مفهوم READ_COMMITTED_SNAPSHOT در EF 6
- Sanpshot مطابق واژه نامه مایکروسافت معنای «نگارش» را میدهد. در این حالت کلیه کوئریهای داخل یک تراکنش، یک نگارش یا snapshot از دیتابیس را مشاهده خواهند کرد. این نگارش یا Row version، در tempdb نگه داری میشود. با فعال سازی SNAPSHOT isolation، هر زمانیکه یک ردیف به روز رسانی میشود، موتور SQL Server یک نسخه از اطلاعات اولیه این ردیف را در tempdb ذخیره میکند (اینجا بود که عنوان شد با یک کپی فقط خواندنی از اطلاعات در حین واکشی اطلاعات سر و کار خواهید داشت).
خلاصه الگوریتم کاری آن :
الف) با آغاز یک تراکنش، یک عدد متوالی منحصربفرد تراکنش (شماره نگارش) ایجاد شده و به آن نسبت داده میشود.
ب) در حین این تراکنش، موتور SQL Server، به tempdb مراجعه کرده و شماره نگارشی نزدیک و کمتر از شماره نگارش تراکنش جاری را پیدا میکند. همچنین SQL Server بررسی میکند که این شماره یافت شده حتما جزو تراکنشهای پایان یافته سیستم باشد.
ج) بر اساس این شماره یافت شده، نگارش معتبری از اطلاعات از tempdb استخراج میشود.
به این ترتیب یک تراکنش، کلیه اطلاعات موجود در ابتدای کار خود را بدون قرار دادن قفلی بر روی جداول مرتبط، دریافت خواهد کرد.
اطلاعات بیشتر
- در متن ذکر گردید که از SQL Server 2005 به بعد قابلیت فوق اضافه شده.
- همچنین SQL Server 2000 دیگر پشتیبانی رسمی ندارد و استفاده از آن حداقل از لحاظ امنیتی معقول نیست.
تا حالا هیچ وقت برای شما این سؤال پیش اومده که این فایلهای CHM راهنمای زیبایی که برای مثال بهعنوان مستندات یک کتابخانه در دات نت ارائه میشوند با چه نرمافزار یا نرمافزارهایی تولید میشوند؟ یا اینکه به نظر یک یا چند نفر ساعتها وقت میگذارند، صفحات HTML مربوطه را تولید میکنند و در آخر با استفاده از ابزارهای تولید فایل CHM ، فایل راهنما را نهایی میکنند؟
این فایلها به صورت خودکار بر اساس XML code comments ارائه شده برای یک متد ، کلاس و امثال آن تولید میشوند. برای مثال به توضیحات زیر دقت بفرمائید:
/// <summary>
/// استخراج ایمیلهای یک فایل متنی و ذخیره آن در فایلی جدید
/// </summary>
/// <param name="inFilePath">فایل ورودی</param>
/// <param name="outFilePath">فایل خروجی</param>
public static void ExtractEmails(string inFilePath, string outFilePath)
در ادامه نحوه تولید خودکار این نوع راهنماها را بررسی خواهیم کرد.
الف) نصب برنامههای مورد نیاز
برای ایجاد فایل chm از توضیحات xml ایی ارائه شده، ابتدا دو برنامه سورس باز زیر را دریافت و نصب کنید:
سپس نیاز به HTML Help 2.0 compiler خواهد بود. این کامپایلر به همراه SDK ویژوال استودیو ارائه میشود. بسته به نگارش VS مورد استفاده، نیاز است تا یکی از موارد زیر را دریافت و نصب کنید:
برنامه hxcomp.exe ذکر شده، عموما در مسیر زیر نصب خواهد شد:
%Program Files%\Common Files\Microsoft Shared\Help 2.0 Compiler\
مرحله بعد به تنظیمات VS.Net مربوط میشود. به صفحه خواص پروژه مراجعه کنید و در برگه Build ، گزینه تولید XML documentation file را انتخاب کنید. سپس مجددا پروژه خود را کامپایل کنید.
ج) تنظیمات Sandcastle Help File Builder
یک پروژه جدید را در این برنامه آغاز کرده و سپس فایل اسمبلی و xml تولید شده آنرا انتخاب کنید. (بر روی دکمه add کلیک کرده و هر دو فایل exe یا dll مورد نظر را به همراه فایل xml آن که در قسمت ب تولید کردیم، انتخاب کنید. در صورت عدم انتخاب یکی از موارد فایل راهنما تولید نخواهد شد)
اکنون نوبت به تنظیمات پروژه میرسد.
در قسمت Build:
گزینه Help File Format را انتخاب کرده و سپس html help 2x را نیز تیک بزنید. (در صورت تمایل به تولید این نوع فرمت)
در قسمت Dependencies ، تمام اسمبلیهایی را که پروژه شما به آن وابسته است، اضافه کنید.
توسط گزینه Framework Version ، نگارشی از دات نت فریم ورک که اسمبلی شما بر اساس آن کامپایل شده است را انتخاب کنید.
در قسمت Help File:
Presentation Style را بر روی VS2005 قرار دهید. اینکار اجباری نیست اما راهنمای حاصل زیباتر خواهد بود.
در قسمت Paths :
مسیرهای کامپایلرهای راهنما را مشخص کنید. بر روی سیستم من این مسیرها مطابق شکل زیر هستند:
اگر HTML Help Workshop بر روی سیستم شما نصب نبود، آنرا از این آدرس دریافت نمائید.
د) ساخت فایل راهنما
بر روی آیکون build در نوار ابزار برنامه کلیک کنید (و یا انتخاب گزینه documentation->build)
تا اینجا اگر هر دو نوع Help1xAndHelp2x را در قسمت build انتخاب کرده باشید، دو نوع راهنمای مستقل و همچنین قابل یکپارچه شدن با سیستم راهنمای VS.net را تولید کردهاید.
ه) یکپارچه سازی Help2x تولید شده با سیستم راهنمای VS.Net
پروژه جدیدی را در VS.Net از نوع Other Project Types > Extensibility > Help Integration Wizard ایجاد کنید. در مرحله اول، ایجاد setup و نوع VS را انتخاب کرده و در صفحه بعد فایلهای Help2x خود را اضافه کنید (فایلهایی با پسوند hxs). دو مرحله آخر را مطابق نیازهای کاری خود تنظیم نموده و پروژه را در آخر build کنید. نصاب تولید شده فایلهای راهنمای شما را با سیستم راهنمای VS.Net یکپارچه خواهد ساخت.
چند نکته:
1- جهت سفارشی سازی بیشتر راهنمای تولید شده میتوان از ابزار سورس باز زیر نیز کمک گرفت:
http://www.codeplex.com/DocProject
2- افزونهای رایگان برای VS.Net جهت سهولت تولید توضیحات XML در آدرس زیر قابل دریافت است:
http://www.roland-weigelt.de/ghostdoc
دیت پیکر فارسی
تلاشهای همه افراد هم خوب و ستودنی است ولی به نظر خود من این دیت پیکر امکانات کمی داره
دیت پیکر
http://stefangabos.ro/jquery/zebra-datepicker/
خیلی عالی هست و با کتابخانه PersianCalendar که در جاوا اسکریپت نوشته شده به سادگی فارسی میشه و خیلی خوب هم کار میکنه حالا باید این نسخه ای که تاریخ فارسی داره رو بذارم روی وب
تبدیلش به کامپوننت هم کار زیاد سختی نیست
ASP.NET Web API
- Best Practice هایی برای طراحی RESTful API - قسمت اول
- Best Practice هایی برای طراحی RESTful API - قسمت دوم
- ASP.NET Web API - قسمت اول
- ASP.NET Web API - قسمت دوم
- ASP.NET Web API - قسمت سوم
- ASP.NET Web API - قسمت چهارم
- ASP.NET Web API - قسمت پنجم
- بررسی مقدمات کتابخانهی JSON.NET
- تنظیمات و نکات کاربردی کتابخانهی JSON.NET
- LINQ to JSON به کمک JSON.NET
- تنظیمات JSON در ASP.NET Web API
- پیاده سازی یک MediaTypeFormatter برای پشتیبانی از MultiPart/form-data در Web API
- ارسال ویدیو بصورت Async توسط Web Api
- هاست سرویسهای Asp.Net Web Api با استفاده از OWIN و TopShelf
- افزودن خودکار کلاسهای WebAPI و SignalR Hub به برنامه در حالت SelfHost
- ساخت یک Web API که از عملیات CRUD پشتیبانی میکند
- فعالسازی استفاده از Session در ASP.NET MVC 4 API Controller ها
- واکشی اطلاعات سرویس Web API با استفاده از TypeScript و AngularJs
- استفاده از Web API در ASP.NET Web Forms
- ایجاد صفحات راهنما برای ASP.NET Web API
- محدود کردن درخواستهای Asp.Net Web Api بر اساس Client IP
entity.Property(e => e.SequenceId).HasDefaultValueSql("NEXT VALUE FOR [OrderNumbers]")
modelBuilder.HasSequence<int>("OrderNumbers").StartsAt(1000).IncrementsBy(5); modelBuilder.UseHiLo("OrderNumbers");
entity.Property(p => p.SequenceId).UseHiLo("OrderNumbers");
از متدهای همزمان متداول برای انجام امور ذیل استفاده نمائید:
- جهت پردازش اعمالی ساده و سریع
- اعمال مدنظر بیشتر قرار است بر روی CPU اجرا شوند و از مرزهای IO سیستم عبور نمیکنند.
و از متدهای غیرهمزمان برای پردازش موارد زیر کمک بگیرید:
- از وب سرویسهایی استفاده میکنید که متدهای نگارش async را نیز ارائه دادهاند.
- عمل مدنظر network-bound و یا I/O-bound است بجای CPU-bound. یعنی از مرزهای IO سیستم عبور میکند.
- نیاز است چندین عملیات را به موازات هم اجرا کرد.
- نیاز است مکانیزمی را جهت لغو یک عملیات طولانی ارائه دهید.
مزایای استفاده از متدهای async در ASP.NET
استفاده از await در ASP.NET، ساختار ذاتی پروتکل HTTP را که اساسا یک synchronous protocol، تغییر نمیدهد. کلاینت، درخواستی را ارسال میکند و باید تا زمان آماده شدن نتیجه و بازگشت آن از طرف سرور، صبر کند. نحوهی تهیهی این نتیجه، خواه async باشد و یا حتی همزمان، از دید مصرف کننده کاملا مخفی است. اکنون سؤال اینجا است که چرا باید از متدهای async استفاده کرد؟
- پردازش موازی: میتوان چند Task را مثلا توسط Task.WhenAll به صورت موازی با هم پردازش کرده و در نهایت نتیجه را سریعتر به مصرف کننده بازگشت داد. اما باید دقت داشت که این Taskها اگر I/O bound باشند، ارزش پردازش موازی را دارند و اگر compute bound باشند (اعمال محاسباتی)، صرفا یک سری ترد را ایجاد و مصرف کردهاید که میتوانستهاند به سایر درخواستهای رسیده پاسخ دهند.
- خالی کردن تردهای در حال انتظار: در اعمالی که disk I/O و یا network I/O دارند، پردازش موازی و اعمال async به شدت مقیاس پذیری سیستم را بالا میبرند. به این ترتیب worker thread جاری (که تعداد آنها محدود است)، سریعتر آزاد شده و به worker pool بازگشت داده میشود تا بتواند به یک درخواست دیگر رسیده سرویس دهد. در این حالت میتوان با منابع کمتری، درخواستهای بیشتری را پردازش کرد.
ایجاد Asynchronous HTTP Handlers در ASP.Net 4.5
در نگارشهای پیش از دات نت 4.5، برای نوشتن فایلهای ashx غیرهمزمان میبایستی اینترفیس IHttpAsynchHandler پیاده سازی میشد که نحوهی کار با آن از مدل APM پیروی میکرد؛ نیاز به استفاده از یک سری callback داشت و این عملیات باید طی دو متد پردازش میشد. اما در دات نت 4.5 و با معرفی امکانات async و await، نگارش سازگاری با پیاده سازی کلاس پایه HttpTaskAsyncHandler فراهم شده است.
برای آزمایش آن، یک برنامهی جدید ASP.NET Web forms نگارش 4.5 یا بالاتر را ایجاد کنید. سپس از منوی پروژه، گزینهی Add new item یک Generic handler به نام LogRequestHandler.ashx را به پروژه اضافه نمائید.
زمانیکه این فایل به پروژه اضافه میشود، یک چنین امضایی را دارد:
public class LogRequestHandler : IHttpHandler
using System; using System.Net; using System.Text; using System.Threading.Tasks; using System.Web; namespace Async14 { public class LogRequestHandler : HttpTaskAsyncHandler { public override async Task ProcessRequestAsync(HttpContext context) { string url = context.Request.QueryString["rssfeedURL"]; if (string.IsNullOrWhiteSpace(url)) { context.Response.Write("Rss feed URL is not provided"); } using (var webClient = new WebClient {Encoding = Encoding.UTF8}) { webClient.Headers.Add("User-Agent", "LogRequestHandler 1.0"); var rssfeed = await webClient.DownloadStringTaskAsync(url); context.Response.Write(rssfeed); } } public override bool IsReusable { get { return true; } } public override void ProcessRequest(HttpContext context) { throw new Exception("The ProcessRequest method has no implementation."); } } }
در این مثال آدرس یک فید RSS از طریق کوئری استرینگ rssfeedURL دریافت شده و سپس محتوای آن به کمک متد DownloadStringTaskAsync دریافت و بازگشت داده میشود.
برای آزمایش آن، مسیر ذیل را درخواست دهید:
http://localhost:4207/LogRequestHandler.ashx?rssfeedURL=https://www.dntips.ir/feed/latestchanges
صفحات async در ASP.NET 4.5
در قسمتهای قبل مشاهده کردیم که در برنامههای دسکتاپ، به سادگی میتوان امضای روالهای رخداد گردان را به async تغییر داد و ... برنامه کار میکند. به علاوه از مزیت استفاده از واژه کلیدی await نیز در آنها برخوردار خواهیم شد. اما ... هرچند این روش در وب فرمها نیز صادق است (مثلا public void Page_Load را به public async void Page_Load میتوان تبدیل کرد) اما اعضای تیم ASP.NET آنرا در مورد برنامههای وب فرم توصیه نمیکنند:
Async void event handlers تنها در مورد تعداد کمی از روالهای رخدادگردان ASP.NET Web forms کار میکنند و از آنها تنها برای تدارک پردازشهای ساده میتوان استفاده کرد. اگر کار در حال انجام اندکی پیچیدگی دارد، «باید» از PageAsyncTask استفاده نمائید. علت اینجا است که Async void یعنی fire and forget (کاری را شروع کرده و فراموشش کنید). این روش در برنامههای دسکتاپ کار میکند، زیرا این برنامهها مدل طول عمر متفاوتی داشته و تا زمانیکه برنامه از طرف OS خاتمه نیابد، مشکلی نخواهند داشت. اما برنامههای بدون حالت وب متفاوتند. اگر عملیات async پس از خاتمهی طول عمر صفحه پایان یابد، دیگر نمیتوان اطلاعات صحیحی را به کاربر ارائه داد. بنابراین تا حد ممکن از تعاریف async void در برنامههای وب خودداری کنید.
تبدیل روالهای رخدادگردان متداول وب فرمها به نسخهی async شامل دو مرحله است:
الف) از متد جدید RegisterAsyncTask که در کلاس پایه Page قرار دارد برای تعریف یک PageAsyncTask استفاده کنید:
using System; using System.Net; using System.Text; using System.Threading.Tasks; using System.Web.UI; namespace Async14 { public partial class _default : Page { protected void Page_Load(object sender, EventArgs e) { RegisterAsyncTask(new PageAsyncTask(LoadSomeData)); } public async Task LoadSomeData() { using (var webClient = new WebClient { Encoding = Encoding.UTF8 }) { webClient.Headers.Add("User-Agent", "LogRequest 1.0"); var rssfeed = await webClient.DownloadStringTaskAsync("url"); //listcontacts.DataSource = rssfeed; } } } }
ب) سپس در کدهای فایل aspx، نیاز است خاصیت async را نیز true نمائید:
<%@ Page Language="C#" AutoEventWireup="true" Async="true" CodeBehind="default.aspx.cs" Inherits="Async14._default" %>
تغییر تنظیمات IIS برای بهره بردن از پردازشهای Async
اگر از ویندوزهای 7، ویستا و یا 8 استفاده میکنید، IIS آنها به صورت پیش فرض به 10 درخواست همزمان محدود است.
بنابراین تنظیمات ذیل مرتبط است به یک ویندوز سرور و نه یک work station :
به IIS manager مراجعه کنید. سپس برگهی Application Pools آنرا باز کرده و بر روی Application pool برنامه خود کلیک راست نمائید. در اینجا گزینهی Advanced Settings را انتخاب کنید. در آن Queue Length را به مثلا عدد 5000 تغییر دهید. همچنین در دات نت 4.5 عدد 5000 برای MaxConcurrentRequestsPerCPU نیز مناسب است. به علاوه عدد connectionManagement/maxconnection را نیز به 12 برابر تعداد هستههای موجود تغییر دهید.
* نکته: پروژه انگیولار متریال ۲ در زمان نوشتن این مقاله به تازگی نسخه بتا ۵ را ارائه داده و همچنان در حال توسعه است. این بدان معنی است که ممکن است همه چیز به سرعت تغییر یابد.
مقدمه
انگیولار متریال ۲ همانند انگیولار متریال یک، تمامی المانهای مورد نیاز برای طراحی یک برنامه تک صفحهای را به راحتی فراهم میکند (هرچند تمامی المانهای آن در نسخه بتا پیاده سازی نشدهاند). خبر خوب اینکه، اکثر کامپوننتهای ارائه شده در انگیولار متریال ۲ از قالب راست به چپ پشتیبانی میکنند و اعمال این قالب به سادگی اضافه کردن خصوصیت dir یک المان به rtl است.
در صفحه گیتهاب انگیولار متریال ۲ آمدهاست که انگیولار متریال ۲، واسطهای کاربری با کیفیت بالا را ارائه میدهد و در ادامه منظورش را از «کیفیت بالا»، اینگونه بیان میکند:
- بینالمللی
و قابل دسترس برای همه به نحوی که تمامی کاربران میتوانند از آنها استفاده کنند
(عدم مشکل در چند زبانه بودن و پشتیبانی از قالب راست به چپ و چپ به راست) .
- دارای APIهای ساده برای توسعه دهندگان.
- رفتار مورد انتظار و بدون خطا در تمامی موردهای کاری
-
تست تمامی رفتارها توسط تست یکپارچگی (unit test ) و تست واحد ( integration test )
-
قابلیت سفارشی سازی در چارچوب طراحی متریال
-
بهرهوری بالا
-
کد تمیز و مستندات خوب
شروع کار با انگیولار متریال ۲
قدم اول: نصب angular-material و hammerjs
برای شروع بایستی Angular Material و angular animations و hammer.js را توسط npm به صورت زیر نصب کنید.
npm install --save @angular/material @angular/animations
npm install --save hammerjs
angular/material@: بسته مربوط به انگیولار متریال دو را نصب خواهد کرد.
angular/animations@: این بسته امکاناتی جهت ساخت افکتهای ویژه هنگام تغییر صفحات، یا بارگذاری المنتها را از طریق کدهای css نوشته شده، به راحتی امکانپذیر میکند.
Hammerjs: برخی از کامپوننتهای موجود در انگیولار متریال ۲ وابسته به کتابخانه Hammerjs هستند. (از جمله md-slide-toggle و md-slider, mdTooltip)
قدم دوم: معرفی کتابخانههای خارجی به angular-cli.json
"scripts": [ "../node_modules/hammerjs/hammer.min.js" ],
قدم سوم: افزودن Angular Material به ماوژل اصلی برنامه انگیولار
import { BrowserModule } from '@angular/platform-browser'; import { NgModule } from '@angular/core'; import { FormsModule } from '@angular/forms'; import { HttpModule } from '@angular/http'; import { MaterialModule } from '@angular/material'; import { BrowserAnimationsModule } from '@angular/platform-browser/animations'; import { AppComponent } from './app.component'; @NgModule({ declarations: [ AppComponent ], imports: [ BrowserModule, FormsModule, HttpModule, MaterialModule, BrowserAnimationsModule ], providers: [], bootstrap: [AppComponent] }) export class AppModule { }
قدم چهارم: افزودن تم و آیکون
همراه با نصب Angular Material تعدادی تم از قبل ساخته شده نیز نصب خواهند شد که شامل یکسری استایل با رنگهای مشخصی هستند. از جمله این تمها عبارتند از:
- indigo-pink
- deeppurple-amber
- purple-green
- pink-bluegrey
همچنین با استفاده از Material Design icons نیز با استفاده از تگ <md-icon> به آیکونهای متریال نیز میتوان دسترسی داشت.
برای افزودن آیکونهای متریال و همچنین انتخاب یک تم از قبل ساخته شده دو خط زیر را به فایل style.css اصلی برنامه اضافه کنید.
@import '~https://fonts.googleapis.com/icon?family=Material+Icons'; @import '~@angular/material/prebuilt-themes/deeppurple-amber.css';
نکتهای که در تگ <md-icon> وجود دارد این است که این تگ انواع فونتها و آیکونهای svg را نیز پشتیبانی میکند. استفاده از آیکونهای متریال یکی از قابلیتهای این تگ محسوب میشود.
برای اطلاعات بیشتر از نحوه ساخت تم سفارشی میتوانید این لینک را دنبال کنید.
قدم آخر: انگیولار متریال آماده است!
با انجام مراحل بالا اکنون میتوانید به راحتی از کامپوننتهای متریال استفاده کنید. کافی است کدهای زیر را به فایل app.component.html اضافه کنید و یک قالب ساده برای برنامه خود بسازید.
<md-sidenav-container> <md-sidenav #end align="end" opened="true" mode="side"> <md-toolbar color="accent"> <div> <md-toolbar-row> <img src="https://material.angular.io/favicon.ico" style="height:50px;margin-top: 2px; margin-bottom: 2px;"> <span> برنامه من </span> </md-toolbar-row> </div> </md-toolbar> <md-nav-list> <md-list-item [routerLink]="['/']"> <div> <div></div> <md-icon role="img" aria-label="home">home</md-icon> <span>خانه</span> </div> </md-list-item> </md-nav-list> <md-nav-list> <md-list-item [routerLink]="['/registries']"> <div> <div></div> <md-icon role="img" aria-label="forms">content_paste</md-icon> <span>فرم</span> </div> </md-list-item> </md-nav-list> <md-nav-list> <md-list-item href="/charts"> <div> <div></div> <md-icon role="img" aria-label="charts">show_chart</md-icon> <span>نمودارها</span> </div> </md-list-item> </md-nav-list> </md-sidenav> <header> <md-toolbar color="primary"> <button md-icon-button (click)="end.toggle()"> <md-icon>menu</md-icon> </button> <span>داشبورد</span> <button md-icon-button [md-menu-trigger-for]="menu"> <md-icon>person</md-icon> </button> </md-toolbar> <md-menu x-position="before" #menu="mdMenu"> <button md-menu-item>تنظیمات</button> <button md-menu-item>خروج</button> </md-menu> </header> <main> <router-outlet></router-outlet> </main> </md-sidenav-container> <span> <button md-fab> <md-icon>check circle</md-icon> </button> </span>
همچنین کدهای css زیر را به فایل اصلی style.css اضافه کنید.
html, body, material-app, md-sidenav-container, .my-content { margin: 0; direction: rtl; width: 100%; height: 100%; } .mat-button-toggle, .mat-button-base, .mat-button, .mat-raised-button, .mat-fab, .mat-icon-button, .mat-mini-fab, .mat-card, .mat-checkbox, .mat-input-container, .mat-list, .mat-menu-item, .mat-radio-button, .mat-select, .mat-list .mat-list-item .mat-list-item-content, .mat-nav-list .mat-list-item .mat-list-item-content, .mat-simple-snackbar, .mat-tab-label, .mat-slide-toggle-content, .mat-toolbar, .mat-tooltip { font-family: 'Iranian Sans', Tahoma !important; } md-sidenav { width: 225px; max-width: 70%; } md-sidenav md-nav-list { display: block; } md-sidenav md-nav-list :hover { background-color: rgb(250, 250, 250); } md-sidenav md-nav-list .md-list-item { cursor: pointer; } .side-navigation { padding-top: 0; } md-nav-list.side-navigation a[md-list-item] > .md-list-item > span.title { margin-right: 10px; } md-nav-list.side-navigation a[md-list-item] > .md-list-item { -webkit-font-smoothing: antialiased; letter-spacing: .14px; } md-list a[md-list-item] .md-list-item, md-list md-list-item .md-list-item, md-nav-list a[md-list-item] .md-list-item, md-nav-list md-list-item .md-list-item { display: flex; flex-direction: row; align-items: center; box-sizing: border-box; height: 48px; padding: 0 16px; } button.my-fab { position: absolute; right: 20px; bottom: 10px; } md-card { margin: 1em; } md-toolbar-row { justify-content: space-between; } .done { position: fixed; bottom: 20px; left: 20px; color: white; } md-nav-list.side-navigation a[md-list-item] { position: relative; } md-list a[md-list-item], md-list md-list-item, md-nav-list a[md-list-item], md-nav-list md-list-item { display: block; } md-list a[md-list-item], md-list md-list-item, md-nav-list a[md-list-item], md-nav-list md-list-item { color: #000; } md-nav-list a { text-decoration: none; color: inherit; } a { color: #039be5; text-decoration: none; -webkit-tap-highlight-color: transparent; } .no-padding { padding: 0 !important; }
به همین راحتی برنامه نمونه با طراحی متریال آماده است.