- ولی درکل بهتر است این تنظیمات استاندارد را تغییر ندهید و از متدهای الحاقی استفاده کنید (هرجایی که نیاز هست و نه به صورت سراسری با دستکاری جزئیات فرهنگ جاری؛ چون اثرات جانبی نامطلوبی را میتوانند به همراه داشته باشند).
چند راهنمایی در مورد گروه بندی
new Vue({ el: '#app', template: '<div>Hello DNT</div>' });
new Vue({ el: '#app', data() { return { blogTitle: 'DNT' } }, render: function (createElement) { return createElement('h1', this.blogTitle) } });
Vue.component('child', { template: '<div>Hello DNT users</div>' });
Vue.component('child', { props: ['text'], template: `<div> {{ text }} </div>` }); new Vue({ el: '#app', data() { return { message: 'Hello DNT!' } } });
<child :text="message"></child>
Vue.component('blogPost', { props: { post: { type: Object, required: true } }, template: `<div> <h1>{{ post.title }}</h1> <p>{{ post.body }}</p> </div>` });
[Vue warn]: Invalid prop: type check failed for prop "post". Expected Object, got String. found in ---> <BlogPost> <Root>
Vue.component('blogPost', { props: { post: { type: Object, required: true, validator: obj => { const titleIsValid = typeof obj.title === 'string'; const bodyIsValid = typeof obj.body === 'string'; const isValid = titleIsValid && bodyIsValid; if (!isValid) { console.warn("prop is not valid"); return false; } return true; } } }, template: `<div> <h1>{{ post.title }}</h1> <p>{{ post.body }}</p> </div>` });
Vue.component('blogPost', { props: { post: { type: Object, validator: obj => { const titleIsValid = typeof obj.title === 'string'; const bodyIsValid = typeof obj.body === 'string'; const isValid = titleIsValid && bodyIsValid; if (!isValid) { console.warn("prop is not valid"); return false; } return true; }, default: function() { return { title: 'Vue is fun!', body: 'Vue is fun..................' } } } }, template: `<div> <h1>{{ post.title }}</h1> <p>{{ post.body }}</p> </div>` });
data: function () { return { stars: 5, hover: 5 } },
var dt = { stars: 5, hover: 5 }; Vue.component('blogPost', { data: function() { return dt; }, props: // as before..., template: `<div class="blog-post"> <h1>{{ post.title }}</h1> <p>{{ post.body }}</p> <div class="star-wrap"> <span v-for="n in 5" class="star" :class="{ full: hover >= n+1 }" @click="stars = n+1" @mouseover="hover = n+1" @mouseout="hover = stars" ></span> </div> </div>` });
برای رفع این مشکل کافی است به اینصورت دیتا را تعریف کنیم:
Vue.component('blogPost', { data: function() { return { stars: 5, hover: 5 } }, props: // as before..., template: // as before });
تغییر دیتا درون کامپوننتها
تا اینجا توانستیم از کامپوننت والد دادههایی را به کامپوننتهای فرزند ارسال کنیم. اکنون میخواهیم قابلیت تغییر دیتای تعریف شدهی درون کامپوننت والد را درون کامپوننتها نیز داشته باشیم:
Vue.component('child', { props: ['message'], methods: { changeName() { this.message = "New Name!..." } }, template: '#child-template' }); new Vue({ el: '#app', data() { return { name: 'DNT!' } } });
تمپلیت کامپوننت فوق نیز به صورت x-template درون DOM تعریف شده است:
<script type="text/x-template" id="child-template"> <div> <p>{{ message }}</p> <button @click="changeName">Change Name</button> </div> </script>
فراخوانی کامپوننت نیز به اینصورت میباشد:
<div id="app"> <child :message="name"></child> </div>
همانطور که مشاهده میکنید، دیتای name را از طریق ویژگی message توانستهایم به کامپوننت child ارسال کنیم. درون تمپلیت آن نیز یک دکمه را برای تغییر مقدار این ویژگی تعریف کردهایم. تغییر این ویژگی نیز یک assignment ساده است. اما اگر بر روی دکمهی Change Name کلیک کنید، هشدار زیر را درون کنسول مشاهده خواهید کرد:
[Vue warn]: Avoid mutating a prop directly since the value will be overwritten whenever the parent component re-renders. Instead, use a data or computed property based on the prop's value. Prop being mutated: "message" found in ---> <Child> <Root>
دلیل آن نیز مشخص است؛ زیرا با تغییر این ویژگی، کامپوننت والد از وجود تغییرات مطلع نشدهاست و فقط این تغییرات، درون کامپوننت child صورت گرفتهاست. برای اطلاعرسانی کامپوننت والد میتوانیم از یک ایونت ویژه استفاده کنیم و کامپوننت والد را از وجود تغییرات مطلع کنیم:
changeName() { this.message = "New Name!...", this.$emit("change-name", this.message); }
برای تگ child نیز این ایونت را اضافه خواهیم کرد:
<child :message="name" @change-name="name = $event"></child>
در اینحالت با تغییر ویژگی message، مقدار دیتای name نیز بلافاصله تغییر پیدا خواهد کرد.
Slots
Slot یک روش عالی برای جایگزینی محتوای درون یک کامپوننت است. فرض کنید میخواهیم کامپوننتمان به صورت زیر باشد:
<modal> Hello </modal>
در اینحالت باید درون تمپلیت مکان قرارگیری Hello را تعیین کنیم. اینکار را میتوانیم با قرار دادن تگ slot انجام دهیم:
Vue.component('modal', { template: ` ... <div class="modal-body"> <slot></slot> </div> ... ` });
اکنون هر محتوایی که درون تگ modal قرار گیرد، در قسمت slot نمایش داده خواهد شد. این نوع slot به صورت پیشفرض میباشد. در واقع میتوانیم slotها را نیز نامگذاری کنیم. به عنوان مثال یک slot برای عنوان modal، یک slot برای بدنه modal و یک slot دیگر برای فوتر modal تعریف کنیم:
Vue.component('modal', { template: ` <div class="modal fade" id="detailsModal" tabindex="-1" role="dialog" aria-labelledby="detailsModalLabel" aria-hidden="false"> <div class="modal-dialog" role="document"> <div class="modal-content"> <div class="modal-header"> <h5 class="modal-title" id="detailsModalLabel"> <slot name="title"></slot> </h5> <button type="button" class="close" data-dismiss="modal" aria-label="Close"> <span aria-hidden="true">×</span> </button> </div> <div class="modal-body"> <slot name="body"></slot> </div> <div class="modal-footer"> <slot name="footer"></slot> </div> </div> </div> </div> ` });
اکنون میتوانیم محتوای مورد نظر را برای قرارگیری درون slotها تعیین کنیم:
<modal> <template slot="title">Title</template> <template slot="body">Lorem ipsum dolor sit amet.</template> <template slot="footer"> <button type="button" class="btn btn-secondary" data-dismiss="modal">Close</button> <button type="button" class="btn btn-primary">Save changes</button> </template> </modal>
بررسی ساختار کامپوننت Pagination
شبیه به کامپوننت Like که در قسمت قبل ایجاد کردیم، میخواهیم کامپوننت جدید Pagination نیز به طور کامل از اشیاء movie مستقل باشد؛ تا در آینده بتوان از آن در جاهای دیگری نیز استفاده کرد. به همین جهت فایل جدید src\components\common\pagination.jsx را ایجاد کرده و سپس با استفاده از میانبرهای imrc و cc در VSCode، ساختار ابتدایی این کامپوننت را ایجاد میکنیم. هرچند میتوان این کامپوننت را به صورت «Stateless Functional Component» نیز طراحی کرد؛ چون state و متد دیگری بجز render نخواهد داشت و تمام اطلاعات خودش را از والد خود دریافت میکند.
سپس به کامپوننت movies مراجعه کرده و این کامپوننت خالی را import میکنیم:
import Pagination from "./common/pagination";
<Pagination itemsCount={this.state.movies.length} pageSize={this.state.pageSize} onPageChange={this.handlePageChange} />
state = { movies: getMovies(), pageSize: 4 };
handlePageChange = page => { console.log("handlePageChange", page); };
نمایش شماره صفحات گرید، در کامپوننت صفحه بندی
برای رندر کامپوننت صفحه بندی، از کلاسهای مخصوص اینکار که در بوت استرپ تعریف شدهاند، استفاده میکنیم که ساختار کلی آن به صورت زیر است و از یک المان nav که داخل آن ul ای با کلاس pagination و liهایی با کلاس page-item هستند، تشکیل میشود. هر li، به همراه یک anchor است؛ با کلاس page-link تا لینک به صفحهای خاص را ارائه دهد که در اینجا بجای لینک، از کلیک بر روی آنها استفاده خواهیم کرد:
import React, { Component } from "react"; class Pagination extends Component { render() { return ( <nav> <ul className="pagination"> <li className="page-item"> <a className="page-link">1</a> </li> </ul> </nav> ); } } export default Pagination;
تا اینجا اگر برنامه را ذخیره کرده و اجرا کنید، عدد 1 را در پایین جدول فیلمها مشاهده خواهید کرد:
اکنون باید رندر این liها را بر اساس ورودیهای این کامپوننت که پیشتر معرفی کردیم، یعنی pageSize و itemsCount، پویا کنیم. به همین جهت نیاز به آرایهای داریم که بر اساس این ورودیها، شمارهی صفحات مانند [1,2,3] را ارائه دهد تا بر روی آن متد Array.map را فراخوانی کرده و liهای مورد نیاز را به صورت پویا رندر کنیم:
class Pagination extends Component { // ... getPageNumbersArray() { const { itemsCount, pageSize } = this.props; const pagesCount = Math.ceil(itemsCount / pageSize); if (pagesCount === 1) { return null; } const pages = new Array(); for (let i = 1; i <= pagesCount; i++) { pages.push(i); } return pages; } }
سپس به کمک متد map، اعضای این آرایه را تبدیل به لیست liهای نمایش شماره صفحات میکنیم. در اینجا key هر li را نیز به شماره صفحه که منحصربفرد است، تنظیم کردهایم:
class Pagination extends Component { render() { const pages = this.getPageNumbersArray(); if (!pages) { return null; } return ( <nav> <ul className="pagination"> {pages.map(page => ( <li key={page} className="page-item"> <a className="page-link">{page}</a> </li> ))} </ul> </nav> ); }
پس از ذخیرهی این کامپوننت و بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر، شمارهی صفحات رندر شده، در پایین جدول مشخص هستند:
با داشتن 9 فیلم در آرایهی movies و نمایش 4 فیلم به ازای هر صفحه، به 3 صفحه خواهیم رسید که به درستی در اینجا رندر شدهاست. یکبار هم برای آزمایش بیشتر، مقدار pageSize را در کامپوننت movies به 10 تنظیم کنید. در این حالت کامپوننت صفحه بندی نباید رندر شود.
مدیریت انتخاب شمارههای صفحات
در این قسمت میخواهیم مدیریت onPageChange={this.handlePageChange} را که به تعریف المان صفحه بندی در کامپوننت movies اضافه کردیم، تکمیل کنیم. برای این منظور در کامپوننت صفحه بندی، قسمت anchor را به صورت زیر تغییر میدهیم تا با کلیک بر روی آن، رخداد onPageChange صادر شود:
<a onClick={() => this.props.onPageChange(page)} className="page-link" style={{ cursor: "pointer" }} > {page} </a>
تا اینجا اگر برنامه را آزمایش کنیم، با کلیک بر روی لینکهای شماره صفحات، شماره صفحهی انتخابی، در کنسول توسعه دهندگان مرورگر لاگ میشود.
اکنون میخواهیم اگر صفحهای انتخاب شد، شمارهی آن صفحه با رنگی دیگر نمایش داده شود. در بوت استرپ برای اینکار تنها کافی است کلاس active را به className هر li اضافه کنیم و برعکس. یعنی اگر page ای مساوی صفحهی جاری انتخاب شده بود (currentPage در اینجا)، آنگاه کلاس page-item active، به المان li اضافه شود. بنابراین در این کامپوننت نیاز است عدد currentPage را نیز دریافت کنیم. به همین جهت ویژگی currentPage را به تعریف المان Pagination در کامپوننت movies اضافه میکنیم:
<Pagination itemsCount={this.state.movies.length} pageSize={this.state.pageSize} onPageChange={this.handlePageChange} currentPage={this.state.currentPage} />
class Movies extends Component { state = { movies: getMovies(), pageSize: 4, currentPage: 1 };
handlePageChange = page => { console.log("handlePageChange", page); this.setState({currentPage: page}); };
پس از این تغییرات، به کامپوننت صفحه بندی مراجعه کرده و بر اساس currentPage دریافتی، کلاس active را به المان li اعمال میکنیم:
<li key={page} className={ page === this.props.currentPage ? "page-item active" : "page-item" } >
در اولین بار نمایش برنامه، عدد 1 در حالت انتخاب شده قرار دارد؛ چون مقدار currentPage موجود در state، همان عدد 1 است. پس از آن با کلیک بر روی اعداد دیگر، با به روز رسانی state، مقدار currentPage تغییر کرده و کامپوننت صفحه بندی نسبت به آن واکنش نشان میدهد.
نمایش صفحه بندی شدهی اطلاعات
تا اینجا لیستی که نمایش داده میشود، حاوی تمام اطلاعات آرایهی this.state.movies است و بر اساس شمارهی صفحهی انتخابی، تغییر نمیکند. به همین جهت با استفاده از متد slice، تکهای از آرایهی movies را که بر اساس شماره صفحهی انتخابی و تعداد ردیفها در هر صفحه نیاز است نمایش داده شود، انتخاب کرده و بازگشت میدهیم:
paginate() { const first = (this.state.currentPage - 1) * this.state.pageSize; const last = first + this.state.pageSize; return this.state.movies.slice(first, last); }
render() { const { length: count } = this.state.movies; if (count === 0) return <p>There are no movies in the database.</p>; const movies = this.paginate();
پس از ذخیرهی تغییرات و بارگذاری مجدد برنامه، اکنون میتوان نمایش صفحه بندی شدهی اطلاعات را شاهد بود:
بررسی صحت نوع پارامترهای ارسالی به کامپوننتها
تا اینجا فرض بر این است که مصرف کنندهی کامپوننت صفحه بندی، دقیقا همان ویژگیهایی را که ما طراحی کردهایم، با همان نامها و همان نوعها را حتما به آن ارسال میکند. همچنین اگر افزونهی eslint را هم در VSCode نصب کرده باشید، به همراه نصب وابستگیهای زیر در خط فرمان:
> npm i -g typescript eslint tslint eslint-plugin-react-hooks jshint babel-eslint eslint-plugin-react eslint-plugin-mocha
به ازای هر خاصیت props استفاده شدهی در کامپوننت صفحه بندی، اخطاری را مانند «'currentPage' is missing in props validation eslint(react/prop-types)» مشاهده خواهید کرد:
که عنوان میکند props validation این خاصیت استفاده شده، فراموش شدهاست.
در نگارشهای قبلی React، امکانات بررسی نوعهای ارسالی به کامپوننتها، جزئی از بستهی اصلی آن بود؛ اما از نگارش 15 به بعد، به بستهی مستقلی منتقل شدهاست که باید به صورت جداگانهای در ریشهی پروژه نصب شود:
> npm i prop-types --save
البته اگر TypeScript را بر روی سیستم خود نصب کرده باشید، دیگر نیازی به نصب بستهی npm فوق را ندارید و prop-types، جزئی از آن است که عموما در یک چنین مسیری قرار دارد و برای کار کردن با آن، تنها ذکر import مرتبط با PropType در ماژولهای برنامه کافی بوده و برنامه در این حالت بدون مشکل کامپایل میشود:
C:/Users/{username}/AppData/Local/Microsoft/TypeScript/3.6/node_modules/@types/prop-types/index
اکنون در ابتدای فایل کامپوننت صفحه بندی، تعریف زیر را اضافه میکنیم:
import PropTypes from "prop-types";
Pagination.propTypes = { itemsCount: PropTypes.number.isRequired, pageSize: PropTypes.number.isRequired, currentPage: PropTypes.number.isRequired, onPageChange: PropTypes.func.isRequired }; export default Pagination;
سپس مقدار این خاصیت جدید را به شیءای تنظیم میکنیم که نام خواص آن، دقیقا همان نام خواص و رویدادهای props استفاده شدهی در این کامپوننت است. در ادامه توسط PropTypes ای که در ابتدای ماژول import میشود، کار تعریف نوع این خواص و اجباری بودن آنها را میتوان مشخص کرد که برای مثال در اینجا سه خاصیت تعریف شده از نوع عددی و اجباری بوده و onPageChange، از نوع func است.
پس از اضافه کردن Pagination.propTypes و مقدار دهی آن، خطاهای eslint ای که در تصویر فوق مشاهده کردید، برطرف میشوند. همچنین اگر فراخوان کامپوننت Pagination مثلا بجای itemsCount یک رشتهی فرضی را وارد کند (برای آزمایش آن در کامپوننت movies، در تعریف المان Pagination، مقدار itemsCount را یک رشته وارد کنید)، چنین خطایی در مرورگر ظاهر خواهد شد که عنوان میکند itemsCount یک عدد را میپذیرد و نوع ورودی آن اشتباه است:
البته این خطا فقط در حالت development مشاهده میشود و در حالت توزیع برنامه، خیر.
بنابراین تعریف propTypes یک best practice ایجاد کامپوننتهای React است که نه فقط بررسی نوعها را فعال میکند، بلکه میتواند به عنوان مستندات آن نیز در جهت تعیین props مورد نیاز، همچنین نوع و اجباری بودن آنها، اطلاعات کاملی را ارائه کند.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-11.zip
در این مقاله قصد دارم نحوه ساخت یک بات تلگرامی را با استفاده از webhook که پیشنهاد خود تلگرام میباشد و همچنین کار با سایر apiهای مانند گرفتن عکس پروفایل و ... به اشتراک بگذارم. ما آموزش را بنا بر یک مثال کاربردی، در قالب یک بات تلگرامی قرار میدهیم که بعد از start شدن، پیغام خوش آمد گویی را نمایش میدهد و سپس جملات فارسی را از کاربر دریافت و معادل انگلیسی آنها را با استفاده از از google translate به کاربر نشان میدهد.
شروع به ساخت بات
به طور کلی دو روش برای ساخت یک بات تلگرامی وجود دارد:
1- استفاده از کتابخانههای آماده
2 - استفاده webhook
در روش 1، از یک سری از کتابخانههای آماده و تعریف شده، استفاده میکنیم.
مزایا:
بدون زحمت زیادی و فقط با فراخوانی توابع آماده، قادر خواهیم بود یک بات خیلی ساده را شبیه سازی کنیم.
هزینه آن نسبت به webhook کمتر است و شما میتوانید با یک vps، بات را اجرا کنید.
معایب:
1- این روش ازpolling استفاد میکند. یعنی دستور دریافت شده در یک حلقهی بی نهایت قرا میگیرد و هر بار چک میشود که آیا درخواستی رسیده است یا خیر؟ که سربار بالایی را بر روی سرور ما خواهد داشت.
2- بعد از مدتی down میشود.
3- اگر شمار درخواستها بالا رود، Down میشود.
روش دیگر استفاده از webhook است که اصولیترین روش و روشی است که خود سایت تلگرام آن را پیشنهاد دادهاست. اگر بخواهم توضیح کوتاهی درباره webhook بدهم، با استفاده از آن میتوانید تعیین کنید وقتی یک event، رخداد، api ایی فرخوانی شود؛ یا مثلا شما یک سایت را با api نوشتهاید (ASP.NET Web API) و آن را پابلیش کردهاید و الان میخواهید یک api جدید را بنویسید. در این حالت با استفاده از webhook، دیگر نیازی نیست تا کل پروژه را پابلیش کنید. یک پروژه api را مینویسید و آن را آپلود میکنید و درقسمت تنظیم وب هوک، آدرس دامین خودتون را میدهید. حتی میتوانید آن را با php یا هر زبانی که میتوانید بنویسید.
معایب:
1- هزینه آن. شما علاوه بر تهیهی هاست و دامین، باید ssl را هم فعال کنید که در ادامه بیشتر توضیح خواهیم داد. البته نگرانی برای پیاده سازی ssl نیست. چون سایتهایی هستند که این سرویسها را به صورت رایگان در اختیار شما میگذارند (مانند Lets encrypt).
2- تنظیم آن به مراتب سختتر از روش قبل است.
مزایا:
1- سرعت آن بیشتر است.
2- درخواستهای با تعداد بالا را میتوان به راحتی پاسخ داد.
3- وابستگی ثالثی ندارد.
اولین مرحله ساخت بات
تا اینجای کار به مباحث تئوری باتها پرداختیم. حال وارد اولین مرحلهی ساخت باتها میشویم. قبل از شروع، شما باید در بات BotFather@ عضو شوید و سپس یک بات جدید را بسازید. برای آموزش ساخت بات در BotFather، میتوانید از این مبحث استفاده کنید. بعد از ساخت بات در BotFather، شما داری یک token خواهید شد که یک رشتهی کد شدهاست.
ایجاد پروژهی جدید بات
- در ادامه سراغ ویژوال استودیو رفته و یک پروژهی Web api Empty را ایجاد کنید.
- سپس وارد سایت تلگرام شوید و کتابخانهی مربوطه را دریافت کنیدو یا میتوانید با استفاده از دستور زیر، این کتابخانه را نصب کنید:
Install-Package Telegram.Bot
[HttpPost] public async Task<IHttpActionResult> UpdateMsg(Update update) { //...... }
تنظیم کردن WebHook
- حال به قسمت تنظیم کردن webhook میرسیم. وارد فایل Global.asax.cs برنامه شوید و با دستور زیر، وب هوک را تنظیم کنید:
var bot = new Telegram.Bot.TelegramBotClient("Token"); bot.SetWebhookAsync("https://Domian/api/webhook").Wait();
- در این حالت بعد از اجرای ngrok، آدرس https آن را کپی کرده و در قسمت بالا، بجای Domain ذکر شده قرار دهید.
- برای آزمایش انجام کار، یک break-point را در قسمت action متد یاد شده قرار دهید و سپس برنامه را اجرا کنید.
- اکنون از طریق تلگرام وارد بات شوید و یک درخواست را ارسال کنید.
- اگر کار را به درستی انجام داده باشید، در صفحه ngrok پیغام 200 مبتنی بر ارسال صحیح درخواست را دریافت خواهید کرد و همچنین در قسمت breakpoints برنامه بر روی آرگومان update، میتوانید پراپرتیهای یک درخواست را به صورت کامل دریافت کنید.
- ارسال اولین درخواست ما از طریق بات start/ میباشد. در این حالت میتوان دریافت که کاربر برای بار اول است که از بات استفاده میکند.
- در اکشن متد از طریق خاصیت update.Message.Text میتوان به متن فرستاده شده دسترسی داشت.
- همچین اطلاعات کاربر در update.Message.From، همراه با درخواست، فرستاده میشود.
کار با ابزار ترجمهی گوگل و تکمیل پروژهی Web API
اکنون طبق مثال بالا میخواهیم وقتی کاربر برای اولین بار وارد شد، پیغام خوش آمد گویی به او نمایش داده شود. بعد از آن هر متنی را که فرستاد، معنای آن را از گوگل ترنسلیت گرفته و مجددا به کاربر ارسال میکنیم. برای اینکار کلاس WebhookController را به شکل زیر تکمیل خواهیم کرد:
namespace Telegrambot.Controllers { public class WebhookController : ApiController { Telegram.Bot.TelegramBotClient _bot = new Telegram.Bot.TelegramBotClient("number"); Translator _translator = new Translator(); [HttpPost] public async Task<IHttpActionResult> UpdateMsg(Update update) { if (update.Message.Text == "/start") { await _bot.SendTextMessageAsync(update.Message.From.Id, "Welcome To My Bot"); } else { var translatedRequest = _translator.Translate(update.Message.Text, "Persian", "English"); await _bot.SendTextMessageAsync(update.Message.From.Id, translatedRequest); } return Ok(update); } } }
- با استفاده از update.Message.From.Id میتوان پیغام را به شخصی که درخواست دادهاست فرستاد.
- دقت کنید هنگام ارسال درخواست، در ngrok آیا درخواستی فرستاده میشود یا خطایی وجود دارد.
نکته! برای استفاده از بات باید حتما از ssl استفاده کنید. اگر نیاز به خرید این سرویس را ندارید، از این لینک نیز میتوانید سرویس مورد نظر را بعد از 24 ساعت بر روی دامین خود تنظیم کنید.
توضیحات بیشتر در این مورد را مثلا دکمههای پویا و گرفتن عکس پروفایل و ....، در مقالهی بعدی قرار خواهم داد.
شما میتوانید از این لینک پروژه بالا را دریافت و اجرا کنید .
معرفی Kendo UI
Kendo UI یک فریم ورک جاوا اسکریپتی ساخت برنامههای مدرن و تعاملی وب است و برای رسیدن به این مقصود، از JavaScript، CSS 3، HTML 5 و jQuery کمک میگیرد.
امکانات فراهم شده توسط Kendo UI
1) انواع و اقسام ویجتها: کنترلهای وب تهیه شده برفراز jQuery
ویجتهای آن در سه گروه کلی قرار میگیرند:
- گروه وب، مانند گرید، tree-view و غیره.
- گروه DataViz که جهت نمایش بصری اطلاعات و ترسیم انواع و اقسام نمودارها کاربرد دارد.
- گروه موبایل که با استفاده از فناوری adaptive rendering، در سیستم عاملهای مختلف موبایل، مانند اندروید و آی او اس، ظاهری بومی و هماهنگ با آنها را ارائه میدهد.
2) منبع داده سمت کاربر (Client side data source)
منبع داده سمت کاربر Kendo UI، از انواع و اقسام منابع داده محلی مانند آرایههای جاوا اسکریپتی تا منابع داده راه دور، مانند JSON، XML و JSONP، جهت نمایش اطلاعات و data binding پشتیبانی میکند. این منبع داده، مواردی مانند صفحه بندی، مرتب سازی اطلاعات و گروه بندی آنها را نیز فراهم میکند. به علاوه با عملیات ثبت، ویرایش و حذف اطلاعات نیز هماهنگی کاملی را دارد.
3) به همراه یک فریم ورک MVVM توکار است
این فریم ورک MVVM مواردی مانند two way data binding و همچنین declarative binding را نیز پشتیبانی میکند.
4) امکان تعویض قالب
5) پویا نمایی، کشیدن و رها کردن
6) فریم ورک اعتبارسنجی
چرا Kendo UI؟
- مهمترین مزیت کار با Kendo UI، فراهم آوردن تمام نیازهای توسعهی یک برنامهی مدرن وب، تنها در یک بسته است. به این ترتیب دیگر نیازی نیست تا گرید را از یکجا، tree-view را از جایی دیگر و کتابخانههای رسم نمودار را از منبعی ناهمگون با سایر عناصر برنامه دریافت و استفاده کنید؛ در اینجا تمام اینها در قالب یک بستهی آماده برای شما فراهم شدهاست و همچنین با یکدیگر سازگاری کاملی دارند.
- تمام ویجتهای آن برای نمایش سریع با کارآیی بالا طراحی شدهاند.
- پشتیبانی خوب آن. این فریم ورک محصول شرکتی است که به صورت تخصصی کار تهیه کامپوننتهای وب و دسکتاپ را انجام میدهد.
مرورگرهای پشتیبانی شده
یکی دیگر از مزایای مهم کار با Kendo UI پشتیبانی گستردهی آن از اکثر مرورگرهای موجود است. این فریم ورک با مرورگرهای زیر سازگار است:
- IE 7 به بعد
- فایرفاکس 10 به بعد
- تمام نگارشهای کروم
- اپرا 10 به بعد
- سفاری 4 به بعد
مجوز استفاده از Kendo UI
Kendo UI با سه مجوز ذیل ارائه میشود:
- 30 روزه آزمایشی رایگان
- تجاری
- سورس باز با مجوز Apache
پیشتر نسخهی تجاری آن تحت مجوز GPL نیز در دسترس بود. اما اخیرا مجوز GPL آن حذف شده و به Apache تغییر یافته است. اما باید در نظر داشت که نسخهی سورس باز آن شامل کنترلهای مهمی مانند «گرید» نیست و این موارد تنها در نسخهی تجاری آن لحاظ شدهاند.
مثالهای Kendo UI
پس از دریافت بستهی کامل آن، پوشههایی مانند js، styles و امثال آن قابل مشاهده هستند؛ به همراه پوشهی examples آن که حداقل 86 پوشهی دیگر در آن جهت ارائه مثالهایی از نحوهی کاربرد المانهای مختلف آن تدارک دیده شدهاند.
نحوهی افزودن Kendo UI به صفحه
از آنجائیکه Kendo UI یک فریم ورک جاوا اسکریپتی است، همانند سایر برنامههای وب، افزودن تعاریف فایلهای js، css و تصاویر مرتبط با آن، برای شروع به کار کفایت میکند. برای این منظور ابتدا پوشههای js و styles بستهی دریافتی آنرا به برنامهی خود اضافه کنید (این پوشهها در فایل پیوست انتهای بحث موجود هستند).
<!DOCTYPE html> <html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> <head> <title></title> <!--KendoUI: Web--> <link href="styles/kendo.common.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" /> <link href="styles/kendo.default.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" /> <script src="js/jquery.min.js" type="text/javascript"></script> <script src="js/kendo.web.min.js" type="text/javascript"></script> <!--KendoUI: DataViz--> <link href="styles/kendo.dataviz.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" /> <script src="js/kendo.dataviz.min.js" type="text/javascript"></script> <!--KendoUI: Mobile--> <link href="styles/kendo.mobile.all.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" /> <script src="js/kendo.mobile.min.js" type="text/javascript"></script> <script type="text/javascript"> $(function() { $("#pickDate").kendoDatePicker(); }); </script> </head> <body> <span> Pick a date: <input id="pickDate" type="text"/> </span> </body> </html>
دریافت سورس کامل این قسمت که حاوی فایلهای اصلی kendoui.professional.2014.2.1008 نیز میباشد:
KendoUI01.7z