سادهترین تعریف MVVM، نهایت استفاده از امکانات Binding موجود در WPF و Silverlight است. اما خوب، همیشه همه چیز بر وفق مراد نیست. مثلا کنترل WebBrowser را در WPF در نظر بگیرید. فرض کنید که میخواهیم خاصیت Source آنرا در ViewModel مقدار دهی کنیم تا صفحهای را نمایش دهد. بلافاصله با خطای زیر متوقف خواهیم شد:
A 'Binding' cannot be set on the 'Source' property of type 'WebBrowser'.
A 'Binding' can only be set on a DependencyProperty of a DependencyObject.
بله؛ این خاصیت از نوع DependencyProperty نیست و نمیتوان چیزی را به آن Bind کرد. بنابراین این نکته مهم را توسعه دهندههای کنترلهای WPF و Silverlight همیشه باید بخاطر داشته باشند که اگر قرار است کنترلهای شما MVVM friendly باشند باید کمی بیشتر زحمت کشیده و بجای تعریف خواص ساده دات نتی، خواص مورد نظر را از نوع DependencyProperty تعریف کنید.
الان که تعریف نشده چه باید کرد؟
پاسخ متداول آن این است: مهم نیست؛ خودمان میتوانیم اینکار را انجام دهیم! یک Attached property یا به عبارتی یک Behavior را تعریف و سپس به کمک آن عملیات Binding را میسر خواهیم ساخت. برای مثال:
در این Attached property قصد داریم یک خاصیت جدید به نام BindableSource را جهت کنترل WebBrowser تعریف کنیم:
using System;
using System.Windows;
using System.Windows.Controls;
namespace WebBrowserSample.Behaviors
{
public static class WebBrowserBehaviors
{
public static readonly DependencyProperty BindableSourceProperty =
DependencyProperty.RegisterAttached("BindableSource",
typeof(object),
typeof(WebBrowserBehaviors),
new UIPropertyMetadata(null, BindableSourcePropertyChanged));
public static object GetBindableSource(DependencyObject obj)
{
return (string)obj.GetValue(BindableSourceProperty);
}
public static void SetBindableSource(DependencyObject obj, object value)
{
obj.SetValue(BindableSourceProperty, value);
}
public static void BindableSourcePropertyChanged(DependencyObject o, DependencyPropertyChangedEventArgs e)
{
WebBrowser browser = o as WebBrowser;
if (browser == null) return;
Uri uri = null;
if (e.NewValue is string)
{
var uriString = e.NewValue as string;
uri = string.IsNullOrWhiteSpace(uriString) ? null : new Uri(uriString);
}
else if (e.NewValue is Uri)
{
uri = e.NewValue as Uri;
}
if (uri != null) browser.Source = uri;
}
}
}
یک مثال ساده از استفادهی آن هم به صورت زیر میتواند باشد:
ابتدا ViewModel مرتبط با فرم برنامه را تهیه خواهیم کرد. اینجا چون یک خاصیت را قرار است Bind کنیم، همینجا داخل ViewModel آنرا تعریف کردهایم. اگر تعداد آنها بیشتر بود بهتر است به یک کلاس مجزا مثلا GuiModel منتقل شوند.
using System;
using System.ComponentModel;
namespace WebBrowserSample.ViewModels
{
public class MainWindowViewModel : INotifyPropertyChanged
{
Uri _sourceUri;
public Uri SourceUri
{
get { return _sourceUri; }
set
{
_sourceUri = value;
raisePropertyChanged("SourceUri");
}
}
public MainWindowViewModel()
{
SourceUri = new Uri(@"C:\path\arrow.png");
}
#region INotifyPropertyChanged Members
public event PropertyChangedEventHandler PropertyChanged;
void raisePropertyChanged(string propertyName)
{
var handler = PropertyChanged;
if (handler == null) return;
handler(this, new PropertyChangedEventArgs(propertyName));
}
#endregion
}
}
در ادامه بجای استفاده از خاصیت Source که قابلیت Binding ندارد، از Behavior سفارشی تعریف شده استفاده خواهیم کرد. ابتدا باید فضای نام آن تعریف شود، سپس BindableSource مرتبط آن در دسترس خواهد بود:
<Window x:Class="WebBrowserSample.MainWindow"
xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
xmlns:VM="clr-namespace:WebBrowserSample.ViewModels"
xmlns:B="clr-namespace:WebBrowserSample.Behaviors"
Title="MainWindow" Height="350" Width="525">
<Window.Resources>
<VM:MainWindowViewModel x:Key="vmMainWindowViewModel" />
</Window.Resources>
<Grid DataContext="{Binding Source={StaticResource vmMainWindowViewModel}}">
<WebBrowser B:WebBrowserBehaviors.BindableSource="{Binding SourceUri}" />
</Grid>
</Window>
نمونه مشابه این مورد را در مثال «استفاده از کنترلهای Active-X در WPF» پیشتر در این سایت دیدهاید.