void buildTreeLinqToObjects()
        {
            var comment1 = new BlogComment { Id = 1, Body = "نظر من این است که" };
            var comment12 = new BlogComment { Id = 2, Body = "پاسخی به نظر اول", ReplyId = 1 };
            var comment121 = new BlogComment { Id = 3, Body = "پاسخی به پاسخ به نظر اول", ReplyId = 2 };

            var comment2 = new BlogComment { Id = 4, Body = "نظر من این بود که" };
            var comment22 = new BlogComment { Id = 5, Body = "پاسخی به نظر قبلی", ReplyId = 4 };
            var comment221 = new BlogComment { Id = 6, Body = "پاسخی به پاسخ به نظر من اول", ReplyId = 5 };

            var list = new List<BlogComment>
            {
                comment1, comment12, comment121,
                comment2, comment22, comment221
            };

            foreach (var item in list)
            {
                if (item.ReplyId == null)
                {
                    continue;
                }

                var parent = list.First(x => x.Id == item.ReplyId.Value);
                parent.Children.Add(item);
            }

        }

Associated Functions

Associated functions  از کلمه کلیدی self استفاده نمی‌کنند و با استفاده از سینتکس :: فراخوانی می‌شوند. با این حال، هنگام فراخوانی توابع مرتبط در متدهایی که از self استفاده می‌کنند، '.' بجای آن از سینتکس '::' استفاده می‌شود: 

impl Product {
    fn new(name: String, price: f32) -> Product {
        Product {
            name,
            price,
            in_stock: true,
        }
    }
}

اکنون، می‌توانیم یک نمونه محصول را با استفاده از تابع جدید مرتبط ایجاد کنیم:

fn main() {
    let book = Product::new(String::from("Book"), 30.0);
}

int[] numbers = new int[] {6, 5, 1, 9, 18, 5, 3, 21};

var coll1 = numbers.Take(2);
var coll2 = numbers.Skip(2).Take(2);
var coll3 = numbers.Skip(4).Take(2);
var coll4 = numbers.Skip(6).Take(2);

static class LinqExtensions
{
    public static IEnumerable<IEnumerable<T>> Split<T>(this IEnumerable<T> list, int parts)
    {
        int i = 0;
        var splits = from item in list
                     group item by i++ % parts into part
                     select part.AsEnumerable();
        return splits;
    }
}

List<int> numbers = new();

int counter = 0;
Random rand = new(DateTime.Now.Millisecond);
while(counter < 100)
{
    numbers.Add(rand.Next(1, 1000));
    counter++;
}

IEnumerable<int[]> sublists = numbers.Chunk(8);

                                                 پس از نصب، این نسخه را می‌توانید در کنار نسخه‌ی اصلی، همزمان بر روی سیستم داشته باشید. 

• برای نصب کلی بر روی سیستم،  اینجا کلیک کنید و نسخه‌ی SDK Installer مناسب دستگاه خود را دانلود کنید (64 یا 32 بیتی).

• برای استفاده‌ی از EF Core آن در پروژه جاری می‌توانید آن‌‌را از اینجا  دانلود و یا بوسیله‌ی دستور زیر نصب کنید:
  

Install-Package Microsoft.EntityFrameworkCore -Version 2.2.0-preview3-35497

3- پس از نصب، ویژوال استودیوی preview را از همان مسیر visual studio، اجرا کنید. یک پروژه‌ی جدید از نوع وب را ایجاد کنید و فریمورک را بر روی بالاترین مقدار آن قرار دهید؛ مثل تصویر زیر:

بعد از ایجاد پروژه، می‌توانید در solution Explorer، ارجاعات جدید را مشاهده کنید:

 public class ProductQuery 
    { 
        public dynamic GetProductsByCustomerId(int id) 
        { 
            return new ExpandoObject(); 
        } 
    } 
    public class CustomerQuery 
    { 
        private readonly ProductQuery _productQuery; 
  
        public CustomerQuery(ProductQuery productQuery) 
        { 
            _productQuery = productQuery; 
        } 
        public dynamic GetProducts(int customerId) 
        { 
            return _productQuery.GetProductsByCustomerId(customerId); 
        } 
    } 
    public static class Programm 
    { 
        static void Main(string[] args) 
        { 
            var query = new CustomerQuery(new ProductQuery()); 
            var products = query.GetProducts(1); 
        } 
    }

چرا چنین بویی به راه می‌افتد  

واقعیت این هست که برای چنین برنامه‌ی کوچکی، 15مگابایت حجم زیادی به حساب می‌آید. بیشتر این حجم به دلیل کتابخانه‌ی کلاس‌های پایه (BCL) می‌باشد که شامل mscorlib.lib، system و Mono.Android هستند. این کلاس‌ها کامپوننت‌هایی را که برنامه‌ی ما برای اجرا به آن‌ها احتیاج دارند، فراهم می‌کنند. البته واقعیت این است که برنامه‌ی ما از تمام این امکانات استفاده نمی‌کند و می‌توان از خیلی از آن‌ها صرف نظر کرد.

وقتی شما برنامه‌ای را برای توزیع آماده می‌کنید، Xamarin پروسه‌ای را که به Linking معروف است، اجرا می‌کند. در این پروسه کدهایی که استفاده نشده‌اند حذف می‌شوند. به این ترتیب حجم کدهای برنامه را کاهش می‌دهند. در واقع بخش‌هایی از BCL را که استفاده نکرده‌ایم از Package نهایی حذف می‌کند. برای مثال پروژه‌ی "Hello Word"را در نظر بگیرید (پروژه‌ی پیش فرض). به دلیل آنکه ما از کلاس‌های خاصی استفاده نکرده‌ایم، مقدار زیادی از کدهای بلااستفاده‌ی BCL حذف می‌شوند. تصویر زیر حجم برنامه را مشخص می‌کند:

چه زمانی از Xamarin.Forms استفاده کنیم:

یکی از راه‌های ایجاد برنامه‌های بومی برای اندروید و iOS، استفاده از Xamarn.Android و Xamarin.iOS است. راه دیگر آن Xamarin.Forms است که بیشترین قابلیت اشتراک UI را دارا می‌باشد. در Xamarin.Forms ما می‌توانیم از XAML برای ایجاد UI استفاده کنیم. اما کی بهتر است از آن استفاده کنیم و چه وقت خوب نیست؟

مواردی که بهتر است از Xamarin.Forms استفاده کنیم:

• برنامه‌های ورود اطلاعات (ِData Entry)
  
• ایجاد نمونه‌های اولیه
  
• برنامه‌هایی که به بازه‌ی وسیعی از قابلیت‌های بومی دستگاه مورد نظر احتیاج ندارد.
  
• برنامه‌هایی که اشتراک کد برای ما مهمتر از نمای ظاهری و زیبایی برنامه باشد.
  

مواردی که بهتر است از Xamarin.Forms استفاده نکنیم: 

• برنامه هایی که تعامل زیادی با کاربر دارد.
  
• تهیه‌ی برنامه‌هایی با ظاهر بسیار زیبا و پر رنگ و لعاب!
  
• برنامه‌هایی که نیاز به استفاده‌ی از بازه‌ی وسیعی از API‌های بومی را دارند.
  
• برنامه هایی که در آن‌ها UIهای سفارشی مهم‌تر از اشتراک کد می‌باشند.
  

public class CustomerDTO : CustomerEntity 
{
    public AddressEntity _Address = new AddressEntity();
}

foreach (DataRow o1 in oCustomers.Tables[0].Rows)
{
CustomerDTO o = new CustomerDTO();
o.CustomerCode = o1[0].ToString();
o.CustomerName = o1[1].ToString();
o._Address.Address1 =  o1[2].ToString();
o._Address.Address2 = o1[3].ToString();
obj.Add(o);
}

header {
     margin: 0;
     padding: 0;
     color: #fff;
}

$color:  #fff;
header {
    margin: 0;
    padding:0;
    color: $color;
}

$color: #fff
header
   margin: 0
   padding: 0
   color: $color

sass myfile.scss myfile.css

npm install node-sass