مطلبی که در ذیل آورده شده صرفا یک برداشت شخصی است بر اساس نقل قولها و بررسی وضعیت اعضای تیمهای مرتبط با فناوریهای مختلف بکار گرفته شده در دات نت فریم ورک و ... نه رسمی!
ADO.NET ، DataSet ، DataTable و امثال آن: مرده! (مرده به معنای اینکه دیگر توسعهی جدی نخواهد یافت)
ADO.NET اولین فناوری دسترسی به دادهها در دات نت فریم ورک بود/است. مدل طراحی آن هم بر اساس امکانات زبانهای آن زمان (زمان شروع به کار دات نت) بود (و تا دات نت 4 هم تغییر عمدهای نکرده). برای مثال در زمان ارائه اولین نگارش آن خبری از Generics نبود (در دات نت 2 اضافه شد)؛ یا LINQ وجود نداشت (در دات نت سه و سه و نیم اضافه و تکمیل شد). به همین جهت طراحی آن در حال حاضر (با وجود دات نت 4) بوی ماندگی میدهد (مانند استفاده از دیتاست و دیتاتیبل) و با ORM های مایکروسافت جهت استفاده از امکانات Generics و LINQ جایگزین شده است.
البته این مورد تنها مورد مردهای است که "باید" یاد گرفت؛ مهم نیست که ORMs ارائه شدهاند. مهم این است که زیر ساخت تمام ORM های نوشته شده برای دات نت همین ADO.NET خام است.
LINQ to SQL : مرده!
مایکروسافت با این فناوری ORM های خودش را شروع کرد اما بعد از مدتی دید که بهتر است یک نسخهی عمومیتر با پشتیبانی از بانکهای اطلاعاتی دیگر مانند اوراکل، MySQL و غیره را نیز ارائه دهد. همینجا بود که آنرا خیلی ساده با Entity framework جایگزین کرد و در roadmap ارائه شده صراحتا EF به عنوان راه حل توصیه شده دسترسی به دادههای مایکروسافت اعلام شده است (+). حالا این وسط دیگر مهم نیست شما پروژه نوشته بودید یا هر چی. دیگر منتظر تغییرات خاصی در LINQ to SQL نباشید. فقط یک سری رفع باگ و نگهداری پروژه را شاهد خواهید بود. البته در همان زمان خیلی زود تکذیب کردند که LINQ to SQL مرده اما برای نمونه آقای Damien که عضو اصلی تیم LINQ to SQL بودند، اکنون در تیم XBOX مشغول به کار هستند! (+) تو خود شرح مفصل بخوان از این مجمل!
ضمنا این رو هم در نظر داشته باشید که LINQ != LINQ to SQL ؛ به عبارتی LINQ به خودی خود فقط یک language feature است.
Windows Forms یا به اختصار WinForms : مرده!
به نظر مظلومتر از این یکی در دات نت یافت نمیشود! همین چند وقت پیش یکی از اعضای مایکروسافت این نظر سنجی رو برگزار کرده بود که "ما چکار کنیم که شما راحتتر از WinForms به WPF مهاجرت کنید؟!" (+)
در قاموس WPF ، ویندوز فرمز یعنی Canvas panel ؛ به عبارتی صلبترین حالت طراحی رابط کاربری و این انتقال و مهاجرت هرچند برای کسانی که عمری را روی آن گذاشتهاند، دردناک خواهد بود اما با وجود تواناییهای WPF چیزی را از دست نخواهند داد. سیستم Layout (طرح بندی) در WinForms و همچنین دلفی، بر اساس قراردهی اشیاء در مختصات مطلقی در صفحه است. مثلا این دکمهی خاص در آن نقطهی معلوم قرار میگیرد و همین. این روش طرح بندی یکی از چندین روش طرح بندی در WPF است که اصطلاحا Canvas نام دارد. توصیه اکید و مطلق در WPF آن است که از Canvas فقط برای طراحی اشیاء گرافیکی پیچیده استفاده کنید و نه طراحی رابط کاربر. چرا؟ چون برای مثال در Silverlight که برادر کوچکتر WPF محسوب میشود، رابط کاربری آن باید بتواند همانند HTML انعطاف پذیر باشد و با اندازههای مختلف مرورگر یا اندازهی قلمهای بزرگتر هماهنگ شده و مقاومت کند، بدون اینکه از ریخت بیفتد و این مورد را سایر سیستمهای طرح بندی رابط کاربر (منهای Canvas یا همان سیستم طرح بندی WinForms) ارائه میدهند. مورد دیگری که در WPF و Silverlight بسیار حائز اهمیت است ، Content Controls میباشد. چقدر خوب میشد بتوان داخل یک کنترل، کلا یک سیستم طرح بندی را تعریف کرد و اشیاء دلخواهی را داخل آن قرار داد. مثلا ToolTip پیش فرض وجود دارد. بسیار هم خوب. بنده علاقه دارم، متن عنوان آن ضخیم باشد. کنار آن یک تصویر کوچک و در سمت چپ آن متن قرار گیرد. برای انجام اینکار در WPF لازم نیست تا شما منتظر نگارش بعدی دات نت باشید که دست اندرکاران مربوطه با افتخار در یک سند 50 صفحهای توضیح دهند که چگونه میتوان اینکار را انجام داد. یک سیستم طرح بندی را اضافه کنید. موارد ذکر شده را در آن تعریف کنید. بدون استفاده از هیچ نوع کامپوننتی یا بدون منتظر ماندن تا نگارش بعدی این محصولات، به مقصود خود رسیدهاید.
ASP.NET Web forms : داره نفسهای آخرش رو میکشه!
از زمانیکه ASP.NET MVC آمد نسخهی Web forms تقریبا فراموش شد. به وبلاگ اسکات گاتری یا Haacked و سایر اعضای اصلی دات نت که مراجعه کنید در سه سال اخیر در حد تعداد انگشتان یک دست هم در مورد Web forms مطلب ننوشتهاند. تمام تمرکز و نوآوریها بر روی MVC متمرکز شده و حتی در نسخهی 4 دات نت هم فقط یک سری صافکاری مختصر را در Web forms شاهد بودیم مثلا نام کنترلها را خودتان هم در زمان رندر نهایی میتوانید تعیین کنید! یا لطفا کردند و قسمتی از url routing موجود در ASP.NET MVC را به ASP.NET web forms 4 هم قرض دادند (این مورد شاید مهمترین تغییر قابل ذکر در ASP.Net web forms 4 است).
البته این رو هم اضافه کنم که ASP.NET MVC واقعا قابل احترام است؛ هدف از آن جدا سازی لایههای برنامه با الگوهای استاندارد صنعتی (و نه هر روش برنامه نویسی چند لایه من درآوردی)، ترویج کد نویسی بهتر، ترویج Unit testing ، رفع یک سری مشکلات ASP.NET Web forms (مثلا از ViewState های حجیم دیگر خبری نیست) و امثال آن است.
برای نمونه توجه شما را به مطلبی که آقای Dino Sposito در مورد ASP.NET Webforms نوشته جلب میکنم: (+)
به صورت خلاصه ایشان عنوان کرده زمان طراحی ASP.NET Webforms در 10 سال قبل، هدف ما انتقال سادهتر برنامه نویسهای VB به محیط وب بود. به همین جهت دست به اختراع postback ، viewState ، کنترلهای سمت سرور و غیره زدیم. (بنابراین تاکید تمام اینها این است که webforms فناوری دهه قبل "بود" و الان بنابر نیازهای جدید دست به طراحی مجدد زدهایم)
در مورد "پایان پروژه ASP.NET Ajax Control Toolkit" هم قبلا مطلب نوشته بودم و این یکی واقعا official است!
و در پایان باید متذکر شد که فلان فناوری مرده یا داره نفسهای آخرش رو میکشه اصلا مهم نیست. هنوز هم هستند سازمانهایی که برنامههای نوشته شده با ASP کلاسیک (نگارش قبل از ASP.NET Web forms) خود را دارند و خیلی هم از آن راضی هستند!
این موارد رو از این جهت نوشتم که اگر میخواهید تازه به این جمع وارد شوید دقیقا بدانید باید روی چه مواردی بیشتر وقت بگذارید و یادگیری کدامیک صرفا اتلاف وقت خواهند بود (مثلا EF بر LINQ to SQL ارجح است و اگر امروز میخواهید شروع کنید با EF شروع کنید، یا دیگر کم کم با وجود WPF ، بازار کاری برای WinForms نخواهد بود).
6- کل مدیریت فایل در فایل index.html میباشد و اگر تمایل به تغییر عنوان، درج لوگوی خودتان و ... را دارید به این فایل مراجعه کنید.
خوب، اکنون فایل Tinymce.html را اجرا کنید و نتیجه را ملاحظه بفرمایید.
برای استفاده از آن در یک برنامه مستقل، تمام اینکارها از طریق خط فرمان این برنامه (html help workshop) هم قابل انجام است. فقط فایلهای پروژه و ایندکس و غیره آنرا برنامه شما باید تولید کرده و به صورت پارامتر خط فرمان به آن ارسال کند.
در این قسمت در ابتدا نحوهی باز کردن یک پایگاه داهی چند بعدی را در محیط BIMS بررسی کرده و سپس چگونگی ساخت یک MDB را از پایه بررسی میکنیم. برای ادامه دادن این قسمت نیاز میباشد که پایگاه دادهی AdventureWorkDW2008 را در SSAS نصب کرده باشید .
در ابتدا مطابق شکل زیر منوی File سپس زیر منوی Open و Analysis Service Database را انتخاب نمایید.
در ادامه میبایست نام Server را مشخص نمایید و دقت داشته باشید که در اینجا منظور از نام سرور، نام سرور SSAS میباشد (در صورتیکه بر روی خود سرور در حال کار میباشید از . به جای نام سرور استفاده کنید). سپس در قسمت Database، نام پایگاه دادهی چند بعدی را انتخاب نمایید. در صورتی که به جز Adventure Work DW 2008 ، پایگاه دادههای چند بعدی دیگری را در SSAS داشته باشید، یک لیست از آنها را مشاهده خواهید کرد و در صورتیکه لیست شما خالی میباشد، احتمال دارد نام سرور اشتباه باشد یا روی سرویس SSAS مربوط به آن سرور هیچ پایگاه دادهی چند بعدی نصب نباشد.
حال مسیری را برای ذخیره سازی پروژهی جدید در نظر بگیرید:
پس از کمی شکیبایی، واکشی اطلاعات از روی پایگاه دادهی چند بعدی انتخاب شده انجام میشود و یک پروژه در ارتباط با آن پایگاه داده ساخته میشود.
همان طور که مشخص میباشد، یک شیء درون شاخهی Data Source وجود دارد که مشخص کنندهی ارتباط این پروژه با پایگاه دادهی Data Warehouse است. برای مشاهدهی این ارتباط، بر روی Adventure Work DW کلیک راست کنید و سپس گزینهی Open را انتخاب نمایید. در ادامه گزینهی Edit را بزنید.
سپس در پنجرهی جدید، تنظیمات رشتهی ارتباطی با DW را مشاهده نمایید
با زدن کلید Test Connection باید پیام Test Connection Succeeded را مشاهده نمایید. اکنون پنجرهها را با زدن کلید OK ببندید.
در قسمت Data Source View سه شی تعریف شده است؛ براساس دسته بندی مورد نظر و جاری در Business موجود در Adventure Work .
با کلیک راست کردن بر روی Adventure Works DW و انتخاب گزینهی Open، اقدام به باز کردن DSV انتخاب شده کنید. در صفحهی باز شده میتوانید انواع دیاگرام تهیه شده را مشاهده نمایید و همچنین لیستی از جداول موجود در این DSV مشخص میباشد.
با کلیک راست کردن در فضای خالی دیاگرام ، امکان Add/Remove کردن جداول را به دیاگرام دارید.
در شکل بالا بعد از انتخاب یک جدول در سمت راست و انتقال آن به سمت چپ میتوانید با زدن دکمهی Add Related Table براساس کلیدهای خارجی، جداول مرتبط با جدول انتخاب شده را به صورت خودکار انتخاب نمایید و به قسمت چپ انتقال دهید.
شما در ساخت Cube مشخص مینمایید که Cube را از کدام DSV خواهید ساخت. بنابراین انتخاب جداول در DSV ها میبایست براساس نوع Business شما باشد تا در ساخت Cube به مشکلی برخورد نکنید.
در ساختار درختی موجود در پنجرهی Solution در شاخهی Cube، میتوانید Adventure Works را باز کنید (کلیک راست و انتخاب Open ) .
در شکل بالا در سمت چپ، میتوانید Measure ها و Dimension های موجود در این Cube را مشاهده کنید. همچنین در قسمت بالا چندین Tab وجود دارند که در هر کدام تنظیمات بیشتری را بر روی Cube اعمال میکنیم. با توجه به اینکه طراحی Cube ها کاری تخصصی میباشد و نیاز به اطلاعات زیادی دارد اجازه دهید مقاله ای در خصوص طراحی Cube در SSAS جداگانه انتشار داده شود و فعلا در همین حد بسنده کنیم. با این حال در صورت نیاز میتوانید برای اطلاعات بیشتر در این خصوص کتاب Microsoft SQL Server Analysis Services 2008 With MDX از انتشارات Wrox را مطالعه نمایید.
در Solution Explorer در شاخهی ،Dimensions میتوانید تمامی بعدهایی که در تمامی Cube های شما استفاده شدهاند را مشاهده نمایید.
با انتخاب یک بعد (ترجیحا بعد Date ) و با کلیک راست کردن و انتخاب گزینهی Open آن را باز نمایید.
در پنجرهی باز شده میتوانید 4 Tab در بالا را مشاهد نمایید و در Tab نخست، Attribute ها و همچنین ساختار Hierarchies و در آخر Data source View را مشاهده نمایید.
در Attribute relationships می توانید ارتباط صفتهای یک بعد را مشخص نمایید.
در Browsing Tab میتوانید محتوای Dimension را بررسی نمایید (البته اگر در پروژهی جدید قرار دارید حتما میبایست پروژه را Deploy کرده باشید. در حالتیکه یک پایگاه داهی چند بعدی را باز میکنید، نیازی به Deploy کردن نمیباشد؛ زیرا حتما قبلا این کار انجام شده است (زیرا شما پایگاه دادهی چند بعدی را بعد از Deploy کردن پروژهی SSAS خواهید داشت ))
در صورتیکه مانند روش بالا یک پایگاه دادهی چند بعدی را باز کنیم، دیگر نیازی به Deploy کردن نمیباشد و فقط برای اعمال تغییرات روی پایگاه دادهی چند بعدی باید پروژه را Process کنیم و برای این منظور روی نام پروژه کلیک راست کرده و گزینهی Process را انتخاب کنید. با این کار تغییرات اعمال شده در BIMS روی پایگاه دادهی SSAS اعمال میگردند و دادهها با توجه به ساختار Cube ها دوباره پردازش میشوند.
برای ساخت یک پروژهی جدید به شکل زیر عمل میکنیم :
در ابتدا BIMS را باز کرده و سپس به منوی File رفته و در قسمت New گزینهی Project را انتخاب میکنیم. سپس در صفحهی باز شده، مطابق شکل زیر عمل کرده و یک پروژه از نوع Analysis Service Multidimensional … میسازیم.
سپس برروی شاخهی Data Source کلیک راست کرده و گزینهی New Data Source را میزنیم و پنجرههای ویزارد را به جلو میرویم.
در ابتدا باید یک Connection به DW تولید کنیم. برای این منظور در پنجرهی فوق دکمهی New را زده و اطلاعات را مطابق شکل زیر پر میکنیم.
و سپس OK را میزنیم.
در صورتی که SSAS در یک سرور دیگر نصب شده است در پنجرهی بعدی نیاز میباشد نام کاربری را که به سرویس SSAS در آن سرور دسترسی دارد را وارد کنیم.
در صورتی که SSAS روی سیستم Local نصب شده است و کاربری که با آن Login هستیم دسترسی کافی به SSAS را دارد، گزینهی Use the credentials of the current user را انتخاب میکنیم.
در صفحهی آخر یک نام برای DS انتخاب میکنیم.
سپس نیاز میباشد یک DSV بسازیم. برای این منظور روی شاخهی Data Source View کلیک راست کرده و گزینهی New را انتخاب کرده و سپس در پنجرهی Wizard باید Data Source ساخته شده در مرحلهی قبل را انتخاب کرده و سپس Next را بزنیم. در اینجا بر اساس بیزینسهای مختلف، راه کارهای گوناگونی را داریم. به عبارت دیگر میتوان جداول Fact و Dimension های مرتبط با آنرا بر اساس زیر سیستمهای مختلف انتخاب کرده و برای هر کدام از آنها یک DSV بسازیم. به نظر من میتوانیم تمامی جداول را در این مرحله انتخاب کرده و سپس این تفکیک بندی را در سطح Cube ها انجام داد. به طور کلی دقت داشته باشید به هیچ عنوان DSV و Cube های سیستم را خیلی تفکیک نکنید. زیرا در نوشتن کوئریها و Join بین Cube ها با مشکل و سختی روبرو خواهید شد. (از لحاظ تجربی تفکیک بندی به شرطی صورت گیرد که نیازی به Join کردن Cube ها در MDX Query ها نباشد.)
سپس یک نام برای DSV خود انتخاب کرده و Finish را بزنید.
خوب؛ آخرین مرحله ساخت Cube میباشد (البته در طراحی Cube مطالب بسیاری وجود دارند که در یک مقالهی دیگر تلاش خواهم کرد تمامی آن موارد را توضیح دهم.)
برای ساخت Cube ، روی شاخهی Cube کلیک راست کرده و گزینهی New را بزنید.
سپس Use Existing Table را انتخاب کرده و Next را بزنید.
در پنجرهی بعدی باید DSV را انتخاب کرد و بعد جداول مورد نیاز در طراحی Cube را انتخاب کنید. فراموش نکنید در صورت انتخاب یک Fact تمامی Dimension های مرتبط با آن را انتخاب نماید. دکمه Next را بزنید.
در پنجرهی بعدی باید جداول Fact را انتخاب کرده و دکمهی Next را بزنید.
سپس در پنجرهی بعدی دایمنشن را انتخاب نمایید. (ترجیحا اجازه بدهید خود BIMS برای شما Dimension ها را بسازد، هرچند که خود شما میتوانید بعدا به صورت دستی Dimension ها را ایجاد کنید).
بعد از زدن دکمهی Next نامی برای Cube خود انتخاب نمایید و سپس دکمهی Finish را بزنید.
بعد از ساخت Cube ، چندین دایمنشن به صورت خودکار ساخته میشوند . البته گاهی نیاز میباشد که اقدام به ساخت ساختارهای سلسله مراتبی در Dimension ها کنیم (این مورد را در یک مقاله جداگانه آموزش خواهم داد.)
پروژه با کلیدهای ترکیبی Ctrl+Shift+B ساخته میشود و بعد از اطمینان از درست بودن ساخت پروژه، آن را باید Deploy کرد.
برای Deploy کردن یک پروژه کافی است بعد از تنظیم کردن رشتهی ارتباطی در DS (قبلا توضیح داده شده است) روی پروژه کلیک راست کرده و گزینهی Deploy را بزنیم.
Blogger auto poster
حتما مطالب «خلاصه اشتراکهای روز xyz» را دیدهاید و شاید گفته باشید که ... عجب حالی دارد؛ هر شب ساعت 12، یک لیست مرتب را ارسال میکند! باید خدمتتان عرض کنم که بیشتر از 90 درصد کار تهیه و ارسال این لیستها، خودکار است؛ منهای روزی چندبار کلیک کردن بر روی لینک Share در عناوین Google reader و همین! (البته اخیرا شده ارسال Public به GooglePlus)
برای اتوماسیون اینکار، یک برنامه را تهیه کردهام که اینکارها را انجام میدهد:
هر چند دقیقه یکبار (قابل تنظیم است)، فید حاصل از مطالب به اشتراک گذاشته شده در Google reader را میخواند و ذخیره میکند (یا موارد عمومی گوگل پلاس را). بانک اطلاعاتی آن هم یک فایل XML ساده است. از این جهت که روزی حدودا 20 رکورد یا کمتر، نیازی به بانک اطلاعاتی آنچنانی ندارد. سپس آخر هر شب، تمام اینها را تبدیل به یک لیست Html ایی کرده و به صورت خودکار در این بلاگ ارسال میکند.
بنابراین تنها کاری که من به صورت دستی انجام میدهم کلیک کردن بر روی لینک Share در Google reader است (یا ارسال به GooglePlus). سپس اینها به صورت خودکار به فید مرتبط اضافه میشوند و مابقی آن هم که عنوان شد.
از کجا میشود آنرا دریافت کرد؟
این پروژه به صورت سورس باز از آدرس زیر قابل دریافت است:
سورس باز بودن آن هم از این جهت برای خیلیها شاید اهمیت داشته باشد که بالاخره باید نام کاربری و کلمه عبور اکانت جی میل خود را در آن وارد کنند. آیا امن است؟ آیا اطلاعات من جایی ارسال نمیشود؟ پاسخ به این سؤالات هم با مطالعه سورس برنامه قابل دریافت است.
چگونه باید آنرا تنظیم کرد؟
کلیه تنظیمات این برنامه و یا سرویس آن، در فایل .config همراه آن قرار دارند. این فایل xml ایی را با مثلا notepad باز کرده و تغییرات لازم را در آن اعمال کنید (یا از طریق رابط کاربری برنامه هم قابل انجام است):
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?>
<configuration>
<appSettings>
<add key="BlogUrl" value="https://www.blogger.com/feeds/blogId/posts/default" />
<add key="UserName" value="name@gmail.com" />
<add key="Password" value="myPass..." />
<add key="PostAt" value="00:05" />
<add key="FeedToParse" value="http://feeds2.feedburner.com/VahidsSharedItemsInGoogleReader" />
<add key="DBName" value="D:\Prog\db.xml"/>
<add key="Tag" value="News, daily news" />
<add key="Title" value="خلاصه اشتراکهای روز " />
<add key="UsePersianDate" value="true" />
<add key="ErrorsLogFile" value="D:\Prog\errors.log"/>
<add key="ReadSitesDataIntervalMin" value="15"/>
<add key="GooglePlusUserId" value="105013528531611201860"/>
<!--proxy settings-->
<add key="IsProxyEnabled" value="false"/>
<add key="ProxyServerAddress" value="127.0.0.1"/>
<add key="ProxyServerPort" value="8080"/>
<add key="ProxyServerUserName" value="user1"/>
<add key="ProxyServerPassword" value="pass1"/>
</appSettings>
</configuration>
- BlogUrl آدرس ویژه وبلاگ شما در بلاگر است. این مورد تنها نکتهی مهم تنظیمات جاری است:
http://www.blogger.com/posts.g?blogID=number
این عدد ذکر شده پس از blogId همان عددی است که باید در آدرس BlogUrl خود جایگزین کنید.
- نام کاربری و کلمه عبور، همان آدرس ایمیل و کلمه عبور جیمیل شما هستند (جهت ارسال خودکار مطلب به بلاگ شما نیاز است).
- PostAt مشخص میکند که در چه ساعت و دقیقهای باید ارسال روزانه صورت گیرد. لطفا به فرمت آن دقت کنید. به همین شکل باید باشد و هر زمانی که آنرا تنظیم کنید، تنها اطلاعات یک روز قبل را ارسال خواهد کرد. مهم نیست 5 دقیقه بامداد باشد یا 5 صبح یا 6 عصر. بدیهی است مطالب امروز هم در PostAt روز بعد ارسال میشوند و همینطور الی آخر. (البته در خود برنامه امکان انتخاب موارد دلخواه و سپس ارسال دستی آنها هم هست. حالت خودکار همانی است که توضیح داده شد.)
- FeedToParse آدرس فید اشتراکهای شما در گوگل ریدر است که قرار است اطلاعات آن دریافت و ذخیره و سپس خلاصه آن ارسال شود (این مورد اختیاری است؛ از این جهت که گوگل آنرا اخیرا غیرفعال کرده).
- DBName نام و مسیر بانک اطلاعاتی برنامه است. فقط کافی است این مسیر را اصلاح کنید. بانک اطلاعاتی هم به صورت خودکار در زمان اولین بار اجرای آن ساخته میشود و نیاز به تنظیم دیگری ندارد (همان پیش فرض آن کافی است).
- Tag در اینجا نام برچسبهایی است که قرار است مطلب خودکار ارسالی تحت آنها یا در گروه آنها در وبلاگ شما ارسال شوند. بهتر است حداقل یک مورد را ذکر کنید. بیشتر از یک مورد را باید با کاما از هم جدا کنید.
- Title عنوان مطلب خودکاری است که در سایت شما نمایش داده میشود. برنامه به صورت خودکار تاریخ روز قبل را هم به آن اضافه میکند. (حداقل فعلا اینطور است)
- UsePersianDate در اینجا تاریخ شمسی و راست به چپ بودن خروجی را تعیین میکند. اگر نیازی به آن نداشتید، آنرا false کنید.
- ErrorsLogFile محل فایل log خطاهای برنامه را مشخص میکند. اگر در حین کار برنامه خطایی رخ دهد در این فایل که مسیر آنرا نیاز است اصلاح کنید، ثبت خواهد شد (پیش فرض آن کافی است).
- ReadSitesDataIntervalMin مشخص میکند که هر چند دقیقه یکبار فید ذکر شده در قسمت FeedToParse باید بررسی شود (یا موارد گوگل پلاس شما بررسی شوند). عموما هر 10 دقیقه یکبار کافی است.
- GooglePlusUserId همان شماره کاربری شما در گوگل پلاس است. برای یافتن آن باید به صفحه «پروفایل» در گوگل پلاس، مراجعه کرده و به آدرس آن دقت نمود: https://plus.google.com/u/0/userId/posts . این userId را در تنظیمات برنامه وارد کنید (فقط موارد Public شما توسط برنامه دریافت خواهند شد).
چند نکته
در این برنامه توضیحات شما در حین به اشتراک گذاری در گوگل پلاس نسبت به توضیحات انگلیسی اصلی آن ارجحیت دارد.
توضیحی منسوخ شده ...!
اگر به طراحی گوگل ریدر دقت کرده باشید، حداقل دو لینک به اشتراک گذاری دارد. به اشتراک گذاری ساده و به اشتراک گذاری به همراه کامنت. اگر مورد دوم را انتخاب کنید و توضیحی فارسی را ارائه دهید (اصطلاحا annotation اضافه کنید)، سرویس برنامه جاری توانایی تشخیص آنرا داشته و از آن بجای عنوان لینک مورد نظر استفاده خواهد کرد. استفاده مهم آن میتواند تبدیل عناوین انگلیسی به فارسی جهت ارائه در سایت باشد. (این مورد اختیاری است)
روش دوم: زمانیکه گزینه share with note را انتخاب کنید، اگر بر روی عنوان مطلب ظاهر شده کلیک نمائید، قابل ویرایش میشود (نکتهای که در نگاه اول مشخص نیست).
کتاب حسابداری مختصر و مفید
کسی آموزش حسابداری به زبان فارسی بصورت مختصر داره؟
برای شناخت و آنالیز برنامه حسابداری؟
ممنون