مطالب
توزیع پروژه‌های ASP.NET Core 1.1 بدون ارائه فایل‌های View آن
پیشتر مطلب «توزیع پروژه‌های ASP.NET MVC بدون ارائه فایل‌های View آن» را در مورد ASP.NET MVC 5.x مطالعه کرده بودید. این روش پشتیبانی رسمی و توکاری نداشته و توسط افزونه‌های ثالث انجام می‌شود؛ به همراه تنظیمات و نکات خاص خودش. در ASP.NET Core 1.1، یک چنین امکانی به صورت توکار و صرفا با چند تنظیم ساده، در دسترس می‌باشد که در ادامه نحوه‌ی فعال سازی آن‌را بررسی خواهیم کرد.


فعال سازی پیش کامپایل Viewهای Razor در ASP.NET Core 1.1

در ادامه تغییرات فایل project.json و بسته‌های مورد نیاز جهت فعال سازی پیش کامپایل Viewهای Razor را در برنامه‌های ASP.NET Core 1.1 ملاحظه می‌کنید:
{
    "dependencies": {
        "Microsoft.AspNetCore.Mvc.Razor.ViewCompilation.Design": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "type": "build"
        }
    },
 
    "tools": {
        "Microsoft.AspNetCore.Mvc.Razor.ViewCompilation.Tools": {
            "version": "1.1.0-preview4-final"
        }
    },

 
    "scripts": {
        "postpublish": [
            "dotnet razor-precompile --configuration %publish:Configuration% --framework %publish:TargetFramework% --output-path %publish:OutputPath% %publish:ProjectPath%",
            "dotnet publish-iis --publish-folder %publish:OutputPath% --framework %publish:FullTargetFramework%"
        ]
    }
}
در اینجا کار فراخوانی عملیات پیش کامپایل، توسط فرمان dotnet razor-precompile در زمان publish پروژه انجام می‌شود.


بررسی ساختار خروجی نهایی پروژه پس از publish

پس از publish پروژه، اگر به خروجی آن دقت کنیم، فایل اسمبلی جدیدی، به نام xyz.PrecompiledViews.dll در آن اضافه شده‌است (که در اینجا xyz نام فضای نام اصلی برنامه است) و حاوی تمام Viewهای برنامه، به صورت کامپایل شده‌است:



اصلاح تنظیمات publishOptions فایل project.json

در این‌حالت دیگر نیازی به ذکر پوشه‌ی Views یا الحاق تمام فایل‌های cshtml در حین publish نیست و می‌توان این قسمت را حذف کرد:
  "publishOptions": {
    "include": [
      "wwwroot",
       //"**/*.cshtml",
      "appsettings.json",
      "web.config"
    ]
  },
مطالب
خواندنی‌های 27 فروردین

  • اولین محصول نگارش 2010 مایکروسافت برای دریافت، exchange server 2010 beta (میل سرور)
مطابق سایت رسمی فوق اینطور به نظر میرسه که مایکروسافت قصد جدا سازی برنامه‌ها و مفهوم Office Web applications را از SharePoint دارد (هر چند مانند سابق توانایی یکپارچگی بی‌نظیری بین آفیس و شپرپوینت وجود خواهد داشت)
سایر اولین سری محصولات 2010 ، شامل Microsoft Office 2010 ، Microsoft Visio 2010 و Microsoft Project 2010 خواهند بود.
  • لیستی از 70+145 برگه مرجعه (+ و +)
  • مجموعه انتشارات مایکروسافت 25 امین سالگرد تاسیس خود را جشن می‌گیرد. به همین منظور دو کتاب زیر را به رایگان برای دریافت قرار داده‌اند:

عنوانی رو که براش انتخاب کردن جالب است "the world's most advanced open source database"
مطالب
JQuery 1.3 ارائه شد

روز قبل، نگارش رسمی و نهایی jQuery 1.3 ارائه شد و بلافاصله هم فایل مخصوص آن جهت بکارگیری intellisense ویژوال استودیو، توسط علاقمندان تهیه و عرضه گردید.

تازه‌های این نگارش:
  • Sizzle : یک موتور CSS selector قدرتمند (400 درصد بهبود سرعت نسبت به عملکرد کتابخانه قبلی در این مورد)
  • بازنگری در نحوه مدیریت رخدادها
  • موتور تزریق HTML‌ بسیار سریع (تا 15 برابر سریعتر نسبت به کتابخانه قبلی)
  • موتور بسیار سریع موقعیت یابی
  • تشخیص نوع مرورگر در آن متوقف شده و بجای آن از تشخیص ویژگی‌ها برای ماندگاری بیشتر این کتابخانه در سال‌های آتی استفاده گردیده است. (بجای بررسی userAgent ، از باگ‌های شناخته شده یا ویژگی‌های خاص، جهت تشخیص مرورگر استفاده می‌شود تا بازه وسیعی از محصولات مشابه را بتوانند پوشش دهند)
لیست کامل این تغییرات را در این آدرس می‌توانید ملاحظه نمائید.
  • جهت مشاهده و آزمایش بهبود کارآیی این کتابخانه لطفا به این صفحه مراجعه کنید. (لیست کامل این آزمایشات در انتهای صفحه لیست تغییرات، قابل دسترسی است)
همچنین تیم مربوطه در پی آن است تا در طی یکی دو هفته آینده، نگارش jQuery 1.3.1 را نیز بر اساس بازخوردهای جدید جامعه برنامه نویس‌ها ارائه دهد.

مانند همیشه این کتابخانه در دو نگارش فشرده شده (جهت استفاده در سایت‌ها) و نگارش عادی و حجیم‌تر (جهت برنامه نویسی و دیباگ کردن کدها) ارائه شده است. چون کدها در Google code هاست شده احتمالا دسترسی به آن مشکل خواهد بود. این مجموعه را از این آدرس می‌توانید دریافت کنید.

توصیه می‌شود از سرورهای سریع گوگل بعنوان هاست کتابخانه جی‌کوئری سایت‌های خود استفاده کنید. برای این منظور از آدرس زیر می‌توان استفاده کرد:
http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.3/jquery.min.js


نظرات نظرسنجی‌ها
برای قیمت گذاری پروژه های خود از کدام یک از قواعد زیر استفاده می کنید
برنامه نویسی چیزی نیست که بشه براش یک قیمتی مشخص کرد
از هر فرد به فرد دیگر یا از یک تیم به تیم دیگر هم متفاوت است
یکی بهم گفت ممکن هست دو برنامه یک ظاهر داشته باشند و کارهای یکسان انجام بدهند ولی چیزی که مهم هست پشت صحنه یک برنامه هست.
در کل برای نرخ پروژه یک از عوامل میتونه زمان باشه ولی آن چنان اهمیتی نداره.فقط این نقش رو داره که نذاره میزان مبلغت از یک استانداردی در یک زمان مشخص پایین بیاد
مثلا درآمد یک ماهت مثلا دو میلیون هست متوسط ، حالا قیمت پروژه فعلی خورده 4 میلیون ولی 4 ماه روش کار می‌کنی ، اینطوری میشه ماهی یک میلیون ، مثلا اگه پروژه بازم میتونه برات بیاد و سرت خلوت نیست این پروژه اصلا قابل قبول نیست یا باید مبلغ بره بالا یا قبول نکنی
اینکه چقدر قصد هزینه داره برمیگرده به امکانات برنامه که باید برای مشتری طی بشه که با این پول اینقدر آش میخوری ، بیشترش کنی چطوری میشه و کلا من با این پول تا این حد برات مینویسم
مورد بعدی ممکن هست برای خودت  اسم و رسمی داشته باشی ، اینجوری میشی مثل سونی پول اسمت هم باید باشه،بعضی‌ها ممکنه خورده بگیرن به این امر ولی خب حقیقت اصلی هم همینه ، طرف سعی و تلاش کرده تا جایگاهش این شده ، شما هم تلاش کن تا به این جایگاه برسی
در مورد یه تعمیرکار میگفتن که اومد یه دستگاهی رو درست کنه که هیچ کس نتونسته بود فاکتور زد 1000 دلار ، 999 دلار تشخیص و یک دلار تعمیر،برای اون برنامه نویس هم به همین صورته
اگه اول کار طرف باشه باید کمی قیمت رو پایین بیاره تا جذبش بشن ، حتی میتونه یه برنامه خاص هم بنویسه به صورت کلی  بفروشه با قیمت مناسب تا کم کم بازار قبولش کنه
در کل معیار خاصی نداره ، به نظرم اصلا داشتن صنف یا لیست قیمت برای برنامه نویس چیز درستی نیست
چون کد نویسی پشت صحنه هم هست ، اینجوری باشه یکی میاد هرتی مینویسه ، یکی هم نه کارش درسته ولی باید یه تفاوتی باشه
تعیین گر قیمت اول و آخر خودتی
 
نظرات مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 10 - استفاده از امکانات بومی بانک‌های اطلاعاتی
یک نکته‌ی تکمیلی: در EF-Core 8x، برای کار با کوئری‌های دستی، دیگر نیازی به تعریف DbQuery و نگاشت‌های آن نیست

تا پیش از EF-Core 8x، جهت نگاشت خروجی کوئری‌های دستی به مدل‌های سفارشی، ابتدا می‌بایستی این خروجی دقیقا معادل یکی از موجودیت‌های تعریف شده می‌بود. سپس DbQuery معرفی شد که شرح آن در بالا آمده و این محدودیت «دقیقا معادل بودن با یکی از موجودیت‌ها» را لغو کرد و ... اکنون در EF-Core 8x، این محدودیت‌ها و تنظیمات مرتبط، به‌طور کامل برطرف شده‌اند. برای مثال همین مثال نگاشت View سفارشی فوق و کوئری گرفتن از آن، در EF 8x، فقط نیاز به یک سطر زیر را دارد که توسط متد SqlQuery انجام می‌شود:
var postCounts = await context.Database.SqlQuery<BlogPostsCount>(@$"SELECT * FROM View_BlogPostCounts").ToListAsync();
و دیگر نیازی به تعریف آن به صورت DbQuery و سپس تعریف نگاشتی برای آن نیست.
خروجی SqlQuery، از نوع IQueryable است. یعنی می‌توان بر روی آن، توابع Linq، مانند Where را هم در صورت نیاز اعمال کرد:
var postCounts = await context.Database
                              .SqlQuery<BlogPostsCount>(@$"SELECT * FROM View_BlogPostCounts")
                              .Where(x => x.PostCount > 1)
                              .ToListAsync();
به این ترتیب کار کردن با کوئری‌های دستی، Viewها و حتی رویه‌های ذخیره شده‌ای که خروجی را بر می‌گردانند، به سادگی فراخوانی متد SqlQuery، مانند مثال‌های فوق شده‌است و نیازی به تنظیمات اضافه‌تری ندارد (و ... حتی نیازی به Dapper هم ندارد!).

چند نکته:
  • مدلی که در اینجا تعریف می‌شود، باید ساده بوده و چندسطحی و یا به همراه روابطی نباشد.
  • نگاشت‌ها، بر اساس نام ستون‌های بازگشت داده شده، انجام می‌شوند و حتی بکارگیری mapping attributes هم مجاز هستند.
  • مدل‌ها، بدون کلید اصلی هستند.
  • متد SqlQuery، برای بار اول در EF 7x اضافه شد که توسط آن، تنها امکان داشتن خروجی‌های scalar (یا غیر موجودیتی)، مانند اعداد و رشته‌ها وجود داشت (<SqlQuery<int).

مشاهده یک مثال کامل رسمی در این مورد که به همراه تعریف یک View، یک Function و یک رویه‌ی ذخیره شده و فراخوانی آن‌ها توسط متد SqlQuery است.

مطالب
روش اتصال دومین‌های ir. به یک DNS Server
با از دست رفتن دومین info. سایت به علت معلق سازی اینگونه دومین‌های ایرانی توسط مهم‌ترین ثبت کنندگان دومین در دنیا:


 در سایت رسمی nic.ir ، دومین جاری را ثبت و سپس برای تعیین DNS آن، از سرویس رایگان cloudflare.com استفاده کردم که خلاصه‌ای از روش انجام اینکار را در ادامه مطالعه خواهید کرد.


ثبت دومین در سایت nic.ir

صرفنظر از معلق شدن دومین info. سایت، شاید جالب باشد بدانید قیمت تمدید این نوع دامنه‌ها برای یکسال چقدر شده‌است:


این رقم، بیش 10 برای رقمی است که در ابتدای کار این سایت، برای ثبت دامنه پرداخت کرده بودم. اما ... ثبت یک دامنه‌ی ir.، در سایت رسمی nic.ir برای 5 سال، دقیقا 48 هزار تومان تمام می‌شود که فوق العاده‌است!
برای شروع به کار با سایت nic.ir، ابتدا نیاز است یک شناسه را در این سایت ایجاد کنید. برای مثال اگر فقط می‌خواهید یک دومین ir. ساده را داشته باشید، همان انتخاب گزینه‌ی اول «شخص حقیقی» کفایت می‌کند.
مرحله‌ی بعد، تکمیل فرم متناظر با آن است که در اینجا اطلاعات را باید با همان قالبی که در مثال‌های آن ذکر کرده، وارد کنید. در این فرم، پرسش محرمانه را خوب بخاطر بسپارید؛ چون در حین تکمیل قسمت‌های بعدی کار، مدام سؤال پرسیده می‌شود. همچنین تمام مکاتبه‌ها و اطلاعات مراحل بعدی را در میل‌باکس خود دریافت خواهید کرد.
پس از تائید ایمیل خود، می‌توانید از منوی «دامنه‌ها / ثبت دامنه»، نسبت به ثبت یک دومین جدید و در همانجا پرداخت وجه متناظر با آن اقدام کنید. پس از مدتی (تا سه ساعت بعد)، این اطلاعات توسط nic.ir بررسی شده و تائیدیه نهایی را در میل باکس خود دریافت خواهید کرد.


تعریف name-server‌های مخصوص یک دومین ir.

تا اینجا، دومین شما تعریف و فعال شده ... اما قابل استفاده نیست. مرحله‌ی بعدی، تعریف رکوردهای DNS دومین است، تا پس از وارد کردن آدرس سایت در مرورگر، به آدرس IP متناظری (برای مثال آدرس IP ثابت سرور مجازی / VPS شما) اشاره کند. برای اینکار می‌توان از سرویس رایگان cloudflare.com استفاده کرد.
در این سایت ثبت نام کنید و پس از فعالسازی ایمیل خود، از پلن‌های مختلف کاربری آن، پلن رایگان آن‌را که خدمات DNS را ارائه می‌دهد، انتخاب کنید. در اینجا می‌توان از طریق منوی بالای صفحه و انتخاب گزینه‌ی Add site، آدرس دومین خود را وارد کنید، تا مراحل ثبت اطلاعات DNS آن آغاز شود.
پس از ثبت سایت خود در cloudflare.com، باید به اطلاعاتی که ارائه می‌کند، دقت داشت:


عنوان می‌کند که به محل ثبت دامنه‌ی خود مراجعه کرده و اطلاعات فوق را در آن وارد کنید (منظور همان دو nameserver جدید lovisa.ns.cloudflare.com و todd.ns.cloudflare.com است)؛ همچنین اگر پیشتر اطلاعات دیگری را در آنجا وارد کرده بودید، باید تمام آن‌ها را هم حذف کنید. در غیراینصورت درخواست شما پردازش نخواهد شد.
برای این منظور به اکانت nic.ir خود وارد شده و به قسمت «دامنه / دامنه‌های من» وارد شوید. در اینجا بر روی لینک NS ای که مشاهده می‌کنید، کلیک کنید:


منظور از NS، همان nameserver هایی است که عنوان شد. اکنون در صفحه‌ی تنظیمات DNS، اطلاعات NSهای cloudflare.com را وارد کرده و ذخیره کنید:



تکمیل ثبت رکوردهای DNS یک دومین ir.

پس از ثبت nameserver‌های cloudflare.com در سایت nic.ir، مرحله‌ی آخر کار، تکمیل رکوردهای DNS دومین است. به همین جهت به اکانت cloudflare.com خود وارد شده و در تنظیمات دومین ثبت شده، گزینه‌ی DNS را انتخاب کرده و رکوردهای آن را به صورت زیر تکمیل کنید:



بدیهی است در اینجا تنها تفاوت‌های مورد نیاز، تغییر نام دامنه و آدرس IP متناظر با آن است. در مورد رکورد spf1 در اینجا بیشتر توضیح داده شده‌است.

پس از اینکار، بر روی لینک منوی overview در بالای صفحه کلیک کرده و در پایین این صفحه، بر روی دکمه‌ی «check nameservers» کلیک کنید، تا cloudflare کار بررسی اطلاعات تنظیم شده‌ی توسط شما را شروع کند:


این بررسی نیز چند ساعتی طول می‌کشد و نتیجه‌ی نهایی را از طریق ایمیل دریافت خواهید کرد. پس از فعال شدن دومین خود در cloudflare، مجددا به قسمت تنظیمات DNS آن وارد شده و DNS Sec را نیز بر روی آن فعال کنید:


اکنون دومین شما قابل استفاده‌است!
مطالب
نصب dotnet core framework روی اوبونتو 16.04
مایکروسافت در چند سال اخیر و به خصوص بعد از روی کار آمدن ساتیا نادلا،  رویکرد خاصی را به مباحث Cross Platform پیدا کرد، تا جایی که dotnet core شکل گرفت. این فناوری جدید به شما این امکان را میدهد تا دات نت فریمورک را بر روی سیستم عامل‌های دیگری چون لینوکس و مک نصب کنید. در سایت اختصاصی این فناوری،  نحوه نصب آن بر روی توزیع‌های مختلف سیستم عامل  لینوکس،  توضیحاتی داده شده است و یکی از این آموزش‌ها مربوط به پرچم دار توزیع‌های لینوکس و به خصوص خانواده دبیان یعنی اوبونتو است. در این راهنما، تنها نسخه خاصی از اوبونتو یعنی نسخه 14.04 آن مدنظر می‌باشد ولی آخرین نسخه اوبونتو 16.04 است که در اینباره توضیحی داده نشده است و با نصب آن به مشکل بر می‌خورد. در این مقاله میخواهیم نصب dotnet core را بر روی آخرین نسخه این سیستم عامل، بررسی کنیم.

با توجه به ابتدای آموزش، کدهای زیر را در ترمینال وارد میکنیم:
sudo sh -c 'echo "deb [arch=amd64] https://apt-mo.trafficmanager.net/repos/dotnet/ trusty main" > /etc/apt/sources.list.d/dotnetdev.list'

sudo apt-key adv --keyserver apt-mo.trafficmanager.net --recv-keys 417A0893

sudo apt-get update
اولین خط از لینوکس، مخزنی را که فایل‌های مربوط به دات نت، در آن قرار دارند، در لینوکس ثبت می‌کند. دستور sh وظیفه‌ی اجرای اسکریپت را بر عهده دارد که میتوانید یک فایل اسکریپت را به آن معرفی کنید. ولی اگر با سوپیچ c به کار رود، می‌توانید خود دستور ارسالی را به آن معرفی کنید. اجرای این اسکریپت منجر به معرفی مخازن دات نت می‌شود که میتواند برای نصب و به روزرسانی آن به کار رود. در ساختار فایل‌های خانواده‌ی دبیان، فایلی به نام Sources.list وجود دارد که شامل آدرس مخازن رسمی اوبونتو جهت دریافت نرم افزاری‌ها آن می‌شود. ولی اگر قرار باشد مخازنی جدای از مخازن رسمی معرفی گردند، باید داخل دایرکتوری sources.list.d قرار گیرند و با نامی مشخص و با همان فرمت مشخص، ذخیره گردند.

در خط  دوم،  کلید اختصاصی این پکیج جهت اعتبارسنجی معرفی می‌گردد که در سایت جاری قبلا به آن پرداخته شده است. در خط آخر هم مخازن موجود را به روزرسانی می‌کنیم تا آماده استفاده شود.
در سایت مایکروسافت از شما خواسته می‌شود که کد زیر را وارد کنید:
sudo apt-get install dotnet-dev-1.0.0-preview1-002702
ولی بهتر است به جای آن از جدیدترین بسته استفاده کنید که باگ آن رفع شده است و علت باگ قبلا به آن پرداخته شده است. پس کد زیر را به جای کد بالا وارد می‌کنیم:
sudo apt-get install dotnet-dev-1.0.0-preview2-003096
چه بسته قبلی و چه جدید را نصب کنید، به خطای زیر برخورد خواهید کرد:
The following packages have unmet dependencies:
 dotnet-dev-1.0.0-preview1-002702 : Depends: dotnet-sharedframework-microsoft.netcore.app-1.0.0-rc2-3002702 but it is not going to be installed
E: Unable to correct problems, you have held broken packages.
که برای حل آن، باید ابتدا بسته‌ی وابسته نصب گردد و سپس دستور بالا دوباره اجرا شود. برای دریافت این وابستگی، به این لینک مراجعه کنید و فایل مربوطه را که با پسوند deb است، دریافت کنید. بعد از آن باید فایل دریافتی را نصب نمایید که برای نصب این نوع بسته‌ها از دستور زیر استفاده می‌کنیم:
sudo dpkg -i libicu52_52.1-3ubuntu0.4_amd64.deb
بعد از نصب موفقیت آمیز این بسته، دستورات زیر را اجرا میکنیم تا بسته dotnet core نصب شود:
sudo apt-get install dotnet-sharedframework-microsoft.netcore.app-1.0.0-rc2-3002702
sudo apt-get install dotnet-dev-1.0.0-preview2-003096
بعد از اتمام نصب، دستور زیر را جهت اطمینان از صحت نصب وارد کنید، تا نسخه نصب شده جاری به شما نمایش داده شود:
dotnet --version
خروجی:
1.0.0-preview2-003096
البته ممکن است خروجی دفعه اول به خاطر پیام‌های خوش آمدگویی، خطوط بیشتری را داشته باشد، ولی برای دفعات آینده همین یک خط است.
مطالب
تولید SiteMap استاندارد و ایجاد یک ActionResult اختصاصی برای Return کردن SiteMap تولید شده
یکی از item‌های مهم در بهینه سازی SEO یک وب‌سایت وجود یک SiteMap استاندارد متشکل از لینک‌های موجود در سایت هست که در وب‌سایت‌های داینامیک معمولا این لینک‌ها بر اساس داده‌های موجود در بانک اطلاعاتی ایجاد میشه. برای مثال مطالب، اخبار و ....
در اینجا بنده قبلا یک کلاس برای تولید SiteMap آماده کردم که در پروژه‌های خودم ازش استفاده میکنم. توسط این کلاس میتونید به صورت داینامیک SiteMap وب‌سایت مبتنی بر ASP.NET MVC خودتون رو ایجاد کنید.

برای آشنایی با ساختار یک SiteMap استاندارد میتونید به لینک رسمی روبرو مراجعه کنید : http://www.sitemaps.org/de/protocol.html 

بنده کلاس‌های زیر رو بر مبنای لینک مذکور در سایت رسمی SiteMaps تولید کردم.  بعد از تولید SiteMap نیاز دارید که اون رو مثلا به عنوان خروجی یک ActionResult بازگردونید. برای این کار هم یک کلاس با نام XmlResult  مشتق شده از ActionResult آماده سازی کردم که کلاس تولید شده SiteMap رو Serialize میکنه و به عنوان نتیجه‌ی یک Action باز می‌گردونه .
using System;
using System.Collections;
using System.Web.Mvc;
using System.Xml.Serialization;

namespace Neoox.Core.SeoTools
{
    [XmlRoot("urlset", Namespace = "http://www.sitemaps.org/schemas/sitemap/0.9")]
    public class Sitemap
    {
        private ArrayList map;

        public Sitemap()
        {
            map = new ArrayList();
        }

        [XmlElement("url")]
        public Location[] Locations
        {
            get
            {
                Location[] items = new Location[map.Count];
                map.CopyTo(items);
                return items;
            }
            set
            {
                if (value == null)
                    return;
                Location[] items = (Location[])value;
                map.Clear();
                foreach (Location item in items)
                    map.Add(item);
            }
        }

        public int Add(Location item)
        {
            return map.Add(item);
        }
    }

    public class Location
    {
        public enum eChangeFrequency
        {
            always,
            hourly,
            daily,
            weekly,
            monthly,
            yearly,
            never
        }

        [XmlElement("loc")]
        public string Url { get; set; }

        [XmlElement("changefreq")]
        public eChangeFrequency? ChangeFrequency { get; set; }
        public bool ShouldSerializeChangeFrequency() { return ChangeFrequency.HasValue; }

        [XmlElement("lastmod")]
        public DateTime? LastModified { get; set; }
        public bool ShouldSerializeLastModified() { return LastModified.HasValue; }

        [XmlElement("priority")]
        public double? Priority { get; set; }
        public bool ShouldSerializePriority() { return Priority.HasValue; }
    }

    public class XmlResult : ActionResult
    {
        private object objectToSerialize;

        public XmlResult(object objectToSerialize)
        {
            this.objectToSerialize = objectToSerialize;
        }

        public object ObjectToSerialize
        {
            get { return this.objectToSerialize; }
        }

        public override void ExecuteResult(ControllerContext context)
        {
            if (this.objectToSerialize != null)
            {
                context.HttpContext.Response.Clear();
                var xs = new System.Xml.Serialization.XmlSerializer(this.objectToSerialize.GetType());
                context.HttpContext.Response.ContentType = "text/xml";
                xs.Serialize(context.HttpContext.Response.Output, this.objectToSerialize);
            }
        }
    }
}
 و اما نحوه استفاده از این کلاس‌ها هم خیلی سادست. به مثال زیر توجه کنید ... فقط این نکته رو در نظر داشته باشید که item هایی که به sitemap اضافه میشه واکشی شده از بانک اطلاعاتی هست، در این مثال چون خواستم ساده توضیح داده بشه نحوه استفاده از این کلاس‌ها، این داده‌ها به صورت static در نظر گرفته شد ولی شما میتونید داده‌ها رو بر اساس ساختار بانک اطلاعاتی خودتون واکشی کرده و به SiteMap اضافه کنید تا یک SiteMap کاملا پویا و Dynamic داشته باشید...
        public ActionResult Sitemap()
        {
            Sitemap sm = new Sitemap();
            sm.Add(new Location()
            {
                Url = string.Format("http://www.TechnoDesign.ir/Articles/{0}/{1}", 1, "SEO-in-ASP.NET-MVC"),
                LastModified = DateTime.UtcNow,
                Priority = 0.5D
            });
            return new XmlResult(sm);
        }
مطالب
نرمال سازی (قسمت اول: First Normal Form)
مقدمه
نرمالسازی یا normalization باعث جلوگیری از تکرار و افزونگی اطلاعات می‌شود. و همچنین مانع از یکسری ناهنجاری‌ها در عملیات درج، بروز رسانی، حذف و انتخاب خواهد شد.
شکل‌های نرمال متعددی تعریف شده اند که به شرح زیر است:
  • شکل نرمال اول (1NF)
  • شکل نرمال دوم (2ND)
  • شکل نرمال سوم (3NF)
  • شکل نرمال بویس کاد (BCNF)
  • شکل نرمال چهارم (4NF)
  • شکل نرمال پنجم (5NF)
سه شکل اول نرمال یعنی 1NF، 2NF و 3NF توسط دکتر Codd تعریف شده اند. شکل نرمال بویس کاد نیز که یک تعریف اصلاح شده و قوی‌تر از 3NF به Boyce و Codd منسوب است. بعد از آن Fagin شکل چهارم نرمال(4NF) را تعریف کرد (چرا که در آن زمان BCNF شکل سوم نرمال خوانده می‌شد). 

تصویر فوق می‌گوید اگر جدولی در شکل سوم نرمال باشد حتما دارای شکل دوم نرمال و شکل اول نرمال هم خواهد بود.

شکل اول نرمال (First Normal Form)
تعریف رسمی:
یک متغیر رابطه ای به شکل اول نرمال است اگر و فقط اگر در هر مقدار مجاز آن متغیر رابطه ای، هر چندتایی فقط یک مقدار برای هر خصیصه داشته باشد.
 
منظور از اصطلاحات متغیر رابطه ای، چندتایی و خصیصه به طور غیر رسمی به ترتیب برابر است با جدول، سطر و ستون.
قسمت کلیدی تعریف، این جمله است:  "فقط یک مقدار برای هر خصیصه داشته باشد"
به دو جدول زیر توجه کنید، این جداول به شکل اول نرمال نمی‌باشد چرا که به ازای هر مشتری برای خصیصه شماره تلفن چند مقدار خواهیم داشت:


در جدول اول ستون شماره تلفن چند بار تکرار شده است. یعنی برای یک مشتری چند مقدار برای خصیصه شماره تلفن خواهیم داشت که این مغایر با تعریف شکل اول نرمال است. همین اتفاق نیز در جدول دوم افتاده است با این فرق که مقادیر خصیصه شماره تلفن در یک ستون درج شده اند.

برای تبدیل جدول غیر نرمال فوق به یک جدول نرمال اول، بایستی کاری کنیم که خصیصه شماره تلفن فقط یک مقدار را بگیرد. یعنی:در جدول فوق می‌بینید که برای خصیصه شماره تلفن به ازای هر سطر فقط یک مقدار داریم.


در جدول غیر نرمال مثال پیشین چند مقدار برای یک خصیصه داشتیم. حال به مثالی می‌پردازیم که یک مجموعه از خصیصه‌ها چند بار تکرار می‌شوند.
به جدول غیر نرمال زیر توجه کنید. دو خصیصه ترم و معدل چند بار در جدول تکرار می‌شوند. اصللاحا به این‌ها گروه‌های تکرار شونده می‌گویند.

گروه‌های تکرار شونده را با آکولاد ({}) مشکل کرده ام. این گونه جداول (که حتی در شکل نرمال اول هم قرار ندارند) مشکلات فراوانی دارند که در زیر به مواردی اشاره خواهیم داشت:
  • چگونه معدل ترم 5 را در جدول درج کنیم؟ پس برای اینکه بتوانیم تمام معدل‌ها را در جدول داشته باشیم باید به تعداد حداکثر ترم تحصیلی گروه‌های تکرار شونده در جدول داشته باشیم.
  • برای دانشجویی که فقط یک ترم تحصیل کرده است تمام گروه‌های تکرار شونده به غیر از یکی خالی خواهد ماند. فضای بسیاری به هدر خواهد رفت.
  • گزارش گیری بسیار سخت خواهد شد. بطور نمونه، چطور می‌خواهید بالاتری معدل دانشجویان را بدست بیاورین؟

پس با تبدیل جدول غیر نرمال به شکل نرمال اول، به مشکلات فوق غلبه خواهیم کرد:

اما یک متغیر رابطه ای که فقط به صورت شکل اول نرمال است ساختاری دارد که به دلایل متعدد، نامطلوب است.

در جدول فوق اطلاعاتی وجود دارد که به دفعات تکرار شده است. مثلا نام دانشجو به تعداد ترم‌ها تکرار شده است. در صورتی که باید نام دانشجو یکبار ذخیره شده باشد. پس یک جدولی که به فرم نرمال اول هست می‌تواند افزونگی اطلاعات داشته باشد.

در بخش بعدی ابتدا وابستگی تابعی مورد بررسی قرار خواهد گرفت سپس به فرم دوم نرمال پرداخته خواهد شد.

مطالب دوره‌ها
معرفی #F
یکی از قدیمی‌ترین روش‌های برنامه نویسی روش برنامه نویسی تابع گراست. زبان IPL به عنوان قدیمی‌ترین زبان برنامه نویسی تابع گرا در سال 1955(یک سال قبل از خلق فرترن) است. دومین زبان تابع گرا زبان LISP بوده است که در سال 1958(یک سال قبل از خلق کوبول) متولد شد. هر دو زبان کوبول و فرترن زبان‌های امری و رویه ای بودند. بعد از آن‌ها در سال 1970 شروع عرصه زبان‌های شی گرا بود و تا امروز بیشترین کاربرد را در تولید نرم افزار‌ها داشته اند.
#F یک زبان برنامه نویسی تابع گرا است و گزینه ای بسیار مناسب برای حل مسایل کامپیوتری. اما استفاده از زبان برنامه نویسی تابعی محض برای نوشتن و تولید پروژه‌های نرم افزاری مناسب نمی‌باشد. به همین دلیل نیاز به استفاده  از این زبان‌ها در کنار سایر زبان‌های شی گرا احساس می‌شود. #F یک زبان همه منظوره دات نت است که برای حالت اجرا به صورت همه منظوره استفاده می‌شود. برخی زبان‌های تابع گرا دیگر نظیر Lisp و Haskel و OCaml (که #F بسیار نزدیک به این زبان می‌باشد) با دستورات زبان اجرای سفارشی کار می‌کنند و این مسئله باعث نبود زبان برنامه نویسی چند فعالیته می‌شود. شما می‌توانید از برنامه نویسی توصیفی هم استفاده کنید و توابع را به راحتی با هم ترکیب کنید و یا روش‌های شی گرایی و دستوری را در همان برنامه استفاده کنید.

تاریخچه

#F توسط دکتر دون سیم ابداع شد. در حال حاضر #F وابسته به تیمی کوچک ولی پیشرفته واقع در مرکز تحقیقات شرکت مایکروسافت می‌باشد. #Fمدل خود را از روی زبان برنامه نویسی OCAML انتخاب کرد و سپس با گسترش قابلیت‌های فنی، خود را در دات نت گنجاند. #F در بسیاری از برنامه‌های بزرگ دنیای واقعی استفاده شده است که این خود نمایانگر آکادمیک نبودن محض این زبان است. با توجه به اینکه زبان تابع گرای دیگر به ندرت در دات نت توسعه پیدا کرده است #F به عنوان استاندارد در این مقوله در آمده است. زبان #F از نظر کیفیت و سازگار بودن با دات نت و VisualStudio بسیار وضعیت بهتری نسبت به رقبای خود دارد و این خود دلیلی دیگری است برای انتخاب این زبان.

استفاده در دات نت
#F کاملا از دات نت پشتیبانی می‌کند و این قابلیت را به برنامه نویسان می‌دهد که هر چیزی را که در سایر زبان‌های دات نت استفاده می‌کنند در این زبان نیز قابل استفاده باشد. همچنین می‌تواند برای کد نویسی IL نیز استفاده شود.
#F به راحتی قابل اجرا در محیط لینوکس و مکینتاش نیز است.

استفاده کنندگان #F
#F در شرکت مایکرو سافت به شدت استفاده می‌شود. رالف هربریش که یکی از مدیران دوگانه گروه بازی‌های مایکروسافت و از متخصصین آموزش ماشین است در این باره می‌گوید:
*اولین برنامه کاربردی برای انتقال 110 گیگا بایت از طریق 11000 فایل متنی در بیش از 300 دایرکتوری و وارد کردن آن‌ها در دیتابیس بود. کل برنامه 90 خط بود و در کمتر از 18 ساعت توانست اطلاعات مربوطه را در SQL ذخیره کند. یعنی ده هزار خط برنامه متنی در هر ثانیه مورد پردازش قرار گرفت.همچنین توجه کنید که من برنامه را بهینه نکردم بلکه به صورت کاملا عادی نوشتم. این جواب بسیار قابل توجه بود زیرا من انتظار داشتم حداقل یک هفته زمان ببرد.

دومین برنامه، برنامه پردازش میلیون‌ها Feekback مشتریان بود. ما روابط مدلی زیادی را توسعه دادیم و من این روابط را در #F قرار دادم و داده‌های مربوط به SQL را در آن فراخوانی کردم و نتایج را در فایل داده ای MATLAB قرار دادم و کل پروژه در حد صد خط بود به همراه توضیحات. زمان اجرای پروژه برای دریافت خروجی ده دقیقه بود در حالی که  همین کار را توسط برنامه #C قبلا توسعه داده بودیم که بیش از هزار خط بود و نزدیک به دو روز زمان می‌برد.*


استفاده از #F تنها در مایکروسافت نیست بلکه در سایر شرکت‌های بزرگ و نام دار نیز استفاده می‌شود و همچنان نیز در حال افزایش است. شرکت
Derivative One  که یک شرکت بزرگ در تولید نرم افزار‌های شبیه ساز مالی است مدل‌های مالی نرم افزار‌های خود را در #F پیاده سازی کرده است.

چرا #F ؟
همیشه باید دلیلی برای انتخاب یک زبان باشد. در حال حاضر #F یکی از قدرتمند‌ترین زبان‌های برنامه نویسی است. در ذیل به چند تا از این دلایل اشاره خواهم کرد:
  • #F یک زبان استنباطی است. برای مثال در هنگام تعریف متغیر و شناسه نیاز به ذکر نوع آن نیست. کامپایلر با توجه به مقدار اولیه تصمیم می‌گیرد که متغیر از چه نوعی است.
  • بسیار راحت می‌توان به کتابخانه قدرتمند دات نت دسترسی داشت و از آن‌ها در پروژه‌های خود استفاده کنید.
  • #F از انواع روش‌های برنامه نویسی نظیر تابعی، موازی، شی گرا و دستوری پیشتیبانی می‌کند.
  • برخلاف تصور بعضی افراد، در #F امکان تهیه و توسعه پروژه‌های وب و ویندوز و حتی WPF و Silverlight هم وجود دارد.
  • نوع کدنویسی و syntax زبان #F به برنامه نویسان این اجازه را میدهد که الگوریتم‌های پیچیده مورد نظر خود را بسیار راحت‌تر پیاده سازی کنند. به همین دلیل بعضی برنامه نویسان این زبان را با Paython مقایسه می‌کنند.
  • #F به راحتی با زبان #C و VB تعامل دارد. یعنی می‌تونیم در طی روند تولید پروژه از قدرت‌های هر سه زبان بهره بگیریم. 
  • طبق آمار گرفته شده از برنامه نویسان، #F به دلیل پشتیبانی از نوع داده ای قوی و مبحث Unit Measure، خطا‌ها و Bug‌های نرم افزار را کاهش می‌دهد.
  • به دلیل پشتیبانی VS.Net از زبان #F و وجود ابزار قدرتمند برای توسعه نرم افزار به کمک این زبان (unitTesting و ابزارهای debuging و ..)این زبان تبدیل به قدرت‌های دنیای برنامه نویسی شده است.
  • #F یک زبان بسیار مناسب برای پیاده سازی الگوریتم‌های data-mining است.
  • #F از immutability در تعریف شناسه‌ها پشتیبانی می‌کند.(در فصل‌های مربوطه بحث خواهد شد)
  • و.....

چرا #F نه ؟

#F هم مانند سایر زبان ها، علاوه بر قدرت بی همتای خود دارای معایبی نیز می‌باشد. (مواردی که در پایین ذکر می‌شود صرفا بر اساس تجربه است نه مستندات).

  • نوع کدنویسی و syntax زبان #F برای برنامه نویسان دات بیگانه ( و البته کمی آزار دهنده) است. اما به مرور این مشکل، تبدیل به قدرت برای مانور‌های مختلف در کد می‌شود.
  • درست است که در #F امکان تعریف اینترفیس وجود دارد و یک کلاس می‌تواند اینترفیس مورد نظر را پیاده سازی کند ولی هنگام فراخوانی متد‌های کلاس (اون هایی که مربوط به اینترفیس است) حتما باید instance کلاس مربوطه به اینترفیس cast شود و این کمی آزار دهنده است.(در فصل شی گرایی در این مورد شرح داده شده است).
  • زبان #F در حال حاضر توسط  VS.Net به صورت Visual پشتیبانی نمی‌شود.(امکاناتی نظیر drag drop کنترل‌ها برای ساخت فرم و ....). البته برای حل این مشکل نیز افزونه هایی وجود دارد که در جای مناسب بحث خواهیم کرد.

آیا برای یادگیری #F نیاز به داشتن دانش در برنامه نویسی #C یا VBداریم؟

به طور قطع نه. نوع کد نویسی (نه مفاهیم)در #F کاملا متفاوت در #C است و این دو زبان از نظر کد نویسی شباهتشان در حد صفر است. برای یادگیری #F بیشتر نیاز به داشتن آگاهی اولیه در برنامه نویسی (آشنایی با تابع، حلقه تکرار، متغیر ها) و شی گرایی(مفاهیم کلاس، اینترفیس، خواص، متد‌ها و...) دارید تا آشنایی با #C یا VB.

چگونه شروع کنیم؟

اولین گام برای یادگیری آشنایی با نحوه کد نویسی #F است. بدین منظور در طی فصول آموزش سعی بر این شده است از مثال‌های بسیار زیاد برای درک بهتر مفاهیم استفاده کنم. تا جای ممکن برای اینکه تکرار مکررات نشود و شما خواننده عزیز به خاطر مطالب واضح و روشن خسته نشوید از تشریح مباحث واضح خودداری کردم و بیشتر به پیاده سازی مثال اکتفا نمودم.