PM> Install-Package RavenDB.Client
PM> Install-Package RavenDB.Embedded -Pre
PM> Install-Package structuremap

using RavenDB25Mvc4Sample.Models;
using System.Collections.Generic;

namespace RavenDB25Mvc4Sample.Services.Contracts
{
    public interface IUsersService
    {
        User AddUser(User user);
        IList<User> GetUsers(int page, int count = 20);
    }
}

using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using Raven.Client;
using RavenDB25Mvc4Sample.Models;
using RavenDB25Mvc4Sample.Services.Contracts;

namespace RavenDB25Mvc4Sample.Services
{
    public class UsersService : IUsersService
    {
        private readonly IDocumentStore _documentStore;
        private readonly IDocumentSession _documentSession;
        public UsersService(IDocumentStore documentStore, IDocumentSession documentSession)
        {
            _documentStore = documentStore;
            _documentSession = documentSession;
        }

        public User AddUser(User user)
        {
            _documentSession.Store(user);
            return user;
        }

        public IList<User> GetUsers(int page, int count = 20)
        {
            return _documentSession.Query<User>()
                                   .Skip(page * count)
                                   .Take(count)
                                   .ToList();
        }

        //todo: سایر متدهای مورد نیاز در اینجا

    }
}

using Raven.Client;
using Raven.Client.Embedded;
using RavenDB25Mvc4Sample.Services;
using RavenDB25Mvc4Sample.Services.Contracts;
using StructureMap;

namespace RavenDB25Mvc4Sample.Infrastructure
{
    public static class IoCConfig
    {
        public static void ApplicationStart()
        {
            ObjectFactory.Initialize(x =>
            {
                // داکیومنت استور سینگلتون تعریف شده چون باید در طول عمر برنامه زنده نگه داشته شود
                x.ForSingletonOf<IDocumentStore>().Use(() =>
                       {
                           return new EmbeddableDocumentStore
                           {
                               DataDirectory = "App_Data"
                           }.Initialize();
                       });

                // سشن در برنامه وب هیبرید تعریف شده تا در طول عمر یک درخواست زنده نگه داشته شود
                // در برنامه‌های ویندوزی حالت هیبرید را حذف کنید
                x.For<IDocumentSession>().HybridHttpOrThreadLocalScoped().Use(context =>
                    {
                        return context.GetInstance<IDocumentStore>().OpenSession();
                    });

                // اتصالات لایه سرویس در اینجا
                x.For<IUsersService>().Use<UsersService>();
                // ...
            });
        }

        public static void ApplicationEndRequest()
        {
            ObjectFactory.ReleaseAndDisposeAllHttpScopedObjects();
        }
    }
}

using System;
using System.Globalization;
using System.Web.Mvc;
using System.Web.Routing;
using RavenDB25Mvc4Sample.Infrastructure;
using StructureMap;

namespace RavenDB25Mvc4Sample
{
    public class MvcApplication : System.Web.HttpApplication
    {
        protected void Application_Start()
        {
            IoCConfig.ApplicationStart();

            AreaRegistration.RegisterAllAreas();

            FilterConfig.RegisterGlobalFilters(GlobalFilters.Filters);
            RouteConfig.RegisterRoutes(RouteTable.Routes);

            //Set current Controller factory as StructureMapControllerFactory  
            ControllerBuilder.Current.SetControllerFactory(new StructureMapControllerFactory());
        }

        protected void Application_EndRequest(object sender, EventArgs e)
        {
            IoCConfig.ApplicationEndRequest();
        }
    }

    public class StructureMapControllerFactory : DefaultControllerFactory
    {
        protected override IController GetControllerInstance(RequestContext requestContext, Type controllerType)
        {
            if (controllerType == null)
                throw new InvalidOperationException(string.Format("Page not found: {0}", 
                    requestContext.HttpContext.Request.Url.AbsoluteUri.ToString(CultureInfo.InvariantCulture)));
            return ObjectFactory.GetInstance(controllerType) as Controller;
        }
    }
}

using System.Web.Mvc;
using Raven.Client;
using RavenDB25Mvc4Sample.Models;
using RavenDB25Mvc4Sample.Services.Contracts;

namespace RavenDB25Mvc4Sample.Controllers
{
    public class HomeController : Controller
    {
        private readonly IDocumentSession _documentSession;
        private readonly IUsersService _usersService;
        public HomeController(IDocumentSession documentSession, IUsersService usersService)
        {
            _documentSession = documentSession;
            _usersService = usersService;
        }

        [HttpGet]
        public ActionResult Index()
        {
            return View(); //نمایش صفحه ثبت
        }

        [HttpPost]
        public ActionResult Index(User user)
        {
            if (this.ModelState.IsValid)
            {
                _usersService.AddUser(user);
                _documentSession.SaveChanges();

                return RedirectToAction("Index");
            }
            return View(user);
        }
    }
}

در تصویر بالا دو مسیر با آدرس‌های : ShowPage1/  و ShowPage2/  تعریف شده است که هر کدام به یک view مشخص و یک Controller برای مدیریت آن اشاره میکند.

زمانی که ما از تزریق وابستگی‌ها در AngularJs استفاده میکنیم و یک شیء را به کنترلر تزریق میکنیم، Angular توسط Injector$  سعی در پیدا کردن وابستگی مربوطه و سپس تزریق آن به کنترلر را انجام میدهد. برای استفاده از امکان مسیریابی Route ، ما نیز باید از پروایدر مخصوص آن برای تزریق استفاده کنیم. در Angular مسیر‌های برنامه توسط پروایدری به نام routeProvider$ شناسایی میشود که خدمات مسیریابی را به ما ارائه میدهد. این سرویس به ما کمک میکند تا بتوانیم اتصال بین کنترلر ها، ویوها و آدرس URL جاری مرورگرها را به آسانی برقرار کنیم.

بهتر است کار را شروع کنیم . یک فایل JS ایجاد و سپس محتویات زیر را در آن قرار دهید : 

var myFirstRoute = angular.module('myFirstRoute', []);
  
myFirstRoute.config(['$routeProvider',
  function($routeProvider) {
    $routeProvider.
      when('/pageOne', {
        templateUrl: 'templates/page_one.html',
        controller: 'ShowPage1Controller'
      }).
      when('/pageTwo', {
        templateUrl: 'templates/page_two.html',
        controller: 'ShowPage2Controller'
      }).
      otherwise({
        redirectTo: '/pageOne'
      });
}]);


myFirstRoute.controller('ShowPage1Controller', function($scope) {
    $scope.message = 'Content of page-one.html';
});
 
 
myFirstRoute.controller('ShowPage2Controller', function($scope) {
    $scope.message = 'Content of page-two.html';
});

در کدهای بالا ابتدا یک ماژول تعریف کرده ایم و سپس توسط ()config. تنظیمات مربوط به مسیریابی را انجام داده ایم. با استفاده از متدهای when. و otherwise. میتوانیم مسیرها را تعریف کنیم. برای هر مسیر دو پارامتر وجود دارد که اولین پارامتر نام مسیر و دومین پارامتر شامل 2 قسمت میشود که templateUrl  آن آدرسی که باز خواهد شد و controller نیز نام کنترلری که ویو را مدیریت میکند.

توسط otherwise میتوانیم مسیر پیشفرض را نیز تعریف کنیم تا درصورتی که مسیری با آدرس‌های بالای آن مطابقت نداشت به این آدرس منتقل شود.

در قطعه کد بالا همچنین دو مسیر با نام‌های pageOne/ و pageTwo/ تعریف کرده ایم که هر کدام به ترتیب به View‌های : templates/page_one.html و templates/page_two.html مرتبط شده اند. همچنین دو کنترلر برای مدیریت ویو‌ها نیز تعریف شده است.

زمانی که ما آدرس http://appname/#pageOne را در نوار آدرس مرورگر وارد میکنیم، Angular به صورت اتوماتیک آدرس URL را با تنظیماتی که ما در اینجا تعریف کرده ایم مطابقت میدهد و در صورت وجود چنین آدرسی ، view مربوطه را بارگزاری میکند و در این مثال نیز مطابق با تنظیمات بالا، صفحه‌ی templates/page_one.html برای ما بارگزاری و سپس کنترلر ShowPage1Controller را فراخوانی میکند ، جایی که ما منطق کار را در آن قرار میدهیم.

محتویات فایل main.html :  

<body ng-app="app">
  
    <div>
        <div>
        <div>
            <ul>
                <li><a href="#pageOne"> Show page one </a></li>
                <li><a href="#pageTwo"> Show page two </a></li>
            </ul>
        </div>
        <div>
            <div ng-view></div>
        </div>
        </div>
    </div>
  
    <script src="http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/angularjs/1.0.7/angular.min.js"></script>
    <script src="app.js"></script>
  
  </body>

در قطعه کد بالا دو لینک تعریف شده است که ویژگی href از علامت هش و نام صفحه تشکیل شده است. یکی از چیزهایی که شایان ذکر است ، دایرکتیو ng-view است. مکانی برای بارگزاری صفحات در آن.

ما میتوانیم این تگ را به سه شکل زیر نیز استفاده کنیم :

<div ng-view></div>
..
<ng-view></ng-view>
..
<div class="ng-view"></div>

محتویات صفحه  templates/page_one.html :

<h2>Page One</h2>
 
{{ message }}

محتویات صفحه templates/page_two.html :

<h2>Page Two</h2>
 
{{ message }}

حال اگر پروژه را اجرا کنید و به کنسول مرور گر خود نگاه کنید متوجه میشوید که مسیریاب از مسیر پیشفرض استفاده کرده است و صفحه‌ی page_one.html را به صورت ایجکسی فراخوانی کرده است :

و اگر روی لینک Show Page two کلیک کنید ، صفحه‌ی page_two.html نیز به صورت ایجکسی فراخوانی میشود.

دوباره بر روی لینک Show page one کلیک کنید. بله. هیچ درخواستی به سمت سرور ارسال نشد و صفحه‌ی page_one.html به خوبی نمایش داده شد. یکی از مزیت‌های سیستم مسیریابی قابلیت کش کردن صفحات است تا در صورت فراخوانی مجدد، درخواستی به سمت سرور ارسال نشود و خیلی سریع به شما نمایش داده شود.

مثال این مطلب : RouteExample.zip  

ادامه دارد ...

C:\Users\Vahid>dotnet new --list
Templates                                         Short Name               Language          Tags
--------------------------------------------      -------------------      ------------      ----------------------
Blazor Server App                                 blazorserver             [C#]              Web/Blazor
Blazor WebAssembly App                            blazorwasm               [C#]              Web/Blazor/WebAssembly

As of v1.11.0 every function is now in a separate module which brings treeshaking opportunities to all, but there’s also a monolithic bundle in ES module format for those who prefer that.