آیا استفاده زیاد از این Dynamic Resourceها مشکلی در Performance برنامه ایجاد نمیکند؟
See what's new with .NET Core, ASP.NET Core, Xamarin, C#, Azure, AI/ML and where we're taking .NET into the future!
The purpose of these experiments is to show that everything has a cost
If you use C#/XAML the cost is performance but you gain a vast amount of capability out of the box
If you use C++/DirectX the cost is increased effort and development time but you gain the best performance and so forth
One of the most exciting announcements during this year’s Connect(); event was the ability to embed .NET libraries into existing iOS (Objective-C/Swift) and Android (Java) applications with .NET Embedding. This is great because you can start to share code between your iOS and Android applications, and you can also share the user interface between your apps when you combine .NET Embedding with Xamarin.Forms Native Forms. This means that you can leverage your existing investments and apps without having to re-write them from scratch to start adding cross-platform logic and UI. In fact, during the Connect(); keynote I showed how I was able to extend the open source Swift-based Kickstarter iOS application with .NET Embedding and Xamarin.Forms Native Forms. You can check out the clip below.
پاسخ‌ها رسمی نیستند .
This article dives into the mock questions I would ask, along with responses that are my personal best guess to the answers. Could my answers not reflect actual opinions shared by the team at Microsoft? Sure, but I'm hoping folks from the .NET team can jump in to correct me if I am way off base.
یکی از راه‌های محبوب دیگر برای ساخت کلاس‌ها با استفاده از اجزایی با قابلیت استفاده مجدد، ساخت آنها با ترکیب partial classهای ساده، میباشد. mixins در زبان‌های برنامه نویسی مانند ++C و Lisp، کلاس‌هایی هستند که یکسری توابع را از طریق ارث بری در اختیار SubClassها قرار می‌دهند. شاید با ایده استفاده از mixins، یا traits در زبانی مانند Scala و الگوی mixins که بین جامعه جاوااسکریپت هم تا حدودی محبوب شده است، آشنا هستید.
در جاوااسکریپت، ارث بری کردن از mixins، شبیه به افزایش عملکرد خود از طریق extensionها میباشد؛ چرا که این mixinها این امکان را در اختیار اشیاء می‌گذارند که با کمترین پیچیدگی، بتوانند عملکردی (functionality) را از آنها به امانت بگیرند. Mixins در جاوااسکریپت به عنوان الگویی است که با object prototypeها کار میکند و امکان ارث بری چندگانه را هم به ما خواهد داد.
یک مثال از استفاده از Mixins در جاوااسکریپت
var myMixins = {
moveUp: function(){
console.log( "move up" );
},
moveDown: function(){
console.log( "move down" );
},
stop: function(){
console.log( "stop! in the name of love!" );
}
}; کد بالا نشان دهنده یک object literal با 3 متد میباشد و نشان دهنده mixins ما نیز هست.
برای توسعه prototype مربوط به اشیاء، به منظور استفاده از رفتارهای تعریف شده در mixins بالا، می‌توان از هلپرهایی به مانند ()extend._ موجود در Underscore.js استفاده کرد.
// A skeleton carAnimator constructor
function CarAnimator(){
this.moveLeft = function(){
console.log( "move left" );
};
}
// A skeleton personAnimator constructor
function PersonAnimator(){
this.moveRandomly = function(){ /*..*/ };
}
// Extend both constructors with our Mixin
_.extend( CarAnimator.prototype, myMixins );
_.extend( PersonAnimator.prototype, myMixins );
// Create a new instance of carAnimator
var myAnimator = new CarAnimator();
myAnimator.moveLeft();
myAnimator.moveDown();
myAnimator.stop();
// Outputs:
// move left
// move down
// stop! in the name of love! در کد بالا دو شیء جدید را تعریف کرده‌ایم که برای prototype هر کدام از آنها هم یک متد در نظر گرفته‌ایم. با استفاده از هلپر مذکور توانستیم عملیات مربوط به myMixins را به prototype هرکدام از اشیاء تعریف شده‌ی در بالا نسبت دهیم. استفاده‌ی از متدهای stop یا moveDown بر روی نمونه‌ای از CarAnimator نشان دهنده‌ی این ادعا میباشد.
پیاده سازی این الگو در TypeScript
// Disposable Mixin
class Disposable {
isDisposed: boolean;
dispose() {
this.isDisposed = true;
}
}
// Activatable Mixin
class Activatable {
isActive: boolean;
activate() {
this.isActive = true;
}
deactivate() {
this.isActive = false;
}
} از دو کلاس بالا به عنوان mixinهای خودمان استفاده خواهیم کردم. همانطور که مشخص است هر کدام از آنها بر روی فعالیت خاصی متمرکز شده‌اند.
class SmartObject implements Disposable, Activatable {
constructor() {
setInterval(() => console.log(this.isActive + " : " + this.isDisposed), 500);
}
interact() {
this.activate();
}
// Disposable
isDisposed: boolean = false;
dispose: () => void;
// Activatable
isActive: boolean = false;
activate: () => void;
deactivate: () => void;
} گام بعدی تعریف کلاسی برای ترکیب شدن با دو mixins تعریف شده، میباشد. اگر توجه کنید در کد بالا به جای استفاده از کلمه کلیدی extend، از implements استفاده شده است. در واقع mixinها شبیه به اینترفیس هایی با امکان پیاده سازی درون خود، هستند. کلاس‌های استفاده کننده فقط باید تعریف این متدها و خصوصیت‌ها را به منظور تشخیص این خصوصیات در زمان اجرا، در خود تعریف کرده باشند.
applyMixins(SmartObject, [Disposable, Activatable]);
در نهایت با استفاده از هلپر applyMixins که در ادامه کد آن را مشاهده خواهید کرد، عملیات میکس را انجام دادیم.
در مثال زیر یک نمونه از کلاس SmartObject تهیه کرده‌ایم که به راحتی به دلیل پیاده سازی Activatable، دسترسی به استفاده از متد activate را داشته و آن را درون متد interact خود فراخوانی کرده است. اجرای خط دوم کد زیر، مبنی بر درستی ادعای ما میباشد.
let smartObj = new SmartObject(); setTimeout(() => smartObj.interact(), 1000);
پیاده سازی هلپر applyMixins
function applyMixins(derivedCtor: any, baseCtors: any[]) {
baseCtors.forEach(baseCtor => {
Object.getOwnPropertyNames(baseCtor.prototype).forEach(name => {
derivedCtor.prototype[name] = baseCtor.prototype[name];
});
});
} کد بالا تمام خصوصیات موجود در baseCtorsها را که همان mixinهای ما هستند، واکشی کرده و در خصوصیات موجود در کلاس پیاده سازی کننده‌ی آن Mixin، پر میکند.
Rider 2023.3: Support for .NET 8 SDK, the Latest From C# 12, Performance Enhancements, Predictive Debugging, and More AI-powered Features.
ReSharper 2018.2 is out! Check out the performance improvements, integrated spell checker, C# 7.3 support, initial Blazor support, navigation and formatter improvements, and more!
The Ultimate Guide to Font Performance Optimization
This compiler can compile C# into JavaScript. By doing this you can leverage all the advantages of C#, such as static type checking, IntelliSense (the kind that works) and lambda expressions when writing code for the browser
