وحید نصیری وحید نصیری
مطالب دوره‌ها
ارائه کاربری ساده‌تر انتخاب چندین آیتم از یک لیست به کمک افزونه TagIt در ASP.NET MVC
چندی قبل مطلبی را در مورد بررسی تفصیلی رابطه چند به چند در این سایت مطالعه کردید. در آن مطلب صرفا به بحث ذخیره سازی اطلاعات دریافتی از کاربر اشاره شد. برای مثال اگر مطلبی چندین برچسب دارد، چگونه باید این‌ها را در بانک اطلاعاتی به نحو صحیحی ذخیره کرد.
در مطلب جاری قصد داریم با نحوه ارائه یک UI کاربر پسند برای این منظور آشنا شویم و سؤال مهم هم این است: «چگونه می‌توان کار کاربر را در حین وارد کردن تعدادی از برچسب‌های مرتبط با یک مطلب ساده‌تر کرد؟». برای این منظور یکی از راه حل‌هایی که در بسیاری از سایت‌ها مرسوم شده است، استفاده از افزونه‌هایی مانند jQuery TagIt می‌باشد که در ادامه با نحوه استفاده از آن در ASP.NET MVC آشنا خواهیم شد.


پیشنیازها:
دریافت افزونه TagIt
همچنین دریافت jQuery UI (افزونه TagIt برای نمایش لیست Auto Complete آیتم‌ها از jQuery UI در پشت صحنه استفاده می‌کند)
<head>
    <title>@ViewBag.Title</title>
    <link href="@Url.Content("~/Content/TagIt/jquery-ui-1.8.23.custom.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
    <link href="@Url.Content("~/Content/TagIt/tagit-simple-blue.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
    <link href="@Url.Content("Content/Site.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery-1.9.1.min.js")" type="text/javascript"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.validate.min.js")" type="text/javascript"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.unobtrusive-ajax.min.js")" type="text/javascript"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.validate.unobtrusive.min.js")" type="text/javascript"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Content/TagIt/jquery-ui-1.8.23.custom.min.js")" type="text/javascript"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Content/TagIt/tagit.js")" type="text/javascript"></script>
    @RenderSection("JavaScript", required: false)
</head>
که نهایتا نیاز است یک چنین تعاریفی را به فایل layout برنامه اضافه کنیم.

آشنایی با مدل برنامه

using System.ComponentModel;
using System.ComponentModel.DataAnnotations;

namespace jQueryMvcSample04.Models
{
    public class BlogPostViewModel
    {
        [DisplayName("عنوان"), Required(ErrorMessage = "*")]
        public string Title { set; get; }

        [DisplayName("متن"), Required(ErrorMessage = "*")]
        public string Body { set; get; }

        /// <summary>
        /// آرایه‌ای محدود از برچسب‌های این مطلب خاص به صورت جی‌سون که پیشتر ثبت شده است
        /// هدف استفاده در حین ویرایش مطلب
        /// </summary>
        public string InitialTags { set; get; }

        /// <summary>
        /// آرایه‌ای جی‌سونی از تمام برچسب‌های موجود در سیستم
        /// هدف نمایش منوی انتخاب برچسب‌ها از لیست
        /// </summary>
        public string TagsSource { set; get; }

        /// <summary>
        /// آرایه‌ای از برچسب‌های وارد شده توسط کاربر در حین ثبت مطلب
        /// </summary>
        [DisplayName("برچسب‌ها"), Required(ErrorMessage = "*")]
        public string[] Tags { set; get; }

        public int? Id { set; get; }
    }
}
اگر به نام این کلاس دقت کنید، به ViewModel ختم شده است. از این لحاظ که حاوی خواصی می‌باشد که عموما جهت رندر کردن صحیح UI مورد استفاده قرار می‌گیرند و معادلی در سمت بانک اطلاعاتی نخواهند داشت.
افزونه TagIt برای نمایش اطلاعات خود به دو منبع داده نیاز دارد:
الف) TagsSource : لیستی است به فرمت JSON، از هر آنچه که در سیستم پیشتر به عنوان یک برچسب ثبت شده است. از این لیست برای نمایش منوی خودکار انتخاب آیتم‌ها استفاده می‌شود.
ب) InitialTags : لیستی است به فرمت JSON، از تمام برچسب‌های مرتبط با یک مطلب. از این اطلاعات در حین ویرایش یک مطلب استفاده خواهد شد.

در این ViewModel یک خاصیت دیگر به شکل آرایه، به نام Tags تعریف شده است که لیست برچسب‌های وارد شده توسط کاربر را دریافت خواهد کرد.


معرفی کنترلر برنامه

using System.Web.Mvc;
using jQueryMvcSample04.Extensions;
using jQueryMvcSample04.Models;

namespace jQueryMvcSample04.Controllers
{
    public class HomeController : Controller
    {
        [HttpGet]
        public ActionResult Index(int? id)
        {
            //در ابتدای کار تمام تگ‌های موجود در سیستم از بانک اطلاعاتی دریافت خواهند شد
            //از این تگ‌ها برای تشکیل منوی انتخاب برچسب‌ها استفاده می‌شود
            var tagsSource = new[] { "C#", "C++", "C", "ASP.NET", "MVC" }.ToJson();

            //همچنین صرفا برچسب‌های مطلب جاری که پیشتر ثبت شده‌اند نیز باید از بانک اطلاعاتی دریافت گردند
            //از این برچسب‌ها برای ویرایش یک مطلب موجود استفاده خواهد شد
            var init = new[] { "ASP.NET" }.ToJson();

            var model = new BlogPostViewModel
            {
                TagsSource = tagsSource,
                InitialTags = init,
                Id = id
            };
            return View(model);
        }

        [HttpPost]
        public ActionResult Index(BlogPostViewModel data)
        {
            if (this.ModelState.IsValid)
            {
                //todo: save data
                // ...
                return RedirectToAction(actionName: "index", controllerName: "home");
            }

            //در صورت بروز خطا مجددا اطلاعات موجود نمایش داده خواهند شد
            data.TagsSource = new[] { "C#", "C++", "C", "ASP.NET", "MVC" }.ToJson();
            data.InitialTags = data.Tags.ToJson();
            return View(data);
        }
    }
}


با توجه به توضیحاتی که ارائه شد، کنترلر برنامه ساختار واضح‌تری را یافته است. در اولین بار نمایش صفحه، لیست منبع داده تگ‌ها و همچنین تگ‌های مرتبط با یک مطلب (در صورت وجود) به View ارائه خواهند شد.
از همین ViewModel، در عملیات Post نیز استفاده گردیده و اطلاعات دریافت می‌گردد.
تعریف متد الحاقی ToJson مورد استفاده را نیز در ادامه ملاحظه می‌نمائید:
using System.Linq;
using System.Web.Script.Serialization;

namespace jQueryMvcSample04.Extensions
{
    public static class JsonExt
    {
        public static string ToJson(this string[] initialTags)
        {            
            if (initialTags == null || !initialTags.Any())
                return "[]";
            else
                return new JavaScriptSerializer().Serialize(initialTags);
        }
    }
}

و مرحله آخر تعریف View متناظر است

@model jQueryMvcSample04.Models.BlogPostViewModel
@{
    ViewBag.Title = "Index";
}
@using (Html.BeginForm())
{
    @Html.ValidationSummary(true)

    <fieldset>
        <legend>ثبت مطلب جدید</legend>
        @Html.HiddenFor(model => model.Id)
        <div class="editor-label">
            @Html.LabelFor(model => model.Title)
        </div>
        <div class="editor-field">
            @Html.EditorFor(model => model.Title)
            @Html.ValidationMessageFor(model => model.Title)
        </div>
        <div class="editor-label">
            @Html.LabelFor(model => model.Body)
        </div>
        <div class="editor-field">
            @Html.EditorFor(model => model.Body)
            @Html.ValidationMessageFor(model => model.Body)
        </div>
        <div class="editor-label">
            @Html.LabelFor(model => model.Tags)
        </div>
        <div class="editor-field">
            <ul id="tagsList" dir="ltr" name="Tags">
            </ul>
            @Html.ValidationMessageFor(model => model.Tags)
        </div>
        <p>
            <input type="submit" value="Create" />
        </p>
    </fieldset>
}
@section JavaScript
{
    <script type="text/javascript">
    $(document).ready(function () {
            var tagsSource = @Html.Raw(Model.TagsSource);
            $('#tagsList').tagit({
                 tagSource: tagsSource, 
                 select: true, 
                 triggerKeys: ['enter', 'comma', 'tab'],
                 initialTags:  @Html.Raw(Model.InitialTags) 
              });
});
    </script>
}
در این View دو نکته حائز اهمیت هستند:
الف) برای نمایش افزونه TagIt از یک ul با id مساوی tagsList استفاده شده است.
ب) خواص اضافی موجود در ViewModel که اطلاعات JSON ایی مورد نیاز را بازگشت می‌دهند در قسمت اسکریپت صفحه مورد استفاده قرار گرفته‌اند. در اینجا نیاز است از Html.Raw استفاده شود تا اطلاعات مرتبط با JSON اشتباها encode نشده و قابل استفاده باشند.

دریافت مثال و پروژه کامل این قسمت
jQueryMvcSample04.zip
‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۵ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۱۷:۳۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
آزمایش ساده‌تر Web APIs توسط strest
در سری کار با Postman، یک روش بسیار متداول آزمایش Web APIs را بررسی کردیم. اما ... برای کار آن با مدام نیاز است از این برگه به آن برگه مراجعه کرد و ارتباط دادن درخواست‌های متوالی در آن مشکل است. به همین منظور تابحال راه‌حل‌های زیادی برای جایگزین کردن postman ارائه شده‌اند که یکی از آن‌ها strest است. این ابزار خط فرمان:
- بسیار سبک ورزن است و تنها نیاز به نصب بسته‌ی npm آن‌را دارد.
- با فایل‌های متنی معمولی کار می‌کند که ویرایش و copy/paste در آن‌ها بسیار ساده‌است.
- قرار دادن فایل‌های نهایی متنی آن در ورژن کنترل بسیار ساده‌است.
- امکان نوشتن درخواست‌های به هم وابسته و آزمودن نتایج حاصل را دارا است.
- چون یک ابزار خط فرمان است، امکان استفاده‌ی از آن به سادگی در فرآینده‌های توسعه‌ی مداوم وجود دارد.
- ابزارهای npm، چندسکویی هستند.


نصب strest

در ادامه قصد داریم مطلب «آزمایش Web APIs توسط Postman - قسمت ششم - اعتبارسنجی مبتنی بر JWT» را با استفاده از strest بازنویسی کنیم. به همین جهت در ابتدا نیاز است بسته‌ی npm آن‌را به صورت سراسری نصب کنیم:
npm i -g @strest/cli
پس از آن فایل جدید JWT.strest.yml را در پوشه‌ای ایجاد کرده و آن‌را تکمیل می‌کنیم. برای اجرای فرامین موجود در آن تنها کافی است دستور strest JWT.strest.yml را درخط فرمان صادر کنیم.


مرحله 1: خاموش کردن بررسی مجوز SSL برنامه
مرحله 2: ایجاد درخواست login و دریافت توکن‌ها

مجوز SSL آزمایشی برنامه‌ی ASP.NET Core ما، از نوع خود امضاء شده‌است. به همین جهت اگر سعی در اجرای strest را با درخواست‌های ارسالی به آن داشته باشیم، باشکست مواجه خواهند شد. بنابراین در ابتدا، خاصیت allowInsecure را به true تنظیم می‌کنیم:
version: 2

variables:
  baseUrl: https://localhost:5001/api
  logResponse: false

allowInsecure: true
- این تنظیمات با فرمت yaml نوشته می‌شوند. به همین جهت در اینجا تعداد spaceها مهم است.
- همچنین در ابتدای این تنظیمات، روش تعریف متغیرها را نیز مشاهده می‌کنید که برای مثال توسط آن‌ها baseUrl تعریف شده‌است.
درست در سطر پس از این تنظیمات، دستور اجرا و اعتبارسنجی درخواست Login را می‌نویسیم:
requests:
  loginRequest:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/account/login
      method: POST
      postData:
        mimeType: application/json
        text:
          username: "Vahid"
          password: "1234"
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content.access_token
        type: [string]
      - jsonpath: content.refresh_token
        type: [string]
توضیحات:
- درخواست‌ها با requests شروع می‌شوند. سپس ذیل آن می‌توان نام چندین درخواست یا request را ذکر کرد که برای مثال نام درخواست تعریف شده‌ی در اینجا loginRequest است. این نام مهم است؛ از این جهت که با اشاره‌ی به آن می‌توان به فیلدهای خروجی response حاصل، در درخواست‌های بعدی، دسترسی یافت.
- سپس، آدرس درخواست مشخص شده‌است. در اینجا روش کار با متغیرها را نیز مشاهده می‌کنید.
- نوع درخواست POST است.
- در ادامه جزئیات اطلاعات ارسالی به سمت سرور باید مشخص شوند. برای مثال در اینجا با فرمت application/json قرار است یک شیء تشکیل شده‌ی از username و password ارسال شوند.
- در سطر بعدی، خاصیت log با متغیر logResponse مقدار دهی شده‌است. اگر به true تنظیم شود، اصل خروجی response را توسط برنامه‌ی خط فرمان strest می‌توان مشاهده کرد. اگر اینکار خروجی را شلوغ کرد، می‌توان آن‌را به false تنظیم کرد و این خروجی را در فایل strest_history.json نهایی که حاصل از اجرای آزمایش‌های تعریف شده‌است، در کنار فایل JWT.strest.yml خود یافت و مشاهده کرد.
- سپس به قسمت آزمودن نتیجه‌ی درخواست می‌رسیم. در اینجا انتظار داریم که درخواست حاصل که با فرمت json است، دارای دو خاصیت رشته‌ای access_token و refresh_token باشد.


 مرحله‌ی 3: ذخیره سازی توکن‌های دریافتی در متغیرهای سراسری
 مرحله‌ی 3: ذخیره سازی مراحل انجام شده
در حین کار با strest نیازی به ذخیره سازی نتیجه‌ی حاصل از response، در متغیرهای خاصی نیست. برای مثال اگر بخواهیم به نتیجه‌ی حاصل از عملیات لاگین فوق در درخواست‌های بعدی دسترسی پیدا کنیم، می‌توان نوشت <$ loginRequest.content.access_token $>
در اینجا درج متغیرها توسط <$ $> صورت می‌گیرد. سپس loginRequest به نام درخواست مرتبط اشاره می‌کند. خاصیت content.access_token نیز مقدار خاصیت access_token شیء response را بر می‌گرداند.

همچنین ذخیره سازی مراحل انجام شده نیز نکته‌ی خاصی را به همراه ندارد. یک تک فایل متنی JWT.strest.yml وجود دارد که آزمایش‌های ما در آن درج می‌شوند.


مرحله‌ی 4: دسترسی به منابع محافظت شده‌ی سمت سرور

در ادامه روش تعریف دو درخواست جدید دیگر را در فایل JWT.strest.yml مشاهده می‌کنید که از نوع Get هستند و به اکشن متدهای محافظت شده ارسال می‌شوند:
  myProtectedApiRequest:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/MyProtectedApi
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ loginRequest.content.access_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content.title
        expect: "Hello from My Protected Controller! [Authorize]"

  mProtectedAdminApiRequest:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/MyProtectedAdminApi
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ loginRequest.content.access_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content.title
        expect: "Hello from My Protected Admin Api Controller! [Authorize(Policy = CustomRoles.Admin)]"
دو نکته‌ی جدید در اینجا قابل مشاهده‌است:
- چون نیاز است به همراه درخواست خود، هدر اعتبارسنجی مبتنی بر JWT را که به صورت Bearer value است نیز به سمت سرور ارسال کنیم، خاصیت headers را توسط یک name/value مشخص کرده‌ایم. همانطور که عنوان شد در فایل‌های yaml، فاصله‌ها و تو رفتگی‌ها مهم هستند و حتما باید رعایت شوند.
- سپس دومین آزمون نوشته شده را نیز مشاهده می‌کنید. در قسمت validate، مشخص کرده‌ایم که خاصیت title دریافتی از response باید مساوی مقدار خاصی باشد.

دقیقا همین نکات برای درخواست دوم به MyProtectedAdminApi تکرار شده‌اند.


مرحله‌ی 5: ارسال Refresh token و دریافت یک سری توکن جدید

اکشن متد account/RefreshToken در سمت سرور، نیاز دارد تا یک شیء جی‌سون با خاصیت refreshToken را دریافت کند. مقدار این خاصیت از طریق response متناظر با درخواست نام‌دار loginRequest استخراج می‌شود که در قسمت postData مشخص شده‌است:
  refreshTokenRequest:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/account/RefreshToken
      method: POST
      postData:
        mimeType: application/json
        text:
          refreshToken: <$ loginRequest.content.refresh_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content.access_token
        type: [string]
      - jsonpath: content.refresh_token
        type: [string]
در آخر، به قسمت آزمودن نتیجه‌ی درخواست می‌رسیم. در اینجا انتظار داریم که درخواست حاصل که با فرمت json است، دارای دو خاصیت رشته‌ای access_token و refresh_token باشد که بیانگر صدور توکن‌های جدیدی هستند.


مرحله‌ی 6: آزمایش توکن جدید دریافتی از سرور

در قسمت قبل، توکن‌های جدیدی صادر شدند که اکنون برای کار با آن‌ها می‌توان از متغیر refreshTokenRequest.content.access_toke استفاده کرد:
  myProtectedApiRequestWithNewToken:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/MyProtectedApi
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ refreshTokenRequest.content.access_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content.title
        expect: "Hello from My Protected Controller! [Authorize]"
در اینجا با استفاده از توکن جدید درخواست نام‌دار refreshTokenRequest، آزمون واحد نوشته شده با موفقیت به پایان می‌رسد (یا باید برسد که اجرای نهایی آزمایش‌ها، آن‌را مشخص می‌کند).


مرحله‌ی 7: آزمایش منقضی شدن توکنی که در ابتدای کار پس از لاگین دریافت کردیم

اکنون که refresh token صورت گرفته‌است، دیگر نباید بتوانیم از توکن دریافتی پس از لاگین استفاده کنیم و برنامه باید آن‌را برگشت بزند:
  myProtectedApiRequestWithOldToken:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/MyProtectedApi
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ loginRequest.content.access_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: status
        expect: 401
به همین جهت، درخواستی ارسال شده که به نتیجه‌ی درخواست نام‌دار loginRequest اشاره می‌کند. در این حالت برای آزمایش عملیات، اینبار status بازگشتی از سرور که باید 401 باشد، بررسی شده‌است.


مرحله‌ی 8: آزمایش خروج از سیستم

در اینجا نیاز است به آدرس account/logout، یک کوئری استرینگ را با کلید refreshToken و مقدار ریفرش‌توکن دریافتی از درخواست نام‌دار refreshTokenRequest، به سمت سرور ارسال کنیم:
  logoutRequest:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/account/logout
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ refreshTokenRequest.content.access_token $>
      queryString:
        - name: refreshToken
          value: <$ refreshTokenRequest.content.refresh_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: content
        expect: true
خروجی آزمایش شده‌ی در اینجا، دریافت مقدار true از سمت سرور است.


مرحله‌ی 9: بررسی عدم امکان دسترسی به منابع محافظت شده‌ی سمت سرور، پس از logout

در مرحله‌ی قبل، از سیستم خارج شدیم. اکنون می‌خواهیم بررسی کنیم که آیا توکن دریافتی پیشین هنوز معتبر است یا خیر؟ آیا می‌توان هنوز هم به منابع محافظت شده دسترسی یافت یا خیر:
  myProtectedApiRequestWithNewTokenAfterLogout:
    request:
      url: <$ baseUrl $>/MyProtectedApi
      method: GET
      headers:
        - name: Authorization
          value: Bearer <$ refreshTokenRequest.content.access_token $>
    log: <$ logResponse $>
    validate:
      - jsonpath: status
        expect: 401
به همین جهت هدر Authorization را با اکسس‌توکنی که در مرحله‌ی ریفرش‌توکن دریافت کردیم (پیش از logout)، مقدار دهی می‌کنیم و سپس درخواستی را به یک منبع محافظت شده ارسال می‌کنیم. نتیجه‌ی حاصل باید status code ای مساوی 401 داشته باشد که به معنای برگشت خوردن آن است


مرحله‌ی 10: اجرای تمام آزمون‌های واحد نوشته شده

همانطور که در ابتدای بحث نیز عنوان شد فقط کافی است دستور strest JWT.strest.yml را در خط فرمان اجرا کنیم تا آزمون‌های ما به ترتیب اجرا شوند:


فایل نهایی این آزمایش را در اینجا می‌توانید مشاهده می‌کنید.
‫۴ سال قبل، پنجشنبه ۱۰ مهر ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۲۵
سالار ربال سالار ربال
مطالب
شروع کار با Apache Cordova در ویژوال استودیو #4
در قسمت قبل یک مثال ساده را کار کردیم. در این قسمت با jQuery Mobile آشنا شده و در پروژه‌ی خود استفاده خواهیم کرد.
توضیح تکمیلی در مورد ساختار فایل‌های پروژه
همان طور که در قسمتها قبل گفته شد، تگ اسکریپت زیر 
<script src="cordova.js"></script>
از استاندارد‌های Cordova است؛ وجود خارجی ندارد و بخشی از فرآیند ساخت برنامه است.
اگر توجه کنید فایلی با نام platformOverrides.js در فولدر scripts موجود در ریشه، خالی است اما در فولدر merges موجود در ریشه‌ی پروژه مربوط به هر پلتفرم و همنام آن پلتفرم قرار دارد. برای مثال برای android، یک چنین دایرکتوری merges/android/scripts وجود دارد که درون آن فایلی به‌نام  platformOverrides.js دیده می‌شود و اگر دقت کنید، همنام فایل موجود در فولدر scripts موجود در ریشه پروژه است که درون خود فایلی بنام  android2.3-jscompat.js را فراخوانی می‌کند. (برای کمک به سازگاری کتابخانه‌های ثالث)
در زمان build ، تمام فایل‌های موجود در "merges/"platformname ، در فولدر‌های هم نامی در شاخه‌ی ریشه‌ی پروژه کپی شده و جایگزین فایل‌های قبلی خواهند شد.

 مثال برای اندروید 
در زمان ساخت (build) فایل scripts/platformOverrides.js با فایل merges/windows/scripts/platformoverrides.js جایگزین خواهد شد. این امکان برای فلدر‌های css, images و بقیه‌ی آنها نیز امکان پذیر است.
توجه داشته باشید این ادغام در سطح فایل‌ها و نه در سطح محتوای فایل‌ها انجام می‌شود.

نکته 
برای محتوای موجود در فولدر res، قضیه فرق می‌کند. زیرا محتوای این resource‌ها برای اپلیکیشن پکیچ ضروریست؛ پیش از آن که کد‌های ما درون WebView یا host رندر شوند. باید توجه کرد که این فولدر به جهت اینکه منابع اصلی را (با توجه به پلتفرم باید از فایل‌های مشخص آن برای تشخیص ساختار فولدر‌های اپلیکیشن پکیچ استفاده کند) در بر دارد و این منابع باید در زمان ساخت پروژه تشخیص داده شوند.

رویداد‌های بومی
در زیر تعدادی از رخدادهایی که در Cordova گنجانده شده‌اند تا اپلیکیشن ما از رخداد‌های دستگاه با خبر شوند، نشان داده شده است. برای تست آنها به راحتی بعد از اجرای برنامه توسط شبیه ساز Ripple می‌توانید از قسمت Events، رخداد مورد نظر را شبیه سازی کنید:
(function () {
    "use strict";

    document.addEventListener( 'deviceready', onDeviceReady.bind( this ), false );

    function onDeviceReady() {
        // Handle the Cordova pause and resume events
        document.addEventListener( 'pause', onPause.bind( this ), false );
        document.addEventListener('resume', onResume.bind(this), false);
        document.addEventListener('menubutton', onMenuButton.bind(this), false);
        document.addEventListener('backbutton', onBackButton.bind(this), false);
        //document.addEventListener('searchbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('endcallbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('offline', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('online', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('startcallbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('volumedownbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('volumeupbutton', onResume.bind(this), false);
        
        // TODO: Cordova has been loaded. Perform any initialization that requires Cordova here.
    };

    function onPause() {
        // TODO: This application has been suspended. Save application state here.
        alert("paused");
    };

    function onResume() {
        alert("resume");
    };
    function onMenuButton() {
        alert("menu");
    };

    function onBackButton() {
        alert("back button");
    };
   

} )();

.در مقالات آینده از افزونه‌های موجود، برای مدیریت رخداد‌های باتری سیستم استفاده خواهیم کرد


jQuery Mobile
جی کوئری موبایل، یک فریمورک (UI Framework) جدید با قابلیت استفاده‌ی آسان برای ساخت اپلیکیشن‌های چند سکویی موبایل است. با استفاده از این فریمورک شما قادر خواهید بود اپلیکیشن‌های موبایل بهینه شده برای اجرا بر روی تمام تلفن‌ها، دسکتاپ و تبلت‌ها را بسازید. علاوه بر این، جی کوئری موبایل می‌تواند یک فریمورک ایده آل برای توسعه دهند گان و طراحان وب که قصد ساخت اپلیکیشن‌های غنی وب برای موبایل را دارند، باشد.
 Supported Devices

  Phones/Tablets 
  Android 1.6+ 
  BlackBerry 5+ 
  iOS 3+ 
  Windows Phone 7 
  WebOS 1.4+ 
  Symbian (Nokia S60) 
  Firefox Mobile Opera Mobile 11+ 
  Opera Mini 5+ 
  Desktop browsers 
  Chrome 11+ 
  Firefox 3.6+ 
  Internet Explorer 7+ 
  Safari   


برای نصب jQuery Mobile کافی است دستورات  زیر را در package manager console ویژوال استودیو استفاده کنید:

PM>install-package jquery

PM>install-package jquery.mobile.rtl

بعد از دانلود فایل‌های مورد نظر خود، فولدری بنام jquery.mobile.rtl در ریشه پروژه ایجاد خواهد شد. به ترتیب فایل های rtl.jquery.mobile-1.4.0.css و rtl.jquery.mobile-1.4.0.js موجود در زیر شاخه‌های فلدر مذکور را به head و آخر body فایل index.html اضافه کنید.

<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <title>CordovaApp01</title>

    <!-- CordovaApp01 references -->
    <link href="css/index.css" rel="stylesheet" />
    <link href="jquery.mobile.rtl/css/themes/default/rtl.jquery.mobile-1.4.0.css" rel="stylesheet" />
</head>
<body>
    <div data-role="page" id="page1">
        <div data-role="header">
            <h1>اولین برنامه</h1>
        </div>
        <div data-role="content">
            <p>سلام من محتوای اولین برنامه هستم</p>
        </div>
        <div data-role="footer">
            <h1>من فوتر هستم</h1>
        </div>
    </div>
<!-- Cordova reference, this is added to your app when it's built. -->
<script src="scripts/jquery-2.1.3.min.js"></script>
    <script src="cordova.js"></script>
    <script src="scripts/platformOverrides.js"></script>
    <script src="scripts/index.js"></script>

    <script src="jquery.mobile.rtl/js/rtl.jquery.mobile-1.4.0.js"></script>
</body>
</html>
در تکه کد بالا ما یکی از ویجت‌های jQuery Mobile را استفاده کردیم و با استفاده از ویژگی data-role که برای div اصلی با page مقدار دهی شده است، یک  کانتینر (page container) برای ویجت page جی کوئری موبایل تعریف شده‌است.

نتیجه‌ی نهایی به شکل زیر خواهد بود:

در مقاله‌ی بعد به استفاده از plugin‌ها خواهیم پرداخت.

ادامه دارد...

‫۹ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۰۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
نمایش تقویم ماهیانه شمسی توسط PdfReport
در نگارش 1.6، قالب سلول جدیدی به نام MonthCalendar اضافه شده است که امکان نمایش تقویم ماهیانه شمسی و میلادی را فراهم می‌کند. در ادامه نحوه استفاده از آن‌را بررسی خواهیم کرد. کدهای کامل این مثال را از اینجا نیز می‌توانید دریافت کنید: (^)
فرض کنید اطلاعات حضور و غیاب کارمندان را به نحو زیر در اختیار دارید:
namespace PdfReportSamples.Models
{
    public class UserWorkedHours
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { set; get; }
        public int DayNumber { set; get; }
        public int Month { set; get; }
        public int Year { set; get; }
        public string Description { set; get; }
    }
}
و برای نمونه منبع داده فرضی ما نیز به صورت زیر است (تعدادی روز، به همراه ساعات کارکرد):
        private static List<UserWorkedHours> createUsersWorkedHours()
        {
            var usersWorkedHours = new List<UserWorkedHours>();
            for (int i = 1; i < 11; i++)
            {
                for (int j = 1; j < 28; j++)
                {
                    usersWorkedHours.Add(new UserWorkedHours
                    {
                        Id = i,
                        Name = "کارمند " + i,
                        Year = 1391, // سال و ماه بر اساس نوع تقویم انتخابی مشخص می‌شود
                        Month = i,
                        DayNumber = j,
                        Description = i % 2 == 0 ? "05:00" : "08:00"
                    });
                }
            }
            return usersWorkedHours;
        }
در این منبع داده فرضی، متن Description ذیل شماره روز، در تقویم ماهیانه نمایش داده خواهد شد.
سلولی که قرار است قالب MonthCalendar را نمایش دهد نیاز به شیء‌ایی از نوع PdfRpt.Calendar.CalendarData دارد که به نحو زیر تعریف شده است:
using System.Collections.Generic;

namespace PdfRpt.Calendar
{
    public class CalendarData
    {
        public int Month { set; get; }
        public int Year { set; get; }
        public IList<DayInfo> MonthDaysInfo { set; get; }
    }
}

namespace PdfRpt.Calendar
{
    public class DayInfo
    {
        public int DayNumber { set; get; }
        public int Month { set; get; }
        public int Year { set; get; }

        public string Description { set; get; }
        public bool ShowDescriptionInFooter { set; get; }
    }
}
این ساختار بر اساس اطلاعات یک ماه و روزهای آن است. متن Description در صورت false بودن ShowDescriptionInFooter ذیل شماره روز نمایش داده خواهد شد، در غیراینصورت در پایان ماه به شکل یک سطر جدید نمایش داده می‌شود. در اینجا روزهای ماه و سال بر اساس نوع تقویم معنا خواهند شد.

اکنون نیاز است تا اطلاعات منبع داده خود را به CalendarData نگاشت کنیم تا بتوان از آن در قالب سلول جدید MonthCalendar استفاده کرد. انجام اینکار با استفاده از امکانات LINQ به نحو زیر است:
        public static IList<UserMonthCalendar> CreateDataSource()
        {
            var usersWorkedHours = createUsersWorkedHours();
            // Mapping a list of normal Users WorkedHours to a list of Users + CalendarData
            return usersWorkedHours
                        .GroupBy(x => new
                        {
                            Id = x.Id,
                            Name = x.Name
                        })
                        .Select(
                                 x => new UserMonthCalendar
                                 {
                                     Id = x.Key.Id,
                                     Name = x.Key.Name,
                                     // Calendar's cell data type should be PdfRpt.Calendar.CalendarData
                                     MonthCalendarData = new CalendarData
                                     {
                                         Year = x.First().Year,
                                         Month = x.First().Month,
                                         MonthDaysInfo = x.ToList().Select(y => new DayInfo
                                         {
                                             Description = y.Description,
                                             ShowDescriptionInFooter = false,
                                             DayNumber = y.DayNumber
                                         }).ToList()
                                     }
                                 }).ToList();
        }
UserMonthCalendar، شامل ستون‌هایی است که قرار است در گزارش ما ظاهر شوند:
using PdfRpt.Calendar;

namespace PdfReportSamples.Models
{
    public class UserMonthCalendar
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { set; get; }
        // Calendar's cell data type should be CalendarData
        public CalendarData MonthCalendarData { set; get; }
    }
}
ستون اول، شماره شخص، ستون دوم شامل نام شخص و ستون سوم، شامل اطلاعات یک ماه شخص است.
برای نمایش این اطلاعات توسط PdfReport، دو ستون اول یاد شده نکته خاصی ندارند، اما نحوه تعریف ستون تقویم ماهیانه آن به صورت زیر خواهد بود:
                columns.AddColumn(column =>
                {
                    // Calendar's cell data type should be PdfRpt.Calendar.CalendarData
                    column.PropertyName<UserMonthCalendar>(x => x.MonthCalendarData);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(3);
                    column.Width(3);
                    column.HeaderCell("تقویم ماهیانه");
                    column.ColumnItemsTemplate(itemsTemplate =>
                    {
                        itemsTemplate.MonthCalendar(new CalendarAttributes
                        {
                            CalendarType = CalendarType.PersianCalendar,
                            UseLongDayNamesOfWeek = true,
                            Padding = 3,
                            DescriptionHorizontalAlignment = HorizontalAlignment.Center,
                            SplitRows = true,
                            CellsCustomizer = info =>
                            {
                                if (info.Year == 1391 && info.Month == 1 && info.DayNumber == 1)
                                {
                                    info.NumberCell.BackgroundColor = new BaseColor(System.Drawing.Color.LimeGreen);
                                    var phrase = info.NumberCell.Phrase;
                                    foreach (var chunk in phrase.Chunks)
                                        chunk.Font.Color = new BaseColor(System.Drawing.Color.Yellow);
                                }
                            }
                        });
                    });
                });
توسط CalendarAttributes می‌توان یک سری از خواص تقویم نمایش داده شده را تغییر داد. برای مثال CalendarType مشخص می‌کند که نوع تقویم شمسی است یا میلادی؛ UseLongDayNamesOfWeek برای نمایش نام روزها به صورت کامل «شنبه» یا «ش» (نام کوتاه شده آن) بکار می‌رود. SplitRows مشخص می‌کند که اگر تقویم در یک صفحه جا نشد، به صفحه بعد منتقل شود یا تا جایی که ممکن است در صفحه جاری اطلاعات آن نمایش داده شده و سپس مابقی را در صفحه بعد ترسیم کند (مقدار true آن). به علاوه توسط CellsCustomizer می‌توان فرمت کردن شرطی اطلاعات را انجام داد. برای مثال در اینجا اگر روز مورد نظر، روز اول سال 91 باشد، رنگ زمینه سلول و رنگ متن عدد آن تغییر خواهد کرد.
 

‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۰ آذر ۱۳۹۱، ساعت ۲۱:۵۷
صابر فتح الهی صابر فتح الهی
بازخوردهای پروژه‌ها
خطا در زمان استفاده از پروفایلر
با سلام
پیرو کامنت مورد نظر
این قسمت از برنامه به صورت کامل و درست کار میکند. اما زمانی که پروفایلر را فعال میکنم با این خطا مواجه می‌شوم. جهت ازمایش تنظیمات پروفایلر توی وب کانفیگ کامنت کردم و برنامه به درستی کار کرد. اینم Stack Trace برنامه
[NotSupportedException: Specified method is not supported.]
   EFCache.CachingReader.GetSchemaTable() +28
   System.Data.ProviderBase.SchemaMapping..ctor(DataAdapter adapter, DataSet dataset, DataTable datatable, DataReaderContainer dataReader, Boolean keyInfo, SchemaType schemaType, String sourceTableName, Boolean gettingData, DataColumn parentChapterColumn, Object parentChapterValue) +76
   System.Data.Common.DataAdapter.FillMappingInternal(DataSet dataset, DataTable datatable, String srcTable, DataReaderContainer dataReader, Int32 schemaCount, DataColumn parentChapterColumn, Object parentChapterValue) +94
   System.Data.Common.DataAdapter.FillMapping(DataSet dataset, DataTable datatable, String srcTable, DataReaderContainer dataReader, Int32 schemaCount, DataColumn parentChapterColumn, Object parentChapterValue) +156
   System.Data.Common.DataAdapter.FillFromReader(DataSet dataset, DataTable datatable, String srcTable, DataReaderContainer dataReader, Int32 startRecord, Int32 maxRecords, DataColumn parentChapterColumn, Object parentChapterValue) +79
   System.Data.Common.DataAdapter.Fill(DataTable[] dataTables, IDataReader dataReader, Int32 startRecord, Int32 maxRecords) +309
   System.Data.Common.LoadAdapter.FillFromReader(DataTable[] dataTables, IDataReader dataReader, Int32 startRecord, Int32 maxRecords) +19
   System.Data.DataSet.Load(IDataReader reader, LoadOption loadOption, FillErrorEventHandler errorHandler, DataTable[] tables) +157
   DNTProfiler.EntityFramework.Core.DatabaseInterceptor.ReaderExecuted(DbCommand command, DbCommandInterceptionContext`1 interceptionContext) +224
   System.Data.Entity.Infrastructure.Interception.DbCommandDispatcher.<Reader>b__e(IDbCommandInterceptor i, DbCommand t, DbCommandInterceptionContext`1 c) +13
   System.Data.Entity.Infrastructure.Interception.InternalDispatcher`1.Dispatch(TTarget target, Func`3 operation, TInterceptionContext interceptionContext, Action`3 executing, Action`3 executed) +679
   System.Data.Entity.Infrastructure.Interception.DbCommandDispatcher.Reader(DbCommand command, DbCommandInterceptionContext interceptionContext) +402
   System.Data.Entity.Internal.InterceptableDbCommand.ExecuteDbDataReader(CommandBehavior behavior) +166
   System.Data.Common.DbCommand.ExecuteReader(CommandBehavior behavior) +10
   System.Data.Entity.Core.EntityClient.Internal.EntityCommandDefinition.ExecuteStoreCommands(EntityCommand entityCommand, CommandBehavior behavior) +36

[EntityCommandExecutionException: An error occurred while executing the command definition. See the inner exception for details.]
   System.Data.Entity.Core.EntityClient.Internal.EntityCommandDefinition.ExecuteStoreCommands(EntityCommand entityCommand, CommandBehavior behavior) +103
   System.Data.Entity.Core.Objects.Internal.ObjectQueryExecutionPlan.Execute(ObjectContext context, ObjectParameterCollection parameterValues) +758
   System.Data.Entity.Core.Objects.<>c__DisplayClass7.<GetResults>b__6() +90
   System.Data.Entity.Core.Objects.ObjectContext.ExecuteInTransaction(Func`1 func, IDbExecutionStrategy executionStrategy, Boolean startLocalTransaction, Boolean releaseConnectionOnSuccess) +288
   System.Data.Entity.Core.Objects.<>c__DisplayClass7.<GetResults>b__5() +154
   System.Data.Entity.SqlServer.DefaultSqlExecutionStrategy.Execute(Func`1 operation) +190
   System.Data.Entity.Core.Objects.ObjectQuery`1.GetResults(Nullable`1 forMergeOption) +283
   System.Data.Entity.Core.Objects.ObjectQuery`1.Execute(MergeOption mergeOption) +31
   System.Data.Entity.Core.Objects.DataClasses.EntityReference`1.Load(MergeOption mergeOption) +139
   System.Data.Entity.Core.Objects.DataClasses.RelatedEnd.DeferredLoad() +350
   System.Data.Entity.Core.Objects.Internal.LazyLoadBehavior.LoadProperty(TItem propertyValue, String relationshipName, String targetRoleName, Boolean mustBeNull, Object wrapperObject) +85
   System.Data.Entity.Core.Objects.Internal.<>c__DisplayClass7`2.<GetInterceptorDelegate>b__2(TProxy proxy, TItem item) +105
   System.Data.Entity.DynamicProxies.UserRole_BBC6827DA8A54908B2FEB0549B390716893C3DEEF1E93323EDC9D94ABC0097E1.get_Role() +33
   SmartMarket.Services.Members.<>c.<IsInRole>b__9_0(UserRole x) in D:\Bazar\IEM\Dev\Libraries\TikaSoft.SmartMarket.Services\Members\UserExtentions.cs:252
   System.Linq.WhereSelectEnumerableIterator`2.MoveNext() +164
   System.Linq.<DistinctIterator>d__63`1.MoveNext() +220
   System.Linq.WhereEnumerableIterator`1.MoveNext() +77
   System.Linq.Enumerable.FirstOrDefault(IEnumerable`1 source, Func`2 predicate) +94
   SmartMarket.Services.Members.UserExtentions.IsInRole(User user, String roleSystemName, Boolean onlyActiveRoles) in D:\Bazar\IEM\Dev\Libraries\TikaSoft.SmartMarket.Services\Members\UserExtentions.cs:252
   SmartMarket.Services.Members.UserExtentions.IsRegistered(User user, Boolean onlyActiveRoles) in D:\Bazar\IEM\Dev\Libraries\TikaSoft.SmartMarket.Services\Members\UserExtentions.cs:277
   SmartMarket.Services.Authentication.FormsAuthenticationService.GetAuthenticatedUser() in D:\Bazar\IEM\Dev\Libraries\TikaSoft.SmartMarket.Services\Authentication\FormsAuthenticationService.cs:66
   SmartMarket.Web.Framework.WebWorkContext.get_CurrentUser() in D:\Bazar\IEM\Dev\Presentation\TikaSoft.SmartMarket.Web.Framework\WebWorkContext.cs:167
   SmartMarket.Web.Framework.Controllers.SmartController.LogException(Exception exc) in D:\Bazar\IEM\Dev\Presentation\TikaSoft.SmartMarket.Web.Framework\Controllers\SmartController.cs:221
   SmartMarket.Web.Framework.Controllers.SmartController.OnException(ExceptionContext filterContext) in D:\Bazar\IEM\Dev\Presentation\TikaSoft.SmartMarket.Web.Framework\Controllers\SmartController.cs:132
   System.Web.Mvc.Controller.System.Web.Mvc.IExceptionFilter.OnException(ExceptionContext filterContext) +10
   System.Web.Mvc.ControllerActionInvoker.InvokeExceptionFilters(ControllerContext controllerContext, IList`1 filters, Exception exception) +109
   System.Web.Mvc.Async.<>c__DisplayClass21.<BeginInvokeAction>b__19(AsyncCallback asyncCallback, Object asyncState) +721
   System.Web.Mvc.Async.WrappedAsyncResult`1.CallBeginDelegate(AsyncCallback callback, Object callbackState) +14
   System.Web.Mvc.Async.WrappedAsyncResultBase`1.Begin(AsyncCallback callback, Object state, Int32 timeout) +128
   System.Web.Mvc.Async.AsyncControllerActionInvoker.BeginInvokeAction(ControllerContext controllerContext, String actionName, AsyncCallback callback, Object state) +343
   System.Web.Mvc.Controller.<BeginExecuteCore>b__1c(AsyncCallback asyncCallback, Object asyncState, ExecuteCoreState innerState) +25
   System.Web.Mvc.Async.WrappedAsyncVoid`1.CallBeginDelegate(AsyncCallback callback, Object callbackState) +30
   System.Web.Mvc.Async.WrappedAsyncResultBase`1.Begin(AsyncCallback callback, Object state, Int32 timeout) +128
   System.Web.Mvc.Controller.BeginExecuteCore(AsyncCallback callback, Object state) +465
   System.Web.Mvc.Controller.<BeginExecute>b__14(AsyncCallback asyncCallback, Object callbackState, Controller controller) +18
   System.Web.Mvc.Async.WrappedAsyncVoid`1.CallBeginDelegate(AsyncCallback callback, Object callbackState) +20
   System.Web.Mvc.Async.WrappedAsyncResultBase`1.Begin(AsyncCallback callback, Object state, Int32 timeout) +128
   System.Web.Mvc.Controller.BeginExecute(RequestContext requestContext, AsyncCallback callback, Object state) +374
   System.Web.Mvc.Controller.System.Web.Mvc.Async.IAsyncController.BeginExecute(RequestContext requestContext, AsyncCallback callback, Object state) +16
   System.Web.Mvc.MvcHandler.<BeginProcessRequest>b__4(AsyncCallback asyncCallback, Object asyncState, ProcessRequestState innerState) +52
   System.Web.Mvc.Async.WrappedAsyncVoid`1.CallBeginDelegate(AsyncCallback callback, Object callbackState) +30
   System.Web.Mvc.Async.WrappedAsyncResultBase`1.Begin(AsyncCallback callback, Object state, Int32 timeout) +128
   System.Web.Mvc.MvcHandler.BeginProcessRequest(HttpContextBase httpContext, AsyncCallback callback, Object state) +384
   System.Web.Mvc.MvcHandler.BeginProcessRequest(HttpContext httpContext, AsyncCallback callback, Object state) +48
   System.Web.Mvc.MvcHandler.System.Web.IHttpAsyncHandler.BeginProcessRequest(HttpContext context, AsyncCallback cb, Object extraData) +16
   System.Web.CallHandlerExecutionStep.System.Web.HttpApplication.IExecutionStep.Execute() +443
   System.Web.HttpApplication.ExecuteStep(IExecutionStep step, Boolean& completedSynchronously) +157



‫۸ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۸ مرداد ۱۳۹۵، ساعت ۰۵:۲۳
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
EF Code First #13

استفاده مستقیم از عبارات SQL در EF Code first

طراحی اکثر ORMهای موجود به نحوی است که برنامه نهایی شما را مستقل از بانک اطلاعاتی کنند و این پروایدر نهایی است که معادل‌های صحیح بسیاری از توابع توکار بانک اطلاعاتی مورد استفاده را در اختیار EF قرار می‌دهد. برای مثال در یک بانک اطلاعاتی تابعی به نام substr تعریف شده، در بانک اطلاعاتی دیگری همین تابع substring نام دارد. اگر برنامه را به کمک کوئری‌های LINQ تهیه کنیم، نهایتا پروایدر نهایی مخصوص بانک اطلاعاتی مورد استفاده است که این معادل‌ها را در اختیار EF قرار می‌دهد و برنامه بدون مشکل کار خواهد کرد. اما یک سری از موارد شاید معادلی در سایر بانک‌های اطلاعاتی نداشته باشند؛ برای مثال رویه‌های ذخیره شده یا توابع تعریف شده توسط کاربر. امکان استفاده از یک چنین توانایی‌هایی نیز با اجرای مستقیم عبارات SQL در EF Code first پیش بینی شده و بدیهی است در این حالت برنامه به یک بانک اطلاعاتی خاص گره خواهد خورد؛ همچنین مزیت استفاده از کوئری‌های Strongly typed تحت نظر کامپایلر را نیز از دست خواهیم داد. به علاوه باید به یک سری مسایل امنیتی نیز دقت داشت که در ادامه بررسی خواهند شد.


کلاس‌های مدل مثال جاری

در مثال جاری قصد داریم نحوه استفاده از رویه‌های ذخیره شده و توابع تعریف شده توسط کاربر مخصوص SQL Server را بررسی کنیم. در اینجا کلاس‌های پزشک و بیماران او، کلاس‌های مدل برنامه را تشکیل می‌دهند:

using System.Collections.Generic;

namespace EF_Sample08.DomainClasses
{
    public class Doctor
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { set; get; }

        public virtual ICollection<Patient> Patients { set; get; }
    }
}

namespace EF_Sample08.DomainClasses
{
    public class Patient
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { set; get; }

        public virtual Doctor Doctor { set; get; }
    }
}

کلاس Context برنامه به نحو زیر تعریف شده:

using System.Data.Entity;
using EF_Sample08.DomainClasses;

namespace EF_Sample08.DataLayer.Context
{
    public class Sample08Context : DbContext
    {
        public DbSet<Doctor> Doctors { set; get; }
        public DbSet<Patient> Patients { set; get; }
    }
}

و اینبار کلاس DbMigrationsConfiguration تعریف شده اندکی با مثال‌های قبلی متفاوت است:

using System.Data.Entity.Migrations;
using EF_Sample08.DomainClasses;
using System.Collections.Generic;

namespace EF_Sample08.DataLayer.Context
{
    public class Configuration : DbMigrationsConfiguration<Sample08Context>
    {
        public Configuration()
        {
            AutomaticMigrationsEnabled = true;
            AutomaticMigrationDataLossAllowed = true;
        }

        protected override void Seed(Sample08Context context)
        {
            addData(context);
            addSP(context);
            addFn(context);
            base.Seed(context);
        }

        private static void addData(Sample08Context context)
        {
            var patient1 = new Patient { Name = "p1" };
            var patient2 = new Patient { Name = "p2" };
            var doctor1 = new Doctor { Name = "doc1", Patients = new List<Patient> { patient1, patient2 } };
            context.Doctors.Add(doctor1);
        }

        private static void addFn(Sample08Context context)
        {
            context.Database.ExecuteSqlCommand(
                @"IF  EXISTS (SELECT * FROM sys.objects WHERE object_id = OBJECT_ID(N'[dbo].[FindDoctorPatientsCount]') 
                   AND type in (N'FN', N'IF', N'TF', N'FS', N'FT'))
                      DROP FUNCTION [dbo].[FindDoctorPatientsCount]");
            context.Database.ExecuteSqlCommand(
                @"CREATE FUNCTION FindDoctorPatientsCount(@Doctor_Id INT)
                    RETURNS INT
                    BEGIN
                     RETURN 
                     (
                         SELECT COUNT(*)
                         FROM   Patients
                         WHERE  Doctor_Id = @Doctor_Id
                     );
                    END");
        }

        private static void addSP(Sample08Context context)
        {
            context.Database.ExecuteSqlCommand(
                @"IF  EXISTS (SELECT * FROM sys.objects WHERE object_id = OBJECT_ID(N'[dbo].[FindDoctorsStartWith]')
                  AND type in (N'P', N'PC'))
                       DROP PROCEDURE [dbo].[FindDoctorsStartWith]
                 ");
            context.Database.ExecuteSqlCommand(
                @"CREATE PROCEDURE FindDoctorsStartWith(@name NVARCHAR(400))
                  AS
                 SELECT *
                 FROM   Doctors
                 WHERE  [Name] LIKE @name + '%'");
        }
    }
}

در اینجا از متد Seed علاوه بر مقدار دهی اولیه جداول، برای تعریف یک رویه ذخیره شده به نام FindDoctorsStartWith و یک تابع سفارشی به نام FindDoctorPatientsCount نیز استفاده شده است. متد context.Database.ExecuteSqlCommand مستقیما یک عبارت SQL را بر روی بانک اطلاعاتی اجرا می‌کند.

در ادامه کدهای کامل برنامه نهایی را ملاحظه می‌کنید:
using System;
using System.Data;
using System.Data.Entity;
using System.Data.Objects.SqlClient;
using System.Data.SqlClient;
using System.Linq;
using EF_Sample08.DataLayer.Context;
using EF_Sample08.DomainClasses;

namespace EF_Sample08
{
    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            Database.SetInitializer(new MigrateDatabaseToLatestVersion<Sample08Context, Configuration>());

            using (var db = new Sample08Context())
            {
                runSp(db);
                runFn(db);
                usingSqlFunctions(db);
            }
        }

        private static void usingSqlFunctions(Sample08Context db)
        {
            var doctorsWithNumericNameList = db.Doctors.Where(x => SqlFunctions.IsNumeric(x.Name) == 1).ToList();
            if (doctorsWithNumericNameList.Any())
            {
                //do something
            }
        }

        private static void runFn(Sample08Context db)
        {
            var doctorIdParameter = new SqlParameter
            {
                ParameterName = "@doctor_id",
                Value = 1,
                SqlDbType = SqlDbType.Int
            };
            var patientsCount = db.Database.SqlQuery<int>("select dbo.FindDoctorPatientsCount(@doctor_id)", doctorIdParameter).FirstOrDefault();
            Console.WriteLine(patientsCount);
        }

        private static void runSp(Sample08Context db)
        {
            var nameParameter = new SqlParameter
            {
                ParameterName = "@name",
                Value = "doc",
                Direction = ParameterDirection.Input,
                SqlDbType = SqlDbType.NVarChar
            };
            var doctors = db.Database.SqlQuery<Doctor>("exec FindDoctorsStartWith @name", nameParameter).ToList();
            if (doctors.Any())
            {
                foreach (var item in doctors)
                {
                    Console.WriteLine(item.Name);
                }
            }
        }
    }
}

توضیحات

همانطور که ملاحظه می‌کنید، برای اجرای مستقیم یک عبارت SQL صرفنظر از اینکه یک رویه ذخیره شده است یا یک تابع و یا یک کوئری معمولی، باید از متد db.Database.SqlQuery استفاده کرد. خروجی این متد از نوع IEnumerable است و این توانایی را دارد که رکوردهای بازگشت داده شده از بانک اطلاعاتی را به خواص یک کلاس به صورت خودکار نگاشت کند.
پارامتر اول متد db.Database.SqlQuery، عبارت SQL مورد نظر است. پارامتر دوم آن باید توسط وهله‌هایی از کلاس SqlParameter مقدار دهی شود. به کمک SqlParameter نام پارامتر مورد استفاده، مقدار و نوع آن مشخص می‌گردد. همچنین Direction آن نیز برای استفاده از رویه‌های ذخیره شده ویژه‌ای که دارای پارامتری از نوع out هستند درنظر گرفته شده است.

چند نکته

- در متد runSp فوق، متد الحاقی ToList را حذف کرده و برنامه را اجرا کنید. بلافاصله پیغام خطای «The SqlParameter is already contained by another SqlParameterCollection.» ظاهر خواهد شد. علت هم این است که با بکارگیری متد ToList، تمام عملیات یکبار انجام شده و نتیجه بازگشت داده می‌شود اما اگر به صورت مستقیم از خروجی IEnumerable آن استفاده کنیم، در حلقه foreach تعریف شده، ممکن است این فراخوانی چندبار انجام شود. به همین جهت ذکر متد ToList در اینجا ضروری است.

- عنوان شد که در اینجا باید به مسایل امنیتی دقت داشت. بدیهی است امکان نوشتن یک چنین کوئری‌هایی نیز وجود دارد:

db.Database.SqlQuery<Doctor>("exec FindDoctorsStartWith "+ txtName.Text, nameParameter).ToList()

در این حالت به ظاهر مشغول به استفاده از رویه‌های ذخیره شده‌ای هستیم که عنوان می‌شود در برابر حملات تزریق SQL در امان هستند، اما چون در کدهای ما به نحو ناصحیحی با جمع زدن رشته‌ها مقدار دهی شده است، برنامه و بانک اطلاعاتی دیگر در امان نخواهند بود. بنابراین در این حالت استفاده از پارامترها را نباید فراموش کرد.
زمانیکه از کوئری‌های LINQ استفاده می‌شود تمام این مسایل توسط EF مدیریت خواهد شد. اما اگر قصد دارید مستقیما عبارات SQL را فراخوانی کنید، تامین امنیت برنامه به عهده خودتان خواهد بود.

- در متد usingSqlFunctions از SqlFunctions.IsNumeric استفاده شده است. این مورد مختص به SQL Server است و امکان استفاده از توابع توکار ویژه SQL Server را در کوئری‌های LINQ برنامه فراهم می‌سازد. برای مثال متدالحاقی از پیش تعریف شده‌ای به نام IsNumeric به صورت مستقیم در دسترس نیست، اما به کمک کلاس SqlFunctions این تابع و بسیاری از توابع دیگر توکار SQL Server قابل استفاده خواهند بود.
اگر علاقمند هستید که لیست این توابع را مشاهده کنید، در ویژوال استودیو بر روی SqlFunctions کلیک راست کرده و گزینه Go to definition را انتخاب کنید.


‫۱۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۳۶
حسین حقیقیان حسین حقیقیان
مطالب
اعمال SEO بر روی AngularJS
در این بخش قصد داریم سئو را بر روی یک برنامه‌ی نوشته شده با آنگلولار و Asp.net Mvc اعمال نماییم. انگولار جی‌اس، صفحات را با  استفاده از جاوااسکریپت رندر میکند، ولی اکثر کرالر‌ها نمیتوانند جاوااسکریپت را اجرا کنند و موقع اجرای صفحات سایت ما  فقط یک div خالی را میبینند.
کاری که سرویس Prerender یا فیلتر سفارشی AjaxCrawlable برای ما انجام میدهد، درخواست‌هایی را که از طرف کرالرها آمده‌است را شناسایی میکند و مانند یک مرورگر، با استفاده از phantomjs آنرا اجرا میکند و نتیجه‌ی کامل صفحات ما را به صورت اچ تی ام ال استاتیک برمی‌گرداند.
فانتوم جی اس، موتور اختصاصی برای شبیه سازی مرورگر مبتنی بر Webkit می‌باشد. فانتوم جی اس را میتوانید بر روی ویندوز، لینوکس و مک نصب نمایید. فانتوم جی اس یک Console در اختیار برنامه نویس قرار می‌دهد که می‌توان توسط آن، برنامه‌های جاوااسکریپت را اجرا نمود. همچنین فانتوم جی اس میتواند اسکرین شاتی را نیز از محتوای وب سایت ما فراهم نماید.
 برای اینکه صفحات انگولار جی اس،ایندکس شوند سه مرحله وجود دارند:
1- به کرالر اطلاع دهیم که رندر کردن سایت، توسط جاوااسکریپت انجام میگردد؛ با اضافه کردن متاتگ زیر در اچ تی ام ال سایت (البته در حالت استفاده HTML5 push state ) :
<meta name="fragment" content="!">
<base href="/">
2- بعد از اضافه کردن متاتگ بالا، کرالر درخواست‌های خود را به صورت زیر به سایت ما ارسال میکند:
http://www.example.com/?_escaped_fragment_=
ما در این مثال از  HTML5 push state  استفاده میکنیم. بنابراین لینکی مانند http://www.example.com/user/123 توسط کرالر به صورت زیر دیده میشود:  
http://www.example.com/user/123?_escaped_fragment_=
3- اچ تی ام ال کاملا رندر شده توسط سایت ما به کرالر ارسال گردد.
برای رندر کردن  اچ تی ام ال صفحات، چندین روش وجود دارد:
روش اول: میتوانیم از سرویس‌های آماده‌ای همچون Prerender.io   استفاده کنیم که سرویسهایی را برای زبانهای مختلف ارائه کرده‌اند. باتوجه به توضیحات نمونه استفاده از آن در Asp.Net Mvc کافیست در سایت Prerender.io  ثبت نام کرده، Token را دریافت کنیم و در کانفیگ برنامه قرار دهیم و در کلاس PreStart قطعه کد زیر را قرار دهیم:
DynamicModuleUtility.RegisterModule(typeof(Prerender.io.PrerenderModule));
مثال استفاده از Prerender.io را میتوانید از این آدرس Simple_Demo_Prerender.zip دانلود نمایید.
 
یکی از ابزارهای مناسب تست کردن اینکه صفحات توسط کرالر ایندکس میشوند یا خیر، برنامه screamingfrog میباشد.
در پنل Ajax آن، صفحات ایندکس شده ما نمایش داده میشوند. لینکی مشابه زیر را در مرورگر اجرا کرده، با ViewPage Source کردن آن میتوانید نتیجه اچ تی ام ال کاملا رندر شده را مشاهده نمایید. 
http://www.example.com/user/123?_escaped_fragment_=
نسخه رایگان سرویس Prerender.io تا 250 صفحه را پوشش میدهد.

روش دوم: فیلتر سفارشی AjaxCrawlable. در اولین قدم نیاز به نصب فانتوم جی اس داریم: 
<package id="PhantomJS" version="1.9.2" targetFramework="net452" />
<package id="phantomjs.exe" version="1.9.2.1" targetFramework="net452" />
فایل phantomjs.exe را از پوشه packages\PhantomJS.1.9.2\tools\phantomjs\phantomjs.exe یافته و در پوشه bin برنامه قرار دهید. با Attribute زیر هر درخواستی که توسط کرالر ارسال گردد به اکشن returnHTML منتقل میگردد.
برای اینکه خطای معروف A potentially dangerous Request.Form value was detected from the client را دریافت نکنیم، کافیست قسمتهایی از آدرس را که شامل کاراکترهای خاصی مانند :// میباشند، از url حذف کنیم و در اکشن returnHtml قسمتهای حذف شده را  به url  اضافه نماییم.
کرالرها  با مشاهده تگ fragment، تمام لینکها را به همراه کوئری استرینگ _escaped_fragment_  میفرستند، که ما در سرور باید آنرا  با رشته خالی جایگزین نماییم. 
 public class AjaxCrawlableAttribute : System.Web.Mvc.ActionFilterAttribute
    {
        private const string Fragment = "_escaped_fragment_";
        public override void OnActionExecuting(ActionExecutingContext filterContext)
        {
            var request = filterContext.RequestContext.HttpContext.Request;
            var url = request.Url.ToString();
            if (request.QueryString[Fragment] != null && !url.Contains("HtmlSnapshot/returnHTML"))
            {
                url = url.Replace("?_escaped_fragment_=", string.Empty).Replace(request.Url.Scheme + "://", string.Empty);
                url = url.Split(':')[1];
                filterContext.Result = new RedirectToRouteResult(
                   new RouteValueDictionary { { "controller", "HtmlSnapshot" }, { "action", "returnHTML" }, { "url", url } });
            }
            return;
        }
    }
Route‌های پیشفرض را با کدهای زیر جایگزین میکنیم:
public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
        {
            routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");

            routes.MapRoute(
             name: "HtmlSnapshot",
             url: "HtmlSnapshot/returnHTML/{*url}",
             defaults: new { controller = "HtmlSnapshot", action = "returnHTML", url = UrlParameter.Optional });

            routes.MapRoute(
            name: "SPA",
            url: "{*catchall}",
            defaults: new { controller = "Home", action = "Index" })
        }
 اضافه کردن این فیلتر به فیلترهای Asp.net Mvc 
 public class FilterConfig
    {
        public static void RegisterGlobalFilters(GlobalFilterCollection filters)
        {
            filters.Add(new AjaxCrawlableAttribute());
        }
    }
ایجاد کنترلر HtmlSnapshot و متد returnHTML :
Url را به عنوان آرگومان به تابع page.open فایل جاوااسکریپتی فانتوم میدهیم و بعد از اجرای کامل، خروجی را درViewData قرار میدهیم  
public ActionResult returnHTML(string url)
        {
            var prefix = HttpContext.Request.Url.Scheme + "://" + HttpContext.Request.Url.Host+":";
            url = prefix+url;
            string appRoot = Path.GetDirectoryName(AppDomain.CurrentDomain.BaseDirectory);
            var startInfo = new ProcessStartInfo
            {
                Arguments = string.Format("{0} {1}", Path.Combine(appRoot, "Scripts\\seo.js"), url),
                FileName = Path.Combine(appRoot, "bin\\phantomjs.exe"),
                UseShellExecute = false,
                CreateNoWindow = true,
                RedirectStandardOutput = true,
                RedirectStandardError = true,
                RedirectStandardInput = true,
                StandardOutputEncoding = System.Text.Encoding.UTF8
            };
            var p = new Process();
            p.StartInfo = startInfo;
            p.Start();
            string output1 = p.StandardOutput.ReadToEnd();
            p.WaitForExit();
            ViewData["result"] = output1.Replace("<!-- ngView:  -->", "").Replace("ng-view=\"\"", "");
            return View();
        }
در فایل renderHtml.cshtml
@{ 
    Layout = null;
}
@Html.Raw(ViewBag.result)
ایجاد فایل seo.js  در پوشه Scripts سایت :
در این بخش webpage  را ایجاد میکنیم و آدرس صفحه را از[system.args[1  دریافت کرده و عملیات کپچر کردن را آغاز میکنیم و بعد از تکمیل اطلاعات در سرور، کد زیر اجرا میشود:
console.log(page.content)

var page = require('webpage').create();
var system = require('system');

var lastReceived = new Date().getTime();
var requestCount = 0;
var responseCount = 0;
var requestIds = [];
var startTime = new Date().getTime();;
page.onResourceReceived = function (response) {
    if (requestIds.indexOf(response.id) !== -1) {
        lastReceived = new Date().getTime();
        responseCount++;
        requestIds[requestIds.indexOf(response.id)] = null;
    }
};
page.onResourceRequested = function (request) {
    if (requestIds.indexOf(request.id) === -1) {
        requestIds.push(request.id);
        requestCount++;
    }
};

function checkLoaded() {
    return page.evaluate(function () {
        return document.all["compositionComplete"];
    }) != null;
}
// Open the page
page.open(system.args[1], function () {

});

var checkComplete = function () {
    // We don't allow it to take longer than 5 seconds but
    // don't return until all requests are finished
    if ((new Date().getTime() - lastReceived > 300 && requestCount === responseCount) || new Date().getTime() - startTime > 10000 || checkLoaded()) {
        clearInterval(checkCompleteInterval);
        console.log(page.content);
        phantom.exit();
    }
}
// Let us check to see if the page is finished rendering
var checkCompleteInterval = setInterval(checkComplete, 300);
صفحه Layout.Cshtml
<!DOCTYPE html>
<html ng-app="appOne">
<head>
    <meta name="fragment" content="!">
    <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8" />
    <meta charset="utf-8" />
    <link href="~/favicon.ico" rel="shortcut icon" type="image/x-icon" />
    <meta name="viewport" content="width=device-width" />
    <base href="/">
    @Styles.Render("~/Content/css")
    @Scripts.Render("~/bundles/modernizr")
    <script src="~/Scripts/angular/angular.js"></script>
    <script src="~/Scripts/angular/angular-route.js"></script>
    <script src="~/Scripts/angular/angular-animate.js"></script>
    <script>
        angular.module('appOne', ['ngRoute'], function ($routeProvider, $locationProvider) {
            $routeProvider.when('/one', {
                template: "<div>one</div>", controller: function ($scope) {
                }
            })
            .when('/two', {
                template: "<div>two</div>", controller: function ($scope) {
                }
            }).when('/', {
                template: "<div>home</div>", controller: function ($scope) {
                }
            });
            $locationProvider.html5Mode({
                enabled: true
            });
        });
    </script>
</head>
<body>
    <div id="body">
        <section ng-view></section>
        @RenderBody()
    </div>
    <div id="footer">
        <ul class='xoxo blogroll'>
            <li><a href="one">one</a></li>
            <li><a href="two">two</a></li>
        </ul>
    </div>
</body>
</html>

چند نکته تکمیلی:
* فانتوم جی اس قادر به اجرای لینکهای فارسی (utf-8) نمیباشد.
 * اگر خطای syntax error را دریافت کردید ممکن است پروژه شما در مسیری طولانی در روی هارد دیسک قرار داشته باشد.
‫۸ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۲۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
صفحه بندی، مرتب سازی و جستجوی پویای اطلاعات به کمک Kendo UI Grid
پس از آشنایی مقدماتی با Kendo UI DataSource، اکنون می‌خواهیم از آن جهت صفحه بندی، مرتب سازی و جستجوی پویای سمت سرور استفاده کنیم. در مثال قبلی، هر چند صفحه بندی فعال بود، اما پس از دریافت تمام اطلاعات، این اعمال در سمت کاربر انجام و مدیریت می‌شد.



مدل برنامه

در اینجا قصد داریم لیستی را با ساختار کلاس Product در اختیار Kendo UI گرید قرار دهیم:
namespace KendoUI03.Models
{
    public class Product
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { set; get; }
        public decimal Price { set; get; }
        public bool IsAvailable { set; get; }
    }
}


پیشنیاز تامین داده مخصوص Kendo UI Grid

برای ارائه اطلاعات مخصوص Kendo UI Grid، ابتدا باید درنظر داشت که این گرید، درخواست‌های صفحه بندی خود را با فرمت ذیل ارسال می‌کند. همانطور که مشاهده می‌کنید، صرفا یک کوئری استرینگ با فرمت JSON را دریافت خواهیم کرد:
 /api/products?{"take":10,"skip":0,"page":1,"pageSize":10,"sort":[{"field":"Id","dir":"desc"}]}
سپس این گرید نیاز به سه فیلد، در خروجی JSON نهایی خواهد داشت:
{
"Data":
[
{"Id":1500,"Name":"نام 1500","Price":2499.0,"IsAvailable":false},
{"Id":1499,"Name":"نام 1499","Price":2498.0,"IsAvailable":true}
],
"Total":1500,
"Aggregates":null
}
فیلد Data که رکوردهای گرید را تامین می‌کنند. فیلد Total که بیانگر تعداد کل رکوردها است و Aggregates که برای گروه بندی بکار می‌رود.

می‌توان برای تمام این‌ها، کلاس و Parser تهیه کرد و یا ... پروژه‌ی سورس بازی به نام  Kendo.DynamicLinq نیز چنین کاری را میسر می‌سازد که در ادامه از آن استفاده خواهیم کرد. برای نصب آن تنها کافی است دستور ذیل را صادر کنید:
 PM> Install-Package Kendo.DynamicLinq
Kendo.DynamicLinq به صورت خودکار System.Linq.Dynamic را نیز نصب می‌کند که از آن جهت صفحه بندی پویا استفاده خواهد شد.


تامین کننده‌ی داده سمت سرور

همانند مطلب کار با Kendo UI DataSource ، یک ASP.NET Web API Controller جدید را به پروژه اضافه کنید و همچنین مسیریابی‌های مخصوص آن‌را به فایل global.asax.cs نیز اضافه نمائید.
using System.Linq;
using System.Net.Http;
using System.Web.Http;
using Kendo.DynamicLinq;
using KendoUI03.Models;
using Newtonsoft.Json;

namespace KendoUI03.Controllers
{
    public class ProductsController : ApiController
    {
        public DataSourceResult Get(HttpRequestMessage requestMessage)
        {
            var request = JsonConvert.DeserializeObject<DataSourceRequest>(
                requestMessage.RequestUri.ParseQueryString().GetKey(0)
            );

            var list = ProductDataSource.LatestProducts;
            return list.AsQueryable()
                       .ToDataSourceResult(request.Take, request.Skip, request.Sort, request.Filter);
        }
    }
}
تمام کدهای این کنترلر همین چند سطر فوق هستند. با توجه به ساختار کوئری استرینگی که در ابتدای بحث عنوان شد، نیاز است آن‌را توسط کتابخانه‌ی JSON.NET تبدیل به یک نمونه از DataSourceRequest نمائیم. این کلاس در Kendo.DynamicLinq تعریف شده‌است و حاوی اطلاعاتی مانند take و skip کوئری LINQ نهایی است.
ProductDataSource.LatestProducts صرفا یک لیست جنریک تهیه شده از کلاس Product است. در نهایت با استفاده از متد الحاقی جدید ToDataSourceResult، به صورت خودکار مباحث صفحه بندی سمت سرور به همراه مرتب سازی اطلاعات، صورت گرفته و اطلاعات نهایی با فرمت DataSourceResult بازگشت داده می‌شود. DataSourceResult نیز در Kendo.DynamicLinq تعریف شده و سه فیلد یاد شده‌ی Data، Total و Aggregates را تولید می‌کند.

تا اینجا کارهای سمت سرور این مثال به پایان می‌رسد.


تهیه View نمایش اطلاعات ارسالی از سمت سرور

اعمال مباحث بومی سازی 
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <meta http-equiv="Content-Language" content="fa" />
    <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8" />

    <title>Kendo UI: Implemeting the Grid</title>

    <link href="styles/kendo.common.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
    <!--شیوه نامه‌ی مخصوص راست به چپ سازی-->
    <link href="styles/kendo.rtl.min.css" rel="stylesheet" />
    <link href="styles/kendo.default.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
    <script src="js/jquery.min.js" type="text/javascript"></script>
    <script src="js/kendo.all.min.js" type="text/javascript"></script>

    <!--محل سفارشی سازی پیام‌ها و مسایل بومی-->
    <script src="js/cultures/kendo.culture.fa-IR.js" type="text/javascript"></script>
    <script src="js/cultures/kendo.culture.fa.js" type="text/javascript"></script>
    <script src="js/messages/kendo.messages.en-US.js" type="text/javascript"></script>

    <style type="text/css">
        body {
            font-family: tahoma;
            font-size: 9pt;
        }
    </style>

    <script type="text/javascript">
        // جهت استفاده از فایل: kendo.culture.fa-IR.js
        kendo.culture("fa-IR");
    </script>
</head>
- در اینجا چند فایل js و css جدید اضافه شده‌اند. فایل kendo.rtl.min.css جهت تامین مباحث RTL توکار Kendo UI کاربرد دارد.
- سپس سه فایل kendo.culture.fa-IR.js، kendo.culture.fa.js و kendo.messages.en-US.js نیز اضافه شده‌اند. فایل‌های fa و fa-Ir آن هر چند به ظاهر برای ایران طراحی شده‌اند، اما نام ماه‌های موجود در آن عربی است که نیاز به ویرایش دارد. به همین جهت به سورس این فایل‌ها، جهت ویرایش نهایی نیاز خواهد بود که در پوشه‌ی src\js\cultures مجموعه‌ی اصلی Kendo UI موجود هستند (ر.ک. فایل پیوست).
- فایل kendo.messages.en-US.js حاوی تمام پیام‌های مرتبط با Kendo UI است. برای مثال«رکوردهای 10 تا 15 از 1000 ردیف» را در اینجا می‌توانید به فارسی ترجمه کنید.
- متد kendo.culture کار مشخص سازی فرهنگ بومی برنامه را به عهده دارد. برای مثال در اینجا به fa-IR تنظیم شده‌است. این مورد سبب خواهد شد تا از فایل kendo.culture.fa-IR.js استفاده گردد. اگر مقدار آن‌را به fa تنظیم کنید، از فایل kendo.culture.fa.js کمک گرفته خواهد شد.

راست به چپ سازی گرید
تنها کاری که برای راست به چپ سازی Kendo UI Grid باید صورت گیرد، محصور سازی div آن در یک div با کلاس مساوی k-rtl است:
    <div class="k-rtl">
        <div id="report-grid"></div>
    </div>
k-rtl و تنظیمات آن در فایل kendo.rtl.min.css قرار دارند که در ابتدای head صفحه تعریف شده‌است.

تامین داده و نمایش گرید

در ادامه کدهای کامل DataSource و Kendo UI Grid را ملاحظه می‌کنید:
    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            var productsDataSource = new kendo.data.DataSource({
                transport: {
                    read: {
                        url: "api/products",
                        dataType: "json",
                        contentType: 'application/json; charset=utf-8',
                        type: 'GET'
                    },
                    parameterMap: function (options) {
                        return kendo.stringify(options);
                    }
                },
                schema: {
                    data: "Data",
                    total: "Total",
                    model: {
                        fields: {
                            "Id": { type: "number" }, //تعیین نوع فیلد برای جستجوی پویا مهم است
                            "Name": { type: "string" },
                            "IsAvailable": { type: "boolean" },
                            "Price": { type: "number" }
                        }
                    }
                },
                error: function (e) {
                    alert(e.errorThrown);
                },
                pageSize: 10,
                sort: { field: "Id", dir: "desc" },
                serverPaging: true,
                serverFiltering: true,
                serverSorting: true
            });

            $("#report-grid").kendoGrid({
                dataSource: productsDataSource,
                autoBind: true,
                scrollable: false,
                pageable: true,
                sortable: true,
                filterable: true,
                reorderable: true,
                columnMenu: true,
                columns: [
                    { field: "Id", title: "شماره", width: "130px" },
                    { field: "Name", title: "نام محصول" },
                    {
                        field: "IsAvailable", title: "موجود است",
                        template: '<input type="checkbox" #= IsAvailable ? checked="checked" : "" # disabled="disabled" ></input>'
                    },
                    { field: "Price", title: "قیمت", format: "{0:c}" }
                ]
            });
        });
    </script>
- با تعاریف مقدماتی Kendo UI DataSource پیشتر آشنا شده‌ایم و قسمت read آن جهت دریافت اطلاعات از سمت سرور کاربرد دارد.
- در اینجا ذکر contentType الزامی است. زیرا ASP.NET Web API بر این اساس است که تصمیم می‌گیرد، خروجی را به صورت JSON ارائه دهد یا XML.
- با استفاده از parameterMap، سبب خواهیم شد تا پارامترهای ارسالی به سرور، با فرمت صحیحی تبدیل به JSON شده و بدون مشکل به سرور ارسال گردند.
- در قسمت schema باید نام فیلدهای موجود در DataSourceResult دقیقا مشخص شوند تا گرید بداند که data را باید از چه فیلدی استخراج کند و تعداد کل ردیف‌ها در کدام فیلد قرار گرفته‌است.
- نحوه‌ی تعریف model را نیز در اینجا ملاحظه می‌کنید. ذکر نوع فیلدها در اینجا بسیار مهم است و اگر قید نشوند، در حین جستجوی پویا به مشکل برخواهیم خورد. زیرا پیش فرض نوع تمام فیلدها string است و در این حالت نمی‌توان عدد 1 رشته‌ای را با یک فیلد از نوع int در سمت سرور مقایسه کرد.
- در اینجا serverPaging، serverFiltering و serverSorting نیز به true تنظیم شده‌اند. اگر این مقدار دهی‌ها صورت نگیرد، این اعمال در سمت کلاینت انجام خواهند شد.

پس از تعریف DataSource، تنها کافی است آن‌را به خاصیت dataSource یک kendoGrid نسبت دهیم.
- autoBind: true سبب می‌شود تا اطلاعات DataSource بدون نیاز به فراخوانی متد read آن به صورت خودکار دریافت شوند.
- با تنظیم scrollable: false، اعلام می‌کنیم که قرار است تمام رکوردها در معرض دید قرارگیرند و اسکرول پیدا نکنند.
- pageable: true صفحه بندی را فعال می‌کند. این مورد نیاز به تنظیم pageSize: 10 در قسمت DataSource نیز دارد.
- با sortable: true مرتب سازی ستون‌ها با کلیک بر روی سرستون‌ها فعال می‌گردد.
- filterable: true به معنای فعال شدن جستجوی خودکار بر روی فیلدها است. کتابخانه‌ی Kendo.DynamicLinq حاصل آن‌را در سمت سرور مدیریت می‌کند.
- reorderable: true سبب می‌شود تا کاربر بتواند محل قرارگیری ستون‌ها را تغییر دهد.
- ذکر columnMenu: true اختیاری است. اگر ذکر شود، امکان مخفی سازی انتخابی ستون‌ها نیز مسیر خواهد شد.
- در آخر ستون‌های گرید مشخص شده‌اند. با تعیین "{format: "{0:c سبب نمایش فیلدهای قیمت با سه رقم جدا کننده خواهیم شد. مقدار ریال آن از فایل فرهنگ جاری تنظیم شده دریافت می‌گردد. با استفاده از template تعریف شده نیز سبب نمایش فیلد bool به صورت یک checkbox خواهیم شد.


کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
KendoUI03.zip
‫۹ سال و ۱۲ ماه قبل، جمعه ۱۶ آبان ۱۳۹۳، ساعت ۲۰:۰۰
مهمان مهمان
نظرات مطالب
آشنایی با NHibernate - قسمت هشتم
با تشکر از تذکر شما.ولی کد زیر هم در صورت بروز خطا چیزی را برنمی گرداند. یعنی متد Delete چه با موفقیت به پایان برسد یا خطایی در حذف رکورد رخ دهد باز ;return true اجرا می شود.!؟
using(var repository = new Repository())
{
repository.Delete(myClass);
return true;
}
‫۱۴ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۲ مهر ۱۳۸۹، ساعت ۲۳:۲۶