اشتراکها
اشتراکها
رونمایی از Project Spartan
نظرات مطالب
بررسی مشکلات AngularJS 1.x
اگر Angular 1 and Angular 2 integration قسمت why upgrade را مطالعه کنید میبینید که بیشتر مشکلات برطرف شده اند.
حتی Future work مثل Server-side rendering خیلی جذاب و مفید میتونه باشه.
مطالب
آغاز کار با الکترون
در مقاله «آشنایی با الکترون» با نحوه نصب و راه اندازی آن آشنا شدیم. در این مقاله با تعدادی اصطلاح،
آشنا شده و یک برنامه ساده را برای نوشتن و خواندن فایلها، مینویسیم.
فرآیندها (Processes) در الکترون به دو بخش تقسیم میشوند:
یک. فرآیند اصلی (Main Process) که همان فایل جاوااسکریپتی است و توسط main، در فایل package.json مشخص شدهاست .فرآیند اصلی تنها فرآیندی است که قابلیت دسترسی به امکانات گرافیکی سیستم عامل را از قبیل نوتیفیکشن ها، دیالوگها ،Tray و ... دارد. فرآیند اصلی میتواند با استفاده از شیء BrowserWindow که در قسمت قبلی کاربرد آن را مشاهده کردیم، render process را ایجاد کند. با هر بار ایجاد یک نمونه از این شیء، یک Render Process ایجاد میشود.
دو. فرآیند رندر (Render Process): از آنجا که الکترون از کرومیوم استفاده میکند و کرومیوم شامل معماری چند پردازشی است، هر صفحهی وب میتواند پردازش خود را داشته باشد که به آن Render Process میگویند. به طور معمول در مرورگرها، صفحات وب در محیطی به نام SandBox اجرا میشوندکه اجازه دسترسی به منابع بومی را ندارند. ولی از آنجا که الکترون میتواند از Node.js استفاده کند، قابلیت دسترسی به تعاملات سطح پایین سیستم عامل را نیز داراست.
در فرآیند اصلی، پنجرهها توسط BrowserWindow ایجاد میشوند و هر پنجرهای که صفحه وبی را برای خودش باز میکند، شامل Render Process خودش است و هر پنجرهای که کارش خاتمه یابد، فرآیند مربوط به خودش به اتمام میرسد. فرآیند اصلی، همه صفحات وب به همراه Render Process مربوط به خودشان را مدیریت میکند و هر فرآیند رندر، از دیگری مجزا و محافظت شده است و تنها تمرکزش بر روی صفحه وبی است که متعلق به خودش است.
در ابتدا قصد داریم یک منو برای برنامهی خود درست کنیم. برای ساخت منو، راههای متفاوتی وجود دارند که فعلا ما راه استفاده از template را بر میگزینیم که به صورت یک آرایه نوشته میشود. کدهای زیر را در فایل index.js یا هر اسمی که برای آن انتخاب کردهاید بنویسید:
تا به اینجای کار، بیشتر کدها برای شما آشناست و فقط تغییرات اندکی در آنها
ایجاد شدهاست. مثلا شیء app و سایر اشیاء به طور خلاصهتری نوشته شدهاند.
در اینجا دو شیء menu و dialogو shell برای شما جدید هستند. بعد از آن ما یک
آرایه را برای منو تدارک دیدهایم که نحوه ساخت آن و تعاریفی مثل عنوان،
کلید میانبر یا ترکیبی و نحوه انتساب رویدادها را میبینید.
در خطوط بعدی، یک کار اضافهتر را جهت آشنایی بیشتر انجام میدهیم. قصد داریم اگر سیستم عامل مکینتاش بود، نام برنامه هم در ابتدای نوار منو نمایش داده شود. به همین جهت در ادامه خطوط زیر را اضافه میکنیم:
با استفاده از process.platform در node.js میتوانیم نوع پلتفرم جاری را
دریافت کنیم. مقادیر زیر، مقادیری هستند که بازگردانده میشوند:
سپس نام برنامه را از شیء app دریافت میکنیم و با استفاده از متد unshift، مقادیر داده شده را به ابتدای آرایه اضافه میکنیم.
خصوصیت role شامل چندین نوع اکشن مانند minimize,close,undo,redo و... میباشد که لیست کاملتر آن در اینجا قرار دارد. اگر خصوصیت کلیک و role را همزمان استفاده کنید، خصوصیت role نادیده گرفته خواهد شد.
در انتها با اجرای دو دستور زیر، منو ساخته میشود:
در خط اول، منو توسط قالبی که با آرایهها ایجاد کردیم ساخته میشود و در خط دوم، منو به برنامه ست میشود.
حال قصد داریم برای زیرمنوی «باز کردن فایل» یک دیالوگ open درخواست کنیم. برای این کار از شیء dialog استفاده میکنیم. پس خطوط زیر را به رویداد کلیک این زیرمنو اضافه میکنیم:
این متد سه پارامتر دارد که اولین و آخرین پارامتر آن اختیاری میباشد.
اولین پارامتر آن شیء پنجره است. دومین پارامتر آن، تنظیم یک سری خصوصیات که
شامل (پسوندهای قابل قبول، عنوان، مسیر پیش فرض، قابلیت انتخاب چندگانه،
قابلیت باز کردن دایرکتوری و...) میشود که لیست کامل آن را میتوانید در
این صفحه ببینید.
سومین پارامتر هم که در کد بالا ذکر شده است، callback میباشد که خروجی آن،
مسیر فایل مورد نظر است و اگر انتخاب چندگانه باشد، آرایهای با نام فایلهاست، که همگی آنها به همراه مسیرشان میباشند. در صورتیکه کاربر از دیالوگ
انصراف بدهد، پارامتر دریافتی با خروجی undefined همراه است. آخرین دیالوگ
هم نمایش یک پیام ساده است که نام فایل جاری را بر میگرداند. اگر خصوصیت
buttons را با آرایه خالی مقداردهی کنید، دکمه Ok نمایش داده میشود و اگر
هم مقداردهی نکنید با خطا روبرو خواهید شد.
برای قسمت ذخیره هم کد زیر را مینویسیم:
حال بهتر است این دیالوگهای جاری را هدفمند کنیم و بتوانیم فایلهای متنی را به کاربر نمایش دهیم، یا آنها را ذخیره کنیم. به همین علت فایل html زیر را نوشته و طبق دستوری که در مقاله «آشنایی با الکترون» فرا گرفتیم، آن را نمایش میدهیم:
برای تشکیل ساختار HTML میتوانید عبارت HTML را تایپ نمایید تا بعد از زدن
Enter، ساختار آن به طور خودکار تشکیل شود. سپس محتوا را مثل بالا به شکل
دلخواه تغییر میدهیم.
کاری که میخواهیم انجام دهیم این است که فایل متنی را باز کرده و محتوای آن را در کادر متنی نشان دهیم و موقع ذخیره نیز محتوای نوشته شده در کادر متنی را در فایلی ذخیره کنیم. از آنجا که main Process به المانهای DOM یا Render Process دسترسی ندارد، باید از طریقی، ارتباط آن را برقرار کنیم. یکی از راههای برقراری این ارتباط، IPC است. IPC در واقع یک فرستنده و یک شنونده است که هر کدام در یک سمت قرار گرفته اند. فرستنده پیام را تحت یک عنوان ارسال میکند و شنونده منتظر دریافت پیامی تحت همان عنوان میماند و پیام دریافتی را پاسخ میدهد. در این مقاله، ما فقط قسمتی از این نوع ارتباطات را بررسی میکنیم.
در نتیجه محتوای callback کدهای دیالوگ open و save را به شکل زیر تغییر میدهیم:
Open
Save
دستور win.webContents.send یک پیام را به صورت Async به سمت RenderProcess
مربوطه ارسال میکند. پارامتر اول، عنوان IPC است و پارامتر دوم، پیام IPC
است.
برای ایجاد شنونده هم کد زیر را به فایل index.html اضافه میکنیم:
در اینجا شوندههایی را از نوع ipcRenderer ایجاد میکنیم و با استفاده از متد on، به پیامهایی تحت عنوانهای مشخص شده گوش فرا میدهیم. پیامهای ارسالی را که حاوی آدرس فایل میباشند، به شیءای که از نوع fs میباشد، میدهند و آنها را میخوانند یا مینویسند. خواندن و نوشتن فایل، به صورت همزمان صورت میگیرد. ولی اگر دوست دارید که به صورت غیر همزمان پیامی را بخوانید یا بنویسید، باید عبارت Sync را از نام متدها حذف کنید و یک callback را به عنوان پارامتر دوم قرار دهید و محتوای آن را از طریق نوشتن یک پارامتر در سازنده دریافت کنید.
فایلهای پروژه
فرآیندها (Processes) در الکترون به دو بخش تقسیم میشوند:
یک. فرآیند اصلی (Main Process) که همان فایل جاوااسکریپتی است و توسط main، در فایل package.json مشخص شدهاست .فرآیند اصلی تنها فرآیندی است که قابلیت دسترسی به امکانات گرافیکی سیستم عامل را از قبیل نوتیفیکشن ها، دیالوگها ،Tray و ... دارد. فرآیند اصلی میتواند با استفاده از شیء BrowserWindow که در قسمت قبلی کاربرد آن را مشاهده کردیم، render process را ایجاد کند. با هر بار ایجاد یک نمونه از این شیء، یک Render Process ایجاد میشود.
دو. فرآیند رندر (Render Process): از آنجا که الکترون از کرومیوم استفاده میکند و کرومیوم شامل معماری چند پردازشی است، هر صفحهی وب میتواند پردازش خود را داشته باشد که به آن Render Process میگویند. به طور معمول در مرورگرها، صفحات وب در محیطی به نام SandBox اجرا میشوندکه اجازه دسترسی به منابع بومی را ندارند. ولی از آنجا که الکترون میتواند از Node.js استفاده کند، قابلیت دسترسی به تعاملات سطح پایین سیستم عامل را نیز داراست.
در فرآیند اصلی، پنجرهها توسط BrowserWindow ایجاد میشوند و هر پنجرهای که صفحه وبی را برای خودش باز میکند، شامل Render Process خودش است و هر پنجرهای که کارش خاتمه یابد، فرآیند مربوط به خودش به اتمام میرسد. فرآیند اصلی، همه صفحات وب به همراه Render Process مربوط به خودشان را مدیریت میکند و هر فرآیند رندر، از دیگری مجزا و محافظت شده است و تنها تمرکزش بر روی صفحه وبی است که متعلق به خودش است.
در ابتدا قصد داریم یک منو برای برنامهی خود درست کنیم. برای ساخت منو، راههای متفاوتی وجود دارند که فعلا ما راه استفاده از template را بر میگزینیم که به صورت یک آرایه نوشته میشود. کدهای زیر را در فایل index.js یا هر اسمی که برای آن انتخاب کردهاید بنویسید:
const electron = require('electron'); const {app,dialog,BrowserWindow,Menu,shell} = electron; let win; app.on('ready', function () { win = new BrowserWindow({width: 800, height: 600}); win.loadURL(`file://${__dirname}/index.html`); var app_menu=[ { label:'پرونده', submenu:[ { label:'باز کردن', accelerator:'CmdOrCtrl+O', click:()=>{ } }, { label:'ذخیره', accelerator:'CmdOrCtrl+S', click:()=>{ } } ] }, { label:'سیستم', submenu:[ { label:'درباره ما', click:()=> { shell.openExternal('https://www.dntips.ir'); } }, { label:'خروج', accelerator:'CmdOrCtrl+X', click:()=> { win=null; app.quit(); } } ] } ];
در خطوط بعدی، یک کار اضافهتر را جهت آشنایی بیشتر انجام میدهیم. قصد داریم اگر سیستم عامل مکینتاش بود، نام برنامه هم در ابتدای نوار منو نمایش داده شود. به همین جهت در ادامه خطوط زیر را اضافه میکنیم:
if(process.platform=="darwin") { const app_name=app.getName(); app_menu.unshift({ label:app_name }) }
ویندوز | win32 حتی اگر 64 بیتی باشد. |
لینوکس | linux |
مک | darwin |
فری بی اس دی | freebsd |
سولاریس | sunos |
دستو shell در بالا به شما اجازه میدهد با محیط دسکتاپ، یکپارچگی خود
را حفظ کنید و دستوراتی از قبیل باز کردن url، باز کردن یک مسیر دایرکتوری،
باز کردن یک فایل، انتقال فایل به سطل آشغال یا بازیافت و صدای بوق سیستم
(بیپ) را به شما میدهد. مستندات این شیء را در اینجا مطالعه فرمایید.
{ label:'خروج', accelerator:'CmdOrCtrl+X', role:'close' }
در انتها با اجرای دو دستور زیر، منو ساخته میشود:
var menu=Menu.buildFromTemplate(app_menu); Menu.setApplicationMenu(menu);
حال قصد داریم برای زیرمنوی «باز کردن فایل» یک دیالوگ open درخواست کنیم. برای این کار از شیء dialog استفاده میکنیم. پس خطوط زیر را به رویداد کلیک این زیرمنو اضافه میکنیم:
dialog.showOpenDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']}, {name:'جهت تست' , extensions:['doc','docx']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; dialog.showMessageBox({title:'پیام اطلاعاتی',type:"info",buttons:['تایید'],message:`the name of file is [${filename}]`}); });
برای قسمت ذخیره هم کد زیر را مینویسیم:
dialog.showSaveDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; });
حال بهتر است این دیالوگهای جاری را هدفمند کنیم و بتوانیم فایلهای متنی را به کاربر نمایش دهیم، یا آنها را ذخیره کنیم. به همین علت فایل html زیر را نوشته و طبق دستوری که در مقاله «آشنایی با الکترون» فرا گرفتیم، آن را نمایش میدهیم:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta charset="utf-8"> <title></title> </head> <body> Fie Content:<br/> <textarea id="TextFile" cols="100" rows="50"></textarea> </body> </html>
کاری که میخواهیم انجام دهیم این است که فایل متنی را باز کرده و محتوای آن را در کادر متنی نشان دهیم و موقع ذخیره نیز محتوای نوشته شده در کادر متنی را در فایلی ذخیره کنیم. از آنجا که main Process به المانهای DOM یا Render Process دسترسی ندارد، باید از طریقی، ارتباط آن را برقرار کنیم. یکی از راههای برقراری این ارتباط، IPC است. IPC در واقع یک فرستنده و یک شنونده است که هر کدام در یک سمت قرار گرفته اند. فرستنده پیام را تحت یک عنوان ارسال میکند و شنونده منتظر دریافت پیامی تحت همان عنوان میماند و پیام دریافتی را پاسخ میدهد. در این مقاله، ما فقط قسمتی از این نوع ارتباطات را بررسی میکنیم.
در نتیجه محتوای callback کدهای دیالوگ open و save را به شکل زیر تغییر میدهیم:
Open
dialog.showOpenDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']}, {name:'جهت تست' , extensions:['doc','docx']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; win.webContents.send('openFile',filename); // dialog.showMessageBox({title:'پیام اطلاعاتی',type:"info",buttons:['تایید'],message:`the name of file is [${filename}]`}); });
dialog.showSaveDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; win.webContents.send('saveFile',filename); });
برای ایجاد شنونده هم کد زیر را به فایل index.html اضافه میکنیم:
<script> const {ipcRenderer} = require('electron'); var fs=require('fs'); ipcRenderer.on('openFile', (event, arg) => { var content= fs.readFileSync(String(arg),'utf8'); document.getElementById("TextFile").value=content; }); ipcRenderer.on('saveFile', (event, arg) =>{ var content=document.getElementById("TextFile").value; fs.writeFileSync(String(arg),content,'utf8'); alert('ذخیره شد'); }); </script>
در اینجا شوندههایی را از نوع ipcRenderer ایجاد میکنیم و با استفاده از متد on، به پیامهایی تحت عنوانهای مشخص شده گوش فرا میدهیم. پیامهای ارسالی را که حاوی آدرس فایل میباشند، به شیءای که از نوع fs میباشد، میدهند و آنها را میخوانند یا مینویسند. خواندن و نوشتن فایل، به صورت همزمان صورت میگیرد. ولی اگر دوست دارید که به صورت غیر همزمان پیامی را بخوانید یا بنویسید، باید عبارت Sync را از نام متدها حذف کنید و یک callback را به عنوان پارامتر دوم قرار دهید و محتوای آن را از طریق نوشتن یک پارامتر در سازنده دریافت کنید.
فایلهای پروژه
سناریوی زیر را در نظر بگیرید:
یک کلاس ساختهایم و نام آن را Product گذاشتیم. بخشهای مختلفی را نیز در آن تعریف نمودهایم. تابع ToString را برای استفادههای بعدی override کردهایم (فعلا نیازی بدان نداریم).
یک واسط تعریف کردهایم تا به کمک آن هر تلفن همراهی را که خواستیم بسازیم.
سپس تلفن همراه Windows Phone را میسازیم:
قدم 4: اول باید OS نصب شود یا Screen مشخص شود؟ برای اینکه توالی کار را مشخص سازم نیاز به یک کلاس دیگر دارم تا اینکار را انجام دهد:
این کلاس در متد Construct خود یک ورودی از نوع IBuilder میگیرد و براساس توالی مورد نظر، شروع به ساخت آن میکند.
و به این صورت تلفن همراه من آماده است!
از شما خواسته شده است تا نحوهی ساخت تلفن همراه را پیاده سازی نمایید. شما در گام اول 2 نوع تلفن همراه را شناسایی نمودهاید (Android و Windows Phone). پس از شناسایی، احتمالا هر کدام از این انواع را یک کلاس در نظر میگیرید و به کمک یک واسط یا کلاس انتزاعی، شروع به ساخت کلاس مینمایید، تا در آینده اگر تلفن همراه جدیدی شناسایی شد، راحتتر بتوان آن را در پیاده سازی دخیل نمود.
اگر چنین فکر کرده اید باید گفت که 90% با الگوی طراحی Builder آشنا هستید و از آن نیز استفاده میکنید؛ بدون اینکه متوجه باشید از این الگو استفاده کردهاید. در کدهای زیر این الگو را قدم به قدم بررسی خواهیم نمود.
قدم 1: تلفن همراه چه بخش هایی میتواند داشته باشد؟ (برای مثال یک OS دارند، یک Name دارند و یک Screen) همچنین برای اینکه تلفن همراهی بتواند ساخته شود ابتدا بایستی نام آنرا بدانیم. کدهای زیر همین رویه را تصدیق مینمایند:
public class Product { public Product(string name) { Name = name; } public string Name { get; set; } public string Screen { get; set; } public string OS { get; set; } public override string ToString() { return string.Format(Screen + "/" + OS + "/" + Name); } }
قدم 2: برای ساخت تلفن همراه چه کارهایی باید انجام شود؟ (برای مثال بایستی OS روی آن نصب شود، Screen آن مشخص شود. همچنین بایستی به طریقی بتوانم تلفن همراه ساخته شدهی خود را نیز پیدا کنم). کدهای زیر همین رویه را تصدیق مینمایند:
public interface IBuilder { void BuildScreen(); void BuildOS(); Product Product { get; } }
قدم 3: از آنجا که فقط دو نوع تلفن همراه را فعلا شناسایی کردهایم (Android و Windows Phone) نیاز داریم تا این دو تا را بسازیم.
ابتدا تلفن همراه Android را میسازیم:
public class ConcreteBuilder1 : IBuilder { public Product p; public ConcreteBuilder1() { p = new Product("Android Cell Phone"); } public void BuildScreen() { p.Screen = "Touch Screen 16 Inch!"; } public void BuildOS() { p.OS = "Android 4.4"; } public Product Product { get { return p; } } }
public class ConcreteBuilder2 : IBuilder { public Product p; public ConcreteBuilder2() { p = new Product("Windows Phone"); } public void BuildScreen() { p.Screen = "Touch Screen 32 Inch!"; } public void BuildOS() { p.OS = "Windows Phone 2014"; } public Product Product { get { return p; } } }
public class Director { public void Construct(IBuilder builder) { builder.BuildScreen(); builder.BuildOS(); } }
قدم 5: نهایتا میخواهم به برنامهی خود بگویم که تلفن همراه Android را بسازد:
Director d = new Director(); ConcreteBuilder1 cb1 = new ConcreteBuilder1(); d.Construct(cb1); Console.WriteLine(cb1.p.ToString());
متد ToString در اینجا، همان ToString ابتدای بحث است که آن را Override کردیم.
به این نکته توجه کنید که اگر یک تلفن همراه جدید شناسایی شود، چه مقدار تغییری در کدها نیاز دارید؟ برای مثال تلفن همراه BlackBerry شناسایی شدهاست. تنها کاری که لازم است این است که یک کلاس بصورت زیر ساخته شود:
public class BlackBerry: IBuilder { public Product p; public BlackBerry () { p = new Product("BlackBerry"); } public void BuildScreen() { p.Screen = "Touch Screen 8 Inch!"; } public void BuildOS() { p.OS = "BlackBerry XXX"; } public Product Product { get { return p; } } }
در Angular می شود یک سری Template و ساختار از پیش تعریف شده داشت و در هر زمان که نیاز بود مدلی را به آنها پاس داد و نمای HTML مورد نظر را تحویل گرفت.
یک کنترلر هم برای مدیریت فرم ایجاد میکنیم
در این کنترلر ما تنها یک اکشن داریم که در آن یک فرم خام ساده ایجاد کرده و سپس با استفاده از کتابخانه Json.net آنرا سریال و تبدیل به فرمت Json میکنیم و سپس آنرا برای View ایی که از Angular قدرت گرفته است، ارسال مینمائیم.
و یا
در اینجا صفحه element.html یک صفحه بیرونی است که Template ما در آن قرار دارد.
بطور مثال در فرم سازها یا همان فرمهای داینامیک ما نیاز داریم که مدل یک فرم (مثلا در فرمت JSON) را برای View ارسال کنیم و با استفاده از تواناییهای Angular بتوانیم فرم مورد نظر را نمایش دهیم و در صورت امکان تغییر دهیم.
ViewModel فرم شما در MVC میتواند چیزی شبیه این باشد
public class Form { public string Name { get; set; } public string Title { get; set; } public List<BaseElement> Elements { get; set; } } public abstract class BaseElement { public string Name { get; set; } public string Title { get; set; } } public class Section : BaseElement { public List<TextBox> Elements { get; set; } } public class TextBox : BaseElement { public string Value { get; set; } public string CssClass { get; set; } }
public class FormBuilderController : Controller { // // GET: /FormBuilder/ public ActionResult Index() { var form = new Form(); var section = new Section() { Title = "Basic Info", Name = "section01" }; section.Elements.Add(new TextBox() { Name = "txt1", Title = "First Text Box" }); form.Elements.Add(new TextBox() { Name = "txt1", Title = "Second Text Box" }); var formJson=JsonConvert.SerializeObject(form); return View(formJson); } }
پیاده سازی View با Angular به اشکال گوناگونی قابل پیاده سازی و استفاده است که در اینجا و اینجا میتوانید ببینید.
اما برای اینکه مشکل کنترلرهای تودرتو(Section) را حل کنید باید بصورت بازگشتی Template را فراخوانی کنید.
<script type="text/ng-template" id="ElementTemplate"> <div ng-if="control.Type == 'JbSection'"> <h2>{{control.Title}}</h2> <ul> <li ng-repeat="control in control.Elements" ng-include="'ElementTemplate'"></li> </ul> </div> </script>
<script type="text/ng-template" id="element.html"> {{data.label}} <ul> <li ng-repeat="element in data.elements" ng-include="'element.html'"></li> </ul> </script> <ul ng-controller="NestedFormCtrl"> <li ng-repeat="field in formData" ng-include="'element.html'"></li> </ul>
اگر در داخل موجودیتون، همیشه به یکی از پراپرتیهای موجود در Shadow properties نیاز دارید برای مثال به CreatedDateTime، همون پراپرتی (ها) رو در داخل موجودیت تعریف کنید و به راحتی در هر کوئری به اون دسترسی پیدا کنید.
public class Category : IAuditableEntity { public int Id { get; set; } public Category() { Products = new HashSet<Product>(); } public DateTime? CreatedDateTime { get; set; } //Here public string Name { get; set; } public string Title { get; set; } public virtual ICollection<Product> Products { get; set; } }
اما اگر فقط یکبار به اون نیاز دارید، از متود های GetShadowPropertyValue و نوع جنریک اون استفاده کنید.
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #23
- گزینهی «"uncheck “Verify that file exists» را هم امتحان کنید.
- این سؤال خارج از بحث است. بازگرداندن View هیچ ارتباطی به مسیریابی ندارد. فقط کافی است بنویسید:
تولید URLهای خودکار بر اساس اطلاعات مسیریابی در Viewهای برنامه، توسط متدهای توکار ActionLink و امثال آن انجام میشود.
- تمام خطاهای مدیریت نشدهی برنامههای وب در لاگ ویندوز ثبت میشوند. آنها را بررسی کنید. همچنین ELMAH را هم نصب کنید تا خطاها را برای بررسی بیشتر لاگ کند.
- روشهای قدیمی را با MVC کار نکنید. صفحهی اول سایت، همان صفحهای است که در مسیریابی پیش فرض تعریف شدهاست. یعنی همان اکشن متد Index در کنترلر Home، به همراه View ایی که مد نظر شما است.
- این سؤال خارج از بحث است. بازگرداندن View هیچ ارتباطی به مسیریابی ندارد. فقط کافی است بنویسید:
return View("~/Views/....مسیر کامل فایل", model);
- تمام خطاهای مدیریت نشدهی برنامههای وب در لاگ ویندوز ثبت میشوند. آنها را بررسی کنید. همچنین ELMAH را هم نصب کنید تا خطاها را برای بررسی بیشتر لاگ کند.
- روشهای قدیمی را با MVC کار نکنید. صفحهی اول سایت، همان صفحهای است که در مسیریابی پیش فرض تعریف شدهاست. یعنی همان اکشن متد Index در کنترلر Home، به همراه View ایی که مد نظر شما است.