مهمان مهمان
نظرات مطالب
تاریخ شمسی برای blogger !
آقا خیلی حال دادی! الان اینو گذاشتم روی وبلاگم. مبدل این با اون قلبیه فرقی نداره. فقط چیکار کنم که ساعت رو باسه تاریخ کامنت نشون بده و اسم قدیمی روز رو برای پست ها نشون بده؟
‫۱۵ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۲۹ آذر ۱۳۸۷، ساعت ۱۶:۱۹
جواد غدیری جواد غدیری
نظرات مطالب
صفحه بندی و مرتب سازی خودکار اطلاعات به کمک jqGrid در ASP.NET MVC
با اینکه نوع متدهایی که اطلاعات رو از سرور درخواست میکنه به صورت post تنظیم شده
 <script type="text/javascript">
        $(function() {
            $('#jqgStarWarsCharacters').jqGrid({
                url: '@Url.Action("Characters", "StarWars")',
                datatype: 'json',
                mtype: 'POST',
                cmTemplate: { align: 'center' },
                colNames: [ 'Name', 'Gender', 'Height', 'Weight', 'Birth Year', 'Skin Color', 'Hair Color', 'Eye Color' ],
                colModel: [
                            { name: 'Name' },
                            { name: 'Gender', sortable: false, formatter: demo.jqGrid.character.genderFormatter },
                            { name: 'Height', summaryType: 'avg' },
                            { name: 'Weight', summaryType: 'avg' },
                            { name: 'BirthYear' },
                            { name: 'SkinColor', sortable: false, formatter: demo.jqGrid.character.skinColorFormatter },
                            { name: 'HairColor', sortable: false, formatter: demo.jqGrid.character.hairColorFormatter },
                            { name: 'EyeColor', sortable: false, formatter: demo.jqGrid.character.eyeColorFormatter }
                          ],
                caption: 'StarWars Characters',
                grouping: true,
                groupingView: {
                    groupField: ['Gender'],
                    groupDataSorted: true,
                    groupColumnShow: [false],
                    groupSummary: [true]
                },
                footerrow: true,
                userDataOnFooter: true,
                jsonReader: { repeatitems: false, id: 'Id' },
                pager: $('#jqgpStarWarsCharacters'),
                rowNum: 100,
                sortname: 'Id',
                sortorder: 'asc',
                viewrecords: true,
                height: '100%'
            });
        });
    </script>
ولی توی پوشه Network وقتی دیدم نوعش رو xml نمایش داده. همینطور متد دریافت اطلاعات از سمت سرور اصلا call نمیشه که بخواد پاسخ رو به هرشکلی برگردونه
کد نوشته شده در بالا در asp.net Core 2.2 درست کار می‌کرد ولی الان در asp.net core 3.0 بخش network این نمایش زیر رو داره
در این پروژه ارتقا از ASP . NET Core 2.2 به Core 3.0 کلا برای اینکه متدهای Ajax قبلی کار کنه تنظیمات خاص دیگری هم لازمه؟




توی startup پروژه هم با ارتقا به Core 3.0 متدها به صورت زیر نوشته شده که متد UseMVC قبلی رو حذف کردم

public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddControllersWithViews();
            services.AddRazorPages();
            services.AddControllers()
                .AddNewtonsoftJson();
        }
public void Configure(IApplicationBuilder app, IWebHostEnvironment env)
        {
            if (env.IsDevelopment())
            {
                app.UseDeveloperExceptionPage();
            }

            app.UseHttpsRedirection();
            app.UseStaticFiles();

            JqGridRequest.ParametersNames = new JqGridParametersNames() { PagesCount = "npage" };

            app.UseRouting();
            app.UseEndpoints(endpoints =>
            {  
                endpoints.MapDefaultControllerRoute();
                endpoints.MapControllerRoute(
                    name: "default",
                    pattern: "{controller=JavaScript}/{action=Basics}");

                endpoints.MapControllerRoute(
                   name: "default2",
                   pattern: "{controller=StarWars}/{action=Characters}/{id?}");
         
                endpoints.MapRazorPages(); 
            });
        }



‫۴ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۰ آذر ۱۳۹۸، ساعت ۱۵:۳۹
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب دوره‌ها
نگاهی به گزینه‌های مختلف مهیای جهت میزبانی SignalR
حداقل چهار گزینه برای Hosting سرویس‌های Hub برنامه‌های مبتنی بر SignalR وجود دارند که تا به اینجا، مورد دوم آن بیشتر بررسی گردید:
1) OWIN
2) ASP.NET Hosting
3) Self Hosting
4) Cloud و ویندوز Azure

1) OWIN
اگر به اسمبلی‌های همراه با SignalR دقت کنید، یکی از آن‌ها Microsoft.AspNet.SignalR.Owin.dll نام دارد. OWIN مخفف Open web server interface for .NET است و کار آن ایجاد لایه‌ای بین وب سرورها و برنامه‌های وب می‌باشد. یکی از اهداف مهم آن ترغیب دنیای سورس باز به تهیه ماژول‌های مختلف قابل استفاده در وب سرورهای دات نتی است. نکته‌ی مهمی که در SignalR و کلیه میزبان‌های آن وجود دارد، بنا شدن تمامی آن‌ها برفراز OWIN می‌باشد.

2) ASP.NET Hosting
بدون شک، میزبانی ASP.NET از هاب‌های SignalR، مرسوم‌ترین روش استفاده از این فناوری می‌باشد. این نوع میزبانی نیز برفراز OWIN بنا شده است. نصب آن توسط اجرای دستور پاور شل ذیل در یک پروژه وب صورت می‌گیرد:
 PM> Install-Package Microsoft.AspNet.SignalR

3) خود میزبانی یا Self hosting
خود میزبانی نیز برفراز OWIN تهیه شده است و برای پیاده سازی آن نیاز است وابستگی‌های مرتبط با آن، از طریق NuGet به کمک فرامین پاور شل ذیل دریافت شوند:
 PM> Install-Package Microsoft.AspNet.SignalR.Owin
PM> Install-Package Microsoft.Owin.Hosting -Pre
PM> Install-Package Microsoft.Owin.Host.HttpListener -Pre
مواردی که با پارامتر pre مشخص شده‌اند، در زمان نگارش این مطلب هنوز در مرحله بتا قرار دارند اما برای دموی برنامه کفایت می‌کنند.
مراحل تهیه یک برنامه ثالث (برای مثال خارج از IIS یا یک وب سرور آزمایشی) به عنوان میزبان Hubs مورد نیاز به این شرح هستند:
الف) کلاس آغازین میزبان باید با پیاده سازی اینترفیسی به نام IAppBuilder تهیه شود.
ب) مسیریابی‌های مورد نیاز تعریف گردند.
ج) وب سرور HTTP یا HTTPS توکار برای سرویس دهی آغاز گردد.

باید توجه داشت که در این حالت برخلاف روش ASP.NET Hosting، سایر اسمبلی‌های برنامه جهت یافتن Hubهای تعریف شده، اسکن نمی‌شوند. همچنین هنگام کار با jQuery مباحث عنوان شده در مورد تنظیم دسترسی‌های Cross domain نیز باید در اینجا اعمال گردند. به علاوه اجرای وب سرور توکار آن به دلایل امنیتی، نیاز به دسترسی مدیریتی دارد.

برای پیاده سازی یک نمونه، به برنامه‌ای که تاکنون تهیه کرده‌ایم، یک پروژه کنسول دیگر را به نام ConsoleHost اضافه کنید. البته باید درنظر داشت در دنیای واقعی این نوع برنامه‌ها را عموما از نوع سرویس‌های ویندوز NT تهیه می‌کنند.
در ادامه سه فرمان پاور شل یاد شده را برای افزودن وابستگی‌های مورد نیاز فراخوانی نمائید. همچنین باید دقت داشت که این دستور بر روی پروژه جدید اضافه شده باید اجرا گردد.
using System;
using Microsoft.AspNet.SignalR;
using Microsoft.AspNet.SignalR.Hubs;
using Microsoft.Owin.Hosting;
using Owin;

namespace SignalR02.ConsoleHost
{
    public class Startup
    {
        public void Configuration(IAppBuilder app)
        {
            app.MapHubs(new HubConfiguration { EnableCrossDomain = true });
        }
    }

    [HubName("chat")]
    public class ChatHub : Hub
    {
        public void SendMessage(string message)
        {
            var msg = string.Format("{0}:{1}", Context.ConnectionId, message);
            Clients.All.hello(msg);
        }
    }

    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            using (WebApplication.Start<Startup>("http://localhost:1073/"))
            {
                Console.WriteLine("Press a key to terminate the server...");
                Console.Read();
            }
        }
    }
}
سپس یک کلاس Startup را با امضایی که مشاهده می‌کنید تهیه نمائید. در اینجا مسیریابی و تنظیمات دسترسی از سایر دومین‌ها مشخص شده‌اند. در ادامه یک Hub نمونه، تعریف و نهایتا توسط WebApplication.Start، این وب سرور راه اندازی می‌شود. اکنون اگر برنامه را اجرا کرده و به مسیر http://localhost:1073/signalr/hubs مراجعه کنید، فایل پروکسی تعاریف متادیتای مرتبط با سرور قابل مشاهده خواهد بود.
سمت کلاینت استفاده از آن هیچ تفاوتی نمی‌کند و با جزئیات آن پیشتر آشنا شده‌اید؛ برای مثال در کلاینت جی‌کوئری خاصیت connection.hub.url باید به مسیر جدید سرور هاب تنظیم گردد تا اتصالات به درستی برقرار شوند.


دریافت پروژه کامل مرتبط با این 4 قسمت (البته بدون فایل‌های باینری آن، جهت کاهش حجم 32 مگابایتی)
  SignalRSamples.zip
‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۱۲ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۱۷:۱۸
مجتبی چنانی مجتبی چنانی
نظرات مطالب
NoSQL ؟

با سلام

من به عنوان کسی که در پروژه‌های خود از انوع ذخیره سازی‌ها بر اساس نیاز استفاده کردم(سرعت! راحتی! پلتفرم ها! و...) هم نظر میدم و هم پاسخ شما دوست عزیز را می‌دم.

قطعا انتخاب اینکه از چه روشی برای ذخیره سازی داده‌ها استفاده شود بسته به تیم پیاده سازکننده پروژه و نیز طراحان و... دارد. من با یک مثال توضیحی را خدمت شما می‌دهم.

در یک پروژه که اخیرا در حال اجرا هست(در دست من و هم تیمی‌های من) این پروژه یک پروژه بزرگ و با دیدها و اهداف وسیعی هست. ما در این برنامه هم از ادرس دهی بر اساس پوشه‌ها و دایرکتوری‌ها داده‌ها را ذخیره کردیم(اطلاعاتی مانند لینک فایل‌ها و یا تصاویر و...) و حتی در بعضی محل‌ها نیاز بود که اطلاعات یک فرد را در یک فایل xml قرار می‌دادیم و بعضی وقتها هم در پایگاه داده و هم فایل xml به این دلیل که در مورد اول تنها برنامه سمت کلاینت نیاز به این اطلاعات داشت و در آنجا پارسر قوی xml وجود داشت اما در مورد دوم ما به یک سری دیتا نیاز داشتیم که هم در سرور به آنها نیاز داریم و هم کلاینت! خب در بحث وب ما به مدیران اگر می‌خواستیم xml ارائه کنیم قطعا راه حل خوبی نبود و از سرعت و کارایی ما کم می‌کرد لذا از پایگاه داده استفاده کردم ولی برای زمانی که کاربر کلاینتی ما نیاز به اطلاعات داشت به این دلیل که بار سرور زیاد نشود از xml‌ها استفاده می‌شد که با یک لینک مستقیم می‌توانست به دست اورد(البته خود لینک همین فایل xml هم ساخته می‌شد! هیچ جا ذخیره نمی‌شد!) 

عذر می‌خوام اگر بجای نویسنده پاسخ دادم البته این پاسخ من خیلی سربسته بود و انشا.. مفید بوده.

از نویسنده مطلب بابت مطلب خوبشون که کم دیدم در تارنماهای فارسی به اون بپردازن(متاسفانه بسیاری از اساتید دانشگاهی با این مفهوم حتی اشنایی ندارند با اینکه دانستن کلیت ان یک تعریف ساده است!) موفق باشید.

‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۱، ساعت ۲۳:۵۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
دریافت خروجی سایت
یکی از مشکلاتی که من هر روز در لاگ‌های سایت مشاهده می‌کنم، علاقه وافر بسیاری برای دریافت محتوای کل سایت با استفاده از برنامه‌های مخصوص آن است. البته این افراد هیچ وقت به طور کامل موفق نخواهند شد چون سایت پس از مدتی IP آن‌ها را خواهد بست. اما ... این بازی از روز اول تمامی نداشته ....



بنابراین ضمن اعلام آتش بس (!) اعلام می‌دارد کل محتوای سایت به صورت یک فایل PDF در قسمت ویژه کاربران سایت، قابل دریافت است و یا «دریافت خروجی کامل NET Tips. با فرمت EPub»
این محتوا به صورت خودکار هر روز صبح ساعت 5، بر اساس آخرین تغییرات سایت، به روز خواهد شد.
 

یک نکته: فایل‌های CHM دریافتی از طریق مرورگرها، به صورت پیش‌فرض قابل نمایش نیستند. باید بر روی آن‌ها کلیک راست کنید و سپس در برگه‌ی خواص فایل، بر روی دکمه‌ی unblock آن فایل کلیک کنید تا قابل استفاده شود. 

‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۳۹۱، ساعت ۱۷:۴۸
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
Blazor 5x - قسمت 22 - احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران Blazor Server - بخش 2 - ورود به سیستم و خروج از آن
در قسمت قبل، نحوه‌ی افزودن قالب ابتدایی ASP.NET Core Identity را به یک برنامه‌ی Blazor Server بررسی کردیم. در این مطلب، قسمت‌های ورود و خروج آن‌را به همراه نمایش قسمتی از صفحه، تنها به کاربران اعتبارسنجی شده، بررسی می‌کنیم تا روش دسترسی به اطلاعات ASP.NET Core Identity را در یک برنامه‌ی Blazor Server یکپارچه شده‌ی با آن، مطالعه کنیم.


نمایش قسمتی از صفحه بر اساس وضعیت اعتبارسنجی کاربر

فرض کنید می‌خواهیم در کامپوننت Shared\LoginDisplay.razor که در قسمت قبل آن‌را اضافه کردیم، لینک‌های ثبت نام و لاگین را به کاربران غیر اعتبارسنجی شده (هنوز لاگین نکرده) نمایش دهیم و اگر کاربر، اعتبارسنجی شده بود (لاگین کرده بود)، لینک خروج را به او نمایش دهیم. برای این منظور کامپوننت Shared\LoginDisplay.razor را به صورت زیر تغییر می‌دهیم:
<AuthorizeView>
    <Authorized>
        <a href="Identity/Account/Logout">Logout</a>
    </Authorized>
    <NotAuthorized>
        <a href="Identity/Account/Register">Register</a>
        <a href="Identity/Account/Login">Login</a>
    </NotAuthorized>
</AuthorizeView>
AuthorizeView، یکی از کامپوننت‌های استاندارد Blazor Server است. زمانیکه کاربری به سیستم لاگین کرده باشد، فرگمنت Authorized و در غیر اینصورت قسمت NotAuthorized آن‌را مشاهده خواهد کرد.
البته اگر برنامه را در همین حالت اجرا کنیم، به استثنای زیر خواهیم رسید:
InvalidOperationException: Authorization requires a cascading parameter of type Task<AuthenticationState>.
Consider using CascadingAuthenticationState to supply this.
Microsoft.AspNetCore.Components.Authorization.AuthorizeViewCore.OnParametersSetAsync()
برای رفع این مشکل و ارائه‌ی AuthenticationState به تمام کامپوننت‌های یک برنامه‌ی Blazor Server، نیاز است از کامپوننت CascadingAuthenticationState استفاده کرد. در مورد پارامترهای آبشاری، در قسمت نهم این سری بیشتر بحث شد و هدف از آن، ارائه‌ی یکسری اطلاعات، به تمام زیر کامپوننت‌های یک کامپوننت والد است؛ بدون اینکه نیاز باشد مدام این پارامترها را در هر زیر کامپوننتی، تعریف و تنظیم کنیم. همینقدر که آن‌ها را در بالاترین سطح سلسله مراتب کامپوننت‌های تعریف شده تعریف کردیم، در تمام زیر کامپوننت‌های آن نیز در دسترس خواهند بود.
بنابراین به فایل BlazorServer.App\App.razor که محل تعریف ریشه‌ی مسیریابی برنامه‌است، مراجعه کرده و کامپوننت آن‌را با کامپوننت توکار CascadingAuthenticationState محصور می‌کنیم:
<CascadingAuthenticationState>
    <Router AppAssembly="@typeof(Program).Assembly" PreferExactMatches="@true">
        <Found Context="routeData">
            <RouteView RouteData="@routeData" DefaultLayout="@typeof(MainLayout)" />
        </Found>
        <NotFound>
            <LayoutView Layout="@typeof(MainLayout)">
                <p>Sorry, there's nothing at this address.</p>
            </LayoutView>
        </NotFound>
    </Router>
</CascadingAuthenticationState>
اینکار سبب می‌شود تا اطلاعات AuthenticationState، بین تمام کامپوننت‌های یک برنامه‌ی Blazor به اشتراک گذاشته شود.

اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، مشاهده خواهیم کرد که در اولین بار مراجعه‌ی به آن (پیش از لاگین)، لینک به صفحه‌ی خروج، نمایش داده نشده‌است؛ چون آن‌را در فرگمنت مخصوص Authorized قرار دادیم:



آزمایش نمایش منوی خروج برنامه

برای آزمایش برنامه، نیاز است ابتدا یک کاربر جدید را ثبت کنیم؛ چون هنوز هیچ کاربری در آن ثبت نشده‌است و همچنین کاربر پیش‌فرضی را هم به همراه ندارد. در مورد روش ثبت کاربران پیش‌فرض ASP.NET Core Identity، می‌توانید به مطلب «بازنویسی متد مقدار دهی اولیه‌ی کاربر ادمین در ASP.NET Core Identity توسط متد HasData در EF Core» مراجعه کنید و تمام نکات آن، در اینجا هم صادق است (چون پایه‌ی سیستم Identity مورد استفاده، یکی است و هدف ما در اینجا بیشتر بررسی نکات یکپارچه سازی آن با Blazor Server است و نه مرور تمام نکات ریز Identity).
بنابراین ابتدا از منوی بالای صفحه، گزینه‌ی Register را انتخاب کرده و کاربری را ثبت می‌کنیم. پس از ثبت نام، بلافاصله به منوی جدید زیر می‌رسیم که در آن گزینه‌های ورود و ثبت نام، مخفی شده‌اند و اکنون گزینه‌ی خروج از سیستم را نمایش می‌دهد:



بهبود تجربه‌ی کاربری خروج از سیستم

در همین حال که گزینه‌ی خروج نمایش داده شده‌است، اگر بر روی لینک آن کلیک کنیم، ابتدا ما را به صفحه‌ی مجزای logout هدایت می‌کند. سپس باید در این صفحه، مجددا بر روی لینک logout بالای آن کلیک کنیم. زمانیکه اینکار را انجام دادیم، اکنون صفحه‌ی دیگری را نمایش می‌دهد که به همراه پیام «خروج موفقیت آمیز از سیستم» است! در این پروسه، کاربر احساس می‌کند که کاملا از برنامه‌ی اصلی خارج شده‌است و همچنین مراحل طولانی را نیز باید طی کند.
مدیریت این مراحل توسط دو فایل زیر انجام می‌شوند:
Areas\Identity\Pages\Account\Logout.cshtml
Areas\Identity\Pages\Account\Logout.cshtml.cs

می‌خواهیم کدهای این دو فایل را به نحوی تغییر دهیم که اگر کاربری بر روی لینک logout برنامه‌ی اصلی کلیک کرد، به صورت خودکار logout شده و سپس مجددا به صفحه‌ی اصلی برنامه‌ی Blazor Server هدایت شود و مجبور نباشد تا مراحل طولانی یاد شده را تکرار کند.
به همین جهت ابتدا فایل Logout.cshtml.cs را حذف می‌کنیم؛ چون نیازی به آن نداریم. سپس محتوای فایل Logout.cshtml را به صورت زیر تغییر می‌دهیم:
@page
@using Microsoft.AspNetCore.Identity
@inject SignInManager<IdentityUser> SignInManager

@functions
{
    public async Task<IActionResult> OnGet()
    {
        if (SignInManager.IsSignedIn(User))
        {
            <p>You have successfully logged out of the application.</p>
            await SignInManager.SignOutAsync();
        }
        return Redirect("~/");
    }
}
با استفاده از سرویس SignInManager در ASP.NET Core Identity می‌توان یک کاربر را logout کرد که نمونه‌ای از آن‌را در اینجا مشاهده می‌کنید. در این حالت بررسی می‌شود که آیا کاربر جاری، به سیستم وارد شده‌است؟ اگر بله، کوکی‌های او حذف شده و سپس به صفحه‌ی اصلی برنامه، Redirect می‌شود. به این ترتیب به تجربه‌ی کاربری خروج بهتری خواهیم رسید.


نمایش User Claims، در یک برنامه‌ی Blazor Server

سیستم ASP.NET Core Identity، بر اساس User Claims کار می‌کند؛ اطلاعات بیشتر. پس از استفاده از CascadingAuthenticationState در بالاترین سطح برنامه، اطلاعات آن در سراسر برنامه‌ی Blazor Server هم قابل دسترسی است. برای مثال در کامپوننت Shared\LoginDisplay.razor، به نحو زیر می‌توان نام کاربر ثبت نام شده را که یکی از User Claims او است، نمایش داد:
<AuthorizeView>
    <Authorized>
        Hello, @context.User.Identity.Name
        <a href="Identity/Account/Logout">Logout</a>
    </Authorized>



محدود کردن دسترسی به صفحات برنامه تنها برای کاربران اعتبارسنجی شده

پس از لاگین موفق به سیستم، اکنون می‌خواهیم دسترسی به صفحات تعریف اتاق‌ها و یا امکانات رفاهی هتل را تنها به کاربران لاگین شده، محدود کنیم. برای اینکار تنها کافی است از ویژگی Authorize استفاده کنیم. برای مثال به کامپوننت Pages\HotelRoom\HotelRoomList.razor مراجعه کرده و یک سطر زیر را به آن اضافه می‌کنیم:
@attribute [Authorize]
دسترسی به کامپوننتی که دارای دایرکتیو فوق باشد، تنها مختص به کاربران اعتبارسنجی شده‌ی سیستم است.

مشکل! با اینکه تمام کامپوننت‌های مثال جاری را به ویژگی Authorize مزین کرده‌ایم، اما ... کار نمی‌کند! و هنوز هم می‌توان بدون لاگین به سیستم، به محتوای آن‌ها دسترسی داشت.
برای رفع این مشکل، مجددا نیاز است کامپوننت BlazorServer.App\App.razor را ویرایش کرد:
<CascadingAuthenticationState>
    <Router AppAssembly="@typeof(Program).Assembly" PreferExactMatches="@true">
        <Found Context="routeData">
            @*<RouteView RouteData="@routeData" DefaultLayout="@typeof(MainLayout)" />*@
            <AuthorizeRouteView RouteData="@routeData" DefaultLayout="@typeof(MainLayout)">
                <NotAuthorized>
                    <p>Sorry, you do not have access to this page</p>
                </NotAuthorized>
            </AuthorizeRouteView>
        </Found>
        <NotFound>
            <LayoutView Layout="@typeof(MainLayout)">
                <p>Sorry, there's nothing at this address.</p>
            </LayoutView>
        </NotFound>
    </Router>
</CascadingAuthenticationState>
در اینجا RouteView پیشین را کامنت کرده و با AuthorizeRouteView، جایگزین کرده‌ایم. کار آن فعالسازی پردازش ویژگی Authorize افزوده شده‌ی به کامپوننت‌های برنامه‌است. همچنین در اینجا محتوای سفارشی را که در صورت درخواست یک چنین کامپوننت‌هایی نمایش داده می‌شود، در فرگمنت NotAuthorized مشاهده می‌کنید؛ که حتی می‌تواند یک کامپوننت مجزا هم باشد:



کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-22.zip
‫۳ سال و ۶ ماه قبل، پنجشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۴:۴۰
وحید نصیری وحید نصیری
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
مشکل دریافتن محل دریافت فایل‌ها
- در این سایت در قسمت پروژه‌ها، هر پروژه یک صفحه اصلی و معرفی دارد. در کنار این صفحه، سمت راست آن، یک منوی دریافت فایل هست. از اینجا سورس یا فایل‌های مرتبط با پروژه جاری قابل دریافت هستند.



- کلمه عبور و نام کاربری داده شده مربوط به زمانی است که سورس پروژه دریافتی رو در VS.NET اجرا کردید (حتما یکبار نظرات پیشین رو هم برای دریافت پیشنیازها مطالعه کنید) و قصد دارید مثلا به برنامه لاگین کنید.
‫۱۱ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۲، ساعت ۱۴:۴۱
علی یگانه مقدم علی یگانه مقدم
مطالب
همه چیز در مورد CLR : قسمت اول
در حال حاضر من کتاب CLR Via Csharp ویرایش چهارم نوشته آقای جفری ریچر را مطالعه می‌کنم و نه قسمت از این مقالات، از بخش اول فصل اول آن به پایان رسیده که همگی آن‌ها را تا 9 روز آینده منتشر خواهم کرد. البته سعی شده که مقالات ترجمه صرف نباشند و منابع دیگری هم در کنار آن استفاده شده است. بعضی موارد را هم لینک کرده‌ام. تمام سعی خود را می‌کنم تا ادامه کتاب هم به مرور به طور مرتب ترجمه شود؛ تا شاید نسخه‌ی تقریبا کاملی از این کتاب را به زبان فارسی در اختیار داشته باشیم.
بعد از اینکه برنامه را تحلیل کردید و نیازمندی‌های یک برنامه را شناسایی کردید، وقت آن است که زبان برنامه نویسی خود را انتخاب کنید. هر زبان ویژگی‌های خاص و منحصر به فرد خود را دارد و این ممکن هست انتخاب شما را سخت کند. برای مثال شما در زبان‌های ++unmanaged C/C، کنترل بسیار زیادی روی امور سیستمی از قبیل حافظه و تردها دارید و به هر روشی که می‌خواهید می‌توانید آن‌ها را پیکربندی کنید. در زبان‌هایی چون Visual basic قدیم و مشابه‌های آن عموما اینگونه بود که طراحی یک اپلیکیشن از رابط کاربری گرفته تا اتصال به دیتابیس و اشیاء COM در آن ساده باشد؛ ولی در زبان‌های CLR چطور؟

در زبان‌های CLR شما دیگر وقت خود را به موضوعاتی چون مدیریت حافظه، هماهنگ سازی تردها و مباحث امنیتی و صدور استثناء در سطوح پایین‌تر نمی‌دهید و فرقی هم نمی‌کند که از چه زبانی استفاده می‌کنید. بلکه CLR هست که این امور را انجام می‌دهد و این مورد بین تمامی زبان‌های CLR مشترک است. برای مثال کاربری که قرار است در زمان اجرا استثنا‌ءها را صادر کند، در واقع مهم نیست که از چه زبانی برای آن استفاده می‌کند. بلکه آن CLR است که مدیریت آن را به عهده دارد و روال کار CLR برای همه زبان‌ها یکی است. پس این سوال پیش می‌آید که وقتی مبنا و زیر پایه‌ی همه زبان‌های CLR یکی است، چرا تعدد زبان دیده می‌شود و مزیت هر کدام بر دیگری چیست؟ اولین مورد syntax آن است. هر کاربر رو به چه زبانی کشیده می‌شود و شاید تجربه‌ی سابق در قدیم با یک برنامه‌ی مشابه بوده است که همچنان همان رویه سابق را ادامه می‌دهد و یا اینکه نحوه‌ی تحلیل و آنالیز کردن کدهای آن زبان است که کاربر را به سمت خود جذب کرده است. گاهی اوقات بعضی از زبان‌ها با تمرکز در انجام بعضی از کارها چون امور مالی یا ریاضیات، موارد فنی و ... باعث جذب کاربران آن گروه کاری به سمت خود می‌شوند. البته بعدا در آینده متوجه می‌شویم که بسیاری از زبان‌ها مثل سی شارپ و ویژوال بیسیک هر کدام قسمتی از امکانات CLR را پوشش می‌دهند نه تمام آن را.

زبان‌های CLR چگونه کار می‌کنند؟
در اولین گام بعد از نوشتن برنامه، کامپایلر آن زبان دست به کار شده و برنامه را برای شما کامپایل می‌کند. ولی اگر تصور می‌کنید که برنامه را به کد ماشین تبدیل می‌کند و از آن یک فایل اجرایی می‌سازد، سخت در اشتباه هستید. کامپایلر هر زبان  CLR، کد‌ها را به یک زبان میانی Intermediate Language به اختصار IL تبدیل می‌کند. فرقی نمی‌کند چه زبانی کار کرده‌اید، کد شما تبدیل شده است به یک زبان میانی مشترک. CLR نمی‌تواند برای تک تک زبان‌های شما یک مفسر داشته باشد. در واقع هر کمپایلر قواعد زبان خود را شناخته و آن را به یک زبان مشترک تبدیل می‌سازد و حالا CLR می‌تواند حرف تمامی زبان‌ها را بفهمد. به فایل ساخته شده  managed module گویند و به زبان‌هایی که از این قواعد پیروی نمی‌کنند unmanaged گفته می‌شود؛ مثل زبان سی ++ که در دات نت هم managed و هم unmanaged داریم که اولی بدون فریم ورک دات نت کار می‌کند و مستقیما به کد ماشین تبدیل می‌شود و دومی نیاز به فریم ورک دات نت داشته و به زبان میانی کامپایل می‌شود. جدول زیر نشان می‌دهد که کد همه‌ی زبان‌ها تبدیل به یک نوع شده است.


 
فایل هایی که ساخته می‌شوند بر دو نوع هستند؛ یا بر اساس استاندارد windows Portable Executable 32bits برای سیستم‌های 32 بیتی و 64 بیتی هستند و یا بر اساس windows Portable Executable 64bits مختص سیستم‌های 64 بیتی هستند که به ترتیب PE32 و +PE32 نامیده می‌شوند که CLR بر اساس این اطلاعات آن‌ها را به کد اجرایی تبدیل می‌کند. زبان‌های CLR همیشه این مزیت را داشته‌اند که اصول امنیتی چون DEP یا Data Execution Prevention و همچنین ASLR یا Address Space Layout Randomization در آن‌ها لحاظ شده باشد.
‫۹ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۱۵