پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
نمایش pdf در مرورگر در asp.net mvc
- حالت flush، مثل حالت flush یک فایل zip یا حتی png در مرورگر است. یعنی تصویر هم دانلود خواهد شد (بجای نمایش) چون Response در این لحظه کلا خاتمه پیدا می‌کند. بنابراین دیگر صفحه‌ای وجود نخواهد داشت و life cycle آن قطع می‌شود.
- برای نمایش فایل در مرورگر، نیاز است فایل روی سرور ذخیره شود و بعد Redirect کنید به مسیر آن (یعنی از حالت InMemory که راسا Response را خاتمه می‌دهد استفاده نکنید. return File هم کار مشابهی را انجام می‌دهد؛ فایل را بافر کرده و flush می‌کند). اینبار (با Redirect به آدرس) به صورت خودکار در مرورگر باز خواهد شد؛ بجای نمایش صفحه دانلود. یک نمونه‌اش برای web forms در اینجا است: (^). برای MVC هم شبیه به همین return Redirect به آدرس، در اکشن متدها وجود دارد.
مطالب
CoffeeScript #14

قسمت‌های اصلاح نشده

CoffeeScript در حال رفع برخی از معایب طراحی جاوااسکریپت است و این راه، بس طولانی است. همانطور که قبلا گفته شد، CoffeeScript به شدت به تجزیه و تحلیل استاتیک در زمان طراحی محدود شده است و هیچ بررسی در زمان اجرایی را برای بهبود کارآیی آن انجام نمی‌دهد.
CoffeeScript از یک کامپایلر مستقیم منبع به منبع استفاده می‌کند. با این دیدگاه که هر دستور در CoffeeScript در نتیجه به یک دستور معادل در جاوااسکریپت تبدیل می‌شود.
CoffeeScript برای همه‌ی کلمات کلیدی جاوااسکریپت، کلمه‌ی معادلی ایجاد نمی‌کند، مانند typeof؛ و همچنین برخی از معایب طراحی جاوااسکریپت، به CoffeeScript نیز اعمال می‌شود.
در دو قسمت قبل + و + بر روی معایب طراحی در جاوااسکریپت که توسط CoffeeScript اصلاح شده بود، توضیح دادیم. حال می‌خواهیم درباره برخی از معایب جاوااسکریپت که CoffeeScript تا به حال نتوانسته است آنها را اصلاح کند صحبت کنیم.

استفاده از eval

در حالیکه CoffeeScript برخی از نقاط ضعف جاوااسکریپت را اصلاح کرده است، اما همچنان معایب دیگری نیز وجود دارند، که شما تنها باید از این نقاط ضعف آگاه باشید. یکی از این موارد، تابع eval است. برای استفاده از آن، باید با اشکالاتی که در حین کار با آن مواجه می‌شوید، آگاهی کامل داشته باشید و در صورت امکان از استفاده از آن اجتناب کنید.

تابع eval یک رشته از کد جاوااسکریپت را در حوزه‌ی محلی اجرا می‌کند و توابعی مانند setTimeout و setInterval نیز می‌توانند در آرگومان اولشان یک رشته از کد جاوااسکریپت را دریافت و ارزیابی کنند.

با این حال، مانند eval ،with نیز ردیابی کامپایلر را از کار می‌اندازد و این امر تاثیر بسیار زیادی بر روی کارآیی آن دارد. کامپایلر هیچ ایده ای درباره کدی که درون eval قرار داده شده است، ندارد تا زمانی که آن را اجرا کند. به همین دلیل نمی‌تواند هیچ عمل بهینه سازی را بر روی انجام دهد. یکی دیگر از نگرانی‌های استفاده‌ی از eval، امنیت است. در صورتیکه شما ورودی را به eval ارسال کنید، eval باعث می‌شود که کد شما به راحتی در معرض حملات تزریق کد قرار می‌گیرد. در 99% از مواقع، وقتی شما می‌خواهید از eval استفاده کنید، راه‌های بهتر و امن‌تری وجود دارند ( مانند استفاده از براکت ).

# Don't do this
model = eval(modelName)

# Use square brackets instead
model = window[modelName]

استفاده از typeof

اپراتور typeof احتمالا بزرگترین نقص طراحی جاوااسکریپت است؛ تنها به این دلیل که اساسا به طور کامل شکست خورده است. در واقع از آن فقط یک استفاده می‌شود تا تشخیص داده شود که یک مقدار undefined است یا نه.

typeof undefinedVar is "undefined"
برای چک کردن type همه types، متاسفانه typeof نمی تواند به درستی این کار را انجام دهد و مقدار بازگشتی آن وابسته به مرورگر و چگونگی نمونه سازی آن نمونه است. در این رابطه CoffeeScript هیچ کمکی به شما نمی‌تواند بکند، چرا که قبلا نیز گفته شد، CoffeeScript یک زبان با تجزیه و تحلیل استاتیک است و هیچ بررسی در زمان اجرایی بر روی نوع آن ندارد.
در اینجا لیستی از مشکلات، هنگام استفاده از typeof را مشاهده می‌کنید:
Value               Class      Type
----------------------------------------------
"foo"               String     string
new String("foo")   String     object
1.2                 Number     number
new Number(1.2)     Number     object
true                Boolean    boolean
new Boolean(true)   Boolean    object
new Date()          Date       object
new Error()         Error      object
[1,2,3]             Array      object
new Array(1, 2, 3)  Array      object
new Function("")    Function   function
/abc/g              RegExp     object
new RegExp("meow")  RegExp     object
{}                  Object     object
new Object()        Object     object
همانطور که مشاهده می‌کنید تعریف یک رشته در داخل "" و یا با کلاس String، در نتیجه‌ی استفاده از typeof تاثیر گذار است. به طور منطقی typeof باید "string" را به عنوان خروجی در هر دو حالت نشان دهد، اما برای دومی به صورت "object" باز می‌گرداند.
سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که ما چطور می‌توانیم یک نوع را در جاوااسکریپت چک کنیم؟
خوب، خوشبختانه ()Object.prototype.toString ما را نجات داده است. اگر ما این تابع را بر روی یک شیء خاص فراخوانی کنیم، مقدار صحیح را بر می‌گرداند.
در اینجا مثالی از نحوه‌ی پیاده سازی jQuery.type را مشاهده می‌کنید:
type = do ->
  classToType = {}
  for name in "Boolean Number String Function Array Date RegExp Undefined Null".split(" ")
    classToType["[object " + name + "]"] = name.toLowerCase()

  (obj) ->
    strType = Object::toString.call(obj)
    classToType[strType] or "object"

# Returns the sort of types we'd expect:
type("")         # "string"
type(new String) # "string"
type([])         # "array"
type(/\d/)       # "regexp"
type(new Date)   # "date"
type(true)       # "boolean"
type(null)       # "null"
type({})         # "object"
در صورتیکه بخواهید تشخیص دهید یک متغیر تعریف شده است یا نه، باید از typeof استفاده کنید؛ در غیر این صورت پیام خطای ReferenceError را دریافت خواهید کرد.
if typeof aVar isnt "undefined"
  objectType = type(aVar)
و یا به طور خلاصه‌تر با استفاده از اپراتور وجودی:
objectType = type(aVar?)
راه دیگری برای چک کردن نوع، استفاده از اپراتور وجودی CoffeeScript است. برای مثال: می‌خواهیم یک مقدار را در یک آرایه اضافه کنیم. می‌توان گفت تا زمانیکه تابع push پیاده سازی شده باشد ما باید با آن مانند یک آرایه رفتار کنیم.
anArray?.push? aValue
اگر anArray یک شیء به غیر از آرایه باشد، اپراتور وجودی تضمین خواهد کرد که هیچگاه تابع push فراخوانی نخواهد شد.

استفاده از instanceof

کلمه‌ی کلیدی instanceof نیز تقریبا همانند typeof شکست خورده است. در حالت ایده آل، instanceof، سازنده‌ی دو شیء را با هم مقایسه می‌کند، در صورتیکه یک شیء نمونه‌ای از شیء دیگر باشد، یک مقدار boolean را باز می‌گرداند. در واقع instanceof موقعی کار مقایسه را انجام می‌دهد که اشیاء، سفارشی سازی شده باشند. وقتی عمل مقایسه می‌خواهد بر روی این نوع اشیاء سفارشی سازی شده، انجام شود، استفاده از typeof بی‌فایده است.

new String("foo") instanceof String # true
"foo" instanceof String             # false
علاوه بر این، instanceof همچنین بر روی اشیاء در فریم‌های مختلف مرورگر عمل مقایسه را نمی‌تواند انجام دهد. در واقع instanceof فقط نتیجه‌ی صحیح مقایسه را در اشیاء سفارشی سازی شده برمی‌گرداند؛ مانند کلاس‌های CoffeeScript.
class Parent
class Child extends Parent

child = new Child
child instanceof Child  # true
child instanceof Parent # true
مواقعی از instanceof استفاده کنید که مطمئن هستید بر روی اشیای ساخته شده توسط شما بکار گرفته می‌شود و یا هرگز از آن استفاده نکنید.

استفاده از delete

از کلمه کلیدی delete برای حذف خصوصیات موجود در اشیاء به صورت کاملا مطمئن، می‌توان استفاده کرد.
anObject = {one: 1, two: 2}
delete anObject.one
anObject.hasOwnProperty("one") # false
هر نوع استفاده دیگر، از قبیل حذف متغیرها و یا توابع کار نخواهد کرد.
aVar = 1
delete aVar
typeof Var # "integer"
در صورتیکه می‌خواهید یک اشاره گر به یک متغیر را حذف کنید فقط کافیست مقدار null را به آن انتساب دهید.
aVar = 1
aVar = null

بازخوردهای پروژه‌ها
تفکیک نوع کاربران، نقش ها و دسترسی ها
با سلام،

در سیستم decision هر کاربر هر نقشی رو می‌تونه داشته باشه!
بنده در یک سیستم یک سری کاربر دارم که به عنوان مشترکین (subscriber) ثبت نام می‌کنند و یک سری خدمات بهشون ارائه می‌شه، یک سری هم کاربر دارم که کارشون مدیریت هستش دیگه ثبت نام نمی‌کنند و تو سیستم اضافه می‌شن؛
پس دو نوع کاربر داریم یکی مشتریکن و یکی مدیران.
پس باید دو نوع نقش هم داشته باشیم.
مثلا بنده تو سیستم ۱۰ تا دسترسی دارم که ۴ تا مربوط به مشترکین و ۶ تا مربروط به مدیران هستش. (شاید هم دسترسی‌های مشترک داشته باشند)
بر اساس اون ۶ تا دسترسی هر چند تا نقش مدیریتی که بخوام می‌تونم ایجاد کنم و بر اساس اون ۴ تا دسترسی هم همینطور برای مشترکین.
پس برای کلاس user و role باید یه فیلد type در نظر بگیرم؟ 
(البته تفکیک permission‌ها راحت تره، چون تو دیتابیس ذخیره نمی‌شن، با دو تا متد حل می‌شه)
در کل هدف بنده اینه که یک کاربر مشترکین (که ثبت نام کرده) نتونه نقش مدیریتی بگیره! 
 
برای مثلا بنده که در سایت https://www.dntips.ir  ثبت نام کردم یکی سری دسترسی مشترک با admin هم دارم مثلا هر دو می‌تونیم در مورد یک موضوع نظر بدهیم ولی آیا این امکان برای بنده وجود داره که مدیریت کاربران هم به دسترسی‌های من اضافه بشه!؟
نظرات مطالب
Attribute Routing در ASP.NET MVC 5
سلام
الان من در قسمت route.config به این صورت کدهام تعریف شده

       public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
        {
            routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
            routes.MapMvcAttributeRoutes();
            routes.MapRoute(
                name: "Default",
                url: "{controller}/{action}/{id}",
                defaults: new { controller = "Home", action = "List", id = UrlParameter.Optional }
            );                
        }
و اومدم توی کنترل Home و اکشن موبوط به اون که دارای یک پارامتر دریافتی برای پیج هست این کد رو تعریف کردم:
[Route("Page/{page?}")]
        public ActionResult List(int page=1)
        {
اما وقتی برنامه رو اجرا میکنم خطای 404 رو میده. ممنون میشم راهنمایی کنید مشکل از کجاست.
مطالب
ضمیمه کردن فایل در RavenDb
یکی از مواردی که در بانک‌های اطلاعاتی امروزه بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد، ذخیره فایل‌ها در خود دیتابیس، بجای ذخیره نام یا آدرس آن‌ها بر روی دیسک سخت است. از همان ابتدا که Raven به بازار عرضه شد، امکان ذخیره فایل‌های باینری را با استفاده از افزونه هایی که به همراه داشت برای برنامه نویسان مهیا ساخت.  این امکان از طریق کد زیر برای ذخیره یک فایل کفایت میکرد:
using (var store = new DocumentStore
            {
                Url = "http://localhost:8080"
            }.Initialize())
            {
                using (var session = store.OpenSession())
                {
                    store.DatabaseCommands.PutAttachment(key: "file/1",
                                                         etag: null,
                                                         data: System.IO.File.OpenRead(@"D:\Prog\packages.config"),
                                                         metadata: new RavenJObject
                                                         {
                                                            { "Description", "توضیحات فایل" }
                                                         });
                    var question = new Question
                    {
                        By = "users/Vahid",
                        Title = "Raven Intro",
                        Content = "Test....",
                        FileId = "file/1"
                    };
                    session.Store(question);

                    session.SaveChanges();
                }
            }
ولی اگر از نسخه سه بعد RavenDb را استفاده کنید، می‌بینید که متد PutAttachment و دیگر خانواده این متد با ویژگی Obsolete (منسوخ شده) مزین شده‌اند و توصیه شده‌است از این پس از قابلیت جدیدی به نام RavenFs استفاده شود.
RavenFS یک فایل سیستم مجازی توزیع شده‌است و برای فایل‌های بزرگ چند گیگابایتی به طور بهینه‌ای طراحی گردیده‌است تا کارآیی بانک اطلاعاتی را بالا ببرد و وجود فایل‌های تکراری، از بین برود. این سیستم جدید شامل سیستم پیش فرض ایندکس گذاری میباشد و به شما این اجازه را میدهد تا بر روی متادیتاهای یک فایل از قبیل حجم، تاریخ آخرین نگارش و حتی متادیتاهای اختصاصی که شما در حین ذخیره سازی به آن اضافه می‌کنید، به جست‌وجو بپردازد. این سیستم جدید همچنین این امکان را به شما میدهد تا این اطلاعات را بین Node‌ها، با کمترین میزان انتقالات جابجا کنید و دسترسی سریعتری را بین نودهای مختلف داشته باشید.

برای ذخیره سازی یک فایل ابتدا باید یک FileStore را همانند آنچه که برای DocumentStore داشتید تعریف کنید. Url که شامل همان رشته اتصالی بوده و DefaultFileSystem هم  همانند DefaultDatabase که نام دیتابیس در آن ذکر میشد، در اینجا نام فایل سیستم ذکر می‌گردد:
 var fileStore = new FilesStore()
            {
                Url = "http://localhost:8080",
                DefaultFileSystem = "SampleFs"
            };
            fileStore.Initialize();

بعد از آن باید از طریق Store جدید یک سشن ایجاد شود و فایل مورد نظر را در قالب یک استریم بخوانیم:
 var session = fileStore.OpenAsyncSession();
 var stream = File.OpenRead("D:\\Apocalypse.Now.Redux.1979.BDRip.YIFY.mkv");  

توجه داشته باشید که برای کار با فایل سیستم، همه متدهای session به صورت غیرهمزمان بوده و متد همزمانی وجود ندارد. سپس در مرحله بعد میخواهم متادیتاهای شخصی نیز به آن اضافه کنیم:
  var metadata = new RavenJObject
            {
                {"User", "users/1345"},
              {"Director","Francis Ford Coppola" }, 
                {"Year","1979" }
            };

با استفاده از شیء RavenObject میتوانیم در قالب کلید و مقدار، مقادیر خود را ذخیره کنیم و بعد از آن همه موارد بالا که شامل فایل هدر، استریم و متادیتای اختصاصی است را رجیستر کنیم. اگر هم چندین فایل داریم میتوانید آن‌ها را هم در همینجا رجیستر کنید:
session.RegisterUpload("mkv/sample.mkv", stream, metadata);

در مرحله بعدی تغییرات را تایید و عملیات آپلود آغاز میگردد:
await session.SaveChangesAsync();

همانطور که می‌بینید تمامی متدهای کاربردی این سشن به طور غیرهمزمان طراحی شده‌اند.
کلیه عملیاتی که در بالا انجام شد:
    var fileStore = new FilesStore()
            {
                Url = "http://localhost:8080",
                DefaultFileSystem = "SampleFs"
            };
            fileStore.Initialize();

            var session = fileStore.OpenAsyncSession();
             var stream = File.OpenRead("D:\\Apocalypse.Now.Redux.1979.BDRip.YIFY.mkv"); 
            var metadata = new RavenJObject
            {
                {"User", "users/1345"},
               {"Director","Francis Ford Coppola" }, 
                {"Year","1979" }
            };

            session.RegisterUpload("Mkv/sample.mkv", stream, metadata);
            await session.SaveChangesAsync();

حالا اگر به نسخه سرور ravenDb مراجعه کنید می‌بینید که فایل طبق فایل هدر داده شده قرار گرفته است و اطلاعات مربوط به آن ذخیره شده است:



{
    "User": "users/1345",
    "Country": "Iran",
    "City": "Kashan",
    "Raven-Synchronization-History": [
        {
            "Version": 4,
            "ServerId": "42d0cccb-103d-4bf0-9f3d-6f635b1c8ba4"
        },
        {
            "Version": 5,
            "ServerId": "42d0cccb-103d-4bf0-9f3d-6f635b1c8ba4"
        }
    ],
    "Raven-Synchronization-Version": "6",
    "Raven-Synchronization-Source": "42d0cccb-103d-4bf0-9f3d-6f635b1c8ba4"
}

برای خواندن هم به شیوه زیر عمل میکنیم:
 از طریق Store ایجاد شده، یک سشن جدید را باز می‌کنیم و فایل مورد نظر را از طریق یکی از متادیتاهای تعریف شده بازیابی میکنیم:
var fileStore = new FilesStore()
            {
                Url = "http://localhost:8080",
                DefaultFileSystem = "SampleFs"
            };
            fileStore.Initialize();

            var session = fileStore.OpenAsyncSession();
            var file = await session.Query()
                   .WhereEquals("Year", "1979")
                   .FirstOrDefaultAsync();
سپس با آدرس دهی فایل هدر، فایل باینری را داخل استریم قرار می‌دهیم:
var stream = await session.DownloadAsync("mkv/"+file.Name);

سپس استریم را روی دیسک سخت دخیره یا به هر مکانی که مد نظر است ارسال می‌کنیم:
   var fs = File.Create("D:\\file2.mkv");
            stream.CopyTo(fs);
            fs.Flush();
            fs.Close();
البته از آنجائیکه عملیات بازیابی توسط بانک اطلاعاتی به صورت غیرهمزمان انجام می‌گیرد، بهتر هست که باقی عملیات هم به صورت غیرهمزمان انجام شود:
await stream.CopyToAsync(fs);

سپس کل کد بازیابی را به شکل زیر می‌نویسیم:
            var fileStore = new FilesStore()
            {
                Url = "http://localhost:8080",
                DefaultFileSystem = "SampleFs"
            };
            fileStore.Initialize();

            var session = fileStore.OpenAsyncSession();
            var file = await session.Query()
                   .WhereEquals("Year", "1979")
                   .FirstOrDefaultAsync();

            var stream = await session.DownloadAsync("mkv/"+file.Name);

            var fs = File.Create("D:\\file2.mkv");

            await stream.CopyToAsync(fs);


مطالب
رمزنگاری کانکشن استرینگ در ASP.Net

ذخیره کردن رشته اتصالی به دیتابیس، به صورت یک رشته مشخص در کدهای برنامه، کاری است مزموم. زیرا پس از هر بار تغییر این مورد، نیاز خواهد بود تا تمامی سورس‌ها تغییر کنند و اگر از حالت web application استفاده کرده باشید، مجبور خواهید شد یکبار دیگر برنامه را کامپایل و دایرکتوری bin روی سرور را به روز کنید. به همین جهت، استاندارد برنامه‌های ASP.Net این است که این رشته اتصالی را در فایل web.config ذخیره کنیم تا با هر بار تغییر پارامترهای مختلف آن (مثلا تغییر نام سرور، یا تعویض ماهیانه پسوردها)، مجبور به کامپایل مجدد برنامه نشویم. شبیه به همین مورد در برنامه‌های PHP هم رایج است و عموما این مشخصات در فایل config.php و یا با اسامی شبیه به این صورت می‌گیرد.
در ASP.Net 1.x قسمت خاصی برای کانکشن استرینگ وجود نداشت اما از ASP.Net 2 به بعد ، قسمت ویژه‌ای مخصوص این کار در فایل web.config در نظر گرفته شده است.
خیلی هم خوب! اما این تجربه تلخ کاری را (که یکبار برای من رخ داد) هم همواره در نظر داشته باشید:
امکان خوانده شدن محتوای فایل کانفیگ، توسط همسایه شما در همان هاست اشتراکی که الان از آن دارید استفاده می‌کنید. عموما هاست‌های اینترنتی اشتراکی هستند و نه dedicated و نه فقط مختص به شما. از یک سرور برای سرویس دهی به 100 ها سایت استفاده می‌شود. یکبار در یکی از سایت‌ها دیدم که فایل machine.config سرور را هم محض نمونه خوانده بودند چه برسد به فایل متنی کانفیگ شما! یا تصور کنید که وب سرور هک شود. عموما اس کیوال سرور بر روی سرور دیگری قرار دارد. به همین جهت رمزنگاری این رشته باز هم ضریب امنیت بیشتری را به همراه خواهد داشت.
به همین منظور رمزنگاری قسمت کانکشن استرینگ فایل وب کانفیگ الزامی است، چون آن‌هایی که به دنبال اطلاعاتی اینگونه هستند دقیقا می‌دانند باید به کجا مراجعه کنند.

راه حل‌ها:

الف) از وب کانفیگ برای این‌کار استفاده نکنید. یک فایل class library‌ درست کنید (یک dll مجزا) و ارجاعی از این فایل را به پروژه خود اضافه کنید و از رشته اتصالی قرار گرفته در آن استفاده کنید. این فایل را هم می‌توان با روش‌های obfuscation محافظت کرد تا امنیت اطلاعات داخل آن‌را تا حد قابل قبولی بالا برد. همچنین می‌توان برای این فایل کتابخانه، امضای دیجیتال درنظر گرفت. زیرا امضای دیجیتال سبب می‌شود تا تغییر فایل dll رشته اتصالی، با یک کپی و paste معمولی قابل انجام نباشد (تمامی dll ها و اسمبلی‌های دیگری که ارجاعی از آن‌را در خود دارند باید یکبار دیگر هم کامپایل و به سرور منتقل شوند). این یک نوع اطمینان خاطر است اما در بلند مدت شاید تکرار اینکار خسته کننده باشد.

ب)استفاده از روش استاندارد رمزنگاری قسمت‌های مختلف کانکشن استرینگ فایل web.config
برای مشاهده نحوه انجام اینکار با برنامه نویسی به این مقاله مراجعه نمائید.
مزیت: نیازی به کد نویسی برای رمزگشایی و استفاده از آن نیست و اینکار به صورت خودکار توسط ASP.Net انجام می‌شود.
ایراد:فایل حاصل قابل انتقال نیست. چون رمزنگاری بر اساس کلیدهای منحصربفرد سرور شما ایجاد می‌شوند، این فایل از یک سرور به سرور دیگر قابل انتقال و استفاده نخواهد بود. یعنی اگر بر روی کامپیوتر برنامه نویسی شما این‌کار صورت گرفت، برنامه در سرور کار نخواهد کرد. البته شاید ایراد آنچنانی نباشد و فقط باید یکبار دیگر روی هاست نیز این کار را تکرار کرد. اما باید درنظر داشت که همسایه محترم شما نیز می‌تواند بر روی همان هاست به سادگی فایل شما را رمزگشایی کند! بنابراین نباید اصلا به این روش در هاست‌های اشتراکی دل خوش کرد.

ج)بکارگیری روش‌های غیراستاندارد رمزنگاری
منظور از غیراستاندارد، حالت‌های دیگر استاندارد رمزنگاری و رمزگشایی نسبت به روش استاندارد ارائه شده توسط مایکروسافت است (که همه از آن مطلع هستند). به شخصه از این روش در هاست‌ها استفاده می‌کنم. (مثلا، البته با کمی تغییر و پیچ و تاب بیشتر)
الگوریتم‌های رمزنگاری و رمزگشایی در یک فایل dll به برنامه اضافه می‌شوند (بنابراین این فایل قرار نیست تغییر کند). رشته رمزنگاری شده در فایل web.config قرار می‌گیرد. بدیهی است در هر بار اتصال به دیتابیس این رشته باید رمزگشایی شود اما سربار آن بسیار کم است و اصلا مشهود نیست. در هر حال این هزینه‌ای است که باید پرداخت شود. بدست آوردن ساده کانکشن استرینگ یعنی امکان پاک کردن سریع کل اطلاعات شما.

د)اگر سرور dedicated است حتما از روش windows authentication استفاده کنید
برای مثال یک سرور dedicated مخصوص کار ویژه‌ای تهیه کرده اید یا در شبکه اینترانت یک شرکت برنامه شما نصب شده است.
روش اعتبار سنجی از نوع ویندوزی برای اتصال به اس کیوال سرور نسبت به حالت sql server authentication امن تر است، زیرا نیازی نیست تا در وب کانفیگ نام کاربری یا پسوردی را مشخص نمائید و همچنین در این حالت پسوردها در شبکه منتقل نمی‌شوند (در حالت sql server authentication اینطور نیست). اما عموما در هاست‌های اشتراکی برای ساده تر کردن کار ، از این روش استفاده نمی‌کنند.
بنابراین در اینجا حتی اگر شخصی به رشته اتصالی شما دسترسی پیدا کند، کار خاصی را نمی‌تواند انجام دهد چون هیچگونه نام کاربری یا پسوردی در آن لحاظ نشده است.
در این روش به صورت پیش فرض از اکانت ASP.Net استفاده می‌شود. یعنی تمام برنامه‌ها محدود به یک اکانت خواهند شد.
برای تغییر این مورد دو کار را می‌توان انجام داد : استفاده از impersonation یا مطالعه قسمت بعد (ه)
توصیه: از روش impersonation به دلیل اینکه باید نام کاربری و کلمه عبور را باز هم به صورت واضحی ذکر نمود اجتناب کنید.

ه)ایجاد application pool مجزا به ازای هر برنامه ASP.Net در ویندوزهای سرور
Application pool که برای اولین بار در ویندوز سرور 2003 معرفی شده جهت ایزوله کردن برنامه‌های ASP.Net بکار برده می‌شود. به این صورت می‌شود برای هر pool یک اکانت ویندوزی مجزا تعریف کرد. حال می‌توان به این اکانت در اس کیوال سرور دسترسی داد. به این صورت برنامه‌های مختلف تحت یک اکانت واحد (یوزر asp.net) کار نکرده (می‌توانند هم کار کنند، اما امکان تعریف identity جدید برای کاربر آن در IIS‌ وجود دارد) و ضریب امنیتی بالاتری را تجربه خواهید کرد (در تکمیل روش (د))


نظرات مطالب
ASP.NET MVC #1
- ASP فرق می‌کنه با ASP.NET؛ ASP یک فناوری مبتنی بر COM دهه نود میلادی بود و با آمدن ASP.NET در ابتدای سال‌های 2000، توسعه آن توسط مایکروسافت خاتمه پیدا کرد.
- خروجی چه ASP دهه نود که الان به آن Classics ASP گفته می‌شود، چه ASP.NET دهه بعد از 2000، چه PHP، چه JSP و امثال آن همگی HTML هستند. مرورگرها بجز متون، HTML، CSS، جاوا اسکریپت و تصاویر به صورت پیش فرض قادر به پردازش محتوای دیگری نیستند؛ مگر اینکه افزونه خاصی را بکار برده باشند؛ مانند همین سیلورلایت یا فلش.
- در HTML و CSS چندین و چند روش قرار دادن عناصر در صفحه وجود دارند مانند static، absolute، fixed، relative. بر همین اساس در طراحی HTML یک سری مباحث Responsive یا واکنش‌گرا نیز وجود دارند که با استفاده از ترکیب CSS و HTML به خوبی قابل پوشش هستند. نمونه‌اش را در مباحث twitter bootstrap سایت می‌توانید پیدا کنید. مثلا twitter bootstrap 3 یک فریم ورک CSS اصطلاحا mobile first است. یعنی طوری طراحی شده که سایت شما را به خوبی بتواند با اندازه‌های کوچک نمایشگرها تطابق دهد و قابل استفاده کند.

نتیجه گیری؟
ASP.NET یک فناوری سمت سرور است که نهایتا می‌تواند یک خروجی استاندارد قابل تفسیر توسط مرورگرها را تولید کند. در این بین شما می‌توانید از توانمندی‌های موجود در CSS، HTML و جاوا اسکریپت، برای بهبود دسترسی پذیری به سایت خودتان کمال استفاده را نمائید. اما اساسا این مباحث (مثلا طراحی واکنش‌گرا) ربطی به فناوری‌های سمت سرور ندارند و جزو مباحث سمت کاربر محسوب می‌شوند.
مطالب
چگونه نرم افزارهای تحت وب سریعتری داشته باشیم؟ قسمت هفتم
قسمت ششم 

20.اسکریپت در پایین صفحه
لینک‌های مربوطه به javascript‌های خود را تا جای ممکن در پایین صفحه قرار دهید. وقتی parser مرورگر به فایل‌های javascript می‌رسد، تمامی فعالیت‌ها را متوقف کرده و سعی در دانلود و سپس اجرای آن دارد. برخلاف اینکه مرورگرها امکان دانلود چند فایل را به صورت همزمان از سرور دارند، هنگامی که به اسکریپت‌ها می‌رسند، تنها یک فایل را دانلود می‌کنند. یعنی اجرای برنامه و دانلودهای مرتبط با صفحه شما متوقف شده و پس از دانلود و اجرای اسکریپت اجرای آنها ادامه پیدا می‌کند. این مسئله وقتی نمود بیشتری پیدا می‌کند که شما فایل هغای اسکریپت با حجم و تعداد بالا در برنامه خود استفاده می‌کنید.
برای فرار از این مشکل می‌توانید تگهای مربوط به اسکریپت را در آخر صفحات خود بگذارید. فقط دقت کنید اگر نیاز است که قبل از نمایش صفحه تغییری ذر DOM ایجاد کنید، باید حتما اسکریپت‌های مربوطه را بالای صفحه قرار دهید.
روش دیگر دانلود فایل‌های اسکریپت به وسیله AJAX است که انشاء الله در آینده مقاله ای در این رابطه خواهم نوشت.

21.CDN
CDN یا Content Delivery Network سرورهای توزیع شده ای در سطح دنیا هستند که یک نسخه از برنامه شما برای اجرا بر روی آن قرار دارد. هنگامی که کاربر می‌خواهد به سایت شما دسترسی پیدا کند به صورت خودکار به نزدیکترین سرور منتقل می‌شود تا بتواند سرعت بیشتری را تجربه کند. علاوه بر این CDN باعث بالانس شدن بار ترافیک شبکه شما شده خط حملات D.O.S و D.D.O.S را به حداقل می‌رساند.

زمانیکه شما یک سیستم CDN را فعال میکنید تاثیر آن بصورت زیر خواهد بود:
۱- شبکه توزیع محتوا یا همان CDN تمامی سرورهای شبکه جهانی اینترنت را پوشش میدهد. بنابراین زمانیکه شما این سیستم را برای سایت خود فعال میکنید اطلاعات شما بر روی تمامی این سرورها کپی و ذخیره میشود و زمانیکه یک بازدیدکننده به سایت یا وبلاگ شما وارد میشود محتوای سایت شامل تصاویر و متون را از نزدیک‌ترین سرور نزدیک به خود دریافت میکند و مستقیما به هاست یا سرور شما متصل نمیشود. این کار موجب بهبودی چشمگیر در عملکرد سایت شما خواهد شد.
۲- CDN تمام اطلاعات ثابت شما مانند تصاویر، کدهای CSS و javascript، mp3، pdf و فایلهای ویدئویی شما را پشتیبانی میکند و تنها اطلاعاتی که قابل تغییر و بروزرسانی هستند مانند متون و کدهای HTML از سرور اصلی شما فراخوان میشوند. با این کار مصرف پهنای باند هاست شما کاهش یافته و هزینه ای که سالانه برای آن میپردازید کاهش چشمگیری خواهد داشت.
۳- تفاوت سرعت و عملکرد برای خودتان یا افرادی که در نزدیکی سرور اصلی شما هستند تفاوت زیادی نخواهد داشت ولی برای کسانی که ار نقاط مختلف جهان به سایت شما وارد میشوند این افزایش سرعت ناشی از CDN کاملا محسوس خواهد بود، با توجه به اینکه سایتهای ایرانی معمولا سرور و هاست خود را از خارج و کشورهایی مانند آلمان و آمریکا تهیه میکنند و عموم بازدیدکنندگان از داخل کشور هستند استفاده از CDN میتواند بسیار موثر باشد. برای تعیین تاثیر CDN بر سرعت سایت میتوانید عملکرد خود را با ابزارهایی مانند Pingdom و GTmetrix بعد و قبل از فعال سازی CDN بررسی و مقایسه کنید. 
ابزارها، تکنیک‌ها و روش‌های متفاوتی برای راه اندازی CDN وجود دارد که نیازمند مقاله ای مجزا می‌باشد.
اشتراک‌ها
افزونه ای برای کروم جهت بررسی کدهای اندروید در stackoverflow

افزونه ای بسیار جالب که بعد از نصب تمامی کدهای اندرویدی در stackoverflow دارای مستند می‌شوند و می‌تونن منجر به نمایش یک مثال یا اتصال به سایت اندروید شوند ،همچنین خود سایت ،یک سایت مشارکتی جهت ایجاد snippet برای اندروید است

افزونه ای برای کروم جهت بررسی کدهای اندروید در stackoverflow
مطالب
تغییر اندازه تصاویر #2
در ادامه مطلب تغییر اندازه تصاویر #1 ، در این پست می‌خواهیم نحوه تغییر اندازه تصاویر را در زمان درخواست کاربر بررسی کنیم.

در پست قبلی بررسی کردیم که کاربر می‌تواند در دوحالت تصاویر دریافتی از کاربران سایت را تغییر اندازه دهد، یکی در زمان ذخیره سازی تصاویر بود و دیگری در زمانی که کاربر درخواست نمایش یک تصویر را دارد.

خوب ابتدا فرض می‌کنیم برای نمایش تصاویر چند حالت داریم مثلا کوچک، متوسط، بزرگ و حالت واقعی (اندازه اصلی).
البته دقت نمایید که این طبقه بندی فرضی بوده و ممکن است برای پروژه‌های مختلف این طبقه بندی متفاوت باشد. (در این پست قصد فقط اشنایی با تغییر اندازه تصاویر است و شاید کد به درستی refactor نشده باشد).
برای تغییر اندازه تصاویر در زمان اجرا یکی از روش ها، می‌تواند استفاده از Handler باشد. خوب برای ایجاد Handler ابتدا در پروژه وب خود بروی پروژه راست کلیک کرده، و گزینه New Item را برگزینید، و در پنجره ظاهر شده مانند تصویر زیر گزینه Generic Handler  را انتخاب نمایید.

پس از ایجاد هندلر، فایل کد آن مانند زیر خواهد بود، ما باید کدهای خود را در متد ProcessRequestبنویسیم.
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Web;

namespace PWS.UI.Handler
{
    /// <summary>
    /// Summary description for PhotoHandler
    /// </summary>
    public class PhotoHandler : IHttpHandler
    {

        public void ProcessRequest(HttpContext context)
        {
            context.Response.ContentType = "text/plain";
            context.Response.Write("Hello World");
        }

        public bool IsReusable
        {
            get
            {
                return false;
            }
        }
    }
}

خوب برای نوشتن کد در این مرحله ما باید چند کار انجام دهیم.
1- گرفتن پارامتر‌های ورودی کاربر جهت تغییر سایز از طریق روش‌های انتقال مقادیر بین صفحات (در اینجا استفاده از Query String ).
2-بازیابی تصویر از دیتابیس یا از دیسک به صورت یک آرایه بایتی.
3- تغییر اندازه تصویر مرحله 2 و ارسال تصویر به خروجی.
using System;
using System.Data.SqlClient;
using System.Diagnostics;
using System.Drawing;
using System.Drawing.Drawing2D;
using System.Drawing.Imaging;
using System.Globalization;
using System.IO;
using System.Web;

namespace PWS.UI.Handler
{
    /// <summary>
    /// Summary description for PhotoHandler
    /// </summary>
    public class PhotoHandler : IHttpHandler
    {

        /// <summary>
        /// بازیابی تصویر اصلی از بانک اطلاعاتی
        /// </summary>
        /// <param name="photoId">کد تصویر</param>
        /// <returns></returns>
        private byte[] GetImageFromDatabase(int photoId)
        {
            using (var connection = new SqlConnection("ConnectionString"))
            {
                using (var command = new SqlCommand("Select Photo From tblPhotos Where Id = @PhotoId", connection))
                {
                    command.Parameters.Add(new SqlParameter("@PhotoId", photoId));
                    connection.Open();
                    var result = command.ExecuteScalar();
                    return ((byte[])result);
                }
            }
        }

        /// <summary>
        /// بازیابی فایل از دیسک
        /// </summary>
        /// <param name="photoId">با فرض اینکه نام فایل این است</param>
        /// <returns></returns>
        private byte[] GetImageFromDisk(string photoId /* or somting */)
        {
                using (var sourceStream = new FileStream("Original File Path + id", FileMode.Open, FileAccess.Read))
                {
                    return StreamToByteArray(sourceStream);
                }
        }

        /// <summary>
        /// Streams to byte array.
        /// </summary>
        /// <param name="inputStream">The input stream.</param>
        /// <returns></returns>
        /// <exception cref="System.ArgumentException"></exception>
        static byte[] StreamToByteArray(Stream inputStream)
        {
            if (!inputStream.CanRead)
            {
                throw new ArgumentException();
            }

            // This is optional
            if (inputStream.CanSeek)
            {
                inputStream.Seek(0, SeekOrigin.Begin);
            }

            var output = new byte[inputStream.Length];
            int bytesRead = inputStream.Read(output, 0, output.Length);
            Debug.Assert(bytesRead == output.Length, "Bytes read from stream matches stream length");
            return output;
        }

        /// <summary>
        /// Enables processing of HTTP Web requests by a custom HttpHandler that implements the <see cref="T:System.Web.IHttpHandler" /> interface.
        /// </summary>
        /// <param name="context">An <see cref="T:System.Web.HttpContext" /> object that provides references to the intrinsic server objects (for example, Request, Response, Session, and Server) used to service HTTP requests.</param>
        public void ProcessRequest(HttpContext context)
        {
            // Set up the response settings
            context.Response.ContentType = "image/jpeg";
            context.Response.Cache.SetCacheability(HttpCacheability.Public);
            context.Response.BufferOutput = false;

            // مرحله اول
            int size = 0;
            switch (context.Request.QueryString["Size"])
            {
                case "S":
                    size = 100; //100px
                    break;
                case "M":
                    size = 198; //198px
                    break;
                case "L":
                    size = 500; //500px
                    break;
            }
            byte[] changedImage;
            var id = Convert.ToInt32(context.Request.QueryString["PhotoId"]);
            byte[] sourceImage = GetImageFromDatabase(id);
            // یا
            //byte[] sourceImage = GetImageFromDisk(id.ToString(CultureInfo.InvariantCulture));

            //مرحله 2
            if (size != 0)  //غیر از حالت واقعی تصویر
            {
                changedImage = Helpers.ResizeImageFile(sourceImage, size, ImageFormat.Jpeg);
            }
            else
            {
                changedImage = (byte[])sourceImage.Clone();
            }

            // مرحله 3
            if (changedImage == null) return;
            context.Response.AddHeader("Content-Length", changedImage.Length.ToString(CultureInfo.InvariantCulture));
            context.Response.BinaryWrite(changedImage);
        }

        public bool IsReusable
        {
            get
            {
                return false;
            }
        }
    }
}
در این هندلر ما چند متد اضافه کردیم.
1- متد GetImageFromDatabase: این متد یک کد تصویر را گرفته و آن را از بانک اطلاعاتی بازیابی میکند. (در صورتی که تصویر در بانک ذخیره شده باشد)
2- متد GetImageFromDisk: این متد نام تصویر (با فرض اینکه یک عدد می‌باشد) را به عنوان پارامتر گرفته و آنرا بازیابی می‌کند (در صورتی که تصویر در دیسک ذخیره شده باشد.)
3- متد StreamToByteArray: زمانی که تصویر از فایل خوانده می‌شود به صورت Stream است این متد یک Stream را گرفته و تبدیل به یک آرایه بایتی می‌کند.

در نهایت در متد ProcessRequestتصویر خوانده شده با توجه به پارامترهای ورودی تغییر اندازه داده شده و در نهایت به خروجی نوشته می‌شود.

برای استفاده این هندلر، کافی است در توصیر خود به عنوان مسیر رشته ای شبیه زیر وارد نمایید:
PhotoHandler.ashx?PhotoId=10&Size=S

مانند

<img src='PhotoHandler.ashx?PhotoId=10&Size=S' alt='تصویر ازمایشی' />
پ.ن : هرچند می‌توانستیم کد هارا بهبود داده و خیلی بهینه‌تر بنویسیم اما هدف فقط اشنایی با عمل تغییر اندازه تصویر در زمان اجرا بود، امیدوارم اساتید من ببخشن.

نظرات اقای موسوی تا حدودی اعمال شد و در پست تغییراتی انجام شد.
موفق وموید باشید