نظرات مطالب
C# 12.0 - Primary Constructors
یک نکته‌ی تکمیلی: backing fields تولید شده‌ی در حالت سازنده‌های اولیه، readonly نیستند.

اگر به کدهای #Low-Level C مطلب فوق دقت کنید، به یک چنین تعاریفی می‌رسیم:
private string <FirstName>k__BackingField;
یعنی فیلدهای خصوصی متناظر با پارامترهای سازنده‌ی تعریف شده‌ی توسط کامپایلر در C# 12.0 از نوع readonly نیستند. بنابراین باید دقت داشت که این فیلدها قابل تغییر هستند و برخلاف رویه‌ی متداول تعریف فیلدهای متناظر با پارامترهای تزریق وابستگی‌ها (مانند مثال زیر)، readonly تعریف نشده‌اند:
public class AbcController : Controller
{
   private readonly IMyService _myService;

   public AbcController(IMyService myService) {
     _myService = myService;
   }
}
یعنی در حالت استفاده‌ی از سازنده‌های اولیه‌ی C# 12 می‌توان این فیلدها را تغییر داد که باید به این مورد دقت کافی را داشت. برای نمونه اگر مانند مثال زیر این فیلد را نال کنیم و تغییر دهیم، ممکن است در سایر قسمت‌های استفاده کننده‌ی از آن مشکل درست شود:
public class MyController(IMyService _myService) : ControllerBase
{
   [HttpGet]
   public IActionResult RandomNumber()
   {
     var number = _myService.RandomNumber();

     _myService = null;

     var number2 = MyRandom();
     return Ok(number + number2);            
   }

   public int MyRandom()
   {
     return _myService.RandomNumber();
   }
}
در این مثال ابتدا از myService_ استفاده شده، سپس نال شده (و با خطایی هم مواجه نمی‌شویم چون readonly نیست) و مجددا از آن استفاده شده که به علت نال بودن، دیگر چنین چیزی میسر نیست.
مطالب
زیرنویس فارسی ویدئوهای مقدمات AngularJS - قسمت سوم
زیرنویس‌های فارسی قسمت سوم را اینجا می‌توانید دریافت کنید.
لیست سرفصل‌های قسمت سوم به شرح زیر است :
01. Introduction to Services
02. Demo - Creating Your First Custom Service
03. Demo - Another Custom Service Example
04. Introduction to Built-In AngularJS Services
05. Demo - Using the $http and $q Services Together
06. Demo - Using the $rsource and $q Services
07. Demo - Using the $anchorScroll Service
08. Demo - Using the $cacheFactory Service
09. Demo - Using the $compile Service
10. Demo - Using the $parse Service
11. Demo - Using the $locale Service
12. Demo - Using the $timeout Service
13. Demo - Using the $exceptionHandler Service
14. Demo - Using the $filter Service
15. Demo - Using the $cookieStore Service
16. Overview of Less Common Services
17. Suggested Exercises
این قسمت به ساخت سرویس‌های سفارشی و همچنین چگونگی استفاده از سرویس‌های توکار انگولار می‌پردازد؛ در این قسمت تقریباً تمامی سرویس‌های موردنیاز جهت توسعه یک برنامه مبتنی بر انگولار شرح داده می‌شود. همچنین در آن به صورت عملی با سرویس‌ها آشنا می‌شوید و هر سرویسی که معرفی میشود مثال مربوط به آن ارائه شده است. به طور مثال در قسمت پیاده سازی سرویس‌های سفارشی مثال نمایش Gravatar با وارد کردن آدرس ایمیل کاربر مطرح می‌شود که در ادامه کد آن را مشاهده میکنید :
'use strict';

eventsApp.factory('gravatarUrlBuilder', function() {
return {
buildGravatarUrl: function(email) {
        // try angularjsdemo@gmail.com as an email
            var defaultGravatarUrl = "http://www.gravatar.com/avatar/000?s=200";

            var regex = /^(([^<>()[\]\\.,;:\s@\"]+(\.[^<>()[\]\\.,;:\s@\"]+)*)|(\".+\"))@((\[[0-9]{1,3}\.[0-9]{1,3}\.[0-9]{1,3}\.[0-9]{1,3}\])|(([a-zA-Z\-0-9]+\.)+[a-zA-Z]{2,}))$/;
            if (!regex.test(email))
                return defaultGravatarUrl;

            var MD5=function(s){function L(k,d){return(k<<d)|(k>>>(32-d))}function K(G,k){var I,d,F,H,x;F=(G&2147483648);H=(k&2147483648);I=(G&1073741824);d=(k&1073741824);x=(G&1073741823)+(k&1073741823);if(I&d){return(x^2147483648^F^H)}if(I|d){if(x&1073741824){return(x^3221225472^F^H)}else{return(x^1073741824^F^H)}}else{return(x^F^H)}}function r(d,F,k){return(d&F)|((~d)&k)}function q(d,F,k){return(d&k)|(F&(~k))}function p(d,F,k){return(d^F^k)}function n(d,F,k){return(F^(d|(~k)))}function u(G,F,aa,Z,k,H,I){G=K(G,K(K(r(F,aa,Z),k),I));return K(L(G,H),F)}function f(G,F,aa,Z,k,H,I){G=K(G,K(K(q(F,aa,Z),k),I));return K(L(G,H),F)}function D(G,F,aa,Z,k,H,I){G=K(G,K(K(p(F,aa,Z),k),I));return K(L(G,H),F)}function t(G,F,aa,Z,k,H,I){G=K(G,K(K(n(F,aa,Z),k),I));return K(L(G,H),F)}function e(G){var Z;var F=G.length;var x=F+8;var k=(x-(x%64))/64;var I=(k+1)*16;var aa=Array(I-1);var d=0;var H=0;while(H<F){Z=(H-(H%4))/4;d=(H%4)*8;aa[Z]=(aa[Z]|(G.charCodeAt(H)<<d));H++}Z=(H-(H%4))/4;d=(H%4)*8;aa[Z]=aa[Z]|(128<<d);aa[I-2]=F<<3;aa[I-1]=F>>>29;return aa}function B(x){var k="",F="",G,d;for(d=0;d<=3;d++){G=(x>>>(d*8))&255;F="0"+G.toString(16);k=k+F.substr(F.length-2,2)}return k}function J(k){k=k.replace(/rn/g,"n");var d="";for(var F=0;F<k.length;F++){var x=k.charCodeAt(F);if(x<128){d+=String.fromCharCode(x)}else{if((x>127)&&(x<2048)){d+=String.fromCharCode((x>>6)|192);d+=String.fromCharCode((x&63)|128)}else{d+=String.fromCharCode((x>>12)|224);d+=String.fromCharCode(((x>>6)&63)|128);d+=String.fromCharCode((x&63)|128)}}}return d}var C=Array();var P,h,E,v,g,Y,X,W,V;var S=7,Q=12,N=17,M=22;var A=5,z=9,y=14,w=20;var o=4,m=11,l=16,j=23;var U=6,T=10,R=15,O=21;s=J(s);C=e(s);Y=1732584193;X=4023233417;W=2562383102;V=271733878;for(P=0;P<C.length;P+=16){h=Y;E=X;v=W;g=V;Y=u(Y,X,W,V,C[P+0],S,3614090360);V=u(V,Y,X,W,C[P+1],Q,3905402710);W=u(W,V,Y,X,C[P+2],N,606105819);X=u(X,W,V,Y,C[P+3],M,3250441966);Y=u(Y,X,W,V,C[P+4],S,4118548399);V=u(V,Y,X,W,C[P+5],Q,1200080426);W=u(W,V,Y,X,C[P+6],N,2821735955);X=u(X,W,V,Y,C[P+7],M,4249261313);Y=u(Y,X,W,V,C[P+8],S,1770035416);V=u(V,Y,X,W,C[P+9],Q,2336552879);W=u(W,V,Y,X,C[P+10],N,4294925233);X=u(X,W,V,Y,C[P+11],M,2304563134);Y=u(Y,X,W,V,C[P+12],S,1804603682);V=u(V,Y,X,W,C[P+13],Q,4254626195);W=u(W,V,Y,X,C[P+14],N,2792965006);X=u(X,W,V,Y,C[P+15],M,1236535329);Y=f(Y,X,W,V,C[P+1],A,4129170786);V=f(V,Y,X,W,C[P+6],z,3225465664);W=f(W,V,Y,X,C[P+11],y,643717713);X=f(X,W,V,Y,C[P+0],w,3921069994);Y=f(Y,X,W,V,C[P+5],A,3593408605);V=f(V,Y,X,W,C[P+10],z,38016083);W=f(W,V,Y,X,C[P+15],y,3634488961);X=f(X,W,V,Y,C[P+4],w,3889429448);Y=f(Y,X,W,V,C[P+9],A,568446438);V=f(V,Y,X,W,C[P+14],z,3275163606);W=f(W,V,Y,X,C[P+3],y,4107603335);X=f(X,W,V,Y,C[P+8],w,1163531501);Y=f(Y,X,W,V,C[P+13],A,2850285829);V=f(V,Y,X,W,C[P+2],z,4243563512);W=f(W,V,Y,X,C[P+7],y,1735328473);X=f(X,W,V,Y,C[P+12],w,2368359562);Y=D(Y,X,W,V,C[P+5],o,4294588738);V=D(V,Y,X,W,C[P+8],m,2272392833);W=D(W,V,Y,X,C[P+11],l,1839030562);X=D(X,W,V,Y,C[P+14],j,4259657740);Y=D(Y,X,W,V,C[P+1],o,2763975236);V=D(V,Y,X,W,C[P+4],m,1272893353);W=D(W,V,Y,X,C[P+7],l,4139469664);X=D(X,W,V,Y,C[P+10],j,3200236656);Y=D(Y,X,W,V,C[P+13],o,681279174);V=D(V,Y,X,W,C[P+0],m,3936430074);W=D(W,V,Y,X,C[P+3],l,3572445317);X=D(X,W,V,Y,C[P+6],j,76029189);Y=D(Y,X,W,V,C[P+9],o,3654602809);V=D(V,Y,X,W,C[P+12],m,3873151461);W=D(W,V,Y,X,C[P+15],l,530742520);X=D(X,W,V,Y,C[P+2],j,3299628645);Y=t(Y,X,W,V,C[P+0],U,4096336452);V=t(V,Y,X,W,C[P+7],T,1126891415);W=t(W,V,Y,X,C[P+14],R,2878612391);X=t(X,W,V,Y,C[P+5],O,4237533241);Y=t(Y,X,W,V,C[P+12],U,1700485571);V=t(V,Y,X,W,C[P+3],T,2399980690);W=t(W,V,Y,X,C[P+10],R,4293915773);X=t(X,W,V,Y,C[P+1],O,2240044497);Y=t(Y,X,W,V,C[P+8],U,1873313359);V=t(V,Y,X,W,C[P+15],T,4264355552);W=t(W,V,Y,X,C[P+6],R,2734768916);X=t(X,W,V,Y,C[P+13],O,1309151649);Y=t(Y,X,W,V,C[P+4],U,4149444226);V=t(V,Y,X,W,C[P+11],T,3174756917);W=t(W,V,Y,X,C[P+2],R,718787259);X=t(X,W,V,Y,C[P+9],O,3951481745);Y=K(Y,h);X=K(X,E);W=K(W,v);V=K(V,g)}var i=B(Y)+B(X)+B(W)+B(V);return i.toLowerCase()};

            var url = 'http://www.gravatar.com/avatar/' + MD5(email) + ".jpg?s=200&r=g";
            console.log(url);
            return url;
        }
};
});
اگر زیرنویس‌ها دارای اشکال هستند می‌توانید در این قسمت فایل‌های اصلاح شده را مجدداً آپلود کنید.
مطالب
کنترل عمومی فایل‌های آپلودی در ASP.NET MVC
در مطلب «محدود کردن کاربر‌ها به آپلود فایل‌هایی خاص در ASP.NET MVC» تصمیم گیری بر اساس یک لیست سفید صورت می‌گیرد. برای مثال کاربران فقط قرار است تصویرهایی از نوع png یا jpg را ارسال کنند. اکنون نیاز است حالت کلی‌تری را درنظر بگیریم که کاربر قرار است هر نوع فایل دلخواهی را ارسال کند. در اینجا نباید امکان آپلود هر نوع فایلی، خصوصا فایل‌های اجرایی ASP.NET یا هر نوع موتور اجرایی دیگری که ممکن است روی سرور نصب باشد (مثلا PHP)، وجود داشته باشد. برای این منظور فیلتر دیگری به نام AllowUploadSafeFiles طراحی شده است که سورس آن‌را در ذیل مشاهده می‌کنید:
using System;
using System.Linq;
using System.Collections.Generic;
using System.IO;
using System.Web.Mvc;

namespace SecurityModule
{
    [AttributeUsage(AttributeTargets.Method, AllowMultiple = false)]
    public sealed class AllowUploadSafeFilesAttribute : ActionFilterAttribute
    {
        static readonly IList<string> ExtToFilter = new List<string> { 
            ".aspx", ".asax", ".asp", ".ashx", ".asmx", ".axd", ".master", ".svc", ".php" ,        
            ".php3" , ".php4", ".ph3", ".ph4", ".php4", ".ph5", ".sphp", ".cfm", ".ps", ".stm",
            ".htaccess", ".htpasswd", ".php5", ".phtml", ".cgi", ".pl", ".plx", ".py", ".rb", ".sh", ".jsp",
            ".cshtml", ".vbhtml", ".swf" , ".xap", ".asptxt"
        };

        static readonly IList<string> NameToFilter = new List<string> { 
           "web.config" , "htaccess" , "htpasswd", "web~1.con"
        };

        static bool canUpload(string fileName)
        {
            if (string.IsNullOrWhiteSpace(fileName))
                return false;

            fileName = fileName.ToLowerInvariant();
            var name = Path.GetFileName(fileName);
            var ext = Path.GetExtension(fileName);

            if (string.IsNullOrWhiteSpace(name))
                throw new InvalidOperationException("Uploaded file should have a name.");

            return !ExtToFilter.Contains(ext) &&
                   !NameToFilter.Contains(name) &&
                   !NameToFilter.Contains(ext) &&
                   //for "file.asp;.jpg" files
                   ExtToFilter.All(item => !name.Contains(item));
        }

        public override void OnActionExecuting(ActionExecutingContext filterContext)
        {
            var files = filterContext.HttpContext.Request.Files;
            foreach (string file in files)
            {
                var postedFile = files[file];
                if (postedFile == null || postedFile.ContentLength == 0) continue;

                if (!canUpload(postedFile.FileName))
                    throw new InvalidOperationException(string.Format("You are not allowed to upload {0} file.", Path.GetFileName(postedFile.FileName)));
            }

            base.OnActionExecuting(filterContext);
        }
    }
}
در این فیلتر، یک سری پسوند خطرناک مانند aspx، asp و امثال آن فیلتر می‌شوند و اجازه آپلود نخواهند یافت. همچنین فایل‌هایی مانند web.config یا نام داسی آن معادل web~1.con نیز فرصت آپلود نخواهد یافت.
استفاده از این فیلتر سفارشی به نحو زیر است:
[AllowUploadSafeFiles]
public ActionResult UploadFile(HttpPostedFileBase file)
مطالب
حذف لایه‌های جدید اضافه شده به فایل‌های PDF توسط iTextSharp
شاید یک سری از Ebookهای PDF ایی را دیده باشید که سایت‌های ثالث، آن‌ها را پس از افزودن لایه‌ای متنی، مثلا در ذیل تمام صفحات به همراه آدرس وب سایت خودشان، باز انتشار می‌دهند. در مطلب جاری قصد داریم، نحوه حذف این لایه‌های اضافی را توسط iTextSharp بررسی کنیم.




یافتن و حذف لایه‌های اضافه شده به صفحات یک فایل PDF

برای آشنایی با ساختار سطح پایین لایه‌های اضافه شده نیاز است به برنامه iText Rups مراجعه کنیم.


همانطور که مشاهده می‌کنید، برای رسیدن به لایه‌ای که حاوی متن اضافه شده به ذیل تمام صفحات است، نیاز است ابتدا صفحات را گشوده و سپس CONTENTS آن‌ها را استخراج کنیم. در این CONTENTS کلیه streamهای موجود را بررسی و هر کدام که حاوی متن مورد نظر ما بودند، یافته و سپس آن استریم را با مقدار دهی طول آن به صفر، حذف کنیم. روش کار را در متد ذیل مشاهده می‌کنید:
        private static void removeWatermarkLayer(string watermarkedFile, string text,  string unwatermarkedFile)
        {
            PdfReader.unethicalreading = true;
            PdfReader reader = new PdfReader(watermarkedFile);
            reader.RemoveUnusedObjects();
            int pageCount = reader.NumberOfPages;
            for (int i = 1; i <= pageCount; i++)
            {
                var page = reader.GetPageN(i);                
                var contentarray = page.GetAsArray(PdfName.CONTENTS);
                if (contentarray == null)
                    continue;

                for (int j = 0; j < contentarray.Size; j++)
                {
                    var stream = (PRStream)contentarray.GetAsStream(j);
                    //دریافت محتوای خام صفحه
                    var content = System.Text.Encoding.ASCII.GetString(PdfReader.GetStreamBytes(stream));
                    if (content.Contains(text))
                    {
                        //حذف کامل محتوا از فایل
                        stream.Put(PdfName.LENGTH, new PdfNumber(0));
                        stream.SetData(new byte[0]);
                    }
                }
            }

            using (var fileStream = new FileStream(unwatermarkedFile, FileMode.Create, FileAccess.Write, FileShare.None))
            {
                using (var stamper = new PdfStamper(reader, fileStream))
                {
                    stamper.SetFullCompression();
                    stamper.Close();
                }
            }
        }
در این متد watermarkedFile همان فایل اصلی دارای لایه‌های اضافی است. Text متنی است که در استریم‌های صفحات به دنبال آن خواهیم گشت و unwatermarkedFile نام و مسیر فایل تصحیح شده نهایی است که قرار است تولید شود.
مطالب
چگونه تشخیص دهیم اسمبلی دات نت ما وصله شده است؟

یکی از روش‌هایی که برای بررسی یکپارچگی فایل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و عموما در دنیای سخت افزار و firmware های نوشته شده برای آن‌ها مرسوم است، قرار دادن CRC32 فایل در قسمتی از فایل و بررسی آن حین Boot سیستم است. اگر CRC32 جدید با CRC32 اصلی یکسان نباشد به این معنا است که فایل در حال اجرا پیش تر دستکاری شده است.
اما در دات نت فریم ورک روش متداول اینکار چیست؟ برای این منظور اضافه کردن امضای دیجیتال به فایل و اسمبلی نهایی تولیدی (فایل exe یا dll تولیدی) توصیه می‌شود (مراجعه به قسمت خواص پروژه و افزودن امضای دیجیتال جدید فقط با چند کلیک، +).
این مورد خوب است (با توجه به اینکه از الگوریتم‌های RSA و SHA1 استفاده می‌کند)، لازم است، اما کافی نیست زیرا ابزارهای حذف آن وجود دارند. به عبارتی برای وصله کردن این فایل‌ها فقط کافی است این امضای دیجیتال حذف شود و زمانی هم که نباشد، بررسی خاصی در مورد یکپارچگی فایل صورت نخواهد گرفت.
اما اگر باز هم نگران patch یا وصله شدن اسمبلی دات نت خود هستید این مورد افزودن امضای دیجیتال را حتما انجام دهید. مهم‌ترین خاصیت آن این است که یک سری تابع native در دات نت فریم ورک برای بررسی نبود آن وجود دارند (+):
[DllImport("mscoree.dll", CharSet=CharSet.Unicode)]
public static extern bool StrongNameSignatureVerificationEx(string wszFilePath, bool fForceVerification, ref bool pfWasVerified);

wszFilePath مسیر فایلی است که باید بررسی شود.
fForceVerification آیا متغیر pfWasVerified نیز مقدار دهی گردد؟
خروجی تابع مشخص می‌سازد که آیا strong name موجود و معتبر است یا خیر؟

و مثالی از استفاده‌ی آن (که بهتر است در یک تایمر نیم ساعت پس از اجرای برنامه رخ دهد):
using System;
using System.Reflection;
using System.Runtime.InteropServices;

namespace SigCheck
{
public class Validation
{
[DllImport("mscoree.dll", CharSet = CharSet.Unicode)]
public static extern bool StrongNameSignatureVerificationEx(
string wszFilePath, bool fForceVerification, ref bool pfWasVerified);

public static void SigCheck()
{
var assembly = Assembly.GetExecutingAssembly();
bool pfWasVerified = false;
if (!StrongNameSignatureVerificationEx(assembly.Location, true, ref pfWasVerified))
{
//خاتمه برنامه در صورت عدم وجود امضای دیجیتال معتبر
throw new Exception();
}
}
}

class Program
{
static void Main(string[] args)
{
Validation.SigCheck();
}
}
}
خوب، شاید پس از حذف و وصله شدن اسمبلی، مجددا strong name به آن اضافه شود! ، آن وقت چه باید کرد؟
زمانیکه به اسمبلی خود امضای دیجیتال اضافه می‌کنید، هش رمزنگاری شده فایل با الگوریتم RSA ، به همراه public key مورد نیاز در اسمبلی ذخیره می‌شوند. از آنجائیکه private key الگوریتم RSA را منتشر نکرده‌اید، شکستن الگوریتم RSA کار ساده‌ای نیست، مگر اینکه جفت کلید خودشان را تولید کنند و public key جدید را در فایل نهایی قرار دهند. بدیهی است این public key جدید با کلید عمومی ما که متناظر است با کلید خصوصی منتشر نشده‌ی اصلی، تطابق نخواهد داشد. برای آشنایی با تابعی که این بررسی را انجام می‌دهد به مقاله ذکر شده رجوع کنید:



نظرات مطالب
C# 7 - Pattern matching and switch expressions
C# 7.1 - Pattern-Matching with Generics

C# 7.1 پشتیبانی بهتری از pattern-matching را جهت کار با Generics ارائه داده‌است.
public class Car {}
public class SportsCar : Car
{
   public string Color { get; set; }
}
در اینجا یک کلاس پایه خودرو و سپس یک کلاس مشتق شده‌ی خودرو‌های ورزشی را داریم. اکنون در جائی از برنامه می‌خواهیم متد راندن این خودروها را تعریف کنیم:
public static void Run<T>(T car) where T : Car
{
   if (car is SportsCar sportsCar)
   {
   }

   switch (car)
   {
      case SportsCar sCar:
      break;
   }
}
در اینجا نوع خودرو به صورت جنریک تعریف شده‌است و سپس با استفاده از قابلیت‌های pattern-matching سعی در انطباق با آن‌ها را داریم. کامپایل این قطعه کد در C# 7.0 با خطای کامپایلر ذیل متوقف می‌شود:
 An expression of type "T" cannot be handled by a pattern of type "SportsCar"

اگر این قطعه کد را بخواهیم با C# 7.0 کامپایل کنیم نیاز است ابتدا شیء دریافتی به object تبدیل شود و سپس کار pattern-matching با موفقیت صورت خواهد گرفت:
public static void Run<T>(T car) where T : Car
{
   if ((object)car is SportsCar sportsCar)
   {
   }

   switch ((object)car)
   {
      case SportsCar sCar:
      break;
   }
}
این محدودیت در C# 7.1 برطرف شده‌است و دیگر نیازی به این cast اضافه نیست و می‌توان (object) را از قطعه کد فوق حذف کرد.
مطالب
تبدیل شدن زبان C# 9.0 به یک زبان اسکریپتی با معرفی ویژگی Top Level Programs
اگر به قالب ابتدایی یک برنامه‌ی کنسول #C دقت کنیم، همواره به ساختار استاندارد زیر می‌رسیم:
using System;

namespace CS9Features
{
    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            Console.WriteLine("Hello World!");
        }
    }
}
در اینجا یک سری import، به همراه تعریف فضای نام، تعریف کلاس و تعریف متد Main وجود دارند ... تا بتوان یک سطر Hello World را در کنسول نمایش داد. در این حالت اگر تازه شروع به یادگیری زبان #C کرده باشید، مفاهیم زیادی را باید در جهت درک آن فرا بگیرید؛ برای مثال static چیست؟ args چیست؟ کاربرد فضای نام چیست و غیره. کاری که در C# 9.0 انجام شده، امکان حذف تمام این عوامل در جهت نمایش تک سطر Hello World است که به آن top level programs و یا top level statements گفته می‌شود.


تبدیل قالب پیش‌فرض برنامه‌های کنسول به یک Top level program

در C# 9.0 می‌توان تمام سطرهای فوق را به دو سطر زیر تقلیل داد و خلاصه کرد:
using System;

Console.WriteLine("Hello World!");
این قطعه کد بدون هیچگونه مشکلی در C# 9.0 کامپایل می‌شود و به این ترتیب زبان #C را تبدیل و یا شبیه به یک «زبان اسکریپتی» ساده می‌کند.


روش استفاده از متدهای async در Top level programs

زمانیکه نقطه‌ی آغازین برنامه را تبدیل به یک top level program کردیم، دیگر دسترسی مستقیمی را به متد Main نداریم تا آن‌را async Task دار معرفی کنیم و پس از آن بتوانیم به سادگی با متدهای async کار کنیم. برای رفع این مشکل، کامپایلر فقط کافی است یک await را در قطعه کد شما پیدا کند. خودش به صورت خودکار متد Main غیرهمزمانی را جهت اجرای کدها، تشکیل می‌دهد. به همین جهت برای کار با کدهای async در اینجا، نیاز به تنظیم خاصی نیست و قطعه کد زیر که در آن متد MyMethodAsync را اجرا می‌کند، بدون مشکل کامپایل و اجرا خواهد شد:
using System;
using System.Threading.Tasks;

await MyMethodAsync();
Console.WriteLine("Hello World!");

static async Task MyMethodAsync()
{
   await Task.Yield();
}


روش دسترسی به args در Top level programs

همانطور که در قطعه کد ابتدایی این مطلب مشخص است، متد Main به همراه پارامتر string[] args نیز هست. اما اکنون در Top level programs که فاقد متد Main هستند، چگونه می‌توان به این آرگومان‌های ارسالی توسط کاربر دسترسی یافت؟
پاسخ: پارامتر args نیز هنوز در اینجا قابل دسترسی است؛ فقط به ظاهر مخفی است:
using System;

Console.WriteLine(args[0]);


ارائه‌ی return codes به فراخون در Top level programs

بعضی از برنامه‌های کنسول در انتهای متد Main خود برای مثال return 0 و یا return 1 را دارند؛ که اولی به معنای موفقیت عملیات و دومی به معنای شکست عملیات است. در top level programs نیز می‌توان این return‌ها را در انتهای کار قید کرد:
using System;
Console.WriteLine($"Hello world!");
return 1;
که یک چنین خروجی نهایی را توسط کامپایلر تولید می‌کند:
// <Program>$
using System;
using System.Runtime.CompilerServices;

[CompilerGenerated]
internal static class <Program>$
{
   private static int <Main>$(string[] args)
   {
     Console.WriteLine("Hello world!");
     return 1;
   }
}


امکان تعریف کلاس‌ها و متدها در Top level programs

در تک فایل program.cs برنامه، در حین کار با Top level programs محدودیتی از لحاظ تعریف متدها، کلاس‌ها و غیره نیست؛ یک مثال:
using System;

var greeter = new Greeter();

var helloTeacher = greeter.Greet("teacher");
var helloStudents = SayHello("students");

Console.WriteLine(helloTeacher);
Console.WriteLine(helloStudents);

static string SayHello(string name)
{
    return "Hello, " + name;
}

public class Greeter
{
    public string Greet(string name)
    {
        return "Hello, " + name;
    }
}
همانطور که مشاهده می‌کنید، در حالت کار اسکریپتی با زبان #C، امکان استفاده‌ی از کلاس‌ها و یا متدها نیز وجود دارد؛ اما با یک شرط: این تعاریف باید پس از Top-level statements قرار گیرند. یعنی اگر متد و کلاس تعریف شده را به بالای فایل انتقال دهید، به خطای کامپایلر زیر خواهید رسید:
Top-level statements must precede namespace and type declarations. [CS9Features]csharp(CS8803)


سطوح دسترسی به کلاس‌ها و متدهای تعریف شده‌ی در Top level programs

اگر قطعه کد مثال قبل را کامپایل کنیم، نمونه‌ی دی‌کامپایل شده‌ی آن به صورت زیر است:
using System;
using System.Runtime.CompilerServices;

[CompilerGenerated]
internal static class <Program>$
{
  private static void <Main>$(string[] args)
  {
   Greeter greeter = new Greeter();
   string helloTeacher = greeter.Greet("teacher");
   string helloStudents = SayHello("students");
   Console.WriteLine(helloTeacher);
   Console.WriteLine(helloStudents);

   static string SayHello(string name)
   {
    return "Hello, " + name;
   }
  }
}
همانطور که مشاهده می‌کنید، کامپایلر نه فقط نام متدها را تغییر داده‌است، بلکه سطوح دسترسی به آن‌ها را یا private و یا internal تعریف کرده‌است. به این معنا که کلاس‌ها و متدهای تعریف شده‌ی در Top level programs در سایر کتابخانه‌ها و یا برنامه‌ها، قابل استفاده و دسترسی نیستند. البته کلاس public class Greeter به همان صورت public باقی می‌ماند و سطح دسترسی آن تغییری نمی‌کند.


نوع متدهای تعریف شده‌ی در Top level programs

مثال زیر را که یک top level program است، درنظر بگیرید:
using System;

Foo();

var x = 3;

int result = AddToX(4);
Console.WriteLine(result);

static void Foo()
{
    Console.WriteLine("Foo");
}

int AddToX(int y)
{
    return x + y;
}
متد AddToX که static نیست، امکان دسترسی به متغیر x را یافته‌است. با توجه به اینکه متد Main هم static است، چطور چنین چیزی ممکن شده‌است؟
پاسخ: متدهایی که در top level programs تعریف می‌شوند در حقیقت از نوع local functions هستند که در ابتدا در C# 7.0 معرفی شدند و سپس در C# 8.0 امکان تعریف نمونه‌های static آن‌ها نیز میسر شد.
قطعه کد فوق در اصل به صورت زیر کامپایل می‌شود که متدهای AddToX و Foo در آن داخل متد Main تشکیل شده، به صورت local function تعریف شده‌اند:
// <Program>$
using System;
using System.Runtime.CompilerServices;

[CompilerGenerated]
internal static class <Program>$
{
   private static void <Main>$(string[] args)
   {
     Foo();
     int x = 3;
     int result = AddToX(4);
     Console.WriteLine(result);

     int AddToX(int y)
     {
       return x + y;
     }

     static void Foo()
     {
       Console.WriteLine("Foo");
     }
   }
}
فقط یک local function از نوع static، دسترسی به متغیرهای تعریف شده‌ی در متد Main را ندارد.
مطالب
return File در ASP.NET MVC و نام‌های یونیکد
ابتدا نیاز است سورس فایل FileResult.cs را یکبار بررسی کنید. نکته جالبی که در آن وجود دارد نحوه ارسال نام فایل به مرورگر است که با پیاده سازی RFC 2183 و RFC 2231 انجام شده است. این خروجی‌‌های مبتنی بر RFCهای یاد شده، با تمام مرورگرهای جدید مانند کروم و فایرفاکس بدون مشکل کار می‌کنند. بنابراین اگر استفاده کنندگان از برنامه ASP.NET MVC شما از مرورگری مانند IE8 استفاده نمی‌کنند، نیازی به مطالعه ادامه بحث نخواهید داشت!
اما ... IE8 یک چنین درک و قابلیت پردازشی را ندارد. به همین جهت زمانیکه از return File در ASP.NET MVC استفاده شود و مرورگر نیز IE 8 باشد، نام یونیکد خروجی نهایی دریافتی توسط کاربر، یک سری حروف hex بی‌مفهوم خواهد بود.


نحوه رفع مشکل با IE

مطابق کدهای ذیل نیاز است filename را توسط متد Server.UrlPathEncode بازگشت دهیم؛ تا IE 8 بتواند آن‌را تفسیر کرده و درست نمایش دهد:
                var fileName = Path.GetFileName(filePath);
                if (Request.Browser.Browser == "IE")
                {
                    string attachment = string.Format("attachment; filename=\"{0}\"", Server.UrlPathEncode(fileName));
                    Response.AddHeader("Content-Disposition", attachment);
                }
                return File(filePath, "application/octet-stream", fileName);
در اینجا عملا دو هدر Content-Disposition وجود خواهد داشت و IE8 اولین مورد را پردازش می‌کند. اما مرورگرهای جدید این مورد را به صورت یک حمله گزارش می‌دهند و پردازش نخواهند کرد! به همین جهت بررسی شده است که اگر مرورگر IE بود ... آنگاه این تغییر اعمال شود.
البته روش دیگر، بازنویسی FileResult و یا تهیه یک FileResult سفارشی است.
مطالب
کاهش پهنای باند مصرفی یک سایت ASP.Net

مطلبی را دیروز در وبلاگ آقای صحرایی دیدم در مورد بهبود کارآیی برنامه‌ها و سایت‌های ASP.Net ، که یکی از موارد آن "فاصله بین تگ ها را تا حد ممکن از بین ببرید" بود.
برای پیاده سازی آن به صورت زیر می‌توان عمل کرد:
using System.Text.RegularExpressions;

//حذف فاصله‌های خالی
private static readonly Regex REGEX_BETWEEN_TAGS = new Regex(@">\s+<", RegexOptions.Compiled);
private static readonly Regex REGEX_LINE_BREAKS = new Regex(@"\n\s+", RegexOptions.Compiled);

protected override void Render(HtmlTextWriter writer)
{

using (HtmlTextWriter htmlwriter = new HtmlTextWriter(new System.IO.StringWriter()))
{
base.Render(htmlwriter);
string html = htmlwriter.InnerWriter.ToString();

html = REGEX_BETWEEN_TAGS.Replace(html, "> <");
html = REGEX_LINE_BREAKS.Replace(html, string.Empty);

writer.Write(html.Trim());
}
}
این قطعه کد را در مسترپیج سایت خود قرار دهید تا به صورت یکسان به کل سایت اعمال شود.

یا روش دیگر اعمال آن سفارشی ساختن ASP.NET pipeline با کمک Response.Filter آن است. برای مشاهده پیاده سازی آن لطفا به مقاله زیر مراجعه بفرمائید:

برای بهینه سازی قسمت اعمال regular expressions آن می‌توان به مقاله "چگونه Regex سریعتری داشته باشیم؟" مراجعه کرد.

بازخوردهای پروژه‌ها
عدم نمایش متن در هدر سفارشی
با عرض سلام و خسته نباشید؛ میخوام توی گزارش از هدر سفارشی استفاده کنم و به صورت HTML یه چیزی درست کردم (تستی) اما متن پیغام نشون داده نمیشه.
کدی که استفاده کردم:
                    header.XHtmlHeader(rptHeader =>
                    {
                        rptHeader.PageHeaderProperties(new XHeaderBasicProperties
                        {
                            RunDirection = PdfRunDirection.RightToLeft,
                            ShowBorder = true,
                            //ImagesPath = Path.Combine(AppPath.ApplicationPath, "images\\report-logo.png")
                        });
                        rptHeader.AddPageHeader(pageHeader =>
                        {
                            string message = "گزارش تراکنش‌های مالی ریز پرداخت ها";
                            var photo = Path.Combine(AppPath.ApplicationPath, "images\\report-logo.png");
                            var image = string.Format("<img src='{0}' width='150' />", photo);

                            return string.Format(@"<table style='width:100%;direction:rtl;font-size:15px;'>
            <tr>
            <td style='width:20%;'>{2}</td>
            <td style='width:60%;'>{1}</td>
            <td style='width:20%;'>{0}</td>
            </tr>
                </table>", image, message, DateTime.Now.ToString("yyyy/MM/dd"));
                        });
                    });

و نتیجه ای که می‌گیرم:


ممنون میشم راهنمایی بفرمایید.