sudo apt-get update -y
sudo apt-get upgrade -y

sudo java -version

sudo add-apt-repository -y ppa:webupd8team/java

gpg: keyring `/tmp/tmpkjrm4mnm/secring.gpg' created
gpg: keyring `/tmp/tmpkjrm4mnm/pubring.gpg' created
gpg: requesting key EEA14886 from hkp server keyserver.ubuntu.com
gpg: /tmp/tmpkjrm4mnm/trustdb.gpg: trustdb created
gpg: key EEA14886: public key "Launchpad VLC" imported
gpg: no ultimately trusted keys found
gpg: Total number processed: 1
gpg:               imported: 1  (RSA: 1)
OK

sudo apt-get update

sudo apt-get install oracle-java8-installer -y

sudo java -version

java version "1.8.0_66"
Java(TM) SE Runtime Environment (build 1.8.0_66-b17)
Java HotSpot(TM) 64-Bit Server VM (build 25.66-b17, mixed mode)

پس از دریافت Apache Kafka، از طریق یک terminal جدید وارد پوشه Downloads شوید. سپس فایل مورد نظر را از حالت فشرده خارج کنید و وارد پوشه اصلی آن شوید. برای این کار از دستورات زیر استفاده کنید:

tar -xzf kafka_2.11-1.0.0.tgz
cd kafka_2.11-1.0.0

 سپس با استفاده از دستور "ls " لیست تمامی فایلها و فولدر‌های موجود در فولدر kafka_2.11-1.0.0  و   را نمایش دهید:

در لیست نمایش داده شده دو فولد اصلی bin و config وجود دارند که به ترتیب فایلهای اجرایی و کانفیگهای پیشفرض و مورد نیاز، در آنها قرار دارند.

اجرای Apache ZooKeeper:

همانطور که در بخش قبل توضیح داده شد، Apache Kafka هیچ Stateی را در خود ذخیره و مدیریت نمی‌کند و اصطلاحا Stateless می‌باشد و مدیریت تمامی این Stateها را بر عهده  Apache ZooKeeper قرار می‌دهد. بنابراین قبل از اینکه بخواهیم Kafka را اجرا کنیم، ابتدا باید Apache ZooKeeper را اجرا کنیم. برای اجرای Apache ZooKeeper در terminalی که قبلا باز کرده‌اید، دستور زیر را اجرا کنید:

bin/zookeeper-server-start.sh config/zookeeper.properties

با اجرای فایل zookeeper-server-start.sh و ارسال کانفیگ پیشفرضش در فولدر config با نام  zookeeper.properties، قسمت مدیریت کننده Stateهای Kafka  اجرا می‌شود.

اجرای Apache Kafka:

پس از اجرای Apache ZooKeeper، باید یک terminal جدید را باز کنید و با استفاده از دستور زیر kafka-server را با استفاده از کانفیگ پیشفرضش اجرا کنید:

 bin/kafka-server-start.sh config/server.properties

به همین راحتی Kafka Server اجرا شده و آماده‌ی استفاده است. برای ادامه و نمایش دادن سایر قابلیت‌های Kafka باید یک Topic جدید را ایجاد کنیم.

ایجاد Topic:

همانطور که می‌دانید تمامی پیامهای شما در Partition‌های Topic ذخیره می‌شوند؛ پس قبل از اینکه بخواهیم توسط یک Producer پیامی را ارسال کنیم یا اینکه بخواهیم توسط Consumer پیامی را دریافت کنیم، ابتدا باید Topic مربوطه را ایجاد کنیم. بهترین و عمومی‌ترین مثال برای نمایش قابلیت‌های Publish-Subscribe در Kafka، مثال چت بین کاربران است که در آن یک کاربر به عنوان Producer عمل می‌کند و پیامهایی را برای سایر کاربران که نقش Consumer را دارند ارسال می‌کند. kafka-topics .sh در Kafka ابزاریست برای مدیریت Topic ها  که با استفاده از آن می‌توانید Topic‌های مورد نیاز را تعریف، ویرایش و یا حذف کنید.

یک terminal جدید را آغاز و با استفاده از دستور زیر یک Topic را با نام userChat ایجاد کنید:

bin/kafka-topics.sh --create --zookeeper localhost:2181 --replication-factor 1 --partitions 1 --topic userChat

با این دستور یک Topic در Kafka با نام userChat ایجاد می‌شود و مشخصات آن (منظور stateهای مرتبط با آن است)، در zookeeper نیز ثبت می‌شود.

توضیحات Optionها و  آرگومانهایی که در دستور ایجاد Topic استفاده شدند به شرح زیر است:

create-- :

مشخص کننده این است که شما می‌خواهید یک Topic جدید را ایجاد کنید.

zookeeper localhost:2181--:

مشخص کننده آدرس سرور zookeeper است (سرور zookeeper بصورت پیشفرض از پورت 2181 استفاده می‌کند).

replication-factor 1--:

مشخص کننده این است که تنها یک کپی از این Topic در سرور ایجاد شود. البته در این مثال به دلیل اینکه تنها یک سرور از Kafka را اجرا کرده‌ایم در صورتیکه این مقدار را بیش از عدد 1 در نظر بگیریم، با خطا مواجه می‌شویم. 

partitions 1--

تعداد Partition‌های این Topic را مشخص می‌کند. مقدار Partition در حالتیکه حتی یک سرور را نیز اجرا کرده‌ایم، می‌تواند بیش از 1 باشد؛ اما در این حالت Primary Broker برای تمام Partition‌های همین سرور در نظر گرفته می‌شود. 

topic userChat--

نام Topic را مشخص می‌کند.

پس از اینکه Topic مورد نظر ایجاد شد، با استفاده از دستور زیر می‌توانیم لیست Topic‌های ایجاد شده را مشاهده کنیم:

 bin/kafka-topics.sh --list --zookeeper localhost:2181

توضیحات Optionها و آرگومانهایی که در دستور نمایش لیست  Topicها استفاده شدند به شرح زیر است: 

list--:

شما می‌خواهید لیست topic‌ها را مشاهده کنید.

zookeeper localhost:2181--:

همانند دستور ایجاد، مشخص کننده سرور zookeeper می‌باشد.

تا اینجا برای ارسال و دریافت پیام در بین Application‌های مختلف همه چیز آماده‌است. البته همانطور که در بخش‌های بعدی این سری مقالات می‌بینیم، در عمل Producer‌ها و Consumer‌ها زیرسیستمهایی هستند که خود ما با استفاده از هر زبان برنامه نویسی پیاده سازی می‌کنیم. اما در این قسمت برای نمایش و تکمیل مثالمان، از ابزارهایی که خود Kafka در اختیار ما قرار داده استفاده می‌کنیم.

اجرای یک Producer و ارسال پیام به Kafka:

kafka-console-producer.sh ابزاریست که با استفاده از آن می‌توانید به راحتی یک Producer را ایجاد کنید. در terminalی که قبلا برای مدیریت Topicها باز کرده‌اید با استفاده از دستور زیر، Producer را اجرا می‌کنیم:

bin/kafka-console-producer.sh --broker-list localhost:9092 --topic userChat

توضیحات Optionها و آرگومانهایی که در دستور ایجاد Producer استفاده شدند به شرح زیر است:  

broker-list localhost:9092--:

نشان دهنده لیست Broker‌ها می‌باشد و در صورتیکه تعداد آنها بیش از یک باشد، می‌توان آنها را با "," از هم جدا کرد (پورت پیشفرض Kafka server برای دریافت دستورات، 9092 می‌باشد).

topic userChat--:

Topicی از Kafka server را مشخص می‌کند که این Producer می‌خواهد پیامهای خود را برایش ارسال کند.

پس از اجرای دستور فوق، با تایپ کردن و زدن کلید Enter، پیام مورد نظر به Broker موردنظر یعنی localhost:9092 ارسال و در تنها Partition تاپیک userChat ذخیره می‌شود.

اجرای یک Consumer و دریافت پیامهای موجود در Topic مورد نظر:

kafka-console-consumer.sh ابزاریست که خود Kafka در اختیار ما قرار داده است و با استفاده از آن می‌توانیم به راحتی یک Consumer برای  userChat ،Topic ایجاد کنیم.

در یک terminal جدید با استفاده از دستور زیر یک Consumer را ایجاد کنید که userChat  ،Topic را Subscribe می‌کند:

 bin/kafka-console-consumer.sh --bootstrap-server localhost:9092 --topic userChat --from-beginning

توضیحات Optionها و آرگومانهایی که در دستور ایجاد یک Consumer استفاده شدند به شرح زیر است:  

bootstrap-server localhost:9092-- :

مشخص کننده Kafka serverی است که می‌خواهیم از طریق آن به تمامی اعضای Cluster دسترسی داشته باشیم. در صورتیکه بیش از یک سرور را بخواهیم وارد کنیم، باید آنها را با  "," از هم جدا کنیم.

topic userChat --:

مشخص کننده Topicی است که این Consumer میخواهد روی آن Subscribe کند.

from-beginning--:

 مشخص کننده این است که Consumer ایجاد شده می‌خواهد تمامی پیامهای موجود در userChat ، Topic را از اولین offset تا آخرین offset دریافت کند.

پس از اجرای کد فوق مشاهده می‌کنید که پیامهایی که قبلا Producer در تاپیک userChat ثبت کرده‌است، برای این Consumer ارسال می‌شوند.

از اینجا به بعد هر لحظه که در terminal ارسال کننده یا Producer پیامی تایپ کنید و کلید Enter را بزنید، بلافاصله پیام مورد نظر برای Consumer ارسال می‌شود و در terminal آن نمایش داده می‌شود. حتی می‌توانیم چندین Consumer را در terminal ‌های مختلفی اجرا کنیم. در این صورت با ارسال هر پیام از طرف Producer، تمامی Consumer‌ها آن را نمایش می‌دهند.

با استفاده از سادگی راه اندازی و قابلیتهای بسیار زیادی که Apache Kafka در مدیریت  جریان داده‌ای بین سیستم‌هایمان به ما می‌دهد، می‌توانیم به سادگی در سیستم‌هایمان   قابلیتهای مقیاس پذیری افقی، تحمل در برابر خطا، در دسترس بودن، کارآیی بالا و سادگی مدیریت ارتباطات بخشهای مختلف را اضافه کنیم. در بخشهای بعدی به نحوه ایجاد یک Cluster و اینکه چگونه می‌توان از این بستر در Net. استفاده کرد، می‌پردازیم.

using SimpleCqrs.Eventing;

namespace CqrsPattern.Cqrs.Command
{
    public class AccountCreatedEvent : DomainEvent { }
}

using SimpleCqrs;
using SimpleCqrs.Unity;

namespace CqrsPattern
{
    public class SampleRunTime : SimpleCqrsRuntime<UnityServiceLocator> { }
}

using System;

namespace CqrsPattern.Cqrs.Query
{
    public class AccountReadModel
    {
        public string Name { get; set; }
        public Guid Id { get; set; }
    }
}

using CqrsPattern.Cqrs.Db;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;

namespace CqrsPattern.Cqrs.Query
{
    public class AccountReportReadService
    {
        private FakeAccountTable fakeAccountDb;

        public AccountReportReadService(FakeAccountTable fakeAccountDb)
        {
            this.fakeAccountDb = fakeAccountDb;
        }

        public IEnumerable<AccountReadModel> GetAccounts()
        {
            return from a in fakeAccountDb
                   select new AccountReadModel { Id = a.Id, Name = a.Name };
        }
    }
}

public override void Handle(CreateAccountCommand command)
        {
            var account = new Account(Guid.NewGuid()); //line 1
            account.SetName(command.FirstName, command.LastName); //line 2
            repository.Save(account); //line 3
        }

public Account(Guid id)
        {
            Apply(new AccountCreatedEvent { AggregateRootId = id });
        }

public void SetName(string firstName, string lastName)
        {
            Apply(new AccountNameSetEvent { FirstName = firstName, LastName = lastName });
        }

public void Handle(AccountCreatedEvent domainEvent)
        {
            accountTable.Add(new FakeAccountTableRow { Id = domainEvent.AggregateRootId });
        }

        public void Handle(AccountNameSetEvent domainEvent)
        {
            var account = accountTable.Single(x => x.Id == domainEvent.AggregateRootId);
            account.Name = domainEvent.FirstName + " " + domainEvent.LastName;
        }

var accountReportReadModel = runtime.ServiceLocator.Resolve<AccountReportReadService>();
var accounts = accountReportReadModel.GetAccounts();

<package id="PhantomJS" version="1.9.2" targetFramework="net452" />
<package id="phantomjs.exe" version="1.9.2.1" targetFramework="net452" />

 public class FilterConfig
    {
        public static void RegisterGlobalFilters(GlobalFilterCollection filters)
        {
            filters.Add(new AjaxCrawlableAttribute());
        }
    }

public ActionResult returnHTML(string url)
        {
            var prefix = HttpContext.Request.Url.Scheme + "://" + HttpContext.Request.Url.Host+":";
            url = prefix+url;
            string appRoot = Path.GetDirectoryName(AppDomain.CurrentDomain.BaseDirectory);
            var startInfo = new ProcessStartInfo
            {
                Arguments = string.Format("{0} {1}", Path.Combine(appRoot, "Scripts\\seo.js"), url),
                FileName = Path.Combine(appRoot, "bin\\phantomjs.exe"),
                UseShellExecute = false,
                CreateNoWindow = true,
                RedirectStandardOutput = true,
                RedirectStandardError = true,
                RedirectStandardInput = true,
                StandardOutputEncoding = System.Text.Encoding.UTF8
            };
            var p = new Process();
            p.StartInfo = startInfo;
            p.Start();
            string output1 = p.StandardOutput.ReadToEnd();
            p.WaitForExit();
            ViewData["result"] = output1.Replace("<!-- ngView:  -->", "").Replace("ng-view=\"\"", "");
            return View();
        }

 public interface ICoreService
    {
        Service LoadDefaultService();
    }

public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {                        
            ServiceDescriptor descriptor = new ServiceDescriptor(typeof(ICoreService),typeof(CoreServise),ServiceLifetime.Transient);
            services.Add(descriptor);
            services.AddMvc();          
        }

ساخت یک Service Descriptor و اضافه کردن آن به سرویسها، فلسفه وجودی میان افزارها را زیر سوال می‌برد. پس بجای ایجاد یک Service Descriptor، از متدهای الحاقی تدارک دیده شده استفاده میکنیم. مثلا بجای دو خط کد بالا می‌توان از کد زیر استفاده نمود:

services.AddTransient<ICoreService,CoreServise>();

حال که یک دید کلی از نحوه کار مکانیزم تزریق وابستگی بدست آوردیم، میخواهیم این مکانیزم را با StructureMap جایگزین کنیم. بدین منظور ابتدا پکیج StructureMap را نصب میکنم.

در مرحله اول باید کلاسهایی را تدارک ببینیم که اینترفیس‌های بالا را پیاده سازی نمایند. یعنی کلاسهای ما باید بتوانند همان کاری را انجام دهند که مکانیزم پیش فرض MVC انجام می‌دهد. 

اولین مورد، کلاس StructureMapServiceProvider می‌باشد.

internal class StructureMapServiceProvider : IServiceProvider
    {
        private readonly IContainer _container;

        public StructureMapServiceProvider(IContainer container, bool scoped = false)
        {            
            _container = container;
        }

        public object GetService(Type type)
        {
            try
            {
                return _container.GetInstance(type);
            }
            catch
            {
                return null;
            }
        }
    }

مورد دوم کلاس StructureMapServiceScope می‌باشد:

internal class StructureMapServiceScope : IServiceScope
    {
        private readonly IContainer _container;
        private readonly IContainer _childContainer;
        private IServiceProvider _provider;

        public StructureMapServiceScope(IContainer container)
        {
            _container = container;
            _childContainer = _container.GetNestedContainer();
            _provider = new StructureMapServiceProvider(_childContainer, true);
        }

        public IServiceProvider ServiceProvider => _provider;

        public void Dispose()
        {
            _provider = null;
            if (_childContainer != null)
                _childContainer.Dispose();
        }
    }

مورد سوم StructureMapServiceScopeFactory می‌باشد:

internal class StructureMapServiceScopeFactory : IServiceScopeFactory
    {
        private IContainer _container;

        public StructureMapServiceScopeFactory(IContainer container)
        {
            _container = container;
        }

        public IServiceScope CreateScope()
        {
            return new StructureMapServiceScope(_container);
        }
    }

مورد بعدی کلاس StructureMapPopulator می‌باشد. وظیفه این کلاس جمع آوری اطلاعات مربوط به سرویس‌ها می‌باشد.

internal class StructureMapPopulator
    {
        private IContainer _container;

        public StructureMapPopulator(IContainer container)
        {
            _container = container;
        }

        public void Populate(IEnumerable<ServiceDescriptor> descriptors)
        {
            _container.Configure(c =>
            {
                c.For<IServiceProvider>().Use(new StructureMapServiceProvider(_container));
                c.For<IServiceScopeFactory>().Use<StructureMapServiceScopeFactory>();

                foreach (var descriptor in descriptors)
                {
                    switch (descriptor.Lifetime)
                    {
                        case ServiceLifetime.Singleton:
                            Use(c.For(descriptor.ServiceType).Singleton(), descriptor);
                            break;
                        case ServiceLifetime.Transient:
                            Use(c.For(descriptor.ServiceType), descriptor);
                            break;
                        case ServiceLifetime.Scoped:
                            Use(c.For(descriptor.ServiceType), descriptor);
                            break;
                    }
                }
            });
        }

        private static void Use(GenericFamilyExpression expression, ServiceDescriptor descriptor)
        {
            if (descriptor.ImplementationFactory != null)
            {
                expression.Use(Guid.NewGuid().ToString(), context => { return descriptor.ImplementationFactory(context.GetInstance<IServiceProvider>()); });
            }
            else if (descriptor.ImplementationInstance != null)
            {
                expression.Use(descriptor.ImplementationInstance);
            }
            else if (descriptor.ImplementationType != null)
            {
                expression.Use(descriptor.ImplementationType);
            }
            else
            {
                throw new InvalidOperationException("IServiceDescriptor is invalid");
            }
        }
    }

و در آخر کلاس StructureMapRegistration می‌باشد:

public static class StructureMapRegistration
    {
        public static void Populate(this IContainer container, IEnumerable<ServiceDescriptor> descriptors)
        {
            var populator = new StructureMapPopulator(container);
            populator.Populate(descriptors);
        }
    }

نهایتاً باید متد ConfigurationServices در کلاس StartUp را اندکی تغییر دهیم.

public IServiceProvider ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddMvc();
           
            var container = new Container();
            container.Configure(configure =>
            {
                configure.For<ICoreService>().Use<CoreServise>();
            });

            container.Populate(services);

            return container.GetInstance<IServiceProvider>();
        }

در کد بالا، متد ConfigurationServices به جای آنکه Void برگرداند، نمونه‌ای از اینترفیس IServiceProvider را برمی‌گرداند. حال اگر برنامه را اجرا کنیم، وابستگی‌ها توسط StructureMap تزریق شده و برنامه بدون هیچ مشکلی اجرا می‌شود.