بله با Xamarin هم جواب داد و از نظر سرعت بله خیلی بهتر از vmware هست من با سیستم خودم تست کردم رم 12 و cpu i7 نسل هفت خیلی عالی کار میکنه
فقط برای کار کردن باید xcode اخرین نسخه باشه
نظرات مطالب
سرنوشت Mono در هالهای از ابهام
خوب! این ابهام
برطرف شد و شرکت دیگری به نام Xamarin توسط Miguel de Icaza و دوستان جهت ارائه کار تشکیل شده ... :
http://tirania.org/blog/archive/2011/May-16.html
برطرف شد و شرکت دیگری به نام Xamarin توسط Miguel de Icaza و دوستان جهت ارائه کار تشکیل شده ... :
http://tirania.org/blog/archive/2011/May-16.html
1 - طبق نوشته های Stephen Cleary ، تیم Entity Framework Core در ورژن 5.0.0، متد ConfigureAwait(false) رو مجددا اضافه کردن. آیا واقعا باید از ConfigureAwait(false) در برنامههای Asp.Net Core استفاده کنیم؟
2 - اگه لایه API پروژه 6 net باشه و بقیه لایهها با netstandard 2.0 نوشته شده باشن، توی همه لایهها استفاده از ConfigureAwait(false) ضروریه؟
معروفترین کتابخانهی کار با JSON در دات نت، Json.NET است که این روزها، جزء جدایی ناپذیر حداقل، تمام برنامههای وب مبتنی بر دات نت میباشد. برای مثال ASP.NET Core 2x/1x و همچنین ASP.NET Web API پیش از NET Core.، به صورت پیشفرض از این کتابخانه برای کار با JSON استفاده میکنند. این کتابخانه 10 سال پیش ایجاد شد و در طول زمان، قابلیتهای زیادی به آن اضافه شدهاست. همین حجم بالای کار صورت گرفته سبب شدهاست که برای مثال شروع به استفادهی از <Span<T در آن برای بالابردن کارآیی، بسیار مشکل شده و نیاز به تغییرات اساسی در آن داشته باشد. به همین جهت خود تیم CoreFX دات نت Core گزینهی دیگری را برای کار با JSON در فضای نام جدید System.Text.Json ارائه دادهاست که برای کار با آن نیاز به نصب وابستگی ثالثی نیست و همچنین کارآیی آن به علت استفادهی از ویژگیهای جدید زبان، مانند ref struct و Span، به طور میانگین دو برابر کتابخانهی Json.NET است. برای مثال استفادهی از string (حالت پیشفرض کتابخانهی Json.NET) یعنی کار با رشتههایی از نوع UTF-16؛ اما کار با Span، امکان دسترسی مستقیم به رشتههایی از نوع UTF-8 را میسر میکند که نیازی به تبدیل به رشتههایی از نوع UTF-16 را ندارند.
ASP.NET Core 3x دیگر به صورت پیشفرض به همراه Json.NET ارائه نمیشود
در برنامههای ASP.NET Core 3x، وابستگی ثالث Json.NET حذف شدهاست و از این پس هر نوع خروجی JSON آن، مانند بازگشت مقادیر مختلف از اکشن متدهای کنترلرها، به صورت خودکار در پشت صحنه از امکانات ارائه شدهی در System.Text.Json استفاده میکند و دیگر Json.NET، کتابخانهی پیشفرض کار با JSON آن نیست. بنابراین برای کار با آن نیاز به تنظیم خاصی نیست. همینقدر که یک پروژهی جدید ASP.NET Core 3x را ایجاد کنید، یعنی در حال استفادهی از System.Text.Json هستید.
روش بازگشت به Json.NET در ASP.NET Core 3x
اگر به هر دلیلی هنوز نیاز به استفادهی از کتابخانهی Json.NET را دارید، آداپتور ویژهی آن نیز تدارک دیده شدهاست. برای اینکار:
الف) ابتدا باید بستهی نیوگت Microsoft.AspNetCore.Mvc.NewtonsoftJson را نصب کنید.
ب) سپس در کلاس Startup، باید این کتابخانه را به صورت یک سرویس جدید، با فراخوانی متد AddNewtonsoftJson، معرفی کرد:
یکی از دلایل بازگشت به Json.NET میتواند عدم پشتیبانی از OpenAPI / Swagger در حین کار با System.Text.Json باشد و این مورد قرار نیست در نگارش نهایی 3.0، حضور داشته باشد و انطباق با آن به نگارشهای بعدی موکول شدهاست.
روش کار مستقیم با System.Text.Json
اگر در قسمتی از برنامهی خود نیاز به کار مستقیم با اشیاء JSON را داشته باشید و یا حتی بخواهید از این قابلیت در برنامههای کنسول و یا کتابخانهها نیز استفاده کنید، روش انتقال کدهایی که از Json.NET استفاده میکنند به System.Text.Json، به صورت زیر است:
تبدیل رشتهی JSON حاوی اطلاعات شخص، به شیء متناظر با آن و یا حالت عکس آن:
در اینجا از کلاس System.Text.Json.Serialization.JsonSerializer، روش کار با دو متد Parse را برای Deserialization و ToString را برای Serialization مشاهده میکنید.
کلاس JsonSerializer دارای overloadهای زیر برای کار با متدهای Parse و ToString است:
یک نکته: کارآیی متد Parse با امضای ReadOnlySpan<byte> utf8Json، بیشتر است از نمونهای که string json را میپذیرد. از این جهت که چون با آرایهای از بایتهای رشتهای از نوع UTF-8 کار میکند، نیاز به تبدیل به UTF-16 را مانند متدی که string را میپذیرد، ندارد. برای تولید آرایهی بایتهای utf8Json از روی یک شیء، میتوانید از متد JsonSerializer.ToUtf8Bytes استفاده کنید و یا برای تولید آن از روی یک رشته، از متد Encoding.UTF8.GetBytes استفاده کنید.
سفارشی سازی JsonSerializer جدید
اگر به امضای متدهای Parse و ToString کلاس JsonSerializer دقت کنید، دارای یک پارامتر اختیاری از نوع JsonSerializerOptions نیز هستند که به صورت زیر تعریف شدهاست:
برای نمونه معادل تنظیم NullValueHandling در Json.NET:
اینبار توسط خاصیت IgnoreNullValues صورت میگیرد:
در برنامههای ASP.NET Core که این نوع متدها در پشت صحنه فراخوانی میشوند، روش تنظیم JsonSerializerOptions به صورت زیر است:
نگاشت نام ویژهی خواص در حین عملیات deserialization
در مثال فوق، فرض شدهاست که نام خاصیت BirthDay، دقیقا با اطلاعاتی که از رشتهی JSON دریافتی پردازش میشود، تطابق دارد. اگر این نام در اطلاعات دریافتی متفاوت است، میتوان از ویژگی JsonPropertyName برای تعریف این نگاشت استفاده کرد:
روش دیگر اینکار، برای نمونه تنظیم PropertyNamingPolicy به حالت CamelCase است:
و یا اگر میخواهید حساسیت به بزرگی و کوچکی حروف را ندید بگیرید (مانند حالت پیشفرض JSON.NET) از تنظیم JsonSerializerOptions.PropertyNameCaseInsensitive استفاده کنید.
در این بین اگر نمیخواهید خاصیتی در عملیات serialization و یا برعکس آن پردازش شود، میتوان از تعریف ویژگی [JsonIgnore] بر روی آن استفاده کرد.
ASP.NET Core 3x دیگر به صورت پیشفرض به همراه Json.NET ارائه نمیشود
در برنامههای ASP.NET Core 3x، وابستگی ثالث Json.NET حذف شدهاست و از این پس هر نوع خروجی JSON آن، مانند بازگشت مقادیر مختلف از اکشن متدهای کنترلرها، به صورت خودکار در پشت صحنه از امکانات ارائه شدهی در System.Text.Json استفاده میکند و دیگر Json.NET، کتابخانهی پیشفرض کار با JSON آن نیست. بنابراین برای کار با آن نیاز به تنظیم خاصی نیست. همینقدر که یک پروژهی جدید ASP.NET Core 3x را ایجاد کنید، یعنی در حال استفادهی از System.Text.Json هستید.
روش بازگشت به Json.NET در ASP.NET Core 3x
اگر به هر دلیلی هنوز نیاز به استفادهی از کتابخانهی Json.NET را دارید، آداپتور ویژهی آن نیز تدارک دیده شدهاست. برای اینکار:
الف) ابتدا باید بستهی نیوگت Microsoft.AspNetCore.Mvc.NewtonsoftJson را نصب کنید.
ب) سپس در کلاس Startup، باید این کتابخانه را به صورت یک سرویس جدید، با فراخوانی متد AddNewtonsoftJson، معرفی کرد:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddControllers() .AddNewtonsoftJson() // ... }
روش کار مستقیم با System.Text.Json
اگر در قسمتی از برنامهی خود نیاز به کار مستقیم با اشیاء JSON را داشته باشید و یا حتی بخواهید از این قابلیت در برنامههای کنسول و یا کتابخانهها نیز استفاده کنید، روش انتقال کدهایی که از Json.NET استفاده میکنند به System.Text.Json، به صورت زیر است:
public class Person { public string FirstName { get; set; } public string LastName { get; set; } public DateTime? BirthDay { get; set; } }
using System; using System.Text.Json.Serialization; namespace ConsoleApp { class Program { static void Main(string[] args) { Person person = JsonSerializer.Parse<Person>(...); string json = JsonSerializer.ToString(person); } } }
کلاس JsonSerializer دارای overloadهای زیر برای کار با متدهای Parse و ToString است:
namespace System.Text.Json.Serialization { public static class JsonSerializer { public static object Parse(ReadOnlySpan<byte> utf8Json, Type returnType, JsonSerializerOptions options = null); public static object Parse(string json, Type returnType, JsonSerializerOptions options = null); public static TValue Parse<TValue>(ReadOnlySpan<byte> utf8Json, JsonSerializerOptions options = null); public static TValue Parse<TValue>(string json, JsonSerializerOptions options = null); public static string ToString(object value, Type type, JsonSerializerOptions options = null); public static string ToString<TValue>(TValue value, JsonSerializerOptions options = null); } }
سفارشی سازی JsonSerializer جدید
اگر به امضای متدهای Parse و ToString کلاس JsonSerializer دقت کنید، دارای یک پارامتر اختیاری از نوع JsonSerializerOptions نیز هستند که به صورت زیر تعریف شدهاست:
public sealed class JsonSerializerOptions { public bool AllowTrailingCommas { get; set; } public int DefaultBufferSize { get; set; } public JsonNamingPolicy DictionaryKeyPolicy { get; set; } public bool IgnoreNullValues { get; set; } public bool IgnoreReadOnlyProperties { get; set; } public int MaxDepth { get; set; } public bool PropertyNameCaseInsensitive { get; set; } public JsonNamingPolicy PropertyNamingPolicy { get; set; } public JsonCommentHandling ReadCommentHandling { get; set; } public bool WriteIndented { get; set; } }
// Json.NET: var settings = new JsonSerializerSettings { NullValueHandling = NullValueHandling.Ignore }; string json = JsonConvert.SerializeObject(person, settings);
// JsonSerializer: var options = new JsonSerializerOptions { IgnoreNullValues = true }; string json = JsonSerializer.ToString(person, options);
در برنامههای ASP.NET Core که این نوع متدها در پشت صحنه فراخوانی میشوند، روش تنظیم JsonSerializerOptions به صورت زیر است:
services.AddControllers() .AddJsonOptions(options => options.JsonSerializerOptions.WriteIndented = true);
نگاشت نام ویژهی خواص در حین عملیات deserialization
در مثال فوق، فرض شدهاست که نام خاصیت BirthDay، دقیقا با اطلاعاتی که از رشتهی JSON دریافتی پردازش میشود، تطابق دارد. اگر این نام در اطلاعات دریافتی متفاوت است، میتوان از ویژگی JsonPropertyName برای تعریف این نگاشت استفاده کرد:
[JsonPropertyName("birthdate")] public DateTime? BirthDay { get; set; }
var options = new JsonSerializerOptions { PropertyNamingPolicy = JsonNamingPolicy.CamelCase }; string json = JsonSerializer.ToString(person, options);
در این بین اگر نمیخواهید خاصیتی در عملیات serialization و یا برعکس آن پردازش شود، میتوان از تعریف ویژگی [JsonIgnore] بر روی آن استفاده کرد.
HttpClient به عنوان جایگزینی برای HttpWebRequest API قدیمی، به همراه NET 4.5. ارائه شد و هدف آن یکپارچه کردن پیاده سازیهای متفاوت موجود به همراه ارائه راهحلی چندسکویی است که از WPF/UWP ، ASP.NET تا NET Core. و iOS/Android را نیز پشتیبانی میکند. تمام قابلیتهای جدید پروتکل HTTP مانند HTTP/2 نیز از این پس تنها به همراه این API ارائه میشوند.
در مطلب «روش استفادهی صحیح از HttpClient در برنامههای دات نت» با روش استفادهی تک وهلهای آن آشنا شدیم. در این مطلب نکات ویژهی دریافت فایلهای حجیم آنرا بررسی خواهیم کرد. بدون توجه به این نکات، یا OutOfMemoryException را دریافت خواهید کرد و یا پیش از پایان کار، با خطای Timeout این پروسه به پایان خواهد رسید.
مشکل اول: نیاز به تغییر Timeout پیش فرض
فرض کنید میخواهیم فایل حجیمی را با تنظیمات پیشفرض HttpClient دریافت کنیم:
در این حالت باتوجه به اینکه Timeout پیشفرض HttpClient به 100 ثانیه تنظیم شدهاست، اگر سرعت دریافت بالایی را نداشته باشید و نتوانید این فایل را پیش از 2 دقیقه دریافت کنید، برنامه با استثنای TaskCancelledException متوقف خواهد شد.
بنابراین اولین تغییر مورد نیاز، تنظیم صریح Timeout آن است:
مشکل دوم: دریافت استثنای OutOfMemoryExceptions
روش دریافت پیشفرض اطلاعات توسط HttpClient، نگهداری و بافر تمام آنها در حافظهی سیستم است. این روش برای اطلاعات کم حجم، مشکلی را به همراه نخواهد داشت. بنابراین در حین دریافت فایلهای چندگیگابایتی با آن، حتما با استثنای OutOfMemoryException مواجه خواهیم شد.
در این حالت برای رفع مشکل، از متد ReadAsStreamAsync آن استفاده میکنیم. به این ترتیب بجای یک آرایهی بزرگ از بایتها، با استریمی از آنها سر و کار داشته و به این صورت مشکل مواجه شدن با کمبود حافظه برطرف میشود.
مشکل: در این حالت اگر برنامه را اجرا کنید، تا پایان کار متد DownloadLargeFileAsync، حجم فایل دریافتی تغییری نخواهد کرد. یعنی هنوز هم کل فایل در حافظه بافر میشود و سپس استریم آن در اختیار FileStream نهایی برای نوشتن قرار خواهد گرفت.
علت اینجا است که متد client.GetAsync تا زمانیکه کل Response ارسالی از طرف سرور خوانده نشود (headers + content)، عملیات را سد کرده و منتظر میماند. بنابراین با این تغییرات عملا به نتیجهی دلخواه نرسیدهایم.
دریافت اطلاعات Header و سپس استریم کردن Content
چون متد client.GetAsync تا دریافت کامل headers + content متوقف میماند، میتوان به آن اعلام کرد تنها هدر را به صورت کامل دریافت کن و سپس باقیماندهی عملیات دریافت بدنهی Response را به صورت Stream در اختیار ادامهی برنامه قرار بده. برای اینکار نیاز است پارامتر HttpCompletionOption را تکمیل کرد:
پارامتر HttpCompletionOption.ResponseHeadersRead به متد GetAsync اعلام میکند که پس از خواندن هدر Response، ادامهی عملیات را در اختیار سطرهای بعدی کد قرار بده و عملیات را تا پایان خواندن کامل Response در حافظه، متوقف نکن.
مشکل سوم: برنامه در دریافت سومین فایل از یک سرور هنگ میکند.
تعداد اتصالات همزمانی را که میتوان توسط HttpClient به یک سرور گشود، محدود هستند. برای مثال این عدد در Full .NET Framework مساوی 2 است. بنابراین اگر اتصال سوم موازی را شروع کنیم، چون Timeout را به بینهایت تنظیم کردهایم، این قسمت از برنامه هیچگاه تکمیل نخواهد شد.
روش تنظیم تعداد اتصالات مجاز به یک سرور:
- در Full .NET Framework با تنظیم خاصیت ServicePointManager.DefaultConnectionLimit است که به 2 تنظیم شدهاست.
- این مورد در NET Core. توسط پارامتر HttpClientHandler و خاصیت MaxConnectionsPerServer آن تنظیم میشود:
البته مقدار پیشفرض آن int.MaxValue است که نسبت به حالت Full .NET Framework عدد بسیار بزرگتری است.
در مطلب «روش استفادهی صحیح از HttpClient در برنامههای دات نت» با روش استفادهی تک وهلهای آن آشنا شدیم. در این مطلب نکات ویژهی دریافت فایلهای حجیم آنرا بررسی خواهیم کرد. بدون توجه به این نکات، یا OutOfMemoryException را دریافت خواهید کرد و یا پیش از پایان کار، با خطای Timeout این پروسه به پایان خواهد رسید.
مشکل اول: نیاز به تغییر Timeout پیش فرض
فرض کنید میخواهیم فایل حجیمی را با تنظیمات پیشفرض HttpClient دریافت کنیم:
using System; using System.Net.Http; using System.Threading.Tasks; namespace HttpClientTips.LargeFiles { class Program { private static readonly HttpClient _client = new HttpClient(); static async Task Main(string[] args) { var bytes = await DownloadLargeFileAsync(); } public static async Task<byte[]> DownloadLargeFileAsync() { Console.WriteLine("Downloading a 4K content - too much bytes."); var response = await _client.GetAsync("http://downloads.4ksamples.com/downloads/sample-Elysium.2013.2160p.mkv"); var bytes = await response.Content.ReadAsByteArrayAsync(); return bytes; } } }
بنابراین اولین تغییر مورد نیاز، تنظیم صریح Timeout آن است:
private static readonly HttpClient _client = new HttpClient { Timeout = Timeout.InfiniteTimeSpan };
مشکل دوم: دریافت استثنای OutOfMemoryExceptions
روش دریافت پیشفرض اطلاعات توسط HttpClient، نگهداری و بافر تمام آنها در حافظهی سیستم است. این روش برای اطلاعات کم حجم، مشکلی را به همراه نخواهد داشت. بنابراین در حین دریافت فایلهای چندگیگابایتی با آن، حتما با استثنای OutOfMemoryException مواجه خواهیم شد.
namespace HttpClientTips.LargeFiles { class Program { private static readonly HttpClient _client = new HttpClient { Timeout = Timeout.InfiniteTimeSpan }; static async Task Main(string[] args) { await DownloadLargeFileAsync(); } public static async Task DownloadLargeFileAsync() { Console.WriteLine("Downloading a 4K content. too much bytes."); var response = await _client.GetAsync("http://downloads.4ksamples.com/downloads/sample-Elysium.2013.2160p.mkv"); using (var streamToReadFrom = await response.Content.ReadAsStreamAsync()) { string fileToWriteTo = Path.GetTempFileName(); Console.WriteLine($"Save path: {fileToWriteTo}"); using (var streamToWriteTo = File.Open(fileToWriteTo, FileMode.Create)) { await streamToReadFrom.CopyToAsync(streamToWriteTo); } } } } }
مشکل: در این حالت اگر برنامه را اجرا کنید، تا پایان کار متد DownloadLargeFileAsync، حجم فایل دریافتی تغییری نخواهد کرد. یعنی هنوز هم کل فایل در حافظه بافر میشود و سپس استریم آن در اختیار FileStream نهایی برای نوشتن قرار خواهد گرفت.
علت اینجا است که متد client.GetAsync تا زمانیکه کل Response ارسالی از طرف سرور خوانده نشود (headers + content)، عملیات را سد کرده و منتظر میماند. بنابراین با این تغییرات عملا به نتیجهی دلخواه نرسیدهایم.
دریافت اطلاعات Header و سپس استریم کردن Content
چون متد client.GetAsync تا دریافت کامل headers + content متوقف میماند، میتوان به آن اعلام کرد تنها هدر را به صورت کامل دریافت کن و سپس باقیماندهی عملیات دریافت بدنهی Response را به صورت Stream در اختیار ادامهی برنامه قرار بده. برای اینکار نیاز است پارامتر HttpCompletionOption را تکمیل کرد:
var response = await _client.GetAsync( "http://downloads.4ksamples.com/downloads/sample-Elysium.2013.2160p.mkv", HttpCompletionOption.ResponseHeadersRead);
مشکل سوم: برنامه در دریافت سومین فایل از یک سرور هنگ میکند.
تعداد اتصالات همزمانی را که میتوان توسط HttpClient به یک سرور گشود، محدود هستند. برای مثال این عدد در Full .NET Framework مساوی 2 است. بنابراین اگر اتصال سوم موازی را شروع کنیم، چون Timeout را به بینهایت تنظیم کردهایم، این قسمت از برنامه هیچگاه تکمیل نخواهد شد.
روش تنظیم تعداد اتصالات مجاز به یک سرور:
- در Full .NET Framework با تنظیم خاصیت ServicePointManager.DefaultConnectionLimit است که به 2 تنظیم شدهاست.
- این مورد در NET Core. توسط پارامتر HttpClientHandler و خاصیت MaxConnectionsPerServer آن تنظیم میشود:
private static readonly HttpClientHandler _handler = new HttpClientHandler { MaxConnectionsPerServer = int.MaxValue, // default for .NET Core UseDefaultCredentials = true }; private static readonly HttpClient _client = new HttpClient(_handler) { Timeout = Timeout.InfiniteTimeSpan };
اشتراکها
نگاهی به لیست کاری تیم C# 7
با تشکر
با یوزر ادمین لاگین شدم این ارور رو به من داد
با یوزر ادمین لاگین شدم این ارور رو به من داد
C:\>SQLCMD -S G510\MSSQLSERVER2012
Msg 18456, Level 14, State 1, Server G510\MSSQLSERVER2012, Line 1
Login failed for user 'G510\Administrator'.
نظرات مطالب
روش بهینه نمایش عکس در Xamarin Forms
بله، من هم زمانی از این افزونه استفاده میکردم. که البته الآن موضوعیت سابق رو نداره و بسیاری از امکاناتش الآن داخل خود Xamarin Forms هست.
۱- جدیدا خود Xamarin Forms Image میتونه gif نشون بده.
۲- زمانی که به یه Image یک Uri بدیدم، دیگه خودش Cache میکنه و هر سری از سرور نمیگیره.
۳- عملکرد Glide و Nuke تا دو برابر بهینهتر هست.
۴- در صورتی که قصد استفاده از Svg داشته باشیم هم ResizetizerNT اون رو پشت صحنه تبدیل به png میکنه.
۵- Image در خود Xamarin Forms الآن Font رو هم قبول میکنه، مثل FontAwsome و ...
اشتراکها
6.Visual Studio 2017 15.7 منتشر شد
This release contains the following improvements and enhancements:
- This release now installs Java™ Development Kit 8, Update 181 (JDK version 8u181).
These are the customer-reported issues addressed in 15.7.6:
- Visual C++ Redistributable 2017 does not report the install state in a specific registry location.
- In 15.7 users may see extensions load without all of their assets and cause VS to crash. This has been addressed for 15.7.6.
- Visual Studio 2017 version 15.7.5 crashes when opening a solution.