var values = Enumerable.Range(start: 1, count: 10).ToArray(); // 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 Console.WriteLine($"MultiplyAll: {MultiplyAll(values)}"); // MultiplyAll: 3628800 Console.WriteLine($"AddAll: {AddAll(values)}"); // AddAll: 55 static int MultiplyAll(params int[] values) => values switch { [] => 1, [var first, .. var rest] => first * MultiplyAll(rest) }; static int AddAll(params int[] elements) => elements switch { [] => 0, [var first, .. var rest] => first + AddAll(rest) };
در پست قبل به بررسی انتخاب عناصر بر اساس موقعیت پرداختیم، در این پست به بحث "استفاده از انتخاب کنندههای سفارشی jQuery" خواهیم پرداخت.
4-1- استفاده از انتخاب کنندههای سفارشی jQuery
در پستهای قبلی (^ و ^ ) تعدادی از انتخاب کنندههای CSS که هر کدامشان موجب قدرت و انعطاف پذیری انتخاب اشیا موجود در صفحه میشوند را بررسی کردیم. با این وجود فیلترهای انتخاب کننده قدرتمندتری وجود دارند که توانایی ما را برای انتخاب بیشتر میکنند.
به عنوان مثال اگر بخواهید از میان تمام چک باکس ها، گزینه هایی را که تیک خورده اند انتخاب نمایید، از آنجا که تلاش برای مطابقت حالتهای اولیه کنترلهای HTML را بررسی میکنیم، jQuery انتخابگر سفارشی checked: را پیشنهاد میکند، که مجموعه از عناصر را که خاصیت checked آنها فعال باشد را برای ما برمی گرداند. براس مثال انتخاب کننده input تمامی المانهای <input> را انتخاب میکند، و انتخاب کننده input:checked تمامی inputهایی را انتخاب میکند که checked هستند. انتخاب کننده سفارشی checked:یک انتخاب کننده خصوصیت CSS عمل میکند (مانند [foo=bar]). ترکیب این انتخاب کنندهها میتواند قدرت بیشتری به ما بدهد، انتخاب کننده هایی مانند radio:checked: و checkbox:checked: .
همانطور هم که قبلا بیان شد، jQuery علاوه بر پشتیبانی از انتخاب کنندههای CSS تعدادی انتخاب کننده سفارشی را نیز شامل میشود که در جدول 3-2 شرح داده شده است.
توضیح | انتخاب کننده |
عناصری را انتخاب میکند که تحت کنترل انیمیشن میباشند. در پستهای بعدی انیمیشنها توضیح داده میشوند. | animated: |
عناصر دکمه را انتخاب میکند، عناصری مانند (input[type=submit]، input[type=reset]، input[type=button]، یا button) | button: |
عناصر Checkbox را انتخاب میکند، مانند ([input[type=checkbox). | checkbox: |
عناصر checkboxها یا دکمههای رادیویی را انتخاب میکند که در حالت انتخاب باشند. | checked: |
عناصری ر انتخاب میکند که دارای عبارت foo باشند. | contains(foo) //c: |
عناصر در حالت disabled را انتخاب میکند. | disabled: |
عناصر در حالت enabledرا انتخاب میکند. | enabled: |
عناصر فایل را انتخاب میکند، مانند ([input[type=file). | file: |
عناصر هدر مانند h1 تا h6 را انتخاب میکند. | header: |
عناصر مخفی شده را انتهاب میکند. | hidden: |
عناصر تصویر را انتخاب میکند، مانند ([input[type=image). | image: |
عناصر فرم مانند input ، select، textarea، button را انتخاب میکند. | input: |
انتخاب کنندهها را برعکس میکند. | not(filter)//c: |
عناصری که فرزندی دارند را انتخاب میکند. | parent: |
عناصر password را انتخاب میکند، مانند ([input[type=password). | password: |
عناصر radio را انتخاب میکند، مانند ([input[type=radio). | radio: |
دکمههای reset را انتخاب میکند، مانند ([input[type=reset یا [button[type=reset). | raset: |
عناصری (عناصر option) را انتخاب میکند که در وضعیت selected قراردارند. | selected: |
دکمههای submit را انتخاب میکند، مانند ([input[type=submit یا [button[type=submit). | submit: |
عناصر text را انتخاب میکند، مانند ([input[type=text). | text: |
عناصری را که در وضعیت visibleباشند انتخاب میکند. | visible: |
:checkbox:checked:enabled
این فیلترها و انتخاب کنندهها کاربردهای وسیعی در صفحات اینترنتی دارند، آیا آنها حالت معکوسی نیز دارند؟
استفاده از فیلتر not:
برای آنکه نتیجه انتخاب کنندهها را معکوس کنیم میتوانیم از این فیلتر استفاده کنیم. برای مثال دستور زیر تمام عناصری را که checkBox نیستند را انتخاب میکند:
input:not(:checkbox)
استفاده از فیلتر has:
در اینجا دیدیم که CSS انتخاب کننده قدرتمندی را ارایه کرده است که فرزندران یک عنصر را در هر سطحی که باشند (حتی اگر فرزند مستقیم هم نباشند) انتخاب میکند. برای مثال دستور زیر تمام عناصر span را که در div معرفی شده باشند را انتخاب میکند:
div span
اما اگر بخواهیم انتخابی برعکس این انتخاب داشته باشیم، باید چه کنیم؟ برای این کار باید تمام divهایی که دارای عنصر span میباشد را انتخاب کرد. برای چنین انتخابی از فیلتر has: استفاده میکنیم. به دستور زیر توجه نمایید، این دستور تمام عناصر div را که در آنها عنصر span معرفی شده است را انتخاب میکند:
div:has(span)
برای برخی انتخابهای پیچیده و مشکل، این فیلتر و مکانیزم بسیار کارا میباشد و به سادگی ما را به هدف دلخواه میرساند. فرض کنید میخواهیم آن خانه از جدول که دارای یک عنصر عکس خاص میباشد را پیدا کنیم. با توجه به این نکته که آن عکس از طریق مقدار src قابل تشخیص میباشد، با استفاده از فیلتر has: دستوری مانند زیر مینویسیم:
$('tr:has(img[src$="foo.png"])')
این دستور هر خانه از جدول را که این عکس در آن قرار گرفته باشد را انتخاب میکند.
همانگونه که دیدیم jQuery گزینههای بسیار متعددی را به منظور انتخاب عناصر موجود در صفحه برای ما مهیا کرده است که میتوانیم هر عنصری از صفحه را انتخاب و سپس تغییر دهیم که تغییر این عناصر در پستهای آینده بحث خواهد شد.
موفق و موید باشید.
آموزش (jQuery) جی کوئری 7#
مثلا در مورد طراحی یک سایت که اطلاعاتی بصورت تکراری پشت سر هم تکرار میشن (مثلا کامنتهای که برای یک موضوع ارسال میشن) چطور باید باید اطلاعات مثلا مربوط به یک فیلد رو دستکاری انجام بدیم
برای مثال
@foreach(var item in Model) { <td class="text-right itemfarsi">@item.Farsi</td> }
من با استفاده از کدهای زیر دستور خودم رو انجام میدم اما در مورد تمام مطالب فقط اطلاعات مربوط به قسمت اول رو برمیگردونه.
$(document).ready(function () { var content = $(".itemfarsi").text(); if (content.length >= 50) { var mycont = content.substring(0, 50); $(".itemfarsi").html(mycont); } else { $(".itemfarsi").html(content); } });
- با نصب و اجرای Visual Studio 2013 Express for Web یا Visual Studio 2013 شروع کنید.
- یک پروژه جدید بسازید (از صفحه شروع یا منوی فایل)
- گزینه #Visual C و سپس ASP.NET Web Application را انتخاب کنید. نام پروژه را به "WebFormsIdentity" تغییر داده و OK کنید.
- در دیالوگ جدید ASP.NET گزینه Empty را انتخاب کنید.
دقت کنید که دکمه Change Authentication غیرفعال است و هیچ پشتیبانی ای برای احراز هویت در این قالب پروژه وجود ندارد.
افزودن پکیجهای ASP.NET Identity به پروژه
دقت کنید که نصب کردن این پکیج وابستگیها را نیز بصورت خودکار نصب میکند: Entity Framework و ASP.NET Idenity Core.
افزودن فرمهای وب لازم برای ثبت نام کاربران
در دیالوگ باز شده نام فرم را به Register تغییر داده و تایید کنید.
فایل ایجاد شده جدید را باز کرده و کد Markup آن را با قطعه کد زیر جایگزین کنید.
<%@ Page Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="Register.aspx.cs" Inherits="WebFormsIdentity.Register" %> <!DOCTYPE html> <html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> <head runat="server"> <title></title> </head> <body style=" <form id="form1" runat="server"> <div> <h4 style="Register a new user</h4> <hr /> <p> <asp:Literal runat="server" ID="StatusMessage" /> </p> <div style="margin-bottom:10px"> <asp:Label runat="server" AssociatedControlID="UserName">User name</asp:Label> <div> <asp:TextBox runat="server" ID="UserName" /> </div> </div> <div style="margin-bottom:10px"> <asp:Label runat="server" AssociatedControlID="Password">Password</asp:Label> <div> <asp:TextBox runat="server" ID="Password" TextMode="Password" /> </div> </div> <div style="margin-bottom:10px"> <asp:Label runat="server" AssociatedControlID="ConfirmPassword">Confirm password</asp:Label> <div> <asp:TextBox runat="server" ID="ConfirmPassword" TextMode="Password" /> </div> </div> <div> <div> <asp:Button runat="server" OnClick="CreateUser_Click" Text="Register" /> </div> </div> </div> </form> </body> </html>
این تنها یک نسخه ساده شده Register.aspx است که از چند فیلد فرم و دکمه ای برای ارسال آنها به سرور استفاده میکند.
فایل کد این فرم را باز کرده و محتویات آن را با قطعه کد زیر جایگزین کنید.
using Microsoft.AspNet.Identity; using Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework; using System; using System.Linq; namespace WebFormsIdentity { public partial class Register : System.Web.UI.Page { protected void CreateUser_Click(object sender, EventArgs e) { // Default UserStore constructor uses the default connection string named: DefaultConnection var userStore = new UserStore<IdentityUser>(); var manager = new UserManager<IdentityUser>(userStore); var user = new IdentityUser() { UserName = UserName.Text }; IdentityResult result = manager.Create(user, Password.Text); if (result.Succeeded) { StatusMessage.Text = string.Format("User {0} was created successfully!", user.UserName); } else { StatusMessage.Text = result.Errors.FirstOrDefault(); } } } }
کد این فرم نیز نسخه ای ساده شده است. فایلی که بصورت خودکار توسط VS برای شما ایجاد میشود متفاوت است.
کلاس IdentityUser پیاده سازی پیش فرض EntityFramework از قرارداد IUser است. قرارداد IUser تعریفات حداقلی یک کاربر در ASP.NET Identity Core را در بر میگیرد.
کلاس UserStore پیاده سازی پیش فرض EF از یک فروشگاه کاربر (user store) است. این کلاس چند قرارداد اساسی ASP.NET Identity Core را پیاده سازی میکند: IUserStore, IUserLoginStore, IUserClaimStore و IUserRoleStore.
کلاس UserManager دسترسی به APIهای مربوط به کاربران را فراهم میکند. این کلاس تمامی تغییرات را بصورت خودکار در UserStore ذخیره میکند.
کلاس IdentityResult نتیجه یک عملیات هویتی را معرفی میکند (identity operations).
پوشه App_Data را به پروژه خود اضافه کنید.
فایل Web.config پروژه را باز کنید و رشته اتصال جدیدی برای دیتابیس اطلاعات کاربران اضافه کنید. این دیتابیس در زمان اجرا (runtime) بصورت خودکار توسط EF ساخته میشود. این رشته اتصال شبیه به رشته اتصالی است که هنگام ایجاد پروژه بصورت خودکار برای شما تنظیم میشود.
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?> <!-- For more information on how to configure your ASP.NET application, please visit http://go.microsoft.com/fwlink/?LinkId=169433 --> <configuration> <configSections> <!-- For more information on Entity Framework configuration, visit http://go.microsoft.com/fwlink/?LinkID=237468 --> <section name="entityFramework" type="System.Data.Entity.Internal.ConfigFile.EntityFrameworkSection, EntityFramework, Version=6.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=b77a5c561934e089" requirePermission="false" /> </configSections> <connectionStrings> <add name="DefaultConnection" connectionString="Data Source=(LocalDb)\v11.0;AttachDbFilename=|DataDirectory|\WebFormsIdentity.mdf;Initial Catalog=WebFormsIdentity;Integrated Security=True" providerName="System.Data.SqlClient" /> </connectionStrings> <system.web> <compilation debug="true" targetFramework="4.5" /> <httpRuntime targetFramework="4.5" /> </system.web> <entityFramework> <defaultConnectionFactory type="System.Data.Entity.Infrastructure.LocalDbConnectionFactory, EntityFramework"> <parameters> <parameter value="v11.0" /> </parameters> </defaultConnectionFactory> <providers> <provider invariantName="System.Data.SqlClient" type="System.Data.Entity.SqlServer.SqlProviderServices, EntityFramework.SqlServer" /> </providers> </entityFramework> </configuration>
همانطور که مشاهده میکنید نام این رشته اتصال DefaultConnection است.
روی فایل Register.aspx کلیک راست کنید و گزینه Set As Start Page را انتخاب کنید. اپلیکیشن خود را با کلیدهای ترکیبی Ctrl + F5 اجرا کنید که تمام پروژه را کامپایل نیز خواهد کرد. یک نام کاربری و کلمه عبور وارد کنید و روی Register کلیک کنید.
ASP.NET Identity از اعتبارسنجی نیز پشتیبانی میکند، مثلا در این مرحله میتوانید از اعتبارسنج هایی که توسط ASP.NET Identity Core عرضه میشوند برای کنترل رفتار فیلدهای نام کاربری و کلمه عبور استفاده کنید. اعتبارسنج پیش فرض کاربران (User) که UserValidator نام دارد خاصیتی با نام AllowOnlyAlphanumericUserNames دارد که مقدار پیش فرضش هم true است. اعتبارسنج پیش فرض کلمه عبور (MinimumLengthValidator) اطمینان حاصل میکند که کلمه عبور حداقل 6 کاراکتر باشد. این اعتبارسنجها بصورت propertyها در کلاس UserManager تعریف شده اند و میتوانید آنها را overwrite کنید و اعتبارسنجی سفارشی خود را پیاده کنید. از آنجا که الگوی دیتابیس سیستم عضویت توسط Entity Framework مدیریت میشود، روی الگوی دیتابیس کنترل کامل دارید، پس از Data Annotations نیز میتوانید استفاده کنید.
تایید دیتابیس LocalDbIdentity که توسط EF ساخته میشود
گره (DefaultConnection (WebFormsIdentity و سپس Tables را باز کنید. روی جدول AspNetUsers کلیک راست کرده و Show Table Data را انتخاب کنید.
پیکربندی اپلیکیشن برای استفاده از احراز هویت OWIN
نصب پکیجهای احراز هویت روی پروژه
به دنبال پکیجی با نام Microsoft.Owin.Host.SystemWeb بگردید و آن را نیز نصب کنید.
پکیج Microsoft.Aspnet.Identity.Owin حاوی یک سری کلاس Owin Extension است و امکان مدیریت و پیکربندی OWIN Authentication در پکیجهای ASP.NET Identity Core را فراهم میکند.
پکیج Microsoft.Owin.Host.SystemWeb حاوی یک سرور OWIN است که اجرای اپلیکیشنهای مبتنی بر OWIN را روی IIS و با استفاده از ASP.NET Request Pipeline ممکن میسازد. برای اطلاعات بیشتر به OWIN Middleware in the IIS integrated pipeline مراجعه کنید.
افزودن کلاسهای پیکربندی Startup و Authentication
فایل Startup.cs را باز کنید و قطعه کد زیر را با محتویات آن جایگزین کنید تا احراز هویت OWIN Cookie Authentication پیکربندی شود.
using Microsoft.AspNet.Identity; using Microsoft.Owin; using Microsoft.Owin.Security.Cookies; using Owin; [assembly: OwinStartup(typeof(WebFormsIdentity.Startup))] namespace WebFormsIdentity { public class Startup { public void Configuration(IAppBuilder app) { // For more information on how to configure your application, visit http://go.microsoft.com/fwlink/?LinkID=316888 app.UseCookieAuthentication(new CookieAuthenticationOptions { AuthenticationType = DefaultAuthenticationTypes.ApplicationCookie, LoginPath = new PathString("/Login") }); } } }
این کلاس حاوی خاصیت OwinAttribute است که کلاس راه انداز OWIN را نشانه گذاری میکند. هر اپلیکیشن OWIN یک کلاس راه انداز (startup) دارد که توسط آن میتوانید کامپوننتهای application pipeline را مشخص کنید. برای اطلاعات بیشتر درباره این مدل، به OWIN Startup Class Detection مراجعه فرمایید.
افزودن فرمهای وب برای ثبت نام و ورود کاربران
using Microsoft.AspNet.Identity; using Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework; using Microsoft.Owin.Security; using System; using System.Linq; using System.Web; namespace WebFormsIdentity { public partial class Register : System.Web.UI.Page { protected void CreateUser_Click(object sender, EventArgs e) { // Default UserStore constructor uses the default connection string named: DefaultConnection var userStore = new UserStore<IdentityUser>(); var manager = new UserManager<IdentityUser>(userStore); var user = new IdentityUser() { UserName = UserName.Text }; IdentityResult result = manager.Create(user, Password.Text); if (result.Succeeded) { var authenticationManager = HttpContext.Current.GetOwinContext().Authentication; var userIdentity = manager.CreateIdentity(user, DefaultAuthenticationTypes.ApplicationCookie); authenticationManager.SignIn(new AuthenticationProperties() { }, userIdentity); Response.Redirect("~/Login.aspx"); } else { StatusMessage.Text = result.Errors.FirstOrDefault(); } } } }
فایل Login.aspx را باز کنید و کد Markup آن را مانند قطعه کد زیر تغییر دهید.
<%@ Page Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="Login.aspx.cs" Inherits="WebFormsIdentity.Login" %> <!DOCTYPE html> <html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> <head runat="server"> <title></title> </head> <body style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small"> <form id="form1" runat="server"> <div> <h4 style="font-size: medium">Log In</h4> <hr /> <asp:PlaceHolder runat="server" ID="LoginStatus" Visible="false"> <p> <asp:Literal runat="server" ID="StatusText" /> </p> </asp:PlaceHolder> <asp:PlaceHolder runat="server" ID="LoginForm" Visible="false"> <div style="margin-bottom: 10px"> <asp:Label runat="server" AssociatedControlID="UserName">User name</asp:Label> <div> <asp:TextBox runat="server" ID="UserName" /> </div> </div> <div style="margin-bottom: 10px"> <asp:Label runat="server" AssociatedControlID="Password">Password</asp:Label> <div> <asp:TextBox runat="server" ID="Password" TextMode="Password" /> </div> </div> <div style="margin-bottom: 10px"> <div> <asp:Button runat="server" OnClick="SignIn" Text="Log in" /> </div> </div> </asp:PlaceHolder> <asp:PlaceHolder runat="server" ID="LogoutButton" Visible="false"> <div> <div> <asp:Button runat="server" OnClick="SignOut" Text="Log out" /> </div> </div> </asp:PlaceHolder> </div> </form> </body> </html>
محتوای فایل Login.aspx.cs را نیز مانند لیست زیر تغییر دهید.
using Microsoft.AspNet.Identity; using Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework; using Microsoft.Owin.Security; using System; using System.Web; using System.Web.UI.WebControls; namespace WebFormsIdentity { public partial class Login : System.Web.UI.Page { protected void Page_Load(object sender, EventArgs e) { if (!IsPostBack) { if (User.Identity.IsAuthenticated) { StatusText.Text = string.Format("Hello {0}!", User.Identity.GetUserName()); LoginStatus.Visible = true; LogoutButton.Visible = true; } else { LoginForm.Visible = true; } } } protected void SignIn(object sender, EventArgs e) { var userStore = new UserStore<IdentityUser>(); var userManager = new UserManager<IdentityUser>(userStore); var user = userManager.Find(UserName.Text, Password.Text); if (user != null) { var authenticationManager = HttpContext.Current.GetOwinContext().Authentication; var userIdentity = userManager.CreateIdentity(user, DefaultAuthenticationTypes.ApplicationCookie); authenticationManager.SignIn(new AuthenticationProperties() { IsPersistent = false }, userIdentity); Response.Redirect("~/Login.aspx"); } else { StatusText.Text = "Invalid username or password."; LoginStatus.Visible = true; } } protected void SignOut(object sender, EventArgs e) { var authenticationManager = HttpContext.Current.GetOwinContext().Authentication; authenticationManager.SignOut(); Response.Redirect("~/Login.aspx"); } } }
- متد Page_Load حالا وضعیت کاربر جاری را بررسی میکند و بر اساس وضعیت Context.User.Identity.IsAuthenticated تصمیم گیری میکند.
- متد SignIn
- پروژه را با Ctrl + F5 اجرا کنید و کاربر جدیدی بسازید. پس از وارد کردن نام کاربری و کلمه عبور و کلیک کردن دکمه Register باید بصورت خودکار به سایت وارد شوید و نام خود را مشاهده کنید.
- همانطور که مشاهده میکنید در این مرحله حساب کاربری جدید ایجاد شده و به سایت وارد شده اید. روی Log out کلیک کنید تا از سایت خارج شوید. پس از آن باید به صفحه ورود هدایت شوید.
- حالا یک نام کاربری یا کلمه عبور نامعتبر وارد کنید و روی Log in کلیک کنید.
بررسی یک مثال: تهیه یک برنامهی Blazor 8x برای نمایش لیست محصولات، به همراه جزئیات آنها
به لطف وجود SSR در Blazor 8x، میتوان HTML نهایی کامپوننتها و صفحات Blazor را همانند صفحات MVC و یا Razor pages، در سمت سرور تهیه و بازگشت داد. این خروجی در نهایت یک static HTML بیشتر نیست و گاهی از اوقات ما به بیش از یک خروجی ساده HTML ای نیاز داریم.
در این مثال که بر اساس قالب dotnet new blazor --interactivity Server تهیه میشود، قصد داریم موارد زیر را پیاده سازی کنیم:
- صفحهای که یک لیست محصولات فرضی را نمایش میدهد : بر اساس SSR
- صفحهای که جزئیات یک محصول را نمایش میدهد: بر اساس SSR
- دکمهای در ذیل قسمت نمایش جزئیات یک محصول، برای دریافت و نمایش لیست محصولات مشابه و مرتبط: بر اساس Blazor server islands
یعنی تا جائیکه ممکن است قصد نداریم تمام صفحات و تمام قسمتهای برنامه را با فعالسازی سراسری حالت تعاملی Blazor server که در قسمتهای قبل در مورد آن توضیح داده شد، پیاده سازی کنیم. میخواهیم فقط قسمت کوچکی از این سناریو را که واقعا نیاز به یک چنین قابلیتی را دارد، توسط یک جزیرهی تعاملی Blazor server واقع شدهی در قسمتی از یک صفحهی استاتیک SSR، مدیریت کنیم.
مدل برنامه: رکوردی برای ذخیره سازی اطلاعات یک محصول
namespace BlazorDemoApp.Models; public record Product { public int Id { get; set; } public required string Title { get; set; } public required string Description { get; set; } public decimal Price { get; set; } public List<int> Related { get; set; } = new(); }
سرویس برنامه: سرویسی برای بازگشت لیست محصولات
چون Blazor Server و SSR هر دو بر روی سرور اجرا میشوند، از لحاظ دسترسی به اطلاعات و کار با سرویسها، هماهنگی کاملی وجود داشته و میتوان کدهای یکسان و یکدستی را در اینجا بکار گرفت.
در ادامه کدهای کامل سرویس Services\ProductStore.cs را مشاهده میکنید:
using BlazorDemoApp.Models; namespace BlazorDemoApp.Services; public interface IProductStore { IList<Product> GetAllProducts(); Product GetProduct(int id); IList<Product> GetRelatedProducts(int productId); } public class ProductStore : IProductStore { private static readonly List<Product> ProductsDataSource = new() { new Product { Id = 1, Title = "Smart speaker", Price = 22m, Description = "This smart speaker delivers excellent sound quality and comes with built-in voice control, offering an impressive music listening experience.", Related = new List<int> { 2, 3 }, }, new Product { Id = 2, Title = "Regular speaker", Price = 89m, Description = "Enjoy room-filling sound with this regular speaker. With its slick design, it perfectly fits into any room in your house.", Related = new List<int> { 1, 3 }, }, new Product { Id = 3, Title = "Speaker cable", Price = 12m, Description = "This high-quality speaker cable ensures a reliable and clear audio connection for your sound system.", }, }; public IList<Product> GetAllProducts() => ProductsDataSource; public Product GetProduct(int id) => ProductsDataSource.Single(p => p.Id == id); public IList<Product> GetRelatedProducts(int productId) { var product = ProductsDataSource.Single(x => x.Id == productId); return ProductsDataSource.Where(p => product.Related.Contains(p.Id)).ToList(); } }
این سرویس را باید در فایل Program.cs برنامه به صورت زیر معرفی کرد تا در فایلهای razor برنامهی جاری قابل دسترسی شود:
builder.Services.AddScoped<IProductStore, ProductStore>();
تکمیل صفحهی نمایش لیست محصولات
قصد داریم زمانیکه کاربر برای مثال به آدرس فرضی http://localhost:5136/products مراجعه کرد، با تصویر لیستی از محصولات مواجه شود:
کدهای این صفحه را که در فایل Components\Pages\Store\ProductsList.razor قرار میگیرند، در ادامه مشاهده میکنید:
@page "/Products" @using BlazorDemoApp.Models @using BlazorDemoApp.Services @inject IProductStore Store @attribute [StreamRendering] <h3>Products</h3> @if (_products == null) { <p>Loading...</p> } else { @foreach (var item in _products) { <a href="/ProductDetails/@item.Id"> <div> <div> <h5>@item.Title</h5> </div> <div> <h5>@item.Price.ToString("c")</h5> </div> </div> </a> } } @code { private IList<Product>? _products; protected override Task OnInitializedAsync() => GetProductsAsync(); private async Task GetProductsAsync() { await Task.Delay(1000); // Simulates asynchronous loading to demonstrate streaming rendering _products = Store.GetAllProducts(); } }
- جهت دسترسی به سرویس لیست محصولات، ابتدا سرویس IProductStore به این صفحه تزریق شدهاست.
- سپس در روال رویدادگردان آغازین OnInitializedAsync، کار دریافت اطلاعات و انتساب آن به لیستی، صورت گرفتهاست.
- در این متد جهت شبیه سازی یک عملیات async از یک Task.Delay استفاده شدهاست.
- چون این صفحه، یک صفحهی SSR عادی است، بدون تعریف ویژگی StreamRendering در آن، پس از اجرای برنامه، هیچگاه قسمت loading که در حالت products == null_ قرار است ظاهر شود، نمایش داده نمیشود؛ چون در این حالت (حذف نوع رندر)، صفحهی نهایی که به کاربر ارائه خواهد شد، یک صفحهی استاتیک کاملا رندر شدهی در سمت سرور است و کاربر باید تا زمان پایان این رندر در سمت سرور، منتظر بماند و سپس صفحهی نهایی را دریافت و مشاهده کند. در حالت Streaming rendering، ابتدا میتوان یک قالب HTML ای را بازگشت داد و سپس مابقی محتوای آنرا به محض آماده شدن در طی چند مرحله بازگشت داد.
- لینکهای نمایش داده شدهی در اینجا، به صفحهی ProductDetails اشاره میکنند که در آن، جزئیات محصول انتخابی نمایش داده میشوند.
تکمیل صفحهی نمایش جزئیات یک محصول
در صفحهی کامپوننت Components\Pages\Store\ProductDetails.razor، کار نمایش جزئیات محصول انتخابی صورت میگیرد:
@page "/ProductDetails/{ProductId}" @using BlazorDemoApp.Models @using BlazorDemoApp.Services @inject IProductStore Store @attribute [StreamRendering] @if (_product == null) { <p>Loading...</p> } else { <div> <div> <h5> @_product.Title (@_product.Price.ToString("C")) </h5> <p> @_product.Description </p> </div> @if (_product.Related.Count > 0) { <div> <RelatedProducts ProductId="Convert.ToInt32(ProductId)" /> </div> } </div> <NavLink href="/Products">Back</NavLink> } @code { private Product? _product; [Parameter] public string? ProductId { get; set; } protected override Task OnInitializedAsync() => GetProductAsync(); private async Task GetProductAsync() { await Task.Delay(1000); // Simulates asynchronous loading to demonstrate streaming rendering _product = Store.GetProduct(Convert.ToInt32(ProductId)); } }
- باتوجه به نحوهی تعریف مسیریابی این صفحه، پارامتر ProductId از طریق آدرسی مانند http://localhost:5136/ProductDetails/1 دریافت میشود.
- سپس این ProductId را در روال رخدادگردان OnInitializedAsync، برای یافتن جزئیات محصول انتخابی از سرویس تزریقی IProductStore، بکار میگیریم.
- در اینجا نیز از Task.Delay برای شبیه سازی یک عملیات طولانی async مانند دریافت اطلاعات از یک بانک اطلاعاتی، کمک گرفته شدهاست.
- همچنین برای نمایش قسمت loading صفحه در حالت SSR، بازهم از StreamRendering استفاده کردهایم.
- اگر دقت کرده باشید، ذیل تصویر اطلاعات محصول، دکمهای نیز جهت بارگذاری اطلاعات محصولات مشابه، قرار دارد که ProductId محصول انتخابی را دریافت میکند:
<RelatedProducts ProductId="Convert.ToInt32(ProductId)" />
تکمیل کامپوننت نمایش لیست محصولات مشابه و مرتبط
در فایل Components\Pages\Store\RelatedProducts.razor، کار نمایش یک دکمه و سپس نمایش لیستی از محصولات مشابه، صورت میگیرد:
@using BlazorDemoApp.Models @using BlazorDemoApp.Services @inject IProductStore Store <button @onclick="LoadRelatedProducts">Related products</button> @if (_loadRelatedProducts) { @if (_relatedProducts == null) { <p>Loading...</p> } else { <div> @foreach (var item in _relatedProducts) { <a href="/ProductDetails/@item.Id"> <div> <h5>@item.Title (@item.Price.ToString("C"))</h5> </div> </a> } </div> } } @code{ private IList<Product>? _relatedProducts; private bool _loadRelatedProducts; [Parameter] public int ProductId { get; set; } private async Task LoadRelatedProducts() { _loadRelatedProducts = true; await Task.Delay(1000); // Simulates asynchronous loading to demonstrate InteractiveServer mode _relatedProducts = Store.GetRelatedProducts(ProductId); } }
تعاملی کردن کامپوننت نمایش لیست محصولات مشابه
مشکل! اگر در این حالت برنامه را اجرا کرده و بر روی دکمهی related products کلیک کنیم، هیچ اتفاقی رخ نمیدهد! یعنی روال رویدادگران LoadRelatedProducts اصلا اجرا نمیشود. علت اینجا است که صفحات SSR، در نهایت یک static HTML بیشتر نیستند و فاقد قابلیتهای تعاملی، مانند واکنش نشان دادن به کلیک بر روی یک دکمه هستند.
محدودیتی که به همراه صفحات SSR وجود دارد این است: این نوع کامپوننتها و صفحات فقط یکبار رندر میشوند و نه بیشتر. بله میتوان بر روی آنها دهها دکمه، نوارهای لغزان، دراپداون و غیره را قرار داد، اما ... نمیتوان هیچگونه تعاملی را با آنها داشت. کامپوننت نهایی رندر شده و نمایش داده شده، دیگر در هیچجائی اجرا نمیشود. در این حالت است که میتوان تصمیم گرفت که نیاز است قسمتی از این صفحه، تعاملی شود.
به همین جهت باید نحوهی رندر کامپوننت RelatedProducts را به صورت یک جزیرهی تعاملی Blazor server درآورد تا رویداد منتسب به دکمهی related products موجود در آن، پردازش شود. بنابراین به صفحهی ProductDetails.razor مراجعه کرده و rendermode@ این کامپوننت را به صورت زیر به حالت InteractiveServer تغییر میدهیم:
<RelatedProducts ProductId="Convert.ToInt32(ProductId)" @rendermode="@InteractiveServer"/>
نحوهی پردازش پشت صحنهی این نوع صفحات هم جالب است. برای اینکار به برگهی network مخصوص developer tools مرورگر مراجعه کرده و مراحل رسیدن به صفحهی نمایش جزئیات محصول را طی میکنیم:
- اگر دقت کنید، جابجایی بین صفحات، با استفاده از fetch انجام شده؛ یعنی با اینکه این صفحات در اصل static HTML خالص هستند، اما ... کار full reload صفحه مانند ASP.NET Web forms قدیمی انجام نمیشود (و یا حتی برنامههای MVC و Razor pages) و نمایش صفحات، Ajax ای است و با fetch استاندارد آن صورت میگیرد تا هنوز هم حس و حال SPA بودن برنامه حفظ شود. همچنین اطلاعات DOM کل صفحه را هم بهروز رسانی نمیکند؛ فقط موارد تغییر یافته در اینجا به روز رسانی خواهند شد.
این موارد توسط فایل blazor.web.js درج شدهی در کامپوننت آغازین App.razor، به صورت خودکار مدیریت میشوند:
<script src="_framework/blazor.web.js"></script>
به علاوه در این حالت ایجکسی fetch، کار دریافت مجدد فایلهای استاتیک مرتبط یک صفحه، مانند فایلهای js.، css.، تصاویر و غیره، مجددا انجام نمیشود که این مورد خود مزیتی است نسبت به حالت متداول برنامههای ASP.NET Core MVC و یا Razor pages. در حالت Blazor 8x SSR، فقط یک partial update از نوع Ajax ای انجام میشود.
به این قابلیت، enhanced navigation هم گفته میشود. برای مثال زمانیکه یک فرم SSR را در Blazor 8x به سمت سرور ارسال میکنیم، موقعیت scroll به صورت خودکار ذخیره و بازیابی میشود تا کاربر با یک full post back مواجه نشده و موقعیت جاری خود را در صفحه از دست ندهد (چنین ایدهای، یک زمانی در برنامههای ASP.NET Web forms هم برقرار بود و هست! به نظر مایکروسافت هنوز دلتنگ طراحی قدیمی ASP.NET Web forms است!).
- همچنین به محض نمایش صفحهی جزئیات محصول، پس از پایان کار نمایش آن، یک اتصال وبسوکت هم برقرار شده که مرتبط با جزیرهی تعاملی Blazor server تعریف شده، یا همان کامپوننت RelatedProducts است.
- یک disconnect را هم در اینجا مشاهده میکنید. اگر به یک صفحهی تعاملی مراجعه کنیم، همانطور که مشخص است، یک اتصال SignalR برقرار میشود (که به آن در اینجا circuit هم میگویند). اما اگر از این صفحه به سمت یک صفحهی SSR حرکت کنیم، پس از نمایش آن صفحه، اتصال SignalR قبلی که دیگر نیازی به آن نیست، بسته خواهد شد تا منابع سمت سرور، رها شوند.
در حین disconnect، شماره ID اتصال SignalR ای که دیگر به آن نیازی نیست، به برنامه ارسال میشود تا به صورت خودکار در سمت سرور بسته شود. تمام این موارد توسط blazor.web.js فریمورک، مدیریت میشوند.
در این تصویر ابتدا به آدرس http://localhost:5136/ProductDetails/1 مراجعه کردهایم که سبب برقراری اتصال یک وبسوکت شدهاست. سپس با کلیک بر روی دکمهی back، به صفحهی SSR مشاهدهی لیست محصولات برگشتهایم. در این حالت، دستور قطع اتصال SignalR قبلی صادر شدهاست.
نحوهی مدیریت Pre-rendering در جزایر تعاملی Blazor 8x
به صورت پیشفرض زمانیکه از حالت رندر InteractiveServer استفاده میکنیم، قابلیت pre-rendering آن نیز فعال است. یعنی ابتدا حداقل قالب و قسمتهای ثابت کامپوننت، در سمت سرور پردازش و رندر شده و سپس به سمت کلاینت ارسال میشوند. در این حالت کاربر، تجربهی کاربری روانتری را شاهد خواهد بود؛ چون برای مدتی نباید منتظر آماده شدن کل UI مرتبط باشد و حداقل، قسمتهایی از صفحه که تعاملی نیستند، قابل دسترسی و مشاهده هستند.
اگر به هر دلیلی نیاز به غیرفعال کردن این قابلیت را دارید، باید به صورت زیر عمل کرد:
<RelatedProducts ProductId="Convert.ToInt32(ProductId)" @rendermode="@(new InteractiveServerRenderMode(false))"/>
نحوهی تعریف خواص استاتیک InteractiveServer بکار گرفته شده و یا کلاس InteractiveServerRenderMode را در ادامه مشاهده میکنید. جهت سهولت تعریف این موارد، سطر زیر که یک using static است، به فایل Imports.razor_ اضافه شدهاست:
@using static Microsoft.AspNetCore.Components.Web.RenderMode
public static class RenderMode { public static InteractiveServerRenderMode InteractiveServer { get; } = new InteractiveServerRenderMode(); public static InteractiveWebAssemblyRenderMode InteractiveWebAssembly { get; } = new InteractiveWebAssemblyRenderMode(); public static InteractiveAutoRenderMode InteractiveAuto { get; } = new InteractiveAutoRenderMode(); } public class InteractiveServerRenderMode : IComponentRenderMode { public InteractiveServerRenderMode() : this(true) { } public InteractiveServerRenderMode(bool prerender) => this.Prerender = prerender; public bool Prerender { get; } }
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor8x-Server-Normal.zip
ایجاد اولین فرم مبتنی بر قالبها
پس از ایجاد کامپوننت employee-register، فایل قالب آن یا src\app\employee\employee-register\employee-register.component.html را گشوده و به نحو ذیل تکمیل میکنیم:
<h3>Angular Forms</h3> <form #form="ngForm"> <input type="text" placeholder="Name"> <button type="submit">Ok</button> </form> form.pristine: {{ form.pristine }}
خاصیت pristine مشخص میکند که آیا فرم توسط کاربر تغییر یافتهاست یا خیر؟
مقدار خاصیت pristine در ابتدای کار true است؛ به این معنا که هنوز تغییری در آن اعمال نشدهاست.
یک نکته: ممکن است در حین توسعهی برنامه، خطای ذیل را در کنسول developer tools مرورگرها مشاهده کنید:
There is no directive with "exportAs" set to "ngForm"
در ادامه، در همین فرمی که تعاریف آنرا در بالا مشاهده میکنید، اطلاعاتی را وارد نمائید. هنوز هم مقدار خاصیت pristine مساوی true است. علت اینجا است که هنوز به Angular اعلام نکردهایم که کدام فیلد یا فیلدهای فرم را باید تحت نظر قرار دهد. برای این منظور ابتدا به المان تعریف شده نامی را انتساب داده و سپس دایرکتیو ngModel را نیز به انتهای تعاریف آن اضافه میکنیم:
<h3>Angular Forms</h3> <form #form="ngForm"> <input type="text" placeholder="Name" name="name" ngModel> <button type="submit">Ok</button> </form> form.pristine: {{ form.pristine }}
اکنون اگر مقدار فرم را تغییر دهیم، مشاهده خواهیم کرد که مقدار خاصیتpristine به false تغییر میکند:
یک نکته: زمانیکه دایرکتیو ngModel ذکر میشود، تعریف name المان متناظر با آن، الزامی است؛ در غیراینصورت خطای ذیل را در کنسول developer tools مرورگرها مشاهده خواهید کرد:
Error: If ngModel is used within a form tag, either the name attribute must be set or the form control must be defined as 'standalone' in ngModelOptions.
خاموش کردن اعتبارسنجی توکار مرورگرها
یکی از کارهایی را که نیاز است در حین کار با فرمها انجام داد، خاموش کردن اعتبارسنجی توکار مرورگرها است. فرض کنید ویژگی معتبر و استاندارد required را به یکی از المانهای ورودی اضافه کردهاید:
<input type="text" required placeholder="Name" name="name" ngModel>
<form #form="ngForm" novalidate>
بهبود ظاهر فرم توسط اعمال شیوهنامههای بوت استرپ
در قسمت قبل، در ابتدای کار تدارک ساختار مثال این سری، بوت استرپ را نیز نصب و تنظیم کردیم. در ادامه میخواهیم اندکی ظاهر این فرم را بر اساس شیوهنامههای بوت استرپ بهبود ببخشیم:
<div class="container"> <h3>Angular Forms</h3> <form #form="ngForm" novalidate> <div class="form-group"> <label>First Name</label> <input type="text" class="form-control" required name="firstName" ngModel> </div> <div class="form-group"> <label>Last Name</label> <input type="text" class="form-control" required name="lastName" ngModel> </div> <button class="btn btn-primary" type="submit">Ok</button> </form> </div> form.pristine: {{ form.pristine }}
- برای افزودن بوت استرپ نیازی نیست تا شیوهنامهی آنرا به صورت دستی به Index.html برنامه اضافه کرد. همینقدر که ارجاعی از آن در فایل angular-cli.json. در قسمت شیوهنامههای آن وجود داشته باشد، به صورت خودکار در bundle نهایی تولید شدهی توسط سیستم ساخت برنامهی Angular CLI ظاهر خواهد شد.
- در اینجا ابتدا فرم خود را در داخل یک container قرار دادهایم. این مورد سبب میشود تا محتوای آن به میانهی صفحه منتقل شود.
- سپس شیوهنامهی btn به دکمهی ارسال فرم اضافه شدهاست تا شکل دکمههای بوت استرپ را پیدا کند.
- سپس هر فیلد ورودی داخل یک div با کلاس form-group محصور میشود و هر کنترل، کلاس form-control را خواهد یافت.
افزودن سایر المانهای ورودی به فرم
تا اینجا دو text box را به فرم اضافه کردهایم. در ادامه میخواهیم المانهای دیگری را نیز تعریف کنیم:
افزودن Check boxes
<div class="checkbox"> <label> <input type="checkbox" name="is-full-time" ngModel> Full Time Employee </label> </div>
افزودن Radio buttons
<label>Payment Type</label> <div class="radio"> <label> <input type="radio" name="pay-type" value="FullTime" checked> Full Time </label> </div> <div class="radio"> <label> <input type="radio" name="pay-type" value="PartTime"> Part Time </label> </div>
افزودن Drop downs
<div class="form-group"> <label>Primary Language</label> <select class="form-control"> <option *ngFor="let lang of languages"> {{ lang }} </option> </select> </div>
اما قسمت مهم آن، اطلاعاتی است که قرار است در این drop down نمایش داده شوند. این اطلاعات را میتوان از آرایهی languages گرفت و سپس توسط یک ngFor به المان select اضافه کرد. بنابراین باید به فایل employee-register.component.ts مراجعه کرده و آرایهی languages را به آن افزود:
export class EmployeeRegisterComponent implements OnInit { languages = ["Persian", "English", "Spanish", "Other"];
<select class="form-control"> <option>Persian</option> <option>English</option> <option>Spanish</option> <option>Other</option> </select>
تا اینجا فرم تشکیل شدهی ما چنین نمایی را پیدا میکند:
در قسمت بعد این فرم را توسط مباحث data binding و بررسی نحوهی دسترسی به اطلاعات آن در کامپوننت مرتبط، تکمیل خواهیم کرد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: angular-template-driven-forms-lab-02.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس از طریق خط فرمان به ریشهی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگیهای آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng serve -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
بعد از نصب مجموعه AJAX Control Toolkit و همچنین نمونههای مشابه موجود برای سیلورلایت و WPF دو مشکل برای VS2008 من رخ داد :
1- از کار افتادن نوار ابزار کنترلها (کار نمیکرد! نمیشد روی کنترلی کلیک کرد)
2- به ازای باز کردن هر صفحه aspx و امثال آن در IDE ، حدود یک دقیقه در پایین صفحه، سمت چپ نوشته میشد، initializing toolbox و بعد هم IDE تقریبا هنگ میکرد.
نحوه رفع مشکل:
روی tool box کلیک راست کرده و گزینه reset toolbox را انتخاب کنید.
حدود 10 دقیقه با مصرف CPU نزدیک به 100 درصد همه چیز مرتبط و مثل روز اول میشود.
بعد از این، باز کردن فایلهای پروژه فقط با یک کلیک امکان پذیر شده و مشکل هنگ IDE برطرف میشود.
البته VS 2008 خام با پروژههای وب خیلی مشکل دارد و عملا بعد از نصب SP1 آن کاملا روان شده و درست کار میکند.
Soft Delete در Entity Framework 6
modelBuilder.Entity<BaseEntity>().Filter("IsDeleted", condition => condition.Condition(row => row.IsDeleted == false)); DbInterception.Add(new FilterInterceptor());
private readonly IDbSet<Category> _categories _categories = _uow.Set<Category>(); _categories.ToList();
var context = new DataLayer.MyContext(); context.EnableFilter("IsDeleted"); var categoiresModel = context.Set<Category>().ToList();
من به خوبی از این مورد استفاده میکنم فقط من از روش شما برای ۴ عدد dropdownlist استفاده میکنم ( استان > شهر > منطقه > محله ) مشکلم این هست که بعد از انتخاب استان تمامی شهرها رو واسه من میآره ولی مثلا اولین شهرم که تهران هست داخل استان تهران مناطق رو نمیآره و حق هم داره چون ما در رویداد change گفتیم که این کارو بکنه اگر بخوام اولین گزینه لیست بعد از این انتخاب مثلا بعد از انتخاب استان که لیست شهرها میآن اولین گزینه --- انتخاب کنید --- باشه باید چکار کنم ؟
با تشکر