- آیا برنامه Adobe reader روی سیستم شما نصب است؟
- سیستم شما 64 بیتی است یا 32 بیتی؟
- سیستم شما 64 بیتی است یا 32 بیتی؟
- سرور 32 بیتی نمی‌تونه از حداکثر میزان RAM سرور شما (بیشتر از 2GB) نهایت استفاده رو انجام بده. تمهیداتی هم در این زمینه هست ولی ... بهتره به یک سرور 64 بیتی کوچ کنید. بدون این تمهیدات، میزان حافظه مهیای جهت یک پروسه 32 بیتی به اندازه address space آن یعنی 2GB محدود است.
- همچنین باید کش کردن اطلاعات رو فعال کنید و اجازه بدید IIS بجای برنامه این مسایل رو راسا مدیریت کنه؛ یا از یک کش سرور مجزا استفاده کنید.
- همچنین باید کش کردن اطلاعات رو فعال کنید و اجازه بدید IIS بجای برنامه این مسایل رو راسا مدیریت کنه؛ یا از یک کش سرور مجزا استفاده کنید.
سلام،
راه حلی که من برای دور زدن این اشکال MKLC پیدا کرده بودم این بود که یک برنامه کوچک که خط فرمان را در جایی ذخیره می‌کرد نوشتم و آن را جایگزین فایل‌های cl.exe و link.exe که به همراه MKLC می‌آیند کردم.
MKLC به این روش کار میکند که از تعریف صفحه کلید یک فایل کد C ایجاد میکند و آن را توسط نسخه‌ای از Visual C که به همراه خود برنامه هست کامپایل میکند.
من به این روش فایل C تولید شده را ویرایش می‌کردم و ترکیب Shift+Space را در آن اصلاح می‌کردم و با خط فرمانی که به کمک برنامه ذکر شده به دست می‌آوردم صفحه کلید را کامپایل می‌کردم.
ولی راه حل شما هم خیلی جالبه و فکر می‌کنم که برای نسخه‌های بعدی من هم از آن استفاده کنم.
راه حلی که من برای دور زدن این اشکال MKLC پیدا کرده بودم این بود که یک برنامه کوچک که خط فرمان را در جایی ذخیره می‌کرد نوشتم و آن را جایگزین فایل‌های cl.exe و link.exe که به همراه MKLC می‌آیند کردم.
MKLC به این روش کار میکند که از تعریف صفحه کلید یک فایل کد C ایجاد میکند و آن را توسط نسخه‌ای از Visual C که به همراه خود برنامه هست کامپایل میکند.
من به این روش فایل C تولید شده را ویرایش می‌کردم و ترکیب Shift+Space را در آن اصلاح می‌کردم و با خط فرمانی که به کمک برنامه ذکر شده به دست می‌آوردم صفحه کلید را کامپایل می‌کردم.
ولی راه حل شما هم خیلی جالبه و فکر می‌کنم که برای نسخه‌های بعدی من هم از آن استفاده کنم.
با اینکه معمولا از نوشته های شما استفاده می کنم اما عموما با نظر شما در استفاده از استانداردها مخالفم.
اینکه ما استاندارد منقرض شده ۲۹۰۱ و از آن بدتر ترکیب ی و ک عربی را استفاده کنیم نه بجاست و نه ارزشی دارد.
اصولا همین محتوایی هم که وجود دارد اشتباه است و این همه اشتباه را نباید ادامه داد. اینکه هیچ کیبورد فارسی کلمه پ و ژ را مطاق استاندارد ندارد دلیلی بر عدم استفاده نیست. خود من روی لپ تاپم هیچ حرف فارسی نوشته نشده و براحتی ا آن کار می کنم و به هیچ کسی هم جواب نمیدهم که چرا جای حروف به فلان شکل است.
در ضمن جهت اطلاع عرض کنم که جای پ و ژ در استاندارد ۲۹۰۱ هم دقیقا همین جایی بود که در ۹۱۴۷ هست و این دو کلید که شما ذکر کردید جای دیگری ندارد.
تا آنجا هم که من اطلاع دارم در اولین سرویس پک ویندوز ۷ قالب استاندارد ۹۱۴۷ جانشین قالب کیبورد فارسی غیر استاندارد ویندوز می شود و خود بخود یک بخش عظیمی از مشکلات حل می شود.
از شما هم خواهش می کنم که کلمه ۲۰۹۱ را با ۲۹۰۱ عوض کنید که خوانندگانی که اطلاع کافی راندارند و به خودشان هم برای مطالعه زحمت نمی دهند در آینده دچار مشکل نشوند.
در ضمن امیدوارم بزودی شاهد ستفاده شما از استاندارد ۹۱۴۷ باشیم و کیبوردی هم برایآن تولید شود
اینکه ما استاندارد منقرض شده ۲۹۰۱ و از آن بدتر ترکیب ی و ک عربی را استفاده کنیم نه بجاست و نه ارزشی دارد.
اصولا همین محتوایی هم که وجود دارد اشتباه است و این همه اشتباه را نباید ادامه داد. اینکه هیچ کیبورد فارسی کلمه پ و ژ را مطاق استاندارد ندارد دلیلی بر عدم استفاده نیست. خود من روی لپ تاپم هیچ حرف فارسی نوشته نشده و براحتی ا آن کار می کنم و به هیچ کسی هم جواب نمیدهم که چرا جای حروف به فلان شکل است.
در ضمن جهت اطلاع عرض کنم که جای پ و ژ در استاندارد ۲۹۰۱ هم دقیقا همین جایی بود که در ۹۱۴۷ هست و این دو کلید که شما ذکر کردید جای دیگری ندارد.
تا آنجا هم که من اطلاع دارم در اولین سرویس پک ویندوز ۷ قالب استاندارد ۹۱۴۷ جانشین قالب کیبورد فارسی غیر استاندارد ویندوز می شود و خود بخود یک بخش عظیمی از مشکلات حل می شود.
از شما هم خواهش می کنم که کلمه ۲۰۹۱ را با ۲۹۰۱ عوض کنید که خوانندگانی که اطلاع کافی راندارند و به خودشان هم برای مطالعه زحمت نمی دهند در آینده دچار مشکل نشوند.
در ضمن امیدوارم بزودی شاهد ستفاده شما از استاندارد ۹۱۴۷ باشیم و کیبوردی هم برایآن تولید شود
این مشکلات زمان VB6 (مرحوم) هم بود (مثلا هنگام انتخاب فونت برای یک متن فارسی باید script آن را در صفحه انتخاب فونت روی Arabic گذاشت تا درست نمایش داده شود). قبل از دات نت. قبل از یونیکد شدن رشته‌ها در سیستم‌های متداول دات نت به صورت پیش فرض از نگارش یک آن.
دلفی‌های جدید هم به نظر رشته یونیکد را پیش فرض خود کرده‌اند (نگارش‌های بعد از 2007). بهتر است برنامه خودتون رو به این نگارش‌ها ارتقاء بدید (تا به صورت خودکار همه چیز منجمله کامپوننت‌ها(ی جدید) بر مبنای رشته‌های یونیکد کار کنند)، همچنین بانک اطلاعاتی هم باید واقعا رشته‌های یونیکد را ساپورت کند. مثلا در SQL Server ، بین نوع‌های varchar و nvarchar تفاوت وجود دارد.
در کل من با این صفحه کلید و برنامه‌های دات نت، نه مشکلی در ثبت دارم و نه مشکلی در نمایش (چند سال هست). همچنین نیم فاصله هم جهت تایپ فارسی پشتیبانی میشود + ساپورت فونت‌های قدیمی هم لحاظ شده.
دلفی‌های جدید هم به نظر رشته یونیکد را پیش فرض خود کرده‌اند (نگارش‌های بعد از 2007). بهتر است برنامه خودتون رو به این نگارش‌ها ارتقاء بدید (تا به صورت خودکار همه چیز منجمله کامپوننت‌ها(ی جدید) بر مبنای رشته‌های یونیکد کار کنند)، همچنین بانک اطلاعاتی هم باید واقعا رشته‌های یونیکد را ساپورت کند. مثلا در SQL Server ، بین نوع‌های varchar و nvarchar تفاوت وجود دارد.
در کل من با این صفحه کلید و برنامه‌های دات نت، نه مشکلی در ثبت دارم و نه مشکلی در نمایش (چند سال هست). همچنین نیم فاصله هم جهت تایپ فارسی پشتیبانی میشود + ساپورت فونت‌های قدیمی هم لحاظ شده.
احتمال دارد که دو نسخه‌ی 32 بیتی و 64 بیتی از دات نت بر روی سیستم شما نصب هست و همچنین مسیر 32 بیتی به اشتباه به path ویندوز اضافه شده. این نسخه‌ی 32 بیتی باید حذف شود. اطلاعات بیشتر
به صورت خلاصه، متغیرهای محیطی ویندوز را باز کنید (System Environment). بعد متغیر Path را بررسی کنید که آیا به مسیر
اشاره میکند؟ اگر بله، آن‌را به
ویرایش کنید.
C:\Program Files (x86)\dotnet
C:\Program Files\dotnet
آشنایی با Virtual Address spaces
فضای آدرس‌دهی مجازی: موقعی که یک پردازشگر در مکانی از حافظه عمل خواندن و نوشتن را آغاز میکند، از آدرس‌های مجازی بهره می‌برد. بخشی از عملیات خواندن و نوشتن، تبدیل آدرس‌های مجازی به آدرس‌های فیزیکی در حافظه است. این عمل سه مزیت دارد:
- آدرس‌های مجازی به صورت پیوسته و پشت سر هم هستند و آدرس دهی بسیار راحت است ولی داده‌ها بر روی یک حافظه به صورت متصل به هم یا پیوسته ذخیره یا خوانده نمی‌شوند و کار آدرس دهی مشکل است. پس یکی از مزایای داشتن آدرس دهی مجازی پشت سر هم قرار گرفتن آدرس هاست.
- برنامه از آدرس‌های مجازی برای دسترسی به بافر حافظه استفاده میکند که بزرگتر از حافظه فیزیکی موجود هست. موقعی که نیاز به حافظه بیشتر باشد و حافظه سیستم کوچکتر یا کمتر از تقاضا باشد، مدیر حافظه، صفحات حافظه فیزیکی را به صورت یک فایل (عموما 4 کیلیویی) بر روی دیسک سخت ذخیره میکند و صفحات داده‌ها در موقع نیاز بین حافظه فیزیکی و دیسک سخت جابجا میشود.
- هر پردازشی که بر روی آدرس‌های مجازی کار میکند ایزوله شده است. یعنی یک پروسه هیچ گاه نمیتواند به آدرس‌های یک پروسه دیگر دسترسی داشته باشد و باعث تخریب داده‌های آن شود.
به محدوده شروع آدرس‌های مجازی تا پایان آن محدوده، فضای آدرس‌دهی مجازی گویند. هر پروسه ای که در مد کاربر آغاز میشود از یک فضای آدرس خصوصی یا مختص به خود استفاده میکند. برای سیستم‌های 32 بیتی این فضا میتواند دو گیگ باشد که از آدرس 0x00000000 شروع میشود و تا 0x7FFFFFFF ادامه پیدا میکند و برای یک سیستم 64 بیتی تا 8 ترابایت می‌باشد که از آدرس 0x000'00000000 تا آدرس 0x7FF'FFFFFFFF ادامه می‌یاید. گاهی اوقات به محدوده آدرس‌های مجازی، حافظه مجازی می‌گویند.
شکل زیر اصلی‌ترین خصوصیات فضای آدرس‌های مجازی را نشان می‌دهد:
در شکل بالا دو پروسه 64 بیتی به نام‌های notepad.exe و myapp.exe قرار دارند که هر کدام فضای آدرس‌های مجازی خودشان را دارند و از آدرس 0x000'0000000 شروع و تا آدرس 0x7FF'FFFFFFFF ادامه میابند. هر قسمت شامل یک صفحه 4 کیلویی از حافظه مجازی یا فیزیکی است. به برنامه نوت‌پد دقت کنید که از سه صفحه پشت سر هم یا پیوسته تشکیل شده که آدرس شروع آن 0x7F7'93950000 می باشد ولی در حافظه فیزیکی خبری از پیوسته بودن دیده نمی‌شود و حتما این نکته را متوجه شدید که هر دو پروسه از یک آدرس شروع استفاده کرده‌اند، ولی به آدرسی متفاوت از حافظه فیزیکی نگاشت شده اند.
تفاوت user mode و kernel mode
هر پردازش در سیستم بر اساس user mode مد کاربر یا kernel mode مد کرنل اجرا میشود. پردازش‌ها بر اساس هر نوع کد بین این دو بخش سوییچ می‌کنند. اپلیکیشن‌ها بر اساس مد کاربر و هسته سیستم عامل و اکثر درایورها بر اساس مد کرنل کار می‌کنند؛ ولی تعدادی از آن‌ها هم در مد کاربر.
هر برنامه یا اپلیکیشنی که اجرا میشود، در یک مد کاربری قرار میگیرد. ویندوز هم برای هر برنامه یک پروسه یا فرآیندی را ایجاد میکند. پروسه برای برنامه یک فضای آدرس‌دهی مجازی و یک جدول مدیریت به صورت خصوصی یا مختص همین برنامه تشکیل می‌دهد. به این ترتیب هیچ برنامه دیگری نمیتواند به داده‌های برنامه دیگر دسترسی داشته باشد و هر برنامه در یک محیط ایزوله شده برای خودش قرار میگیرد و این برنامه اگر به هر ترتیبی کرش کند، برنامه‌های دیگر به کار خود ادامه می‌دهند و هیچ تاثیری بر برنامه‌های دیگر نمی‌گذارند.
البته استفاده از این آدرس‌های مجازی محدودیت هایی هم دارد، چرا که بعضی از آن‌ها توسط سیستم عامل رزرو شده اند و برنامه نمیتواند به آن قسمت‌ها دسترسی داشته باشد و این باعث میشود که داده‌های برنامه از خسارت و آسیب دیدن حفظ شوند.
تمام برنامه هایی در حالت کرنل ایجاد می‌شوند، از یک فضای آدرس مجازی استفاده می‌کنند. به این معنی که یک درایور مد کرنل نسبت به دیگر درایورها و خود سیستم عامل به هیچ عنوان در یک محیط ایزوله قرار ندارد. بنابراین ممکن است یک کرنل درایور تصادفا در یک آدرس مجازی اشتباه که میتواند متعلق به سیستم عامل یا یک درایور دیگر باشد بنویسد. یعنی اگر یک درایور کرنل کراش کند کل سیستم عامل کرش میکند.
تصویر زیر به خوبی ارتباط بین مد کاربری و مد کرنل را نشان می‌دهد:
فضای کاربری و فضای سیستمی User space and system space
گفتیم بسیاری از پروسه‌ها در حالت user mode و پروسه‌های هسته سیستم عامل و درایورها در حالت kernel mode اجرا می‌شوند. هر پروسه مد کاربر از فضای آدرس دهی مجازی خودش استفاده میکند ولی در حالت کرنل همه از یک فضای آدرس دهی استفاده می‌کنند که به آن فضای سیستمی می‌گویند و برای مد کاربری می‌گویند فضای کاربری.
در سیستم‌های 32 بیتی نهایتا تا 4 گیگ حافظه می‌توان به این‌ها تخصیص داد؛ 2 گیگ ابتدایی به user space و دو گیگ بعدی به system space :
در ویندوزهای 32 بیتی شما امکان تغییر این مقدار حافظه را در میان بوت دارید و می‌توانید حافظه کاربری را تا 3 گیگ مشخص کنید و یک گیگ را برای فضای سیستمی. برای اینکار می‌توانید از برنامه bcedit استفاده کنید.
در سیستم‌های 64 بیتی میزان حافظه‌های مجازی به صورت تئوری تا 16 اگزابایت مشخص شده است؛ ولی در عمل تنها بخش کوچکی از آن یعنی 8 ترابایت استفاده میشود.
کدهایی که در user mode اجرا می‌شوند فقط به فضای کاربری دسترسی دارند و دسترسی آن‌ها به فضای سیستمی به منظور جلوگیری از تخریب داده ممکن نیست. ولی در حالت کرنل می‌توان به دو فضای سیستمی و کاربری دسترسی داشت. درایورهایی که در مدکرنل نوشته شده اند باید تمام دقت خود را در زمینه نوشتن و خواندن از فضای سیستمی در حافظه به کار گیرند. سناریوی زیر به شما نشان می‌دهد که چرا باید مراقب بود:
- برنامه جهت اجرا در مد کاربر یک درخواست را برای خواندن داده‌های یک device را آماده میکند. سپس برنامه آدرس شروع یک بافر را برای دریافت داده، مشخص میکند.
- وظیفه این درایور یک قطعه در مد کرنل این است که عملیات خواندن را شروع کرده و کنترل را به درخواست کننده ارسال میکند.
- بعد device یک وقفه را به هر تردی thread که در حال اجراست ارسال میکند تا بگوید، عملیات خواندن پایان یافته است. این وقفه توسط ترد درایور مربوطه دریافت میشود.
- حالا دیگر درایور نباید داده‌ها را در همان جایی که گام اول برنامه مشخص کرده است ذخیره کند. چون این آدرس که برنامه در مد کاربری مشخص کرده است، با نمونه‌ای که این فرآیند محاسبه میکند متفاوت است.
Paged Pool and NonPaged Pool
در فضای کاربری تمام صفحات در صورت نیاز توانایی انتقال به دیسک سخت را دارند ولی در فضای سیستمی همه بدین صورت نیستند. فضای سیستمی دو ناحیه حافظه تخصیصی پویا دارد که به نام‌های paged pool و nonpaged pool شناخته می‌شوند.
در سیستم‌های 32 بیتی Pagedpool توانایی 128 گیگ فضای آدرس دهی مجازی را از آدرس 0xFFFFAC00'00000000 تا آدرس 0xFFFFAC1F'FFFFFFFF و در سیستم‌های 64 بیتی توانایی 128 گیگ فضای آدرس دهی مجازی را از 0xFFFFA800'00000000 تا 0xFFFFA81F'FFFFFFFF دارد. حافظه ای که به صورت paged pool تخصیص شده باشد میتواند صفحات حافظه را بر روی دیسک سخت ذخیره کند؛ ولی حافظه ای که به صورت nonpaged تخصیص یافته باشد، هرگز نمیتواند.
با دیدن سایت، کار خاصی نمی‌شه انجام داد. شاید حداکثر بشه با ابزارهای تزریق کور اس کیوال مثل ACUNETIX یک حدس‌هایی زد؛ ولی کافی نیست. کد شما باید سطر به سطر بررسی و آنالیز بشه.
خود مایکروسافت یک زمانی برای وب فرم‌ها، ابزاری رو به نام CAT.NET، درست کرده بود که کارش آنالیز استاتیک امنیتی کدهای برنامه است. نسخه‌ی 32 بیتی + نسخه‌ی 64 بیتی + ویدیوی آموزشی آن
با تشکر فراوان از آقای نصیری
Visual Studio من 64 بیتی است ابتدا مطابق راهنمایی شما (msvcr110.dll) نسخه 64 بیتی را نصب کردم مشکل رفع نشد منتها با نصب نسخه 32 بیتی Visual Studio اجرا شد.
@Payamin
من چون خودم این kbdfa مخصوص ویندوز 7 64 بیتی رو درست کردم (+)، به همین جهت .... یک نوع علاقه است :)
من چون خودم این kbdfa مخصوص ویندوز 7 64 بیتی رو درست کردم (+)، به همین جهت .... یک نوع علاقه است :)