وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
نحوه‌ی مشارکت در پروژه‌های GitHub به کمک Visual Studio
یک نکته‌ی تکمیلی: چگونه یک مخزن Fork شده‌ی Git را به روز رسانی کنیم؟

اگر پس از مدتی، مجددا نیاز به کار با مخزن Fork شده‌ی خود را داشته باشید، احتمالا این مخزن هم اکنون دیگر با مخزن اصلی که از آن Fork شده، هماهنگ نیست و قدیمی شده‌است. به همین جهت نیاز است در مخزن محلی خود (Clone ایی که از این Fork بر روی سیستم خود دارید)، این دستورات را صادر کنید تا هم این مخزن محلی و هم مخزن راه دور GitHub شما، هر دو با مخزن اصلی هماهنگ شوند:
git remote add upstream https://github.com/user/project_name.git
git pull upstream master
git push -f origin master
در این دستورات https://github.com/user/project_name.git به آدرس مخزن اصلی که از آن Fork را تهیه کرده‌اید، اشاره می‌کند.
‫۶ سال و ۸ ماه قبل، جمعه ۲۰ بهمن ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۰۲
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
مروری سریع بر اصول مقدماتی MVVM
بله. در همان ViewModel عنوان شده، الگوی مخزن را با توجه به وجود مثلا شیء MainPageModelData  فراخوانی و مقدار دهی کنید.
‫۱۲ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۰، ساعت ۱۶:۰۸
شاهین کیاست شاهین کیاست
مطالب
اجرای یک Script حاوی دستورات Go در سی شارپ
سلام ؛

سال نو مبارک ! امیدوارم سال بسیار خوبی در پیش داشته باشید :)

از زمانی که استفاده از ORM‌های Code First رایج شده ، اجرای اسکریپت‌های طولانی جهت ایجاد دیتابیس خیلی استفاده ندارد، اما حالت خاص همیشه پیش می‌آید.
مثلا قصد داریم پیش از آغاز برنامه پس از ایجاد دیتابیس توسط Entity Framework به یک سری جداول فیلدی با نوع داده‌ی Geometry اضافه کنیم. یا باید به دیتابیس یک سری Stored Procedure و View اضافه کرد.
Script‌ها ی Generate شده توسط SQL Server حاوی دستور Go هستند. ADO.NET اجرای Script که حاوی Go باشد را پشتیبانی نمی‌کند.
اما روش‌ها و ترفند‌های زیادی برای اجرای یک فایل Script طولانی حاوی دستور Go روی دیتابیس وجود دارد :
        private static string GetScript()
        {
            string path = AppDomain.CurrentDomain.BaseDirectory +
                          @"Scripts\script.sql";
            var file = new FileInfo(path);

            string script = file.OpenText().ReadToEnd();
            return script;
        }

        private static void ExecuteScript()
        {
            string script = GetScript();

            //split the script on "GO" commands
            var splitter = new[] {"\r\nGO\r\n"};
            string[] commandTexts = script.Split(splitter,
                                                 StringSplitOptions.RemoveEmptyEntries);
            foreach (string commandText in commandTexts)
            {
                using (var ctx = new DbContext())
                {
                    if (!string.IsNullOrEmpty(commandText))
                    {
                        ctx.Database.ExecuteSqlCommand(commandText);
                    }
                }
            }
        }

در اینجا به جای آنکه تلاش کنیم یک فایل را روی دیتابیس یک جا اجرا کنیم دستورات را جدا کرده و تک به تک اجرا می‌کنیم. 
بروزرسانی:
‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۳ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۴۰
وحید محمدطاهری وحید محمدطاهری
مطالب
CoffeeScript #1

مقدمه

CoffeeScript یک زبان برنامه نویسی برای تولید کدهای جاوااسکریپت است که Syntax آن الهام گرفته از Ruby و Python است و بسیاری از ویژگی‌هایش، از این دو زبان پیاده سازی شده است.
سوالی که ممکن است برای هر کسی پیش بیاید این است که چرا باید از CoffeeScript استفاده کرد و یا چرا نوشتن CoffeeScript بهتر از نوشتن مستقیم جاوااسکریپت است؟

از جمله دلایلی که می‌شود عنوان کرد:
حجم کد کمتری نوشته می‌شود (تجربه شخصی من: تقریبا کدنویسی شما به یک سوم تا نصف تبدیل می‌شود)، بسیار مختصر است و پیاده سازی prototype aliases و classes به سادگی و با حداقل کدنویسی انجام می‌گیرد.

CoffeeScript زیرمجموعه‌ای از جاوااسکریپت نیست، اگرچه از کتابخانه‌های خارجی جاوااسکریپت می‌توان در کدهای CoffeeScript استفاده کرد، اما برای اینکار باید کدهای مورد نیاز را به CoffeeScript تبدیل کرد تا از خطای زمان کامپایل جلوگیری شود.

پیش نیاز نوشتن کد به زبان CoffeeScript، شناخت جاوااسکریپت است تا بتوان خطاهای زمان اجرا را اصلاح کرد.

CoffeeScript محدودیتی در مرورگر ندارد و می‌توان در برنامه‌های جاوااسکریپتی تحت سرور مانند Node.js با کیفیت بالا نیز از آن استفاده کرد.
زمانی را که برای یادگیری CoffeeScript صرف می‌کنید در زمان نوشتن پروژه، نتیجه‌ی آن‌را متوجه خواهید شد.

راه اندازی اولیه

یکی از ساده‌ترین راه‌های نوشتن CoffeeScript استفاده از نسخه‌ی مرورگر این زبان است و برای اینکار باید وارد سایت CoffeeScript.Org شده و بر روی تب Try CoffeeScript کلیک کنید. این سایت از نسخه‌ی مرورگر CoffeeScript Compiler استفاده می‌کند و هر کدی CoffeeScript ایی که در پنل سمت چپ سایت بنویسید، تبدیل به جاوااسکریپت می‌شود و در پنل راست سایت، نمایش داده می‌شود.

همچنین می‌توانید با استفاده از پروژه‌ی js2coffee کدهای جاوااسکریپت را به کدهای CoffeeScript تبدیل کنید.

در صورتیکه بخواهید از نسخه‌ی درون مرورگری CoffeeScript Compiler استفاده کنید، باید یک تگ اسکریپت لینک به این اسکریپت و با اضافه کردن تگ اسکریپت با type coffeescript این کار را انجام دهید. برای نمونه: 

<script src="http://jashkenas.github.com/coffee-script/extras/coffee-script.js" type="text/javascript" charset="utf-8"></script>
<script type="text/coffeescript">
  # Some CoffeeScript
</script>
بدیهی است که استفاده از چنین روشی برای تحویل پروژه به مشتری صحیح نیست چرا که به خاطر تفسیر کدهای CoffeeScript در زمان اجرا، سرعت اجرایی پایین خواهد بود. به جای این روش CoffeeScript پیشنهاد می‌کند که از Node.js compiler و تبدیل آن به فایل‌های pre-process coffeescript استفاده کنید.
برای نصب باید آخرین نسخه‌ی Node.js و (npm (Node Package Manager را نصب کرده باشید. برای نصب CoffeeScript با استفاده از npm از دستور زیر استفاده کنید.
npm install -g coffee-script
پس از نصب می‌توانید با استفاده از دستور coffee فایل‌های CoffeeScript خود را (بدون پارامتر) اجرا کنید و در صورتیکه بخواهید خروجی جاوااسکریپت داشته باشید، از پارامتر compile-- استفاده کنید.
coffee --compile my-script.coffee
در صورتیکه پارامتر output-- تعریف نشود CoffeeScript فایل خروجی را هم نام با فایل اصلی قرار می‌دهد که در مثال بالا فایل خروجی می‌شود my-script.js. در صورتیکه فایلی از قبل موجود باشد، بازنویسی انجام می‌شود.
‫۹ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۵۵
امید مهدیزاده اردبیلی امید مهدیزاده اردبیلی
نظرات مطالب
ارسال ایمیل در ASP.NET Core
ممنون از راهنمایی شما و با تشکر از تهیه سرویس‌های مفید در کتابخانه DNT

مطلب اشاره شده رو مطالعه کردم اما چند اختلاف داره با چیزی که بنده لازم دارم:
برای مثال حالتی رو در نظر بگیرید که مثلا پس از موجود شدن محصول و تغییر وضعیت اون، باید به تمام کاربرانی که درخواست اطلاع رسانی کردن برای اون محصول، ایمیل ارسال بشه و طبعا نه تعداد ایمیل‌ها مشخص هست و نه زمان دقیق این کار:

اول اینکه فرمودید ارسال ایمیل آنی است: برای یک ایمیل طبعا چنین به نظر میاد ولی برای تعداد بالای ایمیل، UI قفل میشه با استفاده از سرویس WebMailService  در کتابخانه‌ی DNT و البته برای اجتناب از این مشکل نمیشه هم که بدون await ازش استفاده کرد به خاطر نیازمندی‌های سرویس رندرویو در این کتابخانه.

دوم اینکه عنوان شده بود که سرویس هایی که به صورت بکگراند معرفی میشن غالبا غیر HTTP هستن و اما بنده به سرویس HttpContextAccessor نیاز دارم برای کار مورد نظرم و از طرفی خود شما هم در ارسال ایمیل به صورت قالب‌های از پیش تعیین شده HTML و در داخل سرویس ویورند کتابخانه DNT از HttpContextAccessor   استفاده کردید. 

سوم اینکه در این مطلب آمده بود که سرویس هایی که به صورت بکگراند معرفی میشن با اجرای برنامه، اجرا و درحافظه قرار میگیرن تا زمان خاتمه برنامه، حتی اگر کاری برای انجام نداشته باشن. در مورد مثال بالا هیچ مشخص نیست که کی به ارسال یک یا تعداد زیادی ایمیل احتیاج داریم، چرا که ممکنه محصولات مدت‌ها تغییری در وضعیتشون ایجاد نشه و طبعا در این صورت قرار دادن سرویس به صورت بکگراند در حافظه منطقی به نظر نمیاد.

چهارم اینکه در این نوع سرویس‌ها ظاهرا فقط یکبار در ابتدای برنامه متد ExecuteAsync   اجرا میشه که تعداد و نوع پارامترهای ورودیش مشخصه که فقط یک CancellationToken هست و بنابراین چطور میشه بهش اطلاع داد که چه زمانی (نه به صورت زمان بندی شده و بلکه به صورت آنی) کار مورد نظر رو انجام بده  (مثلا ارسال ایمیل از طریق سرویس  WebMailService موجود در کتابخانه DNT شما به تعدادی کاربر)

و آخر اینکه در زمان نیاز به انجام کاری، معمولا تعدادی هم پارامتر وجود داره برای انجام کار. (مثلا شناسه محصولی که تغییر وضعیت داشته جهت استخراج مشخصات کاربرانی که اطلاع رسانی این محصول رو فعال کردن). چطور این پارامتر هارو باید به سرویس بکگراند انتقال داد!!

ممنون از حوصله و راهنمایی شما.
‫۳ سال و ۹ ماه قبل، چهارشنبه ۳ دی ۱۳۹۹، ساعت ۰۱:۰۴
محمد پهلوان محمد پهلوان
مطالب
طراحی پایگاه داده چند زبانه

در این مقاله قصد داریم اطلاعات مفیدی را در مورد طراحی دیتابیس‌های چند زبانه، در اختیار شما بگذاریم. مدتی قبل به طراحی دیتابیسی که چند زبانه بودن توضیحات کالا را برای مشتریانی از کشورهای مختلف پشتیبانی می‌کرد، نیاز داشتم. وقتی شروع به پیاده سازی طرح دیتابیس کردم، جواب سرراست نبود. زمانیکه در وب برای بهترین راه جستجو می‌کردم، با نظرات و روش‌های زیادی مواجه شدم. در ادامه بعضی از روش‌های محبوب را بیان می‌کنم. 

ستون اضافی :  این ساده‌ترین راه است و به ازای هر ستونی که نیاز به ترجمه داشته باشد، ستون اضافی در نظر می‌گیریم.  
CREATE TABLE app_product (
     Id Int IDENTITY NOT NULL,
     Description_en Text,
     Description_pl Text,
     PRIMARY KEY (Id)
);

مزایا :

  • سادگی
  • کوئری‌های آسان (بدون نیاز به join )

معایب :

  • اضافه کردن زبان جدید نیاز به تغییر جداولی که چند زبانه هستند دارد
  • اگر وارد کردن داده برای همه زبان‌ها الزامی نباشد (بعضی جاها فقط زبان پیش فرض الزامی است) ممکن است داده‌های زیاد و یا فیلد‌های خالی در دیتابیس ایجاد شود
  • نگهداری آن مشکل است  

یک جدول ترجمه : این روش تمیزترین راه از دیدگاه ساختار دیتابیس به نظر می‌رسد. شما همه متن هایی را که نیاز به ترجمه دارد، در یک جدول ذخیره می‌کنید.  
CREATE TABLE ref_language (
         Code Char(2)NOT NULL,
         Name Varchar(20) NOT NULL,
         PRIMARY KEY (Code)
);
 
CREATE TABLE app_translation (
        Id Int IDENTITY NOT NULL,
        PRIMARY KEY (Id)
);
 
CREATE TABLE app_translation_entry (
       TranslationId Int NOT NULL,
       LanguageCode Char(2) NOT NULL,
       Text Text NOT NULL,
       FOREIGN KEY (TranslationId) REFERENCES app_translation(Id),
       FOREIGN KEY (LanguageCode) REFERENCES ref_language(Code)
);
 
CREATE TABLE app_product (
      Id Int IDENTITY NOT NULL,
      Description Int NOT NULL,
      PRIMARY KEY (Id),
      FOREIGN KEY (Description) REFERENCES app_translation(Id)
);

مزایا :

  • اضافه کردن زبان جدید به تغییر طرح دیتابیس نیاز ندارد
  • به نظر تمیز است و رویکرد رابطه‌ای دارد
  • همه ترجمه‌ها در یک مکان است (بعضی‌ها می‌گویند این جز معایب است چون امکان خوانایی و نگهداری کمتر است)

معایب :

  • کوئری‌های پیچیده (به join ‌های چندگانه نیاز دارد تا شرح کالا را به درستی نمایش دهد) 
  • پیچیدگی زیاد 
جدول ترجمه اضافی به ازای هر جدول چند زبانه : برای هر جدولی که نیاز به ترجمه دارد یک جدول اضافی ساخته می‌شود. جدول اصلی داده‌های غیر مرتبط به زبان و جدول دوم همه اطلاعات ترجمه شده را ذخیره می‌کند.  
CREATE TABLE ref_language (
      Code Char(2)NOT NULL,
      Name Varchar(20) NOT NULL,
      PRIMARY KEY (Code)
);
 
CREATE TABLE app_product (
      Id Int IDENTITY NOT NULL,
      PRIMARY KEY (Id)
);
 
CREATE TABLE app_product_translation (
      ProductId Int NOT NULL,
      LanguageCode Char(2) NOT NULL,
      Description Text NOT NULL,
      FOREIGN KEY (ProductId) REFERENCES app_product(Id),
      FOREIGN KEY (LanguageCode) REFERENCES ref_language(Code)
);

مزایا :

  • اضافه کردن زبان جدید به تغییر طرح دیتابیس نیاز ندارد
  • کوئری‌های نسبتا ساده است

معایب :

  • ممکن است تعداد جداول دو برابر شود 

سه مثال نشان داده شده در بالا به ما ایده می‌دهند که چگونه روش‌های مختلف ممکن است استفاده شوند. البته اینها همه گزینه‌های ممکن نیستند، فقط محبوبترین روش‌ها هستند و شما می‌توانید آنها را ویرایش کنید؛ به عنوان مثال با تعریف View ‌های اضافی که join ‌های پیچیده شما را در کدها، ذخیره می‌کنند. راه حلی  که شما انتخاب می‌کنید به نیازمندی‌های پروژه وابسته است. اگر شما به سادگی نیاز دارید و مطمئن هستید تعداد زبان‌های پیشتیبانی کم و ثابت است، می‌توانید راه حل اول را انتخاب کنید. اگر به انعطاف پذیری بیشتری نیاز دارید، می‌توانید join ‌های ساده در کوئری‌های چند زبانه را انتخاب کنید. راه حل سوم انتخاب مناسبی است. 

منبع :

http://fczaja.blogspot.com/2010/08/multilanguage-database-design.html 

‫۱۰ سال و ۱۲ ماه قبل، پنجشنبه ۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۳۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
NH 3.2 و تاثیر آن بر آینده‌ی FHN

در این عنوان، NH همان NHibernate است و FHN همان Fluent NHibernate

نگارش آزمایشی NH 3.2 هم اکنون در دسترس است و یکی از مهمترین مباحثی را که پوشش داده، جایگزین کردن فایل‌های XML تهیه نگاشت‌ها با کدنویسی است. دقیقا چیزی شبیه به Fluent NHibernate البته اینبار از یک کتابخانه دیگر به نام ConfOrm کدها یکی شده‌اند.
باید توجه داشت که نگارش 3.2 خاصیت AutoMapping مربوط به FHN را پشتیبانی نمی‌کند (یا هنوز در این نگارش به این حد نرسیده است)، بنابراین نمی‌تواند جایگزین صد در صدی برای FHN باشد اما باز هم تا حدود 75 درصد کار FHN را پوشش می‌دهد و می‌تواند علاقمندان را از این وابستگی خارجی (!) نجات دهد.
و ... این مساله نویسنده‌ی اصلی FHN را کمی دلگیر کرده است که آیا FHN را ادامه دهد یا خیر. اصل مطلب رو می‌تونید اینجا بخونید.
نظر بعضی‌ها هم در این بین این بوده!
ConfOrm looks like lipstick on a pig as far as fluent interfaces go

‫۱۳ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۷ فروردین ۱۳۹۰، ساعت ۱۶:۳۸