تبدیل فایلهای pfx به snk
آشنایی با NUnit
NUnit یکی از فریم ورکهای آزمایش واحد سورس باز مخصوص دات نت فریم ورک است. (کلا در دات نت هرجایی دیدید که N ، به ابتدای برنامهای یا کتابخانهای اضافه شده یعنی نمونه منتقل شده از محیط جاوا به دات نت است. برای مثال NHibernate از Hibernate جاوا گرفته شده است و الی آخر)
این برنامه با سی شارپ نوشته شده است اما تمامی زبانهای دات نتی را پشتیبانی میکند (اساسا با زبان نوشته شده کاری ندارد و فایل اسمبلی برنامه را آنالیز میکند. بنابراین فرقی نمیکند که در اینجا چه زبانی بکار گرفته شده است).
ابتدا NUnit را دریافت نمائید:
http://nunit.org/index.php?p=download
یک برنامه ساده از نوع console را در VS.net آغاز کنید.
کلاس MyList را با محتوای زیر به پروژه اضافه کنید:
using System.Collections.Generic;
namespace sample
{
public class MyList
{
public static List<int> GetListOfIntItems(int numberOfItems)
{
List<int> res = new List<int>();
for (int i = 0; i < numberOfItems; i++)
res.Add(i);
return res;
}
}
}
اکنون بر روی نام پروژه در قسمت solution explorer کلیک راست کرده و گزینه add->new project را انتخاب کنید. نوع این پروژه را که متدهای آزمایش واحد ما را تشکیل خواهد داد، class library انتخاب کنید. با نام مثلا TestLibrary (شکل زیر).
با توجه به اینکه NUnit ، اسمبلی برنامه (فایل exe یا dll آنرا) آنالیز میکند، بنابراین میتوان پروژه تست را جدای از پروژه اصلی ایجاد نمود و مورد استفاده قرار داد.
پس از ایجاد پروژه class library ، باید ارجاعی از NUnit framework را به آن اضافه کنیم. به محل نصب NUnit مراجعه کرده (پوشه bin آن) و ارجاعی به فایل nunit.framework.dll را به پروژه اضافه نمائید (شکل زیر).
سپس فضاهای نام مربوطه را به کلاس آزمایش واحد خود اضافه خواهیم کرد:
using NUnit.Framework;
using NUnit.Framework.SyntaxHelpers;
سپس باید ویژگی جدیدی به نام TestFixture را به این کلاس اضافه کرد.
[TestFixture]
public class TestClass
سپس هر متدی که به عنوان متد آزمایش واحد نوشته میشود، باید دارای ویژگی Test باشد تا توسط NUnit بررسی گردد:
[Test]
public void TestGetListOfIntItems()
اکنون برای اینکه بتوانیم متد GetListOfIntItems برنامه خود را در پروژه دیگری تست کنیم، باید ارجاعی را به اسمبلی آن اضافه کنیم. همانند قبل، از منوی project گزینه add reference ، فایل exe برنامه کنسول خود را انتخاب کرده و ارجاعی از آنرا به پروژه class library اضافه میکنیم. بدیهی است امکان اینکه کلاس تست در همان پروژه هم قرار میگرفت وجود داشت و صرفا جهت جداسازی آزمایش از برنامه اصلی اینکار صورت گرفت.
پس از این مقدمات، اکنون متد آزمایش واحد ساده زیر را در نظر بگیرید:
[Test]
public void TestGetListOfIntItems()
{
const int count = 5;
List<int> items = sample.MyList.GetListOfIntItems(count);
Assert.That(items.Count,Is.EqualTo(5));
}
اگر آن را (سطر مربوط به Assert را) کلمه به کلمه بخواهیم به فارسی ترجمه کنیم به صورت زیر خواهد بود:
میخواهیم اثبات کنیم که count مربوط به شیء items مساوی 5 است.
پس از اضافه کردن متد فوق، پروژه را کامپایل نمائید.
اکنون برنامه nunit.exe را اجرا کنید تا NUnit IDE ظاهر شود (در همان دایرکتوری bin مسیر نصب NUnit قرار دارد).
از منوی File آن یک پروژه جدید را آغاز نموده و آنرا ذخیره کنید.
سپس از منوی project آن، با استفاده از گزینه add assembly ، فایل dll کتابخانه تست خود را اضافه نمائید.
احتمالا پس از انجام این عملیات بلافاصله با خطای زیر مواجه خواهید شد:
---------------------------
Assembly Not Loaded
---------------------------
System.ApplicationException : Unable to load TestLibrary because it is not located under
the AppBase
----> System.IO.FileNotFoundException : Could not load file or assembly
'TestLibrary' or one of its dependencies. The system cannot find the file specified.
For further information, use the Exception Details menu item.
همانطور که ملاحظه میکنید، NUnit با استفاده از قابلیتهای reflection در دات نت، اسمبلی را بارگذاری میکند و تمامی کلاسهایی که دارای ویژگی TestFixture باشند در آن لیست خواهد شد.
اکنون بر روی دکمه run کلیک کنید تا اولین آزمایش ما انجام شود. (شکل زیر)
رنگ سبز در اینجا به معنای با موفقیت انجام شدن آزمایش است.
ادامه دارد...
مدل سازی دادهها در RavenDB
تفاوتهای دوره ما با زمانیکه بانکهای اطلاعاتی رابطهای پدیدار شدند
- دنیای بانکهای اطلاعاتی رابطهای برای Write بهینه سازی شدهاند؛ از این جهت که تاریخچه پیدایش آنها به دهه 70 میلادی بر میگردد، زمانیکه برای تهیه سخت دیسکها باید هزینههای گزافی پرداخت میشد. به همین جهت الگوریتمها و روشهای بسیاری در آن دوره ابداع شدند تا ذخیره سازی اطلاعات، حجم کمتری را به خود اختصاص دهند. اینجا است که مباحثی مانند Normalization بوجود آمدند تا تضمین شود که دادهها تنها یکبار ذخیره شده و دوبار در جاهای مختلفی ذخیره نگردند. جهت اطلاع در سال 1980 میلادی، یک سخت دیسک 10 مگابایتی حدود 4000 دلار قیمت داشته است.
- تفاوت مهم دیگر دوره ما با دهههای 70 و 80 میلادی، پدیدار شدن UI و روابط کاربری بسیار پیچیده، در مقایسه با برنامههای خط فرمان یا حداکثر فرمهای بسیار ساده ورود اطلاعات در آن زمان است. برای مثال در دهه 70 میلادی تصور UI ایی مانند صفحه ابتدایی سایت Stack overflow احتمالا به ذهن هم خطور نمیکرده است.
تهیه چنین UI ایی نه تنها از لحاظ طراحی، بلکه از لحاظ تامین دادهها از جداول مختلف نیز بسیار پیچیده است. برای مثال برای رندر صفحه اول سایت استک اورفلو ابتدا باید تعدادی سؤال از جدول سؤالات واکشی شوند. در اینجا در ذیل هر سؤال نام شخص مرتبط را هم مشاهده میکنید. بنابراین اطلاعات نام او، از جدول کاربران نیز باید دریافت گردد. یا در اینجا تعداد رایهای هر سؤال را نیز مشاهده میکنید که به طور قطع اطلاعات آن در جدول دیگری نگه داری میشود. در گوشهای از صفحه، برچسبهای مورد علاقه و در ذیل هر سؤال، برچسبهای اختصاصی هر مطلب نمایش داده شدهاند. تگها نیز در جدولی جداگانه قرار دارند. تمام این قسمتهای مختلف، نیاز به واکشی و رندر حجم بالایی از اطلاعات را دارند.
- تعداد کاربران برنامهها در دهههای 70 و 80 میلادی نیز با دوره ما متفاوت بودهاند. اغلب برنامههای آن دوران تک کاربره طراحی میشدند؛ با بانکهای اطلاعاتی که صرفا جهت کار بر روی یک سیستم طراحی شده بودند. اما برای نمونه سایت استک اور فلویی که مثال زده شده، توسط هزاران و یا شاید میلیونها نفر مورد استفاده قرار میگیرد؛ با توزیع و تقسیم اطلاعات آن بر روی سرورها مختلف.
معرفی مفهوم Unit of change
همین پیچیدگیها سبب شدند تا جهت سادهسازی حل اینگونه مسایل، حرکتی به سمت دنیای NoSQL شروع شود. ایده اصلی مدل سازی دادهها در اینجا کم کردن تعداد اعمالی است که باید جهت رسیدن به یک نتیجه واحد انجام داد. اگر قرار است یک سؤال به همراه تگها، اطلاعات کاربر، رایها و غیره واکشی شوند، چرا باید تعداد اعمال قابل توجهی جهت مراجعه به جداول مختلف مرتبط صورت گیرد؟ چرا تمام این اطلاعات را یکجا نداشته باشیم تا بتوان همگی را در طی یک واکشی به دست آورد و به این ترتیب دیگر نیازی نباشد انواع و اقسام JOINها را به چند ده جدول موجود نوشت؟
اینجا است که مفهومی به نام Unit of change مطرح میشود. در هر واحد تغییر، کلیه اطلاعات مورد نیاز برای رندر یک شیء قرار میگیرند. برای مثال اگر قرار است با شیء محصول کار کنیم، تمام اطلاعات مورد نیاز آنرا اعم از گروهها، نوعها، رنگها و غیره را در طی یک سند بانک اطلاعاتی NoSQL سندگرا، ذخیره میکنیم.
محدودههای تراکنشی یا Transactional boundaries
محدودههای تراکنشی در Domain driven design به Aggregate root نیز معروف است. هر محدود تراکنشی حاوی یک Unit of change قرار گرفته داخل یک سند است. ابتدا بررسی میکنیم که در یک Read به چه نوع اطلاعاتی نیاز داریم و سپس کل اطلاعات مورد نیاز را بدون نوشتن JOIN ایی از جداول دیگر، داخل یک سند قرار میدهیم.
هر محدوده تراکنشی میتواند به محدوده تراکنشی دیگری نیز ارجاع داده باشد. برای مثال در RavenDB شمارههای اسناد، یک سری رشته هستند؛ برخلاف بانکهای اطلاعاتی رابطهای که بیشتر از اعداد برای مشخص سازی Id استفاده میکنند. در این حالت برای ارجاع به یک کاربر فقط کافی است برای مثال مقدار خاصیت کاربر یک سند به "users/1" تنظیم شود. "users/1" نیز یک Id تعریف شده در RavenDB است.
مزیت این روش، سرعت واکشی بسیار بالای دریافت اطلاعات آن است؛ دیگر در اینجا نیازی به JOINهای سنگین به جداول دیگر برای تامین اطلاعات مورد نیاز نیست و همچنین در ساختارهای پیچیدهتری مانند ساختارهای تو در تو، دیگر نیازی به تهیه کوئریهای بازگشتی و استفاده از روشهای پیچیده مرتبط با آنها نیز وجود ندارد و کلیه اطلاعات مورد نظر، به شکل یک شیء JSON داخل یک سند حاضر و آماده برای واکشی در طی یک Read هستند.
به این ترتیب میتوان به سیستمهای مقیاس پذیری رسید. سیستمهایی که با بالا رفتن حجم اطلاعات در حین واکشیهای دادههای مورد نیاز، کند نبوده و بسیار سریع پاسخ میدهند.
Denormalization دادهها
اینجا است که احتمالا ذهن رابطهای تربیت شدهی شما شروع به واکنش میکند! برای مثال اگر نام یک محصول تغییر کرد، چطور؟ اگر آدرس یک مشتری نیاز به ویرایش داشت، چطور؟ چگونه یکپارچگی اطلاعاتی که اکنون به ازای هر سند پراکنده شدهاست، مدیریت میشود؟
زمانیکه به این نوع سؤالات رسیدهایم، یعنی Denormalization رخ داده است. در اینجا سندهایی را داریم که کلیه اطلاعات مورد نیاز خود را یکجا دارند. به این مساله از منظر نگاه به دادهها در طی زمان نیز میتوان پرداخت. به این معنا که صحیح است که آدرس مشتری خاصی امروز تغییر کرده است، اما زمانیکه سندی برای او در سال قبل صادر شده است، واقعا آدرس آن مشتری که سفارشی برایش ارسال شده، دقیقا همان چیزی بوده است که در سند مرتبط، ثبت شده و موجود میباشد. بنابراین سند قبلی با اطلاعات قبلی مشتری در سیستم موجود خواهد بود و اگر سند جدیدی صادر شد، این سند بدیهی است که از اطلاعات امروز مشتری استفاده میکند.
ملاحظات اندازههای دادهها
زمانیکه سندها بسیار بزرگ میشوند چه رخ خواهد داد؟ از لحاظ اندازه دادهها سه نوع سند را میتوان متصور بود:
الف) سندهای محدود، مانند اغلب اطلاعاتی که تعداد فیلدهای مشخصی دارند با تعداد اشیاء مشخصی.
ب) سندهای نامحدود اما با محدودیت طبیعی. برای مثال اطلاعات فرزندان یک شخص را درنظر بگیرید. هرچند این اطلاعات نامحدود هستند، اما به صورت طبیعی میتوان فرض کرد که سقف بالایی آن عموما به 20 نمیرسد!
ج) سندهای نامحدود، مانند سندهایی که آرایهای از اطلاعات را ذخیره میکنند. برای مثال در یک سایت فروشگاه، اطلاعات فروش یک گروه از اجناس خاص را درنظر بگیرید که عموما نامحدود است. اینجا است که باید به اندازه اسناد نیز دقت داشت. برای مدیریت این مساله حداقل از دو روش استفاده میشود:
- محدود کردن تعداد اشیاء. برای مثال در هر سند حداکثر 100 اطلاعات فروش یک محصول بیشتر ثبت نشود. زمانیکه به این حد رسیدیم، یک سند جدید ایجاد شده و Id سند قبلی مثلا "products/1" در سند دوم ذکر خواهد شد.
- محدود کردن تعداد اطلاعات ذخیره شده بر اساس زمان
RavenDB برای مدیریت این مساله، مفهوم Includes را معرفی کرده است. در اینجا با استفاده از متد الحاقی Include، کار زنجیر کردن سندهای مرتبط صورت خواهد گرفت.
یک مثال عملی: مدل سازی دادههای یک بلاگ در RavenDB
پس از این بحث مقدماتی که جهت معرفی ذهنیت مدل سازی دادهها در دنیای غیر رابطهای NoSQL ضروری بود، در ادامه قصد داریم مدلهای دادههای یک بلاگ را سازگار با ساختار بانک اطلاعاتی NoSQL سندگرای RavenDB طراحی کنیم.
در یک بلاگ، تعدادی مطلب، نظر، برچسب (گروههای مطالب) و امثال آن وجود دارند. اگر بخواهیم این اطلاعات را به صورت رابطهای مدل کنیم، به ازای هر کدام از این موجودیتها یک جدول نیاز خواهد بود و برای رندر صفحه اصلی بلاگ، چندین و چند کوئری برای نمایش اطلاعات مطالب، نویسنده(ها)، برچسبها و غیره باید به بانک اطلاعاتی ارسال گردد، که تعدادی از آنها مستقیما بر روی یک جدول اجرا میشوند و تعدادی دیگر نیاز به JOIN دارند.
مشکلاتی که روش رابطهای دارد:
- تعداد اعمالی که باید برای نمایش صفحه اول سایت صورت گیرد، بسیار زیاد است و این مساله با تعداد بالای کاربران از دید مقیاس پذیری سیستم مشکل ساز است.
- دادههای مرتبط در جداول مختلفی پراکندهاند.
- این سیستم برای Write بهینه سازی شده است و نه برای Read. (همان بحث گران بودن سخت دیسکها در دهههای قبل که در ابتدای بحث به آن اشاره شد)
مدل سازی سازگار با دنیای NoSQL یک بلاگ
در اینجا چند کلاس مقدماتی را مشاهده میکنید که تعریف آنها به همین نحو صحیح است و نیاز به جزئیات و یا روابط بیشتری ندارند.
namespace RavenDBSample01.BlogModels { public class BlogConfig { public string Id { set; get; } public string Title { set; get; } public string Description { set; get; } // ... more items here } public class User { public string Id { set; get; } public string FullName { set; get; } public string Email { set; get; } // ... more items here } }
اما این طراحی نیز یک مشکل دارد. درست است که ساختار یک صفحه مطلب، از مطالب وبلاگ به همین نحوی است که توضیح داده شد؛ اما در صفحه اول سایت، هیچگاه کامنتهای مطالب درج نمیشوند. بنابراین نیازی نیست تا تمام کامنتها را داخل یک مطلب ذخیره کرد. به این ترتیب برای نمایش صفحه اول سایت، حجم کمتری از اطلاعات واکشی خواهند شد.
public class Post { public string Id { set; get; } public string Title { set; get; } public string Body { set; get; } public ICollection<string> Tags { set; get; } public string AuthorId { set; get; } public string PostCommentsId { set; get; } public int CommentsCount { set; get; } } public class Comment { public string Id { set; get; } public string Body { set; get; } public string AuthorName { set; get; } public DateTime CreatedAt { set; get; } } public class PostComments { public List<Comment> Comments { set; get; } public string LastCommentId { set; get; } }
به این ترتیب برای نمایش صفحه اول سایت، فقط یک کوئری صادر میشود. برای نمایش یک مطلب و کلیه کامنتهای متناظر با آن دو کوئری صادر خواهند شد.
بنابراین همانطور که مشاهده میکنید، در دنیای NoSQL، طراحی مدلهای دادهای بر اساس «سناریوهای Read» صورت میگیرد و نه صرفا طراحی یک مدل رابطهای بهینه سازی شده برای حالت Write.
سورس کامل ASP.NET MVC این بلاگرا که «راکن بلاگ» نام دارد، از GitHub نویسندگان اصلی RavenDB میتوانید دریافت کنید.
آشنایی با LibMan در پروژههای ASP.NET Core
dotnet add package Twitter.Bootstrap --version 3.0.1.1
- جذب
- انتخاب یا گزینش
مرحله جذب:
این مرحله مربوط است به آگهی استخدام و چگونگی تشریح مسایل و شرایط به گونه ای که فرد متقاضی را راغب به ارسال رزومه یا نمونه کار نماید. این مرحله مهمتر از مرحله انتخاب است؛ به دلیل اینکه اگر نتوانیم متقاضیان کار را جذب کنیم، دامنه انتخاب بین افراد متقاضی کاهش پیدا میکند و گاهی مجبور خواهیم شد بین گزینههای بد و بدتر، بد را انتخاب نماییم.
مرحله انتخاب:
این مرحله برای گزینش افراد است که همگان از آن به عنوان مرحله مصاحبه یاد میکنند که مورد بحث ما نیست.
مواردی که در آگهی استخدام شرکت دلفین رعایت شده بود:
»ذکر نام شرکت
اولین مورد که در بسیاری از آگهیهای استخدام رعایت نمیشود عدم ذکر نام شرکت است. دیده میشود در آگهیها بیشتر از عناوینی نظیر "یک شرکت معتبر نرم افزاری" یا "یک شرکت فعال در زمینه تولید نرم افزار" و... استفاده میکنند. ذکر نام شرکت از آن جهت مهم است که فرد متقاضی میتواند با یک جستجوی ساده در اینترنت (در صورتی که شرکت تقاضا دهنده یک وب سایت مناسب در این زمینه داشته باشد) بسیاری از اطلاعات مهم نظیر زمینه فعالیت شرکت ، مشتریان عمده شرکت ، محصولات تولید شده قبلی یا حتی آدرس شرکت (برای بررسی وضعیت رفت و آمد) را به دست بیاورد. در آگهی استخدام ذکر شده این مورد به خوبی رعایت شده بود.
»ذکر آدرس و شماره تماس:
دلیل اصلی برای ذکر آدرس شرکت صرفا برای بررسی وضعیت رفت و آمد از نظر شرایط ترافیک شهری و بعد مسافت یا حتی شرایط رفت و آمد با خودروی شخصی است که برای بیشتر متقاضیان مهم است. در آگهی بالا نیز این مورد رعایت شده بود.
» ذکر شرایط استخدام
موردی که در آگهی بالا نظرم را جلب کرد تشریح کامل شرایطی بود که متقاضیان باید آن را داشته باشند. برای مثال ذکر شرایط سنی، شرایط مربوط به عدم اشتغال به تحصیل در دانشگاهها یا موسسات یا حتی شرایط مربوط به اخراج از دانشگاه ها. در این صورت برخی از متقاضیان ولو اندک در همین ابتدا فیلتر میشوند.
»ذکر شرایط تخصصی متقاضیان کار:
در بخش به صورت کامل شرایط تخصصی و مهارتی افراد مورد بررسی قرار گرفته بود. در یک نگاه خوب به نظر میرسید ولی اگر با دقت به این بخش نگاه کنید متوجه خواهید شد به دلیل عدم نگارش صحیح موارد مورد نیاز، کمتر کسی دارای این همه توانایی است آن هم به صورت تسلط کامل. استفاده از واژه تسلط کامل باید با احتیاط انجام شود. برای مثال تسلط کامل بر VB.NET , C#.NET Windows Application . بهتر بود از یا استفاده میشد. به این صورت " تسلط بر VB.NET یا C#.NET در Windows Application"
» ذکر اولویت ها
این مورد هم به خوبی در آگهی بالا رعایت شده بود. ذکر اولویتها باعث میشود که فرد متقاضی اگر دارای حتی یکی از این موارد است آن را در رزومه خود ذکر کند و از طرفی میتوان با توجه به اولویتهای استخدام تا حدودی شرایط کاری در شرکت متقاضی را در همین ابتدا بررسی کرد.
»ذکر آدرس وب سایت شرکت:
این مورد هم به خوبی در این آگهی رعایت شد و علاوه بر آن یک لینک به آدرس وب سایت سرپرست تیم برنامه نویسان نیز وجود داشت که امکان ارتباط مستقیم را فراهم میساخت.
مواردی که در آگهی استخدام شرکت دلفین رعایت نشده بود:
»عدم توازن بین عنوان آگهی با محتوای آن :
در عنوان آگهی ذکر شده بود "برنامه نویس تحت وب" در حالی که در شرایط تخصصی، موردی به عنوان تسلط کامل بر برنامه نویس تحت ویندوز ذکر شده آن هم با دو زبان Vb.Net و C#.Net
آیا منظور از تسلط کامل بر مدیریت بانک اطلاعاتی SqlServer همان DBA است؟ اگر پاسخ مثبت است در این صورت چند نفر واجد شرایط را میتوان پیدا کرد که هم در سطح DBA باشند و هم در سطح یک برنامه نویس سطح بالا؟ اگر پاسخ منفی است بهتر بود از واژه داشتن تجربه در زمینه مدیریت بانک اطلاعاتی یا حتی آشنایی با مدیریت بانکهای اطلاعاتی استفاده میشد.
مورد دیگری که تا حدودی باعث سردرگمی میشد این است که نیاز به تسلط کامل به Asp.Net Web Form و هم چنین به Asp.Net MVC است. چرا هردو، آن هم در سطح تسلط کامل؟
در بخش اولویتها موردی ذکر شد با عنوان آشنایی با کامپوننتهای برنامه نویسی نظیر DevExpress و Telerik و Kendo. آیا منظور آشنایی با تمام این موارد بوده است یا فقط یکی از آن ها؟
یک ضعف بزرگ که در اغلب آگهیها (از جمله در این آگهی نیز) وجود دارد، عدم ذکر شرایط شرکت برای متقاضیان است. بهتر بود بعد از ذکر این همه شرایط برای متقاضیان و برنامه نوسان، کمی هم درباره وضعیت حقوق و مزایا (برای مثال ذکر حداقل حقوق) و بیمه یا حتی شرایط رفاهی و خاص در نظر گرفته شده (که البته با توجه به وضعیت فعلی که دریافت حقوق ماهانه بدون تاخیر یک موهبت است این مورد بیشتر شبیه به رویا برای برنامه نویسان خواهد بود) صحبت میشد.
در صورتی که ذکر تمام این موارد در آگهی امکان پذیر نیست میتوان با ذکر یک لینک به وب سایت شرکت مورد نظر یا حتی ذکر شماره تلفن، متقاضی کار را قبل از ارسال رزومه از شرایط شرکت برای استخدام مطلع ساخت.
دوراهی انتخاب NHibernate و Entityframework
- توهم پشتیبانی از بانکهای اطلاعاتی مختلف توسط NH . به شخصه با حداقل یک مورد نیم بند آن سروکار داشتم: SQL-CE. تقریبا بیشتر از نیمی از تواناییهای این بانک اطلاعاتی در NH لحاظ نشده و حتی یک کوئری ساده از تاریخ تا تاریخ را توسط آن نمیتوانید تهیه کنید. این مورد برعکس EF Code first است. کامل و بینقص کار میکند. کلا تمام محصولات مایکروسافت به همین نحو هستند. اگر عنوان میکنند این محصول دو قابلیت دارد، واقعا این دو قابلیت، درست کار میکنند. نه اینکه عنوان کنند 100 قابلیت را ارائه میدهیم و فقط 10 تای آن کامل پیاده سازی شده باشند.
- تیم مدیریتی به شدت مغرور و ناراحت NH. باز هم برای این تیم ناراحت، جهت تکمیل نقایص کار با SQL-CE بیشتر از یکسال قبل وصلهای رو ارسال کردم. تا به امروز حتی یک پاسخ که آیا خوبه، بده ... ارسال نشده. با اکثر همکاریها هم به همین نحو رفتار میکنند.
خلاصه حال و هوای یک پروژه سالم سورس باز را ندارد.
- پس از ارائه EF Code first این پروژه تقریبا غیرفعال شده: (^)
- نیم بند بودن پشتیبانی از LINQ. باز هم اگر تصور میکنید که راحت میتونید مثل EF از کوئریهای LINQ در اینجا استفاده کنید، سخت در اشتباه هستید.
- دیر به روز شدن کتابخانههای جانبی آن. این مساله هم به مدیریت بد پروژه NH بر میگردد. شاید بیشتر از 10 مورد افزونه برای NH هست، مانند کش و اعتبار سنجی و غیره. اما ... صاحبان آن مشخص نیستند! امروز NH3 ارائه میشود، سه ماه بعد کتابخانه اعتبارسنجی متناظر با آن. تیم NH هم حاضر نشده تمام اینها رو کنار هم قرار بده و یک کار یکپارچه رو ارائه کنه. NH اعتبار خودش رو از این افزونههای موجود در NH Contrib کسب میکنه، اما حاضر نیستند مدیریت و نگهداری یکپارچه آنها را قبول کنند.
- ناسازگاری با اکوسیستم دات نت. اگر از NH استفاده کنید مدام در حال جنگ با دات نت هستید. مثلا سیستم اعتبار سنجی EF با سیستم اعتبار سنجی سمت کلاینت و سرور MVC یکپارچه است. با NH اینطور نیست و از این نوع مثالها زیاد است. همین مساله حجم کاری شما را چندبرابر میکند.
- طراحی زمخت NH در مقابل طراحی روان EF. برای مثال در EF Code first شما به ندرت نیاز خواهید داشت که نگاشتها را تعریف یا حتی سفارشی سازی کنید. یک سری پیش فرض بسیار عالی در آن به صورت توکار (و نه به شکل افزونه) وجود دارد که حجم کاری شما را به شدت کاهش میدهند. در NH کتابخانه fluent nh سعی کرده که اینکار را انجام دهد اما جالب اینجا است که این کتابخانه از طرف تیم اصلی NH اصلا تحویل گرفته نشده و ... دست آخر هم یک روش دیگر را برای نوشتن نگاشتها با کد تهیه کردند.
- مستندات NH کامل نیست. برای مثال شاید یک سری بلاگهای متفرقه را پیدا کنید که در مورد روش تهیه نگاشتها با کد مطلب نوشته باشند ... نه توسط کسانی که این کتابخانه را تهیه کردهاند! این روند رو مقایسه کنید با وبلاگ EF مثلا : (^) این بلاگ تا این حد کامل است که مرجع بسیاری از مطالب آموزشی و کتابهای مرتبط با EF میباشد.
- سیستم migration موجود در EF Code first نسبت به نمونه NH بسیار کاملتر است؛ با قابلیت سفارشی سازی، مقایسه هش مدلها با جداول جهت جلوگیری از تداخلات و اشتباهات، تولید اسکریپت آپدیت بانک اطلاعاتی و غیره.
یک زمانی بود دات نت ORM قابل ملاحظهای نداشت. زمان دات نت2. در آن موقع NH حرف برای گفتن داشت اما ... نه الان.
خلاصهای کوتاه در مورد WinRT
- هدفم از پاسخ فوق، اشاره به پیش زمینهی ذهنی بود که هم اکنون سبب حذف امکان وجود فراخوانیهای همزمان شده است؛ مانند: انتخاب فایل ، کار با وب کم
این نوع کدها برای برنامه نویسهای سیلورلایت بسیار آشنا هستند.
که بعد از بررسی به راه حلهای زیر رسیدم:
راه حل اول
بعد از اجرای وب سرویس و باز کردن آدرس آن به صورت HTTPS در مرورگر، پیام مبنی بر عدم اعتبار گواهی HTTPS را در آدرس وارد شده، مشاهده میکنیم. (Untrusted certificate) (که نسبت به مرورگر استفاده شده، این پیام متفاوت است و من در اینجا از مرورگر IE استفاده میکنم)
- بر روی Certificate error در نوار آدرس، کلیک کرده و View certificates را انتخاب میکنیم.
- وقتی پنجره Certificate باز شد بر روی دکمه Install Certificate کلیک کرده و پنجره Certificate Import Wizard باز شده و Next را میزنیم و Place all certificates in the following store را انتخاب میکنیم و بر روی دکمه Browse کلیک میکنیم.
- از پنجره باز شده Trusted Root Certification Authorities را انتخاب میکنیم و بر روی دکمه OK، کلیک میکنیم.
- سپس Next را میزنیم و در پایان بر روی دکمه Finish کلیک میکنیم.
- پس از اتمام Wizard، پنجره Security Warning به شما نمایش داده میشود که باید بر روی Yes آن کلیک کنید، بعد از تایید، پیام .The import was successful به شما نمایش داده میشود.
راه حل دوم
ممکن است کامپیوتر شما با توسعه دهندگان دیگر که با حساب کاربری خود وارد میشوند، مشترک باشد و بخواهید اطلاعات مربوط به گواهی اعتبار، به صورت مشترک استفاده شود. جزئیات در این روش بیشتر از روش قبل است.
- بازکردن پنجره Run و وارد کردن دستور mmc و زدن دکمه OK.
- اضافه کردن Snap-in
- انتخاب Add/Remove Snap-in از منوی File
- انتخاب Certificates از لیست سمت چپ و انتخاب دکمه Add
- در پنجره Certificates Snap-ins انتخاب گزینه Computer account و انتخاب دکمه Next
- انتخاب Local computer و کلیک بر روی دکمه Finish
- انتخاب دکمه OK
- استخراج IIS Express certificate از computer’s personal store
- در قسمت Console Root ، بخش Certificates (Local Computer)، سپس قسمت Personal و انتخاب Certificates.
- انتخاب گواهی با مشخصات زیر:
- "Issued to = "localhost
- "Issued by = "localhost
- "Friendly Name = "IIS Express Development Certificate
- انتخاب گزینه Export از زیرمنوی All Tasks در منوی Action
- پنجره Certificate Export Wizard باز شده و انتخاب دکمه Next
- انتخاب No, do not export the private key و انتخاب دکمه Next
- انتخاب DER encoded binary X.509 (.CER) و انتخاب دکمه Next
- انتخاب مسیر ذخیره فایل گواهی تصدیق مجوز و انتخاب دکمه Next
- انتخاب دکمه Finish برای انجام عملیات Export و مشاهده پیام موفقیت
- وارد کردن IIS Express certificate به computer’s Trusted Root Certification Authorities store
- در قسمت Console Root ، بخش Certificates (Local Computer)، سپس قسمت Trusted Root Certification Authorities و انتخاب Certificates.
- انتخاب گزینه Import از زیرمنوی All Tasks در منوی Action
- پنجره Certificate Export Wizard باز شده و انتخاب دکمه Next
- انتخاب مسیر فایل ذخیره شده در مرحله قبل و انتخاب دکمه Next
- انتخاب Place all certificates in the following store و در قسمت Certificate store ، انتخاب بخش Trusted Root Certification Authorities و انتخاب دکمه Next
- انتخاب دکمه Finish برای انجام عملیات Import و مشاهده پیام موفقیت و مشاهده گواهی تصدیق مجوز با نام localhost در لیست Trusted Root Certification Authorities
راه حل سوم
با استفاده از Developer Command Prompt نیز میتوان این کار را انجام داد.
- با اجرای دستور زیر و دریافت فایل خروجی
makecert -r -n "CN=localhost" -b 01/01/2000 -e 01/01/2099 -eku 1.3.6.1.5.5.7.3.1 -sv localhost.pvk localhost.cer cert2spc localhost.cer localhost.spc pvk2pfx -pvk localhost.pvk -spc localhost.spc -pfx localhost.pfx
- اجرای فایل localhost.pfx و وقتی پنجره Certificate Import Wizard باز شد، Next را میزنیم.
- نام فایل انتخاب شده را در این قسمت مشاهده میکنیم و Next را میزنیم.
- در صورت داشتن کلمه عبور، آن را وارد کرده (که در اینجا کلمه عبوری را تعریف نکردهایم) و Next را میزنیم.
- صفحه Place all certificates in the following store را انتخاب میکنیم و بر روی دکمه Browse کلیک میکنیم.
- از پنجره باز شده، Trusted Root Certification Authorities را انتخاب میکنیم و بر روی دکمه OK، کلیک میکنیم.
- سپس Next را میزنیم و در پایان بر روی دکمه Finish کلیک میکنیم.
- پس از اتمام Wizard، پنجره Security Warning به شما نمایش داده میشود که باید بر روی Yes کلیک کنید. بعد از تایید، پیام .The import was successful به شما نمایش داده میشود.
نکته: در صورتی که بخواهید برنامه شما (windows form) بتواند به سرور از طریق HTTPS اتصال پیدا کند، باید این فایل pfx بر روی هر کلاینت نصب شده باشد. شما میتوانید با اجرای دستور زیر در ابتدای فایل program.cs این کار را انجام دهید.
var cert = new X509Certificate2( Properties.Resources.localhost ); var store = new X509Store( StoreName.AuthRoot, StoreLocation.LocalMachine ); store.Open(OpenFlags.ReadWrite); store.Add(cert); store.Close();
مشارکت در نگهداری پروژه
- مشکلی را در این کتابخانه پیدا کردهاید؟ آنرا در سیستم bug tracking پروژه گزارش کنید و بیتفاوت از کنار آن عبور نکنید.
- مشکلی برطرف شده است؟ بررسی کنید، آیا واقعا این تغییرات مفید بوده است یا خیر و نتیجه را اعلام کنید.
بهبود کدهای موجود
- در بهترین حالت، کدی را جهت رفع یک مشکل ارسال کنید. همچنین در این حالت سعی کنید یک مطلب جدید را ایجاد کرده و در مورد کدهای خود توضیح دهید. برای ارسال کدی جدید بهتر است تنها قسمتهای تغییر کرده را ارسال کنید و اصطلاحا باید بتوانید توسط قابلیتهای سورس کنترلها یک patch را تهیه نمائید.
- یک unit test جدید را به پروژه اضافه کنید. یک مثال جدید را برای قسمتی خاص تهیه نمائید.
- ثوابت برنامه را به زبانهای دیگر ترجمه کنید.
- یک گزینه و قابلیت جدید را درخواست دهید.
بهبود مستندات پروژه
- اگر توضیحات قسمتهای مختلف و commentهای ارائه شده به نظر شما کافی نیست؛ آنها را تکمیل کرده و یک patch برای آن ارائه دهید.
- مستندات موجود را تکمیل کنید یا بهبود ببخشید.
- یک مقالهی جدید در مورد نحوهی استفاده از آن پروژه بنویسید.
- یک ویدیوی ساده آموزشی را در مورد آن تهیه کنید.
مشارکت در انجمنها و شبکههای اجتماعی
- به لیست سؤالات مطرح شده در یک پروژه مراجعه کرده و در آن مشارکت کنید. سعی کنید حضور مثبتی داشته باشید.
- به دیگران در مورد وجود این پروژه اطلاع رسانی کنید.
- اگر پروژه مفیدی است، به دیگران بگوئید این پروژه چقدر بر روی کار شما تاثیر داشته است و چه برنامههایی را از طریق آن پیش بردهاید.