آشنایی با Promises در جاوا اسکریپت
var _sampleGet = function (sampleModel) { return $http.get(serviceBase + '/api-path/', sampleModel); } return { sampleGet: _sampleGet, };
myService.sampleGet(vm.formData).then( function (response) { vm.savedSuccessfully = true; // rest of process }, function (response) { //handle errors });
مدیریت بهینهی سشن فکتوری
ساخت یک شیء SessionFactory بسیار پر هزینه و زمانبر است. به همین جهت لازم است که این شیء یکبار حین آغاز برنامه ایجاد شده و سپس در پایان کار برنامه تخریب شود. انجام اینکار در برنامههای معمولی ویندوزی (WinForms ،WPF و ...)، ساده است اما در محیط Stateless وب و برنامههای ASP.Net ، نیاز به راه حلی ویژه وجود خواهد داشت و تمرکز اصلی این مقاله حول مدیریت صحیح سشن فکتوری در برنامههای ASP.Net است.
برای پیاده سازی شیء سشن فکتوری به صورتی که یکبار در طول برنامه ایجاد شود و بارها مورد استفاده قرار گیرد باید از یکی از الگوهای معروف طراحی برنامه نویسی شیء گرا به نام Singleton Pattern استفاده کرد. پیاده سازی نمونهی thread safe آن که در برنامههای ذاتا چند ریسمانی وب و همچنین برنامههای معمولی ویندوزی میتواند مورد استفاده قرار گیرد، در آدرس ذیل قابل مشاهده است:
از پنجمین روش ذکر شده در این مقاله جهت ایجاد یک lazy, lock-free, thread-safe singleton استفاده خواهیم کرد.
بررسی مدل برنامه
در این مدل ساده ما یک یا چند پارکینگ داریم که در هر پارکینگ یک یا چند خودرو میتوانند پارک شوند.
یک برنامه ASP.Net را آغاز کرده و ارجاعاتی را به اسمبلیهای زیر به آن اضافه نمائید:
FluentNHibernate.dll
NHibernate.dll
NHibernate.ByteCode.Castle.dll
NHibernate.Linq.dll
و همچنین ارجاعی به اسمبلی استاندارد System.Data.Services.dll دات نت فریم ورک سه و نیم
تصویر نهایی پروژه ما به شکل زیر خواهد بود:
پروژه ما دارای یک پوشه domain ، تعریف کننده موجودیتهای برنامه جهت تهیه نگاشتهای لازم از روی آنها است. سپس یک پوشه جدید را به نام NHSessionManager به آن جهت ایجاد یک Http module مدیریت کننده سشنهای NHibernate در برنامه اضافه خواهیم کرد.
ساختار دومین برنامه (مطابق کلاس دیاگرام فوق):
namespace NHSample3.Domain
{
public class Car
{
public virtual int Id { get; set; }
public virtual string Name { get; set; }
public virtual string Color { get; set; }
}
}
using System.Collections.Generic;
namespace NHSample3.Domain
{
public class Parking
{
public virtual int Id { get; set; }
public virtual string Name { get; set; }
public virtual string Location { get; set; }
public virtual IList<Car> Cars { get; set; }
public Parking()
{
Cars = new List<Car>();
}
}
}
در این قسمت قصد داریم Http Module ایی را جهت مدیریت سشنهای NHibernate ایجاد نمائیم.
در ابتدا کلاس Config را در پوشه مدیریت سشن NHibernate با محتویات زیر ایجاد کنید:
using FluentNHibernate.Automapping;
using FluentNHibernate.Cfg;
using FluentNHibernate.Cfg.Db;
using NHibernate.Tool.hbm2ddl;
namespace NHSessionManager
{
public class Config
{
public static FluentConfiguration GetConfig()
{
return
Fluently.Configure()
.Database(
MsSqlConfiguration
.MsSql2008
.ConnectionString(x => x.FromConnectionStringWithKey("DbConnectionString"))
)
.ExposeConfiguration(
x => x.SetProperty("current_session_context_class", "managed_web")
)
.Mappings(
m => m.AutoMappings.Add(
new AutoPersistenceModel()
.Where(x => x.Namespace.EndsWith("Domain"))
.AddEntityAssembly(typeof(NHSample3.Domain.Car).Assembly))
);
}
public static void CreateDb()
{
bool script = false;//آیا خروجی در کنسول هم نمایش داده شود
bool export = true;//آیا بر روی دیتابیس هم اجرا شود
bool dropTables = false;//آیا جداول موجود دراپ شوند
new SchemaExport(GetConfig().BuildConfiguration()).Execute(script, export, dropTables);
}
}
}
دو نکته جدید در متد GetConfig وجود دارد:
الف) استفاده از متد FromConnectionStringWithKey ، بجای تعریف مستقیم کانکشن استرینگ در متد مذکور که روشی است توصیه شده. به این صورت فایل وب کانفیگ ما باید دارای تعریف کلید مشخص شده در متد GetConfig به نام DbConnectionString باشد:
<connectionStrings>
<!--NHSessionManager-->
<add name="DbConnectionString"
connectionString="Data Source=(local);Initial Catalog=HelloNHibernate;Integrated Security = true" />
</connectionStrings>
در اینجا به AutoMapper خواهیم گفت که قصد داریم از امکانات مدیریت سشن مخصوص وب فریم ورک NHibernate استفاده کنیم. فریم ورک NHibernate دارای کلاسی است به نام NHibernate.Context.ManagedWebSessionContext که جهت مدیریت سشنهای خود در پروژههای وب ASP.Net پیش بینی کرده است و از این متد در Http module ایی که ایجاد خواهیم کرد جهت ردگیری سشن جاری آن کمک خواهیم گرفت.
اگر متد CreateDb را فراخوانی کنیم، جداول نگاشت شده به کلاسهای پوشه دومین برنامه، به صورت خودکار ایجاد خواهند شد که دیتابیس دیاگرام آن به صورت زیر میباشد:
سپس کلاس SingletonCore را جهت تهیه تنها و تنها یک وهله از شیء سشن فکتوری در کل برنامه ایجاد خواهیم کرد (همانطور که عنوان شده، ایده پیاده سازی این کلاس thread safe ، از مقاله معرفی شده در ابتدای بحث گرفته شده است):
using NHibernate;
namespace NHSessionManager
{
/// <summary>
/// lazy, lock-free, thread-safe singleton
/// </summary>
public class SingletonCore
{
private readonly ISessionFactory _sessionFactory;
SingletonCore()
{
_sessionFactory = Config.GetConfig().BuildSessionFactory();
}
public static SingletonCore Instance
{
get
{
return Nested.instance;
}
}
public static ISession GetCurrentSession()
{
return Instance._sessionFactory.GetCurrentSession();
}
public static ISessionFactory SessionFactory
{
get { return Instance._sessionFactory; }
}
class Nested
{
// Explicit static constructor to tell C# compiler
// not to mark type as beforefieldinit
static Nested()
{
}
internal static readonly SingletonCore instance = new SingletonCore();
}
}
}
using System;
using System.Web;
using NHibernate;
using NHibernate.Context;
namespace NHSessionManager
{
public class SessionModule : IHttpModule
{
public void Dispose()
{ }
public void Init(HttpApplication context)
{
if (context == null)
throw new ArgumentNullException("context");
context.BeginRequest += Application_BeginRequest;
context.EndRequest += Application_EndRequest;
}
private void Application_BeginRequest(object sender, EventArgs e)
{
ISession session = SingletonCore.SessionFactory.OpenSession();
ManagedWebSessionContext.Bind(HttpContext.Current, session);
session.BeginTransaction();
}
private void Application_EndRequest(object sender, EventArgs e)
{
ISession session = ManagedWebSessionContext.Unbind(
HttpContext.Current, SingletonCore.SessionFactory);
if (session == null) return;
try
{
if (session.Transaction != null &&
!session.Transaction.WasCommitted &&
!session.Transaction.WasRolledBack)
{
session.Transaction.Commit();
}
else
{
session.Flush();
}
}
catch (Exception)
{
session.Transaction.Rollback();
}
finally
{
if (session != null && session.IsOpen)
{
session.Close();
session.Dispose();
}
}
}
}
}
در متد Application_BeginRequest ، در ابتدای هر درخواست یک سشن جدید ایجاد و به مدیریت سشن وب NHibernate بایند میشود، همچنین یک تراکنش نیز آغاز میگردد. سپس در پایان درخواست، این انقیاد فسخ شده و تراکنش کامل میشود، همچنین کار پاکسازی اشیاء نیز صورت خواهد گرفت.
با توجه به این موارد، دیگر نیازی به ذکر using جهت dispose کردن سشن جاری در کدهای ما نخواهد بود، زیرا در پایان هر درخواست اینکار به صورت خودکار صورت میگیرد. همچنین نیازی به ذکر تراکنش نیز نمیباشد، چون مدیریت آنرا خودکار کردهایم.
جهت استفاده از این Http module تهیه شده باید چند سطر زیر را به وب کانفیگ برنامه اضافه کرد:
<httpModules>
<!--NHSessionManager-->
<add name="SessionModule" type="NHSessionManager.SessionModule"/>
</httpModules>
اکنون مثالی از نحوهی استفاده از امکانات فراهم شده فوق به صورت زیر میتواند باشد:
ابتدا کلاس ParkingContext را جهت مدیریت مطلوبتر LINQ to NHibernate تشکیل میدهیم.
using System.Linq;
using NHibernate;
using NHibernate.Linq;
using NHSample3.Domain;
namespace NHSample3
{
public class ParkingContext : NHibernateContext
{
public ParkingContext(ISession session)
: base(session)
{ }
public IOrderedQueryable<Car> Cars
{
get { return Session.Linq<Car>(); }
}
public IOrderedQueryable<Parking> Parkings
{
get { return Session.Linq<Parking>(); }
}
}
}
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using NHibernate;
using NHSample3.Domain;
using NHSessionManager;
namespace NHSample3
{
public partial class _Default : System.Web.UI.Page
{
protected void Page_Load(object sender, EventArgs e)
{
//ایجاد دیتابیس در صورت نیاز
//Config.CreateDb();
//ثبت یک سری رکورد در دیتابیس
ISession session = SingletonCore.GetCurrentSession();
Car car1 = new Car() { Name = "رنو", Color = "مشکلی" };
session.Save(car1);
Car car2 = new Car() { Name = "پژو", Color = "سفید" };
session.Save(car2);
Parking parking1 = new Parking()
{
Location = "آدرس پارکینگ مورد نظر",
Name = "پارکینگ یک",
Cars = new List<Car> { car1, car2 }
};
session.Save(parking1);
//نمایش حاصل در یک گرید ویوو
ParkingContext db = new ParkingContext(session);
var query = from x in db.Cars select new { CarName = x.Name, CarColor = x.Color };
GridView1.DataSource = query.ToList();
GridView1.DataBind();
}
}
}
در برنامههای ویندوزی مانند WinForms ، WPF و غیره، تا زمانیکه یک فرم باز باشد، کل فرم و اشیاء مرتبط با آن به یکباره تخریب نخواهند شد، اما در یک برنامه ASP.Net جهت حفظ منابع سرور در یک محیط چند کاربره، پس از پایان نمایش یک صفحه وب، اثری از آثار اشیاء تعریف شده در کدهای آن صفحه در سرور وجود نداشته و همگی بلافاصله تخریب میشوند. به همین جهت بحثهای ویژه state management در ASP.Net در اینباره مطرح است و مدیریت ویژهای باید روی آن صورت گیرد که در قسمت قبل مطرح شد.
از بحث فوق، تنها استفاده از کلاسهای Config و SingletonCore ، جهت استفاده و مدیریت بهینهی سشن فکتوری در برنامههای ویندوزی کفایت میکنند.
دریافت سورس برنامه قسمت هفتم
ادامه دارد ....
var list = ProductDataSource.LatestProducts;
مکانیزم Eventing
PM> Install-Package DNTFrameworkCore
public class TaskEditingBusinessEventHandler : BusinessEventHandler<EditingBusinessEvent<TaskModel, int>> { private readonly ILogger<TaskEditingBusinessEventHandler> _logger; public TaskEditingBusinessEventHandler(ILogger<TaskEditingBusinessEventHandler> logger) { _logger = logger ?? throw new ArgumentNullException(nameof(logger)); } public override Task<Result> Handle(EditingBusinessEvent<TaskModel, int> @event) { foreach (var model in @event.Models) { _logger.LogInformation($"Title changed from: {model.OriginalValue.Title} to: {model.NewValue.Title}"); } return Task.FromResult(Ok()); } }
کار با پیادهسازی واسط جنریک IBusinessEventHandler یا ارثبری از کلاس جنریک BusinessEventHandler آغاز میشود؛ سپس نیاز است Type Parameter متناظر را نیز مشخص کنیم. برای این منظور در تکه کد بالا از رخداد جنریک EditingBusinessEvent استفاده شده است. همچنین همانطور که ملاحظه میکنید، نیاز است نوع Model مورد نظر نیز مشخص شده باشد؛ در اینجا از TaskModel به عنوان Model/DTO عملیات CUD موجودیت Task استفاده شده است.
رخدادهای Creating/Created/Deleting/Deleted دارای خصوصیتی بنام Models هستند که نوع آن IEnumerable<TModel> میباشد. ولی این خصوصیت در رخدادهای Editing/Edited از نوع IEnumerable<ModifiedModel<TModel>> میباشد؛ در این صورت به مقادیر موجود در بانک اطلاعاتی و همچنین مقادیری که توسط استفاده کننده از سرویس جاری به عنوان آرگومان به متد ویرایش ارسال شده است، دسترسی خواهیم داشت.
public class ModifiedModel<TValue> { public TValue NewValue { get; set; } public TValue OriginalValue { get; set; } }
استفاده از سرویسهای موجودیتها
OOP : Everything is an object CRUD-based thinking : Everything is CRUD
public class ItemCategoryCreatedBusinessEventHandler : IBusinessEventHandler<CreatedBusinessEvent<ItemCategoryModel, int>> { private readonly ISaleMethodService _saleMethodService; public TaskEditingBusinessEventHandler(ISaleMethodService saleMethodService) { _saleMethodService = saleMethodService ?? throw new ArgumentNullException(nameof(saleMethodService)); } public override Task<Result> Handle(CreatedBusinessEvent<ItemCategoryModel, int> @event) { var methods = _saleMethodService.FindAsnc(); foreach (var method in methods) { foreach (var model in @event.Models) { method.ItemCategories.Add(new SaleMethodItemCategoryModel { ItemCategoryId = model.Id, TrackingState = TrackingState.Added; }); } } return _saleMethodService.EditAsync(methods); }
{ "type": "https://example.com/probs/out-of-credit", "title": "You do not have enough credit.", "detail": "Your current balance is 30, but that costs 50.", "instance": "/account/12345/msgs/abc", "status": 403, }
ProblemDetails بر اساس RFC7807 طراحی شدهاست
RFC7807، قالب استانداردی را برای ارائهی خطاهای HTTP APIها تعریف میکند تا نیازی به وجود تعاریف متعددی در این زمینه نباشد و خروجی آن قابل پیشبینی و قابل بررسی توسط تمام کلاینتهای یک API باشد. کلاس ProblemDetails در ASP.NET Core نیز بر همین اساس طراحی شدهاست.
این RFC دو فرمت خروجی را بر اساس مقدار مشخص شدهی در هدر Content-Type بازگشت داده شده، مجاز میداند:
- JSON: “application/problem+json” media type
- XML: “application/problem+xml” media type
که با توجه به این هدر ارسالی، اگر از یک کلاینت از نوع HttpClient استفاده کنیم، میتوان بر اساس مقدار ویژهی «application/problem+json» تشخیص داد که خروجی API دریافتی، به همراه خطا است و نحوهی پردازش آن به صورت زیر خواهد بود:
var mediaType = response.Content.Headers.ContentType?.MediaType; if (mediaType != null && mediaType.Equals("application/problem+json", StringComparison.InvariantCultureIgnoreCase)) { var problemDetails = await response.Content.ReadFromJsonAsync<ProblemDetails>(null, ct) ?? new ProblemDetails(); // ... }
- type: یک رشتهاست که به آدرس مستندات HTML ای مرتبط با خطای بازگشت داده شده، اشاره میکند.
- title: رشتهای است که خلاصهی خطای رخداده را بیان میکند.
- detail: رشتهای است که توضیحات بیشتری را در مورد خطای رخداده، بیان میکند.
- instance: رشتهای است که به آدرس محل بروز خطا اشاره میکند.
- status: عددی است که بیانگر HTTP status code بازگشتی از سمت سرور است.
البته اگر ویژگی ApiController بر روی کنترلرهای خود استفاده نمیکنید، میتوانید این خروجی را به صورت زیر هم با استفاده از return Problem، تولید کنید:
[HttpPost("/sales/products/{sku}/availableForSale")] public async Task<IActionResult> AvailableForSale([FromRoute] string sku) { return Problem( "Product is already Available For Sale.", "/sales/products/1/availableForSale", 400, "Cannot set product as available.", "http://example.com/problems/already-available"); }
امکان بسط این خروجی، با افزودن اعضای سفارشی نیز پیشبینی شدهاست. یک نمونهی متداول و پرکاربرد آن، بازگشت خطاهای مرتبط با اعتبارسنجی اطلاعات رسیدهاست:
HTTP/1.1 400 Bad Request Content-Type: application/problem+json Content-Language: en { "type": "https://tools.ietf.org/html/rfc7231#section-6.5.1", "title": "One or more validation errors occurred.", "status": 400, "errors": { "User": [ "The user name is not verified." ] } }
جهت افزودن اعضای سفارشی دیگری به شیء ProblemDetails میتوان به صورت زیر عمل کرد:
namespace WebApplication.Controllers { [ApiController] [Route("[controller]")] public class DemoController : ControllerBase { [HttpPost] public ActionResult Post() { var problemDetails = new ProblemDetails { Detail = "The request parameters failed to validate.", Instance = null, Status = 400, Title = "Validation Error", Type = "https://example.net/validation-error", }; problemDetails.Extensions.Add("invalidParams", new List<ValidationProblemDetailsParam>() { new("name", "Cannot be blank."), new("age", "Must be great or equals to 18.") }); return new ObjectResult(problemDetails) { StatusCode = 400 }; } } public class ValidationProblemDetailsParam { public ValidationProblemDetailsParam(string name, string reason) { Name = name; Reason = reason; } public string Name { get; set; } public string Reason { get; set; } } }
معرفی سرویس جدید ProblemDetails در دات نت 7
در دات نت 7 میتوان سرویسهای جدید ProblemDetails را به نحو زیر به برنامه اضافه کرد:
services.AddProblemDetails();
الف) با اضافه کردن میانافزار مدیریت خطاها
app.UseExceptionHandler();
ب) با افزودن میانافزار StatusCodePages
app.UseStatusCodePages();
ج) با افزودن میانافزار صفحهی استثناءهای توسعه دهندهها
app.UseDeveloperExceptionPage();
امکان بازگشت سادهتر یک ProblemDetails سفارشی در دات نت 7
برای سفارشی سازی خروجی ProblemDetails، علاوه بر راهحلی که پیشتر در این مطلب مطرح شد، میتوان در دات نت 7 از روش تکمیلی ذیل نیز استفاده کرد:
builder.Services.AddProblemDetails(options => options.CustomizeProblemDetails = ctx => ctx.ProblemDetails.Extensions.Add("MachineName", Environment.MachineName));
الف) تعریف یک ErrorFeature سفارشی
public class MyErrorFeature { public ErrorType Error { get; set; } } public enum ErrorType { ArgumentException }
ب) تنظیم مقدار ErrorFeature سفارشی در اکشن متدها
[HttpGet("{value}")] public IActionResult MyErrorTest(int value) { if (value <= 0) { var errorType = new MyErrorFeature { Error = ErrorType.ArgumentException }; HttpContext.Features.Set(errorType); return BadRequest(); } return Ok(value); }
ج) واکنش نشان دادن به دریافت ErrorFeature سفارشی
services.AddProblemDetails(options => options.CustomizeProblemDetails = ctx => { var MyErrorFeature = ctx.HttpContext.Features.Get<MyErrorFeature>(); if (MyErrorFeature is not null) { (string Title, string Detail, string Type) details = MyErrorFeature.Error switch { ErrorType.ArgumentException => ( nameof(ArgumentException), "This is an argument-exception.", "https://www.rfc-editor.org/rfc/rfc7231#section-6.5.1" ), _ => ( nameof(Exception), "default-exception", "https://www.rfc-editor.org/rfc/rfc7231#section-6.6.1" ) }; ctx.ProblemDetails.Title = details.Title; ctx.ProblemDetails.Detail = details.Detail; ctx.ProblemDetails.Type = details.Type; } } );
امکان تبدیل سادهتر اطلاعات استثناءهای سفارشی به یک ProblemDetails سفارشی در دات نت 7
بجای استفاده از تنظیمات services.AddProblemDetails جهت بازنویسی مقدار شیء ProblemDetails بازگشتی، میتوان جزئیات میانافزار app.UseExceptionHandler را نیز سفارشی سازی کرد و به بروز استثناءهای خاصی واکنش نشان داد. برای مثال فرض کنید یک استثنای سفارشی را به صورت زیر طراحی کردهاید:
public class MyCustomException : Exception { public MyCustomException( string message, HttpStatusCode statusCode = HttpStatusCode.BadRequest ) : base(message) { StatusCode = statusCode; } public HttpStatusCode StatusCode { get; } }
[HttpGet("{value}")] public IActionResult MyErrorTest(int value) { if (value <= 0) { throw new MyCustomException("The value should be positive!"); } return Ok(value); }
app.UseExceptionHandler(exceptionHandlerApp => { exceptionHandlerApp.Run(async context => { context.Response.ContentType = "application/problem+json"; if (context.RequestServices.GetService<IProblemDetailsService>() is { } problemDetailsService) { var exceptionHandlerFeature = context.Features.Get<IExceptionHandlerFeature>(); var exceptionType = exceptionHandlerFeature?.Error; if (exceptionType is not null) { (string Title, string Detail, string Type, int StatusCode) details = exceptionType switch { MyCustomException MyCustomException => ( exceptionType.GetType().Name, exceptionType.Message, "https://www.rfc-editor.org/rfc/rfc7231#section-6.5.1", context.Response.StatusCode = (int)MyCustomException.StatusCode ), _ => ( exceptionType.GetType().Name, exceptionType.Message, "https://www.rfc-editor.org/rfc/rfc7231#section-6.6.1", context.Response.StatusCode = StatusCodes.Status500InternalServerError ) }; await problemDetailsService.WriteAsync(new ProblemDetailsContext { HttpContext = context, ProblemDetails = { Title = details.Title, Detail = details.Detail, Type = details.Type, Status = details.StatusCode } }); } } }); });
چه نوع محیط کاری را بیشتر ترجیح میدهید؟
ساخت GridView در ASP.NET MVC 4
«اگر از برنامه نویسان mvc هستید حتما مشاهده کرده اید که در mvc مثل webform کنترل سمت سرور برای نمایش لیستی از دادهها در قالب gridview یا datagrid وجود ندارد.»
البته WebGrid به صورت توکار پشتیبانی میشه.