نظرات مطالب
نمایش فرم‌های مودال Ajax ایی در ASP.NET MVC به کمک Twitter Bootstrap
با سلام
منظورتون رو از مطلب زیر نفهمیدم. میشه بگید چطوری میتونیم با استفاده از alert خود بوت استرپ نتیجه را از کنترلر به فرم مدال ارسال کنیم و در آنجا نمایش دهیم؟
«این مورد پیش بینی شده در این مثال. اگر به خروجی اکشن متد دقت کنید، چنین چیزی است:
1
return Json( new { success = true });
همین مورد یعنی بررسی مقدار success دریافتی، جایی که عملیات Ajax ایی ارسال اطلاعات پایان می‌یابد انجام شده:
1
2
3
4
if (result.success) {
  $( '#dialogDiv' ).modal( 'hide' );
  if (options.completeHandler)
options.completeHandler();
بنابراین تنها کاری که باید انجام بدید، قرار دادن کدهای نمایش اطلاعات نهایی در callbackهای completeHandler  ویا  errorHandler   مربوط به افزونه  $.bootstrapModalAjaxForm   است. اینجا دست شما باز است. اگر علاقمند بودید از یک alert ساده استفاده کنید» 
مطالب
بخش دوم - بررسی امکانات (کلاس ها و متدهای) کتابخانه Gridify
در بخش قبل، به چند نمونه کلی از امکانات کتابخانه Gridify اشاره کردیم. در این مقاله به معرفی کلاس‌ها و متدهای این کتابخانه میپردازیم.

GridifyQuery
از این کلاس برای اعمال تنظیمات مورد نیاز در متدهای ارائه شده توسط Gridify استفاده میشود. در ادامه به خصیصه (پراپرتی)های این کلاس میپردازیم.
  • Filter : یک پراپرتی از نوع string است که درصورت مقداردهی آن، بر روی لیست خروجی ما عملیات فیلترینگ اعمال میشود. مثال :
Filter = "Name==Ali,Age>>10";
  • SortBy : یک پراپرتی از نوع string است که درصورت مقداردهی آن، بر روی لیست خروجی ما عملیات چیدمان یا سورتینگ با استفاده از نام فیلد انجام میشود. مثال : 
SortBy = "Age";
  • IsSortAsc: یک پراپرتی از نوع bool است که مشخص کننده چیدمان به صورت نزولی و یا صعودی است.
  • Page : یک پراپرتی از نوع عددی short است. از این پراپرتی برای عملیات Pagination یا صفحه بندی استفاده میشود که مشخص کننده شماره صفحه درخواستی است.
  • PageSize : یک پراپرتی از نوع عددی int است که برای مشخص کردن تعداد رکورد در هر صفحه استفاده میشود.
وارد کردن این اطلاعات هنگام استفاده از کتابخانه Gridify الزامی نیست؛ به همین جهت تنها در صورت مقداردهی، از این اطلاعات استفاده میشود. درصورتیکه هیچ اطلاعاتی در این پراپرتی‌ها وجود نداشته باشد، به صورت پیش فرض توسط Gridify نادیده گرفته میشود. البته استثنایی برای اکستنشن متد Gridify و GridifyAsync وجود دارد، به دلیل اینکه خروجی این دو متد یک کلاس <Paging<T است. در صورت اینکه مقداری برای پراپرتی‌های Page و PageSize وارد نشده باشد، به صورت پیش فرض اطلاعات Page 1 با DefaultPageSize را بازمیگرداند که مقدار پیش فرض آن 10 میباشد. با استفاده از تغییر فیلد استاتیک DefaultPageSize میتوان این عدد نیز را تغییر داد.


متد‌های الحاقی یا IQueryable  Extensions 
برای استفاده از کتابخانه Gridify نیازی به ساخت هیچ کلاسی نیست و صرفا امکانات اینترفیس IQueryable را گسترش میدهد.
 ApplyFiltering  از این متد برای اعمال فیلترینگ روی یک IQueryable استفاده میشود. این متد یک رشته متنی (string) ویا یک GridifyQuery دریافت کرده و پس از اعمال فیلترینگ یک IQueryable بازمیگرداند.
 ApplyOrdering  از این متد برای اعمال چیدمان یا Sorting روی یک IQueryable استفاده میشود. پس از اعمال چیدمان، یک IQueryable را بازمیگرداند.
 ApplyPaging از این متد برای اعمال صفحه بندی (Pagination) استفاده میشود. پس از اعمال صفحه بندی یک IQueryable را بازمیگرداند. 
 ApplyOrderingAndPaging   از این متد برای اعمال همزمان چیدمان و صفحه بندی استفاده میشود که یک IQueryable را باز میگرداند. 
ApplyFilterAndOrdering  از این متد برای اعمال همزمان فیلترینگ و چیدمان استفاده میشود که یک IQueryalbe را باز میگرداند.
 ApplyEverything   از این متد برای اعمال عملیات صفحه بندی، چیدمان و فیلترینگ استفاده میشود که یک IQueryable را باز میگرداند.
 GridifyQueryable   این متد مشابه ApplyEverything است که مقدار یک <QueryablePaging<T را برمیگرداند و دارای یک خصیصه اضافی TotalItems است که در عملیات صفحه بندی عموما نیاز داریم. (تعداد کل رکورد‌های موجود در پایگاه داده، با توجه به فیلتر اعمال شده)
 Gridify  متدهای قبلی فقط به query موجود ما یکسری شرط را اضافه میکردند. ولی مسئولیت اجرای query به عهده ما بود. (مثلا با استفاده از ToList.). متد Gridify تمامی شرط‌ها را باتوجه به GridifyQuery دریافتی اعمال کرده، سپس اطلاعات را بارگذاری کرده و یک <Paging<T را بازمیگرداند که کاملا قابل استفاده و بهینه شده برای دیتاگرید‌ها میباشد.


متد‌های الحاقی GridifyQuery:
 GetFilteringExpression   این متد expression معادل فیلتر string نوشته شده شما را برمیگرداند که میتوانید از آن به طور مثال در متد Where در Linq استفاده نمایید. 
 GetOrderingExpression   این متد expression انتخاب فیلد برای Orderby و OrderByDescending را باتوجه به مقدار وارد شده در فیلد SortBy بازمیگرداند.

Filtering Operators:
با علائم پشتیبانی شده در Gridify برای اعمال فیلترینگ در زیر آشنا میشویم.

همانطور که در تصویر بالا مشاهده میکنید، برای اعمال فیلترینگ‌های پیچیده میتوانیم از چهار اپراتور , | ( )  استفاده کنیم. به همین جهت اگر نیاز داشتید که در مقدار جستجوی خود از این علائم استفاده کنید، باید قبل از هرکدام از آنها، علامت \ را اضافه کنید. 

 مثال رج‌اکس escape character در JavaScript  : 

let esc = (v) => v.replace(/([(),|])/g, '\\$1')

مثال #‍C : 

var value = "(test,test2)";
var esc = Regex.Replace(value, "([(),|])", "\\$1" ); // esc = \(test\,test2\)  

در بخش بعد با امکانات Mapper توکار Gridify و شخصی سازی آن آشنا خواهیم شد.

نظرات مطالب
مشکل همزمانی خواندن و به روز رسانی اطلاعات در برنامه‌های وب
- در این مثال در حالت پیش‌فرض READ COMMITTED isolation level تراکنش، هرچند وجود UPDLOCK ضروری است، اما کافی نیست و باید به همراه HOLDLOCK هم باشد، تا اثر آن تا پایان تراکنش باقی بماند تا هم select و هم update، در حالت‌های پردازش موازی، هر دو تحت کنترل قرار گیرند.
- روش اضافه کردن خودکار این hintها به تمام کوئری‌های EF، با استفاده از Interceptorها، بدون نیاز به SQL نویسی مستقیم و عدم استفاده از LINQ: « بهبود عملکرد SQL Server Locks در سیستم‌های با تعداد تراکنش بالا در Entity Framework »
اشتراک‌ها
NET Framework 4.6.1 RC. منتشر شد
  • WPF improvements for spell check, support for per-user custom dictionaries and improved touch performance 
  • Enhanced support for Elliptic Curve Digital Signature Algorithm (ECDSA) X509 certificates
  • Added support in SQL Connectivity for AlwaysOn and Always Encrypted
  • Profiling improvements related to IcorProfilerInfo interface and introduction of Ngen PDBs
  • System.Transactions APIs now support distributed transactions with a non-MSDTC coordinator
  • Many other performance, stability, and reliability related fixes in RyuJIT, GC, WPF and WCF.
NET Framework 4.6.1 RC. منتشر شد
نظرات مطالب
بررسی ویجت Kendo UI File Upload
- «نمایش حداکثر اندازه مجاز فایل قابل آپلود به کاربر، در ASP.Net»  
- اگر قرار هست تعدادی read و write از و به بانک اطلاعاتی به صورت یک atomic operation عمل کنند، باید از تراکنش‌ها به صورت صریح استفاده کنید:
using (var transaction = new TransactionScope(TransactionScopeOption.Required,
 new TransactionOptions { IsolationLevel = IsolationLevel.ReadCommitted }))
{
    var database = new DatabaseContext();

    // DBC: BEGIN TRANSACTION

    var userA = database.Users.Find(1);
    var userB = database.Users.Find(2);
    userA.Name = "Admin";

    database.SaveChanges();

    userB.Age = 28;
    database.SaveChanges();


    // DBC: COMMIT TRANSACTION

    transaction.Complete();
}
اطلاعات بیشتر
«اصول پایگاه داده - تراکنش ها»
«آشنایی با TransactionScope»  
«مفهوم READ_COMMITTED_SNAPSHOT در EF 6»    
« بررسی Transactions و Locks در SQL Server»  
مطالب
مرتب سازی رکوردها به صورت اتفاقی در Entity framework
یکی از انواع روش‌هایی که در SQL Server و مشتقات آن برای نمایش رکوردها به صورت اتفاقی مورد استفاده قرار می‌گیرد، استفاده از کوئری زیر است:
SELECT * FROM table
ORDER BY NEWID()
سؤال: ترجمه و معادل کوئری فوق در Entity framework به چه صورتی است؟
پاسخ:
یک مثال کامل را در این زمینه در ادامه ملاحظه می‌کنید:
using System;
using System.Data.Entity;
using System.Data.Entity.Migrations;
using System.Linq;

namespace Sample
{
    public class User
    {
        public int Id { get; set; }
        public string Name { get; set; }
        public int Age { get; set; }
    }

    public class MyContext : DbContext
    {
        public DbSet<User> Users { get; set; }
    }

    public class Configuration : DbMigrationsConfiguration<MyContext>
    {
        public Configuration()
        {
            AutomaticMigrationsEnabled = true;
            AutomaticMigrationDataLossAllowed = true;
        }

        protected override void Seed(MyContext context)
        {
            context.Users.Add(new User { Name = "User 1", Age = 20 });
            context.Users.Add(new User { Name = "User 2", Age = 25 });
            context.Users.Add(new User { Name = "User 3", Age = 30 });
            context.Users.Add(new User { Name = "User 4", Age = 35 });
            context.Users.Add(new User { Name = "User 5", Age = 40 });
            base.Seed(context);
        }
    }

    public static class Test
    {
        public static void RunTests()
        {
            Database.SetInitializer(new MigrateDatabaseToLatestVersion<MyContext, Configuration>());

            using (var context = new MyContext())
            {
               var randomListOfUsers =
                        context.Users
                               .Where(person => person.Age >= 25 && person.Age < 40)
                               .OrderBy(person => Guid.NewGuid())
                               .ToList();

               foreach (var person in randomListOfUsers)
                   Console.WriteLine("{0}:{1}", person.Name, person.Age);
            }
        }
    }
}
تنها نکته مهم آن سطر ذیل است که برای مرتب سازی اتفاقی استفاده شده است:
.OrderBy(person => Guid.NewGuid())
که معادل
ORDER BY NEWID()
در SQL Server است.

خروجی SQL تولیدی کوئری LINQ فوق را نیز در ادامه مشاهده می‌کنید:
SELECT 
[Project1].[Id] AS [Id], 
[Project1].[Name] AS [Name], 
[Project1].[Age] AS [Age]
FROM ( SELECT 
NEWID() AS [C1], ------ Guid created here
[Extent1].[Id] AS [Id], 
[Extent1].[Name] AS [Name], 
[Extent1].[Age] AS [Age]
FROM [dbo].[Users] AS [Extent1]
WHERE ([Extent1].[Age] >= 25) AND ([Extent1].[Age] < 40)
)  AS [Project1]
ORDER BY [Project1].[C1] ASC  ------ Used for sorting here
نظرات مطالب
EF Code First #3
کلا در EF (تمام نگارش‌ها و حالت‌های مختلف آن) نمی‌توانید جدول بدون PK داشته باشید چون EF از آن برای سیستم ردیابی و همچنین تولید کوئر‌ی‌های به روز رسانی اطلاعات استفاده می‌کند. یک سری راه حل عجیب و غریب هم ممکن است پیدا کنید ولی بهترین کار همان تعریف یک کلید ساده است.
مطالب
دقت نوع داده‌ی decimal در SQL Server و EF Core
از نوع داده‌ا‌ی decimal در SQL Server، بیشتر برای انجام کارهای تجاری و ذخیره‌ی قیمت‌ها و مبالغ استفاده می‌شود؛ جائیکه اعداد و ارقام خیلی سریع بزرگ می‌شوند و گاهی از اوقات ممکن است به همراه اعشار هم باشد. اما ... کار با آن‌ها در SQL Server نیازمند نکات ویژه‌ای است که اگر ندید گرفته شوند، محاسبات نادرستی را سبب خواهند شد!


مفهوم تعریف نوع decimal پیش‌فرض در SQL Server

فرض کنید از EF پیش از EF Core استفاده می‌کنید که به صورت پیش‌فرض، نوع System.Decimal را در مدل‌های شما به همان decimal در SQL Server نگاشت می‌کند. فکر می‌کنید در این حالت خروجی کوئری‌های زیر چه چیزی خواهد بود؟
select '0.4400' as Expected , cast(0.4400 as decimal) as Actual
select '1.3200' as Expected, cast(1.3200 as decimal) as Actual
select '1.7600' as Expected, cast(1.7600 as decimal) as Actual
select '65.0000' as Expected, cast(65.0000 as decimal) as Actual
select '99.50' as Expected, cast(99.50 as decimal) as Actual

این خروجی را در تصویر ذیل مشاهده می‌کنید. در اینجا خصوصا به مورد صفر دقت کنید:


 علت اینجا است که از دیدگاه SQL Server، نوع decimal پیش‌فرض، دقیقا به معنای decimal(18,0) است که به آرگومان اول آن، precision و به آرگومان دوم آن، scale می‌گویند. یعنی حداکثر چه تعداد رقم دسیمال، پیش از ممیز و چه تعداد عدد دسیمال، پس از ممیز قرار است در این نوع داده ذخیره شوند.
بنابراین باتوجه به اینکه در حالت پیش‌فرض، مقدار scale و یا همان تعداد ارقام مجاز پس از ممیز، صفر است، عدد ارائه شده، به نزدیک‌ترین عدد صحیح ممکن، گرد خواهد شد.

به همین جهت برای رفع این مشکل، باید دقیقا مشخص کرد که scale نوع داده‌ای decimal مدنظر چیست. برای مثال می‌توان از decimal(10,4) استفاده کرد که در اینجا، نتایج صحیحی را ارائه می‌دهد:


همچنین به عنوان تمرین، مثال زیر را حل کنید!
 select iif(cast(0.1 + 0.2 as decimal) = 0, 'true', 'false')

بنابراین باید به‌خاطر داشت، اگر از EF 6x (پیش از EF Core) استفاده می‌شود، حتما نیاز است مقادیر precision و scale را دقیقا مشخص کنیم؛ وگرنه حالت پیش‌فرض آن decimal(18,0) است:
modelBuilder.Properties<decimal>().Configure(x => x.HasPrecision(18, 6));


رفتار EF Core با نوع داده‌ای decimal

رفتار EF Core با نوع داده‌ای decimal بهبود یافته و حالت پیش‌فرض آن، بدون هیچگونه تنظیمی، نگاشت به decimal(18,2) است. به علاوه اگر این پیش‌فرض را هم تغییر ندهیم، در حین اعمال Migration، پیام اخطاری را نمایش می‌دهد:
No store type was specified for the decimal property 'Price' on entity type 'Product'.
This will cause values to be silently truncated if they do not fit in the default precision and scale.
Explicitly specify the SQL server column type that can accommodate all the values in 'OnModelCreating'
using 'HasColumnType', specify precision and scale using 'HasPrecision',
or configure a value converter using 'HasConversion'.
اگر می‌خواهید دیگر این اخطار نمایش داده نشود، می‌توان از EF Core 6x به بعد، به صورت زیر و سراسری، تنظیم زیر را اعمال کرد:
protected override void ConfigureConventions(ModelConfigurationBuilder configurationBuilder)
{
    configurationBuilder.Properties<decimal>().HavePrecision(18, 6);
}
و یا روش دیگر تنظیم آن، استفاده از ویژگی جدید [Precision(18, 2)] است که می‌توان آن‌ها را بر روی خواص decimal قرار داد. اگر از نگارش‌های پیش‌از EF Core 6x استفاده می‌کنید، می‌توان از ویژگی [Column(TypeName = "decimal(5, 2)")] نیز استفاده کرد.




دو مطلب مرتبط
- از نوع‌های داده‌ا‌ی float و یا double در مدل‌های EF خود استفاده نکنید.
- همیشه مراقب بزرگ شدن اعداد و مبالغ و جمع نهایی آن‌ها باشید!
مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 11 - بررسی بهبودهای Razor
زبان Razor نیز در ASP.NET Core به همراه بهبودها و اضافات قابل توجهی است که در این قسمت تعدادی از آن‌ها را مانند امکان ارث بری و تزریق وابستگی‌ها، بررسی خواهیم کرد.

نحوه‌ی سفارشی سازی کلاس پایه‌ی تمام Viewهای برنامه و معرفی inherits@

در نگارش‌های پیشین ASP.NET MVC، امکان تعویض کلاس پایه‌ی Viewها، در فایل web.config واقع در پوشه‌ی ریشه‌ی Views وجود داشت. با حذف این فایل و ساده سازی و محول کردن مسئولیت‌های آن به فایل جدید view imports، اینبار برای تعریف کلاس پایه‌ی viewها می‌توان به صورت ذیل عمل کرد:
using System.Threading.Tasks;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc.Razor;
 
namespace Core1RtmEmptyTest.StartupCustomizations
{
    public abstract class MyCustomBaseView<TModel> : RazorPage<TModel>
    {
        public bool IsAuthenticated()
        {
            return Context.User.Identity.IsAuthenticated;
        }
 
#pragma warning disable 1998
        public override async Task ExecuteAsync()
        {
        }
#pragma warning restore 1998
    }
}
به صورت پیش فرض تمام viewهای برنامه از کلاس <RazorPage<T ارث بری می‌کنند؛ که در اینجا T، نوع مدلی است که توسط model@ تنظیم می‌شود. اگر نیاز به سفارشی سازی این کلاس وجود داشت، برای مثال بجای اینکه هربار در viewها مقدار Context.User.Identity.IsAuthenticated را جهت نمایش قسمتی از صفحه، به کاربران اعتبارسنجی شده بررسی کنیم، می‌توان این قطعه کد را به یک کلاس پایه‌ی سفارشی منتقل و از آن در تمام Viewها استفاده کرد که نمونه‌ای از آن‌را در کدهای فوق مشاهده می‌کنید.
پس از تعریف این کلاس، برای ثبت و معرفی آن به فایل ViewImports.cshtml_ مراجعه کنید و این یک سطر را به ابتدای آن اضافه نمائید:
@inherits Core1RtmEmptyTest.StartupCustomizations.MyCustomBaseView<TModel>
inherits@ از تازه‌های razor بوده و جهت تعریف ارث بری‌ها کاربرد دارد. البته ممکن است در حین تعریف فوق، TModel را قرمز رنگ مشاهده کنید که مهم نیست و بیشتر مشکل ReSharper است و برنامه بدون مشکل اجرا می‌شود.
برای نمونه پس از سفارشی سازی صفحه‌ی پایه‌ی تمام Viewها، اکنون یک سطر ذیل را در هر view ایی می‌توان تعریف و استفاده کرد:
 Is Current User Authenticated? @IsAuthenticated()


معرفی functions@

دایرکتیو جدید functions@، بسیار شبیه است به دایرکتیو قدیمی و حذف شده‌ی helper@، که در نگارش‌های پیشین Razor معرفی شده بود:
@functions
 {
    public string Test()
    {
        return message;
    }
 
    readonly string message = "test";
}
ASP.NET Core در حین پردازش یک View، کدهای آن‌را تبدیل به یک کلاس می‌کند و در اینجا تمام کدهای داخل بدنه‌ی functions@ را نیز به صورت اعضای این کلاس تعریف خواهد کرد. به این ترتیب یک چنین فراخوانی‌هایی در View میسر می‌شوند:
 @Test()
<br />
@message


معرفی inject@

توسط دایرکتیو جدید inject@، یک خاصیت عمومی به ASP.NET Core اعلام می‌شود و سپس مقدار دهی آن بر اساس تنظیمات IoC Container برنامه به صورت خودکار صورت خواهد گرفت. برای مثال زمانیکه می‌خواهیم به سرویس توکار HostingEnvironment در یک  View دسترسی پیدا کنیم، می‌توان در ابتدای آن نوشت:
 @inject Microsoft.AspNetCore.Hosting.IHostingEnvironment Host;
در این حالت کد فوق از دیدگاه ASP.NET Core به صورت ذیل تفسیر می‌شود:
 [Microsoft.AspNetCore.Mvc.Razor.Internal.RazorInjectAttribute]
public Microsoft.AspNetCore.Hosting.IHostingEnvironment Host { get; private set; }
این خاصیت عمومی نیز با توجه به از پیش ثبت شده بودن سرویس IHostingEnvironment  و مشخص شدن توسط RazorInjectAttribute، توسط IoC Container آن شناسایی شده و تامین می‌شود.
اکنون برای استفاده‌ی از آن خواهیم داشت:
 <div>
 Running in @Host.EnvironmentName
</div>
البته استفاده‌ی از inject@ شاید به نوعی سؤ استفاده‌ی از الگوی MVC به شما رود؛ از این جهت که اطلاعات مورد نیاز یک View، باید از طریق کنترلر آن تامین شود و خود View نباید به صورت مستقیم درخواست تامین آ‌ن‌ها را بدهد. اما باید دقت داشت که در نهایت View نیاز دارد تا کدها را اجرا کرده و خروجی را تولید کند و برای این منظور، در پشت صحنه سرویس‌های زیادی مانند IUrlHelper ، IViewComponentHelper ، IHtmlHelper و غیره به همین ترتیب در اختیار آن قرار می‌گیرند. به علاوه استفاده‌ی از تزریق وابستگی‌ها بهتر است از روش ارث بری صفحات پایه، از این جهت که انتخاب composition همواره مقدم است بر inheritance و سبب انعطاف پذیری بیشتری نسبت به قبل می‌گردد. داشتن یک صفحه‌ی پایه که بتواند تمام نیازهای انواع و اقسام Viewها را تامین کند، دور از انتظار و گاهی از اوقات، سبب سنگینی بیش از حد پردازش تمام Viewها خواهد شد. اما تزریق سرویس‌هایی اینچنینی جهت تامین نیازهای اولیه و تکراری یک یا چند View خاص، کل برنامه را سنگین نکرده و همچنین انعطاف پذیری بیشتری را در جهت تامین آن‌ها فراهم می‌کند.
به علاوه باید دقت داشت اگر تعریف inject@ فوق را در فایل view import قرار دهیم، این سرویس در اختیار تمام Viewهای برنامه قرار خواهد گرفت و دیگر نیازی به قرار دادن آن در یک کلاس پایه‌ی سفارشی نیست.
یکی از مفیدترین استفاده‌های از قابلیت تزریق سرویس‌ها در Viewها می‌تواند دسترسی به سرویس تامین تنظیمات برنامه باشد (که در مورد نحوه‌ی تامین آن در مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 7 - کار با فایل‌های config» بیشتر بحث شد):
 @inject IOptions<SmtpConfig> Settings;
مطالب
رفع مشکل Migration با تغییر NameSpace در EF
فعال سازی Migration (+ و +) بسیار ساده است؛ ولی یکی از مشکلات رایجی که در زمان اجرای دستور Add-Migration در Entity Framework وجود دارد:
Unable to generate an explicit migration because the following explicit migrations are pending: ...

اولین قدم در برخورد با این مسئله، بررسی جدول MigrationHistory__ در پایگاه داده مورد نظر است تا لیستی از سوابق به‌روزرسانی‌های پایگاه داده را با استفاده کد زیر مشاهده کرد:
SELECT [MigrationId]
      ,[ContextKey]
      ,[Model]
      ,[ProductVersion]
  FROM [dbo].[__MigrationHistory]
MigrationId کلید مربوط به این query است و مقدار آن برابر است با نامی است که در زمان استفاده‌ی از Add-Migration وارد شده است.

زمانی این مشکل به وجود می‌آید (حالت اول) که بعد از اجرای Add-Migration دستور Update-Database را فراخوانی کرده باشید و سپس Add-Migration را دوباره فراخوانی کنید و یا (حالت دوم) وقتی که namespace کلاس Configuration را تغییر داده باشید؛ چرا که Entity Framework برای انجام تغییرات Migration از دو کلید MigrationId و ContextKey استفاده می‌کند که مقدار ContextKey برابر namespace فایل Configuration است.
برای حالت اول که مشخص است با اجرای دستور Update-Database کار به‌روزرسانی پایگاه داده انجام می‌شود و بعد می‌توانید Add-Migration را فراخوانی کنید.
در حالت دوم باید با استفاده از SQL تمامی رکوردهای موجود در جدول MigrationHistory__ را ویرایش کرد؛ با استفاده از کد زیر:
UPDATE  [dbo].[__MigrationHistory]
SET     [ContextKey] = 'VMT.Data.Migrations.Configuration'
WHERE   [ContextKey] = 'MyProject.Migrations.Configuration';

در پایان برای اطمینان از لیست Migration‌های اعمال شده بر روی پایگاه داده مورد نظر، می‌توانید از دستور Get-Migrations استفاده کنید.