سناریویی را در نظر بگیرید که یک برنامه وب نوشته شده، قرار است به چندین مستاجر (مشتری یا tenant) خدماتی را ارائه کند. در این حالت اطلاعات هر مشتری به صورت کاملا جدا شده از دیگر مشتریان در سیستم قرار دارد و فقط به همان قسمت‌ها دسترسی دارد.
مثلا یک برنامه مدیریت رستوران را در نظر بگیرید که برای هر مشتری، در دامین
مخصوص به خود قرار دارد و همه آنها به یک سیستم متمرکز متصل شده و اطلاعات
خود را از آنجا دریافت می‌کنند.
در معماری Multi-Tenancy، چندین کاربر می‌توانند از یک نمونه (Single
Instance) از اپلیکیشن نرم‌افزاری استفاده کنند. یعنی این نمونه روی سرور
اجرا می‌شود و به چندین کاربر سرویس می‌دهد. هر کاربر را یک Tenant
می‌نامیم. می‌توان به Tenantها امکان تغییر و شخصی‌سازی بخشی از اپلیکیشن
را داد؛ مثلا امکان تغییر رنگ رابط کاربری و یا قوانین کسب‌وکار، اما آنها نمی‌توانند
کدهای اپلیکیشن را شخصی‌سازی کنند.
خوشبختانه اوضاع با وجود OWIN بهتر شده و ما در این مطلب قصد استفاده از یک تولکیت را به نام SaasKit، برای پیاده سازی این معماری در ASP.NET Core داریم. هدف از این toolkit، ساده‌تر کردن هر چه بیشتر ساخت برنامه‌های SaaS (Software as a Service) هست. با استفاده از OWIN ما قادریم که بدون در نظر گرفتن فریم ورک مورد استفاده، رفتار مورد نظر خودمان را مستقیما در یک چرخه درخواست HTTP پیاده سازی کنیم و البته به لطف طراحی خاص ASP.NET Core 1.0 و استفاده از میان افزار‌هایی مشابه OWIN در برنامه، کار ما با SaasKit باز هم راحت‌تر خواهد بود.
شروع کار
یک پروژه ASP.NET Core جدید را ایجاد کنید و سپس ارجاعی را به فضای نام SaasKit.Multitenancy (موجود در Nuget) بدهید.PM> Install-Package SaasKit.Multitenancy
شناسایی مستاجر (tenant)
اولین جنبه در معماری multi-tenant، شناسایی مستاجر بر اساس اطلاعات درخواست جاری می‌باشد که می‌تواند از hostname ، کاربر جاری یا یک HTTP header باشد.ابتدا به تعریف کلاس مستاجر می‌پردازیم:
public class AppTenant
{
public string Name { get; set; }
public string[] Hostnames { get; set; }
} public class AppTenantResolver : ITenantResolver<AppTenant>
{
IEnumerable<AppTenant> tenants = new List<AppTenant>(new[]
{
new AppTenant {
Name = "Tenant 1",
Hostnames = new[] { "localhost:6000", "localhost:6001" }
},
new AppTenant {
Name = "Tenant 2",
Hostnames = new[] { "localhost:6002" }
}
});
public async Task<TenantContext<AppTenant>> ResolveAsync(HttpContext context)
{
TenantContext<AppTenant> tenantContext = null;
var tenant = tenants.FirstOrDefault(t =>
t.Hostnames.Any(h => h.Equals(context.Request.Host.Value.ToLower())));
if (tenant != null)
{
tenantContext = new TenantContext<AppTenant>(tenant);
}
return tenantContext;
}
} سیم کشی کردن
بعد از پیاده سازی این اینترفیس نوبت به سیم کشی‌های SaasKit میرسد. من در اینجا سعی کردم که مثل الگوی برنامه‌های ASP.NET Core عمل کنم. ابتدا نیاز داریم که وابستگی‌های SaasKit را ثبت کنیم. فایل startups.cs را باز کنید و کدهای زیر را در متد ConfigureServices اضافه نمایید: public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
services.AddMultitenancy<AppTenant, AppTenantResolver>();
} public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env, ILoggerFactory loggerFactory)
{
// after .UseStaticFiles()
app.UseMultitenancy<AppTenant>();
// before .UseMvc()
} دریافت مستاجر جاری
حالا هر جا که نیاز به وهله‌ای از شیء مستاجر جاری داشتید، می‌توانید به روش زیر عمل کنید: public class HomeController : Controller
{
private AppTenant tenant;
public HomeController(AppTenant tenant)
{
this.tenant = tenant;
}
} @inject AppTenant Tenant;
<a asp-controller="Home" asp-action="Index">@Tenant.Name</a>
اجرای نمونه مثال
فایل project.json را باز کنید و مقدار web را به شکل زیر مقدار دهی کنید: (در اینجا برای سایت خود 3 آدرس را نگاشت کردیم) "commands": {
"web": "Microsoft.AspNet.Server.Kestrel --server.urls=http://localhost:6000;http://localhost:6001;http://localhost:6002",
}, dotnet run
و اگر آدرس http://localhost:6002 را وارد کنیم، مستاجر 2 را مشاهده می‌کنیم:
قابل پیکربندی کردن مستاجر ها
از آنجائیکه نوشتن مشخصات مستاجر‌ها در کد زیاد جالب نیست، برای همین
تصمیم داریم که این مشخصات را با استفاده از قابلیت‌های ASP.NET Core از
فایل appsettings.json دریافت کنیم. تنظیمات مستاجر‌ها را مطابق اطلاعات زیر به این فایل اضافه کنید:
"Multitenancy": {
"Tenants": [
{
"Name": "Tenant 1",
"Hostnames": [
"localhost:6000",
"localhost:6001"
]
},
{
"Name": "Tenant 2",
"Hostnames": [
"localhost:6002"
]
}
]
} public class MultitenancyOptions
{
public Collection<AppTenant> Tenants { get; set; }
} services.Configure<MultitenancyOptions>(Configuration.GetSection("Multitenancy")); public class AppTenantResolver : ITenantResolver<AppTenant>
{
private readonly IEnumerable<AppTenant> tenants;
public AppTenantResolver(IOptions<MultitenancyOptions> options)
{
this.tenants = options.Value.Tenants;
}
public async Task<TenantContext<AppTenant>> ResolveAsync(HttpContext context)
{
TenantContext<AppTenant> tenantContext = null;
var tenant = tenants.FirstOrDefault(t =>
t.Hostnames.Any(h => h.Equals(context.Request.Host.Value.ToLower())));
if (tenant != null)
{
tenantContext = new TenantContext<AppTenant>(tenant);
}
return Task.FromResult(tenantContext);
}
} در آخر
اولین قدم در پیاده سازی یک معماری multi-tenant، تصمیم گیری درباره این
موضوع است که شما چطور مستاجر خود را شناسایی کنید. به محض این شناسایی شما می‌توانید عملیات‌های بعدی خود را مثل تفکیک بخشی از برنامه، فیلتر کردن داده‌ای، نمایش یک view خاص برای هر مستاجر و یا بازنویسی قسمت‌های مختلف
برنامه بر اساس هر مستاجر، انجام دهید.
_ سورس مثال بالا در گیت هاب قابل دریافت می‌باشد.
_ منبع: اینجا
