وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت دهم - کار با فرم‌ها - قسمت اول
جهت اطلاع
بازنویسی کامل این مطلب بر اساس آخرین تغییرات صورت گرفته:
«فرم‌های مبتنی بر قالب‌ها در Angular»
‫۷ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۴ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۱۵
مسعود پاکدل مسعود پاکدل
نظرات مطالب
فراخوانی سرویس های WCF به صورت Async
اگر از روش ChannelFactory استفاده کنید به دلیل دسترسی مستقیم به اسمبلی Service Contract تمام Operation Contract های  تعریف شده در هر سرویس در دسترس خواهد بود. تابع CreateChannel با استفاده از تنظیمات Binding و EndpointAddress یک کانال به سرویس مربوطه خواهد ساخت و هیچ گونه نیازی به Add service reference در این روش نیست.
‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ دی ۱۳۹۲، ساعت ۱۷:۴۶
ناصر طاهری ناصر طاهری
نظرات مطالب
ModelBinder سفارشی در ASP.NET MVC
ممنون
بله. در صورتی که ModelBinder رو در ()Application_start ریجیستر کنیم نیازی به ذکر صریح در اکشن نیست.
در غیر این صورت نیاز است.
ModelBinders.Binders.Add(typeof(CustomerInfo), new CustomerInfoModelBinder());
در صورتی که ModelBinder را ریجیستر نکنیم و مستقیما نوع Binding را در اکشن مشخص کنیم ،این امکان را خواهیم داشت که برای یک Model چندین ModelBinder مختلف ایجاد و استفاده کنیم.
‫۱۱ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲۱ تیر ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۴۷
مهراد مهراد
نظرات مطالب
چگونگی رسیدگی به Null property در AutoMapper
سلام
بستگی به کار خودتون داره . مطلب بالا مربوط به نگاشت اطلاعات یک شیء به شی‌ءایی دیگره  .اما شما برای در نظر گرفتن مقدار پیش فرض در دیتابیس همون طور که میدونید  با تنظیم Default Value or Binding  میتنونی  مقدار پیش فرضی برای ستون‌های Null در نظر بگیری.

‫۱۱ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۰۲:۱۶
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
EF Code First #6
- البته EF 5 فقط یک نام تجاری است. نگارش اسمبلی آن 4.4.0.0 است.
- assembly binding هم باید کار کنه چون فضای نام System.ComponentModel.DataAnnotations.Schema داخل خود اسمبلی جدید EF هست؛ هرچند به ظاهر جزئی از یک اسمبلی دیگر به نظر می‌رسد، که در عمل اینطور نیست. به این ترتیب امکان استفاده از EF5 در برنامه‌های دات نت 4 هم هست. 
‫۱۱ سال و ۱۲ ماه قبل، چهارشنبه ۳ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۶:۵۵
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
MVVM و رویدادگردانی - قسمت دوم
- برای مثال نمی‌شود نوشت Click = Binding DoLoadCommand ،‌ به همین جهت نیاز هست تا این event handler را تبدیل به یک command استاندارد کرد تا در ViewModel قابل دسترسی شود.
در کل هدف من یک مثال کلی بود که بگم این همه جا کاربرد دارد، مثلا اینطوری هم میشه با آن کار کرد.
-  مایکروسافت همین الان یک فریم ورک MVVM‌ تمام عیار به نام PRISM دارد: (^)
‫۱۲ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۷ دی ۱۳۹۰، ساعت ۱۵:۰۴
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
استفاده از فیلدهای XML در NHibernate
به ASP.NET MVC کوچ کنید. از روی مدل شما فرم‌های insert/delete/update به همراه اعتبار سنجی و غیره رو همه رو یکجا با ابزارهای توکاری که داره تولید می‌کنه. حتی مقادیر وارد شده توسط کاربر رو هم به صورت خودکار به فیلدهای مدل انتساب می‌ده (model binding).
‫۱۳ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۳۱ خرداد ۱۳۹۰، ساعت ۱۵:۱۵
سعید م سعید م
بازخوردهای پروژه‌ها
خطای data binding
سلام جناب نصیری
در هنگام اجرای پروژه با مشکل زیر روبرو می‌شوم لطفا راهنمائی بفرمائید
با تشکر
The invocation of the constructor on type 'DemosBrowser.ViewModels.BrowserViewModel' that matches the specified binding constraints threw an exception.
‫۱۱ سال و ۱۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۳۰ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۵۴
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
آشنایی با الگوی MVP

پروژه‌های زیادی را می‌توان یافت که اگر سورس کدهای آن‌ها را بررسی کنیم، یک اسپاگتی کد تمام عیار را در آن‌ها می‌توان مشاهده نمود. منطق برنامه، قسمت دسترسی به داده‌ها، کار با رابط کاربر، غیره و غیره همگی درون کدهای یک یا چند فرم خلاصه شده‌اند و آنچنان به هم گره خورده‌اند که هر گونه تغییر یا اعمال درخواست‌های جدید کاربران، سبب از کار افتادن قسمت دیگری از برنامه می‌شود.
همچنین از کدهای حاصل در یک پروژه، در پروژه‌‌های دیگر نیز نمی‌توان استفاده کرد (به دلیل همین در هم تنیده بودن قسمت‌های مختلف). حداقل نتیجه یک پروژه برای برنامه نویس، باید یک یا چند کلاس باشد که بتوان از آن به عنوان ابزار تسریع انجام پروژه‌های دیگر استفاده کرد. اما در یک اسپاگتی کد، باید مدتی طولانی را صرف کرد تا بتوان یک متد را از لابلای قسمت‌های مرتبط و گره خورده با رابط کاربر استخراج و در پروژه‌ای دیگر استفاده نمود. برای نمونه آیا می‌توان این کدها را از یک برنامه ویندوزی استخراج کرد و آن‌ها را در یک برنامه تحت وب استفاده نمود؟

یکی از الگوهایی که شیوه‌ی صحیح این جدا سازی را ترویج می‌کند، الگوی MVP یا Model-View-Presenter می‌باشد. خلاصه‌ی این الگو به صورت زیر است:


Model :
من می‌دانم که چگونه اشیاء برنامه را جهت حصول منطقی خاص، پردازش کنم.
من نمی‌دانم که چگونه باید اطلاعاتی را به شکلی بصری به کاربر ارائه داد یا چگونه باید به رخ‌دادها یا اعمال صادر شده از طرف کاربر پاسخ داد.

View :
من می‌دانم که چگونه باید اطلاعاتی را به کاربر به شکلی بصری ارائه داد.
من می‌دانم که چگونه باید اعمالی مانند data binding و امثال آن را انجام داد.
من نمی‌دانم که چگونه باید منطق پردازشی موارد ذکر شده را فراهم آورم.

Presenter :
من می‌دانم که چگونه باید درخواست‌های رسیده کاربر به View را دریافت کرده و آن‌ها را به Model‌ انتقال دهم.
من می‌دانم که چگونه باید اطلاعات را به Model ارسال کرده و سپس نتیجه‌ی پردازش آن‌ها را جهت نمایش در اختیار View قرار دهم.
من نمی‌دانم که چگونه باید اطلاعاتی را ترسیم کرد (مشکل View است نه من) و نمی‌دانم که چگونه باید پردازشی را بر روی اطلاعات انجام دهم. (مشکل Model است و اصلا ربطی به اینجانب ندارد!)


یک مثال ساده از پیاده سازی این روش
برنامه‌ای وبی را بنویسید که پس از دریافت شعاع یک دایره از کاربر، مساحت ‌آن‌را محاسبه کرده و نمایش دهد.
یک تکست باکس در صفحه قرار خواهیم داد (txtRadius) و یک دکمه جهت دریافت درخواست کاربر برای نمایش نتیجه حاصل در یک برچسب به نام lblResult

الف) پیاده سازی به روش متداول (اسپاگتی کد)

      protected void btnGetData_Click(object sender, EventArgs e)
      {
          lblResult.Text = (Math.PI * double.Parse(txtRadius.Text) * double.Parse(txtRadius.Text)).ToString();
      }
بله! کار می‌کنه!
اما این مشکلات را هم دارد:
- منطق برنامه (روش محاسبه مساحت دایره) با رابط کاربر گره خورده.
- کدهای برنامه در پروژه‌ی دیگری قابل استفاده نیست. (شما متد یا کلاسی را این‌جا با قابلیت استفاده مجدد می‌توانید پیدا می‌کنید؟ آیا یکی از اهداف برنامه نویسی شیءگرا تولید کدهایی با قابلیت استفاده مجدد نبود؟)
- چگونه باید برای آن آزمون واحد نوشت؟

ب) بهبود کد و جدا سازی لایه‌ها از یکدیگر

در روش MVP متداول است که به ازای هر یک از اجزاء ابتدا یک interface نوشته شود و سپس این اینترفیس‌ها پیاده سازی گردد.

پیاده سازی منطق برنامه:

1- ایجاد Model :
یک فایل جدید را به نام CModel.cs به پروژه اضافه کرده و کد زیر را به آن خواهیم افزود:

using System;

namespace MVPTest
{
  public interface ICircleModel
  {
      double GetArea(double radius);
  }

  public class CModel : ICircleModel
  {     
      public double GetArea(double radius)
      {
          return Math.PI * radius * radius;
      }
  }
}
همانطور که ملاحظه می‌کنید اکنون منطق برنامه از موارد زیر اطلاعی ندارد:
- خبری از textbox و برچسب و غیره نیست. اصلا نمی‌داند که رابط کاربری وجود دارد یا نه.
- خبری از رخ‌دادهای برنامه و پاسخ دادن به آن‌ها نیست.
- از این کد می‌توان مستقیما و بدون هیچ تغییری در برنامه‌های دیگر هم استفاده کرد.
- اگر باگی در این قسمت وجود دارد، تنها این کلاس است که باید تغییر کند و بلافاصله کل برنامه از این بهبود حاصل شده می‌تواند بدون هیچگونه تغییری و یا به هم ریختگی استفاده کند.
- نوشتن آزمون واحد برای این کلاس که هیچگونه وابستگی به UI ندارد ساده است.


2- ایجاد View :
فایل دیگری را به نام CView.cs را به همراه اینترفیس زیر به پروژه اضافه می‌کنیم:

namespace MVPTest
{
  public interface IView
  {
      string RadiusText { get; set; }
      string ResultText { get; set; }
  }
}

کار View دریافت ابتدایی مقادیر از کاربر توسط RadiusText و نمایش نهایی نتیجه توسط ResultText است البته با یک اما.
View نمی‌داند که چگونه باید این پردازش صورت گیرد. حتی نمی‌داند که چگونه باید این مقادیر را به Model جهت پردازش برساند یا چگونه آن‌ها را دریافت کند (به همین جهت از اینترفیس برای تعریف آن استفاده شده).

3- ایجاد Presenter :
در ادامه فایل جدیدی را به نام CPresenter.cs‌ با محتویات زیر به پروژه خواهیم افزود:

namespace MVPTest
{
  public class CPresenter
  {
      IView _view;

      public CPresenter(IView view)
      {
          _view = view;
      }

      public void CalculateCircleArea()
      {
          CModel model = new CModel();
          _view.ResultText = model.GetArea(double.Parse(_view.RadiusText)).ToString();          
      }
  }
}

کار این کلاس برقراری ارتباط با Model است.
می‌داند که چگونه اطلاعات را به Model ارسال کند (از طریق _view.RadiusText) و می‌داند که چگونه نتیجه‌ی پردازش را در اختیار View قرار دهد. (با انتساب آن به _view.ResultText)
نمی‌داند که چگونه باید این پردازش صورت گیرد (کار مدل است نه او). نمی‌داند که نتیجه‌ی نهایی را چگونه نمایش دهد (کار View است نه او).
روش معرفی View به این کلاس به constructor dependency injection معروف است.

اکنون کد وب فرم ما که در قسمت (الف) معرفی شده به صورت زیر تغییر می‌کند:

using System;

namespace MVPTest
{
  public partial class _Default : System.Web.UI.Page, IView
  {
      protected void Page_Load(object sender, EventArgs e)
      {
      }

      public string RadiusText
      {
          get { return txtRadius.Text; }
          set { txtRadius.Text = value; }
      }
      public string ResultText
      {
          get { return lblResult.Text; }
          set { lblResult.Text = value; }
      }

      protected void btnGetData_Click(object sender, EventArgs e)
      {
          CPresenter presenter = new CPresenter(this);
          presenter.CalculateCircleArea();
      }
  }
}

در این‌جا یک وهله از Presenter برای برقراری ارتباط با Model ایجاد می‌شود. همچنین کلاس وب فرم ما اینترفیس View را نیز پیاده سازی خواهد کرد.

‫۱۵ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ مرداد ۱۳۸۸، ساعت ۱۷:۱۳
محسن خان محسن خان
نظرات اشتراک‌ها
آیا blazor آینده ای دارد؟
برداشته سرعت برنامه‌ی در حال اجرای داخل مرورگر رو با ++C مقایسه کرده. چه کسی داخل مرورگر چنین کاری رو انجام می‌ده؟ ضمن اینکه مطلبش مربوط به Blazor 5x هست که هنوز native compile را نداشته. همچنین نویسنده‌ی این مطلب نمی‌دونسته که Blazor مفهومی تحت عنوان pre-rendering داره.
‫۲ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۲۵ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۴:۰۱