مهمان مهمان
نظرات مطالب
معرفی افزونه CAT.NET
سلام
نه افزونه خاصی نصب نکردم !!! ؟
‫۱۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۱۱ دی ۱۳۸۷، ساعت ۰۳:۳۲
احمد احمدی احمد احمدی
مطالب
آموزش فایرباگ - #2 - تب Console
در قسمت قبلی با تب‌های فایرباگ آشنا شدیم . در این قسمت و قسمت‌های بعدی ، با هر تب به صورت کامل آشنا خواهیم شد .

در این قسمت با تب Console  آشنا خواهیم شد .
در قسمت قبل در مورد این تب گفتیم :

در این تب دو بخش وجود دارد :
در بخش Log هشدار‌ها ، پیغام‌ها ، درخواست‌های XHR و ... نمایش داده می‌شوند .
بخش دیگر هم که در سمت راست قرار دارد ، مخصوص اجرای کدهای جاوا اسکریپت می‌باشد .
 

پس یک قسمت داریم برای نوشتن کدهای جاوا اسکریپت و یک قسمت هم برای مشاهده‌ی رویداد‌ها .

اکنون 2 سوال مطرح می‌شود :
  1. برای اجرای یک کد در حالت معمول چگونه عمل می‌کنیم ؟
    پاسخ : کدهای مورد نظر را بین تگ باز و بسته‌ی script قرار می‌دهیم و صفحه مورد نظر را در مرورگر باز می‌کنیم و مرورگر کد را اجرا می‌کند .
  2. در صورتی که کدهای ما خطا داشته باشند ، چگونه خطایابی می‌کنیم ؟
    پاسخ : در بین کدهای نوشته شده چند alert قرار می‌دهیم و سعی می‌کنیم مشکل را پیدا کنیم .

همین 2 سوال اهمیت و قدرت فایرباگ و قسمت Console آن را برای ما آشکار می‌کند ، زیرا ما می‌توانیم بدون Reload کردن صفحه ، کدهایمان را اجرا و نتیجه را مشاهده کنیم یا بوسیله توابع موجود خیلی ساده کدهایمان را خطایابی کنیم .



چگونه کدهای نوشته شده را سریع اجرا کنم ؟ کلید میانبر ( HotKey ) اجرای کد‌ها چیست ؟
پاسخ : فشردن کلید CTRL + Enter

امتحان کنید :
کد زیر را در بخش کدنویسی تایپ کنید و بوسیله کلید میانبر گفته شده ، آن را اجرا کنید .
document.getElementsByTagName("div");
 
تصویر ذیل نتیجه اجرای کدی هست که اجرا کردیم .



چند نکته :
  • قسمت هایی که با رنگ قرمز و یک دات ( . ) بعد از نام تگ قرار گرفته اند ، کلاس‌های CSS ای هستند که المنت دارد .
  • قسمت هایی که با رنگ آبی تیره و یک شارپ ( # ) بعد از نام تگ قرار گرفته اند ، ID تگ‌ها هستند .
  • قسمت هایی که کمرنگ هستند ، المنت هایی هستند که در صفحه قابل نمایش نیستند .
  • اگر یک تگ چند کلاس داشته باشد ، فقط اولین کلاس نمایش داده می‌شود .


دکمه‌ها و حالت‌های نمایش بخش کد نویسی

4 دکمه در قسمت کدنویسی وجود دارد :
  1. Run : اجرای کد
  2. Clear : خالی کردن بخش کد نویسی
  3. Copy : کپی کردن کد موجود در بخش کد نویسی در حافظه
  4. History : کدهای نوشته شده در نشست ( Session ) فعلی مرورگر

بخش کد نویسی می‌تواند به 2 شکل نمایش داده شود :
  1. بصورت جعبه چند خطی ( Command Editor )
  2. بصورت تک خطی ( Command Line )
با دکمه‌ی قرمز رنگ موجود در پایین - چپ می‌توانید بین این دو حالت سوئیچ کنید .


9 دکمه هم در بالای بخش log وجود دارد ( به ترتیب از چپ به راست ) :


  • دکمه ای با عنوان “Break On All Errors” . زمانی فعال شود ، در اولین اجرای یک کد از داخل صفحه ، به تب Script منتقل می‌شود و در خطی که کد در حال اجرا است توقف می‌کند .
  • Clear : بخش log را خالی می‌کند .
  • Persist : فعال بودن این دکمه باعث می‌شود که محتویات بخش Console در بارگزاری مجدد صفحه حفظ شود .
  • Profile : بوسیله این گزینه می‌توانید کدهای اجرایی خود در مدت زمان فعال بودن این دکمه ، تحت نظر بگیرید .
    به این صورت که پس از غیر فعال کردن این دکمه ( کلیک مجدد بروی آن ) می‌توانید تابع‌های اجرا شده ، تعداد فراخوانی آنها ، مدت زمان اجرای هر یک ، میانگین زمان اجرای هر بار یک تابع و ... را مشاهده کنید .
  • 5 دکمه‌ی بعدی هم برای فیلتر کردن Log هستند .


نمایش تعداد خطاهای اتفاق افتاده ، در نوار وضعیت ( Status Bar ) :

اگر در زمان فعال بودن فایرباگ ، در صفحه خطایی رخ دهد ، در نوار وضعیت عدد 1 را نمایش می‌دهد و به ازای هر خطای جدید ، یکی به تعداد خطاها اضافه می‌کند .
البته اگر از ورژن‌های جدید فایرفاکس استفاده می‌کنید ، نوار وضعیت را نخواهید داشت و تعداد خطاها را در کنار آیکون فایرباگ خواهید داشت .


در کنار همه این امکانات ، فایرباگ یک مجموعه کامل از توابع کاربردی برای توسعه جاوا اسکریپت و خطایابی جاوا اسکریپت در اختیار ما می‌گذارد .

چند متد کمکی برای نوشتن Log‌های مختلف در Console :
console.debug('This is a Debug message'); 
console.info('This is an Information'); 
console.warn('This is a Warning message'); 
console.error('This is an Error message');


در قسمت بعدی توابع مربوط به توسعه جاوا اسکریپت ( Command Line API & Console API ) در فایرباگ را بررسی خواهیم کرد .
‫۱۲ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۵ تیر ۱۳۹۱، ساعت ۰۵:۳۴
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
قالبی خودکار برای تهیه‌ی بسته‌های نیوگت
روش‌های زیادی برای تهیه‌ی یک بسته‌ی نیوگت وجود دارند، مانند استفاده از برنامه‌ی NuGet Package Explorer و یا تهیه‌ی یک فایل nuspec و تغییر مداوم جزئیات آن، به ازای هر نگارش جدید پروژه. در ادامه قصد داریم روش خودکار سازی این تغییرات را بررسی کنیم.


الف) تهیه فایل nuspec
NuGet قابلیت پذیرش متغیرهای خود تکمیل شونده‌ای را نیز دارد. فایل nuspec یا جزئیات بسته‌ی تولیدی نیوگت، در این حالت یک چنین شکلی را پیدا می‌کند:
<?xml version="1.0"?>
<package >
 <metadata>
  <id>$id$</id>
  <version>$version$</version>
  <title>$title$</title>
  <authors>$author$</authors>
  <owners>$author$</owners>
  <licenseUrl>https://site.com/prj/LICENSE</licenseUrl>
  <projectUrl>https://site.com/prj</projectUrl>
  <requireLicenseAcceptance>false</requireLicenseAcceptance>
  <description>$description$</description>
  <copyright>Copyright 2015 My Name</copyright>
 </metadata>
</package>
برای مثال اگر پروژه‌ی ما TestNuget نام دارد، فایلی به نام TestNuget.nuspec را با محتویات فوق برای آن تهیه خواهیم کرد. همانطور که مشاهده می‌کنید، در این فایل ویژه، هیچکدام از اطلاعات شماره نگارش پروژه، نام نویسنده و غیره، از پیش تعیین نشده‌اند. این اطلاعات، از فایل AssemblyInfo.cs پروژه، به صورت خودکار دریافت خواهند شد و نکته‌ی مهم آن، قرار گرفتن این فایل nuspec در پوشه‌ی اصلی پروژه است. از این جهت که برای کامپایل آن و تبدیل به یک بسته‌ی نیوگت، فایل nuget.exe را بر روی فایل پروژه‌ی اصلی برنامه اجرا خواهیم کرد و نه بر روی این فایل nuspec.
بنابراین تکمیل اطلاعات فایل AssemblyInfo.cs را فراموش نکنید. برای مثال اطلاعات AssemblyCompany آن، در قسمت authors فایل فوق جایگزین می‌شود.


ب) تهیه فایل NuGet.exe
فایل NuGet.exe را جهت کامپایل فایل فرضی TestNuget.nuspec نیاز داریم. می‌توان آن‌را از سایت کدپلکس تهیه کرد و یا تنها کافی است بر روی Solution موجود در VS.NET کلیک راست کرده و گزینه‌ی Enable NuGet Package Restrore را انتخاب کنیم. با اینکار به صورت خودکار پوشه‌ی ویژه‌ای به نام .nuget به همراه فایل NuGet.exe ایجاد می‌شود.


ج) کامپایل فایل nuspec
در همان پوشه‌ی جدید .nuget، یک فایل bat را با محتوای ذیل تهیه کنید:
 "%~dp0NuGet.exe" pack "..\TestNuGet\TestNuGet.csproj" -Prop Configuration=Release
copy "%~dp0*.nupkg" "%localappdata%\NuGet\Cache"
pause
در این مثال، مسیر TestNuGet\TestNuGet.csproj به محل قرارگیری فایل پروژه‌ی برنامه اشاره می‌کند. در اینجا فایل nuget.exe را بر روی فایل csproj برنامه اجرا خواهیم کرد. با توجه به اینکه قرار است یک بسته‌ی عمومی منتشر شود، بهتر است تنظیمات تولید بسته‌ی نیوگت را بر روی حالت release قرار داد که در این دستور، قید شده‌است.
در ادامه برای اینکه امکان آزمایش محلی این بسته را نیز داشته باشیم، فایل بسته‌ی تولیدی، به کش محلی نیوگت، در سیستم جاری کپی می‌شود.

نکته‌ی جالب این روش، تهیه‌ی قسمت dependencies پروژه، به صورت خودکار است:
<?xml version="1.0"?>
<package xmlns="http://schemas.microsoft.com/packaging/2011/08/nuspec.xsd">
  <metadata>
    <id>TestNuget</id>
    <version>1.0.0.0</version>
    <title>TestNuget</title>
    <authors>Vahid N.</authors>
    <owners>Vahid N.</owners>
    <licenseUrl>https://site.com/prj/LICENSE</licenseUrl>
    <projectUrl>https://site.com/prj</projectUrl>
    <requireLicenseAcceptance>false</requireLicenseAcceptance>
    <description>This is a test.</description>
    <copyright>Copyright 2015 My Name</copyright>
    <dependencies>
      <dependency id="EntityFramework" version="6.1.2" />
    </dependencies>
  </metadata>
</package>
اطلاعاتی را که در اینجا مشاهده می‌کنید، حاصل کامپایل فایل nuspec معرفی شده‌ی در ابتدای بحث است (با اجرای فایل bat تهیه شده) که یک کپی از آن در فایل TestNuget.1.0.0.0.nupkg نهایی نیز قرار می‌گیرد. به این ترتیب دیگر نیازی نیست تا این قسمت را به صورت دستی معرفی و هر بار با به روز رسانی وابستگی‌های پروژه، شماره نگارش‌های آن‌ها را نیز به روز کرد. اطلاعات version به صورت خودکار از پروژه‌ی جاری استخراج می‌شوند.


د) آزمایش محلی بسته‌ی جدید
اکنون که فایل TestNuget.1.0.0.0.nupkg تولیدی را در آدرس localappdata%\NuGet\Cache% نیز کپی کرده‌ایم، به منوی Tools/Options مراجعه و در قسمت NuGet Package Manager آن، به قسمت Package sources، این آدرس کش محلی را نیز معرفی کنید:


به این ترتیب، بدون ارسال یک بسته به سایت اصلی نیوگت، می‌توان بسته را از کش محلی نیوگت نصب و آزمایش کرد:



فایل‌های ذکر شده در مطلب فوق را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
TestNuget.zip
 
‫۹ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۳ دی ۱۳۹۳، ساعت ۰۳:۴۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
خواندنی‌های 12 خرداد

امنیت

توسعه وب

ویندوز 7

Silverlight و WPF

PHP

دات نت فریم ورک

سی شارپ

دلفی

شیرپوینت

متفرقه

‫۱۵ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۸۸، ساعت ۱۵:۳۲
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
لینک‌های هفته آخر آبان

وبلاگ‌ها و سایت‌های ایرانی


Visual Studio


ASP. Net


طراحی وب


اس‌کیوال سرور


به روز رسانی‌ها


سی‌شارپ


عمومی دات نت


PHP


ویندوز


گوگل


متفرقه




‫۱۵ سال و ۱۲ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ آبان ۱۳۸۷، ساعت ۲۳:۵۹
مهدی ملائیان مهدی ملائیان
اشتراک‌ها
مروری بر ویژگی Auto Properry در سی شارپ 6

With the release of Visual Studio 2015 came the (final) release of the Roslyn C# compiler and C# 6. This latest version of C#’s feature list seems to be…less than exciting, but it’s important to keep in mind that before Roslyn, none of these new features would have ever made it into a release. It was simply too hard to add a feature in C#, so higher impact/value features made it in while minor annoyances/enhancements would be deferred, indefinitely 

مروری بر ویژگی Auto Properry در سی شارپ 6
‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۳۸
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات اشتراک‌ها
یک ادیتور سبک مخصوص bootstrap
‫۴ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۸، ساعت ۰۱:۱۱
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
نمایش فرم‌های مودال Ajax ایی در ASP.NET MVC به کمک Twitter Bootstrap
پروژه سورس باز هست. به قسمت  success سورس آن دقت کنید (سطر 74 کد افزونه): 
 success: function (result) {
           if (result.success) {
                  $('#dialogDiv').modal('hide');
                  if (options.completeHandler)
                     options.completeHandler();
به completeHandler فراخوانی شده، اطلاعاتی ارسال نمی‌شود.
مطابق نیاز خودتان این قسمت را تغییر داده و استفاده کنید. مثلا result دریافتی را به آن متد ارسال کنید.
‫۱۰ سال و ۹ ماه قبل، جمعه ۲۵ بهمن ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۱۷
محمد باقر سیف اللهی محمد باقر سیف اللهی
مطالب
LINQ to Sharepoint Class
شیرپوینت قابلیت استفاده از دستورات LINQ را برای دسترسی به لیست‌های خود می‌دهد . این قابلیت جایگزین خوبی برای استفاده سنتی از CAML queries می باشد. (Collaborative  Application Markup Language (CAML برای تعریف کوئری‌ها درون لیست داده‌ها استفاده می‌شود و بر مبنای XML می‌باشد بیشتر 
برای این منظور می‌توان از دستور زیر استفاده کرد تا Sharepoint Foundation برای شما کلاسی بسازد تا بتوانید به تمام اعضای لیست داده‌های Sharepoint دسترسی داشته باشید  
لازم است بدانید که برای ساخت این کلاس از LINQ Provider Code Generator خود شیرپوینت به نام SPMETAL.EXE که در پوشه bin در زیر مجموعه 14 قرار دارد استفاده می‌شود . 
spmetal.exe /web:http://DOMAIN/code:c:\EntityModuleSharePoint.cs /user:DOMAIN\USERNAME/password:********** /namespace:EntityModuleSharePoint 

توجه داشته باشید که پسوند فایلی که نوشته اید مشخص می‌کند که دستورات بر مبنای چه زبانی ساخته شوند (قسمت قرمز رنگ بعد از سوییچ code ) مثلا با تغیر پسوند به VB فایل ایجاد شده با دستورات vb قابل استفاده است  

برای مشاهده یک مثال از این مورد ، به اینجا مراجعه نمایید 
‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۷ تیر ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۳۷
محسن دلاوری محسن دلاوری
مطالب
برنامه نویسی اندروید با Xamarin.Android - قسمت دوم
اولین برنامه‌ی Xamarin:
پروژه‌ی جدیدی را در ویژوال استودیو از نوع Android(Blank) Project ایجاد نمایید. اگر در حال حاضر برنامه را اجرا نمایید، ویژوال استودیو شبیه ساز مورد نظر را اجرا می‌کند و بعد از آن Package برنامه‌ی شما را ساخته و برنامه را در شبیه ساز اجرا می‌کند (ما در قسمت قبل Xamarin Android Player را معرفی کردیم).
بیایید یک نگاهی به Solution برنامه بیندازیم. برنامه از یک پروژه تشکیل شده است. پروژه شامل بخش‌های مختلفی می‌باشد.
یکی از بخش‌های مهم آن، Properties می‌باشد که شامل چندین بخش می‌شود. قسمت Application در قسمت اول توضیح داده شد. قسمت‌های دیگر هم به مرور بررسی می‌شوند.
فولدر Asset می‌تواند شامل فایل‌ها، فونت‌ها و هر چیزی که برنامه‌ی ما احتیاج دارد باشد (حتی دیتابیس).
فولدر Resource که در زیر مجموعه‌ی آن:
- فولدر drawable وجود دارد که حاوی آیکن‌ها و تصاویر و همچنین استایل‌های ما می‌باشد.
- فولدر layout که  طرح های(layout) برنامه را شامل می‌شود.
- فولدر value که شامل مجموعه‌ای از فایل‌های XML می‌باشد که می‌تواند شامل stringها، colorها و مقادیر عددی ثابت باشد.
- فولدر menu که منوهای برنامه را در خود جای داده است.
و البته منابع(Resources) دیگری که به صورت پیش فرض تعبیه شده‌اند و می‌توان از آن‌ها استفاده کرد مانند: anim، animator، color، raw، xml.
Resourceها مزایای زیادی برای ما دارند! کدهای برنامه را از تصاویر، متن‌ها، آیکن‌ها، منوها و انیمیشن‌ها و ... جدا می‌کند و به راحتی پشتیبانی از تنظیمات مختلف دستگاه‌ها را برای ما فراهم می‌نماید. برای مثال بدون نیاز به کدنویسی می‌توانید با دستگاه‌های مختلفی از لحاظ سایز و Local و ... ارتباط برقرار نمایید.
Resourceها به صورت static در اختیار کدهای برنامه قرار می‌گیرند و در زمان کامپایل چک می‌شوند و احتیاجی به اجرای برنامه برای اطمینان از صحت آن‌ها وجود ندارد.
 فایل Resource.Designer.cs که برای دسترسی از طریق کد به منابع تعبیه شده و به ازای هر یک از منابع مقداری را از طریق پروپرتی‌های static در اختیار ما قرار می‌دهد. شما به هیچ وجه آن را تغییر ندهید؛ اما اجازه‌ی مشاهده‌ی کلاس را دارید! 
public partial class Resource {
    public partial class Attribute
    {
    }
    public partial class Drawable {
        public const int Icon=0x7f020000;
    }
    public partial class Id
    {
        public const int Textview=0x7f050000;
    }
    public partial class Layout
    {
        public const int Main=0x7f030000;
    }
    public partial class String
    {
        public const int App_Name=0x7f040001;
        public const int Hello=0x7f040000;
    }
}
نحوه‌ی استفاده از Resourceها در کد به این صورت می‌باشد: 
@[<PackageName>.]Resource.<ResourceType>.<ResourceName>
که از سمت چپ به ترتیب شامل:
  • نام Package که برای منابع پروژه‌ی جاری نیازی به ذکر آن نیست.
  • Resource که همیشه قید می‌شود.
  • <ResourceType> نوع منبع را مشخص می‌کند و می‌تواند Id، String، Color، Layout،Drawable و ... باشد.
  • <ResourceName> نام منبع را مشخص مینماید.

برای استفاده‌ی از منابع در XML به صورت زیر عمل می‌کنیم:
@[<PackageName>:]<ResourceType>/<ResourceName>
به سلوشن برمی‌گردیم و به سراغ کلاس‌های Activity می‌رویم.
Activityها اساس ساختمان برنامه‌های اندرویدی می‌باشند و در واقع Screen‌های ما هستند و در طول عمرشان (از ایجاد تا تخریب) شامل حالت‌های زیادی می‌باشند. نحوه‌ی اجرای برنامه‌ها در اندروید بسیار متفاوت است با برنامه‌های رایج. معمولا برای شروع یک برنامه، تابعی static با نام main وجود دارد که نقطه‌ی شروع برنامه می‌باشد. در اندروید هر کلاسی می‌تواند به عنوان نقطه‌ی شروع برنامه باشد. البته فقط یک Activity می‌تواند شروع کننده باشد. اما اگر برنامه crash کند و یا توسط اندروید متوقف شود، سیستم عامل نیز می‌تواند از همان نقطه‌ی توقف و یا هر نقطه‌ی دیگری برنامه را دوباره اجرا نماید. 
Activityها برای هر حالت دارای یک متد هستند و به اندروید کمک می‌کنند تا Activityهایی را که زمان زیادی مورد استفاده قرار نگرفته‌اند، تشخیص داده و حافظه و منابع را مدیریت کند. در شکل زیر حالت‌های مختلف یک Activity را می‌توانید مشاهده نمایید.

برای مدیریت این حالت‌ها برای Activity‌ها، متدهایی نیز تعبیه شده‌است که ما با استفاده از آن‌ها می‌توانیم در هر حالتی از Activity، تصمیمات لازم را اتخاذ کنیم. برای استفاده از این متد‌ها شما باید آن‌ها را داخل Activity خود override نمایید. متدهای موجود به قرار زیر است:

OnCreate: اولین متدی می‌باشد که موقع ایجاد Activity فراخوانی می‌شود. این متد همیشه برای مقداردهی اولیه override می‌شود. شما می‌توانید برای ساخت ویوها، مقداردهی متغیرها و همچنین مقداردهی لیست‌ها از آن استفاده نمایید. آرگومان ورودی این متد (bundle) از نوع کلاس Bundle می‌باشد و در صورتی که null نباشد، یعنی برنامه Restart شده (با توجه به تصویر حالت‌های مختلف Activity) و اگر null باشد، یعنی برنامه شروع به کار نموده است. از این bundle که در واقع یک دیکشنری است می‌توان برای نگهداری حالت‌های برنامه استفاده نمود.
OnStart: همیشه بعد از OnCreate اجرا می‌شود و برای انجام کارهایی که لازم داریم قبل از نمایش Activity به کاربر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
OnResume: بعد از نمایش Activity به کاربر این متد اجرا می‌شود. از این متد می‌توان برای اجرای انیمیشن‌ها، گوش دادن به بروزرسانی‌های GPS، نمایش پیغام و ... در ابتدای نمایش Activity استفاده کرد.
OnPause: این متد موقعی اجرا می‌شود که برنامه به Background برود. شما اگر می‌خواهید کارهایی مانند:
  • آزادسازی منابع
  • بستن دیالوگ‌های باز شده!
  • ذخیره سازی اطلاعات تایید نشده
  • توقف انیمیشن‌ها و ...
را انجام دهید باید این متد را override نمایید. نکته‌ی مهم این است که یکی از دو متد OnResume و OnStop امکان دارد بعد از این متد اجرا شوند (به همین دلیل یکی از مهمترین متدهای برنامه، OnResume می‌باشد).
OnStop: زمانیکه یک Activity، دیگر به کاربر نمایش داده نمی‌شود، این متد اجرا می‌شود و در یکی از حالت‌ها زیر این اتفاق می‌افتد:
  • یک Activity جدید اجرا شود.
  • فعالیت یک Activity که قبلا اجرا شده، ادامه پیدا کند.
  • برنامه متوقف گردد.
ممکن است در بعضی مواقع به دلیل کمبود حافظه این متد اجرا نشود.
OnDestroy: زمانی که برنامه کاملا از حافظه پاک شود، این متد اجرا می‌گردد.
OnRestart: این متد بعد از Stop شدن یک Activity و قبل از Start دوباره‌ی آن اجرا می‌شود.

خوب! به سراغ متد OnCreate داخل Activity که به صورت اتوماتیک ایجاد شده می‌رویم. در جاوا باید تمام Activityها را در Manifest معرفی نماییم و نقطه‌ی شروع را مشخص کنیم. اما همیشه در سی شارپ کار برای ما راحت‌تر بوده است! نحوه‌ی کار به این صورت است که با اجرای برنامه‌ی ما، آن کلاسی که از Activity ارث برده باشد و با ActivityAttribute با مقدار ورودی  MainLauncher =  true  مزین شده باشد، اجرا می‌شود.
با استفاده از SetContentView می‌توانیم یک ویو (View) را برای نحوه‌ی نمایش Activity مشخص کنیم و باید از قبل ویو را در پوشه‌ی Layout ساخته باشیم که البته این کار بصورت اتوماتیک انجام شده است.

‫۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۲۸ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۲۵