Database Administrator
Hardware Engineer
System Analyst
Network Architect
Web Developer
Information Security Analyst
Systems Manager
IT Support
ایجاد یک پروژهی جدید Blazor WASM
برای تکمیل پیاده سازی قسمت سمت کلاینت پروژهی این سری، نیاز به یک پروژهی جدید Blazor WASM را داریم که میتوان آنرا با اجرای دستور dotnet new blazorwasm در یک پوشهی خالی، ایجاد کرد. کدهای این پروژه را میتوانید در پوشهی HotelManagement\BlazorWasm\BlazorWasm.Client فایل پیوستی انتهای بحث مشاهده کنید.
افزودن فایلهای جاوااسکریپتی مورد نیاز
شبیه به کاری که در مطلب «Blazor 5x - قسمت یازدهم - مبانی Blazor - بخش 8 - کار با جاوا اسکریپت» انجام دادیم، در اینجا هم قصد افزودن یکسری کتابخانهی جاوااسکریپتی و CSS ای را داریم که توسط LibMan آنها را مدیریت خواهیم کرد.
- بنابراین در ابتدا به پوشهی BlazorWasm.Client\wwwroot\css وارد شده و پوشههای پیشفرض bootstrap و open-iconic آنرا حذف میکنیم؛ چون تحت مدیریت هیچ package manager ای نیستند و در این حالت، مدیریت به روز رسانی و یا بازیابی آنها به صورت خودکار میسر نیست.
- سپس فایل wwwroot\css\app.css را هم ویرایش کرده و سطر زیر را از ابتدای آن حذف میکنیم:
@import url('open-iconic/font/css/open-iconic-bootstrap.min.css');
dotnet tool update -g Microsoft.Web.LibraryManager.Cli libman init libman install bootstrap --provider unpkg --destination wwwroot/lib/bootstrap libman install open-iconic --provider unpkg --destination wwwroot/lib/open-iconic libman install jquery --provider unpkg --destination wwwroot/lib/jquery libman install toastr --provider unpkg --destination wwwroot/lib/toastr
- بعد از نصب بستههای ذکر شده، فایل wwwroot\index.html را به صورت زیر به روز رسانی میکنیم تا به مسیرهای جدید بستههای CSS و JS نصب شده، اشاره کند:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta charset="utf-8" /> <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0, maximum-scale=1.0, user-scalable=no" /> <title>BlazorWasm.Client</title> <base href="/" /> <link href="lib/toastr/build/toastr.min.css" rel="stylesheet" /> <link href="lib/open-iconic/font/css/open-iconic-bootstrap.min.css" rel="stylesheet" /> <link href="lib/bootstrap/dist/css/bootstrap.min.css" rel="stylesheet" /> <link href="css/app.css" rel="stylesheet" /> <link href="BlazorWasm.Client.styles.css" rel="stylesheet" /> </head> <body> <div id="app">Loading...</div> <div id="blazor-error-ui"> An unhandled error has occurred. <a href="" class="reload">Reload</a> <a class="dismiss">🗙</a> </div> <script src="lib/jquery/dist/jquery.min.js"></script> <script src="lib/toastr/build/toastr.min.js"></script> <script src="js/common.js"></script> <script src="_framework/blazor.webassembly.js"></script> </body> </html>
- محتویات فایل wwwroot\css\app.css را هم به صورت زیر تغییر میدهیم تا یک spinner و شیوه نامههای نمایش تصاویر، به آن اضافه شوند:
.valid.modified:not([type="checkbox"]) { outline: 1px solid #26b050; } .invalid { outline: 1px solid red; } .validation-message { color: red; } #blazor-error-ui { background: lightyellow; bottom: 0; box-shadow: 0 -1px 2px rgba(0, 0, 0, 0.2); display: none; left: 0; padding: 0.6rem 1.25rem 0.7rem 1.25rem; position: fixed; width: 100%; z-index: 1000; } #blazor-error-ui .dismiss { cursor: pointer; position: absolute; right: 0.75rem; top: 0.5rem; } .spinner { border: 16px solid silver !important; border-top: 16px solid #337ab7 !important; border-radius: 50% !important; width: 80px !important; height: 80px !important; animation: spin 700ms linear infinite !important; top: 50% !important; left: 50% !important; transform: translate(-50%, -50%); position: absolute !important; } @keyframes spin { 0% { transform: rotate(0deg); } 100% { transform: rotate(360deg); } } .room-image { display: block; width: 100%; height: 150px; background-size: cover !important; border: 3px solid green; position: relative; } .room-image-title { position: absolute; top: 0; right: 0; background-color: green; color: white; padding: 0px 6px; display: inline-block; }
window.ShowToastr = (type, message) => { if (type === "success") { toastr.success(message, "Operation Successful", { timeOut: 10000 }); } if (type === "error") { toastr.error(message, "Operation Failed", { timeOut: 10000 }); } };
- در قسمت 11، در بخش «کاهش کدهای تکراری فراخوانی متدهای جاوا اسکریپتی با تعریف متدهای الحاقی» آن، کلاس JSRuntimeExtensions را تعریف کردیم که سبب کاهش تکرار کدهای استفاده از تابع ShowToastr میشود. این فایلرا در پروژهی BlazorServer.App\Utils\JSRuntimeExtensions.cs این سری نیز استفاده کردیم. یا میتوان مجددا آنرا به پروژهی جاری کپی کرد؛ یا آنرا در یک پروژهی اشتراکی قرار داد. برای مثال اگر آنرا به پوشهی BlazorWasm.Client\Utils کپی کردیم، نیاز است فضای نام آنرا اصلاح کرده و سپس آنرا به انتهای فایل BlazorWasm.Client\_Imports.razor نیز اضافه کنیم تا در تمام کامپوننتهای برنامه قابل استفاده شود:
@using BlazorWasm.Client.Utils
تغییر و ساده سازی منوی برنامهی کلاینت
در برنامهی کلاینت جاری دیگر نمیخواهیم منوی پیشفرض سمت چپ صفحه را شاهد باشیم. به همین جهت ابتدا فایل Shared\MainLayout.razor را به صورت زیر ساده میکنیم:
@inherits LayoutComponentBase <NavMenu /> <div> @Body </div>
<nav class="navbar navbar-expand-sm navbar-dark bg-dark p-0"> <a class="navbar-brand mx-4" href="#">Navbar</a> <button class="navbar-toggler" type="button" data-toggle="collapse" data-target="#navbarSupportedContent" aria-controls="navbarSupportedContent" aria-expanded="false" aria-label="Toggle navigation"> <span class="navbar-toggler-icon"></span> </button> <div class="collapse navbar-collapse pr-2" id="navbarSupportedContent"> <ul class="navbar-nav mr-auto"></ul> <ul class="my-0 navbar-nav"> <li class="nav-item p-0"> <NavLink class="nav-link" href="registration"> <span class="p-2"> Register </span> </NavLink> </li> <li class="nav-item p-0"> <NavLink class="nav-link" href="login"> <span class="p-2"> Login </span> </NavLink> </li> </ul> </div> </nav>
تغییر محتوای صفحهی آغازین برنامه
صفحهی ابتدایی برنامه، یعنی کامپوننت Pages\Index.razor را نیز به صورت زیر تغییر میدهیم:
@page "/" <form> <div class="row p-0 mx-0 mt-4"> <div class="col-12 col-md-5 offset-md-1 pl-2 pr-2 pr-md-0"> <div class="form-group"> <label>Check In Date</label> <input type="text" class="form-control" /> </div> </div> <div class="col-8 col-md-3 pl-2 pr-2"> <div class="form-group"> <label>No. of nights</label> <select class="form-control"> @for (var i = 1; i <= 10; i++) { <option value="@i">@i</option> } </select> </div> </div> <div class="col-4 col-md-2 p-0 pr-2"> <div class="form-group"> <label> </label> <input type="submit" value="Go" class="btn btn-success btn-block" /> </div> </div> </div> </form>
تعریف View Model رابط کاربری Pages\Index.razor
پس از تعریف محتوای ثابت برنامه، اکنون نوبت به پویا سازی آن است. به همین جهت نیاز است مدلی را برای صفحهی آغازین برنامه تعریف کرد تا بتوان فرم آنرا به این مدل متصل کرد. این مدل چون مختص به برنامهی کلاینت است، آنرا در پوشهی جدید Models\ViewModels ایجاد میکنیم:
using System; namespace BlazorWasm.Client.Models.ViewModels { public class HomeVM { public DateTime StartDate { get; set; } = DateTime.Now; public DateTime EndDate { get; set; } public int NoOfNights { get; set; } = 1; } }
پس از این تعریف، بهتر است فضای نام آنرا نیز به فایل BlazorWasm.Client\_Imports.razor افزود، تا کار با آن در کامپوننتهای برنامه، سادهتر شود:
using BlazorWasm.Client.Models.ViewModels
- ابتدا فیلدی که ارائه کنندهی شیء ViewModel فرم است را تعریف میکنیم:
@code{ HomeVM HomeModel = new HomeVM(); }
<EditForm Model="HomeModel"> // ... </EditForm>
<InputDate min="@DateTime.Now.ToString("yyyy-MM-dd")" @bind-Value="HomeModel.StartDate" type="text" class="form-control" />
<select @bind="HomeModel.NoOfNights">
تعریف Local Storage سمت کلاینت
در ادامه میخواهیم اگر کاربری زمان شروع رزرو اتاقی را به همراه تعداد شب مدنظر، انتخاب کرد، با کلیک بر روی دکمهی Go، به یک صفحهی مشاهدهی جزئیات منتقل شود. بنابراین نیاز داریم تا اطلاعات انتخابی کاربر را به نحوی ذخیره سازی کنیم. برای یک چنین سناریوی سمت کلاینتی، میتوان از local storage استاندارد مرورگرها استفاده کرد که امکان کار آفلاین با برنامه را نیز فراهم میکند.
برای این منظور کتابخانهای به نام Blazored.LocalStorage طراحی شدهاست که پس از نصب آن توسط دستور زیر:
dotnet add package Blazored.LocalStorage
namespace BlazorWasm.Client { public class Program { public static async Task Main(string[] args) { var builder = WebAssemblyHostBuilder.CreateDefault(args); // ... builder.Services.AddBlazoredLocalStorage(); // ... } } }
@using Blazored.LocalStorage
@page "/" @inject ILocalStorageService LocalStorage @inject IJSRuntime JsRuntime <EditForm Model="HomeModel" OnValidSubmit="SaveInitialData">
@code{ HomeVM HomeModel = new HomeVM(); private async Task SaveInitialData() { try { HomeModel.EndDate = HomeModel.StartDate.AddDays(HomeModel.NoOfNights); await LocalStorage.SetItemAsync("InitialRoomBookingInfo", HomeModel); } catch (Exception e) { await JsRuntime.ToastrError(e.Message); } } }
برای مثال اگر تاریخ و عددی را انتخاب کنیم، نتیجهی حاصل از کلیک بر روی دکمهی Go را میتوان در قسمت Local storage مرورگر جاری مشاهده کرد:
البته با توجه به اینکه میخواهیم از کلید InitialRoomBookingInfo در سایر کامپوننتهای برنامه نیز استفاده کنیم، بهتر است آنرا به یک پروژهی مشترک مانند BlazorServer.Common که پیشتر نام نقشهایی مانند Admin را در آن تعریف کردیم، منتقل کنیم:
namespace BlazorServer.Common { public static class ConstantKeys { public const string LocalInitialBooking = "InitialRoomBookingInfo"; } }
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.BlazorWebAssembly"> <ItemGroup> <ProjectReference Include="..\..\BlazorServer\BlazorServer.Common\BlazorServer.Common.csproj" /> </ItemGroup> </Project>
@using BlazorServer.Common
await LocalStorage.SetItemAsync(ConstantKeys.LocalInitialBooking, HomeModel);
در آخر قصد داریم با کلیک بر روی Go، به یک صفحهی جدید مانند نمایش لیست اتاقها هدایت شویم. به همین جهت کامپوننت جدید Pages\HotelRooms\HotelRooms.razor را ایجاد میکنیم:
@page "/hotel/rooms" <h3>HotelRooms</h3> @code { }
@page "/" @inject ILocalStorageService LocalStorage @inject IJSRuntime JsRuntime @inject NavigationManager NavigationManager @code{ HomeVM HomeModel = new HomeVM(); private async Task SaveInitialData() { try { HomeModel.EndDate = HomeModel.StartDate.AddDays(HomeModel.NoOfNights); await LocalStorage.SetItemAsync(ConstantKeys.LocalInitialBooking, HomeModel); NavigationManager.NavigateTo("hotel/rooms"); } catch (Exception e) { await JsRuntime.ToastrError(e.Message); } } }
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-26.zip
http { upstream backend { server backend1.example.com; server backend2.example.com; server backend3.example.com; } }
http { upstream backend { server backend1.example.com; server backend2.example.com; server backend3.example.com; } server { location / { proxy_pass http://backend; } } }
upstream backend { server backend1.example.com weight=5; server backend2.example.com weight=2; server backend3.example.com down; server backend4.example.com backup; }
server { location / { proxy_pass http://backend; health_check; } }
server { location / { proxy_pass http://backend; health_check port=8080; #health_check uri=/healthcheck; } }
http { #... match welcome { status 200; header Content-Type = text/html; body ~ "Welcome to nginx!"; } server { #... location / { proxy_pass http://backend; health_check match=welcome; } } }
public class DocumentPrinter { public void PrintDocument(string documentName) { var repository = new DocumentRepository(); var formatter = new DocumentFormatter(); var printer = new Printer(); var document = repository .GetDocumentByName(documentName); var formattedDocument = formatter.Format(document); printer.Print(formattedDocument); } }
var documentPrinter = new DocumentPrinter(); documentPrinter.PrintDocument(@"c:\doc.doc");
public class DocumentPrinter { private DocumentRepository _repository; private DocumentFormatter _formatter; private Printer _printer; public DocumentPrinter( DocumentRepository repository, DocumentFormatter formatter, Printer printer) { _repository = repository; _formatter = formatter; _printer = printer; } public void PrintDocument(string documentName) { var document = _repository.GetDocumentByName(documentName); var formattedDocument = _formatter.Format(document); _printer.Print(formattedDocument); } }
var repository = new DocumentRepository(); var formatter = new DocumentFormatter(); var printer = new Printer(); var documentPrinter = new DocumentPrinter(repository, formatter, printer); documentPrinter.PrintDocument(@"c:\doc.doc");
public interface IDocumentRepository { Document GetDocumentByName(string documentName); }
public class DocumentPrinter { private IDocumentRepository _repository; private IDocumentFormatter _formatter; private IPrinter _printer; public DocumentPrinter( IDocumentRepository repository, IDocumentFormatter formatter, IPrinter printer) { _repository = repository; _formatter = formatter; _printer = printer; } public void PrintDocument(string documentName) { var document = _repository.GetDocumentByName(documentName); var formattedDocument = _formatter.Format(document); _printer.Print(formattedDocument); } }
ObjectFactory.Configure(cfg => { cfg.For<IDocumentRepository>().Use<FilesystemDocumentRepository>(); cfg.For<IDocumentFormatter>().Use<DocumentFormatter>(); cfg.For<IPrinter>().Use<Printer>(); });
برای بررسی ویژگیهای جاوا اسکریپت مدرن، یک پروژهی جدید React را ایجاد میکنیم.
> create-react-app sample-02 > cd sample-02 > npm start
به علاوه چون در این قسمت خروجی UI نخواهیم داشت، تمام خروجی را در کنسول developer tools مرورگر خود میتوانید مشاهده کنید (فشردن دکمهی F12).
var، let و const
در اکثر زبانهای برنامه نویسی، متغیرها در محدودهی دید قطعه کدی که تعریف شدهاند (scope)، قابل دسترسی هستند. برای نمونه محتوای فایل index.js پروژه را به صورت زیر تغییر داده و با فرض اجرای دستور npm start، خروجی آنرا میتوان در کنسول مرورگر مشاهده کرد.
function sayHello() { for (var i = 0; i < 5; i++) { console.log(i); } console.log(i); } sayHello();
در آخرین پیمایش حلقه، i مساوی 5 شده و از حلقه خارج میشود. اما چون در اینجا برای تعریف متغیر از واژهی کلیدی var استفاده شدهاست، محدودهی دید آن به کل تابعی که در آن تعریف شدهاست، بسط پیدا میکند. به همین جهت در این خروجی، عدد 5 را نیز مشاهده میکند که حاصل دسترسی به i، خارج از حلقهاست.
برای یک دست سازی این رفتار با سایر زبانهای برنامه نویسی، در ES6، واژهی کلیدی جدیدی به نام let تعریف شدهاست که میدان دید متغیر را به قطعه کدی که در آن تعریف شدهاست، محدود میکند. اکنون اگر در حلقهی فوق بجای var از let استفاده شود، یک چنین خطایی در مرورگر ظاهر خواهد شد که عنوان میکند، i استفاده شدهی در خارج از حلقه، تعریف نشدهاست.
./src/index.js Line 14:15: 'i' is not defined no-undef Search for the keywords to learn more about each error.
علاوه بر let، واژهی کلیدی جدید const نیز به ES6 اضافه شدهاست که از آن برای تعریف ثوابت استفاده میشود. constها نیز همانند let، میدان دید محدود شدهای به قطعه کد تعریف شدهی در آن دارند؛ اما قابلیت انتساب مجدد را ندارند:
const x = 1; x = 2; // Attempting to override 'x' which is a constant.
به صورت خلاصه از این پس واژهی کلیدی var را فراموش کنید. همیشه با const جهت تعریف متغیرها شروع کنید. اگر به خطا برخوردید و نیاز به انتساب مجدد وجود داشت، آنرا به let تغییر دهید. بنابراین استفاده از const همیشه نسبت به let ارجحیت دارد.
اشیاء در جاوا اسکریپت
اشیاء در جاوا اسکریپت به صورت مجموعهای از key/valueها تعریف میشوند:
const person = { name: "User 1", walk: function() {}, // method talk() {} // concise method };
const person = { name: "User 1", walk() {}, talk() {} };
person.talk(); person.name = "User 3"; person["name"] = "User 2";
مورد آخر همان روش استفاده از key/valueها است که اساس اشیاء جاوا اسکریپتی را تشکیل میدهد. البته از این روش فقط زمانی استفاده کنید که قرار است یکسری کار پویا صورت گیرند (مقدار key به صورت متغیر دریافت شود) و از ابتدا مشخص نیست که کدام خاصیت یا متد قرار است تعریف و استفاده شود:
const targetMember = "name"; person[targetMember] = "User 2";
واژهی کلیدی this در جاوا اسکریپت
از واژهی کلیدی this، در قسمتهای بعدی زیاد استفاده خواهیم کرد. به همین جهت نیاز است تفاوتهای اساسی آنرا با سایر زبانهای برنامه نویسی بررسی کنیم.
همان شیء person را که پیشتر تعریف کردیم درنظر بگیرید. در متد walk آن، مقدار this را لاگ میکنیم:
const person = { name: "User 1", walk() { console.log(this); }, talk() {} }; person.walk();
شیء this در جاوا اسکریپت، همانند سایر زبانهای برنامه نویسی مانند سیشارپ و یا جاوا رفتار نمیکند. در سایر زبانهای نامبرده شده، this همواره ارجاعی را به وهلهای از شیء جاری، باز میگرداند؛ دقیقا همانند تصویری که در بالا مشاهده میکنید. در اینجا نیز this جاوا اسکریپتی لاگ شده، ارجاعی را به وهلهی جاری شیء person، بازگشت دادهاست. اما مشکل اینجا است که this در جاوا اسکریپت، همیشه به این صورت رفتار نمیکند!
برای نمونه در ادامه یک ثابت را به نام walk تعریف کرده و آنرا به person.walk مقدار دهی میکنیم:
const walk = person.walk; console.log(walk);
سؤال: اکنون اگر این function را با فراخوانی ()walk اجرا کنیم، چه خروجی را میتوان مشاهده کرد؟
اینبار this لاگ شده، به شیء person اشاره نمیکند و شیء استاندارد window مرورگر را بازگشت دادهاست!
اگر یک function به صورت متدی از یک شیء فراخوانی شود، مقدار this همواره اشارهگری به وهلهای از آن شیء خواهد بود. اما اگر این تابع به صورت متکی به خود و به صورت یک function و نه متد یک شیء، فراخوانی شود، اینبار this، شیء سراسری جاوا اسکریپت یا همان شیء window را بازگشت میدهد.
یک نکته: اگر strict mode جاوا اسکریپت را در پروژهی جاری فعال کنیم، بجای شیء window، مقدار undefined را در خروجی فوق شاهد خواهیم بود.
اتصال مجدد this به شیء اصلی در جاوا اسکریپت
تا اینجا دریافتیم که اگر یک function را به صورت متکی به خود و نه جزئی از یک شیء فراخوانی کنیم، شیء this در این حالت به شیء window سراسری مرورگر اشاره میکند و اگر strict mode فعال باشد، فقط undefined را بازگشت میهد. اکنون میخواهیم بررسی کنیم که چگونه میتوان این مشکل را برطرف کرد؛ یعنی صرفنظر از نحوهی فراخوانی متدها یا تابعها، this همواره ارجاعی را به شیء person بازگشت دهد.
در جاوا اسکریپت، تابعها نیز شیء هستند. برای مثال person.walk نوشته شده نیز یک شیء است. برای اثبات سادهی آن فقط یک دات را پس از person.walk قرار دهید:
همانطور که مشاهده میکنید، شیء person.walk مانند تمام اشیاء دیگر جاوا اسکریپت، به همراه متد bind نیز هست. کار آن، انقیاد یک تابع، به یک شیء است. یعنی هرچیزی را که به عنوان آرگومان آن، به آن ارسال کنیم، به عنوان مقدار شیء this درنظر میگیرد:
const walk2 = person.walk.bind(person); console.log(walk2); walk2();
Arrow functions
تابع زیر را درنظر بگیرید که به یک ثابت انتساب داده شدهاست:
const square = function(number) { return number * number; };
const square2 = (number) => { return number * number; };
const square2 = number => { return number * number; };
در ادامه اگر بدنهی این تابع، فقط حاوی یک return بود، میتوان آنرا به صورت زیر نیز خلاصه کرد (در اینجا {} به همراه واژهی کلیدی return حذف میشوند):
const square3 = number => number * number; console.log(square3(5));
اکنون مثال مفید دیگری را در مورد Arrow functions بررسی میکنیم که بیشتر شبیه به عبارات LINQ در #C است:
const jobs = [ { id: 1, isActive: true }, { id: 2, isActive: true }, { id: 3, isActive: true }, { id: 4, isActive: true }, { id: 5, isActive: false } ];
var activeJobs = jobs.filter(function(job) { return job.isActive; });
در ادامه میتوان این تابع را توسط arrow functions به صورت سادهتر زیر نیز نوشت:
var activeJobs2 = jobs.filter(job => job.isActive);
ارتباط بین arrow functions و شیء this
نکتهی مهمی را که باید در مورد arrow functions دانست این است که شیء this را rebind نمیکنند (rebind: مقدار دهی مجدد؛ ریست کردن).
در مثال زیر، ابتدا شیء user با متد talk که در آن شیء this، لاگ شده، ایجاد شده و سپس این متد فراخوانی گردیدهاست:
const user = { name: "User 1", talk() { console.log(this); } }; user.talk();
اکنون اگر متد لاگ کردن را داخل یک تایمر قرار دهیم چه اتفاقی رخ میدهد؟
const user = { name: "User 1", talk() { setTimeout(function() { console.log(this); }, 1000); } }; user.talk();
در این حالت خروجی console.log، مجددا همان شیء سراسری window مرورگر است و دیگر به وهلهی جاری شیء user اشاره نمیکند. علت اینجا است که پارامتر اول متد setTimeout که یک callback function نام دارد، جزئی از هیچ شیءای نیست. بنابراین دیگر مانند فراخوانی متد ()user.talk در مثال قبلی کار نمیکند؛ چون متکی به خود است. هر زمان که یک متد متکی به خود غیر وابستهی به یک شیء را اجرا کنیم، به صورت پیشفرض this آن، به شیء window مرورگر اشاره میکند.
سؤال: چگونه میتوان درون یک callback function متکی به خود، به this همان شیء user جاری دسترسی یافت؟
یک روش حل این مساله، ذخیره this شیء user در یک متغیر و سپس ارسال آن به متد متکی به خود setTimeout است:
const user2 = { name: "User 2", talk() { var self = this; setTimeout(function() { console.log(self); }, 1000); } }; user2.talk();
const user3 = { name: "User 3", talk() { setTimeout(() => console.log(this), 1000); } }; user3.talk();
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-02.zip
در قسمت بعد نیز بررسی پیشنیازهای جاوا اسکریپتی شروع به کار با React را ادامه خواهیم داد.
Expression<Func<string, bool>> f = s => s.Length < 5;
منبع : کتاب C# 8 in a Nutshell
ParameterCollection به پارامترهای استفاده شده در فیلتر اشاره دارد که در فیلتر بالا فقط s استفاده شدهاست و از نوع string است.
BinaryExpression شامل سه قسمت مهم Left , Right و NodeType میباشد. برای فیلتر بالا، مقدار پراپرتی Left برابر s.Length میباشد و پراپرتی Right شامل مقدار 5 و مقدار NodeType هم برابر LessThan میباشد. یعنی فیلتر بالا به یک درخت تبدیل شده که نود اصلی آن LessThan است و دو مقدار Left و Right را باهم مقایسه میکند. اما اگر یک شرط دیگر را به فیلتر بالا اعمال کنیم، ساختار Expression کمی تغییر میکند. برای مثال:
Expression<Func<string, bool>> filter = s => s.Length > 5 && s.Length < 45;
Expression ایجاد شده برای این فیلتر شامل همان ساختار قبلی است؛ اما با این تغییر که هر کدام از پراپرتیهای Right و Left، خود یک BinaryExpression شدهاند و مقدار NodeType اصلی از LessThan به AndAlso تغییر پیدا کردهاست. Expression ایجاد شده از فیلتر بالا ( filter.Body ) به این صورت است که پراپرتی Left آن برابر است با یک BinaryExpression که مقدار NodeType آن برابر است با GreaterThan و پراپرتی Left آن شامل s.Length میباشد و پراپرتی Right آن برابر 5 میباشد. همچنین پراپرتی Right مربوط به filter.Body برابر یک ExpressionBinary است که مقدار NodeType آن برابر است با LessThan و پراپرتی Left آن برابر s.Length است و پراپرتی Right آن برابر 45 میباشد.
filter.Body شبیه به تصویر زیر میباشد :
اگر بخواهیم خودمان یک Expression tree را ایجاد کنیم، باید از پایینترین نود آن شروع کنیم. یعنی ابتدا باید پراپرتی Left و Right را ایجاد کنیم و سپس این دو پراپرتی را با هم مقایسه کنیم (NodeType). در کد زیر Expression مربوط به فیلتر بالا را نوشتهایم:
ParameterExpression parameterExpression = Expression.Parameter(typeof(string)); MemberExpression memberExpression = Expression.Property(parameterExpression, "Length"); ConstantExpression greaterThanConstantExpression = Expression.Constant(5); BinaryExpression greaterThanComparison = Expression.GreaterThan(memberExpression, greaterThanConstantExpression); var greaterThan = Expression.Lambda<Func<string, bool>>(greaterThanComparison, parameterExpression); ConstantExpression lessThanConstantExpression = Expression.Constant(45); BinaryExpression lessThanComparsion = Expression.LessThan(memberExpression, lessThanConstantExpression); var lessThan = Expression.Lambda<Func<string, bool>>(lessThanComparsion, parameterExpression); var param = Expression.Parameter(typeof(string), "x"); var body = Expression.AndAlso( Expression.Invoke(greaterThan, param), Expression.Invoke(lessThan, param) ); Expression<Func<string, bool>> filter = Expression.Lambda<Func<string, bool>>(body, param);
ParameterExpression : نوع پارامتری را که میخواهیم روی آن شرط را روی آن اعمال کنیم، مشخص کردهایم.
MemberExpression : پراپرتی Length را معرفی کردهایم که قرار است شرطی بر روی این پراپرتی اعمال شود.
ConstantExpression : مقدار ثابتی که پراپرتی MemeberExpression قرار است با آن مقایسه شود.
BinaryExpression : نود تایپ را مشخص کردهایم که برابر است با GreaterThan.
سپس Expression مربوط به هرکدام را در greaterThan و lessThan ایجاد کردهایم و این دو را باهم And کرده و در متغییر body قرار دادهایم و در نهایت filter را با دستور Expression.Lambda ایجاد کردهایم که برابر است با :
Expression<Func<string, bool>> filter = s => s.Length > 5 && s.Length < 45;
ساخت یک داینامیک فیلتر
در ادامه میخواهیم یک داینامیک فیلتر را ایجاد کنیم که به طور مثال برنامه نویس از سمت فرانتاند بتواند فیلترهای سادهای را اعمال کند. برای این کار یک کلاس برای فیلتر ایجاد میکنیم :
public class DynamicModel { public string Name { get; set; } public string Comparison { get; set; } public object Data { get; set; } }
پراپرتی Data مقداری است که باید با آن مقایسه انجام شود.
Comparison نوع عملیات را مشخص میکند مانند : Equal, LessThan, GreaterThan و... .
پراپرتی Name نام پراپرتی است که باید شرط روی آن اعمال شود.
کلاس ثابت ها:
public static class ComparisonConstant { public const string LessThan = "LesThan"; public const string LessThanEqual = "LesThanEqual"; public const string GreaterThan = "GreaterThan"; public const string GreaterThanEqual = "GreaterThanEqual"; public const string Equal = "Equal"; public const string NotEqual = "NotEqual"; }
ساخت اکستنشن متد:
public static IQueryable<TModel> DynamicFilter<TModel>(this IQueryable<TModel> iqueryable, IEnumerable<DynamicModel> dynamicModel) { return iqueryable.Where(Filter<TModel>(dynamicModel)); }
public static Expression<Func<TModel, bool>> Filter<TModel>(IEnumerable<DynamicModel> dynamicModel) { Expression<Func<TModel, bool>> result = a => true; foreach (var item in dynamicModel) { ParameterExpression parameterExpression = Expression.Parameter(typeof(TModel)); MemberExpression memberExpression = Expression.Property(parameterExpression, item.Name); ConstantExpression constantExpression = Expression.Constant(item.Data); BinaryExpression comparison = GetBinaryExpression(item.Comparison, memberExpression, constantExpression); var expression = Expression.Lambda<Func<TModel, bool>>(comparison, parameterExpression); var param = Expression.Parameter(typeof(TModel), "x"); var body = Expression.AndAlso( Expression.Invoke(result, param), Expression.Invoke(expression, param) ); result = Expression.Lambda<Func<TModel, bool>>(body, param); } return result; }
ورودی این مدل، لیستی از DynamicModel میباشد که به ازای هر کدام از آیتمها، یک BinaryExpression ایجاد میکند و آن را با result تعریف شده And میکند. یعنی تمامی آیتمهای ارسال شده باهم And میشوند.
متد GetBinaryExpression بر اساس مقدار فیلد Comparison که از سمت فرانت ارسال میشود، کار میکند:
private static BinaryExpression GetBinaryExpression(string comparison, MemberExpression memberExpression, ConstantExpression constantExpression) { switch (comparison) { case ComparisonConstant.Equal: return Expression.Equal(memberExpression, constantExpression); case ComparisonConstant.LessThan: return Expression.LessThan(memberExpression, constantExpression); case ComparisonConstant.GreaterThan: return Expression.GreaterThan(memberExpression, constantExpression); case ComparisonConstant.NotEqual: return Expression.NotEqual(memberExpression, constantExpression); case ComparisonConstant.GreaterThanEqual: return Expression.GreaterThanOrEqual(memberExpression, constantExpression); case ComparisonConstant.LessThanEqual: return Expression.LessThanOrEqual(memberExpression, constantExpression); default: return null; } }
کلاس Category را در نظر بگیرید که شامل دو پراپرتی Title و Id میباشد و میخواهیم از این داینامیک فیلتر، برای فیلتر کردن دیتاها استفاده کنیم از سمت فرانتاند. اگر از سمت فرانتاند چنین دیتایی ارسال شود:
[ { "Name":"Title", "Comparison":"Equal", "Data":"Hi" }, { "Name":"Id", "Comparison":"LesThanEqual", "Data": 100 } ]
تمامی رکوردهایی که مقدار پراپرتی Title آنها برابر Hi باشد و Id آن کوچکتر مساوی 100 باشد، از دیتابیس خوانده میشود.
var categories = _dbContext.Categories .DynamicFilter(filter)//filter => IEnumerable<DynamicModel> .ToList();
گیت هاب داینامیک فیلتر
حال مواقعی پیش میآید که نیاز داریم پیغام هایی با گرافیک و عبارات متفاوت نمایش دهیم . برای رفع این نیاز میتوانیم از پلاگین jQuery Impromptu استفاده کنیم . البته این پلاگین قابلیتهای دیگری هم دارد که در این مقاله با آنها آشنا میشویم .
از ویژگیهای این پلاگین میتوان حجم کم (حدود 11 کیلوبایت) و قدرت شخصی سازی بالا اشاره کرد .
طرز استفاده به این شکل است :
$.prompt( msg , options )
msg میتواند یک string یا یک شئ از states باشد . string ارسال شده میتواند شامل کدهای html باشد .
یک شئ states هم شامل مجموعه ای از وضعیتهای prompt است . برای مثال میتوان یک prompt ایجاد کرد که مثل یک Wizard شامل چند مرحله باشد .
options هم تنظیماتی است که میتوان مشخص کرد . تنظیماتی مثل : prefix,classes,persistent,timeout,...
msg :
گفتیم شئ states شامل وضعیتهای مختلف prompt است . هر وضعیت ( state ) میتواند شامل بخشهای زیر باشد :
- html : مقدار Html وضعیت
- buttons : یک شئ شامل متن و مقدار دکمه هایی که کاربر میتواند کلیک کند
- focus : ایندکس دکمهی focus شده در وضعیت
- submit : تابعی که زمانی که یکی از دکمههای وضعیت انتخاب شود فراخوانی میشود .
اگر در این تابع false بازگشت داده شود یا متد preventDefault از event فراخوانی شود ، prompt باز میماند . ( روشی برای جلوگیری از بسته شدن prompt هنگام تغییر state یا اعتبار سنجی فرم )
همچنین شئ event شامل state ( المنت state ) و stateName ( نام state ) میباشد .
پیشفرض :
function(event, value, message, formVals){}
- position : مشخص کنندهی موقعیت state که شامل موارد زیر است :
position: { container: '#container', x: 0, y: 0, width: 0, arrow: 'lm' }
container : selector المنتی است که state باید در آن مکان قرار بگیرد .
x/y : موقعیت نسبی prompt نسبت به container
arrow : جهت نمایش فلش prompt است که میتواند یکی از این مقادیر باشد : tl, tc, tr, rt, tm, tb, br, bc, bl, lb, lm, lt.
var tourSubmitFunc = function (e, v, m, f) { if (v === -1) { $.prompt.prevState(); return false; } else if (v === 1) { $.prompt.nextState(); return false; } }; var states = { state0: { html: "State1", buttons: { Next: 1 }, //position: { container: '#container', x: 10, y: 0, width: 350, arrow: 'lm' }, submit: tourSubmitFunc }, state1: { html: "State2", buttons: { Prev: -1, Next: 1 }, submit: tourSubmitFunc }, state2: { html: "State3", buttons: { Prev: -1, Done: 0 }, submit: tourSubmitFunc } }; $.prompt(states);
تا به اینجا با پارامتر اول prompt آشنا شدیم و فهمیدیم که میتوانیم یک رشته یا یک شئ states به عنوان message به prompt ارسال کنیم .
options :
اکنون با optionهای prompt ( پارامتر دوم ) آشنا خواهیم شد .
توجه کنید که زمانی که یک رشته به prompt ارسال کنید ، مقادیر buttons,focus,submit از این تنظیمات دریافت میشود .
به عبارت دیگر ، زمانی که یک شئ states به prompt ارسال کنید ، از مقادیر فوق که در تنظیمات است ، استفاده نمیشود .
- loaded
یک تابع که زمانی که prompt کامل بارگزاری شده فراخوانی میشود .
$.prompt("Message", { loaded: function() { alert("Prompt Loaded !"); } });
- submit
یک تابع که زمانی که یکی از دکمههای state کلیک شود ، فراخوانی میشود .
( زمانی اتفاق میوفتد که یک رشته به عنوان متن به prompt ارسال کرده باشید و زمانی که یک شئ از states ارسال میکنید ، هنگام کلیک دکمههای آنها ، این تابع فراخوانی نمیشود . )
پیشفرض :
function(event){}
- statechanging
یک تابع که زمانی که یک state در حال تعویض شدن هست فراخوانی میشود .
پیشفرض :
function(event, fromStateName, toStateName){}
- statechanged
یک تابع که زمانی که یک state در حال تعویض شدن هست فراخوانی میشود .
پیشفرض :
function(event, toStateName){}
- callback
یک تابع که زمانی که ( یکی از دکمههای prompt کلیک شود و ) prompt بسته شود ، فراخوانی میشود .
پیشفرض :
function(event[, value, message, formVals]){}
- buttons
یک شئ شامل مجموعه ای از دکمهها .
پیشفرض :
{ Ok : true }
[ {title: 'Hello World',value:true}, {title: 'Good Bye',value:false} ]
- prefix
یک پیشوند برای همه css classها و idهای المنتهای html که توسط prompt ایجاد میشود .
پیشفرض : jqi
- classes
یک css class که به بالاترین سطح prompt داده میشود .
در حالت پیشفرض مقداری ندارد .
- focus
ایندکس دکمهی focus شده
پیشفرض : 0
- zIndex
zIndex اعمال شده بروی prompt .
پیشفرض : 999
- useiframe
استفاده از یک iframe برای overlay در IE6
پیشفرض : false
- top
فاصلهی prompt از بالای صفحه
پیشفرض : 15%
- opacity
میزان شفافیت لایهی ای که صفحه را پوشانده است .
پیشفرض : 0.6
- overlayspeed
سرعت نمایش افکت fadeIn , fadeOut لایهی پوشاننده .
مقادیر قابل قبول : "slow", "fast", number(milliseconds)
پیشفرض : "slow"
- promptspeed
سرعت نمایش prompt .
مقادیر قابل قبول : "slow", "fast", number(milliseconds)
پیشفرض : "fast"
- show
نام یک متد jQuery برای animate کردن نمایش prompt .
مقادیر قابل قبول : "show","fadeIn","slideDown", ...
پیشفرض : "promptDropIn"
- persistent
بسته شدن prompt زمانی که بروی لایهی fade کلیک شود .
false : بسته شدن
پیشفرض : true
- timeout
مدت زمانی که پس از آن ، prompt بصورت خودکار بسته میشود . ( milliseconds )
پیشفرض : 0
returns :
مقدار بازگشتی متد prompt ، یک شئ jQuery ، شامل همهی محتویات تولید شده توسط prompt است .
Events using Bind :
- promptloaded
معادل loaded در optionها .
- promptsubmit
هنگام submit شدن ( کلیک شدن یکی از دکمههای ) state فعال میشود .
- promptclose
معادل callback در optionها .
- promptstatechanging
معادل statechanging در optionها .
- promptstatechanged
معادل statechanged در optionها .
ظرز بایند کردن یک event به شئ prompt :
var myPrompt = $.prompt( msg , options ); myPrompt.bind('promptloaded', function(e){});
- jQuery.prompt.setDefaults(options)
تعیین مقادیر پیشفرض برای همهی promptها .
jQuery.prompt.setDefaults({ prefix: 'myPrompt', show: 'slideDown' });
- jQuery.prompt.setStateDefaults(options)
تعیین مقادیر پیشفرض برای stateها .
jQuery.prompt.setStateDefaults({ buttons: { Ok:true, Cancel:false }, focus: 1 });
- jQuery.prompt.getCurrentState()
یک شئ jQuery از state جاری برمیگرداند .
- jQuery.prompt.getCurrentStateName()
نام state جاری را برمیگرداند .
- jQuery.prompt.getStateContent(stateName)
یک شئ jQuery از state مشخص شده برمیگرداند .
- jQuery.prompt.goToState(stateName, callback)
state مشخص شده را در prompt نمایش میدهد .
callback تابعی است که بعد از تغییر state فراخوانی میشود .
- jQuery.prompt.nextState(callback)
prompt را به state بعدی منتقل میکند .
- jQuery.prompt.prevState(callback)
prompt را به state قبلی منتقل میکند .
- jQuery.prompt.close()
prompt را میبندد .
حال که با این پلاگین آشنا شدیم ، سه دستور جاوا اسکریپتی که در ابتدای مقاله ذکر کردیم را با این پلاگین پیاده سازی میکنیم .
- alert
$.prompt("یک پیام تستی", { prefix: 'dnt', buttons: { 'تایید': true } });
نتیجه :
- confirm
$.prompt("درخواست تایید - موافقید ؟", { prefix: 'dnt', buttons: { 'تایید': true, 'انصراف': false } });
نتیجه :
- prompt
یک فرم html مخفی برای نمایش در prompt :
<div class="prompt-content" style="display: none;"> <span>نام خود را وارد نمایید : </span> <span> <input type="text" name="name" /> </span> </div>
نمایش prompt :
$.prompt( $(".prompt-content").html(), { prefix: 'dnt', buttons: { 'تایید': true, 'انصراف': false } });
نتیجه :
در این سه مثال آخر ، از یک css متفاوت استفاده کردیم . این پلاگین یک سری کلاس دارد که نام این کلاسها از ترکیب مقدار prefix که در option مشخص کردیم حاصل میشود .
div.dnt .dntmessage { color: #444444; line-height: 20px; padding: 10px; /* Edited */ direction:rtl; text-align:right; }
البته راه بهتری هم هست که نیاز به آشنایی با فایرباگ دارد . در این روش ابتدا کل قالب jqi ( موجود در قالب پیشفرض ) را در برنامه خود کپی میکنیم ، مقادیر jqi را با نام قالب جایگزین میکنیم ، مقدار prefix را در prompt برابر با نام قالب قرار میهیم .
اکنون در FireFox یک prompt ایجاد میکنیم و توسط فایرباگ استایل هایی که با نام قالب بروی prompt اعمال شدهاند را مطابق سلیقه تغییر میدهیم . در مرحله آخر به تب CSS در فایرباگ میرویم و کل استایلهای مربوط به قالب را کپی و جایگزین استایل قبلی در برنامه میکنیم .
/* Start : DotNetTips Theme */ .dntfade { background-color: #AAAAAA; position: absolute; } div.dnt { background-color: #FFFFFF; border-radius: 10px 10px 10px 10px; border: 1px solid #FFFFFF; box-shadow: 0px 0px 10px 1px #6D6D6C; font-family: tahoma; font-size: 11px; padding: 7px; position: absolute; text-align: left; width: 400px; } div.dnt .dntcontainer { font-size: small; } div.dnt .dntclose { color: #BBBBBB; cursor: pointer; font-weight: bold; position: absolute; top: 4px; width: 18px; } div.dnt .dntmessage { color: #444444; line-height: 20px; padding: 10px; } div.dnt .dntbuttons { background-color: #F4F4F4; border: 1px solid #EEEEEE; padding: 5px 0px; text-align: right; } div.dnt button { background-color: #2F6073; border: 1px solid #F4F4F4; color: #FFFFFF; font-size: 12px; font-weight: bold; margin: 0px 10px; padding: 3px 10px; } div.dnt button:hover { background-color: #728A8C; } div.dnt button.dntdefaultbutton { background-color: #0099CC; } .dnt_state { direction: rtl; text-align: right; } .dnt_state button { font-family: tahoma; } .dntwarning .dnt .dntbuttons { background-color: #CCDDFF; } .dnt .dntarrow { border: 10px solid transparent; font-size: 0px; height: 0px; line-height: 0; position: absolute; width: 0px; } .dnt .dntarrowtl { border-bottom-color: #FFFFFF; left: 10px; top: -20px; } .dnt .dntarrowtc { border-bottom-color: #FFFFFF; left: 50%; margin-left: -10px; top: -20px; } .dnt .dntarrowtr { border-bottom-color: #FFFFFF; right: 10px; top: -20px; } .dnt .dntarrowbl { border-top-color: #FFFFFF; bottom: -20px; left: 10px; } .dnt .dntarrowbc { border-top-color: #FFFFFF; bottom: -20px; left: 50%; margin-left: -10px; } .dnt .dntarrowbr { border-top-color: #FFFFFF; bottom: -20px; right: 10px; } .dnt .dntarrowlt { border-right-color: #FFFFFF; left: -20px; top: 10px; } .dnt .dntarrowlm { border-right-color: #FFFFFF; left: -20px; margin-top: -10px; top: 50%; } .dnt .dntarrowlb { border-right-color: #FFFFFF; bottom: 10px; left: -20px; } .dnt .dntarrowrt { border-left-color: #FFFFFF; right: -20px; top: 10px; } .dnt .dntarrowrm { border-left-color: #FFFFFF; margin-top: -10px; right: -20px; top: 50%; } .dnt .dntarrowrb { border-left-color: #FFFFFF; bottom: 10px; right: -20px; } /* End : DotNetTips Theme */
(یعنی صرفا ما از ماهیت اصلی دادههای برای یادگیری استفاده میکنیم و عملا نیازی به استخراج ویژگی نیست و این کار توسط شبکه عصبی یادگیری عمیق انجام میپذیرد )
یک نمای شهودی از مفهوم شبکه عصبی مصنوعی در +