.ToggleTodo(id);
http.Response.StatusCode = 204;
}
static async Task DeleteTodo(HttpContext http)
{
if (!http.Request.RouteValues.TryGet("id", out int id))
{
http.Response.StatusCode = 400;
return;
}
db.DeleteTodo(id);
http.Response.StatusCode = 204;
}
}
}
هر کدام از اندپوینت‌های فوق، یک ورودی HttpContext دریافت خواهند کرد. توسط این شیء می‌توانیم به درخواست جاری و همچنین به پاسخ درخواست، دسترسی داشته باشیم.
استفاده از سیستم DI توکار NET Core.
همانطور که در ابتدای مطلب نیز عنوان شد، Feather HTTP یک wrapper بر روی APIهای موجود ASP.NET Core است، بنابراین می‌توانیم از همان سرویس DI که درون پروژه‌های ASP.NET Core در اختیار داریم در اینجا نیز استفاده کنیم. در ادامه یک پوشه‌ی جدید را به مثال قبل، با نام Controllers اضافه خواهیم کرد و درون آن یک فایل TodoController را با محتویات زیر ایجاد خواهیم کرد:
using System.Threading.Tasks;
using Microsoft.AspNetCore.Http;
using todoAPI.Models;
using todoAPI.Services;
namespace todoAPI.Controllers
{
public class TodoController
{
private readonly ITodoService _todoService;
public TodoController(ITodoService todoService)
{
_todoService = todoService;
}
public async Task GetTodos(HttpContext http)
{
var todos = _todoService.GetAllToDoItmes();
await http.Response.WriteJsonAsync(todos);
}
public async Task CreateTodo(HttpContext http)
{
var todo = await http.Request.ReadJsonAsync<Todo>();
_todoService.AddTodo(todo);
http.Response.StatusCode = 204;
}
public async Task ToggleTodo(HttpContext http)
{
if (!http.Request.RouteValues.TryGet("id", out int id))
{
http.Response.StatusCode = 400;
return;
}
_todoService.ToggleTodo(id);
http.Response.StatusCode = 204;
}
public async Task DeleteTodo(HttpContext http)
{
if (!http.Request.RouteValues.TryGet("id", out int id))
{
http.Response.StatusCode = 400;
return;
}
_todoService.DeleteTodo(id);
http.Response.StatusCode = 204;
}
}
}
کاری که انجام شده است، انتقال تمامی متدهای static به کلاس فوق و سپس جایگزین کردن کلمه‌ی کلیدی static با public است. همچنین یه ارجاع به اینترفیس جدید با عنوان ITodoService اضافه شده است؛ درون پیاده‌سازی این اینترفیس همان متدهای کلاس TodoData را اضافه کرده‌ایم:
using System.Collections.Generic;
using todoAPI.Models;
using System.Linq;
namespace todoAPI.Services
{
public interface ITodoService
{
void AddTodo(Todo item);
void DeleteTodo(int id);
IList<Todo> GetAllToDoItmes();
void ToggleTodo(int id);
}
public class TodoService : ITodoService
{
private readonly IList<Todo> _db = new List<Todo>
{
new Todo { Id = 1, Title = "Read book" },
new Todo { Id = 2, Title = "Watch an episode of Dark" },
new Todo { Id = 3, Title = "Publish a post on dotnettips" },
new Todo { Id = 4, Title = "Skype with my friend" },
};
public IList<Todo> GetAllToDoItmes()
{
return _db;
}
public void AddTodo(Todo item)
{
_db.Add(item);
}
public void ToggleTodo(int id)
{
var todo = _db.FirstOrDefault(x => x.Id == id);
todo.Completed = !todo.Completed;
}
public void DeleteTodo(int id)
{
var todo = _db.FirstOrDefault(x => x.Id == id);
_db.Remove(todo);
}
}
}
نکته: برای ایجاد اینترفیس از روی یک کلاس درون VS Code می‌توانیم اینگونه عمل کنیم:
تغییرات فایل Program.cs
ابتدا باید using مربوط به DI را در ابتدای فایل اضافه کنیم:
using Microsoft.Extensions.DependencyInjection;
سپس توسط ServiceProvider یک وهله از کلاس موردنظر را ایجاد کرده‌ایم و همچنین سرویس‌های موردنظر را درون DI Container اضافه کرده‌ایم:
using System.Threading.Tasks;
using Microsoft.AspNetCore.Builder;
using Microsoft.Extensions.DependencyInjection;
using todoAPI.Controllers;
using todoAPI.Services;
namespace todoAPI
{
class Program
{
static async Task Main(string[] args)
{
var builder = WebApplication.CreateBuilder(args);
builder.Services.AddTransient<TodoController>();
builder.Services.AddTransient<ITodoService, TodoService>();
var serviceProvider = builder.Services.BuildServiceProvider();
var todoController = serviceProvider.GetService<TodoController>();
var app = WebApplication.Create(args);
app.MapGet("/", todoController.GetTodos);
app.MapPost("/api/todos", todoController.CreateTodo);
app.MapPost("/api/todos/{id}", todoController.ToggleTodo);
app.MapDelete("/api/todos/{id}", todoController.DeleteTodo);
await app.RunAsync();
}
}
}
Convention Over Configuration
در کد قبلی به صورت دستی TodoController را توسط Service Location از DI درخواست کرده‌ایم. اینکار را در ادامه می‌توانیم به Feather HTTP سپرده تا کار وهله‌سازی را براساس قواعد توکار برایمان انجام دهد:
using System.Threading.Tasks;
using Microsoft.AspNetCore.Builder;
using Microsoft.AspNetCore.Http;
using Microsoft.Extensions.DependencyInjection;
using todoAPI.Services;
namespace todoAPI
{
class Program
{
static async Task Main(string[] args)
{
var builder = WebApplication.CreateBuilder(args);
builder.Services.AddSingleton<IHttpContextAccessor, HttpContextAccessor>();
builder.Services.AddControllers();
builder.Services.AddSingleton<ITodoService, TodoService>();
var serviceProvider = builder.Services.BuildServiceProvider();
var app = builder.Build();
app.MapControllers();
await app.RunAsync();
}
}
}
سپس در ادامه برای دسترسی به HTTP Context درون TodoController از IHttpContextAccessor استفاده کرده‌ایم:
using System.Threading.Tasks;
using Microsoft.AspNetCore.Http;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc;
using todoAPI.Models;
using todoAPI.Services;
namespace todoAPI.Controllers
{
public class TodoController
{
private readonly ITodoService _todoService;
private readonly IHttpContextAccessor _accessor;
public TodoController(ITodoService todoService, IHttpContextAccessor accessor)
{
_todoService = todoService;
_accessor = accessor;
}
[HttpGet("/todos")]
public async Task GetTodos()
{
var todos = _todoService.GetAllToDoItmes();
await _accessor.HttpContext.Response.WriteJsonAsync(todos);
}
[HttpPost("/todos")]
public async Task CreateTodo()
{
var todo = await _accessor.HttpContext.Request.ReadJsonAsync<Todo>();
_todoService.AddTodo(todo);
_accessor.HttpContext.Response.StatusCode = 204;
}
[HttpPost("/todos/{id}")]
public async Task ToggleTodo(int id)
{
_todoService.ToggleTodo(id);
_accessor.HttpContext.Response.StatusCode = 204;
}
[HttpDelete("/todos/{id}")]
public async Task DeleteTodo(int id)
{
_todoService.DeleteTodo(id);
_accessor.HttpContext.Response.StatusCode = 204;
}
}
}
کدهای کامل مطلب را می‌توانید از اینجا دریافت کنید.
ارتقاء به ASP.NET Core 3.0 و
تغییرات نقطه‌ی آغازین برنامه
ASP.NET Core 3.0 از Generic Host بجای Web Host قبلی استفاده می‌کند. در این حالت فایل Program.cs آن از:
public class Program
{
public static void Main(string[] args)
{
CreateWebHostBuilder(args).Build().Run();
}
public static IWebHostBuilder CreateWebHostBuilder(string[] args) =>
WebHost.CreateDefaultBuilder(args)
.UseStartup<Startup>();
} public class Program
{
public static void Main(string[] args)
{
CreateHostBuilder(args).Build().Run();
}
public static IHostBuilder CreateHostBuilder(string[] args) =>
Host.CreateDefaultBuilder(args)
.ConfigureWebHostDefaults(webBuilder =>
{
webBuilder.UseStartup<Startup>();
});
} در این حالت هاستینگ برنامه دیگر به Kestrel و یا حتی خود ASP.NET Core وابسته نخواهد بود. یعنی می‌توان هاستی را ایجاد کرد که به همراه راه اندازی وب سرور Kestrel نباشد. علت این جنریک شدن چیست؟
در نگارش سوم، هاست‌های دیگری هم معرفی شده‌اند؛ مانند امکان اجرای یک worker service بدون راه اندازی یک وب سرور و یا Blazor از روش هاستینگ متفاوتی درون یک web assembly استفاده می‌کند: «ارتقاء به NET Core 3.0.: پشتیبانی از ایجاد سرویس‌های پس‌زمینه»
در نگارش سوم، هاست‌های دیگری هم معرفی شده‌اند؛ مانند امکان اجرای یک worker service بدون راه اندازی یک وب سرور و یا Blazor از روش هاستینگ متفاوتی درون یک web assembly استفاده می‌کند: «ارتقاء به NET Core 3.0.: پشتیبانی از ایجاد سرویس‌های پس‌زمینه»
یک نکته: جزئیات متد CreateDefaultBuilder و سرویس‌هایی را که به صورت خودکار اضافه می‌کند، در اینجا در فایل src/DefaultBuilder/src/WebHost.cs می‌توانید مشاهده کنید.
Downloading multiple files in ASP.NET
