وحید فرهمندیان وحید فرهمندیان
مطالب
آشنایی با الگوی طراحی Template Method
سناریویی وجود دارد که در آن شما می‌خواهید تنها یک کار را انجام دهید، ولی برای انجام آن n روش وجود دارد. برای مثال قصد مرتب سازی دارید و برای اینکار روش‌های مختلفی وجود دارند. برای حل این مساله پیشتر از الگوی طراحی استراتژی استفاده نمودیم.(مطالعه بیشتر در مورد الگوی طراحی استراتژی)
حال به سناریویی برخورد کردیم که بصورت زیر است:
می‌خواهیم یک کار را انجام دهیم ولی برای انجام این کار تنها برخی بخش‌های کار با هم متفاوت هستند. برای مثال قصد تولید گزارش و چاپ آن را داریم. در این سناریو خواندن اطلاعات و پردازش آن‌ها رخدادهایی ثابت هستند. ولی اگر بخواهیم گزارش را چاپ کنیم به مشکل می‌خوریم؛ چرا که چاپ گزارش به فرمت اکسل، فرمت و روش خود را دارد و چاپ به فرمت PDF شرایط خود را دارد.
در این سناریو دیگر الگوی طراحی استراتژی جواب نخواهد داد و نیاز داریم با یک الگوی طراحی جدید آشنا بشویم. این الگوی طراحی Template Method نام دارد.
در این الگو یک کلاس انتزاعی داریم به صورت زیر:
    public abstract class DataExporter
    {
        public void ReadData()
        {
            Console.WriteLine("Data is reading from SQL Server Database");
        }

        public void ProcessData()
        {
            Console.WriteLine("Data is processing...!");
        }

        public abstract void PrintData();

        public void GetReport()
        {
            ReadData();
            ProcessData();
            PrintData();
        }
    }
این کلاس abstract، یک متد بنام GetReport دارد که نحوه‌ی انجام کار را مشخص می‌کند. متدهای ReadData و ProcessData نشان می‌دهند که انجام این دو عمل همیشه ثابت هستند (منظور در این سناریو همیشه ثابت هستند). متد PrintData همانطور که مشاهده می‌شود بصورت انتزاعی تعریف شده است، چرا که چاپ عملی است که در هر فرمت دارای خروجی متفاوتی می‌باشد.
لذا در ادامه داریم:
    public class ExcelExporter : DataExporter
    {
        public override void PrintData()
        {
            Console.WriteLine("Data exported to Microsoft Excel!");
        }
    }

    public class PDFExporter : DataExporter
    {
        public override void PrintData()
        {
            Console.WriteLine("Data exported to PDF!");
        }
    }
کلاس ExcelExporter برای چاپ به فرمت اکسل می‌باشد. همانطور که مشاهده می‌شود این کلاس از کلاس انتزاعی DataExporter ارث بری کرده است. این بدین معنا است که کلاس ExcelExporter کارهای ReadData و ProcessData را از کلاس پدر خود می‌گیرد و در ادامه نحوه‌ی چاپ مختص به خود را پیاده می‌کند. همین توضیحات در مورد PDFExporter نیز صادق است.
حال برای استفاده‌ی از این کدها داریم:
            DataExporter dataExporter = new ExcelExporter();
            dataExporter.GetReport();
            Console.WriteLine("****************************");
            dataExporter = new PDFExporter();
            dataExporter.GetReport();
شما شاید بخواهید متدهای ReadData و ExportData و ProcessData را با سطح دسترسی متفاوتی از public تعریف نمایید که در این مقاله به این دلیل که خارج از بحث بود به آنها اشاره نشد و بصورت پیش فرض public در نظر گرفته شد.
‫۹ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۳، ساعت ۲۱:۵۵
علی یگانه مقدم علی یگانه مقدم
مطالب
آشنایی با ساختار IIS قسمت ششم
در مطلب قبلی روش دستی را برای اضافه کردن ماژول‌های خود، نام بردیم. در اینجا به روش‌های دیگر اضافه کردن ماژول‌ها می‌پردازیم.

استفاده از محیط گرافیکی IIS جهت لیست کردن، اضافه و حذف ماژول‌ها

به بخش modules درIIS بروید. در پنل سمت راست همه امکانات جهت افزودن و ویرایش و حذف وجود دارند:

روش معرفی ماژول در خط فرمان با استفاده از دستور Appcmd 

 Appcmd.exe install module   /name:MODULE_NAME /image:PATH_TO_DLL

قسمت name که نام ماژول است  و قسمت image هم مسیر قرار گرفتن فایل dll هست.

برای نمونه:

%windir%\system32\inetsrv\appcmd.exe install module /name:DefaultDocumentModule /image:%windir%\system32\inetsrv\defdoc.dll

در صورتیکه ماژولی که قبلا افزوده شده باشد را بخواهید اضافه کنید، خطای زیر را دریافت خواهید کرد: 

ERROR ( message:Failed to add duplicate collection element "DefaultDocumentModule". )

جهت حذف ماژول دستور زیر را صادر کنید:

Appcmd.exe uninstall module MODULE_NAME

نمونه:

%windir%\system32\inetsrv\appcmd.exe uninstall module DefaultDocumentModule

گرفتن کوئری یا لیستی از ماژول‌های فعال برای یک اپلیکیشن یا عمومی:

Appcmd.exe list modules [/app.name:APPLICATION_NAME]

سوپپچ aap.name اختیاری است ولی اگر نام یک اپلیکیشن را به آن بدهید، فقط ماژول‌هایی را که روی این اپلیکیشن اجرا می‌شوند، لیست می‌کند.

نمونه:

%windir%\system32\inetsrv\appcmd.exe list modules /app.name:"Default Web Site"

کد زیر هم نمونه ای برای لیست کردن تمامی ماژول‌های عمومی که بر روی تمامی اپلیکیشن‌ها اجرا می‌شوند:

%windir%\system32\inetsrv\appcmd.exe list modules

خط زیر یک ماژول را برای همه اپلیکیشن‌ها یا اپلیکیشن خاصی فعال می‌کند که بستگی دارد سوییچ type چگونه مقداردهی شده باشد:

Appcmd.exe add module /name:MODULE_NAME /type:MGD_TYPE

برای مثال خط زیر باعث می‌شود ماژول Forms Authentication فقط برای وب اپلیکیشن default web site فعال شود:

%windir%\system32\inetsrv\appcmd.exe add module /name:FormsAuthentication /type:System.Web.Security.FormsAuthenticationModule /app.name:"Default Web Site"

یا در پایین آن را به صورت عمومی یا global فعال می‌کند:

%windir%\system32\inetsrv\appcmd.exe add module /name:FormsAuthentication /type:System.Web.Security.FormsAuthenticationModule

برای غیرفعال کردن یک ماژول از دستور زیر استفاده می‌شود:

Appcmd.exe delete module MODULE_NAME [/app.name:APPLICATION_NAME]

اگر غیر فعال کردن یک ماژول در یک اپلیکیشن خاص مدنظر شما باشد دستور زیر نمونه آن است:

%windir%\system32\inetsrv\appcmd.exe delete module FormsAuthentication /app.name:"Default Web Site"

اگر قصد دارید آن‌را بر روی تمامی اپلیکیشن‌ها غیرفعال کنید، دستور زیر نمونه آن است:

%windir%\system32\inetsrv\appcmd.exe delete module FormsAuthentication

حفظ کردن یا به خاطر سپردن دستورات بالا ممکن است کار سخت و دشواری باشد، به همین جهت از help کمک بگیرید:

Appcmd.exe module /?

یا به شکل اختصاصی‌تر برای یک دستور

Appcmd.exe install module /?Appcmd add module /?
‫۹ سال و ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۷ دی ۱۳۹۳، ساعت ۰۴:۱۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
پشتیبانی توکار از ایجاد کلاس‌های Singleton از دات نت 4 به بعد
روش‌های زیادی برای ایجاد یک وهله‌ی Singleton وجود دارند. وهله‌ای که در طول عمر یک برنامه، تنها یکبار ایجاد شده و حفظ می‌شود. برای مثال شاید متداول‌ترین حالت آن که در بسیاری از کدها دیده می‌شود، تعریف یک متغیر استاتیک در کلاس، غیرعمومی تعریف کردن سازنده‌ی کلاس و وهله سازی این فیلد استاتیک در صورت نال بودن آن است:
    public class WrongSingleton
    {
        static WrongSingleton _instance;

        WrongSingleton()
        {
        }

        public static WrongSingleton Instance
        {
            get { return _instance ?? (_instance = new WrongSingleton()); }
        }
    }
هرچند این روش کار می‌کند اما thread-safe نیست. به این معنا که ممکن است دو ترد در آن واحد به بررسی قسمت ?? instance_ بپردازند و چون هنوز نال است، دوبار وهله سازی کلاس، با فراخوانی new WrongSingleton صورت خواهد گرفت و هر ترد در آن لحظه به وهله‌ی متفاوتی دسترسی خواهد داشت.
راه حل‌های زیادی برای رفع این مشکل با اعمال مباحث قفل گذاری تا نکات ریز مربوط به کامپایلر وجود دارند که لیست آن‌ها را در اینجا می‌توانید مطالعه کنید.

از دات نت 4 به بعد با معرفی الگوی Lazy، امکان پیاده سازی lazy thread safe singletons به صورت توکار در دسترس می‌باشد. نمونه‌ای از آن در کدهای IoC Container معروفی به نام StructureMap بکار رفته‌است:
    public class Container
    {
        // ...
    }

    public static class ObjectFactory
    {
        private static readonly Lazy<Container> _containerBuilder =
            new Lazy<Container>(defaultContainer, LazyThreadSafetyMode.ExecutionAndPublication);

        public static Container Container
        {
            get { return _containerBuilder.Value; }
        }

        private static Container defaultContainer()
        {
            return new Container();
        }
    }
در اینجا کلاس ObjectFactory یک وهله از کلاس Container را در اختیار مصرف کننده قرار می‌دهد؛ با این شرایط:
- چون این وهله توسط کلاس Lazy محصور شده‌است، صرفا در اولین بار دسترسی به آن، نمونه سازی خواهد شد. این مورد سبب کاهش مصرف حافظه‌ی برنامه و همچنین بالا رفتن سرعت برپایی اولیه‌ی آن می‌شود. بسیاری از اشیایی که در یک برنامه تعریف می‌شوند، شاید الزاما جهت ارائه راه حلی برای مساله‌ای خاص، مورد استفاده قرار نگیرند. تعریف آن‌ها به صورت Lazy، سربار نمونه سازی الزامی آن‌ها را حذف خواهد کرد و آن‌را به اولین بار استفاده از شیء مورد نظر، به تعویق خواهد انداخت.
- با استفاده از LazyThreadSafetyMode.ExecutionAndPublication، چندین ترد می‌توانند به خاصیت Container دسترسی پیدا کنند، اما تنها یکی از آن‌ها موفق به وهله سازی این کلاس خواهد شد. البته حالت ExecutionAndPublication، حالت پیش فرض است و الزاما نیازی به ذکر آن نیست.

اینبار بازنویسی کلاس ابتدای بحث با توجه به نکات ذکر شده به صورت زیر خواهد بود:
    public sealed class LazySingleton
    {
        private static readonly Lazy<LazySingleton> _instance =
            new Lazy<LazySingleton>(() => new LazySingleton(), LazyThreadSafetyMode.ExecutionAndPublication);

        private LazySingleton()
        {
        }

        public static LazySingleton Instance
        {
            get { return _instance.Value; }
        }
    }
- در آن سازنده‌ی کلاس، خصوصی تعریف شده‌است.
- تنها وهله‌ی در دسترس کلاس، به صورت استاتیک و نمونه سازی کلاس، توسط کلاس Lazy با پارامتر LazyThreadSafetyMode.ExecutionAndPublication انجام می‌شود.
- علت استفاده از lambda در سازنده‌ی کلاس Lazy، امکان دسترسی به اعضای private کلاس، از طریق یک خاصیت static است.
‫۹ سال و ۱۲ ماه قبل، جمعه ۲ آبان ۱۳۹۳، ساعت ۱۶:۱۵
مسعود پاکدل مسعود پاکدل
مطالب
inject$ در AngularJs
همان طور که در پست‌های قبلی ذکر شده بود در angular تزریق وابستگی به صورت پیش فرض وجود دارد. کافیست نام سرویس مورد نظر با نام‌های پیش فرض تعبیه شده در  angular یا با نام سرویس‌های ساخته شده توسط خودتان مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال برای تزریق سرویس scope$ در توابع سازنده کنترلر کافیست یک پارامتر به همین نام را به عنوان آرگومان در این توابع در نظر بگیرید. همچنین برای استفاده از سرویس http$ باید یک پارامتر دیگر به همین نام در این توابع در نظر داشته باشید و همچنین برای location$. در مورد سرویس‌های ساخته شده توسط خودتان نیز باید همین قانون را پیاده کنید. در این پست قصد دارم از injector تعبیه شده در angular برای تغییر رفتار فریم ورک در هنگام شناسایی پارامتر‌های توابع استفاده کنم.
ابتدا مثال زیر را به روش‌های قبلی پیاده سازی می‌کنیم:
var app = angular.module('myApp', []);

app.factory('bookService', function () {
    var books = [
        { name: 'A' },
        { name: 'B' },
        { name: 'C' }
    ];
    return books;
});
app.controller('bookCtrl', function ($scope, bookService) {
    $scope.books = bookService;
})
view مورد نظر نیز به صورت زیر خواهد بود:
<script type="text/javascript" src="~/scripts/Modules/module5.js"></script>

<div ng-app="myApp">
    <div ng-controller="bookCtrl">
        <table>
            <tr ng-repeat="book in books">
                <td>
                    {{book.name}}
                </td>
            </tr>
        </table>
    </div>
</div>
نیاز به توضیح نیست که در هنگام تعریف تابع سازنده کنترلر bookCtrl باید نام پارارمتر‌های وروردی تابع در هنگام تزریق وابستگی دقیقا مانند مثال بالا باشد. (بعنی scope$ برای دسترسی به سرویس scope و bookService برای دسترسی به سرویس ساخته شده توسط factory - ترتیب پارامترها در اینجا اهمیتی ندارد ). حال مثال بالا را با استفاده از injector موجود در angular برای تزریق وابستگی‌ها پیاده سازی می‌کنم. ابتدا تابع کنترلر bookCtrl را به صورت زیر ایجاد می‌کنیم:
var bookCtrl = function (sc,bs) {
    sc.books = bs;
};
از پارامتر sc به جای scope$ و از bs به عنوان bookService در این تابع استفاده شده است. سپس کنترلر موجود را به ماژول مورد نظر نسبت می‌دهیم:
app.controller('bookCtrl',bookCtrl);
اگر برنامه را به همین صورت اجرا کنید خروجی مورد نظر حاصل نخواهد شد. زیرا آرگومان‌های sc و bs برای angular تعریف نشده است. کافیست وابستگی‌های تابع کنترلر را به صورت زیر برای angular مشخص نماییم:
bookCtrl.$inject = ['$scope','bookService'];
در نتیجه تعریف کنترلر بالا به صورت کامل زیر خواهد بود:
var app = angular.module('myApp', []);

app.factory('bookService', function () {
    var books = [
        { name: 'A' },
        { name: 'B' },
        { name: 'C' }
    ];
    return books;
});

var bookCtrl = function (sc,bs) {
    sc.books = bs;
};

bookCtrl.$inject = ['$scope','bookService'];

app.controller('bookCtrl',bookCtrl);

از این پس در هنگام فراخوانی تابع کنترلر bookCtrl سرویس‌های scope$ و bookService به ترتیب به عنوان آرگومان‌های اول و دوم در اختیار کنترلر قرار می‌گیرند. می‌توان به جای فراخوانی مستقیم inject$، تزریق وابستگی‌ها را در هنگام تعریف توابع سازنده به صورت زیر نیز فراهم ساخت:
app.controller('bookCtrl', ['$scope', 'bookService', function (sc, bs) {
    sc.books = bs;
}])
 
‫۱۰ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۱۵
توسعه چابک توسعه چابک
مطالب
نشانه های طراحی ضعیف

برای آنکه طراحی قوی و درست را یاد بگیریم، لازم است که نشانه‌­های طراحی ضعیف را بدانیم. این نشانه‌ها عبارتند از:

۱- Rigidity (انعطاف ناپذیری): یک ماژول انعطاف ناپذیر است، اگر یک تغییر در آن، منجر به تغییرات در سایر ماژولها گردد. هر چه میزان تغییرات آبشاری بیشتر باشد، نرم افزار خشک‌تر و غیر منعطف‌تر است.

۲- Fragility (شکنندگی): وقتی که تغییر در قسمتی از نرم افزار باعث به بروز اشکال در بخش­های دیگر شود.

۳- Immobility (تحرک ناپذیری): وقتی نتوان قسمت هایی از نرم افزار را در جاهای دیگر استفاده نمود و یا به کار گیری آن هزینه و ریسک بالایی داشته باشد.

۴- Viscosity (لزجی): وقتی حفظ طراحی اصولی پروژه مشکل باشد، می­گوییم پروژه لزج شده است. به عنوان مثال وقتی تغییری در پروژه به دو صورت اصولی و غیر اصولی قابل انجام باشد و روش غیر اصولی راحت‌تر باشد، می‌گوییم لزج شده است. البته لزجی محیط هم وجود دارد مثلا انجام کار به صورت اصولی نیاز به Build کل پروژه دارد که زیاد طول می­کشد.

۵- Needless Complexity (پیچیدگی اضافی): زمانی که امکانات بدون استفاده در نرم افزار قرار گیرند.

۶- Needless Repetition (تکرارهای اضافی): وقتی که کدهایی با منطق یکسان در جاهای مختلف برنامه کپی می­شوند، این مشکلات رخ می‌دهند.

۷- Opacity (ابهام): وقتی که فهمیدن یک ماژول سخت شود، رخ می‌دهد و کد برنامه مبهم بوده و قابل فهم نباشد.

چرا نرم افزار تمایل به پوسیدگی دارد؟

در روش‌های غیر چابک یکی از دلایل اصلی پوسیدگی، عدم تطابق نرم افزار با تغییرات درخواستی است. لازم است که این تغییرات به سرعت انجام شوند و ممکن است که توسعه دهندگان از طراحی ابتدایی اطلاعی نداشته باشند. با این حال ممکن است تغییرایی قابل انجام باشد ولی برخی از آنها طراحی اصلی را نقض می‌کنند. ما نباید تغییرات نیازمندیها را مقصر بدانیم. باید طراحی ما قابلیت تطبیق با تغییرات را داشته باشد.

یک تیم چابک از تغییرات استقبال می‌کند. وقت بسیار کمی را روی طراحی اولیه کل کار می‌گذارد و سعی می­کند که طراحی سیستم را تا جایی که ممکن است ساده و تمیز نگه دارد با استفاده از تست‌های واحد و یکپارچه از آن محافظت کند. این طراحی را انعطاف پذیر می‌کند. تیم از قابلیت انعطاف پذیری برای بهبود همیشگی طراحی استفاده میکند. بنابراین در هر تکرار نرم افزاری خواهیم داشت که نیازمندی‌های آن تکرار را برآورده می‌کند. 

‫۱۰ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۵۵
مجتبی کاویانی مجتبی کاویانی
مطالب
آشنایی و بررسی ابزار Version Manager
در مطلبی با نسخه بندی و چرخه انتشار نرم افزار آشنا شدید. اما کمبود ابزاری کارآمد و حرفه ای در ویژوال استادیو من را بر آن داشت تا افزونه‌ای را تهیه و در دسترس تمامی توسعه دهندگان قرار دهم. پس از مطالعه و بررسی روش‌های نگارش بندی نرم افزار و ابزار‌های موجود، دو روش عمده نسخه بندی نرم افزار وجود دارد که در زیر آورده شده است.
  • نسخه بندی معنایی
  • نسخه بندی استاندارد مایکروسافت
در روش معنایی چهار قسمت نسخه بندی Major.Minor.Build.Revision به صورت زیر افزایش و تغییر می‌یابد:
  1. Revision تا 1000 افزایش می‌یابد
  2. در اجرای بعدی به 0 تنظیم شده و قسمت Build بعلاوه 1 می‌شود.
  3. Build تا 100 افزایش می‌یابد
  4. در اجرای بعدی Build به 0 تنظیم شده و قسمت Minor بعلاوه 1 می‌شود و Revision هم 0 می‌شود.
  5. Minor تا 10 افزایش می‌یابد.
  6. در اجرای بعدی Minor به 0 تنطیم شده، قسمت Major بعلاوه 1 می‌شود و قسمت‌های قبل همه 0 می‌شوند. 
در روش استاندارد ماکروسافت مقادیر قسمت‌های Build و Revision از الگوریتم زیر محاسبه می‌شود.
  1. مقدار Build از مجموع روزهای که از تاریخ پروژه گذشته است بدست می‌آید.
  2. مقدار Revision از مجموع ثانیه‌های که از نیمه شب محلی روز جاری تا زمان اجرای پروژه تقسم بر دو بدست می‌آید.
  3. مقادیر Major و Minor هم با توجه تولید نسخه جدید و تغییرات عمده در نرم افزار بصورت دستی تغییر می‌یابد.
راهنمای نصب و اجرا:
ابتدا افزونه Version Manager را از سایت ویژوال استادیو گالری دریافت و نصب کنید.
سپس از منوی View > Other Windows > Version Manager را انتخاب کنید.

پس از باز شدن پنجره Version Manager پروژه‌های Solution جاری بارگذاری و  Assembly Version و File Version هر پروژه را می‌توانید به راحتی مشاهده و یا تغییر دهید.

اگر بخواهید بصورت خودکار بر اساس شمای انتخاب شده، نسخه نرم افزار را افزایش دهید، شمای نسخه بندی را انتخاب کنید. در دو زمان Build و یا Rebuild پروژه می توان نسخه را افزایش داد.

Semantic Versioning:

  1. گزینه Semantic Versioning را از قسمت Version Style انتخاب کنید.
  2. گزینه Increment Action قسمتی از نگارش که می‌خواهید شمای  نسخه بندی بر روی آن اعمال شود را مشخص می‌کند. که دو گزینه Build یا Revision وجود دارد
  3. گزینه Increment Event زمان رویداد اعمال شمای انتخاب شده را مشخص می‌سازد.
  4. تنظیمات را ذخیره و پروژه خود را Rebuild نمایید.
  5. در پنجره Output نسخه جدید نشان داده می‌شود.

Microsoft DateTime:

  1. گزینه Microsoft DateTime را از قسمت Version Style انتخاب کنید.

  2. تاریخ شروع پروژه بصورت خودکار خوانده و نمایش داده می‌شود یا تاریخ شروع پروژه را انتخاب کنید
  3. با توجه به انتخاب Increment Action نسخه جدید محاسبه می‌شود.
  4. پروژه را Rebuild و نسخه جدید را مشاهده نمایید.

    همچنین از پروژه‌های #C و VB.NET و C++ Managed  پشتیبانی می‌کند

    این ابزار هنوز در نگارش بتا است و ممکن است باگ‌هایی داشته باشد.

    نظرات و پیشنهادات شما توسعه دهندگان عزیز می‌تواند موجب هر چه بهتر و کامل‌تر شدن این ابزار باشد.

‫۱۱ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ شهریور ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۰۵
دادگر دادگر
مطالب
چگونه نرم افزارهای تحت وب سریعتری داشته باشیم؟ قسمت هفتم
قسمت ششم 
20.اسکریپت در پایین صفحه
لینک‌های مربوطه به javascript‌های خود را تا جای ممکن در پایین صفحه قرار دهید. وقتی parser مرورگر به فایل‌های javascript می‌رسد، تمامی فعالیت‌ها را متوقف کرده و سعی در دانلود و سپس اجرای آن دارد. برخلاف اینکه مرورگرها امکان دانلود چند فایل را به صورت همزمان از سرور دارند، هنگامی که به اسکریپت‌ها می‌رسند، تنها یک فایل را دانلود می‌کنند. یعنی اجرای برنامه و دانلودهای مرتبط با صفحه شما متوقف شده و پس از دانلود و اجرای اسکریپت اجرای آنها ادامه پیدا می‌کند. این مسئله وقتی نمود بیشتری پیدا می‌کند که شما فایل هغای اسکریپت با حجم و تعداد بالا در برنامه خود استفاده می‌کنید.
برای فرار از این مشکل می‌توانید تگهای مربوط به اسکریپت را در آخر صفحات خود بگذارید. فقط دقت کنید اگر نیاز است که قبل از نمایش صفحه تغییری ذر DOM ایجاد کنید، باید حتما اسکریپت‌های مربوطه را بالای صفحه قرار دهید.
روش دیگر دانلود فایل‌های اسکریپت به وسیله AJAX است که انشاء الله در آینده مقاله ای در این رابطه خواهم نوشت.
21.CDN
CDN یا Content Delivery Network سرورهای توزیع شده ای در سطح دنیا هستند که یک نسخه از برنامه شما برای اجرا بر روی آن قرار دارد. هنگامی که کاربر می‌خواهد به سایت شما دسترسی پیدا کند به صورت خودکار به نزدیکترین سرور منتقل می‌شود تا بتواند سرعت بیشتری را تجربه کند. علاوه بر این CDN باعث بالانس شدن بار ترافیک شبکه شما شده خط حملات D.O.S و D.D.O.S را به حداقل می‌رساند.

زمانیکه شما یک سیستم CDN را فعال میکنید تاثیر آن بصورت زیر خواهد بود:
۱- شبکه توزیع محتوا یا همان CDN تمامی سرورهای شبکه جهانی اینترنت را پوشش میدهد. بنابراین زمانیکه شما این سیستم را برای سایت خود فعال میکنید اطلاعات شما بر روی تمامی این سرورها کپی و ذخیره میشود و زمانیکه یک بازدیدکننده به سایت یا وبلاگ شما وارد میشود محتوای سایت شامل تصاویر و متون را از نزدیک‌ترین سرور نزدیک به خود دریافت میکند و مستقیما به هاست یا سرور شما متصل نمیشود. این کار موجب بهبودی چشمگیر در عملکرد سایت شما خواهد شد.
۲- CDN تمام اطلاعات ثابت شما مانند تصاویر، کدهای CSS و javascript، mp3، pdf و فایلهای ویدئویی شما را پشتیبانی میکند و تنها اطلاعاتی که قابل تغییر و بروزرسانی هستند مانند متون و کدهای HTML از سرور اصلی شما فراخوان میشوند. با این کار مصرف پهنای باند هاست شما کاهش یافته و هزینه ای که سالانه برای آن میپردازید کاهش چشمگیری خواهد داشت.
۳- تفاوت سرعت و عملکرد برای خودتان یا افرادی که در نزدیکی سرور اصلی شما هستند تفاوت زیادی نخواهد داشت ولی برای کسانی که ار نقاط مختلف جهان به سایت شما وارد میشوند این افزایش سرعت ناشی از CDN کاملا محسوس خواهد بود، با توجه به اینکه سایتهای ایرانی معمولا سرور و هاست خود را از خارج و کشورهایی مانند آلمان و آمریکا تهیه میکنند و عموم بازدیدکنندگان از داخل کشور هستند استفاده از CDN میتواند بسیار موثر باشد. برای تعیین تاثیر CDN بر سرعت سایت میتوانید عملکرد خود را با ابزارهایی مانند Pingdom و GTmetrix بعد و قبل از فعال سازی CDN بررسی و مقایسه کنید. 
ابزارها، تکنیک‌ها و روش‌های متفاوتی برای راه اندازی CDN وجود دارد که نیازمند مقاله ای مجزا می‌باشد.
‫۱۱ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۳۵
سیروس سیروس
مطالب
امکانات جدید Entity Framework Designer در VS 2012
ویرایش 2012 ابزار Visual Studio جهت کار با EF امکانات جدیدی دارد که سعی دارم به طور خلاصه چند مورد آنرا توضیح دهم.

پشتیبانی از Enum
در نسخه‌های قبل از EF 5 پیشتیبانی توکاری از Enum‌ها وجود نداشت و برنامه نویس برای استفاده از آن‌ها مجبور بود از روش‌های دیگری استفاده کند؛ مانند ^ استفاده کند. در نسخه 5 این امکان براحتی قابل اعمال است. بدین منظور کافی است:
1- در Designer بر روی خصوصیتی که قصد تبدیل آنرا به enum دارید راست کلیک کرده و گزینه Convert to enum را انتخاب کنید.

2- در پنجره Add enum ابتدا در قسمت Underlying type نوع Int32 را انتخاب کنید سپس می‌توان نام enum و اعضای آنرا و تعیین کرد.

3- دکمه ok را کلیک کنید و سپس پروژه را Build کنید.
در ادامه به راحتی می‌توان از آن در برنامه به صورت زیر استفاده کرد:
var department = (from d in context.Departments
                        where d.Name == DepartmentNames.English
                        select d).FirstOrDefault();

تقسیم یک مدل در Entity Framework به چند دیاگرام 
هنگامی که یک دیاگرام جدید ایجاد می‌کنید این دیاگرام به طور پیش فرض با نام Diagram1 به پوشه Diagrams اضافه می‌شود. اطلاعات مربوط به ظاهر موجودیت مانند رنگ و شکل و روابط آنها نیز در فایلی با پسوند edmx.diagram قرار می‌گیرند. شما بصورت دستی نمی‌توانید این فایل را تغییر دهید چون اطلاعات آن دوباره توسط جنریتور رونویسی می‌شود. لذا تغییر در دیاگرام به روش دستی مورد اطمینان نیست!

 
حتما برای کسانیکه از EF ِDesigner استفاده می‌کنند پیش آمده که بخواهند مدل موجویت هایشان را بجای یک فایل در چند فایل قرار دهند. اینکار مخصوصا زمانی که تعداد موجودیت‌ها زیاد است لازم به نظر می‌رسد بعلاوه اینکه مدیریت و مرور موجودیت‌ها را در پروژهای بزرگ آسانتر می‌کند. خوشبختانه این امکان در Visual Studio 2012 ایجاد شده است. 
بدین منظور در دیاگرام برنامه موجودیت هایی را که می‌خواهید به دیاگرام دیگری انتقال دهید با کلیک و شیفت انتخاب کنید. سپس راست کلیک کرده و گزینه Move to new Diagram را انتخاب کنید. دیاگرام جدیدی ایجاد شده و موجودیت انتخاب شده به آنجا انتقال داده می‌شود. بهتر است موجودیت هایی که برای انتقال انتخاب کرده اید به صورت یک گروه مستقل باشند یعنی با موجودیت‌های دیگر رابطه نداشته باشند.
کار انتقال به یک دیاگرام جدید را می‌توان به کمک کلیدهای Ctrl+C و Ctrl+X نیز انجام داد، باید توجه داشت در حالتی که موجودیت را کپی می‌کنید، نام موجودیت جدید با اضافه شدن یک عدد از موجودیت موجود جدا می‌شود.

تغییر رنگ موجودیت
روش دیگری که جهت متمایز و جدا کردن موجودیت‌ها می‌توان از آن استفاده کرد، تغییر رنگ آنهاست. بدین منظور پس از انتخاب موجودیت‌ها می‌توانید با تغییر مقدار Fill Color در پنجره Properties رنگ موجودیت‌های انتخاب شده را تغییر داد.

 
‫۱۱ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۱۴ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۳۵
مهدی پایروند مهدی پایروند
مطالب
بازگردانی پایگاه داده بدون فایل لاگ
در بعضی مواقع ممکن است که در حین کار و با تراکنش‌های باز، دیتابیس SQL Server دچار مشکل شود و از دسترس خارج شود و این فرض را هم در نظر بگیرید که بک آپ دیتابیس مربوط به زمانی بیش از حد انتظار است. آیا ممکن است که دیتابیس را با وجود از دست دادن فایل لاگ آن بازگردانی کرد؟
جواب: بله ولی بدون عواقب نیست.
بطور معمول در زمانی که تراکنش‌های باز بر روی سرور دیتابیس وجود دارد و بانک کرش میکند، کرش ریکاوری، تراکنش‌های باز را رول بک میکند. این امر مانع از اثرات پراکنده از تراکنش‌های فعلی در پایگاه داده می‌باشد.
اگر لاگ در دسترس نباشد هنگامی که کار سرور SQL شروع می‌شود، پایگاه داده در حالت SUSPECT  قرار داده می‌شود. در این مواقع تنها راه آن لاین نمودن بانک ( البته منظور آماده بکار نمودن بانک نیست) استفاده از حالت قابلیت تعمیر اورژانسی است که از نسخه 2005 افزده شده است که با ساخت یک فایل لاگ جدید و سپس اجرا نمودن DBCC CHECKDB با استفاده از REPAIR_ALLOW_DATA_LOSS انجام می‌شود.
مشکل اینجاست که اگر شما به همین طریق بخواهید ادامه بدهید و از این قابلیت اورژانسی استفاده کنید، مسلما امکان وجود دسته‌ای از تغییرات در بانک که ممکن است در میانه اعمال بروز رسانی چند رکورد فروش در یک جدول نیمی از تراکنش‌های آن‌ها روی بانک اعمال شده و بعد از راه اندازی دوباره با لاگ جدید، امکان برگرداندن آن‌ها وجود داشته باشد، مواجه شوید. به این معنی که در بهترین حالت، پایگاه داده بدست آمده با برنامه هماهنگ نیست و یا اینکه به بک آپی که وجود دارد رضایت بدهید.
حالت تعمیر اورژانسی، زمانیکه همه راه‌حل‌های بازگردانی بانک مغلوب شوند آخرین روش مانده است. این حالت، حالتی بین دو شر، ریکاور کردن بانک به حالتی نا هماهنگ با نرم افزار و یا برگرداندن به زمانی خیلی عقب‌تر است که در نهایت اقدام به انجام هر دو و هماهنگ‌تر کردن بانک برای کار با برنامه میشوید که بسیار وقت گیر و مشکل ساز است.
ولی باز ممکن است این وضعیت پیش بیاد چون شما از اتفاقی که در زمان کرش در بانک افتاده اطلاعی ندارید. برای جلوگیری از این موارد در آینده سازوکار بک آپ گیری از بانک را باید تغییر بدهید و دفعات بک آپ گیری را افزایش بدهید و نیز از روش‌های جدید که قابلیت دسترسی بالا دارند استفاده کنید همانند mirroring و SQL Server 2012 Availability Groups است.

 منبع: ^

لینکهای مرتبط:
1. Is the recovery interval guaranteed? ^
2. Scaling and Sharding Deep Freeze ^
3. Why Database Operations Hit the Wall ^
4. Avoiding logging for user operations ^
5. Resolving the Database Performance Problem Blame Game ^
‫۱۲ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۳۲
سروش ترک زاده سروش ترک زاده
مطالب
NoSQL ؟
به شما خواننده گرامی پیشنهاد می‌کنم مطلب قبلی " آشنایی با JSON؛ ساده - خوانا - کم حجم  " که پیش درآمدی بر
این موضوع است را مطالعه کنید.

NoSQL یک مفهوم عام است و تعریف ساده آن "پایگاه داده بدون SQL است". به این معنی که در آن خبری از جدول ها، روابط بین آن‌ها و ... نیست!
  • اما چرا باید با وجود اینکه SQL به اغلب نیاز‌های ما پاسخ داده است، باید سراغ تکنولوژی‌های دیگر رفت؟
  • وقتی نگاهی به لیست شرکت‌های بزرگی می‌اندازیم که جز مشتریان پر و پا قرص NoSQL هستند( + و + )، تعجب می‌کنیم! آیا آن‌ها از قدرت و قابلیت‌های SQL بی خبراند؟
پاسخ این گونه از سوال‌ها به تحلیل سیستم مربوط می‌شود. به عهده تحلیل گر است تا با توجه به اجزاء سیستم و ارتباط آن‌ها بهترین روش را برای ذخیره سازی اطلاعات انتخاب کند.
NoSQL بر اساس نحوه پیاده سازی اش دسته بندی شده است؛ که مهم‌ترین آن‌ها در زیر آمده است :
  • Wide Column Store
  • Document Store
  • Key Value / Tuple Store
  • Graph Databases
  • Multimodel Databases
  • Object Databases
برای آشنایی بهتر با هر کدام به nosql-database.org مراجعه کنید.

انتخاب روش؛ یک مثال ساده :
فرض کنید روال استخدام نیروی کار جدید در یک سازمان، از قرار زیر باشد:
  1. ثبت مشخصات فردی
  2. ارائه مدارک تحصیلی
  3. شرکت در آزمون استخدامی
  4. شرکت در مصاحبه ( درصورت قبول شدن در آزمون )  
  5. شرکت در دوره آموزشی ( در صورت قبول شدن در مصاحبه )
روش‌های ممکن برای نگهداری اطلاعات :
روش اول، تهیه پوشه هایی برای نگهداری اطلاعات مربوط به هر مرحله به صورت مجزا است.


روش دوم، تهیه یک پرونده برای هر شخص و نگهداری اسناد مربوط به شخص ( در هر مرحله ) است.

انتخاب روش اول امکان پذیر است، اما باعث پیچیده‌تر شدن سیستم و اتلاف زمان می‌شود که مطلوب نیست. برای پیاده سازی روش دوم، SQL پاسخ گوی نیاز پروژه نیست و با توجه به نیاز پروژه بهترین روش نگهداری اطلاعات، Document Store (نگهداری اطلاعات بر اساس ساختار اسناد) است.
خوش بختانه تعداد پایگاه‌های داده ای که بر اساس تکنولوژی Document Store پیاده سازی شده اند، زیاد است و از قدرتمند‌ترین آن‌ها می‌توان به MongoDB ، CouchDB و RavenDB اشاره کرد. هرکدام از این انتخاب‌ها مزایا و معایبی دارند که باید با توجه به نیاز خود، مقایسه ای انجام داده و بهترین را انتخاب کنید.
انتخاب من RavenDB بوده است و دلایل آن :
  • بر اساس زبان سی شارپ نوشته شده است و همچنین با LINQ خیلی خوب کار می‌کند.
  • Transaction را پشتیبانی می‌کند.
  • اساس ذخیره سازی آن JSON است.
  • محیط Management Studio کاربر پسندی دارد.

نقطه آغازین بحث بعد RavenDB خواهد بود که Bryan Wheeler  (مدیر توسعه بستر‌های نرم افزاری در msn) در باره آن گفته :

RavenDB just rocked my world. It’s extremely approachable, even for non-database guys – it took me less than 30 minutes to get up and running

خوشحال می‌شوم، نظرات و تجربیات شما را در رابطه با NoSQL بدانم. 

‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۱، ساعت ۲۲:۵۳