مطالب
آشنایی با NuGet - قسمت اول

NuGet چیست؟

روش متداول استفاده از کتابخانه‌های موجود دات نتی در Visual studio‌ عموما به این صورت است: مراجعه به سایت مربوطه، دریافت بسته مورد نظر، باز کردن آن و سپس افزودن ارجاعی به اسمبلی‌های آن کتابخانه. در این حالت زمانیکه نسخه‌ی جدیدی از کتابخانه‌ی مورد استفاده ارائه ‌شود (و عموما تا مدت‌ها شاید از آن بی‌اطلاع باشیم) تمام این مراحل باید از ابتدا تکرار شوند و همینطور الی آخر.
برای رفع این نقیصه، تیم ASP.NET، افزونه‌ای سورس باز و رایگان را به نام NuGet جهت VS.Net 2010 طراحی کرده‌اند که کار مدیریت بسته‌های کتابخانه‌های مورد استفاده را بسیار ساده کرده است. امکانات این افزونه پس از نصب، در دو حالت استفاده از رابط گرافیکی کاربری آن و یا با استفاده از خط فرمان PowerShell ویندوز در دسترس خواهد بود. این افزونه در زمان بارگذاری، با مراجعه به فید سایت مرکزی خود، لیست بسته‌های مهیا را در اختیار علاقمندان قرار می‌دهد. درب این سایت مرکزی به روی تمام توسعه‌ دهنده‌ها جهت افزودن بسته‌های خود باز است.
و ... فراگیری کار با NuGet برای تمام برنامه نویسان دات نت لازم و ضروری است! از این جهت که پیغام "این بسته تنها برای NuGet عرضه شده است" کم کم در حال متداول شدن می‌باشد و دیگر سایت‌های مرتبط، لینک مستقیمی را جهت دریافت کتابخانه‌های خود ارائه نمی‌دهند. حتی خبر به روز شدن محصولات خود را هم شاید دیگر به صورت منظم ارائه ندهند؛ زیرا NuGet کار مدیریت آن‌ها را به عهده خواهد داشت.


دریافت و نصب NuGet

NuGet را حداقل به سه طریق می‌توان دریافت و نصب کرد:
الف) با مراجعه به سایت CodePlex : (+)
ب) دریافت آن از سایت گالری‌های آن : (+)


ج) با استفاده از امکانات VS.NET

هر سه روش فوق به دریافت و نصب فایل NuGet.Tools.vsix منتهی می‌شوند. برای مثال در روش (ج) باید به منوی Tools و گزینه‌ی Extension Manager مراجعه کنید. سپس برگه‌ی Online Gallery را گشوده و اندکی صبر کنید تا اطلاعات آن دریافت و نمایش داده شود. سپس NuGet را در Search box بالای صفحه نوشته و NuGet Package manager ظاهر شده را انتخاب و نصب کنید.



نحوه استفاده از NuGet

فرض کنید یک پروژه جدید ASP.NET را ایجاد کرده‌اید و نیاز است تا کتابخانه‌ی ELMAH به آن اضافه شود. روش انجام اینکار را به کمک NuGet در ادامه بررسی خواهیم کرد (کمتر از یک دقیقه زمان خواهد برد):

الف) با کمک امکانات رابط گرافیکی کاربر آن
ساده‌ترین روش استفاده از NuGet ، کلیک راست بر روی پوشه References در Solution explorer و سپس انتخاب گزینه‌ی Add Library Package Reference می‌باشد:



در صفحه‌ی باز شده، برگه‌ی Online را باز کنید و مدتی صبر نمائید تا اطلاعات لازم دریافت گردد (در زمان نگارش این مطلب، 1135 بسته در این مخزن موجود است):



سپس در جعبه‌ی جستجوی سمت راست بالای صفحه، نام کتابخانه‌ی مورد نظر را نوشته و اندکی صبر کنید تا اطلاعات آن نمایش داده شود:



اکنون با کلیک بر روی دکمه Install ، بسته مرتبط با این کتابخانه دریافت شده و سپس به صورت خودکار ارجاعی به آن نیز افزوده خواهد شد. همچنین تنظیمات مرتبط با فایل Config برنامه هم اضافه می‌شوند.

روش دیگر ظاهر کردن این صفحه، مراجعه به منوی Tools و گزینه‌ی Library Package Manager می‌باشد:



جهت دریافت به روز رسانی‌های بسته‌های نصب شده تنها کافی است به برگه‌ی Updates این صفحه مراجعه کرده و موارد لیست شده را نصب نمائیم:



نکته: NuGet در SharpDevelop 4.1 به بعد هم پشتیبانی می‌شود:




ب) با استفاده از امکانات خط فرمان PowerShell ویندوز
برای استفاده از امکانات پاورشل ویندوز نیاز است تا پاورشل نگارش 2 بر روی سیستم شما نصب باشد (نیاز به Windows XP with Service Pack 3 به بعد دارد). سپس به منوی Tools ، قسمت Library Package Manager ، گزینه‌ی Package Manager Console آن جهت فعال سازی کنسول پاور شل در VS.NET مراجعه نمائید:


نکته: در تصویر فوق پس از نوشتن el ، دکمه tab فشرده شده است. در این حالت منوی پکیج‌های مهیای شروع شده با el، از سایت مرکزی NuGet ظاهر گردیده است.

فرامین مهمی که در اینجا در دسترس هستند شامل: List-Package ، Uninstall-Package ، Update-Package و Get-Package می‌باشند. برای مثال اگر قصد جستجو در بین بسته‌های موجود را داشته باشید Get-Package بسیار مفید است:



برای مثال جهت یافتن بسته‌های مرتبط با wpf و silverlight به صورت زیر می‌توان عمل کرد:
PM> get-package -remote -filter wpf
PM> get-package -remote -filter silverlight

نکته: روش دیگر جستجو در بین بسته‌های مهیا، مراجعه به سایت گالری آن است : (+) . در اینجا دستور پاورشل نصب هر بسته‌ی یافت شده نیز نمایش داده می‌شود.


ج) استفاده از برنامه NuGet.exe
برنامه NuGet.exe از سایت CodePlex قابل دریافت است. این روش هم جهت علاقمندان به خط فرمان تدارک دیده شده است!
پس از دریافت آن فرض کنید می‌خواهیم تمام بسته‌های شروع شده با nhi را لیست کنیم. برای این منظور دستور خط فرمان ذیل را صادر کنید:
D:\Test>nuget list nhi
سپس برای دریافت مثلا NHibernate تنها کافی است دستور زیر اجرا شود:
D:\Test>nuget install NHibernate

به این صورت کتابخانه NHibernate ‌به همراه تمام وابستگی‌های آن دریافت خواهد شد.

به روز رسانی خودکار NuGet
برای به روز رسانی برنامه nuget.exe دستور زیر را می‌توان صادر نمود:
D:\Test>NuGet.exe u
و یا جهت فعال سازی به روز رسانی‌های خودکار افزونه‌ها در VS.NET به منوی زیر مراجعه کنید:
Tools | Options, then Environment | Extension Manager and click "Automatically check for updates to installed extensions."





ادامه دارد ...

مطالب
فعال و غیر فعال کردن قیود
SQL Server قابلیت فعال(enable) و غیر فعال(disable) کردن دو قید کلید خارجی و check را برای ما مهیا کرده است.
ما می‌توانیم بعد از ساخت جدول و انتشار مقداری داده در آن قیدهایی را ایجاد کنیم. بطور پیشفرض اگر شرط قید ما بر قرار بود قید به طور صحیح ساخته می‌شود و اگر شرط قید ما بر قرار نباشد قید با خطای conflict مواجه خواهد شد.
بطور کلی غیر فعال کردن قیدها کار درستی نیست. ولی در برخی مواقع برای تسریع در اجرای کد می‌توانیم قید را غیر فعال کنیم. بطور مثال اگر یک میلیون داده قرار است در جدول درج شود و مطمئن هستیم که این داده‌ها جامعیت داده‌ها را حفظ می‌کنند آنگاه می‌توانیم قید را برای تسریع در عمل درج بطور موفق غیر فعال کنیم.

فعال و غیر فعال کردن از طریق DDL
با غیر فعال کردن قیود داده‌ها را در وضعیت نامناسبی قرار می‌دهیم ولی همان طور که اشاره شد بطور موفق اشکالی پیش نخواهد آمد.
در ادامه ابتدا طریقه غیرفعال کردن و مجددا فعال کردن قیود را توسط دستور alter table نشان خواهم داد سپس به سراغ امکانات ویزاردی می‌رویم. ابتدا یک جدول تک ستونه ایجاد می‌کنیم:
CREATE TABLE testTable
(column1 integer not  null);

الان هیچ قیدی روی جدول لحاظ نشده است. پس هر داده که در رنج domain ستون باشد را میتوانیم درج کنیم. پس بطور نمونه این داده‌ها را درج میکنیم:
INSERT INTO testTable
VALUES (-10), (0), (10), (20), (30), (40)

حالا تصمیم داریم قیدی روی ستون column1 بگذاریم که توسط آن تنها اعداد مثبت در جدول درج شوند. پس داریم:
ALTER TABLE testTable
WITH CHECK 
ADD CONSTRAINT NoNegative 
CHECK (column1 > 0);
ولی چون داده هایی در جدول از قبل وجود داشته اند که قید ما را نقض کنند این قید ساخته نخواهد شد و با پیغام زیر مواجه خواهیم شد:
The ALTER TABLE statement conflicted with the CHECK constraint "NoNegative".

برای ساخت این قید روی این داده‌ها تنها راه استفاده از کلید واژه‌های WITH NOCHECK است یعنی:
ALTER TABLE testTable
WITH NOCHECK 
ADD CONSTRAINT NoNegative 
CHECK (column1 > 0);

و اکنون سعی میکنیم یک مقدار منفی در جدول درج کنیم:
INSERT INTO testTable VALUES (-5)
  /*
 The INSERT statement conflicted with the CHECK constraint "NoNegative".
 */

اما قیدی که ساخته بودیم در جدول در حال اعمال شدن است. برای درج مقدار منفی باید غیر را غیر فعال کنیم.
ALTER TABLE TestTable
NOCHECK CONSTRAINT NoNegative

و حالا مقدار منفی را درج میکنیم. و برای برگرداندن وضعیت NOCHECK به وضعیت CHECK باید از کلید واژه‌های WITH NOCHECK استفاده کنیم. چرا که داده هایی در جدول درج شده اند که قید مورد نظر ما را نقض می‌کنند.
ALTER TABLE TestTable
WITH NOCHECK
CHECK CONSTRAINT NoNegative

فعال و غیر فعال کردن از طریق design
در قسمت object explorer قید مورد نظر را پیدا کرده و روی آن راست کلیک کرده و گزینه Modify را انتخاب کنید. سپس در پنجره باز شده در قسمت Table Designer تغییرات مورد نظر خود را اعمال کنید.


مطالب
اصول طراحی شیء گرا: OO Design Principles - قسمت سوم

اصل هفتم: Liskove Substitution Principle

"ارث بری باید به صورتی باشد که زیر نوع را بتوان بجای ابر نوع استفاده کرد"

این اصل می‌گوید اگر قرار است از ارث بری استفاده شود، نحوه‌ی استفاده باید بدین گونه باشد که اگر یک شیء از کلاس والد ( Base-Parent-Super type ) داشته باشیم، باید بتوان آن را با شیء کلاس فرزند ( Sub Type-Child ) بدون هیچ گونه تغییری در منطق کد استفاده کننده از شیء مورد نظر، تغییر داد. به زبان ساده باید بتوان شیء فرزند را جایگزین شیء والد کرد.

نکته مهم: این اصل در مورد عکس این رابطه صحبتی نمی‌کند و دلیل آن هم منطق طراحی می‌باشد. تصور کنید که شیء ای داشته باشید که از یک کلاس والد، ارث برده باشد. نوشتن  کدی که شیء والد را بتوان جایگزین شیء فرزند کرد، بسیار سخت است؛ چرا که منطق متکی بر کلاس فرزند بسیار وابسته به جزییات کلاس فرزند است. در غیر این صورت وجود شیء فرزند، کم اهمیت میباشد.

با رعایت این اصل، میتوانیم در مواقعی که شروط مرتبط با کلاس فرزند را نداریم و یک سری منطق و قیود کلی مرتبط با کلاس والد را داریم، از شیء کلاس والد استفاده نماییم و وظیفه  نمونه گیری (instantiation ) آن را به یک کلاس دیگر محول کنیم. به مثال زیر توجه کنید:

 public class Parent
    {
        public string Name { get; set; }
        public int X { get; set; }
        public int Y { get; set; }
        public Parent()
        {
            X = Y = 0;
        }
        public virtual void Move()
        {
            X += 5;
            Y += 5;
        }
        public void Shoot() { }
        public virtual void Pass() { } 
    }
    public class Child1 : Parent
    {
        public override void Move()
        {
            X += 10;
            Y += 10;
        }
    }
    public class Child2 : Parent
    {
        public override void Move()
        {
            X += 20;
            Y += 20;
        }
    }
    public enum State
    {
        Start,
        Move,
        Shoot,
        Pass
    }
    public class Creator
    {
        public static Parent GetInstance(bool? condition)
        {
            if (condition == null)
            {
                return new Parent();
            }
            if (condition == true)
            {
                return new Child1();
            }
            else
            {
                return new Child2();
            }
        }
    }
    public class Context
    {
        public void SetState(ref State s)
        {
            s = State.Move;
        }
        public void Main()
        {
            State state =State.Start;
            
            // در مورد نوع این شیء چیزی نمیدانیم و وابسته به شرایط نوع آن متغیر است
            // در حقیقت شیء کلاس فرزند را جای شیء کلاس والد  قرار می‌دهیم و نه بالعکس

            Parent obj = Creator.GetInstance(null);
            
            // منطق برنامه وضعیت را تغییر می‌دهد
            SetState(ref state);

            // قواعد کلی و عمومی که بدون در نظر گرفتن کلاس (نوع) شیء بر آن اعمال می‌شود
            switch (state)
            {
                case State.Move:
                    obj.Move();
                    break;
                case State.Shoot:
                    obj.Shoot();
                    break;
                case State.Pass:
                    obj.Pass();
                    break;
                default:
                    break;
            }           
        }
    }

همانطور که در کدها نیز توضیح داده‌ام، کلاس‌های فرزند را جایگزین کلاس والد کرده‌ایم. اگر می‌خواستیم عکس رابطه را (شیء والد را به شیء فرزند انتقال دهیم) اعمال کنیم باید تغییر زیر را ایجاد میکردیم که با خطا روبرو خواهد شد:

Child1 obj = Creator.GetInstance(null);



اصل هشتم: Interface segregation

"واسط‌های کوچک بهتر از واسط‌های حجیم است"

این اصل به ما می‌گوید در تعریف واسط‌های متعدد خساست به خرج ندهیم و بجای آنکه یک واسط اصلی با وظیفه‌های بسیار داشته باشیم، بهتر است واسط‌های متعددی با وظیفه‌های کمتر داشته باشیم. برای درک این اصل ساده به عقب برمیگردیم، جایی که نیاز به واسط را توضیح دادیم. واسط، نقش تعریف پروتکل را دارد. اگر قرار باشد واسطی بزرگ با چندین مسئولیت داشته باشیم، آنگاه تعریف مستحکمی را از وظیفه‌ی واسط ارائه نداده‌ایم. لذا هر کلاس پیاده ساز این واسط، برخی وظیفه‌هایی را که نیاز به آن ندارد، باید تعریف و پیاده سازی کند. به مثال زیر نگاه کنید:

 public interface IHuman
    {
        void Move();
        void Eat();
        void LevelUp();
        void FireBullet();
    }
    public class Player : IHuman
    {
        public void Eat() { }
        public void FireBullet() { }
        public void LevelUp() { }
        public void Move() { }
    }
    public class Enemy : IHuman
    {
        public void Eat() { }
        public void FireBullet() { }
        public void LevelUp() { }
        public void Move() { }
    }
    public class Citizen : IHuman
    {
        public void Eat() { }
        public void FireBullet() { }
        public void LevelUp() { }
        public void Move() { }
    }

در این مثال که مربوط به مدل یک بازی با نقش‌های بازیکن، دشمن و شهروند (بی گناه!) است، طراحی به گونه‌ای است که دشمن و شهروند، توابعی را که نیاز ندارند، باید پیاده سازی کنند. در دشمن: Eat(), LevelUp() و در شهروند: Eat(), LevelUp(), FireBullet() . لذا واسط IHuman یک واسط کلی با وظیفه‌های متعدد است.

در مدل بهبود یافته که کلاس‌ها با پسوند Better بازنویسی شده‌اند داریم:

public interface IMovable { void Move(); }
    public interface IEatable { void Eat(); }
    public interface IPlayer { void LevelUp(); }
    public interface IShooter { void FireBullet(); }
    public class PlayerBetter : IPlayer, IMovable, IEatable, IShooter
    {
        public void Eat() { }
        public void FireBullet() { }
        public void LevelUp() { }
        public void Move() { }
    }
    public class EnemyBetter : IMovable, IShooter
    {
        public void FireBullet() { }
        public void Move() { }
    }
    public class CitizenBetter : IMovable
    {
        public void Move() { }
    }

در اینجا برای هر وظیفه یک واسط تعریف کرده ایم که باعث قوی شدن معنای هر واسط می‌شود.



اصل نهم: Dependency inversion

"وابستگی بین ماژول‌ها  را به وابستگی آن‌ها به انتزاع (واسط) تغییر بده"

این اصل که نمود آن را در الگو‌های طراحی dependency injection و factory میبینیم، میگوید که ماژول‌های بالادست (ماژول استفاده کننده ماژول پایین دست) به جای آنکه ارجاع مستقیمی را به ماژول‌های پایین دست داشته باشند، به انتزاعی (واسط) ارجاع بدهند که ماژول پایین دست آنرا پیاده سازی می‌کند یا به ارث میبرد. در واقع این اصل برای از بین بردن وابستگی قوی بین ماژول‌های بالا دست و پایین دست، به میدان آمده است. دو حکم اصلی از این اصل بر می‌آید:

الف – ماژول‌های بالا دست نباید وابسته به ماژول‌های پایین دست باشند. هر دو باید وابسته به انتزاع (واسط) باشند. وابستگی ماژول بالا دست از نوع ارجاع و وابستگی ماژول پایین دست از نوع ارث بری است.

ب – انتزاع نباید وابسته به جزییات باشد، بلکه جزییات باید وابسته به انتزاع باشد. یعنی در پیاده سازی منطق برنامه (که جزییات محسوب می‌شود) باید از واسط‌ها یا کلاس‌های انتزاعی استفاده کنیم و همچنین در نوشتن کلاس‌های انتزاعی نباید هیچ گونه ارجاعی را به کلاس‌های جزیی داشته باشیم.

در مثال زیر با نمونه‌ای از طراحی ناقض این اصل روبرو هستیم:

public class Controller
    {
        public Service Service { get; set; }
        public Controller()
        {
            // کنترلر باید نحوه نمونه گیری را بداند (ورودی‌های لازم) و این از وظایف آن خارج است
            Service = new Service(1);
        }
        public void DoWork()
        {
            Service.RunService();
        }
    }

    public class Service
    {
        public int State { get; set; }
        public Service(int s)
        {
            State = s;
        }
        public void RunService() { }
    }

در این مثال کلاس کنترلر، ماژول بالادست و کلاس سرویس، ماژول پایین دست محسوب میگردد. در ادامه طراحی مطلوب را نیز ارائه داده‌ام:

public class ControllerBetter
    {
        // ارجاع به واسط باعث انعطاف و کاهش وابستگی شده است
        public IService Service { get; set; }
        public ControllerBetter(IService service)
        {
            // یک کلاس دیگر وظیفه ارسال سرویس به سازنده کلاس کنترلر را دارد 
            // و مسئولیت نمونه گیری را از دوش کنترلر برداشته است
            Service = service;
        }
        public void DoWork()
        {
            Service.RunService();
        }
    }
    // کاهش وابستگی با تعریف واسط و تغییر وابستگی مستقیم بین کنترلر و سرویس
    public interface IService
    {
        void RunService();
    }
    // وابستگی جزییات به انتزاع
    public class ServiceBetter : IService
    {
        public int State { get; set; }
        public ServiceBetter(int s)
        {
            State = s;
        }
        public void RunService() { }
    }

نحوه بهبود طراحی را در توضیحات داخل کد مشاهده میکنید. در مقاله بعدی به اصول GRASP خواهم پرداخت. 

مطالب
آشنایی با Visual Studio 2012 Code Map
Code Map چیست؟
در نسخه Visual Studio 2012 Ultimate Update 1  قابلیتی به نام Code Map اضافه گردید که امکان تصویر سازی، روابط کد‌ها را فراهم می‌سازد.
در نسخه  Visual Studio 2012 Update 2 مایکروسافت Code Map را توسعه داد و با پشتیبانی از اشکال زدایی، با Code Map نیز می‌توانید قدم به قدم کد را اشکال زایی نمایید. به زبان ساده‌تر Code Map فلوچارت اجرای برنامه است که در آن ارتباط بین متود‌ها نمایش داده شده است.
چگونه  از Code Map Debugging استفاده نماییم؟

در خطی از برنامه Break Point گذاشته و برنامه را اجرا نمایید. وقتی برنامه به خط مورد نظر رسید، نوار ابزار Debug را فعال و گزینه Code Map را انتخاب کنید تا پنجره Code Map باز شده و فلوچارت کد مورد نظر را رسم نماید. نوار قرمز رنگ دور گره، قسمتی از کد که در حال حاضر در حال اشکال زدایی است را نشان می‌دهد. وقتی با کلید F11 به درون متودی می‌روید گره متناظر آن نیز رسم می‌شود.

اگر بر روی فیلد Summary راست کلیک و گزینه Find All References on Code Map را انتخاب کنید، همه ارجاع‌های که این فیلد در آنها صدا زده شده است را نمایش می‌دهد.

اگر بر روی هر کدام از گره‌ها موس خود را نگه دارید پنچره ای باز شده و اطلاعات درباره آن گره به شما نمایش می‌دهد. مثلا برای متود‌ها امضای متود را نمایش می‌دهد.

بررسی ویژگی‌های Code Map:
برای هر گره در صورت لزوم می‌توانید یادداشتی اضافه نماید برای این کار گره مورد نظر را انتخاب تا نوار ابزاری در کنار آن ظاهر شود و گزینه create new comment node را انتخاب و یادداشت خود را ثبت نمایید.

می توانید code map را با دیگران از طریق ایمیل به اشتراک گذارید یا آن را ذخیره نمایید. برای این کار در بالای پنجره code map گزینه share را انتخاب و یکی از آینم‌ها مورد نظر را کلیک نمایید.

علاوه بر این برای تعقیب کردن یک گره آن می‌توانید آن را با یک پرچم و تغییر رنگ آن در پنجره code map از دیگر گره‌ها مجزا و تعقیب نمایید. برای این کار بر روی گره مورد نظر راست کلیک و گزینه Flag for Follow Up را انتخاب نمایید. از گزینه Other Flag Colors رنگ پیش فرض آن را می‌توانید تغییر دهید.

بازبینی اشاره گر ها:

در کنار هر گره علامتی نمایان می‌شود که وضعیت code amp در آن لحظه برای آن گره را نمایش می‌دهد.

تغییر نمای دیاگرام:

برای تغییر نمای گراف code map و نمایش بهتر آن از گزینه layout یکی از حالات موجود را می‌توانید انتخاب نمایید. هر وقت گره ای  اضافه شود که قبلا اضافه شده باشد رنگ آن سبر می‌شود برای پاک کردن این چنین گره‌های گزینه clear Result Highlighting را انتخاب نمایید.

نظرات مطالب
پردازش داده‌های جغرافیایی به کمک SQL Server و Entity framework
هرچند این اسمبلی‌ها managed هستند، اما یکسری وابستگی un managed مانند SqlServerSpatialXXX.dll و msvcrXXX.dll دارند. به همین جهت نیاز است بر اساس نوع این اسمبلی‌ها، دقیقا Platform target متناظری انتخاب شود. اطلاعات بیشتر و همچنین
مطالب
نحوه ایجاد شمارنده Row_Number() Sql Server در LINQ
چند روز پیش برای انجام یک بخشی از کار پروژه خودم باید از توابع و window function‌ها در sql server  استفاده میکردم که در سایت جاری آشنایی با Row_Number،Rank،Dense_Rank،NTILE و  آشنایی با Window Function‌ها در SQL Server بصورت مفصل توضیح داده شده است.
حال اگر بخواهیم یکی از پرکاربردترین این توابع که Row_Number می‌باشد را در LINQ استفاده کنیم باید به چه صورت عمل کنیم.
من برای پیاده سازی از برنامه نیمه رایگان LINQPad استفاده کردم که میتوانید از سایت اصلی این نرم افزار دانلود نمائید.
پس از دانلود و اجرای آن ، در قسمت بالایی زبان linqpad  را به C# Statement(s) تغییر دهید.
 

سپس کد زیر را به بخش query  انتقال دهید.
string[] mystring = new string[]{"a","b","c","d"};

int i=0;

var s1 = from s in mystring.ToList()
let e = i++
select new {
Row_Number = i,StringName = s
};

s1.Dump();
mystring.Count().Dump("mystring Count");

سپس با زدن کلید F5 یا دکمه اجرای query  نتیجه را مشاهده نمائید.

use-row_number-in-Linq.linq


 
 
مطالب
قسمت اول - ساخت گزارش در محیط Telerik Reporting
یکی از ضروریات نرم افزارها وجود گزارشات مختلف در قالب لیست‌ها ، نمودارها و ... در آنها می‌باشد.یک نرم افزار خوب باید توانایی ارائه گزارشات خوب و زیبا را نیز داشته باشد.گزارشات در حقیقت نمایشی از داده‌ها هستند که عموما به چاپ می‌رسند. مورد دیگری که در خصوص گزارشات حائز اهمیت می‌باشد ، تبدیل آنها به فرمت‌های مختلف جهت حمل و جابه جایی آسان از سیستمی به سیستم دیگر می‌باشد. برای مثال تبدیل گزارشات به قالب Pdf مزایایی بسیاری از نظر قابل حمل بودن در پی خواهد داشت. در برنامه نویسی دات نت گزارشات را می‌توان توسط دستورات چاپ در دات تهیه ، نمایش و چاپ نمود. اما تهیه گزارش توسط دستورات دات نت کاری مشکل و طاقت فرسا می‌باشد. همچنین امکان تبدیل این گزارشات به فرمت‌های دیگر نظیر Pdf ، به راحتی انجام نمی‌شود و باید از کلاس‌ها و ابزارهای جانبی که برای این کار تهیه شده اند استفاده نمود . از این رو ابزارهای مختلفی در جهت تهیه گزارشات به وجود آمدند.ابزارهایی نظیر :

• Crystal Report
• Stimul Report
• Telerik Reporting
• … 

در ادامه این سری آموزش‌ها قصد داریم Telerik Reporting و نحوه تهیه گزارش با آن را مورد بررسی قرار دهیم. این ابزار امکانات بسیاری در خصوص تهیه گزارش برنامه‌های دات نتی نظیر Windows Form ، Asp.net و ... در اختیار ما قرار می‌دهد.در ادامه و برای شروع ، ساخت یک گزارش ساده در این محیط را بررسی میکنیم.

 
 نکته : گزارشاتی که توسط Telerik Reporting تهیه می‌شوند به وسیله کدهای C# جنریت می‌شوند.بنابراین همیشه توصیه می‌شود گزارشات خود را درون یک یا چند پروژه Class Library قرار دهیم و از این پس ، این گزارشات از درون پروژه‌های دیگر (ویندوزی ، وب و ...) در دسترس هستند.کافی ست پروژه Class Library را به عنوان Reference به پروژه مورد نظر خود اضافه کنیم..  برای شروع می‌توان یک پروژه جدید  از نوع Class Library  ایجاد کرد.پس از آن روی نام پروژه راست کلیک کنید و گزینه Telerik Report را انتخاب نمایید.پس از تعیین نام گزارش کلید Ok را کلیک نمایید.

انتخاب گزینه Telerik Reporting از پنجره New Item


در این حالت فایل گزارش به پروژه افزوده می‌شود. در ادامه می‌توانید توسط ویزاردی که نمایش داده می‌شود کارهای عمومی مربوط به پیاده سازی گزارش (انتخاب منبع داده(Data Source) ، ساخت Query جهت بارگذاری اطلاعات ، فیلدهایی که باید نمایش داده شوند ، گروه بندی داده‌ها و ...) را توسط این ویزارد انجام دهید. برای اینکار در پنجره ای که نمایش داده می‌شود بر روی کلید Next کلیک نمایید.
جهت ایجاد یک گزارش جدید در پنجره  Report Choose Page گزینه New Report را انتخاب نموده و کلید Next را کلیک نمایید.
جهت انتخاب منبع داده گزارش در پنجره Choose Data Source گزینه Add New Data Source را انتخاب نمایید.در این حالت می‌توانید گزینه‌های متفاوتی را به عنوان منبع داده گزارش خود انتخاب نمایید. گزینه‌های نمایش داده شده به شرح ذیل است:
• Sql Data Source : جهت اتصال مستقیم به بانک اطلاعات Microsoft Sql Server
• Object Data Source :  جهت اتصال به کلاس‌های لایه Business و بارگذاری داده از این کلاس ها
• Entity Data Source : جهت اتصال به  Entity Framework
• Open Access Data Source : جهت اتصال به Open Access ORM ساخت شرکت Telerik
• Cube Data Source : جهت اتصال و نمایش داده‌های تحلیل شده
  در ادامه برای اینکه بتوان مستقیما به Sql Server وصل شد و Query‌های مربوط به گزارش را روی آن اجرا نمود؛ می‌توان گزینه Sql Data Source را انتخاب نمود و بر روی کلید Ok کلیک کرد.سپس در پنجره Choose Your Data Connection گزینه New Connection را کلیک کنید و یک اتصال به بانک مورد نظر خود ایجاد کنید.پس ایجاد و تست Connection ساخته شده روی Next  کلیک کنید.در پنجره Save the connection string می‌توان نامی را جهت Connection string انتخاب کرد تا Connection string با همان نام در فایل Config پروژه ذخیره شود.در ادامه کلید Next را کلیک کرده و وارد مرحله بعد شوید. در پنجره Configure Data Source Command گزینه Query Builder را جهت ساخت Query مورد نظر برای بارگذاری داده‌ها انتخاب نمایید.

انتخاب جداول جهت ساخت Query


پنجره ساخت Query

پس از ساخت Query مورد نظر کلید Ok را کلیک نمایید. در پنجره Configure Data Source Command کوئری ساخته شده به شما نمایش داده می‌شود.کلید Next را کلیک کنید. 

سپس وارد مرحله Preview Data Source Result می‌شوید که در آن قادر خواهید بود پیش نمایشی از داده هایی که بعدا توسط Query ساخته شده بارگذاری خواهند شد را مشاهده نمایید. Next را کلیک نموده تا وارد مرحله بعد شوید.مرحله بعد Standard Report Type می‌باشد که در این مرحله شما می‌توانید نوع گزارش خود را انتخاب نمایید و کلید Next را فشار دهید.در بخش Design Data Layout چند فیلد را از بخش سمت چپ (Available Fields) انتخاب نموده و کلید Details را کلیک نمایید.فیلدهای انتخاب شده به بخش Details گزارش اضافه خواهند شد.در ادامه Next را کلیک کنید تا وارد بخش Choose Report Layout شوید.شما می‌توانید در این بخش یک حالت نمایشی را برای گزارش خود انتخاب نمایید و Next را کلیک نمایید.در بخش Choose Report Style یک قالب بندی جهت گزارش خود انتخاب نمایید.در ادامه Next و سپس Finish را کلیک نمایید.کدهای گزارش Generate شده می‌توان در قسمت Designer گزارش را مشاهده نمود. 

در این حالت کارهای زیر توسط Wizard به صورت اتوماتیک انجام خواهد شد:
• بایند شدن اتوماتیک فیلدهای گزارش به ستوان‌های مرتبط
• اعمال قالب بندی انتخاب شده برای صفحه و سر ستونها
• افزودن تاریخ و شماره صفحه به پایین گزارش
در ادامه پروژه را Rebuild کرده و گزینه Preview را در Designer جهت نمایش ، پیش نمایش گزارش کلیک نمایید.

نکته : در هر برنامه‌ی گزارش سازی بخش Designer گزارش به 4 بخش کلی تقسیم می‌شود:
•  Report Header: مواردی که در این بخش از گزارش قرار میگیرند در بالای صفحه اول گزارش نمایش داده می‌شوند.
•  Page Header: مواردی که در این بخش از گزارش قرار میگیرند در بالای همه صفحات گزارش قرار گرفته و تکرار می‌شوند.
•  Details: داده‌های اصلی گزارش که شامل جزئیات و بخش اصلی گزارش می‌باشند و سطر به سطر نیز تکرار می‌شوند در این بخش قرار می‌گیرند.
•  Page Footer: مواردی که در این بخش از گزارش قرار میگیرند در پایین همه صفحات نمایش داده می‌شوند.
•  Report Footer:مواردی که در این بخش قرار می‌گیرند در پایین صفحه آخر گزارش نمایش داده می‌شوند.  

ادامه دارد ...
نظرات مطالب
EF Code First #12
امکان اسکن اسمبلی‌های اضافه شده به سیستم هم وجود دارد: (^)
مطالب
آموزش PouchDB : قسمت دوم (شروع به کار)

در این آموزش هدف ما ایجاد برنامه‌ای بر اساس TodoMVC است که می‌تواند خودش را با یک دیتابیس آنلاین همگام سازی کند.

مطمئن باشید بیشتر از 10 دقیقه وقت شمارا نخواهد گرفت !

نصب PouchDB

فایل index.html  را باز کنید و فایل‌های PouchDB را به آن اضافه کنید :

<script src="//cdn.jsdelivr.net/pouchdb/2.2.0/pouchdb.min.js"></script>
<script src="js/base.js"></script>
<script src="js/app.js"></script>

حالا PouchDB نصب شده و آماده به کار است . ( در نسخه نهایی بهتر است از فایل‌های local استفاده کنید )

ایجاد بانک اطلاعاتی

بقیه کارها باید در فایل app.js انجام شود . برای شروع باید بانک اطلاعاتی جدیدی را برای درج اطلاعات خودمان ایجاد کنیم . برای ایجاد بانک اطلاعاتی خیلی ساده یک instance جدید از آبجکت PouchDB می‌سازیم .

var db = new PouchDB('todos');
var remoteCouch = false;

نیازی نیست که برای بانک خود، نما (Schema) ایجاد کنید! بعد از اینکه اسم را مشخص کنید، بانک آماده به کار است.

ثبت اطلاعات در بانک اطلاعاتی

اولین کاری که باید انجام دهیم این است که یک متد را ایجاد کنیم و توسط آن اطلاعات خودمان را در بانک اطلاعاتی ذخیره کنیم. نام متد را addTodo انتخاب می‌کنیم و کارش این است که وقتی کاربر کلید Enter را فشار داد، اطلاعات را داخل بانک اطلاعاتی ذخیره کند. متد مورد نظر به این صورت هست:

function addTodo(text) {
  var todo = {
    _id: new Date().toISOString(),
    title: text,
    completed: false
  };
  db.put(todo, function callback(err, result) {
    if (!err) {
      console.log('Successfully posted a todo!');
    }
  });
}

در PouchDB هر پرونده نیاز دارد تا یک فیلد unique با نام _id داشته باشد. اگر داده‌ای بخواهد در بانک اطلاعاتی ثبت شود و دارای _id مشابه باشد، با آن به صورت یک update رفتار خواهد شد. در اینجا ما از تاریخ با عنوان id استفاده کردیم که در این مورد خاص می‌باشد. شما می‌تواند از db.post() نیز استفاده کنید؛ اگر یک id را به صورت random می‌خواهید. تنها چیزی که اجباری است در هنگام ساختن یک پرونده، همین _id است و بقیه موارد کاملا اختیاری هستند.

نمایش اطلاعات

در اینجا ما از یک function کمکی به نام redrawTodosUI استفاده خواهیم کرد که وظیفه‌اش این است تا یک array را دریافت کرده و آن را هر طور که مشخص کردید نمایش دهد. البته آن را به سلیقه خودتان می‌توانید آماده کنید.
تنها کاری که باید انجام دهیم این است که اطلاعات را از بانک اطلاعاتی استخراج کرده و به function مورد نظر پاس دهیم.
در اینجا می‌توانیم به سادگی از db.allDocs برای خواندن اطلاعات از بانک اطلاعاتی استفاده کنیم.
خاصیت include_docs به PouchDB این دستور را می‌دهد که ما درخواست دریافت همه اطلاعات داخل پرونده‌ها را داریم و descending هم نحوه مرتب سازی را که بر اساس _id هست، مشخص می‌کند تا بتوانیم جدیدترین اطلاعات را اول دریافت کنیم .

function showTodos() {
  db.allDocs({include_docs: true, descending: true}, function(err, doc) {
    redrawTodosUI(doc.rows);
  });
}

به روزرسانی خودکار

هر بار که ما اطلاعات جدیدی را در بانک اطلاعاتی وارد می‌کنیم، نیازمند این هستیم تا اطلاعات جدید را به صورت خودکار دریافت و نمایش دهیم. برای این منظور می‌توانیم به روش زیر عمل کنیم :

var remoteCouch = false;

db.info(function(err, info) {
  db.changes({
    since: info.update_seq,
    live: true
  }).on('change', showTodos);
});

حالا هر بار که اطلاعات جدیدی در بانک اطلاعات ثبت شود، به صورت خودکار نمایش داده خواهد شد. خاصیت live مشخص می‌کند که این کار می‌تواند بی نهایت بار انجام شود.

ویرایش اطلاعات

وقتی که کاربر یک آیتم Todo را کامل می‌کند، یک چک باکس را علامت می‌زند و اعلام می‌کند که این کار انجام شده است.

function checkboxChanged(todo, event) {
  todo.completed = event.target.checked;
  db.put(todo);
}

این بخش شبیه به قسمت ثبت اطلاعات است، با این تفاوت که باید شامل یک فیلد _rev ( اضافه بر _id ) نیز باشد. در غیر اینصورت تغییرات ثبت نخواهد شد. این کار برای این است که اشتباهی، اطلاعاتی در بانک ثبت نشود.

حذف اطلاعات

برای حذف اطلاعات باید از متد db.remove به همراه آبجکت مورد نظر استفاده کنید .

function deleteButtonPressed(todo) {
  db.remove(todo);
}

مانند بخش ویرایش نیز باید در اینجا هم _id و هم _rev مشخص شود.
باید توجه داشته باشید در اینجا همان آبجکتی را که از بانک فراخوانی کرده‌ایم، به این متد پاس می‌دهیم.
البته شما می‌تونید آبجکت خودتان را نیز ایجاد کنید {_id: todo._id, _rev: todo._rev} اما خوب همان روش قبلی عاقلانه‌تر است و احتمال خطای کمتری دارد .

نصب CouchDB

حالا می‌خواهیم همگام سازی را اجرا کنیم و برای این کار نیاز هست یا CouchDB را به صورت Local نصب کنیم یا از سرویس‌های آنلاین مثل IrisCouch استفاده کنید .

فعال سازی CORS

برای اینکه به صورت مستقیم با CouchDB در ارتباط باشید باید مطمئن شوید که CORS فعال هست.
در اینجا فقط نام کاربری و رمز ورود را مشخص کنید. به صورت پیش فرض CouchDB به صورت Admin Party نصب می‌شود و نیازی به User و password ندارد. مگر اینکه برایش مشخص کنید.
همچنین شما باید myname.iriscouch.com را با سرور خودتان جایگزین کنید که اگر به صورت local کار می‌کنید 127.0.0.1:5984 است.

$ export HOST=http://username:password@myname.iriscouch.com
$ curl -X PUT $HOST/_config/httpd/enable_cors -d '"true"'
$ curl -X PUT $HOST/_config/cors/origins -d '"*"'
$ curl -X PUT $HOST/_config/cors/credentials -d '"true"'
$ curl -X PUT $HOST/_config/cors/methods -d '"GET, PUT, POST, HEAD, DELETE"'
$ curl -X PUT $HOST/_config/cors/headers -d \
  '"accept, authorization, content-type, origin"'

راه اندازی ارتباط ساده دو طرفه

به فایل app.js برگردید . در اینجا باید آدرس بانک اطلاعاتی آنلاین را مشخص کنیم.

var db = new PouchDB('todos');
var remoteCouch = 'http://user:pass@mname.iriscouch.com/todos';

فراموش نکنید که نام کاربری و رمز ورود را بسته به نیاز خود تغییر دهید.
حالا می‌تونیم function که وظیفه همگام سازی اطلاعات را به عهده دارد بنویسیم :

function sync() {
  syncDom.setAttribute('data-sync-state', 'syncing');
  var opts = {live: true};
  db.replicate.to(remoteCouch, opts, syncError);
  db.replicate.from(remoteCouch, opts, syncError);
}

db.replicate() به PouchDB می‌گوید که که همه اطلاعات را "به" یا "از" remoteCouch انتقال دهد.
ما دوبار این درخواست را دادیم. در بار اول اطلاعات به داخل سرور ریموت منتقل می‌شود و در بار دوم اطلاعات local جایگزین می‌شوند.
یک callback هم وقتی که این کار به پایان برسد اجرا خواهد شد .
می‌توانید برنامه خود را در دو مرورگر مختلف اجرا کنید تا نتیجه کار را ببینید.

تبریک می‌گوییم !

شما توانستید اولین برنامه خود را توسط PouchDB ایجاد کنید. البته این یک برنامه ساده بود و در دنیای واقعی نیاز هست تا خیلی کارهای بیشتری را انجام دهید. اما باز هم اصول اولیه کار را یاد گرفتید و ادامه راه را می‌توانید تنهایی ادامه دهید . 

اشتراک‌ها
Code Push سرویس ابری مایکروسافت
یکی از مشکلاتی که همیشه برنامه نویسان موبایل با آن درگیر بوده اند بروز رسانی نرم افزارهای موبایل می‌باشد. هر بروز رسانی نرم افزار نیاز به طی شدن مراحل تایید App Store‌ها دارد که این امر در بروز رسانی نرم افزارها تاخیر ایجاد می‌کند و امکان رفع سریع مسایل نرم افزار را به تولید کنندگان نمی‌دهد. Code Push سرویسی ابری است که مایکروسافت ارائه می‌دهد تا با آن نرم افزارهای موبایل نصب شده برای کاربران بدون نیاز به طی شدن این مراحل بروزرسانی شود. این سرویس برای نرم افزارهای موبایل مبتنی بر React Native و Cordova طراحی شده است که در آن بخش HTML و JavaScript نرم افزار به لحظه بروزرسانی می‌شود. 
Code Push سرویس ابری مایکروسافت