در این مثال به کمک MVC5، یک کپچای ساده و قابل فهم را تولید و استفاده خواهیم کرد. این نوشته بر اساس این مقاله ایجاد شده و جزئیات زیادی برای درک افراد مبتدی به آن افزوده شده است که امیدوارم راهنمای مفیدی برای علاقمندان باشد.
با کلیک راست بر روی پوشه کنترلر، یک کنترلر به منظور ایجاد کپچا بسازید و اکشن متد زیر را در آن کنترلر ایجاد کنید:
public class CaptchaController : Controller { public ActionResult CaptchaImage(string prefix, bool noisy = true) { var rand = new Random((int)DateTime.Now.Ticks); //generate new question int a = rand.Next(10, 99); int b = rand.Next(0, 9); var captcha = string.Format("{0} + {1} = ?", a, b); //store answer Session["Captcha" + prefix] = a + b; //image stream FileContentResult img = null; using (var mem = new MemoryStream()) using (var bmp = new Bitmap(130, 30)) using (var gfx = Graphics.FromImage((Image)bmp)) { gfx.TextRenderingHint = TextRenderingHint.ClearTypeGridFit; gfx.SmoothingMode = SmoothingMode.AntiAlias; gfx.FillRectangle(Brushes.White, new Rectangle(0, 0, bmp.Width, bmp.Height)); //add noise if (noisy) { int i, r, x, y; var pen = new Pen(Color.Yellow); for (i = 1; i < 10; i++) { pen.Color = Color.FromArgb( (rand.Next(0, 255)), (rand.Next(0, 255)), (rand.Next(0, 255))); r = rand.Next(0, (130 / 3)); x = rand.Next(0, 130); y = rand.Next(0, 30); gfx.DrawEllipse(pen, x - r, y - r, r, r); } } //add question gfx.DrawString(captcha, new Font("Tahoma", 15), Brushes.Gray, 2, 3); //render as Jpeg bmp.Save(mem, System.Drawing.Imaging.ImageFormat.Jpeg); img = this.File(mem.GetBuffer(), "image/Jpeg"); } return img; }
همانطور که از کد فوق پیداست، دو مقدار a و b، به شکل اتفاقی ایجاد میشوند و حاصل جمع آنها در یک Session نگهداری خواهد شد. سپس تصویری بر اساس تصویر a+b ایجاد میشود (مثل 3+4). این تصویر خروجی این اکشن متد است. به سادگی میتوانید این اکشن را بر اساس خواسته خود اصلاح کنید؛ مثلا به جای حاصل جمع دو عدد، از کاربرد چند حرف یا عدد که بصورت اتفاقی تولید کردهاید، استفاده نمائید.
فرض کنید میخواهیم کپچا را هنگام ثبت نام استفاده کنیم.
در فایل AccountViewModels.cs در پوشه مدلها در کلاس RegisterViewModel خاصیت زیر را اضافه کنید:
[Required(ErrorMessage = "لطفا {0} را وارد کنید")] [Display(Name = "حاصل جمع")] public string Captcha { get; set; }
حالا در پوشه View/Account به فایل Register.Cshtml خاصیت فوق را اضافه کنید:
<div class="form-group"> <input type="button" value="" id="refresh" /> @Html.LabelFor(model => model.Captcha) <img alt="Captcha" id="imgcpatcha" src="@Url.Action("CaptchaImage","Captcha")" style="" /> </div>
وظیفه این بخش، نمایش کپچاست. تگ img دارای آدرسی است که توسط اکشن متدی که در ابتدای این مقاله ایجاد نمودهایم تولید میشود. این آدرس تصویر کپچاست. یک دکمه هم با شناسه refresh برای به روز رسانی مجدد تصویر در نظر گرفتهایم.
حالا کد ایجکسی برای آپدیت کپچا توسط دکمه refresh را به شکل زیر بنویسید (من در پایین ویوی Register، اسکریپت زیر را قرار دادم):
<script type="text/javascript"> $(function () { $('#refresh').click(function () { $.ajax({ url: '@Url.Action("CaptchaImage","Captcha")', type: "GET", data: null }) .done(function (functionResult) { $("#imgcpatcha").attr("src", "/Captcha/CaptchaImage?" + functionResult); }); }); }); </script>
آنچه در url نوشته شده است، شاید اصولیترین شکل فراخوانی یک اکشن متد باشد. این اکشن در ابتدای مقاله تحت کنترلری به نام Captcha معرفی شده بود و خروجی آن آدرس یک فایل تصویری است. نوع ارتباط، Get است و هیچ اطلاعاتی به اکشن متد فرستاده نمیشود، اما اکشن متد ما آدرسی را به ما برمیگرداند که تحت نام FunctionResult آن را دریافت کرده و به کمک کد جی کوئری، مقدارش را در ویژگی src تصویر موجود در صفحه جاری جایگزین میکنیم. دقت کنید که برای دسترسی به تصویر، لازم است جایگزینی آدرس، در ویژگی src به شکل فوق صورت پذیرد.*
تنها کار باقیمانده اضافه کردن کد زیر به ابتدای اکشن متد Register درون کنترلر Account است.
if (Session["Captcha"] == null || Session["Captcha"].ToString() != model.Captcha) { ModelState.AddModelError("Captcha", "مجموع اشتباه است"); }
واضح است که اینکار پیش از شرط if(ModelState.IsValidate) صورت میگیرد و وظیفه شرط فوق، بررسی ِ برابریِ مقدار Session تولید شده در اکشن CaptchaImage (ابتدای این مقاله) با مقدار ورودی کاربر است. (مقداری که از طریق خاصیت تولیدی خودمان به آن دسترسی داریم) . بدیهیاست اگر این دو مقدار نابرابر باشند، یک خطا به ModelState اضافه میشود و شرط ModelState.IsValid که در اولین خط بعد از کد فوق وجود دارد، برقرار نخواهد بود و پیغام خطا در صفحه ثبت نام نمایش داده خواهد شد.
تصویر زیر نمونهی نتیجهای است که حاصل خواهد شد :
* اصلاح : دقت کنید بدون استفاده از ایجکس هم میتوانید تصویر فوق را آپدیت کنید:
$('#refresh').click(function () { var d = new Date(); $("#imgcpatcha").attr("src", "Captcha/CaptchaImage?" + d.getTime()); });
رویداد کلیک را با کد فوق جایگزین کنید؛ دو نکته در اینجا وجود دارد :
یک. استفاده از زمان در انتهای آدرس به خاطر مشکلاتیست که فایرفاکس یا IE با اینگونه آپدیتهای تصویری دارند. این دو مرورگر (بر خلاف کروم) تصاویر را نگهداری میکنند و آپدیت به روش فوق به مشکل برخورد میکند مگر آنکه آدرس را به کمک اضافه کردن زمان آپدیت کنید تا مرورگر متوجه داستان شود
دو. همانطور که میبینید آدرس تصویر در حقیقت خروجی یک اکشن است. پس نیازی نیست هر بار این اکشن را به کمک ایجکس صدا بزنیم و روش فوق در مرورگرهای مختلف جواب خواهد داد.
کار با فرمها در بوت استرپ 3
نحوه ارتقاء فرمهای بوت استرپ 2 به 3
تمام این تغییرات در بوت استرپ 3، جهت پیاده سازی ایده mobile-first بودن آن است. برای مثال فرمهای افقی بوت استرپ 3 با کوچک شدن اندازه صفحه، به صورت خودکار واکنش نشان داده و تبدیل به فرمهای معمولی که اجزای آن به صورت یک stack عمودی قرار گرفتهاند، میشوند.
اکنون اگر فرمهایی را دارید که در برنامههای پیشین خود از بوت استرپ 2 استفاده کردهاند، نیاز است تغییرات ذیل را به آنها اعمال کنید تا با سیستم جدید بوت استرپ 3 سازگار شوند:
- کلاس control-group را به کلاس form-group تبدیل کنید.
- form-search حذف شده است. آنرا با form-inline جایگزین کنید.
- دیگر نیازی به استفاده از input-block-level نیست؛ از آنجائیکه به صورت پیش فرض کلیه inputها دارای عرض 100 درصد هستند.
- help-inline حذف شده است. آنرا با help-block جایگزین کنید.
- عرض ستونها را در فرمهای افقی، برچسبها و کنترلها مشخص کنید.
- کلاس controls حذف شده است.
- کلاس form-control را به inputها و selectها اضافه کنید.
- checkboxها و radioها باید در یک div محصور شوند.
- کلاسهای radio.inline و checkbox.inline باید با inline جایگزین شوند.
- کلاسهای input-small به input-sm و input-large به input-lg تبدیل شدهاند.
- کلاسهای input-prepend با input-group و input-append با input-group جایگزین شدهاند.
- کلاس alert-error حذف شدهاست. بجای آن میشود از alert-warning استفاده کرد.
- کلاس alert-block را با alert جایگزین کنید.
ایجاد اولین فرم افقی با بوت استرپ 3
فرض کنید که قصد داریم یک چنین فرم افقی را توسط امکانات بوت استرپ 3 ایجاد کنیم:
همانطور که ملاحظه میکنید، با کوچک شدن اندازه صفحه، این فرم نیز تغییر شکل میدهد:
کدهای کامل این فرم را در ادامه ملاحظه میکنید:
<div class="container"> <h4 class="alert alert-info"> فرمهای بوت استرپ 3</h4> <div class="row"> <article class="registrationform"> <h2> فرم ثبت نام</h2> <form class="registration form-horizontal" action="#"> <fieldset id="personalinfo"> <legend>اطلاعات شخصی</legend> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label" for="myname"> نام</label> <div class="controls"> <input class="col col-lg-8" type="text" name="myname" id="myname" autofocus placeholder="نام و نام خانوادگی" required> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label" for="companyname"> نام شرکت</label> <div class="controls"> <input class="col col-lg-8" type="text" name="companybname" id="companyname" /> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label" for="myemail"> ایمیل</label> <div class="controls"> <input class="col col-lg-8" type="email" name="myemail" id="myemail" required autocomplete="off" /> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> </fieldset> <!-- personal info --> <fieldset id="otherinfo"> <legend>سایر اطلاعات</legend> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label"> نوع درخواست</label> <div class="controls col col-lg-8"> <label class="radio"> <input type="radio" name="requesttype" value="question" /> سؤال </label> <label class="radio"> <input type="radio" name="requesttype" value="comment" /> انتقاد </label> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label"> خبرنامه</label> <div class="controls col col-lg-8"> <label class="checkbox"> <input type="checkbox" id="subscribe" name="subscribe" checked value="yes" /> آیا مایل به دریافت ایمیلهای خبرنامه ما هستید؟ </label> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label" for="reference"> چطور از وجود سایت ما آگاه شدید؟</label> <div class="controls col col-lg-8"> <select name="reference" id="reference"> <option>لطفا انتخاب کنید...</option> <option value="friend">از طریق یک دوست</option> <option value="facebook">Facebook</option> <option value="twitter">Twitter</option> </select> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> </fieldset> <button class="btn" type="submit"> ارسال</button> </form> </article> </div> <!-- end row --> </div> <!-- /container -->
- باید درنظر داشت که اگر هیچگونه فرمتی را به فرمهای بوت استرپ 3 اعمال نکنیم، به صورت پیش فرض فرمت دهی شده و تبدیل به فرمهای عمودی شکیلی میشوند که شاید از دیدگاه خیلیها مناسب بوده و نیاز به تغییرات خاصی نداشته باشند.
- برای تبدیل این فرم عمودی پیش فرض، به فرمهای افقی دو ستونه، نیاز است یک سری کلاس بوت استرپ 3 را به المانهای آن اضافه کنیم. برای این منظور ابتدا کلاس form-horizontal را به تگ فرم اضافه میکنیم.
- هر سطر فرم، در یک المان section با کلاس row قرار خواهد گرفت.
- اکنون هر سطر، از یک برچسب به همراه یک یا چند المان تشکیل خواهد شد. در هر سطر، کنترلها در یک div با کلاس controls قرار میگیرند.
- برای اینکه برچسبهای هر ردیف با کنترلها و المانهای آن ردیف، تراز شوند، تنها کافی است به آنها کلاس control-label را اضافه کنیم.
در ادامه تمام این مراحل را باید به ازای هر سطر فرم تکرار کنیم.
- زمانیکه به radio buttons یا check boxes میرسیم، باید به چند نکته دقت داشت:
الف) حین کار با radio buttons، علاوه بر برچسب آن سطر که با label مشخص میشود، هر radio button نیز باید داخل یک label با کلاس radio محصور شود.
ب) تمام radio buttons یک سطر نیز باید در یک div ایی با کلاس controls محصور شوند.
این نکته در مورد check boxes نیز صادق است.
با رعایت همین چند نکته ساده میتوان به یک طراحی دو ستونی خودکار واکنشگرا رسید.
اصلاح قالب ایجاد فرمهای خودکار ASP.NET MVC بر اساس بوت استرپ 3
مطلب «ویرایش قالب پیش فرض Add View در ASP.NET MVC برای سازگار سازی آن با Twitter bootstrap» جهت بوت استرپ 2 تهیه شده بود. فایل نهایی ویرایش شده آنرا با توجه به توضیحات مطلب جاری برای بوت استرپ 3 از پیوست انتهای بحث دریافت کنید و برای استفاده از آن فقط کافی است آنرا در مسیر CodeTemplates\AddView\CSHTML\CreateBootstrap3Form.tt ریشه پروژه جاری خود کپی و به پروژه اضافه کنید تا در صفحه دیالوگ Add view ظاهر شود (خاصیت custom tool آنرا هم خالی کنید).
در مورد اعتبارسنجیهای فرمها چطور؟
اصلاح مطالبی مانند «اعمال کلاسهای ویژه اعتبارسنجی Twitter bootstrap به فرمهای ASP.NET MVC» جهت کار با فرمهای بوت استرپ 3 بسیار ساده است. از این جهت که در کدهای آن فقط باید نام کلاسهای CSS قدیمی به جدید ویرایش شوند. مابقی کدها یکسان است. مثلا نام کلاس control-group شده است form-group (همان توضیحات ابتدای بحث جاری). کلاسهای error شدهاند has-error و success شده است has-success.
فایلهای نهایی این قسمت را از اینجا نیز میتوانید دریافت کنید:
bs3-sample05.zip
تدارک یک آزمایش برای بررسی کارآیی حلقههای for و foreach در دات نت 7
یک برنامهی کنسول جدید را ایجاد کرده و سپس کتابخانهی BenchmarkDotNet را با TargetFramework دات نت 7 به صورت زیر به پروژه اضافه میکنیم:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <OutputType>Exe</OutputType> <TargetFramework>net7.0</TargetFramework> <ImplicitUsings>enable</ImplicitUsings> <Nullable>enable</Nullable> </PropertyGroup> <ItemGroup> <PackageReference Include="BenchmarkDotNet" Version="0.13.4" /> </ItemGroup> </Project>
using BenchmarkDotNet.Attributes; using BenchmarkDotNet.Jobs; namespace NET7Loops; [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net60)] [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net70)] [MemoryDiagnoser(false)] public class Benchmarks { private int[] ItemsArray; private List<int> ItemsList; [GlobalSetup] public void Setup() { var random = new Random(420); var randomItems = Enumerable.Range(0, 1000).Select(_ => random.Next()); ItemsArray = randomItems.ToArray(); ItemsList = randomItems.ToList(); } [Benchmark] public void For_Array() { for (var i = 0; i < ItemsArray.Length; i++) { var item = ItemsArray[i]; } } [Benchmark] public void For_List() { for (var i = 0; i < ItemsList.Count; i++) { var item = ItemsList[i]; } } [Benchmark] public void ForEach_Array() { foreach (var item in ItemsArray) { } } [Benchmark] public void ForEach_List() { foreach (var item in ItemsList) { } } }
using BenchmarkDotNet.Running; using NET7Loops; BenchmarkRunner.Run<Benchmarks>();
- میتوان یک پروژه را یکبار بر اساس دات نت 7 و یکبار هم بر اساس دات نت 6 با تغییر target framework آنها کامپایل و اجرا کرد تا بتوان نتایج این دو را با هم مقایسه کرد و یا میتوان با ذکر [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net60)] و همچنین [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net70)]، این مورد را به صورت خودکار به BenchmarkDotNet دات نت واگذار کرد.
- در این آزمایش، ابتدا یک آرایه و یک لیست را تهیه میکنیم.
- سپس یکبار حلقههای for و foreach را بر روی آرایه و همین عملیات را بر روی لیست تهیه شده، تکرار میکنیم.
نتایج حاصل به صورت زیر هستند:
همانطور که در نتایج فوق هم مشاهده میکنید:
در دات نت 6
- تفاوتی بین کارآیی حلقههای for و foreach، زمانیکه بر روی یک آرایه اجرا میشوند، وجود ندارد.
- اما کارآیی حلقهی foreach نسبت به حلقهی for، زمانیکه بر روی یک لیست اجرا میشوند، تقریبا 50 درصد کمتر است.
در دات نت 7
- تفاوتی بین کارآیی حلقههای for و forach، زمانیکه بر روی یک آرایه اجرا میشوند، وجود ندارد. بنابراین از این لحاظ با دات نت 6 تفاوتی ندارد.
- اما کارآیی حلقهی foreach نسبت به حلقهی for، زمانیکه بر روی یک لیست اجرا میشود، تقریبا یکسان و قابل چشمپوشی است. یعنی در دات نت 7، کارآیی این دو حلقه یکی شدهاست. اما چرا؟
روشی در جهت یافتن یکی بودن سرعت حلقههای for و foreach بر اساس خروجی کامپایلر
با مشاهدهی نتایج حاصل از BenchmarkDotNet میتوان به بهبود کارآیی حاصل پیبرد؛ اما برای مثال چرا زمانیکه از آرایه استفاده میشود، حتی در دات نت 6، تفاوتی بین دو حلقهی for و foreach وجود ندارد، اما زمانیکه از لیستها استفاده میشود، این کارآیی 50 درصد افت میکند؟
// Decompiled with JetBrains decompiler // Type: NET7Loops.Benchmarks // Assembly: NET7Loops, Version=1.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=null // MVID: E398BEE7-8123-4C55-AF9A-F7D83DDA73F1 // Assembly location: C:\Prog\1401\Net7Tests\NET7Loops\bin\Debug\net7.0\NET7Loops.dll // Compiler-generated code is shown using BenchmarkDotNet.Attributes; using BenchmarkDotNet.Jobs; using System; using System.Collections.Generic; using System.Linq; using System.Runtime.CompilerServices; namespace NET7Loops { [NullableContext(1)] [Nullable(0)] [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net60, -1, -1, -1, -1, null, false)] [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net70, -1, -1, -1, -1, null, false)] [MemoryDiagnoser(false)] public class Benchmarks { private int[] ItemsArray; private List<int> ItemsList; [GlobalSetup] public void Setup() { Benchmarks.<>c__DisplayClass2_0 cDisplayClass20 = new Benchmarks.<>c__DisplayClass2_0(); cDisplayClass20.random = new Random(420); IEnumerable<int> source = Enumerable.Range(0, 1000).Select<int, int>(new Func<int, int>((object) cDisplayClass20, __methodptr(<Setup>b__0))); this.ItemsArray = source.ToArray<int>(); this.ItemsList = source.ToList<int>(); } [Benchmark(23, "C:\\Prog\\1401\\Net7Tests\\NET7Loops\\Benchmarks.cs")] public void For_Array() { for (int index = 0; index < this.ItemsArray.Length; ++index) { int items = this.ItemsArray[index]; } } [Benchmark(32, "C:\\Prog\\1401\\Net7Tests\\NET7Loops\\Benchmarks.cs")] public void For_List() { for (int index = 0; index < this.ItemsList.Count; ++index) { int items = this.ItemsList[index]; } } [Benchmark(41, "C:\\Prog\\1401\\Net7Tests\\NET7Loops\\Benchmarks.cs")] public void ForEach_Array() { int[] itemsArray = this.ItemsArray; for (int index = 0; index < itemsArray.Length; ++index) { int num = itemsArray[index]; } } [Benchmark(49, "C:\\Prog\\1401\\Net7Tests\\NET7Loops\\Benchmarks.cs")] public void ForEach_List() { List<int>.Enumerator enumerator = this.ItemsList.GetEnumerator(); try { while (enumerator.MoveNext()) { int current = enumerator.Current; } } finally { enumerator.Dispose(); } } public Benchmarks() { base..ctor(); } [CompilerGenerated] private sealed class <>c__DisplayClass2_0 { [Nullable(0)] public Random random; public <>c__DisplayClass2_0() { base..ctor(); } internal int <Setup>b__0(int _) { return this.random.Next(); } } } }
for (int index = 0; index < this.ItemsArray.Length; ++index) { int items = this.ItemsArray[index]; }
List<int>.Enumerator enumerator = this.ItemsList.GetEnumerator(); try { while (enumerator.MoveNext()) { int current = enumerator.Current; } } finally { enumerator.Dispose(); }
jQuery Tips #1
کد زیر را در نظر بگیرید
$(function () { // اندازه واقعی فونت var originalFontSize = $('#test').css('font-size'); $(".resetFont").click(function () { $('#test').css('font-size', originalFontSize); }); // افزایش اندازه فونت $(".increaseFont").click(function () { var currentFontSize = $('#test').css('font-size'); var currentFontSizeNum = parseFloat(currentFontSize); var newFontSize = currentFontSizeNum + 5; $('#test').css('font-size', newFontSize); return false; }); // کاهش اندازه فونت $(".decreaseFont").click(function () { var currentFontSize = $('#test').css('font-size'); var currentFontSizeNum = parseFloat(currentFontSize); var newFontSize = currentFontSizeNum - 5; $('#test').css('font-size', newFontSize); return false; }); });
و کد HTML زیر را
<div id="test"> jQuery Tips By Mohsen Bahrzadeh </div> <a href="#">decreaseFont</a> <a href="#">Increase</a> <a href="#">resetFont</a>
برای این کار ابتدا اندازه جاری تگ را گرفته و درون متغیر currentFontSize قرار داده سپس مقدار متغیر currentFontSize را به Float تبدیل کرده و 5 واحد به آن اضافه کرده ایم و سپس عدد بدست آمده را به عنوان اندازه فونت جدید در نظر گرفته ایم. برای متد سوم دقیقاً همین اتفاق میافتد فقط به جای + از - استفاده شده است
این پنل به سه بخش اصلی تقسیم میشود :
- بخش اصلی یا NodeView که محتوای صفحه را بصورت درختی و مرتب و رنگی نمایش میدهد.
- Panel Toolbar که در بالای پنل قرار دارد.
- Side Panels که شامل پنلهای Style , Computed , Layout , DOM میشود.
که به ترتیب برای نمایش و ویرایش استایلها ، مشاهده استایلهای محاسبه شده ، مشاهده Layout یا آرایش و نمایش اطلاعات DOM تگ انتخاب شده در NodeView است.
در این مقاله با دو بخش NodeView و Panel Toolbar ، و در مقالهی بعد با پنلهای سمت راست یعنی Side Panels آشنا میشویم.
ویرایش HTML
برای اضافه کردن یک Attribute جدید به تگ هم بروی تگ مورد نظر راست کلیک میکنید و سپس گزینهی New Attribute را انتخاب میکنید. ابتدا نام ویژگی ، یک Enter ، سپس مقدار را وارد میکنید. با زدن کلیدهای Enter متوالی ، میتوانید به وارد کردن ویژگیها ادامه دهید.
- Break On Mutate
این دکمه امکان توقف کد JavaScript ای که سعی در ویرایش محتوای صفحه را دارد ، میدهد.
زمانی که FireBug تشخیص دهد که کدی سعی در ویرایش محتوا دارد ، شما را به خط مورد نظر از کد ، در پنل Script منتقل میکند.
- Edit
این دکمه برای ویرایش مستقیم محتوای یک تگ بکار میرود
نکتهی جالب در ویرایش محتوا در فایرباگ این است که تغییرات در لحظه اعمال میشوند و نیاز به عمل بروزرسانیِ جداگانه نیست. برای مثال در همین قسمت Edit ، با هر ویرایش محتوا ، تغییرات در لحظه اعمال میشوند.
- Element Path
زمانی که یک تگ را در FireBug انتخاب میکنید ، لیستی از تگها که از تگ جاری شروع و به تگ ریشه ختم میشود ، نمایش داده میشود که با کلیک بروی هرکدام ، همان به عنوان تگ فعلی یا انتخاب شده تعیین میشود.
نتیجهی عملیاتی که بروی این تگهای انجام میدهید (حرکت موس و راست کلیک کردن) معادل همان عملیات بروی تگهای نمایش داده شده در قسمت اصلی (NodeView) است.
Options Menu
- Show Full Text
در صورت فعال بودن ، متون بصورت کامل نمایش داده میشوند ، در غیراینصورت بصورت خلاصه شده نمایش داده میشوند.
- Show White Space
در صورت فعال بودن ، فضاهای خالی ، کرکترهای خط جدید و ... را نمایش میدهد.
- Show Comments
در صورت فعال بودن ، کامنتها را هم نمایش میدهد
- سه گزینه ی Show Entities As Symbols ، Show Entities As Names و Show Entities As Unicode ، نوع نمایش کرکترهای ویژه را تعیین میکنند.
- Highlight Changes
در صورت فعال بودن ، تگ تغییر یافته توسط JavaScript (یا تگ والدی که قابل مشاهده باشد) Highlight میشود
- Expand Changes
در صورت فعال بودن ، زمان تغییر دادن یک تگ توسط JavaScript ، والدهای آن تگ باز (Expand) میشوند
- Scroll Changes Into View
در صورت فعال بودن این گزینه ، هنگام تغییر یک تگ در صفحه توسط JavaScript ، قسمت NodeView به قسمت تغییر بافته حرکت میکند.
(فعال بودن این گزینه هنگام بررسی سایت هایی که اسلایدر یا سیستم هایی مشابه دارند ، باعث میشه که نتوانید بروی قسمتهای سایت تمرکز کنید و مدام اسکرول به قسمت تغییرات منتقل میشود.)
- Shade Box Model
در صورت فعال بودن ، فضای margin , padding و content را به شکلی که در بالا گفته شد نمایش میدهد ، در غیر اینصورت فقط یک خط دور تگ نشان میدهد.
- Show Quick Info Box
در صورت فعال بودن ، یک پاپآپ به همراه اطلاعات مختصری از تگ در صفحه نمایش میدهد.
Context Menu
- Copy HTML
خود تگ و محتوایش را بصورت HTML در حافظه کپی میکند.
- Copy innerHTML
محتوای تگ را در حافظه کپی میکند.
- Copy XPath
آدرس XPath تگ را در حافظه کپی میکند.
- Copy CSS Path
CSS Selector تگ را در حافظه کپی میکند.
- Log Events
رویدادهای تگ را در پنل Console ثبت میکند. (کلیک موس ، فشردن کلید ، ...)
برای لغو لاگ کردن ، مجددا بروی تگ راست کلیک کرده و این گزینه را از حالت انتخاب خارج کنید.
- Scroll Into View
صفحه را به جایی که تگ قابل نمایش است منتقل میکند.
- New Attribute...
یک attribute جدید به تگ اضافه میکند.
برای لغو عملیات ، دکمهی Esc را بزنید.
- Edit Attribute "<attribute name>"...
اگر بروی یک attribute راست کلیک کرده باشید ، این گزینه و گزینهی بعدی را مشاهده خواهید کرد.
معادل کلیک بروی نام attribute است ، نام را به حالت ویرایش درمی آورد.
- Delete Attribute "<attribute name>"
attribute را حذف میکند.
- Edit HTML...
تگ را به حالت ویرایش میبرد.
معادل انتخاب تگ ، زدن کلید Edit است.
- Delete Element
تگ را حذف میکند.
راه دیگر حذف یک تگ ، انتخاب تگ و فشردن کلید Del از کیبورد است.
- Expand/Contract All
تگ و Childهایش را باز/بسته میکند. (بجز تگ های <script> , <style> , <link>)
میتوان با ترکیب کلیدShift + * هم این کار را انجام داد که در این حالت تگهای فوق هم شامل باز/بسته شدن میشوند.
- Break On Attribute Change
مانع اجرای کد JavaScript ای که attribute تگ را تغییر میدهد میشود و فایرباگ به خطی که باعث این عمل شده است در پنل Script منتقل میشود.
به عبارتی دیگر یک Break Point در خط JavaScript ای که باعث ویرایش attribute میشود قرار میدهد.
- Break On Child Addition or Removal
مشابه توضیح قبل ، Break Point را در خطی که باعث اضافه/حذف شدن تگِ Child شده است قرار میدهد.
- Break On Element Removal
مشابه توضیح قبل ، Break Point را در خطی که باعث حذف شدن تگ شده است قرار میدهد.
- Inspect in DOM Tab
تگ فعلی را در پنل DOM ، برای بررسی باز میکند.
تشخیص قسمتهایی که قابلیت استخراج از کامپوننت لاگین را دارند
قصد داریم قسمتهایی از کامپوننت لاگین فعلی را استخراج کرده و آنها را درون یک کامپوننت با قابلیت استفادهی مجدد قرار دهیم:
- خاصیت state: میخواهیم تمام فرمهایی را که تعریف میکنیم، دارای خاصیت errors باشند. بنابراین این خاصیت قابلیت استفادهی مجدد را دارد.
- خاصیت schema: قابلیت استفادهی مجدد را ندارد و مختص فرم لاگین تعریف شدهاست. این منطق از هر فرمی با فرم دیگر، متفاوت است.
- متد validate: در این متد، هیچ نوع وابستگی از آن به مفهوم لاگین وجود ندارد و کاملا قابلیت استفادهی مجدد را دارد. تنها this.state.account آن وابستهی به کامپوننت لاگین است و بدیهی است شیء account را در سایر فرمها نخواهیم داشت و ممکن است نام آن movie یا customer باشد. بنابراین قاعدهای را در اینجا تعریف میکنیم، بر این مبنا که از این پس، تمام فرمهای ما دارای خاصیتی به نام data خواهند بود که بیانگر اطلاعات آن فرم میباشد. با این تغییر، برای مثال در فرم لاگین، data به شیء account تنظیم میشود و در فرمی دیگر به شیء customer.
- متد validateProperty: همانند متد validate است و کاملا قابلیت استفادهی مجدد را دارد.
- متد handleSubmit: قسمت ابتدایی این متد که شامل غیرفعال کردن post back به سرور و اعتبارسنجی فرم است، قابلیت استفادهی مجدد را دارد. اما قسمت دوم آن مانند ارسال فرم به سرور و یا هر عملیات دیگری، از یک فرم به فرم دیگر میتواند متفاوت باشد.
- متد handleChange: این متد نیز قابلیت استفادهی مجدد را دارد؛ چون میخواهیم در تمام فرمها در حین تایپ اطلاعات، کار اعتبارسنجی ورودیها صورت گیرد. این متد نیز به this.state.account وابستهاست که قاعدهی تعریف خاصیت data در state، میتواند این مشکل را حل کند.
- متد رندر: طراحی آن کاملا وابستهاست به نوع فرمی که مدنظر میباشد؛ اما دکمهی submit آن خیر. بجز برچسب دکمهی submit، مابقی قسمتهای آن مانند کلاسهای CSS و منطق فعالسازی و غیرفعالسازی آن، قابلیت استفادهی مجدد را دارند.
بنابراین در ادامه کار، refactoring کامپوننت فرم لاگین را برای استخراج قسمتهای با قابلیت استفادهی مجدد آن، انجام خواهیم داد.
تبدیل قسمتهای با قابلیت استفادهی مجدد کامپوننت لاگین، به یک کامپوننت عمومی
ابتدا کامپوننت عمومی Form را که قابلیت استفادهی مجدد دارد، در فایل جدید src\components\common\form.jsx تعریف کرده و سپس کامپوننت فرم لاگین را طوری تغییر میدهیم که از آن، بجای کلاس پیشفرض Component، ارث بری کند. به این ترتیب تمام متدهای تعریف شدهی در این کامپوننت با قابلیت استفادهی مجدد، در کامپوننتهای مشتق شدهی از آن، در دسترس خواهند بود.
1- در ادامه همانطور که عنوان شد، خاصیت state فرمها باید دارای شیء data و شیء errors باشند تا توسط آنها بتوان اطلاعات کل فرم و اطلاعات خطاهای اعتبارسنجی را ذخیره کرد:
import React, { Component } from "react"; class Form extends Component { state = { data:{}, errors:{} }
2- در ادامه، کاری با خاصیت schema تعریف شدهی در کامپوننت لاگین نداریم؛ چون کاملا مختص به آن است. اما متدهای validate و validateProperty آنرا طور کامل cut کرده و به کامپوننت Form، منتقل میکنیم. با این انتقال، چون این متدها از کتابخانهی Joi استفاده میکنند، باید import آنرا نیز به ابتدای ماژول جدید فرم، اضافه کرد:
import Joi from "@hapi/joi";
3- سپس متد رندر کامپوننت Form را کاملا حذف میکنیم؛ چون این کامپوننت قرار نیست چیزی را رندر کند.
4- در قسمت دوم متد handleSubmit، برای مثال قرار است ارسال دادهها به سرور صورت گیرد. به همین جهت آنرا تبدیل به متدی مانند doSubmit کرده و سپس کل متد handleSubmit را نیز به کامپوننت Form منتقل میکنیم.
doSubmit = () => { // call the server console.log("Submitted!"); };
5- متد handleChange را نیز از کامپوننت فرم لاگین cut کرده و به کامپوننت Form منتقل میکنیم.
6- پس از این نقل و انتقالات، کار ارث بری از کامپوننت فرم را در کامپوننت فرم لاگین انجام میدهیم:
import Form from "./common/form"; // ... class LoginForm extends Form {
اکنون اگر برنامه را ذخیره کرده و اجرا کنیم، همانند قبل و آنچیزی که در انتهای قسمت قبلی به آن رسیدیم، بدون مشکل کار میکند؛ اما کدهای کامپوننت فرم لاگین به شدت کاهش یافته و ساده شدهاست. همچنین اگر دفعهی بعد، نیاز به ایجاد فرمی وجود داشت، دیگر نیازی به تکرار این حجم از کد نیست. تنها نیاز خواهیم داشت تا state را تعریف کرده و schema را اضافه کنیم و همچنین نیاز است متد doSumbit را پیاده سازی کنیم تا مشخص شود پس از تکمیل فرم و اعتبارسنجی آن، قرار است چه رخدادی واقع شود.
کدهای کامل کامپوننت فرم را از پیوست انتهای بحث میتوانید دریافت کنید؛ البته تمام متدهای آنرا در قسمت قبل تکمیل کرده بودیم و در اینجا صرفا یکسری cut/paste صورت گرفتند.
ساده کردن و بهبود پیاده سازی متد رندر
1- در متد رندر فعلی کامپوننت فرم لاگین، اگر به دکمهی submit آن دقت کنیم، بجز برچسب آن، مابقی قسمتهای آن در تمام فرمهای دیگری که تعریف خواهیم کرد، یکسان خواهند بود. به همین جهت این قسمت را میتوان تبدیل به یک متد کمکی در کلاس Form کرد:
renderButton(label) { return ( <button disabled={this.validate()} className="btn btn-primary"> {label} </button> ); }
{this.renderButton("Login")}
2- در قسمتهای قبل، برچسب، فیلدهای ورودی و تگها و کلاسهای بوت استرپی را به کامپوننت Input منتقل کردیم، تا به یک فرم سادهتر و با قابلیت نگهداری بالاتری برسیم. هرچند این هدف حاصل شده، اما باز هم تعاریف المانهای Input قرارگرفتهی در متد رندر کامپوننت لاگین، دارای الگوی تکراری ذکر یک خاصیت مشخص، تعریف رویدادگردانهای مشخص و اطلاعات اعتبارسنجی کاملا مشخصی هستند. به همین جهت تعریف المان Input را هم مانند متد renderButton فوق میتوان به کلاس پایه Form انتقال داد:
import Input from "./input"; //... renderInput(name, label) { const { data, errors } = this.state; return ( <Input name={name} label={label} value={data[name]} onChange={this.handleChange} error={errors[name]} /> );
render() { return ( <form onSubmit={this.handleSubmit}> {this.renderInput("username", "Username")} {this.renderInput("password", "Password")} {this.renderButton("Login")} </form> ); }
3- تا اینجا فرم لاگین تعریف شده، یک مشکل کوچک را دارد: فیلد پسورد آن، از نوع text تعریف شده و اطلاعات وارد شده را همانند یک textbox معمولی نمایش میدهد. برای رفع این مشکل، پارامتر type را با یک مقدار پیشفرض پر استفاده، تعریف کرده و به المان Input اعمال میکنیم:
renderInput(name, label, type = "text") { const { data, errors } = this.state; return ( <Input name={name} type={type} label={label} value={data[name]} onChange={this.handleChange} error={errors[name]} /> ); }
سپس این type را در قسمتی که المان مرتبط را رندر میکنیم، با password مقدار دهی خواهیم کرد:
render() { return ( <form onSubmit={this.handleSubmit}> {this.renderInput("username", "Username")} {this.renderInput("password", "Password", "password")} {this.renderButton("Login")} </form> ); }
البته این تغییرات تا به اینجا کار نخواهند کرد؛ چون هنوز کلاس المان Input را جهت پذیرش ویژگی جدید type، ویرایش نکردهایم. بنابراین به فایل src\components\common\input.jsx مراجعه کرده و type را به آن اعمال میکنیم:
import React from "react"; const Input = ({ name, type, label, value, error, onChange }) => { return ( <div className="form-group"> <label htmlFor={name}>{label}</label> <input value={value} onChange={onChange} id={name} name={name} type={type} className="form-control" /> {error && <div className="alert alert-danger">{error}</div>} </div> ); }; export default Input;
4- مشکل! آیا باید به ازای هر ویژگی جدیدی که قرار است به این input اعمال کنیم، مانند type در اینجا، نیاز است یک پارامتر جدید را تعریف و سپس از آن استفاده کرد؟ در این حالت اینترفیس این کامپوننت از کنترل خارج میشود و همچنین هربار باید آنرا ویرایش کرد و تغییر داد. به علاوه اگر به تعریف این input دقت کنیم، نام 4 ویژگی آن، با مقادیری که دریافت میکنند، هم نام هستند (ویژگی value با مقدار value و ...):
<input value={value} name={name} type={type} onChange={onChange} id={name} className="form-control" />
import React from "react"; const Input = ({ name, label, error, ...rest }) => { return ( <div className="form-group"> <label htmlFor={name}>{label}</label> <input {...rest} name={name} id={name} className="form-control" /> {error && <div className="alert alert-danger">{error}</div>} </div> ); }; export default Input;
با این تغییر در کامپوننت Input، سایر قسمتهای برنامه نیازی به تغییر ندارند. برای مثال در متد renderInput، سه ویژگی name، label و error تبدیل به سه پارامتر دریافتی از props میشوند (ترتیب ذکر آنها اهمیتی ندارد). مابقی ویژگیهای تعریف شدهی در آن، به صورت خودکار در قسمت input {...rest} درج خواهند شد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-20.zip
ASP.NET MVC #13
@model Models.Account @{ Layout = null; ViewBag.Title = "ورود به سیستم"; } <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery-1.7.1.min.js")" type="text/javascript"></script> <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.validate.min.js")" type="text/javascript"></script> <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.validate.unobtrusive.min.js")" type="text/javascript"></script> @using (Html.BeginForm()) { @Html.ValidationSummary(true) <fieldset> <legend>Login</legend> <table style="font-size: 8pt"> <tr> <td style="width: 100px; text-align: left">نام کاربری :</td> <td>@Html.EditorFor(model => model.Username)</td> </tr> <tr> <td></td> <td style="color: red">@Html.ValidationMessageFor(model => model.Username)</td> </tr> <tr> <td style="width: 100px; text-align: left">کلمه عبور :</td> <td>@Html.EditorFor(model => model.Password)</td> </tr> <tr> <td></td> <td style="color: red">@Html.ValidationMessageFor(model => model.Password)</td> </tr> <tr> <td></td> <td> <input type="submit" value="ورود به سیستم" /></td> </tr> </table> </fieldset> }
public class Account { [Required(ErrorMessage = "نام کاربری باید وارد شود.")] [StringLength(20)] public string Username { get; set; } [Required(ErrorMessage = "کلمه عبور باید وارد شود.")] [DataType(DataType.Password)] public string Password { get; set; } }
[HttpGet] public ActionResult LogOn(string returnUrl) { if (User.Identity.IsAuthenticated) //remember me { if (shouldRedirect(returnUrl)) { return Redirect(returnUrl); } return Redirect(FormsAuthentication.DefaultUrl); } return View(); // show the login page }
[HttpPost] public ActionResult LogOn(Account loginInfo, string returnUrl) { if (this.ModelState.IsValid) { List<User> users = _userService.GetUser(loginInfo.Username, loginInfo.Password); if (users != null && users.Count == 1) { FormsAuthentication.SetAuthCookie(loginInfo.Username,false);// loginInfo.RememberMe); //-- کاربر برنامه ریزی if (users.First().UserType_Id == 1) { return RedirectToAction("Index", "Programming", new { u = loginInfo.Username }); } else if (users.First().UserType_Id == 2) { } else if (users.First().UserType_Id == 3) { } else if (users.First().UserType_Id == 4) { } } } this.ModelState.AddModelError("", "نام کاربری یا کلمه عبور اشتباه وارد شده اند."); ViewBag.Error = ""; return View(loginInfo); }
<appSettings> <add key="webpages:Version" value="2.0.0.0" /> <add key="webpages:Enabled" value="false" /> <add key="PreserveLoginUrl" value="true" /> <add key="ClientValidationEnabled" value="true" /> <add key="UnobtrusiveJavaScriptEnabled" value="true" /> </appSettings>
به روز رسانی وابستگیهای VS.NET
برای دریافت آخرین نگارش TypeScript نیاز است افزونههای آنرا از سایت رسمی زبان TypeScript دریافت و نصب کرد:
به علاوه نصب افزونهی Web Essentials نیز جهت تکمیل امکانات کار با TypeScript مانند امکان مشاهدهی خروجی جاوا اسکریپت تولیدی، در حین کار با فایل TypeScript فعلی توصیه میشود. همچنین TSLint را نیز نصب میکند.
افزودن فایل تنظیمات tslint
افزونهی Web Essentials که Web Analyzer نیز اکنون جزئی از آن است، به همراه TSLint هم هست که کار آن ارائه راهنماهایی جهت تولید کدهای با کیفیت TypeScript است. گزینههای آنرا در منوی Tools -> Options میتوانید مشاهده کنید:
برای بازنویسی تنظیمات آن (در صورت نیاز) فایل جدیدی را به نام tslint.json به ریشهی پروژه (کنار فایل web.config) اضافه کنید. فایل پیش فرض آن چنین شکلی را دارد:
settings-defaults/tslint.json
و یک نمونهی اصلاح شدهی آن به صورت ذیل است که میتواند به ریشهی پروژه کپی شود:
tslint.json
تنظیمات کامپایلر TypeScript در VS.NET
هرچند قالب افزودن یک پروژهی جدید TypeScript نیز به همراه نصب بستههای TypeScript به لیست پروژههای موجود اضافه میشود، اما عموما نیاز است تا فایلهای ts. را به یک پروژهی وب موجود اضافه کرد. بنابراین، یک پوشهی جدید را به برای مثال به نام TypeScript ایجاد کرده و بر روی آن کلیک راست کنید. سپس گزینهی Add->new item را انتخاب کرده و در اینجا TypeScript را جستجو کنید:
پس از اضافه شدن اولین فایل ts. به پروژه، دیالوگ زیر نیز ظاهر خواهد شد:
در اینجا جستجوی فایلهای d.ts. را پیشنهاد میدهد. فعلا بر روی No کلیک کنید. اینکار را در ادامه انجام خواهیم داد.
پس از افزودن اولین فایل ts. به پروژه، اگر به خواص پروژهی جاری مراجعه کنید، برگهی جدید تنظیمات کامپایلر TypeScript را مشاهده خواهید کرد:
با این تنظیمات در مطلب «تنظیمات کامپایلر TypeScript» پیشتر آشنا شدهاید. برای مثال فرمت خروجی جاوا اسکریپت آن ES 5 باشد و یا در اینجا نوعهای any که به صورت صریح any تعریف نشدهاند، ممنوع شدهاست (تیک پیش فرض آنرا بردارید). نوع ماژولهای تولیدی نیز به commonjs تنظیم شدهاست.
همچنین در اینجا میتوانید گزینهی redirect JavaScript output to directory را هم مثلا به پوشهی Scripts واقع در ریشهی پروژه تنظیم کنید تا فایلهای js. نهایی را در آنجا قرار دهد.
پس از این تنظیمات اولیه، به منوی tools->options مراجعه کرده و گزینهی کامپایل فایلهای ts. ایی را که به solution explorer اضافه نشدهاند، نیز فعال کنید:
اعمال این تنظیمات نیاز به یکبار بستن و گشودن مجدد پروژه را دارد.
فعال سازی کامپایل خودکار فایلهای ts. پس از ذخیرهی آنها
پس از اعمال تغییرات فوق، اگر فایل ts. ایی را تغییر داده و ذخیره کردید و بلافاصله خروجی js. آنرا مشاهده نکردید (این فایلها در پوشهی TypeScriptOutDir تنظیمات ذیل ذخیره میشوند و برای مشاهدهی آنها باید گزینهی show all files را در solution explorer فعال کنید)، فایل csproj پروژهی جاری را در یک ادیتور متنی باز کرده و مداخل تنظیمات تنظیم شدهی در قسمت قبل را پیدا کنید. در اینجا نیاز است مدخل جدید TypeScriptCompileOnSaveEnabled را به صورت دستی اضافه کنید:
<PropertyGroup Condition="'$(Configuration)' == 'Debug'"> <TypeScriptModuleKind>commonjs</TypeScriptModuleKind> <TypeScriptCompileOnSaveEnabled>True</TypeScriptCompileOnSaveEnabled> <TypeScriptOutDir>.\Scripts</TypeScriptOutDir> <TypeScriptNoImplicitAny>True</TypeScriptNoImplicitAny> <TypeScriptTarget>ES5</TypeScriptTarget> <TypeScriptRemoveComments>false</TypeScriptRemoveComments> <TypeScriptOutFile></TypeScriptOutFile> <TypeScriptGeneratesDeclarations>false</TypeScriptGeneratesDeclarations> <TypeScriptSourceMap>true</TypeScriptSourceMap> <TypeScriptMapRoot></TypeScriptMapRoot> <TypeScriptSourceRoot></TypeScriptSourceRoot> <TypeScriptNoEmitOnError>true</TypeScriptNoEmitOnError> </PropertyGroup>
رفع مشکل عدم کامپایل پروژه
زمانیکه افزونههای TypeScript را نصب کنید و تنظیمات فوق را اعمال نمائید، در دو حالت ذخیرهی یک فایل ts و یا کامپایل کل پروژه، فایلهای js تولید خواهند شد. اما ممکن است نگارش نصب شدهی بر روی سیستم شما ناقص باشد و چنین خطایی را در حین کامپایل پروژه دریافت کنید:
Your project file uses a different version of the TypeScript compiler and tools than is currently installed on this machine. No compiler was found at C:\Program Files (x86)\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8\tsc.exe. You may be able to fix this problem by changing the <TypeScriptToolsVersion> element in your project file.
الف) ابتدا به تمام مسیرهای ذیل (در صورت وجود) مراجعه کرده و پوشهی TypeScript را تغییر نام دهید (یا کلا آنرا حذف کنید):
C:\Program Files (x86)\Microsoft SDKs C:\Program Files (x86)\MSBuild\Microsoft\VisualStudio\v11.0\ C:\Program Files (x86)\MSBuild\Microsoft\VisualStudio\v12.0\ C:\Program Files (x86)\MSBuild\Microsoft\VisualStudio\v14.0\
اصلاح شماره نگارش کامپایلر TypeScript خط فرمان ویژوال استودیو
در فایل C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio 14.0\Common7\Tools\VsDevCmd.bat که مربوط به خط فرمان VS.NET است، شماره نگارش TypeScript به 1.5 تنظیم شدهاست که نیاز به اصلاح دستی دارد؛ برای مثال تنظیم آن به نگارش 1.8 به صورت زیر است:
@rem Add path to TypeScript Compiler @if exist "%ProgramFiles%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8" set PATH=%ProgramFiles%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8;%PATH% @if exist "%ProgramFiles(x86)%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8" set PATH=%ProgramFiles(x86)%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8;%PATH%
تداخل ReSharper با شماره نگارش TypeScript نصب شده
برای نمونه اگر بخواهیم از decorators استفاده کنیم، یک چنین خطایی نمایش داده میشود:
هرچند در ابتدای بحث، آخرین نگارش TypeScript برای دریافت معرفی شدهاست، اما پس از نصب آن، ممکن است هنوز خطای استفاده از نگارش قدیمی 1.4 را مشاهده کنید. علت آن به نصب بودن ReSharper بر میگردد:
به منوی ReSharper و سپس گزینهی Options آن مراجعه کنید.
ReSharper -> Options -> Code Editing -> TypeScript -> Inspections -> Typescript language level
در اینجا میتوان نگارش TypeScript مورد استفاده را تغییر داد. این شمارهها، نگارشهایی هستند که ReSharper از آنها پشتیبانی میکند و نه شمارهای که نصب شدهاست.
و یا حتی میتوان به صورت کامل فایلهای ts را از کنترل ReSharper خارج کرد:
Tools -> Options -> ReSharper Options -> Code Inspection -> Settings -> File Masks to Skip -> add *.ts
افزودن فایل tsconfig.json به پروژه
همانطور که در مطلب «تنظیمات کامپایلر TypeScript» نیز مطالعه کردید، روش دیگری نیز برای ذکر تنظیمات ویژهی کامپایلر، خصوصا مواردی که در برگهی خواص پروژه هنوز اضافه نشدهاند، با استفاده از افزودن فایل ویژهی tsconfig.json وجود دارد.
پشتیبانی کاملی از فایلهای tsconfig.json در پروژههای VS 2015 با ASP.Core 1.0 وجود دارد و حتی گزینهای در منوی add->new item برای آن درنظر گرفته شدهاست.
اگر گزینهی فوق را در لیست موارد add->new item پیدا نمیکنید (تحت عنوان TypeScript JSON Configuration File)، مهم نیست. تنها کافی است فایل جدیدی را به نام tsconfig.json به ریشهی پوشهی فایلهای ts خود اضافه کنید؛ با این محتوا:
{ "compilerOptions": { "target": "es5", "outDir": "../Scripts", "module": "commonjs", "sourceMap": true, //"watch": true, // JsErrorScriptException (0x30001) //"compileOnSave": true, // https://github.com/Microsoft/TypeScript/issues/7362#issuecomment-196586037 "experimentalDecorators": true, "emitDecoratorMetadata": true } }
در اینجا نیازی به استفاده از گزینهی watch نیست و ممکن است سبب بروز خطای JsErrorScriptException (0x30001) شود. قرار است این مشکل در نگارشهای بعدی افزونهی TypeScript مخصوص VS.NET برطرف شود.
افزودن فایلهای d.ts. از طریق نیوگت
به ازای هر کتابخانهی جاوا اسکریپتی معروف، یک بستهی نیوگت تعاریف نوعهای TypeScript آن هم وجود دارد.
یک مثال: فرض کنید میخواهیم فایل d.ts. کتابخانهی jQuery را اضافه کنیم. برای این منظور jquery.typescript را در بین بستههای نیوگت موجود، جستجو کنید:
برای سایر کتابخانهها نیز به همین صورت است. نام کتابخانه را به همراه typescript جستجو کنید.
پردازش فایلهای XML با استفاده از jQuery
function ReadFlagsOnXml(divControlName, XMLFile) { var div = $("#" + divControlName); console.log($(div).text()); $.ajax({ type: "GET", url: XMLFile, dataType: "xml", success: function(xml) { var xmlDoc = $.parseXML(xml), $xml = $(xmlDoc); console.log(xml); var countries = $(xml).find('Countries'); $(countries).find('Country').each(function() { var countryName = $(this).find('Name').text(); var flagImage = $(this).find('Image').text(); $("<img>", { src: flagImage, title: countryName }).appendTo($(div)); }); } }); }