var values = Enumerable.Range(start: 1, count: 10).ToArray(); // 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 Console.WriteLine($"MultiplyAll: {MultiplyAll(values)}"); // MultiplyAll: 3628800 Console.WriteLine($"AddAll: {AddAll(values)}"); // AddAll: 55 static int MultiplyAll(params int[] values) => values switch { [] => 1, [var first, .. var rest] => first * MultiplyAll(rest) }; static int AddAll(params int[] elements) => elements switch { [] => 0, [var first, .. var rest] => first + AddAll(rest) };
من همیشه در مورد EF یک نظری داشتم و آن اینست که با اینکه یک ORM، یک هدف مهم را در نظر دارد و آن اینست که تا حد ممکن استانداردهایی را که بین تمامی دیتابیسها مشترک است، رعایت کند، ولی باز قابل قبول است اگر بگوییم که کاربران EF انتظار داشته باشند تا اطلاعات بیشتری در مورد sql server در آن نهفته باشد. از یک سو هر دو محصول مایکروسافت هستند و از سوی دیگر مطمئنا توسعه گران محصولات دات نت بیش از هر چیزی به sql server نگاه ویژهتری دارند. پس مایکروسافت در کنار حفظ آن ویژگیهای مشترک، باید به حفظ استانداردهای جدایی برای sql server هم باشد.
تعدادی از برنامه نویسان در هنگام ایجاد Domain Model کم لطفیهای زیادی را میکنند که یکی از آنها عدم کنترل نوع دادههای خود است. مثلا برای رشتهها هیچ محدودیتی را در نظر نمیگیرند. شاید در سمت کلاینت اینکار را انجام میدهند؛ ولی نکتهی مهم در طرف دیتابیس است که چگونه تعریف میشود. در این حالت (nvarchar(MAX در نظر گرفته میشود که به معنی اشاره به منطقه دوگیگابایتی از اطلاعات است. در نکات بعدی، قصد داریم این مرحله را یک گام به جلوتر پیش ببریم و آن هم ایجاد نوع دادههای بهینهتر در Sql Server است.
نکته مهم: بدیهی است که تغییرات زیر، ORM شما را تنها به sql server مقید میکند که بعدها در صورت تغییر دیتابیس نیاز به حذف موارد زیر را خواهید داشت؛ در غیر اینصورت به مشکل عدم ایجاد دیتابیس برخواهید خورد.
اولین مورد مهم بحث تاریخ و زمان است؛ وقتی ما یک نوع داده را تنها DateTime در نظر بگیریم، در Sql Server هم همین نوع داده وجود دارد و انتخاب میشود. ولی اگر شما واقعا نیازی به این نوع داده نداشته باشید چطور؟ در حال حاضر من بر روی یک برنامهی کارخانه کار میکنم که بخش کارمندان و گارگران آن سه داده زمانی زیر را شامل میشود:
public DateTime BirthDate { get; set; } public DateTime HireDate { get; set; } public DateTime? LeaveDate { get; set; }
حال به جدول زیر نگاه کنید که هر نوع داده چه مقدار فضا را به خود اختصاص میدهد:
SmallDateTime | 4 بایت |
DateTime | 8 بایت |
DateTime2 | 6 تا 8 بایت |
DateTimeOffset | 8 تا 10 بایت |
Date | 3 بایت |
Time | 3 تا 5 بایت |
از این جدول چه میفهمید؟ با یک نگاه میتوان فهمید که ساختار بالای من باید 24 بایت گرفته باشد؛ برای ساختاری که هم تاریخ و هم زمان (ساعت) را پشتیبانی میکند. ولی با نگاه دقیقتر به نام پراپرتیها این نکته روشن میشود که ما یک گپ Gap (فضای بیهوده) داریم چون زمان تولد، استخدام و ترک سازمان اصلا نیازی به ساعت ندارند و همان تاریخ کافی است. یعنی نوع Date با حجم کلی 9 بایت؛ که در نتیجه 15 بایت صرفه جویی در یک رکورد صورت خواهد گرفت.
پس کد بالا را به شکل زیر تغییر میدهم:
[Column(TypeName = "date")] public DateTime BirthDate { get; set; } [Column(TypeName = "date")] public DateTime HireDate { get; set; } [Column(TypeName = "date")] public DateTime? LeaveDate { get; set; }
خصوصیت Column از نسخه 4.5دات نت فریم ورک اضافه شده و در فضای نام System.ComponentModel.DataAnnotations.Schema قرار گرفته است.نوعهایی که در بالا با سایز متغیر هستند، به نسبت دقتی که برای آن تعیین میکنید، سایز میگیرند. مثل (time(0 که 3 بایت از حافظه را میگیرد. در صورتی که time معرفی کنید، به جای اینکه از شیء DateTime استفاده کنید، از شی Timespan استفاده کنید، تا در پشت صحنه از نوع داده time استفاده کند. در این حالت حداکثر حافظه یعنی 5 بایت را برخواهد داشت و بهترین حالت ممکن این هست که نیاز خود را بسنجید و خودتان دقت آن را مشخص کنید. دو شکل زیر نحوهی تعریف نوع زمان را مشخص میکنند. یکی حالت پیش فرض و دیگری انتخاب دقت:
public class Testtypes { public TimeSpan CloseTime { get; set; } public TimeSpan CloseTime2 { get; set; } } public class TestConfig : EntityTypeConfiguration<Testtypes> { public TestConfig() { this.Property(x => x.CloseTime2).HasPrecision(3); } }
مورد دوم در مورد دادههای اعشاری است:
float flExample=23.2f;
//real public float FloatData { get; set; } //real public Single SingleData { get; set; } //float public double DoubleData { get; set; }
4235.254
decimal d1=4545.112m;
modelBuilder.Entity<Class>().Property(object => object.property).HasPrecision(7, 3);
public class Testtypes { public Decimal Decimal1 { get; set; } public Decimal Decimal2 { get; set; } } public class TestConfig : EntityTypeConfiguration<Testtypes> { public TestConfig() { this.Property(x => x.Decimal2).HasPrecision(7, 3); } }
مورد سوم مبحث رشته هاست:
[StringLength(25)] public string FirstName { get; set; } [StringLength(30)] [Column(TypeName = "varchar")] public string EnProductTitle { get; set; } public string ArticleContent { get; set; } [Column(TypeName = "varchar(max)")] public string ArticleContentEn { get; set; }
this.Property(e => e.EnProductTitle).HasColumnType("VARCHAR").HasMaxLength(30);
modelBuilder.Properties<string>().Configure(c => c.HasColumnType("varchar")); //=========== یا modelBuilder.Properties<string>().Configure(c => c.IsUnicode(false));
//tinyInt public byte Age { get; set; } //smallInt public Int16 OldInt { get; set; } //int public int Int32 { get; set; } //Bigint public Int64 HighNumbers { get; set; }
public static void CreateUniqueIndex(this DbContext context, string tableName, string fieldName) { context.Database.ExecuteSqlCommand("CREATE UNIQUE INDEX [IX_Unique_" + tableName + "_" + fieldName + "] ON [" + tableName + "]([" + fieldName + "] ASC);"); }
public class MyDbMigrationsConfiguration : DbMigrationsConfiguration<MyContext> { public BlogDbMigrationsConfiguration() { AutomaticMigrationsEnabled = true; AutomaticMigrationDataLossAllowed = true; } protected override void Seed(MyContext context) { CreateUniqueIndex(context, "table1", "field1"); base.Seed(context); } }
برای حل این مشکل و تبدیل کدهای فوق به کدهایی Refactoring friendly، نیاز است نام جدول به صورت خودکار از DbContext دریافت شود. همچنین نام خاصیت یا فیلد نیز به صورت strongly typed قابل تعریف باشد.
کدهای کامل نمونه بهبود یافته را در ذیل مشاهده میکنید:
using System; using System.Data.Entity; using System.Data.Entity.Infrastructure; using System.Data.Objects; using System.Linq; using System.Linq.Expressions; using System.Text.RegularExpressions; namespace General { public static class ContextExtensions { public static string GetTableName<T>(this DbContext context) where T : class { ObjectContext objectContext = ((IObjectContextAdapter)context).ObjectContext; return objectContext.GetTableName<T>(); } public static string GetTableName<T>(this ObjectContext context) where T : class { var sql = context.CreateObjectSet<T>().ToTraceString(); var regex = new Regex("FROM (?<table>.*) AS"); var match = regex.Match(sql); string table = match.Groups["table"].Value; return table .Replace("`", string.Empty) .Replace("[", string.Empty) .Replace("]", string.Empty) .Replace("dbo.", string.Empty) .Trim(); } private static bool hasUniqueIndex(this DbContext context, string tableName, string indexName) { var sql = "SELECT count(*) FROM INFORMATION_SCHEMA.TABLE_CONSTRAINTS where table_name = '" + tableName + "' and CONSTRAINT_NAME = '" + indexName + "'"; var result = context.Database.SqlQuery<int>(sql).FirstOrDefault(); return result > 0; } private static void createUniqueIndex(this DbContext context, string tableName, string fieldName) { var indexName = "IX_Unique_" + tableName + "_" + fieldName; if (hasUniqueIndex(context, tableName, indexName)) return; var sql = "ALTER TABLE [" + tableName + "] ADD CONSTRAINT [" + indexName + "] UNIQUE ([" + fieldName + "])"; context.Database.ExecuteSqlCommand(sql); } public static void CreateUniqueIndex<TEntity>(this DbContext context, Expression<Func<TEntity, object>> fieldName) where TEntity : class { var field = ((MemberExpression)fieldName.Body).Member.Name; createUniqueIndex(context, context.GetTableName<TEntity>(), field); } } }
توضیحات
متد GetTableName ، به کمک SQL تولیدی حین تعریف جدول متناظر با کلاس جاری، نام جدول را با استفاده از عبارات باقاعده جدا کرده و باز میگرداند. به این ترتیب به دقیقترین نامی که واقعا جهت تولید جدول مورد استفاده قرار گرفته است خواهیم رسید.
در مرحله بعد آن، همان متد createUniqueIndex ابتدای بحث را ملاحظه میکنید. در اینجا جهت حفظ سازگاری بین SQL Server کامل و SQL CE از UNIQUE CONSTRAINT استفاده شده است که همان کار ایجاد ایندکس منحصربفرد را نیز انجام میدهد. به علاوه مزیت دیگر آن امکان دسترسی به تعاریف قید اضافه شده توسط view ایی به نام INFORMATION_SCHEMA.TABLE_CONSTRAINTS است که در نگارشهای مختلف SQL Server به یک نحو تعریف گردیده و قابل دسترسی است. از این view در متد hasUniqueIndex جهت بررسی تکراری نبودن UNIQUE CONSTRAINT در حال تعریف، استفاده میشود. اگر این قید پیشتر تعریف شده باشد، دیگر سعی در تعریف مجدد آن نخواهد شد.
متد CreateUniqueIndex تعریف شده در انتهای کلاس فوق، امکان دریافت نام خاصیتی از TEntity را به صورت strongly typed میسر میسازد.
اینبار برای تعریف یک قید و یا ایندکس منحصربفرد بر روی خاصیتی مشخص در متد Seed، تنها کافی است بنویسیم:
context.CreateUniqueIndex<User>(x=>x.Name);
مشکل در جمع کل
new PdfReport().DocumentPreferences(doc => { doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft); doc.Orientation(PageOrientation.Portrait); doc.PageSize(PdfPageSize.A4); doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = _company, Application = "نرم افزار ", Keywords = "سود فاکتورها", Subject = "سود فاکتورها", Title = "سود فاکتورها" }); }) .DefaultFonts(fonts => { fonts.Path(Path.Combine(Environment.CurrentDirectory, @"fonts\irsans.ttf"), Path.Combine(Environment.CurrentDirectory, @"fonts\verdana.ttf")); fonts.Size(8); }) .PagesFooter(footer => { footer.DefaultFooter(DateTimeHelper.ToPersianShortDateString(DateTime.Now,true,true)); }) .PagesHeader(header => { header.HtmlHeader(rptHeader => { // Register fonts and styles var styleSheet = new iTextSharp.text.html.simpleparser.StyleSheet(); iTextSharp.text.FontFactory.Register(Path.Combine(Environment.CurrentDirectory, @"fonts\BFARNAZ.TTF"), "Farnaz"); styleSheet.LoadStyle("report-header", "size", "12pt"); styleSheet.LoadStyle("report-header", "font-family", "Farnaz"); iTextSharp.text.FontFactory.Register(Path.Combine(Environment.CurrentDirectory, @"fonts\BNAZANIN.TTF"), "Bnazanin"); styleSheet.LoadStyle("report-desc", "size", "12pt"); styleSheet.LoadStyle("report-desc", "font-family", "Bnazanin"); rptHeader.PageHeaderProperties(new HeaderBasicProperties { RunDirection = PdfRunDirection.RightToLeft, HorizontalAlignment = PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Center, ShowBorder = false, PdfFont = header.PdfFont, StyleSheet = styleSheet }); rptHeader.AddPageHeader(pageHeader => { var title = "سود فاکتورها"; var companyName = string.Concat("شرکت / فروشگاه ", _company); var financialYear = string.Concat("سال مالی ", _financialPeriod.GetCurrentFinancialPeriodTitle()); return string.Format(@" <table cellpadding='0' cellspacing='0' class='report-header'> <tr> <td>{0}</td> </tr> <tr> <td>{1}</td> </tr> <tr> <td>{2}</td> </tr> </table> <table cellpadding='0' cellspacing='0' class='report-desc'> <tr> <td align='left' width='10%'>{3}</td><td align='left' width='10%'>از تاریخ:</td> <td align='left' width='65%'>{4}</td><td align='left' width='15%'>از شماره:</td> </tr> <tr> <td align='left' width='10%'>{5}</td> <td align='left' width='10%'>تا تاریخ:</td> <td align='left' width='65%'>{6}</td> <td align='left' width='15%'>تا شماره:</td> </tr> </table> " , title, companyName, financialYear, DateTimeHelper.ToPersianShortDateString(_fromDate), _fromNumber, DateTimeHelper.ToPersianShortDateString(_toDate), _toNumber ); }); }); }) .MainTableTemplate(template => { template.CustomTemplate(new GrayTemplate()); }) .MainTablePreferences(table => { table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative); table.NumberOfDataRowsPerPage(0); }) .MainTableDataSource(dataSource => { var factorsProfitItems = FactorsProfitItems.Select(g => new { Number = g.Number, SaleDate = g.SaleDate, Customer = g.Customer, Description = g.Description, FactorProfit = g.FactorProfit, Discount = g.Discount, RealProfit = g.RealProfit }); dataSource.StronglyTypedList(factorsProfitItems); }) .MainTableColumns(columns => { columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<FactorsProfitItemPrintViewModel>(x => x.Number); column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(0); column.Width(1); column.HeaderCell("ش فاکتور"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<FactorsProfitItemPrintViewModel>(x => x.SaleDate); column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left); column.IsVisible(true); column.Order(1); column.Width(1); column.ColumnItemsTemplate(template => { template.TextBlock(); template.DisplayFormatFormula(obj => DateTimeHelper.ToPersianShortDateString((DateTime)obj)); }); column.HeaderCell("تاریخ"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<FactorsProfitItemPrintViewModel>(x => x.Customer); column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left); column.IsVisible(true); column.Order(2); column.Width(1.5f); column.HeaderCell("مشتری"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<FactorsProfitItemPrintViewModel>(x => x.Description); column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(3); column.Width(2); column.HeaderCell("شرح"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<FactorsProfitItemPrintViewModel>(x => x.FactorProfit); column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Right); column.IsVisible(true); column.Order(4); column.Width(1); column.ColumnItemsTemplate(template => { template.TextBlock(); template.DisplayFormatFormula(obj => string.Format("{0:n0}", obj)); }); column.AggregateFunction(aggregateFunction => { aggregateFunction.NumericAggregateFunction(AggregateFunction.Sum); aggregateFunction.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj)); }); column.HeaderCell("سود فاکتور"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<FactorsProfitItemPrintViewModel>(x => x.Discount); column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Right); column.IsVisible(true); column.Order(5); column.Width(1); column.ColumnItemsTemplate(template => { template.TextBlock(); template.DisplayFormatFormula(obj => string.Format("{0:n0}", obj)); }); column.AggregateFunction(aggregateFunction => { aggregateFunction.NumericAggregateFunction(AggregateFunction.Sum); aggregateFunction.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj)); }); column.HeaderCell("تخفیف"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<FactorsProfitItemPrintViewModel>(x => x.RealProfit); column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Right); column.IsVisible(true); column.Order(6); column.Width(1); column.ColumnItemsTemplate(template => { template.TextBlock(); template.DisplayFormatFormula(obj => string.Format("{0:n0}", obj)); }); column.AggregateFunction(aggregateFunction => { aggregateFunction.NumericAggregateFunction(AggregateFunction.Sum); aggregateFunction.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj)); }); column.HeaderCell("سود خالص"); }); }) .MainTableSummarySettings(summarySettings => { summarySettings.OverallSummarySettings("جمع کل"); summarySettings.PreviousPageSummarySettings("نقل از صفحه قبل"); summarySettings.PageSummarySettings("جمع کل صفحه"); }) .MainTableEvents(events => { events.DataSourceIsEmpty(message: "داده ای جهت نمایش وجود ندارد."); events.CellCreated(args => { args.Cell.BasicProperties.CellPadding = 4f; }); events.MainTableAdded(args => { var taxTable = new PdfGrid(3); // Create a clone of the MainTable's structure taxTable.RunDirection = 3; taxTable.SetWidths(new float[] { 3, 3, 3 }); taxTable.WidthPercentage = 100f; taxTable.SpacingBefore = 60f; taxTable.AddSimpleRow( (data, cellProperties) => { data.Value = "امضاء تنظیم کننده"; cellProperties.ShowBorder = false; cellProperties.PdfFont = args.PdfFont; }, (data, cellProperties) => { data.Value = "امضاء حسابدار"; cellProperties.ShowBorder = false; cellProperties.PdfFont = args.PdfFont; }, (data, cellProperties) => { data.Value = "امضاء مدیرعامل"; cellProperties.ShowBorder = false; cellProperties.PdfFont = args.PdfFont; }); args.PdfDoc.Add(taxTable); }); }) .Export(export => { export.ToExcel("خروجی اکسل"); export.ToCsv("خروجی CSV"); export.ToXml("خروجی XML"); }) .Generate(data => data.AsPdfFile(_documentSource));
بررسی زبان Go برای توسعه دهندگان #C
A Tour of Go (golang) for the C# Developer
Learning other programming languages enhances our work in our primary language. From the perspective of a C# developer, the Go language (golang) has many interesting ideas. Go is opinionated on some things (such as where curly braces go and what items are capitalized). Declaring an unused variable causes a compile failure; the use of "blank identifiers" (or "discards" in C#) are common. Concurrency is baked right in to the language through goroutines and channels. Programming by exception is discouraged; it's actually called a "panic" in Go. Instead, errors are treated as states to be handled like any other data state. We'll explore these features (and others) by building an application that uses concurrent operations to get data from a service. These ideas make us think about the way we program and how we can improve our day-to-day work (in C# or elsewhere).
0:00 Welcome to Go
2:40 Step 1: Basics
12:20 Step 2: Calling a web service
23:35 Step 3: Parsing JSON
36:26 Step 4: "for" loops
41:00 Step 5: Interfaces and methods
50:05 Step 6: Time and Args
55:10 Step 7: Concurrency
1:07:10 Step 8: Errors
1:14:40 Step 9: Concurrency and errors
1:24:35 Where to go next
ASP.NET MVC #21
آشنایی با تکنیکهای Ajax در ASP.NET MVC
اهمیت آشنایی با Ajax، ارائه تجربه کاربری بهتری از برنامههای وب، به مصرف کنندگان نهایی آن میباشد. به این ترتیب میتوان درخواستهای غیرهمزمانی (asynchronous) را با فرمت XML یا Json به سرور ارسال کرد و سپس نتیجه نهایی را که حجم آن نسبت به یک صفحه کامل بسیار کمتر است، به کاربر ارائه داد. غیرهمزمان بودن درخواستها سبب میشود تا ترد اصلی رابط کاربری برنامه قفل نشده و کاربر در این بین میتواند به سایر امور خود بپردازد. به این ترتیب میتوان برنامههای وبی را که شبیه به برنامههای دسکتاپ هستند تولید نمود؛ کل صفحه مرتبا به سرور ارسال نمیشود، flickering و چشمک زدن صفحه کاهش خواهد یافت (چون نیازی به ترسیم مجدد کل صفحه نخواهد بود و عموما قسمتی جزئی از یک صفحه به روز میشود) یا بدون نیاز به ارسال کل صفحه به سرور، به کاربری خواهیم گفت که آیا اطلاعاتی که وارد کرده است معتبر میباشد یا نه (نمونهای از آن را در قسمت Remote validation اعتبار سنجی اطلاعات ملاحظه نمودید).
مروری بر محتویات پوشه Scripts یک پروژه جدید ASP.NET MVC در ویژوال استودیو
با ایجاد هر پروژه ASP.NET MVC جدیدی در ویژوال استودیو، یک سری اسکریپت هم به صورت خودکار در پوشه Scripts آن اضافه میشوند. تعدادی از این فایلها توسط مایکروسافت پیاده سازی شدهاند. برای مثال:
MicrosoftAjax.debug.js
MicrosoftAjax.js
MicrosoftMvcAjax.debug.js
MicrosoftMvcAjax.js
MicrosoftMvcValidation.debug.js
MicrosoftMvcValidation.js
این فایلها از ASP.NET MVC 3 به بعد، صرفا جهت سازگاری با نگارشهای قبلی قرار دارند و استفاده از آنها اختیاری است. بنابراین با خیال راحت آنها را delete کنید! روش توصیه شده جهت پیاده سازی ویژگیهای Ajax ایی، استفاده از کتابخانههای مرتبط با jQuery میباشد؛ از این جهت که 100ها افزونه برای کار با آن توسط گروه وسیعی از برنامه نویسها در سراسر دنیا تاکنون تهیه شده است. به علاوه فریم ورک jQuery تنها منحصر به اعمال Ajax ایی نیست و از آن جهت دستکاری DOM (document object model) و CSS صفحه نیز میتوان استفاده کرد. همچنین حجم کمی نیز داشته، با انواع و اقسام مرورگرها سازگار است و مرتبا هم به روز میشود.
در این پوشه سه فایل دیگر پایه کتابخانه jQuery نیز قرار دارند:
jquery-xyz-vsdoc.js
jquery-xyz.js
jquery-xyz.min.js
فایل vsdoc برای ارائه نهایی برنامه طراحی نشده است. هدف از آن ارائه Intellisense بهتری از jQuery در VS.NET میباشد. فایلی که باید به کلاینت ارائه شود، فایل min یا فشرده شده آن است. اگر به آن نگاهی بیندازیم به نظر obfuscated مشاهده میشود. علت آن هم حذف فواصل، توضیحات و همچنین کاهش طول متغیرها است تا اندازه فایل نهایی به حداقل خود کاهش پیدا کند. البته این فایل از دیدگاه مفسر جاوا اسکریپت یک مرورگر، فایل بینقصی است!
اگر علاقمند هستید که سورس اصلی jQuery را مطالعه کنید، به فایل jquery-xyz.js مراجعه نمائید.
محل الحاق اسکریپتهای عمومی مورد نیاز برنامه نیز بهتر است در فایل master page یا layout برنامه باشد که به صورت پیش فرض اینکار انجام شده است.
سایر فایلهای اسکریپتی که در این پوشه مشاهده میشوند، یک سری افزونه عمومی یا نوشته شده توسط تیم ASP.NET MVC برفراز jQuery هستند.
به چهار نکته نیز حین استفاده از اسکریپتهای موجود باید دقت داشت:
الف) همیشه از متد Url.Content همانند تعاریفی که در فایل Views\Shared\_Layout.cshtml مشاهده میکنید، برای مشخص سازی مسیر ریشه سایت، استفاده نمائید. به این ترتیب صرفنظر از آدرس جاری صفحه، همواره آدرس صحیح قرارگیری پوشه اسکریپتها در صفحه ذکر خواهد شد.
ب) ترتیب فایلهای js مهم هستند. ابتدا باید کتابخانه اصلی jQuery ذکر شود و سپس افزونههای آنها.
ج) اگر اسکریپتهای jQuery در فایل layout سایت تعریف شدهاند؛ نیازی به تعریف مجدد آنها در Viewهای سایت نیست.
د) اگر View ایی به اسکریپت ویژهای جهت اجرا نیاز دارد، بهتر است آنرا به شکل یک section داخل view تعریف کرد و سپس به کمک متد RenderSection این قسمت را در layout سایت مقدار دهی نمود. مثالی از آنرا در قسمت 20 این سری مشاهده نمودید (افزودن نمایش جمع هر ستون گزارش).
یک نکته
اگر آخرین به روز رسانیهای ASP.NET MVC را نیز نصب کرده باشید، فایلی به نام packages.config به صورت پیش فرض به هر پروژه جدید ASP.NET MVC اضافه میشود. به این ترتیب VS.NET به کمک NuGet این امکان را خواهد یافت تا شما را از آخرین به روز رسانیهای این کتابخانهها مطلع کند.
آشنایی با Ajax Helpers توکار ASP.NET MVC
اگر به تعاریف خواص و متدهای کلاس WebViewPage دقت کنیم:
using System;
namespace System.Web.Mvc
{
public abstract class WebViewPage<TModel> : WebViewPage
{
protected WebViewPage();
public AjaxHelper<TModel> Ajax { get; set; }
public HtmlHelper<TModel> Html { get; set; }
public TModel Model { get; }
public ViewDataDictionary<TModel> ViewData { get; set; }
public override void InitHelpers();
protected override void SetViewData(ViewDataDictionary viewData);
}
}
علاوه بر خاصیت Html که وهلهای از آن امکان دسترسی به Html helpers توکار ASP.NET MVC را در یک View فراهم میکند، خاصیتی به نام Ajax نیز وجود دارد که توسط آن میتوان به تعدادی متد AjaxHelper توکار دسترسی داشت. برای مثال توسط متد Ajax.ActionLink میتوان قسمتی از صفحه را به کمک ویژگیهای Ajax، به روز رسانی کرد.
مثالی در مورد به روز رسانی قسمتی از صفحه به کمک متد Ajax.ActionLink
ابتدا نیاز است فایل Views\Shared\_Layout.cshtml را اندکی ویرایش کرد. برای این منظور سطر الحاق jquery.unobtrusive-ajax.min.js را به فایل layout برنامه اضافه نمائید (اگر این سطر اضافه نشود، متد Ajax.ActionLink همانند یک لینک معمولی رفتار خواهد کرد):
<head>
<title>@ViewBag.Title</title>
<link href="@Url.Content("~/Content/Site.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
<script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery-1.5.1.min.js")" type="text/javascript"></script>
<script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.unobtrusive-ajax.min.js")" type="text/javascript"></script>
</head>
سپس مدل ساده و منبع داده زیر را نیز به پروژه اضافه کنید:
namespace MvcApplication18.Models
{
public class Employee
{
public int Id { set; get; }
public string Name { set; get; }
}
}
using System.Collections.Generic;
namespace MvcApplication18.Models
{
public static class EmployeeDataSource
{
public static IList<Employee> CreateEmployees()
{
var list = new List<Employee>();
for (int i = 0; i < 1000; i++)
{
list.Add(new Employee { Id = i + 1, Name = "name " + i });
}
return list;
}
}
}
در ادامه کنترلر جدیدی را به برنامه با محتوای زیر اضافه کنید:
using System.Linq;
using System.Web.Mvc;
using MvcApplication18.Models;
namespace MvcApplication18.Controllers
{
public class HomeController : Controller
{
[HttpGet]
public ActionResult Index()
{
return View();
}
[HttpPost] //for IE-8
public ActionResult EmployeeInfo(int? id)
{
if (!Request.IsAjaxRequest())
return View("Error");
if (!id.HasValue)
return View("Error");
var list = EmployeeDataSource.CreateEmployees();
var data = list.Where(x => x.Id == id.Value).FirstOrDefault();
if (data == null)
return View("Error");
return PartialView(viewName: "_EmployeeInfo", model: data);
}
}
}
بر روی متد Index کلیک راست کرده و گزینه Add view را انتخاب کنید. یک View خالی را به آن اضافه نمائید. همچنین بر روی متد EmployeeInfo کلیک راست کرده و با انتخاب گزینه Add view در صفحه ظاهر شده یک partial view را اضافه نمائید. جهت تمایز بین partial view و view هم بهتر است نام partial view با یک underline شروع شود.
کدهای partial view مورد نظر را به نحو زیر تغییر دهید:
@model MvcApplication18.Models.Employee
<strong>Name:</strong> @Model.Name
سپس کدهای View متناظر با متد Index را نیز به صورت زیر اعمال کنید:
@{
ViewBag.Title = "Index";
}
<h2>
Index</h2>
<div id="EmployeeInfo">
@Ajax.ActionLink(
linkText: "Get Employee-1 info",
actionName: "EmployeeInfo",
controllerName: "Home",
routeValues: new { id = 1 },
ajaxOptions: new AjaxOptions
{
HttpMethod = "POST",
InsertionMode = InsertionMode.Replace,
UpdateTargetId = "EmployeeInfo",
LoadingElementId = "Progress"
})
</div>
<div id="Progress" style="display: none">
<img src="@Url.Content("~/Content/images/loading.gif")" alt="loading..." />
</div>
توضیحات جزئیات کدهای فوق
متد Ajax.ActionLink لینکی را تولید میکند که با کلیک کاربر بر روی آن، اطلاعات اکشن متد واقع در کنترلری مشخص، به کمک ویژگیهای jQuery Ajax دریافت شده و سپس در مقصدی که توسط UpdateTargetId مشخص میگردد، بر اساس مقدار InsertionMode، درج خواهد شد (میتواند قبل از آن درج شود یا پس از آن و یا اینکه کل محتوای مقصد را بازنویسی کند). HttpMethod آن هم به POST تنظیم شده تا با IE مشکلی نباشد. از این جهت که IE پیغامهای GET را کش میکند و مساله ساز خواهد شد. توسط پارامتر routeValues، آرگومان مورد نظر به متد EmployeeInfo ارسال خواهد شد.
به علاوه یکی دیگر از خواص کلاس AjaxOptions، برای معرفی حالت بروز خطایی در سمت سرور به نام OnFailure در نظر گرفته شده است. در اینجا میتوان نام یک متد JavaScript ایی را مشخص کرده و پیغام خطای عمومی را در صورت فراخوانی آن به کاربر نمایش داد. یا توسط خاصیت Confirm آن میتوان یک پیغام را پیش از ارسال اطلاعات به سرور به کاربر نمایش داد.
به این ترتیب در مثال فوق، id=1 به متد EmployeeInfo به صورت غیرهمزمان ارسال میگردد. سپس کارمندی بر این اساس یافت شده و در ادامه partial view مورد نظر بر اساس اطلاعات کاربر مذکور، رندر خواهد شد. نتیجه کار، در یک div با id مساوی EmployeeInfo درج میگردد (InsertionMode.Replace). متد Ajax.ActionLink از این جهت داخل div تعریف شدهاست که پس از کلیک کاربر و جایگزینی محتوا، محو شود. اگر نیازی به محو آن نبود، آنرا خارج از div تعریف کنید.
عملیات دریافت اطلاعات از سرور ممکن است مدتی طول بکشد (برای مثال دریافت اطلاعات از بانک اطلاعاتی). به همین جهت بهتر است در این بین از تصاویری که نمایش دهنده انجام عملیات است، استفاده شود. برای این منظور یک div با id مساوی Progress تعریف شده و id آن به LoadingElementId انتساب داده شده است. این div با توجه به display: none آن، در ابتدای امر به کاربر نمایش داده نخواهد شد؛ در آغاز کار دریافت اطلاعات از سرور توسط متد Ajax.ActionLink نمایان شده و پس از خاتمه کار مجددا مخفی خواهد شد.
به علاوه اگر به کدهای فوق دقت کرده باشید، از متد Request.IsAjaxRequest نیز استفاده شده است. به این ترتیب میتوان تشخیص داد که آیا درخواست رسیده از طرف jQuery Ajax صادر شده است یا خیر. البته آنچنان روش قابل ملاحظهای نیست؛ چون امکان دستکاری Http Headers همیشه وجود دارد؛ اما بررسی آن ضرری ندارد. البته این نوع بررسیها را در ASP.NET MVC بهتر است تبدیل به یک فیلتر سفارشی نمود؛ به این ترتیب حجم if و else نویسی در متدهای کنترلرها به حداقل خواهد رسید. برای مثال:
[AttributeUsage(AttributeTargets.Class|AttributeTargets.Method)]
public class AjaxOnlyAttribute : ActionFilterAttribute
{
public override void OnActionExecuting(ActionExecutingContext filterContext)
{
if (filterContext.HttpContext.Request.IsAjaxRequest())
{
base.OnActionExecuting(filterContext);
}
else
{
throw new InvalidOperationException("This operation can only be accessed via Ajax requests");
}
}
}
و برای استفاده از آن خواهیم داشت:
[AjaxOnly]
public ActionResult SomeAjaxAction()
{
return Content("Hello!");
}
در مورد کلمه unobtrusive در قسمت بررسی نحوه اعتبار سنجی اطلاعات، توضیحاتی را ملاحظه نمودهاید. در اینجا نیز از ویژگیهای data-* برای معرفی پارامترهای مورد نیاز حین ارسال اطلاعات به سرور، استفاده میگردد. برای مثال خروجی متد Ajax.ActionLink به شکل زیر است. به این ترتیب امکان حذف کدهای جاوا اسکریپت از صفحه فراهم میشود و توسط یک فایل jquery.unobtrusive-ajax.min.js که توسط تیم ASP.NET MVC تهیه شده، اطلاعات مورد نیاز به سرور ارسال خواهد گردید:
<a data-ajax="true" data-ajax-loading="#Progress" data-ajax-method="POST"
data-ajax-mode="replace" data-ajax-update="#EmployeeInfo"
href="/Home/EmployeeInfo/1">Get Employee-1 info</a>
در کل این روش قابلیت نگهداری بهتری نسبت به روش اسکریپت نویسی مستقیم داخل صفحات را به همراه دارد. به علاوه جدا سازی افزونه اسکریپت وفق دهنده این اطلاعات با متد jQuery.Ajax از صفحه جاری، که امکان کش شدن آنرا به سادگی میسر میسازد.
به روز رسانی اطلاعات قسمتی از صفحه بدون استفاده از متد Ajax.ActionLink
الزامی به استفاده از متد Ajax.ActionLink و فایل jquery.unobtrusive-ajax.min.js وجود ندارد. اینکار را مستقیما به کمک jQuery نیز میتوان به نحو زیر انجام داد:
<a href="#" onclick="LoadEmployeeInfo()">Get Employee-1 info</a>
@section javascript
{
<script type="text/javascript">
function LoadEmployeeInfo() {
showProgress();
$.ajax({
type: "POST",
url: "/Home/EmployeeInfo",
data: JSON.stringify({ id: 1 }),
contentType: "application/json; charset=utf-8",
dataType: "json",
// controller is returning a simple text, not json
complete: function (xhr, status) {
var data = xhr.responseText;
if (status === 'error' || !data) {
//handleError
}
else {
$('#EmployeeInfo').html(data);
}
hideProgress();
}
});
}
function showProgress() {
$('#Progress').css("display", "block");
}
function hideProgress() {
$('#Progress').css("display", "none");
}
</script>
}
توضیحات:
توسط متد jQuery.Ajax نیز میتوان درخواستهای Ajax ایی خود را به سرور ارسال کرد. در اینجا type نوع http verb مورد نظر را مشخص میکند که به POST تنظیم شده است. Url آدرس کنترلر را دریافت میکند. البته حین استفاده از متد توکار Ajax.ActionLink، این لینک به صورت خودکار بر اساس تعاریف مسیریابی برنامه تنظیم میشود. اما در صورت استفاده مستقیم از jQuery.Ajax باید دقت داشت که با تغییر تعاریف مسیریابی برنامه نیاز است تا این Url نیز به روز شود.
سه سطر بعدی نوع اطلاعاتی را که باید به سرور POST شوند مشخص میکند. نوع json است و همچنین contentType آن برای ارسال اطلاعات یونیکد ضروری است. از متد JSON.stringify برای تبدیل اشیاء به رشته کمک گرفتهایم. این متد در تمام مرورگرهای امروزی به صورت توکار پشتیبانی میشود و استفاده از آن سبب خواهد شد تا اطلاعات به نحو صحیحی encode شده و به سرور ارسال شوند. بنابراین این رشته ارسالی اطلاعات را به صورت دستی تهیه نکنید؛ چون کاراکترهای زیادی هستند که ممکن است مشکل ساز شده و باید پیش از ارسال به سرور اصطلاحا escape یا encode شوند.
متداول است از پارامتر success برای دریافت نتیجه عملیات متد jQuery.Ajax استفاده شود. اما در اینجا از پارامتر complete آن استفاده شده است. علت هم اینجا است که return PartialView یک رشته را بر میگرداند. پارامتر success انتظار دریافت خروجی از نوع json را دارد. به همین جهت در این مثال خاص باید از پارامتر complete استفاده کرد تا بتوان به رشته بدون فرمت خروجی بدون مشکل دسترسی پیدا کرد.
به علاوه چون از یک section برای تعریف اسکریپتهای مورد نیاز استفاده کردهایم، برای درج خودکار آن در هدر صفحه باید قسمت هدر فایل layout برنامه را به صورت زیر مقدار دهی کرد:
@RenderSection("javascript", required: false)
دسترسی به اطلاعات یک مدل در View، به کمک jQuery Ajax
اگر جزئی از صفحه که قرار است به روز شود، پیچیده است، روش استفاده از partial viewها توصیه میشود؛ برای مثال میتوان اطلاعات یک مدل را به همراه یک گرید کامل از اطلاعات، رندر کرد و سپس در صفحه درج نمود. اما اگر تنها به اطلاعات چند خاصیت از مدلی نیاز داشتیم، میتوان از روشهایی با سربار کمتر نیز استفاده کرد. برای مثال متد جدید زیر را به کنترلر Home اضافه کنید:
[HttpPost] //for IE-8
public ActionResult EmployeeInfoData(int? id)
{
if (!Request.IsAjaxRequest())
return Json(false);
if (!id.HasValue)
return Json(false);
var list = EmployeeDataSource.CreateEmployees();
var data = list.Where(x => x.Id == id.Value).FirstOrDefault();
if (data == null)
return Json(false);
return Json(data);
}
سپس View برنامه را نیز به نحو زیر تغییر دهید:
<a href="#" onclick="LoadEmployeeInfoData()">Get Employee-2 info</a>
@section javascript
{
<script type="text/javascript">
function LoadEmployeeInfoData() {
showProgress();
$.ajax({
type: "POST",
url: "/Home/EmployeeInfoData",
data: JSON.stringify({ id: 1 }),
contentType: "application/json; charset=utf-8",
dataType: "json",
// controller is returning the json data
success: function (result) {
if (result) {
alert(result.Id + ' - ' + result.Name);
}
hideProgress();
},
error: function (result) {
alert(result.status + ' ' + result.statusText);
hideProgress();
}
});
}
function showProgress() {
$('#Progress').css("display", "block");
}
function hideProgress() {
$('#Progress').css("display", "none");
}
</script>
}
در این مثال، کنترلر برنامه، اطلاعات مدل را تبدیل به Json کرده و بازگشت خواهد داد. سپس میتوان به اطلاعات این مدل و خواص آن در View برنامه، در پارامتر success متد jQuery.Ajax، مطابق کدهای فوق دسترسی یافت. اینبار چون خروجی کنترلر تعریف شده از نوع Json است، امکان استفاده از پارامتر success فراهم شده است. همه چیز هم در اینجا خودکار است؛ تبدیل یک شیء به Json و برعکس.
یک نکته: اگر نوع متد کنترلر، HttpGet باشد، نیاز خواهد بود تا پارامتر دوم متد بازگشت Json، مساوی JsonRequestBehavior.AllowGet قرار داده شود.
ارسال اطلاعات فرمها به سرور، به کمک ویژگیهای Ajax
متد کمکی توکار دیگری به نام Ajax.BeginForm در ASP.NET MVC وجود دارد که کار ارسال غیرهمزمان اطلاعات یک فرم را به سرور انجام داده و سپس اطلاعاتی را از سرور دریافت و قسمتی از صفحه را به روز خواهد کرد. مکانیزم کاری کلی آن بسیار شبیه به متد Ajax.ActionLink میباشد. در ادامه با تکمیل مثال قسمت جاری، به بررسی این ویژگی خواهیم پرداخت.
ابتدا متد جستجوی زیر را به کنترلر برنامه اضافه کنید:
[HttpPost] //for IE-8
public ActionResult SearchEmployeeInfo(string data)
{
if (!Request.IsAjaxRequest())
return Content(string.Empty);
if (string.IsNullOrWhiteSpace(data))
return Content(string.Empty);
var employeesList = EmployeeDataSource.CreateEmployees();
var list = employeesList.Where(x => x.Name.Contains(data)).ToList();
if (list == null || !list.Any())
return Content(string.Empty);
return PartialView(viewName: "_SearchEmployeeInfo", model: list);
}
سپس بر روی نام متد کلیک راست کرده و گزینه add view را انتخاب کنید. در صفحه باز شده، گزینه create a stronlgly typed view را انتخاب کرده و قالب scaffolding را هم بر روی list قرار دهید. سپس گزینه ایجاد partial view را نیز انتخاب کنید. نام آنرا هم _SearchEmployeeInfo وارد نمائید. برای نمونه خروجی حاصل به نحو زیر خواهد بود:
@model IEnumerable<MvcApplication18.Models.Employee>
<table>
<tr>
<th>
Name
</th>
</tr>
@foreach (var item in Model) {
<tr>
<td>
@Html.DisplayFor(modelItem => item.Name)
</td>
</tr>
}
</table>
تا اینجا یک متد جستجو را ایجاد کردهایم که میتواند لیستی از رکوردهای کارمندان را بر اساس قسمتی از نام آنها که توسط کاربری جستجو شده است، بازگشت دهد. سپس این اطلاعات را به partial view مورد نظر ارسال کرده و یک جدول را بر اساس آن تولید خواهیم نمود.
اکنون به فایل Index.cshtml مراجعه کرده و فرم Ajax ایی زیر را اضافه نمائید:
@using (Ajax.BeginForm(actionName: "SearchEmployeeInfo",
controllerName: "Home",
ajaxOptions: new AjaxOptions
{
HttpMethod = "POST",
InsertionMode = InsertionMode.Replace,
UpdateTargetId = "EmployeeInfo",
LoadingElementId = "Progress"
}))
{
@Html.TextBox("data")
<input type="submit" value="Search" />
}
اینبار بجای استفاده از متد Html.BeginForm از متد Ajax.BeginForm استفاده شده است. به کمک آن اطلاعات Html.TextBox تعریف شده، به کنترلر Home و متد SearchEmployeeInfo آن، بر اساس HttpMethod تعریف شده، ارسال گردیده و نتیجه آن در یک div با id مساوی EmployeeInfo درج میگردد. همچنین اگر اطلاعاتی یافت نشد، به کمک متد return Content یک رشته خالی بازگشت داده میشود.
متد Ajax.BeginForm نیز از ویژگیهای data-* برای تعریف اطلاعات مورد نیاز ارسالی به سرور استفاده میکند. بنابراین نیاز به سطر الحاق jquery.unobtrusive-ajax.min.js در فایل layout برنامه جهت وفق دادن این اطلاعات unobtrusive به اطلاعات مورد نیاز متد jQuery.Ajax وجود دارد.
<form action="/Home/SearchEmployeeInfo" data-ajax="true"
data-ajax-loading="#Progress" data-ajax-method="POST"
data-ajax-mode="replace" data-ajax-update="#EmployeeInfo"
id="form0" method="post">
<input id="data" name="data" type="text" value="" />
<input type="submit" value="Search" />
</form>
کتابخانه کمکی «ASP.net MVC Awesome - jQuery Ajax Helpers»
علاوه بر متدهای توکار Ajax همراه با ASP.NET MVC، سایر علاقمندان نیز یک سری Ajax helper را بر اساس افزونههای jQuery تدارک دیدهاند که از آدرس زیر قابل دریافت هستند:
http://awesome.codeplex.com/
افزودن فرمها به کمک jQuery.Ajax و فعال سازی اعتبار سنجی سمت کلاینت
در ASP.NET MVC چون ViewState حذف شده است، امکان تزریق فرمهای جدید به صفحه یا به روز رسانی قسمتی از صفحه توسط jQuery Ajax به سهولت و بدون دریافت پیغام «viewstate is corrupted» در حین ارسال اطلاعات به سرور، میسر است.
در این حالت باید به یک نکته مهم نیز دقت داشت: «اعتبار سنجی سمت کلاینت دیگر کار نمیکند». علت اینجا است که در حین بارگذاری متداول یک صفحه، متد زیر به صورت خودکار فراخوانی میگردد:
$.validator.unobtrusive.parse("#{form-id}");
اما با به روز رسانی قسمتی از صفحه، دیگر اینچنین نخواهد بود و نیاز است این فراخوانی را دستی انجام دهیم. برای مثال:
$.ajax
({
url: "/{controller}/{action}/{id}",
type: "get",
success: function(data)
{
$.validator.unobtrusive.parse("#{form-id}");
}
});
//or
$.get('/{controller}/{action}/{id}', function (data) { $.validator.unobtrusive.parse("#{form-id}"); });
شبیه به همین مساله را حین استفاده از Ajax.BeginForm نیز باید مد نظر داشت:
@using (Ajax.BeginForm(
"Action1",
"Controller",
null,
new AjaxOptions {
OnSuccess = "onSuccess",
UpdateTargetId = "result"
},
null)
)
{
<input type="submit" value="Save" />
}
var onSuccess = function(result) {
// enable unobtrusive validation for the contents
// that was injected into the <div id="result"></div> node
$.validator.unobtrusive.parse("#result");
};
در این مثال در پارامتر UpdateTargetId، مجددا یک فرم رندر میشود. بنابراین اعتبار سنجی سمت کلاینت آن دیگر کار نخواهد کرد مگر اینکه با مقدار دهی خاصیت OnSuccess، مجددا متد unobtrusive.parse را فراخوانی کنیم.
چند متد الحاقی پیشنهادی
جناب آقای اسم رام من از این چند متد الحاقی خیلی استفاده میکنم شاید اگر به این پروژه اضافه شود
using System; using System.Text; using System.Xml.Linq; namespace DotNetTips { public static class ExtentionMethods { public static string Set_PersianCharacter(this string value) { return value.Replace('ی', 'ی').Replace('ک', 'ک').Replace('ة', 'ت').Replace('إ', 'ا').Replace('أ', 'ا').Replace('ؤ', 'و'); } public static string Format(this string value, params object[] param) { //For Example : "test {0} , {1}, {2} , {3}".Format(10,11,12,13); return => test 10 , 11, 12 , 13 return string.Format(value, param); } public static string Apend(this string text, string value) { return new StringBuilder(text).Append(value).ToString(); } public static string ApendFormat(this string text, string value, params object[] param) { return new StringBuilder(text).AppendFormat(value, param).ToString(); } public static int ToInt(this string value) { return Convert.ToInt32(value); } public static bool IsNullOrEmpty(this string value) { return string.IsNullOrEmpty(value.Trim()); } public static bool IsNull(this object obj) { return obj == null; } public static XElement AddElement(this XElement element, XElement subElement) { /* For Example : var element = new XElement("Root").AddElement(new XElement("element1")).AddElement(new XElement("element2")); return => <Root> <element1 /> <element2 /> </Root> */ element.Add(subElement); return element; } public static XElement SetAttribute(this XElement element, XName name, object value) { //For Example : var elementt = new XElement("Root").SetAttribute("name", "").SetAttribute("Id", 10); return => <Root name="" url="10" /> element.SetAttributeValue(name, value); return element; } } }
بعضا دیده میشود که برنامه نویس یک Paging را به صورت Ajax ی پیاده سازی میکند که با تغییر صفحهها، اطلاعات را خوانده و به کاربر نمایش میدهد و هیچ اتفاقی در آدرس بار صفحه نمیافتد و خیلی خرسند است از کاری که انجام دادهاست. در چنین مواردی اگر کاربر استفاده کننده از برنامه بخواهد لینک صفحه دهم گرید و یا لیست اطلاعات را برای کسی بفرستد، باید چکار کند؟
توضیح بالا صرفا به این دلیل بیان شد تا به ضرورت داشتن Urlهای منحصر بفرد برای هر Page برسیم؛ هر چند بحث جاری درباره سئو نیست. ولی ترجیح دادم در کنار موضوع مقاله، توجهی هم داشته باشیم به این موضوع که رعایت آن حس بهتری را به کاربران برنامه میدهد.
کتابخانههای زیادی برای صفحه بندی اطلاعات وجود دارند و یا اینکه بعضی از برنامه نویسان و یا شرکتها ترجیح میدهند خود چرخ را مطابق میل خود از نو طراحی کنند. در ادامه قصد داریم به پیاده سازی کتابخانه PagedList که خیلی محبوب و پر طرفدار میباشد در ASP.NET MVC بپردازیم.
1- ابتدا قبل از هر کاری، با استفاده از دستور زیر اقدام به نصب کتابخانه آن مینماییم:
Install-Package PagedList.Mvc
3- در کنترلر فقط کافیست متد ToPagedList را فراخوانی کرده و مقدار بازگشتی را به View ارسال نمود.
4 - و در نهایت در داخل View (ها) فقط کافیست برای نمایش صفحه بندی، دستور Html.PagedListPager را فراخوانی کنیم.
چهار مورد فوق تقریبا تمام کارهایی است که باید انجام شوند تا قادر باشیم از این کتابخانه برای صفحه بندی اطلاعات استفاده کنیم. در ادامه نحوه پیاده سازی آن را به همراه چند مثال بیان میکنیم.
ابتدا یک مدل فرضی را همانند زیر تهیه میکنیم:
public class Post { public int Id { get; set; } public string Title { get; set; } public string Body { get; set; } }
public static class PostService { public static IEnumerable<Post> posts = new List<Post>() { new Post{Id=1,Title="Title 1",Body="Body 1"}, new Post{Id=2,Title="Title 2",Body="Body 2"}, new Post{Id=3,Title="Title 3",Body="Body 3"}, new Post{Id=4,Title="Title 4",Body="Body 4"}, new Post{Id=5,Title="Title 5",Body="Body 5"}, new Post{Id=6,Title="Title 6",Body="Body 6"}, new Post{Id=7,Title="Title 7",Body="Body 7"}, new Post{Id=8,Title="Title 8",Body="Body 8"}, new Post{Id=9,Title="Title 9",Body="Body 9"}, new Post{Id=10,Title="Title 10",Body="Body 10"}, new Post{Id=11,Title="Title 11",Body="Body 11"}, new Post{Id=12,Title="Title 12",Body="Body 12"}, }; public static IEnumerable<Post> GetAll() { return posts .OrderBy(row => row.Id); } }
public ActionResult Index(int? page) { var pageNumber = page ?? 1; var posts = PostService.GetAll(); var result = posts.ToPagedList(pageNumber, 10); ViewBag.posts = result; return View(); }
@using PagedList.Mvc; @using PagedList; <link href="/Content/PagedList.css" rel="stylesheet" type="text/css" /> <h2>List of posts</h2> <ul> @foreach (var post in ViewBag.posts) { <li>@post.Title</li> } </ul> @Html.PagedListPager((IPagedList)ViewBag.posts, page => Url.Action("Index", new { page }))
بله، درست حدس زدهاید! این روش دارای یک عیب میباشد و آن این است که ابتدا ما تمامی رکوردها را از دیتابیس فراخونی کرده و بعد از آن به تعداد 10 رکورد را از آن انتخاب نمودهایم. هر چند در مثال جاری تعداد رکوردها زیاد نمیباشد، ولی با مرور زمان و حجیم شدن دیتابیس، کوئری فوق امکان دارد به کندی اجرا شود. به همین دلیل نیاز به متدی داریم که با توجه به صفحه جاری، تعداد n رکورد را از دیتابیس خوانده و نمایش دهد. برای این منظور متدی همانند زیر را به کلاس postService اضافه مینماییم:
public static IEnumerable<Post> GetAll(int page, int recordsPerPage,out int totalCount) { totalCount = posts.Count(); return posts .OrderBy(row => row.Id).Skip(page * recordsPerPage).Take(recordsPerPage); // in real projects change like this .skip(()=>resultforSkip).Take(()=>recordsPerPage ) }
در صفحه بندی به صورت دستی، تا حدودی اکشن Index تغییر خواهد کرد. در این روش داریم:
public ActionResult Index(int? page) { var pageIndex = (page ?? 1) - 1; var pageSize = 10; int totalPostCount; var posts = PostService.GetAll(pageIndex, pageSize, out totalPostCount); var result = new StaticPagedList<Post>(posts, pageIndex + 1, pageSize, totalPostCount); ViewBag.posts = result; return View(); }
مقدار page به صورت کوئری استرینگ به انتهای url اضافه خواهد شد. جهت نظم بخشیدن به آن میبایست اقدام به افزودن route سفارشی نمایید که در حالت پیش فرض به صورت زیر میباشد:
http://localhost:53192/?page=2
routes.MapRoute( name: "paging", url: "{controller}/{action}/{page}", defaults: new { controller = "Home", action = "Index", page = UrlParameter.Optional } );
در روشهایی که شرح آنها گذشت، از viewbag برای انتقال دادهها استفاده کردیم. میتوان view مورد نظر را strongly-typed معرفی نمود و دادهها را از طریق return view به سمت view بفرستید. در این حالت در view مربوطه داریم :
@model PagedList.IPagedList <pagedListmvc.Models.Post>
@foreach (var post in Model) { <li>@post.Title</li> }
سفارشی کردن Url: فرض کنید همراه با کلیک بر روی شمارهی صفحات، بخواهیم یک سری دیتای دیگر را هم به اکشن پاس دهیم؛ برای مثال tag=mvc. برای این منظور داریم:
@Html.PagedListPager( myList, page => Url.Action("Index", new { page = page, tag= "mvc" }) )
استایل خروجی html حاصل از Html.PagedListPager بر اساس کتابخانه Bootstrap میباشد. در صورتیکه در پروژه خود از این کتابخانه استفاده نمیکنید، میتوانید فقط فایل PagedList.css را از Nuget دریافت نموده و به پروژهی خود اضافه نمایید.
یکی از overloadهای Html.PagedListPager پارامتری را تحت عنوان PagedListRenderOptions دارد که از آن میتوانید برای پیکربندی صفحه بندی استفاده نمایید. برای نمونه نمایش فقط 5 صفحه:
@Html.PagedListPager((IPagedList)ViewBag.posts, page => Url.Action("Index", new { page = page }), PagedListRenderOptions.OnlyShowFivePagesAtATime)
@Html.PagedListPager((IPagedList)ViewBag.posts, page => Url.Action("Index", new { page = page }), new PagedListRenderOptions { LinkToFirstPageFormat = "<< ابتدا", LinkToPreviousPageFormat = "< قبلی", LinkToNextPageFormat = "بعدی>", LinkToLastPageFormat = "آخرین >>" })
Tuple در دات نت 4
نوع جدیدی در دات نت 4 به نام Tuple اضافه شده است که در این مطلب به بررسی آن خواهیم پرداخت.
در ریاضیات، Tuple به معنای لیست مرتبی از اعضاء با تعداد مشخص است. Tuple در زبانهای برنامه نویسی Dynamic مانند اف شارپ، Perl ، LISP و بسیاری موارد دیگر مطلب جدیدی نیست. در زبانهای dynamic برنامه نویسها میتوانند متغیرها را بدون معرفی نوع آنها تعریف کنند. اما در زبانهای Static مانند سی شارپ، برنامه نویسها موظفند نوع متغیرها را پیش از کامپایل آنها معرفی کنند که هر چند کار کد نویسی را اندکی بیشتر میکند اما به این صورت شاهد خطاهای کمتری نیز خواهیم بود (البته سی شارپ 4 این مورد را با معرفی واژهی کلیدی dynamic تغییر داده است).
برای مثال در اف شارپ داریم:
let data = (“John Doe”, 42)
که سبب ایجاد یک tuple که المان اول آن یک رشته و المان دوم آن یک عدد صحیح است میشود. اگر data را بخواهیم نمایش دهیم خروجی آن به صورت زیر خواهد بود:
printf “%A” data
// Output: (“John Doe”,42)
در دات نت 4 فضای نام جدیدی به نام System.Tuple معرفی شده است که در حقیقت ارائه دهندهی نوعی جنریک میباشد که توانایی در برگیری انواع مختلفی را دارا است :
public class Tuple<T1>
up to:
public class Tuple<T1, T2, T3, T4, T5, T6, T7, TRest>
همانند آرایهها، اندازهی Tuples نیز پس از تعریف قابل تغییر نیستند (immutable). اما تفاوت مهم آن با یک آرایه در این است که اعضای آن میتوانند نوعهای کاملا متفاوتی داشته باشند. همچنین تفاوت مهم آن با یک ArrayList یا آرایهای از نوع Object، مشخص بودن نوع هر یک از اعضاء آن است که type safety بیشتری را به همراه خواهد داشت و کامپایلر میتواند در حین کامپایل دقیقا مشخص نماید که اطلاعات دریافتی از نوع صحیحی هستند یا خیر.
یک مثال کامل از Tuples را در کلاس زیر ملاحظه خواهید نمود:
using System;
using System.Linq;
using System.Collections.Generic;
namespace TupleTest
{
class TupleCS4
{
#region Methods (4)
// Public Methods (4)
public static Tuple<string, string> GetFNameLName(string name)
{
if (string.IsNullOrWhiteSpace(name))
throw new NullReferenceException("name is empty.");
var nameParts = name.Split(',');
if (nameParts.Length != 2)
throw new FormatException("name must contain ','");
return Tuple.Create(nameParts[0], nameParts[1]);
}
public static void PrintSelectedTuple()
{
var list = new List<Tuple<string, int>>
{
new Tuple<string, int>("A", 1),
new Tuple<string, int>("B", 2),
new Tuple<string, int>("C", 3)
};
var item = list.Where(x => x.Item2 == 2).SingleOrDefault();
if (item != null)
Console.WriteLine("Selected Item1: {0}, Item2: {1}",
item.Item1, item.Item2);
}
public static void PrintTuples()
{
var tuple1 = new Tuple<int>(12);
Console.WriteLine("tuple1 contains: item1:{0}", tuple1.Item1);
var tuple2 = Tuple.Create("Item1", 12);
Console.WriteLine("tuple2 contains: item1:{0}, item2:{1}",
tuple2.Item1, tuple2.Item2);
var tuple3 = Tuple.Create(new DateTime(2010, 5, 6), "Item2", 20);
Console.WriteLine("tuple3 contains: item1:{0}, item2:{1}, item3:{2}",
tuple3.Item1, tuple3.Item2, tuple3.Item3);
}
public static void Tuple8()
{
var tup =
new Tuple<int, int, int, int, int, int, int, Tuple<int, int>>
(1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, new Tuple<int, int>(8, 9));
Console.WriteLine("tup.Rest Item1: {0}, Item2: {1}",
tup.Rest.Item1,tup.Rest.Item2);
}
#endregion Methods
}
}
using System;
namespace TupleTest
{
class Program
{
static void Main()
{
var data = TupleCS4.GetFNameLName("Vahid, Nasiri");
Console.WriteLine("Data Item1:{0} & Item2:{1}",
data.Item1, data.Item2);
TupleCS4.PrintTuples();
TupleCS4.PrintSelectedTuple();
TupleCS4.Tuple8();
Console.WriteLine("Press a key...");
Console.ReadKey();
}
}
}
توضیحات :
- روشهای متفاوت ایجاد Tuples را در متد PrintTuples میتوانید ملاحظه نمائید. همچنین نحوهی دسترسی به مقادیر هر کدام از اعضاء نیز مشخص شده است.
- کاربرد مهم Tuples در متد GetFNameLName نمایش داده شده است؛ زمانیکه نیاز است تا چندین خروجی از یک تابع داشته باشیم. به این صورت دیگر نیازی به تعریف آرگومانهایی به همراه واژه کلیدی out نخواهد بود یا دیگر نیازی نیست تا یک شیء جدید را ایجاد کرده و خروجی را به آن نسبت دهیم. به همان سادگی زبانهای dynamic در اینجا نیز میتوان یک tuple را ایجاد و استفاده کرد.
- بدیهی است از Tuples در یک لیست جنریک و یا حالات دیگر نیز میتوان استفاده کرد. مثالی از این دست را در متد PrintSelectedTuple ملاحظه خواهید نمود. ابتدا یک لیست جنریک از Tuple ایی با دو عضو تشکیل شده است. سپس با استفاده از امکانات LINQ ، عضوی که آیتم دوم آن مساوی 2 است یافت شده و سپس المانهای آن نمایش داده میشود.
- نکتهی دیگری را که حین کار با Tuples میتوان در نظر داشت این است که اعضای آن حداکثر شامل 8 عضو میتوانند باشند که عضو آخر باید یک Tuple تعریف گردد و بدیهی است این Tuple نیز میتواند شامل 8 عضو دیگر باشد و الی آخر که نمونهای از آن را در متد Tuple8 میتوان مشاهده کرد.
مطلب زیر چکیدهای است از کتاب Framework Design Guidelines در مورد سربارگذاری توابع
الف) از یک نوع خروجی استفاده کنید
مثال زیر را در نظر بگیرید:
public User[] GetGroupMembers(int groupId)
public List<User> GetGroupMembers(string groupName)
مشکل اینجا است که هنگام فراخوانی هر کدام، نحوهی استفاده متفاوت خواهد بود. بنابراین باید از این نوع سربارگذاری پرهیز کرد.
ب) نامهای آرگومانهای توابع سربارگذاری شده شما باید یکسان باشند
در مثال زیر، از اولین آرگومان جهت دریافت شناسهی یک گروه استفاده میشود:
public List<User> GetGroupMembers(int groupId)
public List<User> GetGroupMembers(int id, int pageIndex, int pageSize)
ج) ترتیب آرگومانها را در توابع سربارگذاری شده حفظ و رعایت نمائید
لطفا به مثال زیر دقت کنید:
public List<User> GetGroupMembers(int groupId)
public List<User> GetGroupMembers(int pageIndex, int pageSize, int groupId)
د) از call forwarding استفاده کنید
جهت توضیح بهتر call forwarding به مثال زیر دقت نمائید:
public List<User> GetGroupMembers(int groupId)
{
return GetGroupMembers(groupId, 0, 10);
}
public List<User> GetGroupMembers(int groupId, int pageIndex, int pageSize)
{
return GetGroupMembers(groupId, pageIndex, pageSize, SortOrder.Ascending);
}
public List<User> GetGroupMembers(int groupId, int pageIndex, int pageSize, SortOrder sortOrder)
{
var query = new GroupQuery();
query.GroupID = groupId;
query.PageIndex = pageIndex;
query.PageSize = pageSize;
query.SortOrder = sortOrder;
return GetGroupMembers(query);
}
public List<User> GetGroupMembers(GroupQuery groupQuery)
{
// Actual implementation to get group members goes here
}
ه) زیاده روی نکنید!
آخرین موردی که توصیه شده این است که در تهیه توابع سربارگذاری شده زیاده روی نکنید. در این نوع موارد باید قانون 80/20 را در نظر گرفت. 2 تا 3 تابع سربارگذاری شده ارائه دهید که 80 درصد کار را انجام میدهند و سپس یک تابع سربارگذاری شدهی دیگر ارائه دهید که 20 درصد باقیمانده را پوشش دهد.
پ.ن.
در سی شارپ 4 ، با معرفی optional parameters ، شاید کمتر به سربارگذاری نیاز باشد.