پروژه PDFium
کروم 32 و مشکل رندر فونتهای وب
پلتفرم یادگیری مایکروسافت
NuGet 2.0 منتشر شد
نسخه جدید برنامه مدیریت بستههای دات نت هم آماده شد. میتونین از اینجا دانلودش کنین. (2.5MB)
طبق آمار خود سایت نوگت تا حالا بیش از 14.6 میلیون بار بستههای اون توسط کاربران دانلود شدن و بیش از 7000 بسته متمایز در این گالری موجوده!
یکی از مشکلاتی که تو این نسخه رفع شده موردی بود که در ارتباطات کند اینترنت بوجود میومد (^). تو کنسول این افزونه پس از وارد کردن قسمتی از نام یک بسته با فشردن کلید TAB نام تمام بستههایی که اول اسمشون اون عبارت تایپ شده باشه، لیست میشه (Tab Completion).
این عملیات در نسخههای قبلی با استفاده از یک درخواست HTML به OData (^) انجام میشد که دادههایی بیش از حد نیاز رو برمیگردوند. اما تو این نسخه این عملیات با استفاده از یک درخواست سریع JSON انجام میشه. (^)
من خودم این ویژگی رو تست کردم و افزایش سرعتش قابل ملاحظه بود!
یکی دیگه بهبودهای حاصله در دریافت بستههای وابسته نسبت به نسخه دات نت فریمورک در پروژه هدف هستش. یعنی میشه تنظیماتی روی بستههای نوگت اعمال کرد تا به صورت هوشمندانه نسخه متناسب با دات نت فریمورک مورد استفاده رو دانلود و نصب کنه.
اگه به صفحه مربوط به مشکلات و درخواستهای کاربران برای این افزونه (^) مراجعه کنین میبینید این دو موردکه تو این نسخه برطرف شدن بیشترین تقاضا رو داشتن. مورد اول با توجه به سرعت پایین اینترنت برای خود من خیلی کاربردیه.
نکته: اگر از VS 2010 SP1 استفاده میکنین هنگام به روز رسانی نوگت با استفاده از Extension Manager خود VS ممکنه با خطا مواجه بشین. اصولا بهترین روش نصب نوگت ابتدا unistall کردن نسخه قدیمی این افزونه از طریق appwiz.cpl و سپس نصب نسخه جدید با اجرای فایل vsix. هست (در هر دو قسمت نیاز به دسترسی administrator دارین).
و در نهایت:
You can develop your own package and share it via the NuGet Gallery. (^)
ویرایش:
متاسفانه دیروز وقت نکردم نتایج آزمایش با Fiddler رو اینجا بزارم.
مورد اول (Tab Completion) رو با سه نسخه از نوگت (1.6 و 1.8 و 2.0) برای دو عبارت jque و signa تست کردم و نتایج بدست اومده به شرح زیره. در زیر url درخواست مربوطه به همراه حجم دیتای دریافتی آورده شده:
نوگت 1.6:
nuget ver 1.6 jque: GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'jque')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1 53691 bytes signa: GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'signa')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1 11536 bytes
نوگت 1.8:
nuget ver 1.8 jque: GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'jque')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1 53694 bytes signa: GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'signa')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1 11536 bytes
نوگت 2.0:
nuget ver 2.0 jque: GET https://nuget.org/api/v2/package-ids?partialId=jque HTTP/1.0 598 bytes signa: GET https://nuget.org/api/v2/package-ids?partialId=signa HTTP/1.0 457 bytes
پاسخ سرور به عبارت signa در نسخه 2.0:
HTTP/1.1 200 OK Cache-Control: private Content-Type: application/json; charset=utf-8 Server: Microsoft-IIS/7.0 X-AspNetMvc-Version: 3.0 X-AspNet-Version: 4.0.30319 X-Powered-By: ASP.NET Date: Thu, 28 Jun 2012 07:23:06 GMT Connection: close Content-Length: 457 ["SignalR","SignalR.Client","SignalR.Client.Silverlight","SignalR.Client.Silverlight5","SignalR.Client.WP7","SignalR.EventStream","SignalR.Hosting.AspNet","SignalR.Hosting.Common","SignalR.Hosting.Owin","SignalR.Hosting.Self","SignalR.Js","SignalR.MicroSliver","SignalR.Ninject","SignalR.RabbitMq","SignalR.Reactive","SignalR.Redis","SignalR.Sample","SignalR.Server","SignalR.StructureMap","SignalR.WebSockets","SignalR.WindowsAzureServiceBus","Signals.js"]
میبینید که غیرقابل مقایسه هستن! و همونوطور که آقای هنسلمن (^) در مورد نسخههای قدیمی گفتن: «دادههای بیش از حد نیاز رو برمیگردونن»
نسخههای قبل از 2.0 همگی از odata استفاده میکردن و دادههای برگشتی تماما encrypt شدهاند. اما در نسخه 2.0 دادههای برگشتی از نوع JSON هست (به Fiddler مراجعه کنین تا تفاوت واقعی رو ببینین. البته برای اینکه دادههای encrypt شده رو در fiddler ببینین باید طبق راهنمایی خودش از تنظیمات مربوط به decrypt ترافیک https استفاده کنین)
- فایل ISO ایی که از سایتهای این دور و اطراف قابل دریافت است، یک DVD از نوع bootable به شما ارائه نخواهد داد. بنابراین نیاز است تا این قابلیت را فراهم کرد. خود مایکروسافت برنامه سورس بازی را در آدرس زیر جهت تهیه یک bootable DVD یا حتی bootable flash drive از روی فایل ISO دریافت شده ارائه داده است:
- نیاز است تا کلیه افزونهها، کلمات عبور ذخیره شده و غیرهی فایرفاکس را بتوان به سیستم جدید انتقال داد. ابزار رایگان و سورس باز MozBackup اینکار را به بهترین نحو ممکن میسر میسازد: +
- پس از نصب، نیاز به صفحه کلید فارسی مرغوب میباشد : + و +
- پس از نصب ویندوز 7 ، درایو ویندوز قبلی موجود شما ناپدید شده است! نحوهی رفع مشکل : +
- هر چند در پیدا کردن درایورها از اینترنت مشکلی ندارد، اما بد نیست یکبار هم سیستم را با ابزار رایگانی جهت به روز بودن درایورها بررسی کرد: +
- اگر هنگام کار با Virtual PC مایکروسافت هنگام اتصال به VPN با خطای 721 متوقف شدید، نگران نباشید. با انتخاب گزینهی run as admin این مشکل برطرف میشود.
- تنظیم DNS جدید گوگل نیز توصیه میشود: +
و یک گجت تقویم فارسی هم کفایت میکند : + و یا +
پیرو مطلب قبلی که ارسال کرده بودم، خوب اگر بلاگداری این موارد را اعمال کند، تاریخ شمسی را به وبلاگ خودش اضافه کرده است. اما در مورد دیگران چطور؟ برای این منظور، اسکریپت مطلب ارسالی را به یک اسکریپت گریس مانکی تبدیل کردم که بهعنوان افزونهای در فایرفاکس نصب خواهد شد و تمامی وبلاگهای بلاگری را پوشش میدهد (حتی آنهایی که در آدرسشان بلاگر یا بلاگ اسپات نیست).
نحوه استفاده: (همانند روش عنوان شده در این مطلب)
- گریس مانکی را نصب کنید
- سپس به صفحه زیر مراجعه کرده و بر روی دکمه install در بالای صفحه کلیک نمائید.
همچنین ستون تاریخ انگلیسی ایمیلهای یاهو را هم به تاریخ شمسی تبدیل کردم که جزئی از این مجموعه است (با قالب کلاسیک ایمیل یاهو (نه این قالب جدید) درست کار میکند).
مزایای این روش:
- بلاگدار لازم نیست چیزی را نصب کند.
- تمام بلاگهای مربوط به بلاگر (در دومین و خارج از دومین آن) تحت پوشش قرار میگیرند.
- سریع است. (چون یکبار بر روی مرورگر شما نصب شده است و هیچ فایلی قرار نیست از اینترنت دریافت شود)
شایان ذکر است که گریس مانکی در مرورگرهای دیگر هم پشتیبانی میشود.
پ.ن.
اگر علاقمند به برنامه نویسی اسکریپتهای گریس مانکی هستید، کتابچهای رایگان در این باره را از این آدرس میتوانید دریافت نمائید.
نکته : فقط در Vs.Net با نسخههای Ultimate و Premium میتونید از Code UI Test استفاده کنید که البته به دلیل اینکه در ایران پیدا کردن نسخههای دیگر Vs.Net به غیر از Ultimate سختتر است به طور قطع این محدودیت برای برنامه نویسان ما وجود نخواهد داشت. برای اینکه از نسخه Vs.Net خود اطمینان حاصل کنید از منوی Help گزینه About Microsoft Visual Studio رو انتخاب کنید. پنجره ای به شکل زیر مشاهده خواهید کرد که در آن مشخصات کامل Vs.Net ذکر شده است.
در این مرحله قصد داریم برای فرم زیر Unit Test طراحی کنیم. پروژه به صورت زیر است:
کاملا واضح است که در این فرم دو عدد به عنوان ورودی دریافت میشود و بعد از کلیک بر روی CalculateSum نتیجه در textbox سوم نمایش داده میشود. برای تست عملکرد صحیح فرم بالا ایتدا به Solution مورد نظر از منوی test Project یک Coded UI Test Project اضافه میکنیم. به دلیل اینکه این قبلا در این Solution پروژه تست از نوع Coded UI Test نبود بلافاصله یک پنجره نمایش داده میشود. مطمئن شوید گزینه اول انتخاب شده و بعد بر روی Ok کلیک کنید.(گزینه اول به معنی است که قصد داریم عملیات مورد نظر بر روی UI را رکورد کنیم و گزینه دوم به معنی است که قصد داریم از عملیات رکورد شده قبلی استفاده کنیم). یک کلاس به نام CodeUITest1 به همراه یک متد تست به نام CodedUITestMethod1 ساخته میشود. اولین چیزی که جلب توجه میکند این است که این کلاس به جای TestClassAttribute دارای نشان CodeUITestAttrbiute است. در گوشه سمت راست Vs.Net خود یک پنجره کوچک به نام UI Map Test Builder مانند شکل زیر خواهید دید.دکمه قرمز رنگ به نام Record Button است و عملیات تست را رکورد خواهد کرد. دکمه دایره ای به رنگ مشکی برای تعیین Assertion به کار میرود. و در نهایت گزینه آخر کدهای مورد نظر مراحل قبل را به صورت خودکار تولید خواهد کرد.
#روش کار
روش کار به این صورت است که ابتدا شما مراحل تست خود را شبیه سازی خواهید کرد و بعد از آن Test Builder مراحل تست شما را به صورت کامل به صورت کدهای قابل فهم تولید خواهد کرد. (دقیقا شبیه به ایجاد UnitTest به روش Arrange/Act/Assert است با این تفاوت که این مراحل توسط UI Map رکورد شده و نیازی به کد نویسی ندارد). در پایان باید یک Data Driven Coded UI Test طراحی کنید تا بتوانید از این مراحل رکورد استفاده نمایید.
#چگونگی شبیه سازی :
پروژه را اجرا نمایید. زمانی که فرم مورد نظر ظاهر شد بر روی گزینه Record در TestBuilder کلیک کنید. عملیات ذخیره سازی شروع شده است. در نتیجه به فرم مربوطه رفته و در Textbox اول مقدار 10 و در textbox دوم مقدار 5 را وارد نمایید. با کلیک بر روی دکمه CalculateSum مقدار 15 نمایش داده خواهد شد. از برنامه خارج شوید و بعد بر روی گزینه Generate Code در TestBuilder کلیک کنید با از کلیدهای ترکیبی Alt + G استفاده نمایید.(اگر در این مرحله، از برنامه خارج نشده باشید با خطا مواجه خواهید شد.) در پنجره نمایش داده شده یک نام به متد اختصاص دهید. عملیات تولید کد شروع خواهد شد. بعد کدی مشابه زیر را در متد مربوطه مشاهده خواهید کرد.
[TestMethod] public void CodedUITestMethod1() { this.UIMap.CalculateSum(); this.UIMap.txtSecondValueMustBe10(); }
public void CodedUITestMethod1 ()
{
#region Variable Declarations
WinEdit uITxtFirstNumberEdit = this.UIدوعددصحیحواردنماییدWindow.UITxtFirstNumberWindow.UITxtFirstNumberEdit;
WinEdit uITxtSecondNumberEdit = this.UIدوعددصحیحواردنماییدWindow.UITxtSecondNumberWindow.UITxtSecondNumberEdit;
WinButton uICalculateSumButton = this.UIدوعددصحیحواردنماییدWindow.UICalculateSumWindow.UICalculateSumButton;
#endregion
// Type '10' in 'txtFirstNumber' text box
uITxtFirstNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditText;
// Type '{Tab}' in 'txtFirstNumber' text box
Keyboard.SendKeys(uITxtFirstNumberEdit, this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditSendKeys, ModifierKeys.None);
// Type '10' in 'txtSecondNumber' text box
uITxtSecondNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtSecondNumberEditText;
// Click 'Calculate Sum' button
Mouse.Click(uICalculateSumButton, new Point(83, 12));
// Type '10' in 'txtFirstNumber' text box
uITxtFirstNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditText1;
// Type '{Tab}' in 'txtFirstNumber' text box
Keyboard.SendKeys(uITxtFirstNumberEdit, this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditSendKeys1, ModifierKeys.None);
// Type '10' in 'txtSecondNumber' text box
uITxtSecondNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtSecondNumberEditText1;
// Type '{Tab}' in 'txtSecondNumber' text box
Keyboard.SendKeys(uITxtSecondNumberEdit, this.CalculateSumParams.UITxtSecondNumberEditSendKeys, ModifierKeys.None);
// Click 'Calculate Sum' button
Mouse.Click(uICalculateSumButton, new Point(49, 11));
// Type '10' in 'txtFirstNumber' text box
uITxtFirstNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditText2;
// Type '{Tab}' in 'txtFirstNumber' text box
Keyboard.SendKeys(uITxtFirstNumberEdit, this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditSendKeys2, ModifierKeys.None);
// Type '5' in 'txtSecondNumber' text box
uITxtSecondNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtSecondNumberEditText2;
// Type '{Tab}' in 'txtSecondNumber' text box
Keyboard.SendKeys(uITxtSecondNumberEdit, this.CalculateSumParams.UITxtSecondNumberEditSendKeys1, ModifierKeys.None);
// Click 'Calculate Sum' button
Mouse.Click(uICalculateSumButton, new Point(74, 16));
}
چگونگی ایجاد Assertion
اگر به کد متد تست CodedUITestMethod1 در بالا دقت کنید یک متد به صورت this.UIMap.txtSecondValueMustBe10 فراخوانی شده است. این در واقع یک Assertion است که در هنگام عملیات رکورد ایجاد کردم و به این معنی است که مقدار TextBox دوم حتما باید 10 باشد. حال روش تولید Assertionها را بررسی خواهیم کرد.
بعد از شروع شدن مرحله رکورد اگر قصد دارید برای یک کنترل خاص Assert بنویسید، دکمه assertion (به رنگ مشکی و به صورت دایره است) را بر روی کنترل مورد نظر drag&drop کنید. یک border آبی برای کنترل مورد نظر ایجاد خواهد شد:
به محض اتمام عملیات drag&drop منوی زیر ظاهر خواهد شد:
از گزینه Add Assertion استفاده کنید و برای کنترل مورد نظر یک assert بنویسید. در شکل زیر یک assert برای textbox دوم نوشتم به صورتی که مقدار آن باید با 5 برابر باشد.از گزینه آخر برای نمایش پیغام مورد نظر خودتون در هنگامی که aseert با شکست مواجه میشود استفاده کنید.
کد تولید شده زیر برای عملیات assert بالا است:
public void txtSecondValueMustBe10() { #region Variable Declarations WinEdit uITxtSecondNumberEdit = this.UIدوعددصحیحواردنماییدWindow.UITxtSecondNumberWindow.UITxtSecondNumberEdit; #endregion // Verify that the 'ControlType' property of 'txtSecondNumber' text box equals '10' Assert.AreEqual(this.txtSecondValueMustBe10ExpectedValues.UITxtSecondNumberEditControlType, uITxtSecondNumberEdit.ControlType.ToString()); }
مرحله اول انجام شد. برای تست این مراحل باید یک Data DrivenTest بسازید که در پست بعدی به صورت کامل شرح داده خواهد شد.
سازماندهی برنامههای Angular توسط ماژولها
اگر به CoreModule تعریف شده دقت کنید، یک چنین تعریفی در آن ذکر شدهاست:
providers: [ UserRepositoryService ]
اکنون فرض کنید سرویسی را در ماژول معمولی غیر Lazy loaded تعریف کردهاید. Angular این سرویس را در Root Injector ثبت میکند. به این ترتیب این سرویس در کل برنامه قابل دسترسی میشود. اما اگر سرویسی را در یک ماژول Lazy loaded تعریف کنید، Angular کار ایجاد یک Injector جداگانه را برای آن ماژول و در داخل آن انجام میدهد. این Injector مجزا است از Root Injector قرار گرفتهی در App Module. سپس این سرویس در این Injector جدید ثبت میشود. به این ترتیب، وهلهی تهیه شدهی از این سرویس، تنها درون این ماژول Lazy loaded قابل دسترسی است. حتی اگر این دو سرویس ثبت شدهی در Root Injector و Injector مخصوص ماژول Lazy loaded از یک کلاس تهیه شوند، باز هم دو وهلهی مختلف از آن ارائه میشوند. برای مثال اگر UserRepositoryService را در ماژول معمولی و ماژول Lazy loaded مورد استفاده قرار دهیم، دو وهلهی مجزای از آنها تشکیل خواهد شد که دیگر با هم همگام نبوده و کار ردیابی اطلاعات کاربر جاری سیستم را با مشکل مواجه میکنند.
ایجاد وهلهی دوم از یک سرویس، تنها منحصر است به ماژولهای Lazy loaded. اما اگر این سرویس در ماژولهای معمولی مختلفی مورد استفاده قرار گیرد، Angular تنها یک وهله از آنرا ایجاد خواهد کرد. به همین جهت است که در اینجا CoreModule را تعریف کردیم. این ماژول مکانی است که قرار است سرویسهای اشتراکی در کل برنامه در آن قرار گیرند. چون این ماژول هیچگاه Lazy loaded نخواهد شد، هرگاه سرویسی را توسط آن ارائه دهیم، در Root Injector مربوط به App Module ثبت میشود. به این ترتیب تبدیل به یک Singleton Service قابل دسترسی در کل برنامه میشود.
باید دقت داشت که از لحاظ فنی، تفاوتی بین Core Module و یک ماژول معمولی غیر Lazy loaded نیست و بیشتر هدف از آن نظم بخشیدن به تعریف سرویسهایی است که قرار است در طول عمر برنامه و در تمام انواع ماژولهای آن، توسط یک وهله قابل دسترسی شوند.
بنابراین تفاوتی نمیکند که یک سرویس را درون Core Module تعریف کنید و یا یک ماژول معمولی. این سرویس همواره در Root Injecror ثبت خواهد شد؛ مگر اینکه آن ماژول Lazy loaded باشد. در این حالت اگر سرویسی تنها قرار است در یک ماژول خاص استفاده شود، بهتر است آنرا جهت مدیریت بهتر برنامه، درون همان پوشه تعریف کرد. هرچند از لحاظ فنی، این سرویسها نهایتا در Root Injector مربوط به App Module ثبت و ارائه میشوند (از این لحاظ فرقی بین یک Core Module و Feature Modules نیست).