The most important thing I learn in 2015 is that clean code is everything. You can have bad performance or logical errors or even security issues.
But without clean code you cannot fix anything above, because you don't understand the code.
- در نگارش‌های جدید ASP.NET Core، بسته‌ی بومی سازی آن، خطاهای یافت نشدن کلیدها را توسط ILogger آن لاگ می‌کند (و هیچ استثنایی را مشاهده نخواهید کرد). به همین جهت لاگ کردن را در برنامه‌ی خود فعال کنید و خروجی آنرا جهت یافتن عباراتی مانند search for بررسی کنید (دقیقا عنوان می‌کند که کجاها را برای یافتن معادل‌ها بررسی کرده‌است و چیزی یافت نشده).
- برای مثال اگر از قالب پیش‌فرض ASP.NET Core 2.1 استفاده می‌کنید، لاگ کردن در کنسول و همچنین دیباگ آن فعال است (بدون نیاز به تنظیم اضافه‌تری). در اینجا برنامه را در حالت dotnet watch run اجرا کنید (این دستور را در ریشه‌ی پروژه اجرا کنید) و سپس در کنسول جاری، عبارات لاگ شده را بررسی کنید. یا پنجره‌ی debug در ویژوال استودیو نیز همینکار را انجام می‌دهد.
بررسی لاگ‌های برنامه جزو الزامات کار با برنامه‌های NET Core. است. در اینجا کمتر استثناءها را مشاهده می‌کنید و چون یک فریم ورک توکار Logging را به همراه دارد، همه‌جا از آن برای گزارش مشکلات، در پشت صحنه استفاده میشود.
- لطفا برای طرح سؤالات و ارائه‌ی پیشنهادات خود در زمینه‌ی این پروژه، به قسمت اختصاصی آن در سایت مراجعه نمائید: https://www.dntips.ir/projects/details/21
- استثناءها را با تصویر ارائه ندهید. اصل متنی استثناء، بهتر قابلیت پیگیری دارد.
خطاهای برنامه در فایل متنی به نام ErrorsLog.Log در کنار فایل اجرایی برنامه ثبت می‌شوند.
- سورس را اجرا کردید یا اصل برنامه‌ی توزیع شده را؟ به نظر سورس را اجرا کرده‌اید. آیا بسته‌های نیوگت آنرا به درستی بازیابی کرده‌اید؟ آیا از فایل Microsoft.SqlServer.TransactSql.ScriptDom با شماره نگارش صحیحی استفاده می‌کنید که پیام داده‌است متدهای آن یافت نشدند؟
این فایل‌ها به همراه بسته‌ی توزیع شده وجود دارند.
- استثناءها را با تصویر ارائه ندهید. اصل متنی استثناء، بهتر قابلیت پیگیری دارد.
خطاهای برنامه در فایل متنی به نام ErrorsLog.Log در کنار فایل اجرایی برنامه ثبت می‌شوند.
- سورس را اجرا کردید یا اصل برنامه‌ی توزیع شده را؟ به نظر سورس را اجرا کرده‌اید. آیا بسته‌های نیوگت آنرا به درستی بازیابی کرده‌اید؟ آیا از فایل Microsoft.SqlServer.TransactSql.ScriptDom با شماره نگارش صحیحی استفاده می‌کنید که پیام داده‌است متدهای آن یافت نشدند؟
<package id="Microsoft.SqlServer.TransactSql.ScriptDom" version="12.0.1" targetFramework="net40" />
خیلی خوشحالم که تا این مرحله، این مقاله‌ها را دنبال می‌کنید. در مقالات قبل مسائل ساده و مهمی در بحث Performance مطرح شد. در این مقاله می‌خواهم قدم سوم در بهبود Performance را توضیح دهم که رعایت کردن این مسائل می‌تواند کمک زیادی در بهبود عملکرد برنامه‌های مبتنی بر AngularJS داشته باشد.
و کد سمت controller
و اما خروجی نهایی
خوب چون ما در قسمت controller به صورت scope.name و scope.avg عمل کرده‌ایم، می‌توانیم در View به صورت name و avg از این متغیر‌ها استفاده کنیم. در نتیجه اگر ما در controller، به جای scope.name بنویسیم name و یا به جای scope.avg بنویسیم avg به مشکل بر می‌خوریم؛ چون قسمت View ما متغیر‌های داخل scope را در View دخیل می‌کند و متغیر‌های داخل scope توسط Watcherها رصد میشود.
فکر کنم متوجه تفاوت این کد با کد بالایی شده‌اید. اما کدام کد درست است؟ یا بهتر بگویم کدام کد بر روی Performance تاثیر مناسبی دارد؟ کد پایینی Performance بالایی دارد. دلیل این موضوع این است وقتی ما از nums در View هیچ استفاده‌ای نمی‌کنیم، بهتر است به صورت var nums تعریف شود. در کد بالایی که این متغیر به صورت scope.nums تعریف شده بود، با اینکه در View استفاده نشده بود، ولی توسط Watcher AngularJS در هر لحظه رصد میشود و این کار باعث کندی و کاهش عملکرد AngularJS خواهد شد. بنابراین در کل متغیرهایی را که در View استفاده نمی‌کنید، به صورت var test استفاده نمایید تا Watcher AngularJS این متغیر‌ها را رصد نکند.
scope؟
همه‌ی برنامه نویسان و توسعه دهندگان، یکی از اولین مفاهیمی را که در AngularJS یاد می‌گیرند، scope هست. اما scope چیست؟ به صورت خیلی ساده می‌توان گفت scope مشخص کننده‌ی حوزه متغیر‌ها و توابعی هست که قرار است در View تاثیر داشته باشند. کد زیر را مشاهده کنید:
<div>نام و نام خانوادگی: {{name}}</div>
<div>معدل: {{avg()}}<div> scope.nums=[19,20,17,16,15,18,19];
scope.name='بهنام محمدی';
scope.avg= function(){
return scope.nums.reduce(function(previousValue, currentValue) {
return previousValue + currentValue;
})/scope.nums.length;
} نام و نام خانوادگی: بهنام محمدی معدل:17.71
خوب سؤال، همه چیز که عالی هست پس مشکل در کجاست؟
مشکل در متغیر scope.nums هست! به کد زیر توجه کنید:
var nums=[19,20,17,16,15,18,19];
scope.name='بهنام محمدی';
scope.avg= function(){
return nums.reduce(function(previousValue, currentValue) {
return previousValue + currentValue;
})/nums.length;
} امیدوارم از این مقاله لذت برده باشید. منتظر مقاله بعدی من باشید.
As a C# developer—even with a great, active C# community—you may sometimes find yourself a little bit jealous. What
if we could bring the JavaScript language and ecosystem also into the
C# world? What if a C# developer could use JavaScript inside C#? Fret not! I’m thrilled to announce a new WinRT project I’ve created—ChakraBridge— which will allow you to get invited to the party like any web developers.
منابع پیشنهادی
- Writing efficient queries with Entity Framework Code First - Part 1
- Writing efficient queries with Entity Framework Code First - Part 2
- Writing efficient queries with Entity Framework Code First - Part 3
- The Four Deadly Sins of LINQ Data Access: Part 1–Overly Chatty Queries
- The Four Deadly Sins of LINQ Data Access: Part 2–Too Many Columns
- The Four Deadly Sins of LINQ Data Access: Part 3–Insufficiently Chatty Queries
- The Four Deadly Sins of LINQ Data Access: Part 4–Too Many Rows
DuoCode is an alternative compiler, powered by Microsoft® Roslyn, and integrated in Visual Studio.
It magically cross-compiles your C# 6.0 code into high-quality readable JavaScript code, enabling rapid development of web applications utilizing the extensive features of the C# language, the Visual Studio IDE, and the .NET Framework base class libraries.
Learn Blazor WebAssembly and Web API on .NET 6 by building a shopping cart application using C#. This course also provides a guide on how to integrate a payment gateway into your Blazor WebAssembly component, so that a user is able to pay for products through your application using a debit or credit card or PayPal account.
⭐️ Course Contents ⭐️
⌨️ (0:00:00) Introduction
⌨️ (0:00:51) Create the Database using EF Core Code First Database Migrations
⌨️ (0:26:05) Retrieve Product Data from Database (Web API component)
⌨️ (0:30:17) Create Classes for Data Transfer Objects (DTOs)
⌨️ (0:36:22) Create ProductRepository Class (Repository Design Pattern)
⌨️ (0:43:05) Create ProductController Class
⌨️ (0:51:08) Create DtoConversion Class (DTO Conversion Extension methods)
⌨️ (0:57:45) Display Product Data to User (Blazor WebAssembly Component)
⌨️ (1:39:59) Display Data for Specific Product to User (Web API and Blazor)
⌨️ (2:06:07) Add Product to Shopping Cart (Web API and Blazor)
⌨️ (2:52:40) Remove Product from Shopping Cart (Web API and Blazor)
⌨️ (3:14:03) Update the Quantity of Products in the Shopping Cart (Web API, Blazor, Blazor JavaScript Interoperability)
⌨️ (3:44:01) Update the Header Menu in Response to a Change to the State of the Shopping Cart (Creating Custom Events in Blazor)
⌨️ (4:04:48) Integration of PayPal Payment Gateway into Blazor Component
⌨️ (4:36:03) Dynamically Populate the Side-Bar Menu (Web API and Blazor)
⌨️ (5:05:44) Optimise Code for Performance (Web API and Blazor)
⌨️ (5:08:26) Use Include Extension Method in LINQ Query (Web API)
⌨️ (5:14:00) User Local Storage Functionality (Blazor)
⌨️ (5:35:42) Outro
عموما در محیط کاری اگر شبکه ویندوزی و mail server مورد استفاده هم ms exchange باشد، به طور قطع از outlook برای انجام امور روزمره ارسال و دریافت ایمیل استفاده میشود.
طبق معمول هم مشکل ما تاریخ فارسی است! یکی از شرکت‌های ایرانی که در این‌باره محصولی را ارائه داده با hook کردن تاریخ ویندوز، هر جایی که تاریخی قرار است نمایش داده شود، آنرا فارسی می‌کند. این محصول دو ایراد دارد: الف) رایگان نیست! ب) این hook بر روی عملکرد سایر برنامه‌ها تاثیرگذار است. برای مثال برنامه‌های دات نت تاریخ قمری را نمایش خواهند داد، بر روی عملکرد و کارآیی کلی سیستم تاثیر منفی دارد و مشکلاتی از این دست.
افزونه زیر بدون دستکاری تاریخ ویندوز، دو کار را در MS outlook 2007 انجام خواهد داد:
الف) اضافه کردن ستون "تاریخ دریافت" شمسی
ب) در متن دریافتی، تمام تاریخ‌های sent موجود را یافته و شمسی می‌کند
دریافت افزونه:
لطفا اینجا کلیک کنید.
تذکر مهم:
نصب دو بسته به روز رسانی سیستم و دات نت فریم ورک را پیش از نصب این افزونه فراموش نکنید.
/Post/14/افزونه-فارسی-به-پارسی-برای-word-2007
در کل برای من کار راه انداز بوده :)
در طی روزهای آتی، سورس کامل و نحوه برنامه نویسی آنرا بررسی خواهیم کرد.
Source Generators که به همراه C# 9.0 ارائه شدند، یک فناوری نوین meta-programming است و به عنوان جزئی از پروسه‌ی استاندارد کامپایل برنامه، ظاهر میشود. هدف اصلی از ارائه‌ی Source Generators، تولید کدهای تکراری مورد استفاده‌ی در برنامه‌ها است. برای مثال بجای انجام کارهای تکراری مانند پیاده سازی متدهای GetHashCode، ToString و یا حتی یک AutoMapper و یا Serializer، برای تمام کلاس‌های برنامه، Source Generators می‌توانند آنها را به صورت خودکار پیاده سازی کنند و همچنین با هر تغییری در کدهای کلاس‌ها، این پیاده سازی‌ها به صورت خودکار به روز خواهند شد. مزیت این روش نه فقط تولید پویای کدها است، بلکه سبب بهبود کارآیی برنامه هم خواهند شد؛ از این جهت که برای مثال می‌توان اعمالی مانند Serialization را بدون انجام Reflection در زمان اجرا، توسط آنها پیاده سازی کرد.
زمانیکه پروسه‌ی کامپایل برنامه شروع میشود، در این بین، به مرحله‌ی جدیدی به نام «تولید کدها» می‌رسد. در این حالت، کامپایلر تمام اطلاعاتی را که در مورد پروژه‌ی جاری در اختیار دارد، به تولید کننده‌ی کد معرفی شده‌ی به آن ارائه می‌دهد. بر اساس این اطلاعات غنی ارائه شده‌ی توسط کامپایلر، تولید کننده‌ی کد، شروع به تولید کدهای جدیدی کرده و آنها را در اختیار ادامه‌ی پروسه‌ی کامپایل، قرار می‌دهد. پس از آن، کامپایلر با این کدهای جدید، همانند سایر کدهای موجود در پروژه رفتار کرده و عملکرد عادی خودش را ادامه می‌دهد.
یک برنامه می‌تواند از چندین Source Generators نیز استفاده کند که روش قرار گرفتن آنها را در پروسه‌ی کامپایل، در شکل زیر مشاهده می‌کنید:
Source Generators از یکدیگر کاملا مستقل هستند و اطلاعات آنها Immutable است. یعنی نمی‌توان اطلاعات تولیدی توسط یک Source Generator را در دیگری تغییر داد و تمام فایل‌های تولیدی توسط انواع Source Generators موجود، به پروسه‌ی کامپایل نهایی اضافه می‌شوند. هرچند زمانیکه فایلی توسط یک تولید کننده‌ی کد، به کامپایلر اضافه میشود، بلافاصله اطلاعات آن در کل برنامه و IDE و تمام Source Generators موجود دیگر، قابل مشاهده و استفاده است.
مقایسه‌ای بین تولید کننده‌های کد و فناوری IL Weaving
Source Generators، تنها راه و روش تولید کد، نیستند و پیش از آن روش‌هایی مانند استفاده از T4 templates ، Fody ، PostSharp و امثال آن نیز ارائه شده‌است. در ادامه مقایسه‌ای را بین تولید کننده‌های کد و فناوری IL Weaving را که پیشتر در سری AOP در این سایت مطالعه کرده‌اید، مشاهده می‌کنید:
تولید کننده‌های کد:
- تنها می‌توانند فایل‌های جدید را اضافه کنند. یعنی «در حین» پروسه‌ی کامپایل ظاهر می‌شوند و به عنوان یک مکمل، تاثیر گذارند. برای مثال نمی‌توانند محتوای یک خاصیت یا متد از پیش موجود را تغییر دهند. اما می‌توانند هر نوع کد partial ای را «تکمیل» کنند.
- محتوای اضافه شده‌ی توسط یک تولید کننده‌ی کد، بلافاصله توسط Compiler شناسایی شده و بررسی میشود و همچنین در Intellisense ظاهر شده و به سادگی قابل دسترسی است. همچنین، قابلیت دیباگ نیز دارد.
IL Weaving:
- می‌توانند bytecode برنامه را تغییر دهند. یعنی «پس از» پروسه‌ی کامپایل ظاهر شده و کدهایی را به اسمبلی نهایی تولید شده اضافه می‌کنند. در این حالت محدودیتی از لحاظ محل تغییر کدها وجود ندارد. برای مثال می‌توان بدنه‌ی یک متد یا خاصیت را بطور کامل بازنویسی کرد و کارکردهایی مانند تزریق کدهای caching و logging را دارند.
- کدهایی که توسط این پروسه اضافه می‌شوند، در حین کدنویسی متداول، قابلیت دسترسی ندارند؛ چون پس از پروسه‌ی کامپایل، به فایل باینری نهایی تولیدی، اضافه می‌شوند. بنابراین قابلیت دیباگ به همراه سایر کدهای برنامه را نیز ندارند. به علاوه چون توسط کامپایلر در حین پروسه‌ی کامپایل، بررسی نمی‌شوند، ممکن است به همراه قطعه کدهای غیرقابل اجرایی نیز باشند و دیباگ آنها بسیار مشکل است.
آینده‌ی Reflection به چه صورتی خواهد شد؟
هرچند Reflection کار تولید کدی را انجام نمی‌دهد، اما یکی از کارهای متداول با آن، یافتن و محاسبه‌ی اطلاعات خواص و فیلدهای اشیاء، در زمان اجرا است و مزیت کار کردن با آن نیز این است که اگر خاصیتی یا فیلدی تغییر کند، نیازی به بازنویسی قسمت‌های پیاده سازی شده‌ی با Reflection نیست. به همین جهت برای مثال تقریبا تمام کتابخانه‌های Serialization، از Reflection برای پیاده سازی اعمال خود استفاده می‌کنند.
امروز، تمام اینگونه عملیات را توسط Source Generators نیز می‌توان انجام داد و این فناوری جدید، قابلیت به روز رسانی خودکار کدهای تولیدی را با کم و زیاد شدن خواص و فیلدهای کلاس‌ها دارد و نمونه‌ای از آن، Source Generator توکار مرتبط با کار با JSON در دات نت 6 است که به شدت سبب بهبود کارآیی برنامه، در مقایسه با استفاده‌ی از Reflection میشود؛ چون اینبار تمام محاسبات دقیق مرتبط با Serialization به صورت خودکار در زمان کامپایل برنامه انجام میشود و جزئی از خروجی برنامه‌ی نهایی خواهد شد و دیگر نیازی به محاسبه‌ی هرباره‌ی اطلاعات مورد نیاز، در زمان اجرای برنامه نیست.
نمونه‌ای از روش دسترسی به اطلاعات کلاس‌ها و خواص و فیلدهای آنها را در زمان کامپایل برنامه توسط Source Generators، در مثال قسمت بعد، مشاهده خواهید کرد.
وضعیت T4 templates چگونه خواهد شد؟
در سال‌های آغازین ارائه‌ی دات نت، استفاده از T4 templates جهت تولید کدها بسیار مرسوم بود؛ اما با ارائه‌ی Source Generators، این ابزار نیز منسوخ شده در نظر گرفته میشود.
T4 Templates همانند Source Generators تنها کدها و فایل‌های جدیدی را تولید می‌کنند و توانایی تغییر کدهای موجود را ندارند. اما مشکل مهم آن، داشتن Syntax ای خاص است که توسط اکثر IDEها پشتیبانی نمی‌شود. همچنین عموما اجرای آنها نیز دستی است و برخلاف Source Generators، با تغییرات کدها، به صورت خودکار به روز نمی‌شوند.
تغییرات زبان #C در جهت پشتیبانی از تولید کننده‌های کد
از سال‌های اول ارائه‌ی زبان #C، واژه‌ی کلیدی partial، جهت فراهم آوردن امکان تقسیم کدهای یک کلاس، به چندین فایل، میسر شد که از این قابلیت در فناوری T4 Templates زیاد استفاده می‌شد. اکنون با ارائه‌ی تولید کننده‌های کد، واژه‌ی کلیدی partial را می‌توان به متدها نیز افزود تا پیاده سازی اصلی آنها، در فایلی دیگر، توسط تولید کننده‌های کد انجام شود. تا C# 8.0 امکان افزودن واژه‌ی کلیدی partial به متدهای خصوصی یک کلاس و آن هم از نوع void وجود داشت و در C# 9.0 به متدهای عمومی کلاس‌ها نیز اضافه شده‌است و اکنون این متدها می‌توانند void هم نباشند:
زمانیکه پروسه‌ی کامپایل برنامه شروع میشود، در این بین، به مرحله‌ی جدیدی به نام «تولید کدها» می‌رسد. در این حالت، کامپایلر تمام اطلاعاتی را که در مورد پروژه‌ی جاری در اختیار دارد، به تولید کننده‌ی کد معرفی شده‌ی به آن ارائه می‌دهد. بر اساس این اطلاعات غنی ارائه شده‌ی توسط کامپایلر، تولید کننده‌ی کد، شروع به تولید کدهای جدیدی کرده و آنها را در اختیار ادامه‌ی پروسه‌ی کامپایل، قرار می‌دهد. پس از آن، کامپایلر با این کدهای جدید، همانند سایر کدهای موجود در پروژه رفتار کرده و عملکرد عادی خودش را ادامه می‌دهد.
یک برنامه می‌تواند از چندین Source Generators نیز استفاده کند که روش قرار گرفتن آنها را در پروسه‌ی کامپایل، در شکل زیر مشاهده می‌کنید:
Source Generators از یکدیگر کاملا مستقل هستند و اطلاعات آنها Immutable است. یعنی نمی‌توان اطلاعات تولیدی توسط یک Source Generator را در دیگری تغییر داد و تمام فایل‌های تولیدی توسط انواع Source Generators موجود، به پروسه‌ی کامپایل نهایی اضافه می‌شوند. هرچند زمانیکه فایلی توسط یک تولید کننده‌ی کد، به کامپایلر اضافه میشود، بلافاصله اطلاعات آن در کل برنامه و IDE و تمام Source Generators موجود دیگر، قابل مشاهده و استفاده است.
مقایسه‌ای بین تولید کننده‌های کد و فناوری IL Weaving
Source Generators، تنها راه و روش تولید کد، نیستند و پیش از آن روش‌هایی مانند استفاده از T4 templates ، Fody ، PostSharp و امثال آن نیز ارائه شده‌است. در ادامه مقایسه‌ای را بین تولید کننده‌های کد و فناوری IL Weaving را که پیشتر در سری AOP در این سایت مطالعه کرده‌اید، مشاهده می‌کنید:
تولید کننده‌های کد:
- تنها می‌توانند فایل‌های جدید را اضافه کنند. یعنی «در حین» پروسه‌ی کامپایل ظاهر می‌شوند و به عنوان یک مکمل، تاثیر گذارند. برای مثال نمی‌توانند محتوای یک خاصیت یا متد از پیش موجود را تغییر دهند. اما می‌توانند هر نوع کد partial ای را «تکمیل» کنند.
- محتوای اضافه شده‌ی توسط یک تولید کننده‌ی کد، بلافاصله توسط Compiler شناسایی شده و بررسی میشود و همچنین در Intellisense ظاهر شده و به سادگی قابل دسترسی است. همچنین، قابلیت دیباگ نیز دارد.
IL Weaving:
- می‌توانند bytecode برنامه را تغییر دهند. یعنی «پس از» پروسه‌ی کامپایل ظاهر شده و کدهایی را به اسمبلی نهایی تولید شده اضافه می‌کنند. در این حالت محدودیتی از لحاظ محل تغییر کدها وجود ندارد. برای مثال می‌توان بدنه‌ی یک متد یا خاصیت را بطور کامل بازنویسی کرد و کارکردهایی مانند تزریق کدهای caching و logging را دارند.
- کدهایی که توسط این پروسه اضافه می‌شوند، در حین کدنویسی متداول، قابلیت دسترسی ندارند؛ چون پس از پروسه‌ی کامپایل، به فایل باینری نهایی تولیدی، اضافه می‌شوند. بنابراین قابلیت دیباگ به همراه سایر کدهای برنامه را نیز ندارند. به علاوه چون توسط کامپایلر در حین پروسه‌ی کامپایل، بررسی نمی‌شوند، ممکن است به همراه قطعه کدهای غیرقابل اجرایی نیز باشند و دیباگ آنها بسیار مشکل است.
آینده‌ی Reflection به چه صورتی خواهد شد؟
هرچند Reflection کار تولید کدی را انجام نمی‌دهد، اما یکی از کارهای متداول با آن، یافتن و محاسبه‌ی اطلاعات خواص و فیلدهای اشیاء، در زمان اجرا است و مزیت کار کردن با آن نیز این است که اگر خاصیتی یا فیلدی تغییر کند، نیازی به بازنویسی قسمت‌های پیاده سازی شده‌ی با Reflection نیست. به همین جهت برای مثال تقریبا تمام کتابخانه‌های Serialization، از Reflection برای پیاده سازی اعمال خود استفاده می‌کنند.
امروز، تمام اینگونه عملیات را توسط Source Generators نیز می‌توان انجام داد و این فناوری جدید، قابلیت به روز رسانی خودکار کدهای تولیدی را با کم و زیاد شدن خواص و فیلدهای کلاس‌ها دارد و نمونه‌ای از آن، Source Generator توکار مرتبط با کار با JSON در دات نت 6 است که به شدت سبب بهبود کارآیی برنامه، در مقایسه با استفاده‌ی از Reflection میشود؛ چون اینبار تمام محاسبات دقیق مرتبط با Serialization به صورت خودکار در زمان کامپایل برنامه انجام میشود و جزئی از خروجی برنامه‌ی نهایی خواهد شد و دیگر نیازی به محاسبه‌ی هرباره‌ی اطلاعات مورد نیاز، در زمان اجرای برنامه نیست.
نمونه‌ای از روش دسترسی به اطلاعات کلاس‌ها و خواص و فیلدهای آنها را در زمان کامپایل برنامه توسط Source Generators، در مثال قسمت بعد، مشاهده خواهید کرد.
وضعیت T4 templates چگونه خواهد شد؟
در سال‌های آغازین ارائه‌ی دات نت، استفاده از T4 templates جهت تولید کدها بسیار مرسوم بود؛ اما با ارائه‌ی Source Generators، این ابزار نیز منسوخ شده در نظر گرفته میشود.
T4 Templates همانند Source Generators تنها کدها و فایل‌های جدیدی را تولید می‌کنند و توانایی تغییر کدهای موجود را ندارند. اما مشکل مهم آن، داشتن Syntax ای خاص است که توسط اکثر IDEها پشتیبانی نمی‌شود. همچنین عموما اجرای آنها نیز دستی است و برخلاف Source Generators، با تغییرات کدها، به صورت خودکار به روز نمی‌شوند.
تغییرات زبان #C در جهت پشتیبانی از تولید کننده‌های کد
از سال‌های اول ارائه‌ی زبان #C، واژه‌ی کلیدی partial، جهت فراهم آوردن امکان تقسیم کدهای یک کلاس، به چندین فایل، میسر شد که از این قابلیت در فناوری T4 Templates زیاد استفاده می‌شد. اکنون با ارائه‌ی تولید کننده‌های کد، واژه‌ی کلیدی partial را می‌توان به متدها نیز افزود تا پیاده سازی اصلی آنها، در فایلی دیگر، توسط تولید کننده‌های کد انجام شود. تا C# 8.0 امکان افزودن واژه‌ی کلیدی partial به متدهای خصوصی یک کلاس و آن هم از نوع void وجود داشت و در C# 9.0 به متدهای عمومی کلاس‌ها نیز اضافه شده‌است و اکنون این متدها می‌توانند void هم نباشند:
partial class MyType
{
partial void OnModelCreating(string input); // C# 8.0
public partial bool IsPet(string input); // C# 9.0
}
partial class MyType
{
public partial bool IsPet(string input) =>
input is "dog" or "cat" or "fish";
}