in this article, I will show how to take a medium-small demo app written using Visual Studio 2013, ASP.NET 4.5, VC 5, and Entity Framework 6 and turn it into a working ASP.NET 5 app employing Visual Studio 2015, MVC 6 and Entity Framework 7. And the new app will happily run on either the .NET 4.6 CLR or the .NET Core CLR. Let's get started.
public static void PrintSum(int a, int b) { Console.WriteLine("Sum of a {0} b {1} is {2}", a, b, a + b); }
Console::WriteLine(string, object, object, object)
روشی برای نمایان ساختن تخصیصهای حافظهی نهان در ویژوال استودیو
اگر از ReSharper استفاده میکنید، افزونهی «Heap Allocations Viewer» آن و یا اگر از VS 2015 و Roslyn استفاده کنید، افزونهی «Roslyn Clr Heap Allocation Analyzer» آن، سبب نمایان شدن allocationهای مخفی میشوند. برای مثال قطعه کد فوق یک چنین نمایشی را پیدا میکند:
در اینجا در ذیل هر سه موردی که عملیات boxing allocation رخ داده، یک خط قرمز کشیده است. یکی از روشهایی که میتواند boxing allocation فوق را حذف کند، بکار گیری متد ToString بر روی مقادیر int است:
همانطور که مشاهده میکنید، اینبار دیگر خبری از خطوط قرمز، ذیل پارامترهای متد Console.WriteLine نیست. باید دقت داشت که ToString نیز سبب تخصیص حافظه میشود، اما اینبار دیگر int32 آن بر روی heap ذخیره نمیگردد. به عبارتی هر دو حالت سبب تخصیص حافظهی یک رشتهی جدید میشوند؛ اما در حالت اول علاوه بر این شیء جدید، شیء int32 نیز بر روی heap ذخیره میگردد.
تشخیص تخصیص اشیاء مخفی با افزونههای Heap Allocations Viewer
نمونهی دیگر پر کاربرد این نوع بهینه سازیها را در مثال ذیل میتوان مشاهده کرد:
public static void PrintA(int a) { Console.WriteLine("a is " + a); }
اینبار یک خط زرد رنگ ظاهر شده به همراه یک خط قرمز رنگ. خط قرمز رنگ را پیشتر بررسی کردیم و علت وجودی آن Boxing allocation ایی است که رخ میدهد. خط زرد رنگ در ذیل + ظاهر شدهاست و عنوان میکند که عملیات جمع زدن رشتهها، سبب تخصیص حافظهی یک شیء جدید میشود. رشتهها در دات نت immutable هستند. به همین جهت هر تغییری در آنها، سبب تخصیص یک شیء جدید میشود. بنابراین در همین مثال ساده، دو تخصیص حافظهی مخفی وجود دارند. مورد جمع زدن را با بکارگیری string.Format و مشکل boxing را با ToString میتوان برطرف کرد:
public static void PrintA(int a) { Console.WriteLine("a is {0}", a.ToString()); }
منابع دیگری که سبب تخصیصهای حافظهی مخفی میشوند
تا اینجا دو مورد از منابع متداول تخصیصهای حافظهی مخفی را بررسی کردیم. اما این لیست شامل موارد ذیل نیز میشود:
1) فراخوانی متدهایی با پارامترهایی از نوع param همیشه سبب تخصیص حافظهای جهت تشکیل یک آرایهی در برگیرندهی پارامترهای ارسالی میشود.
2) متدهایی که پارامتر از نوع IEnumerable دارند:
public static int Sum(IEnumerable<int> list) { var sum = 0; foreach (var number in list) { sum += number; } return sum; }
برای حل این مشکل فقط کافی است IEnumerable را با List تعویض کنید.
3) کار با LINQ نیز سبب تخصیصهای حافظهی قابل توجهی است. برای مثال در کد پایهی Roslyn، برای رسیدن به حداکثر کارآیی، بسیاری از الگوریتمها را با روشهای غیر LINQ پیاده سازی کردهاند. البته برای تیمی مانند Roslyn رسیدن به یک چنین کارآیی جهت رقابت با سایر محصولات مشابه ضروری بودهاست و گرنه در بسیاری از کارهای متداول، استفاده از LINQ به خوانایی هر چه بیشتر کدها کمک شایانی میکند.
برای مطالعهی بیشتر
Roslyn code base – performance lessons - part 2
Unusual Ways of Boosting Up App Performance. Boxing and Collections
On performance in .NET
نحوهی تعیین فرهنگ ترد جاری در ASP.NET Core
در نگارشهای پیشین ASP.NET، برای تعیین فرهنگ ترد جاری، از یکی از دو روش ذیل استفاده میشود:
الف) افزودن مدخل بومی سازی به فایل web.config
<system.web> <globalization uiCulture="fa-IR" culture="fa-IR" /> </system.web>
protected void Application_BeginRequest() { Thread.CurrentThread.CurrentCulture = new CultureInfo("fa-IR"); Thread.CurrentThread.CurrentUICulture = new CultureInfo("fa-IR"); }
public void Configure(IApplicationBuilder app) { app.UseRequestLocalization(new RequestLocalizationOptions { DefaultRequestCulture = new RequestCulture(new CultureInfo("fa-IR")), SupportedCultures = new[] { new CultureInfo("en-US"), new CultureInfo("fa-IR") }, SupportedUICultures = new[] { new CultureInfo("en-US"), new CultureInfo("fa-IR") } });
- تنظیمات SupportedCultures بر روی نمایش تاریخ، ساعت و واحد پولی تاثیر دارند. همچنین میتوانند بر روی نحوهی مقایسهی حروف و مرتب سازی آنها تاثیر داشته باشند.
- تنظیمات SupportedUICultures مشخص میکنند که کدامیک از فایلهای resx برنامه که مداخل ترجمههای آنرا به زبانهای مختلف مشخص میکنند، باید بارگذاری شوند.
- تنظیم DefaultRequestCulture در صورت مشخص نشدن فرهنگ ترد جاری مورد استفاده قرار میگیرد.
یک مثال: هر ترد در دات نت دارای اشیاء CurrentCulture و CurrentUICulture است. اگر فرهنگ ترد جاری به en-US تنظیم شده باشد، متد DateTime.Now.ToLongDateString، خروجی نمونه Thursday, February 18, 2016 را نمایش میدهد.
زمانیکه میان افزار RequestLocalization فعال میشود، سه تامین کنندهی پیش فرض (مقدارهای پیش فرض خاصیت RequestCultureProviders شیء RequestLocalizationOptions فوق)، جهت مشخص ساختن فرهنگ ترد جاری بکار گرفته خواهند شد:
الف) از طریق کوئری استرینگ با فعال سازی QueryStringRequestCultureProvider
http://localhost:5000/?culture=es-MX&ui-culture=es-MX
http://localhost:5000/?culture=es-MX
برای مثال در اینجا QueryStringRequestCultureProvider به دنبال کوئری استرینگهای culture و یا ui-culture گشته و با رسیدن به es-MX، فرهنگ جاری را به اسپانیایی مکزیکی تنظیم میکند. در این حالت اگر فقط culture ذکر شود، ui-culture نیز به همان مقدار تنظیم خواهد شد.
ب) از طریق نام کوکی با فعال سازی CookieRequestCultureProvider
CookieRequestCultureProvider کوکی ویژهای را با نام پیش فرض AspNetCore.Culture. ایجاد میکند. این کوکی برای ردیابی اطلاعات بومی سازی انتخابی کاربر بکار میرود. برای مثال اگر به مقدار ذیل تنظیم شود:
c='en-UK'|uic='en-US'
ج) از طریق هدر مخصوص Accept-Language با فعال سازی AcceptLanguageHeaderRequestCultureProvider که میتواند به همراه درخواست HTTP ارسال شود.
اگر تمام این حالتها تنظیم نشده بودند، آنگاه از مقدارDefaultRequestCulture استفاده میشود. برای مثال اگر مرورگر به صورت پیش فرض هدر Accept-Language را en-US ارسال میکند :
دیگر کار به پردازش مقدارDefaultRequestCulture نخواهد رسید.
اکنون اگر علاقمند بودید تا به کاربر امکان انتخاب زبانی را بدهید، یک چنین اکشن متدی را طراحی کنید:
public IActionResult SetFaLanguage() { Response.Cookies.Append( CookieRequestCultureProvider.DefaultCookieName, CookieRequestCultureProvider.MakeCookieValue(new RequestCulture(new CultureInfo("fa-IR"))), new CookieOptions { Expires = DateTimeOffset.UtcNow.AddYears(1) } ); return RedirectToAction("GetTitle"); }
از اینجا به بعد است که اگر نام کنترلر شما TestLocalController باشد، فایل منبع متناظر با آن یعنی Controllers.TestLocalController.fa.resx، به صورت خودکار بارگذاری و پردازش خواهد شد. در غیر اینصورت فایل نمونهی ختم شدهی به en.resx پردازش میشود؛ چون این زبان به صورت پیش فرض در هدر Accept-Language قید شدهاست.
آماده سازی برنامه برای کار با فایلهای منبع زبانهای مختلف
ابتدا پوشهی جدیدی را به نام Resources به ریشهی پروژه اضافه کنید. سپس به کلاس آغازین برنامه مراجعه کرده و محل یافت شدن این پوشه را معرفی کنید:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddLocalization(options => options.ResourcesPath = "Resources"); services.AddMvc() .AddViewLocalization(LanguageViewLocationExpanderFormat.Suffix) .AddDataAnnotationsLocalization();
به علاوه به سرویس ASP.NET MVC، تنظیمات بومی سازی Viewها و DataAnnotations نیز اضافه شدهاند. تنظیم suffix به معنای view file suffix و یا مثلا fr در نام فایل Index.fr.cshtml است.
نحوهی تعریف و پوشه بندی فایلهای منبع زبانهای مختلف
تا اینجا پوشهی جدید Resources را به پروژه اضافه، معرفی و سرویسهای مرتبط را نیز فعال کردیم. پس از آن نوبت به افزودن فایلهای resx است. برای این منظور بر روی پوشهی منابع کلیک راست کرده و گزینهی add->new item را انتخاب کنید.
در اینجا با جستجوی resource، میتوان فایل resx جدیدی را به پروژه اضافه کرد؛ اما ... انتخاب نام آن باید بر اساس نکات ذیل باشد:
الف) برای کنترلرها یکی از دو مسیر / دار و یا نقطه دار جستجو میشوند:
Resources/Controllers.HomeController.fr.resx
Resources/Controllers/HomeController.fr.resx
در اینجا fr ذکر شده، همان LanguageViewLocationExpanderFormat.Suffix است که پیشتر بحث شد. قسمت ابتدایی Controllers همیشه ثابت است (یا به صورت نام یک پوشه و یا به عنوان قسمت اول نام فایل). سپس نام کلاس کنترلر به همراه نام فرهنگ مدنظر باید ذکر شوند. قسمت نام پوشهی Resources را نیز به services.AddLocalization معرفی کردهایم.
ب) برای Viewها نیز همان حالتهای / دار و یا نقطه دار بررسی میشوند:
Resources/Views.Home.About.fr.resx
Resources/Views/Home/About.fr.resx
برای تمام فایلها و کلاسها میتوان فایل منبع ایجاد کرد
در این نگارش از ASP.NET، در حالت کلی، نام یک فایل منبع، همان نام کامل کلاس آن است؛ منهای فضای نام آن (اگر این فایل منبع در همان اسمبلی قرار گیرد). برای مثال اگر میخواهید برای کلاس Startup برنامه، فایل منبعی را درست کنید و نام کامل آن با درنظر گرفتن فضای نام، معادل LocalizationWebsite.Web.Startup است، ابتدای فضای نام آنرا حذف کنید و سپس آنرا ختم به fa.resx کنید؛ مثلا Startup.fa.resx
اگر محل واقع شدن فایلهای resx در همان اسمبلی اصلی پروژه باشند، نیازی به ذکر فضای نام پیش فرض پروژه نیست. برای مثال اگر فضای نام پیش فرض پروژهی وب جاری MyLocalizationWebsite.Web است، بجای نام فایل MyLocalizationWebsite.Web.Controllers.HomeController.fr.resx میتوانید به صورت خلاصه بنویسید Controllers.HomeController.fr.resx. در غیراینصورت (استفاده از اسمبلیهای دیگر)، ذکر کامل فضای نام مرتبط هم الزامی است.
چند نکته:
- اگر ResourcesPath را در services.AddLocalization معرفی نکنید، مسیر پیش فرض یافتن فایلهای resx مربوط به کنترلرها، پوشهی ریشهی پروژه است و برای Viewها، همان پوشهی محل واقع شدن View متناظر خواهد بود.
- اینکه کدام فایل منبع در برنامه بارگذاری میشود، دقیقا مرتبط است با فرهنگ ترد جاری و این فرهنگ به صورت پیش فرض en-US است (چون همواره در هدر Accept-Language ارسالی توسط مرورگر وجود دارد). برای تغییر آن، از نکتهی اکشن متد public IActionResult SetFaLanguage ابتدای بحث استفاده کنید (در غیراینصورت در آزمایشات خود شاهد بارگذاری فایلهای منبع دیگری بجز en.resxها نخواهید بود).
- فایلهای منبع را به صورت کامپایل شده در پوشهی bin برنامه خواهید یافت:
خواندن اطلاعات منابع در کنترلرهای برنامه
فرض کنید کنترلری را به نام TestLocalController ایجاد کردهایم. بنابراین فایل منبع فارسی متناظر با آن Controllers.TestLocalController.fa.resx خواهد بود؛ با این محتوای نمونه:
محتوای این کنترلر نیز به صورت ذیل است:
using System; using System.Globalization; using Microsoft.AspNetCore.Http; using Microsoft.AspNetCore.Localization; using Microsoft.AspNetCore.Mvc; using Microsoft.AspNetCore.Mvc.Localization; using Microsoft.Extensions.Localization; namespace Core1RtmEmptyTest.Controllers { public class TestLocalController : Controller { private readonly IStringLocalizer<TestLocalController> _stringLocalizer; private readonly IHtmlLocalizer<TestLocalController> _htmlLocalizer; public TestLocalController( IStringLocalizer<TestLocalController> stringLocalizer, IHtmlLocalizer<TestLocalController> htmlLocalizer) { _stringLocalizer = stringLocalizer; _htmlLocalizer = htmlLocalizer; } public IActionResult Index() { var name = "DNT"; var message = _htmlLocalizer["<b>Hello</b><i> {0}</i>", name]; ViewData["Message"] = message; return View(); } [HttpGet] public string GetTitle() { var about = _stringLocalizer["About Title"]; return about; } public IActionResult SetFaLanguage() { Response.Cookies.Append( CookieRequestCultureProvider.DefaultCookieName, CookieRequestCultureProvider.MakeCookieValue(new RequestCulture(new CultureInfo("fa-IR"))), new CookieOptions { Expires = DateTimeOffset.UtcNow.AddYears(1) } ); return RedirectToAction("GetTitle"); } } }
اگر برنامه را در حالت معمولی اجرا کنید و سپس آدرس http://localhost:7742/testlocal/gettitle را درخواست کنید، عبارت About Title را مشاهده میکنید؛ به دو علت:
الف) هنوز فرهنگ پیش فرض ترد جاری همان en-US است که توسط مرورگر ارسال شدهاست.
ب) چون فایل resx متناظر با فرهنگ پیش فرض ترد جاری یافت نشدهاست، مقدار همان کلید درخواستی بازگشت داده میشود؛ یعنی همان About Title.
برای رفع این مشکل آدرس http://localhost:7742/testlocal/SetFaLanguage را درخواست کنید. به این صورت با تنظیم کوکی ردیابی فرهنگ ترد جاری به زبان فارسی، خروجی GetTile اینبار «درباره» خواهد بود.
خواندن اطلاعات منابع در Viewهای برنامه
فرض کنید فایل Views.TestLocal.Index.fa.resx (فایل منبع کنترلر TestLocal و ویوو Index آن به زبان فارسی) دقیقا همان محتوای فایل Controllers.TestLocalController.fa.resx فوق را دارد (اگر نام پوشهی Views را تغییر دادهاید، قسمت ابتدایی نام فایل Views را هم باید تغییر دهید). برای دسترسی به اطلاعات آن در یک ویوو، میتوان از سرویس IViewLocalizer به نحو ذیل استفاده کرد:
@using Microsoft.AspNetCore.Mvc.Localization @inject IViewLocalizer Localizer @{ } Message @ViewData["Message"] <br/> @Localizer["<b>Hello</b><i> {0}</i>", "DNT"] <br/> @Localizer["About Title"]
Localizer از طریق تزریق سرویس IViewLocalizer به View برنامه تامین میشود. این سرویس در پشت صحنه از همان IHtmlLocalizer استفاده میکند و در حین استفادهی از آن، اطلاعات تگها انکد (encoded) نخواهند شد (به همین جهت برای کار با کلیدها و مقادیر تگدار توصیه میشود).
استفاده از اطلاعات منابع در DataAnnotations
قسمت اول فعال سازی بومی سازی DataAnnotations با ذکر AddDataAnnotationsLocalization در متد ConfigureServices، در ابتدای بحث انجام شد و همانطور که پیشتر نیز عنوان گردید، در این نگارش از ASP.NET، برای تمام کلاسهای برنامه میتوان فایل منبع ایجاد کرد. برای مثال اگر کلاس RegisterViewModel در فضای نام ViewModels.Account قرار گرفتهاست، نام فایل منبع آن یکی از دو حالت / دار و یا نقطه دار ذیل میتواند باشد:
Resources/ViewModels.Account.RegisterViewModel.fr.resx
Resources/ViewModels/Account/RegisterViewModel.fr.resx
محتوای این کلاس را در ذیل مشاهده میکنید:
using System.ComponentModel.DataAnnotations; namespace Core1RtmEmptyTest.ViewModels.Account { public class RegisterViewModel { [Required(ErrorMessage = "EmailReq")] [EmailAddress(ErrorMessage = "EmailType")] [Display(Name = "Email")] public string Email { get; set; } } }
یک نکته: هیچ الزامی ندارد که کلیدها را به این شکل وارد کنید. از این جهت که اگر این کلید در فایل منبع یافت نشد و یا فرهنگ ترد جاری با فایلهای منبع مهیا تطابقی نداشت، عبارتی را که کاربر مشاهده میکند، دقیقا معادل «EmailReq» خواهد بود. بنابراین در اینجا میتوانید کلید را به صورت کامل، مثلا مساوی «The Email field is required» وارد کنید و همین عبارت را به عنوان کلید در فایل منبع ذکر کرده و مقدار آنرا مساوی ترجمهی آن قرار دهید. این نکته در تمام حالات کار با کنترلرها و ویووها نیز صادق است.
استفاده از یک منبع اشتراکی
اگر میخواهید تعدادی از منابع را در همهجا در اختیار داشته باشید، روش کار به این صورت است:
الف) یک کلاس خالی را به نام SharedResource دقیقا با فرمت ذیل در پوشهی Resources ایجاد کنید:
// Dummy class to group shared resources namespace Core1RtmEmptyTest { public class SharedResource { } }
SharedResource.fa.resx
SharedResource.en-US.resx
و امثال آن
ج) برای استفادهی از این منبع اشتراکی در کلاسهای مختلف برنامه تنها کافی است در حین تزریق وابستگیها، نوع آرگومان جنریک IStringLocalizer را به SharedResource تنظیم کنید:
IStringLocalizer<SharedResource> sharedLocalizer
@inject IHtmlLocalizer<SharedResource> SharedLocalizer
فرض کنید دو جدول پرسنل و شهر را در دیتا بیس خود دارید و 2 بار کد شهر در جدول پرسنل ارتباط داده شده که یکی برای محل تولد و دیگری برای محل صدور
و میخواهید توسط outer join لیست تمامی پرسنل و محل تولد و محل صدور را (در صورت وجود) داشته باشید.
در sql گرفتن نتیجه ذکر شده بصورت زیر به راحتی قابل انجام است
SELECT dbo.tbl_Personnel.ID, dbo.tbl_Personnel.FirstName, dbo.tbl_Personnel.LastName, dbo.tbl_GeographyPosition.Title AS IssuanceLocation, tbl_GeographyPosition_1.Title AS BirthLocation FROM dbo.tbl_Personnel LEFT OUTER JOIN dbo.tbl_GeographyPosition AS tbl_GeographyPosition_1 ON dbo.tbl_Personnel.BirthLocationGeographyPositionID = tbl_GeographyPosition_1.ID LEFT OUTER JOIN dbo.tbl_GeographyPosition ON dbo.tbl_Personnel.IssuanceLocationGeographyPositionID = dbo.tbl_GeographyPosition.ID
اما در ef با توجه به خواص راهبری کمتر از join استفاده میکنیم در ضمن به هیچ وجه از Left Outer Join و Right Outer Join استفاده نمیشود و باید کوئری فوق را با کد زیر شبیه سازی کرد
var contex = new PersonnelEntities(); var Query = from Personnel in contex.tbl_Personnel join IssuanceLocation in contex.tbl_GeographyPosition on Personnel.IssuanceLocationGeographyPositionID equals IssuanceLocation.ID into AIssuanceLocation from IL in AIssuanceLocation.DefaultIfEmpty() join BirthLocation in contex.tbl_GeographyPosition on Personnel.BirthLocationGeographyPositionID equals BirthLocation.ID into ABirthLocation from BL in ABirthLocation.DefaultIfEmpty() //where select new { Personnel.ID, Personnel.FirstName, Personnel.LastName, IssuanceLocation = IL.Title, BirthLocation = BL.Title };
- Occupy Flash | www.occupyflash.org
- Occupy HTML | occupyhtml.org
- Visual Leak Detector for Visual C++ 2008/2010 | vld.codeplex.com
- VsTortoise - a TortoiseSVN add-in for Microsoft Visual Studio | vstortoise.codeplex.com
- Using the Roslyn Symbol API | blogs.msdn.com
- بهبود کارآیی پردازش موازی در دات نت 4.5 | blogs.msdn.com
When I tell my fellow computer scientists or software developers that I'm interested in philosophy of science, they first look a bit confused, then we have a really interesting discussion about it and then they ask me for some interesting books they could read about it. Given that Christmas is just around the corner and some of the readers might still be looking for a good present to get, I thought that now is the perfect time to turn my answer into a blog post!
نحوه کار با ftp - بخش اول
چند نکته جزئی در مورد کدهای تهیه شده:
- وجود این try/catch در اینجا هیچ هدفی رو برآورده نکرده. از قسمت throw ex هم توصیه میشود که استفاده نکنید. از thow خالی استفاده کنید تا stack trace پاک نشه. به علاوه زمانیکه مشغول به طراحی یک کتابخانه هستید تا حد ممکن از ذکر try/catch خودداری کنید. وظیفه بررسی این مسایل مرتبط است به لایههای بالاتر استفاده کننده و نه کتابخانه پایه.
- if ابتدای متد هم ضرورتی ندارد. اگر قرار است باشد، باید به استفاده کننده در طی یک استثناء اعلام شود که چرا فایل درخواستی او آپلود نشده. در کل استفاده از متد File.Exists به همراه صدور استثناء در صورت عدم وجود فایل، در اینجا مناسبتر است.
- نامگذاریهایی مانند obj_ftp مربوط به دوران C است. در سیشارپ روش دیگری رو باید استفاده کنید که در مطلب اصول نامگذاری در دات نت به تفصیل بررسی شده.
- بررسی صفر بودن readBytes بهتر است پیش از فراخوانی متد Write انجام شود.
- یک سری از اشیاء در دات نت پیاده سازی کننده IDispoable هستند. به این معنا که بهتر است از using برای استفاده از آنها کمک گرفته شود تا کامپایلر قسمت finally به همراه آزاد سازی منابع را به صورت خودکار اضافه کند. این نکته برای مواردی که در بین کار استثنایی رخ میدهد جهت آزاد سازی منابع لازم است. یعنی بهتر بود بجای try/catch از try/finally و یا using در مکانهای مناسب استفاده میشد.
- علت استفاده از شیء Application دراینجا چه چیزی بوده؟ AppSettings خوانده شده از وب کانفیگ برنامه و کل اطلاعات آن در آغاز به کار یک برنامه ASP.NET به صورت خودکار کش میشوند. به همین جهت است که اگر حتی یک نقطه در فایل وب کانفیگ تغییر کند برنامه ASP.NET ری استارت میشود (تا دوباره تنظیمات را بخواند). بنابراین مستقیما از همان امکانات ConfigurationManager بدون انتساب آن به شیء سراسری Application استفاده کنید. اینکار سرباری آنچنانی هم ندارد؛ چون از حافظه خوانده میشود و نه از فایل. هر بار فراخوانی ConfigurationManager.AppSettings به معنای مراجعه به فایل web.config نیست. فقط بار اول اینکار انجام میشود؛ تا زمانیکه این فایل تغییر کند یا برنامه ری استارت شود.
Interceptor چیست؟
از زمان ارائهی NET 8 preview 6 SDK. به بعد، امکان رهگیری هر متدی از کدهای برنامه، به داتنت اضافه شدهاست؛ به همین جهت از واژهی Interceptor/رهگیر در اینجا استفاده میشود. خود تیم داتنت از این قابلیت در جهت بازنویسی پویای قسمتهایی از کدهای زیرساخت داتنت که از Reflection استفاده میکنند، با نگارشهای کامپایل شدهی مختص به برنامهی شما، کمک میگیرند. به این ترتیب سرعت و کارآیی برنامههای داتنت 8، بهبود قابل ملاحظهای را پیدا کردهاند. برای مثال ahead-of-time compilation (AOT) در داتنت 8 و ASP.NET Core 8x بر اساس این ویژگی پیاده سازی شدهاست. این ویژگی جدید، مکمل source generators است که در نگارشهای پیشین داتنت ارائه شده بود.
بررسی Interceptors با تهیهی یک مثال ساده
فرض کنید میخواهیم فراخوانی متد GetText زیر را رهگیری کرده و سپس آنرا با نمونهی دیگری جایگزین کنیم:
namespace CS8Tests; public class InterceptorsSample { public string GetText(string text) { return $"{text}, World!"; } }
namespace System.Runtime.CompilerServices; [AttributeUsage(AttributeTargets.Method, AllowMultiple = true, Inherited = false)] public sealed class InterceptsLocationAttribute : Attribute { public InterceptsLocationAttribute(string filePath, int line, int character) { } }
سپس فرض کنید فراخوانی متد GetText در فایل Program.cs برنامه به صورت زیر انجام شدهاست:
using CS8Tests; var example = new InterceptorsSample(); var text = example.GetText("Hello"); Console.WriteLine(text); //Hello, World!
در ادامه از این اطلاعات در رهگیر سفارشی زیر استفاده خواهیم کرد:
using System.Runtime.CompilerServices; namespace CS8Tests; public static class MyInterceptor { [InterceptsLocation("C:\\Path\\To\\CS8Tests\\Program.cs", 4, 20)] public static string InterceptorMethod(this InterceptorsSample example, string text) { return $"{text}, DNT!"; } }
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم ... با خطای زیر مواجه میشویم:
error CS9137: The 'interceptors' experimental feature is not enabled in this namespace. Add '<InterceptorsPreviewNamespaces>$(InterceptorsPreviewNamespaces);CS8Tests</InterceptorsPreviewNamespaces>' to your project.
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <OutputType>Exe</OutputType> <TargetFramework>net8.0</TargetFramework> <ImplicitUsings>enable</ImplicitUsings> <Nullable>enable</Nullable> <!--<NoWarn>Test001</NoWarn>--> <InterceptorsPreviewNamespaces>$(InterceptorsPreviewNamespaces);CS8Tests</InterceptorsPreviewNamespaces> </PropertyGroup> </Project>
Hello, DNT!
سؤال: آیا رهگیری انجام شده، در زمان کامپایل انجام میشود یا در زمان اجرا؟
برای این مورد میتوان به Low-Level C# code تولیدی مراجعه کرد. برای مشاهدهی یک چنین کدهایی میتوانید از منوی Tools->IL Viewer برنامهی Rider استفاده کرده و در برگهی ظاهر شده، گزینهی Low-Level C# آنرا انتخاب نمائید:
using CS8Tests; using System; using System.Runtime.CompilerServices; [CompilerGenerated] internal class Program { private static void <Main>$(string[] args) { Console.WriteLine(new InterceptorsSample().InterceptorMethod("Hello")); } public Program() { base..ctor(); } }
سؤال: آیا این قابلیت واقعا کاربردی است؟!
اکنون شاید این سؤال مطرح شود که ... واقعا چه کسی قرار است مسیر کامل یک فایل، شماره سطر و شماره ستون فراخوانی متدی را به اینگونه در اختیار سیستم رهگیری قرار دهد؟! آیا واقعا این قابلیت، یک قابلیت کاربردی و مناسب است؟!
اینجا است که اهمیت source generators مشخص میشود. توسط source generators دسترسی کاملی به syntax trees وجود دارد و همچنین یکسری اطلاعات تکمیلی مانند FilePath و سپس CSharpSyntaxNodeها که دسترسی به دادههای متد ()GetLocation را دارند که مکان دقیق سطر و ستونهای فراخوانیها را مشخص میکند.
کاربردهای فعلی رهگیرها در دات نت 8
در دات نت 8، این موارد با استفاده از رهگیرها بهینه سازی شده و سرعت آنها افزایش یافتهاند:
- فراخوانیهایی که تمام اطلاعات آنها در زمان کامپایل فراهم است، مانند Regex.IsMatch(@"a+b+") که از یک الگوی ثابت و مشخص استفاده میکند، رهگیری شده و پیاده سازی آن با کدی استاتیک، جایگزین میشود.
- در ASP.NET Minimal API، استفاده از lambda expressions جهت ارائهی تعاریفی مانند:
app.MapGet("/products", handler: (int? page, int? pageLength, MyDb db) => { ... })
- بهبود کارآیی foreach loops جهت استفاده از ریاضیات برداری و SIMD در صورت امکان.
- بهبود کارآیی تزریق وابستگیها، زمانیکه به تعاریف مشخصی مانند ()<provider.Register<MyService ختم میشود.
- بجای استفاده از expression trees در زمان اجرای برنامه، اکنون میتوان کدهای SQL معادل را در زمان کامپایل برنامه تولید کرد.
- بهبود کارآیی Serializers، زمانیکه از یک نوع مشخص مانند ()<Serialize<MyType استفاده میشود و کامپایلر میتواند آنرا با کدهای زمان کامپایل، جایگزین کند.
محدودیتهای رهگیرها در داتنت 8
- رهگیرهای داتنت 8 فقط با متدها کار میکنند.
- مسیر ارائه شده حتما باید یک مسیر کامل و مشخص باشد. یعنی اگر این قطعه کد، به سیستم دیگری منتقل شود، کامپایل نخواهد شد و امکان ارائهی مسیرهای نسبی وجود ندارد.
- امضای متدها، حتما باید یکی باشد. یعنی نمیتوان یک رهگیر جنریک را تعریف کرد.
01. Introduction to Services 02. Demo - Creating Your First Custom Service 03. Demo - Another Custom Service Example 04. Introduction to Built-In AngularJS Services 05. Demo - Using the $http and $q Services Together 06. Demo - Using the $rsource and $q Services 07. Demo - Using the $anchorScroll Service 08. Demo - Using the $cacheFactory Service 09. Demo - Using the $compile Service 10. Demo - Using the $parse Service 11. Demo - Using the $locale Service 12. Demo - Using the $timeout Service 13. Demo - Using the $exceptionHandler Service 14. Demo - Using the $filter Service 15. Demo - Using the $cookieStore Service 16. Overview of Less Common Services 17. Suggested Exercises
'use strict'; eventsApp.factory('gravatarUrlBuilder', function() { return { buildGravatarUrl: function(email) { // try angularjsdemo@gmail.com as an email var defaultGravatarUrl = "http://www.gravatar.com/avatar/000?s=200"; var regex = /^(([^<>()[\]\\.,;:\s@\"]+(\.[^<>()[\]\\.,;:\s@\"]+)*)|(\".+\"))@((\[[0-9]{1,3}\.[0-9]{1,3}\.[0-9]{1,3}\.[0-9]{1,3}\])|(([a-zA-Z\-0-9]+\.)+[a-zA-Z]{2,}))$/; if (!regex.test(email)) return defaultGravatarUrl; var MD5=function(s){function L(k,d){return(k<<d)|(k>>>(32-d))}function K(G,k){var I,d,F,H,x;F=(G&2147483648);H=(k&2147483648);I=(G&1073741824);d=(k&1073741824);x=(G&1073741823)+(k&1073741823);if(I&d){return(x^2147483648^F^H)}if(I|d){if(x&1073741824){return(x^3221225472^F^H)}else{return(x^1073741824^F^H)}}else{return(x^F^H)}}function r(d,F,k){return(d&F)|((~d)&k)}function q(d,F,k){return(d&k)|(F&(~k))}function p(d,F,k){return(d^F^k)}function n(d,F,k){return(F^(d|(~k)))}function u(G,F,aa,Z,k,H,I){G=K(G,K(K(r(F,aa,Z),k),I));return K(L(G,H),F)}function f(G,F,aa,Z,k,H,I){G=K(G,K(K(q(F,aa,Z),k),I));return K(L(G,H),F)}function D(G,F,aa,Z,k,H,I){G=K(G,K(K(p(F,aa,Z),k),I));return K(L(G,H),F)}function t(G,F,aa,Z,k,H,I){G=K(G,K(K(n(F,aa,Z),k),I));return K(L(G,H),F)}function e(G){var Z;var F=G.length;var x=F+8;var k=(x-(x%64))/64;var I=(k+1)*16;var aa=Array(I-1);var d=0;var H=0;while(H<F){Z=(H-(H%4))/4;d=(H%4)*8;aa[Z]=(aa[Z]|(G.charCodeAt(H)<<d));H++}Z=(H-(H%4))/4;d=(H%4)*8;aa[Z]=aa[Z]|(128<<d);aa[I-2]=F<<3;aa[I-1]=F>>>29;return aa}function B(x){var k="",F="",G,d;for(d=0;d<=3;d++){G=(x>>>(d*8))&255;F="0"+G.toString(16);k=k+F.substr(F.length-2,2)}return k}function J(k){k=k.replace(/rn/g,"n");var d="";for(var F=0;F<k.length;F++){var x=k.charCodeAt(F);if(x<128){d+=String.fromCharCode(x)}else{if((x>127)&&(x<2048)){d+=String.fromCharCode((x>>6)|192);d+=String.fromCharCode((x&63)|128)}else{d+=String.fromCharCode((x>>12)|224);d+=String.fromCharCode(((x>>6)&63)|128);d+=String.fromCharCode((x&63)|128)}}}return d}var C=Array();var P,h,E,v,g,Y,X,W,V;var S=7,Q=12,N=17,M=22;var A=5,z=9,y=14,w=20;var o=4,m=11,l=16,j=23;var U=6,T=10,R=15,O=21;s=J(s);C=e(s);Y=1732584193;X=4023233417;W=2562383102;V=271733878;for(P=0;P<C.length;P+=16){h=Y;E=X;v=W;g=V;Y=u(Y,X,W,V,C[P+0],S,3614090360);V=u(V,Y,X,W,C[P+1],Q,3905402710);W=u(W,V,Y,X,C[P+2],N,606105819);X=u(X,W,V,Y,C[P+3],M,3250441966);Y=u(Y,X,W,V,C[P+4],S,4118548399);V=u(V,Y,X,W,C[P+5],Q,1200080426);W=u(W,V,Y,X,C[P+6],N,2821735955);X=u(X,W,V,Y,C[P+7],M,4249261313);Y=u(Y,X,W,V,C[P+8],S,1770035416);V=u(V,Y,X,W,C[P+9],Q,2336552879);W=u(W,V,Y,X,C[P+10],N,4294925233);X=u(X,W,V,Y,C[P+11],M,2304563134);Y=u(Y,X,W,V,C[P+12],S,1804603682);V=u(V,Y,X,W,C[P+13],Q,4254626195);W=u(W,V,Y,X,C[P+14],N,2792965006);X=u(X,W,V,Y,C[P+15],M,1236535329);Y=f(Y,X,W,V,C[P+1],A,4129170786);V=f(V,Y,X,W,C[P+6],z,3225465664);W=f(W,V,Y,X,C[P+11],y,643717713);X=f(X,W,V,Y,C[P+0],w,3921069994);Y=f(Y,X,W,V,C[P+5],A,3593408605);V=f(V,Y,X,W,C[P+10],z,38016083);W=f(W,V,Y,X,C[P+15],y,3634488961);X=f(X,W,V,Y,C[P+4],w,3889429448);Y=f(Y,X,W,V,C[P+9],A,568446438);V=f(V,Y,X,W,C[P+14],z,3275163606);W=f(W,V,Y,X,C[P+3],y,4107603335);X=f(X,W,V,Y,C[P+8],w,1163531501);Y=f(Y,X,W,V,C[P+13],A,2850285829);V=f(V,Y,X,W,C[P+2],z,4243563512);W=f(W,V,Y,X,C[P+7],y,1735328473);X=f(X,W,V,Y,C[P+12],w,2368359562);Y=D(Y,X,W,V,C[P+5],o,4294588738);V=D(V,Y,X,W,C[P+8],m,2272392833);W=D(W,V,Y,X,C[P+11],l,1839030562);X=D(X,W,V,Y,C[P+14],j,4259657740);Y=D(Y,X,W,V,C[P+1],o,2763975236);V=D(V,Y,X,W,C[P+4],m,1272893353);W=D(W,V,Y,X,C[P+7],l,4139469664);X=D(X,W,V,Y,C[P+10],j,3200236656);Y=D(Y,X,W,V,C[P+13],o,681279174);V=D(V,Y,X,W,C[P+0],m,3936430074);W=D(W,V,Y,X,C[P+3],l,3572445317);X=D(X,W,V,Y,C[P+6],j,76029189);Y=D(Y,X,W,V,C[P+9],o,3654602809);V=D(V,Y,X,W,C[P+12],m,3873151461);W=D(W,V,Y,X,C[P+15],l,530742520);X=D(X,W,V,Y,C[P+2],j,3299628645);Y=t(Y,X,W,V,C[P+0],U,4096336452);V=t(V,Y,X,W,C[P+7],T,1126891415);W=t(W,V,Y,X,C[P+14],R,2878612391);X=t(X,W,V,Y,C[P+5],O,4237533241);Y=t(Y,X,W,V,C[P+12],U,1700485571);V=t(V,Y,X,W,C[P+3],T,2399980690);W=t(W,V,Y,X,C[P+10],R,4293915773);X=t(X,W,V,Y,C[P+1],O,2240044497);Y=t(Y,X,W,V,C[P+8],U,1873313359);V=t(V,Y,X,W,C[P+15],T,4264355552);W=t(W,V,Y,X,C[P+6],R,2734768916);X=t(X,W,V,Y,C[P+13],O,1309151649);Y=t(Y,X,W,V,C[P+4],U,4149444226);V=t(V,Y,X,W,C[P+11],T,3174756917);W=t(W,V,Y,X,C[P+2],R,718787259);X=t(X,W,V,Y,C[P+9],O,3951481745);Y=K(Y,h);X=K(X,E);W=K(W,v);V=K(V,g)}var i=B(Y)+B(X)+B(W)+B(V);return i.toLowerCase()}; var url = 'http://www.gravatar.com/avatar/' + MD5(email) + ".jpg?s=200&r=g"; console.log(url); return url; } }; });