اشتراکها
دوستان، اصلا مطلب من رو مطالعه کردید ؟
بله، مسلما وقتی کدی در سیلورلایت کار نکنه، یعنی کار نمیکنه، حالا به هر روشی، مگه این که شما بفرمایید Portable Library قابلیت جدیدی رو برای مثال به سیلورلایت اضافه میکنه که "در حالت عادی" در دسترس نیست.
وقتی پروژه شما Silverlight و NET. اش جدا باشد، Silverlight ای اون هم از بقیه Silverlight ایهای موجود در اینترنت میتونه استفاده کنه ( برای مثال WCF Data Services Client Library )، و هم میتونه از Portableهای که Silverlight شون تیک خورده باشه استفاده کنه، مثل Post Sharp
اما وقتی شما به جای Add As Link از Portable استفاده میکنید، با این که در تعامل با WCF Data Services یک دست خط کد کاملا یکسان دارید، نمیتونید تو پروژه تون از WCF Data Services استفاده کنید.
یک وقت هست، شما از MVVM Light Toolkit دارید استفاده میکنید، کد WPF و Silverlight تون هم کاملا مشابه هستش، در این جا کار شما با Add As Link راه میافته، ولی با Portable نه
در حالت Portable شما System.Linq رو دارید، خوبه، در Add As Link هم اون رو دارید، ولی Expression.Interactivity رو فقط در Add As Link دارید، با این که کد میتونه 100% یک دست باشه
موفق و پایدار باشید
با تشکر از مطلب مفید شما
این کتابخانه در برنامه نویسی موبایل زامارین اندروید هم کاربرد داره ؟
تا اینجا، تنها با یک تک کامپوننت کار کردیم؛ اما یک برنامهی واقعی ترکیبی است از چندین کامپوننت که در نهایت درخت کامپوننتها را در React تشکیل میدهند. به همین جهت در طی چند قسمت، نکات ترکیب کامپوننتها را بررسی میکنیم.
ترکیب کامپوننتها
در ادامه، همان برنامهی تا قسمت 5 را که کار نمایش یک counter را انجام میدهد، تکمیل میکنیم. در این برنامه اگر به فایل index.js دقت کنید، کار رندر تک کامپوننت Counter را انجام میدهیم:
اما یک برنامهی واقعی React، متشکل از درختی از کامپوننتها است. به این ترتیب با ترکیب و در کنار هم قرار دادن کامپوننتهای مختلف، میتوان به UI ای کارآمد و پیچیده رسید.
برای نمایش این مفهوم، کامپوننت جدید src\components\counters.jsx را ایجاد میکنیم. قصد داریم در این کامپوننت، لیستی از کامپوننتهای Counter را رندر کنیم. سپس در index.js، بجای رندر کامپوننت Counter، کامپوننت جدید Counters را رندر میکنیم. به این ترتیب درخت کامپوننتهای برنامه، در سطح بالایی خودش از کامپوننت Counters شروع میشود و سپس فرزندان آنرا کامپوننتهای Counter تشکیل میدهند. به همین جهت فایل index.js را به صورت زیر ویرایش میکنیم تا به کامپوننت Counters اشاره کند:
سپس به فایل جدید src\components\counters.jsx مراجعه کرده و با استفاده از قطعه کدهای کمکی imrc و cc که در قسمتهای قبل با آنها آشنا شدیم، ساختار بدنهی کامپوننت جدید Counters را ایجاد میکنیم. اکنون در متد render آن، یک div را ایجاد کرده و داخل آن، چندین کامپوننت Counter را رندر میکنیم:
در این حالت اگر به مرورگر مراجعه کنیم، مشاهده خواهیم کرد که هر کامپوننت، state خاص خودش را دارد و از سایر کامپوننتها ایزوله است:
در مرحلهی بعد، بجای رندر و درج دستی این کامپوننتها، آرایهای از اشیاء counter را ایجاد کرده و سپس آنها را توسط متد Array.map رندر میکنیم:
در اینجا یک خاصیت جدید را به شیء منتسب به خاصیت state به نام counters اضافه کردهایم. این خاصیت حاوی آرایهای از اشیاء counter است که هر کدام دارای یک id (که در قسمت key ذکر خواهد شد) و مقداری اولیه است. سپس آرایهی this.state.counters را توسط متد map، رندر کردهایم. تا اینجا پس از ذخیرهی فایل و بارگذاری مجدد برنامه، همان خروجی قبلی را مشاهده خواهیم کرد.
ارسال دادهها به کامپوننتها
مشکل! مقدار value هر شیء شمارشگر تعریف شده، به کامپوننتهای مرتبط رندر شده اعمال نشدهاست. برای مثال اگر value اولین شیء را به 4 تغییر دهیم، هنوز هم این کامپوننت با همان مقدار صفر شروع به کار میکند. برای رفع این مشکل، به همان روشی که ویژگی key کامپوننت Counter را مقدار دهی کردیم، میتوان ویژگیهای سفارشی دیگری را تعریف و مقدار دهی کرد:
پس از تعریف ویژگیهای دلخواه value و selected که یکی از آنها به مقدار value شیء counter مرتبط متصل است، به خود کامپوننت Counter مراجعه کرده و سپس در ابتدای متد render آن، خاصیت props به ارث رسیده شدهی از کلاس پایهی Component را جهت بررسی بیشتر لاگ میکنیم:
پس از ذخیرهی فایل counter.jsx و بارگذاری مجدد برنامه، یک چنین خروجی در کنسول توسعه دهندگان مرورگر قابل مشاهده است:
خاصیت this.props، یک شیء سادهی جاوا اسکریپتی است و شامل تمام ویژگیهایی میباشد که ما در کامپوننت Counters برای هر کدام از کامپوننتهای Counter رندر شدهی توسط آن، تعریف کردیم. برای نمونه دو ویژگی جدید value و selected را که به تعاریف المانهای Counter در کامپوننت Counters اضافه کردیم، در اینجا به همراه مقادیر منتسب به آنها، قابل مشاهده هستند. البته در این خروجی، key را ملاحظه نمیکنید؛ چون هدف اصلی آن، معرفی یکتای المانها در DOM مجازی React است.
بنابراین اکنون میتوان به value تنظیم شدهی در کامپوننت Counters به صورت this.props.value در کامپوننت Counter دسترسی یافت و سپس از آن جهت مقدار دهی اولیهی counter استفاده کرد.
اکنون اگر تغییرات کامپوننت Counter را ذخیره کرده و به مرورگر مراجعه کنیم، در اولین بار نمایش برنامه و بدون اعمال هیچگونه تغییری، یک چنین خروجی حاصل میشود:
یک نکته: در اینجا selected={true} را داریم. اگر مقدار آنرا حذف کنیم، یعنی selected تنها درج شود، مقدار آن، همان true دریافت خواهد شد.
تعریف فرزند برای المانهای کامپوننتها
ویژگیهای اضافه شدهی به تعاریف المانهای کامپوننتها، توسط خاصیت this.props، به هر کدام از آن کامپوننتها منتقل میشوند. این خاصیت props، یک خاصیت ویژه را به نام children، نیز دارا است و از آن برای دسترسی به المانهای تعریف شدهی بین تگهای یک المان اصلی استفاده میشود:
در اینجا بین تگهای ابتدا و انتهای تعریف المان Counter، یک محتوا نیز تعریف شدهاست. اکنون اگر به خروجی کنسول توسعه دهندگان مرورگر دقت کنیم، خاصیت جدید اضافه شدهی children را نیز میتوان مشاهده کرد:
یک نمونه مثال واقعی این قابلیت، امکان تعریف محتوای دیالوگ باکسها، توسط استفاده کنندهی از آن است.
روش دیباگ برنامههای React
افزونهی مفید React developer tools را میتوانید برای مرورگرهای کروم و فایرفاکس، دریافت و نصب کنید. برای نمونه پس از نصب آن در مرورگر کروم، یک برگهی جدید به لیست برگههای کنسول توسعه دهندگان آن اضافه میشود:
همانطور که مشاهده کنید، درخت کامپوننتهای برنامه را در برگهی جدید Components، میتوان مشاهده کرد. در اینجا با انتخاب هر کدام از فرزندان این درخت، مشخصات آن نیز مانند props و state، در کنار صفحه ظاهر میشوند. همچنین در بالای همین قسمت، 4 آیکن مشاهدهی سورس، مشاهدهی DOM و یا لاگ کردن جزئیات شیء کامپوننت انتخابی در کنسول هم درج شدهاند:
که برای نمونه چنین خروجی را لاگ میکند:
بررسی تفاوتهای خواص props و state
در کامپوننت Counter، از props برای مقدار دهی اولیهی state استفاده میکنیم:
اکنون این سؤال مطرح میشود که چه تفاوتی بین props و state وجود دارد؟
- props حاوی اطلاعاتی است که به یک کامپوننت ارسال میکنیم؛ اما state حاوی اطلاعاتی است که مختص به آن کامپوننت بوده و private است. یعنی سایر کامپوننتها نمیتوانند به state کامپوننت دیگری دسترسی پیدا کنند. برای مثال در کامپوننت Counters، تمام attributes سفارشی تنظیم شدهی بر روی تعاریف المانهای کامپوننت Counter، جزئی از اطلاعات props خواهند بود. در اینجا نمیتوان به state کامپوننت مدنظری دسترسی یافت و آنرا مقدار دهی کرد. به همین ترتیب state کامپوننت Counters نیز در سایر کامپوننتها قابل دسترسی نیست.
- همچنین باید درنظر داشت که props، در مقایسه با state، فقط خواندنی است. به عبارتی مقدار ورودی به یک کامپوننت را داخل آن کامپوننت نمیتوان تغییر داد. برای مثال سعی کنید در داخل متد رویدادگردان کلیک موجود در کامپوننت Counter، مقدار this.props.value را به صفر تنظیم کنید. در این حالت با کلیک بر روی دکمهی Increment، بلافاصله خطای readonly بودن خواص شیء منتسب به props را دریافت میکنیم. در اینجا اگر نیاز است این مقدار را داخل کامپوننت تغییر دهیم، باید ابتدا این مقدار را دریافت کرده و سپس آنرا داخل state قرار دهیم. پس از آن امکان ویرایش اطلاعات منتسب به state، داخل یک کامپوننت وجود خواهد داشت.
صدور و مدیریت رخدادها
در ادامه میخواهیم در کنار هر دکمهی Increment کامپوننت شمارشگر، یک دکمهی Delete هم قرار دهیم:
مشکل! اگر کد مدیریتی handleDelete را در کامپوننت Counter قرار دهیم، چگونه باید به لیست آرایهی اشیاء counters والد آن، یعنی کامپوننت Counters که سبب رندر شدن کامپوننتهای شمارشگر شده (state = { counters: [ ] })، دسترسی یافت و شیءای را از آن حذف کرد؟ در React، کامپوننتی که state ای را تعریف میکند، باید کامپوننتی باشد که قرار است آنرا تغییر دهد و اطلاعات state هر کامپوننت، صرفا متعلق به آن کامپوننت بوده و جزو اطلاعات خصوصی آن است. بنابراین مدیریت حذف و یا افزودن کامپوننتها در لیست نمایش داده شده، باید جزو وظایف کامپوننت Counters باشد و نه Counter.
برای حل این مشکل، کامپوننت Counter تعریف شده (کامپوننت فرزند) باید سبب بروز رخداد onDelete شود تا کامپوننت Counters (کامپوننت والد)، آنرا توسط متد handleDelete مدیریت کند. بنابراین ابتدا به کامپوننت Counters (کامپوننت والد) مراجعه کرده و متد رویدادگردان handleDelete را به آن اضافه میکنیم:
سپس ارجاعی از این متد را به صورت خاصیتی از props به کامپوننت Counter (کامپوننت فرزند) ارسال خواهیم کرد؛ برای این منظور در کامپوننت Counters (کامپوننت والد)، ویژگی onDelete را به تعریف المان Counter اضافه کرده و آنرا با ارجاعی به متدhandleDelete مقدار دهی میکنیم:
پس از آن به کامپوننت Counter مراجعه کرده و دکمهی جدید Delete را به صورت زیر در کنار دکمهی Increment تعریف میکنیم:
در اینجا onClick، به خاصیت onDelete شیء props ارسالی به کامپوننت متصل شدهاست.
اکنون اگر برنامه را ذخیره کرده و پس از بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر بر روی دکمهی Delete کلیک کنیم، پیام «handleDelete called» در کنسول توسعه دهندگان مرورگر لاگ میشود. به این ترتیب کامپوننت فرزند سبب بروز رخدادی شده و والد آن، این رخداد را مدیریت میکند.
به روز رسانی state
تا اینجا دکمهی Delete فرزند، به متد handleDelete والد متصل شدهاست. مرحلهی بعد، پیاده سازی واقعی حذف یک المان از DOM مجازی و به روز رسانی state است. برای اینکار ابتدا به رخدادگردان onClick، در کامپوننت شمارشگر، مراجعه کرده و id دریافتی را به سمت والد ارسال میکنیم:
البته در سمت والد نیز باید این id را به صورت یک خاصیت جدید به props اضافه کنیم (تا this.props.id فوق کار کند)؛ چون ویژگی key، مختص DOM مجازی بوده و به props اضافه نمیشود:
اکنون این id را در کامپوننت والد دریافت و به آن واکنش نشان میدهیم:
همانطور که پیشتر نیز در این سری عنوان شده، در React، مقدار state را به صورت مستقیم تغییر نمیدهیم و اینکار باید از طریق متد setState آن صورت گیرد. به عبارت دیگر مستقیما خاصیت counters شیء منتسب به خاصیت state را تغییر نمیدهیم. ابتدا یک آرایهی جدید از المانها را تولید کرده و به متد setState ارسال میکنیم. سپس React، هم خاصیت counters و هم UI را بر این اساس به روز رسانی خواهد کرد. در اینجا، لیست جدید counters، بر اساس id دریافتی از کامپوننت فرزند، تولید شده و به متد this.setState ارسال میشود. در این حالت اگر برنامه را ذخیره کرده و پس از بارگذاری مجدد آن در مرورگر، بر روی دکمهی Delete هر ردیف کلیک کنیم، آن ردیف از UI حذف خواهد شد.
البته پیاده سازی ما تا به اینجا بدون مشکل کار میکند، اما به ازای هر خاصیت counter، یک ویژگی جدید را به تعریف المان مرتبط اضافه کردهایم که در طول زمان بیش از اندازه طولانی خواهد شد. برای رفع این مشکل، خود شیء counter را به صورت یک ویژگی جدید به کامپوننت مرتبط با آن ارسال میکنیم. به این ترتیب اگر در آینده خاصیتی را به این شیء اضافه کردیم، دیگر نیازی نیست تا آنرا به صورت دستی و مجزا تعریف کنیم. به همین جهت ابتدا تعریف المان Counter را به صورت زیر خلاصه میکنیم که در آن ویژگی جدید counter، حاوی کل شیء counter است:
سپس در سمت کامپوننت فرزند شمارشگر، دو تغییر this.props.counter.value و this.props.counter.id باید صورت گیرند تا مقادیر شیء counter به درستی خوانده شوند.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-07.zip
ترکیب کامپوننتها
در ادامه، همان برنامهی تا قسمت 5 را که کار نمایش یک counter را انجام میدهد، تکمیل میکنیم. در این برنامه اگر به فایل index.js دقت کنید، کار رندر تک کامپوننت Counter را انجام میدهیم:
ReactDOM.render(<Counter />, document.getElementById("root"));
برای نمایش این مفهوم، کامپوننت جدید src\components\counters.jsx را ایجاد میکنیم. قصد داریم در این کامپوننت، لیستی از کامپوننتهای Counter را رندر کنیم. سپس در index.js، بجای رندر کامپوننت Counter، کامپوننت جدید Counters را رندر میکنیم. به این ترتیب درخت کامپوننتهای برنامه، در سطح بالایی خودش از کامپوننت Counters شروع میشود و سپس فرزندان آنرا کامپوننتهای Counter تشکیل میدهند. به همین جهت فایل index.js را به صورت زیر ویرایش میکنیم تا به کامپوننت Counters اشاره کند:
import Counters from "./components/counters"; ReactDOM.render(<Counters />, document.getElementById("root"));
import React, { Component } from "react"; import Counter from "./counter"; class Counters extends Component { state = {}; render() { return ( <div> <Counter /> <Counter /> <Counter /> <Counter /> </div> ); } } export default Counters;
در مرحلهی بعد، بجای رندر و درج دستی این کامپوننتها، آرایهای از اشیاء counter را ایجاد کرده و سپس آنها را توسط متد Array.map رندر میکنیم:
import React, { Component } from "react"; import Counter from "./counter"; class Counters extends Component { state = { counters: [ { id: 1, value: 0 }, { id: 2, value: 0 }, { id: 3, value: 0 }, { id: 4, value: 0 } ] }; render() { return ( <div> {this.state.counters.map(counter => ( <Counter key={counter.id} /> ))} </div> ); } } export default Counters;
ارسال دادهها به کامپوننتها
مشکل! مقدار value هر شیء شمارشگر تعریف شده، به کامپوننتهای مرتبط رندر شده اعمال نشدهاست. برای مثال اگر value اولین شیء را به 4 تغییر دهیم، هنوز هم این کامپوننت با همان مقدار صفر شروع به کار میکند. برای رفع این مشکل، به همان روشی که ویژگی key کامپوننت Counter را مقدار دهی کردیم، میتوان ویژگیهای سفارشی دیگری را تعریف و مقدار دهی کرد:
render() { return ( <div> {this.state.counters.map(counter => ( <Counter key={counter.id} value={counter.value} selected={true} /> ))} </div> );
class Counter extends Component { state = { count: 0 }; render() { console.log("props", this.props); //...
خاصیت this.props، یک شیء سادهی جاوا اسکریپتی است و شامل تمام ویژگیهایی میباشد که ما در کامپوننت Counters برای هر کدام از کامپوننتهای Counter رندر شدهی توسط آن، تعریف کردیم. برای نمونه دو ویژگی جدید value و selected را که به تعاریف المانهای Counter در کامپوننت Counters اضافه کردیم، در اینجا به همراه مقادیر منتسب به آنها، قابل مشاهده هستند. البته در این خروجی، key را ملاحظه نمیکنید؛ چون هدف اصلی آن، معرفی یکتای المانها در DOM مجازی React است.
بنابراین اکنون میتوان به value تنظیم شدهی در کامپوننت Counters به صورت this.props.value در کامپوننت Counter دسترسی یافت و سپس از آن جهت مقدار دهی اولیهی counter استفاده کرد.
class Counter extends Component { state = { count: this.props.value };
یک نکته: در اینجا selected={true} را داریم. اگر مقدار آنرا حذف کنیم، یعنی selected تنها درج شود، مقدار آن، همان true دریافت خواهد شد.
تعریف فرزند برای المانهای کامپوننتها
ویژگیهای اضافه شدهی به تعاریف المانهای کامپوننتها، توسط خاصیت this.props، به هر کدام از آن کامپوننتها منتقل میشوند. این خاصیت props، یک خاصیت ویژه را به نام children، نیز دارا است و از آن برای دسترسی به المانهای تعریف شدهی بین تگهای یک المان اصلی استفاده میشود:
render() { return ( <div> {this.state.counters.map(counter => ( <Counter key={counter.id} value={counter.value} selected={true}> <h4>Counter #{counter.id}</h4> </Counter> ))} </div> ); }
یک نمونه مثال واقعی این قابلیت، امکان تعریف محتوای دیالوگ باکسها، توسط استفاده کنندهی از آن است.
روش دیباگ برنامههای React
افزونهی مفید React developer tools را میتوانید برای مرورگرهای کروم و فایرفاکس، دریافت و نصب کنید. برای نمونه پس از نصب آن در مرورگر کروم، یک برگهی جدید به لیست برگههای کنسول توسعه دهندگان آن اضافه میشود:
همانطور که مشاهده کنید، درخت کامپوننتهای برنامه را در برگهی جدید Components، میتوان مشاهده کرد. در اینجا با انتخاب هر کدام از فرزندان این درخت، مشخصات آن نیز مانند props و state، در کنار صفحه ظاهر میشوند. همچنین در بالای همین قسمت، 4 آیکن مشاهدهی سورس، مشاهدهی DOM و یا لاگ کردن جزئیات شیء کامپوننت انتخابی در کنسول هم درج شدهاند:
که برای نمونه چنین خروجی را لاگ میکند:
بررسی تفاوتهای خواص props و state
در کامپوننت Counter، از props برای مقدار دهی اولیهی state استفاده میکنیم:
class Counter extends Component { state = { count: this.props.value };
- props حاوی اطلاعاتی است که به یک کامپوننت ارسال میکنیم؛ اما state حاوی اطلاعاتی است که مختص به آن کامپوننت بوده و private است. یعنی سایر کامپوننتها نمیتوانند به state کامپوننت دیگری دسترسی پیدا کنند. برای مثال در کامپوننت Counters، تمام attributes سفارشی تنظیم شدهی بر روی تعاریف المانهای کامپوننت Counter، جزئی از اطلاعات props خواهند بود. در اینجا نمیتوان به state کامپوننت مدنظری دسترسی یافت و آنرا مقدار دهی کرد. به همین ترتیب state کامپوننت Counters نیز در سایر کامپوننتها قابل دسترسی نیست.
- همچنین باید درنظر داشت که props، در مقایسه با state، فقط خواندنی است. به عبارتی مقدار ورودی به یک کامپوننت را داخل آن کامپوننت نمیتوان تغییر داد. برای مثال سعی کنید در داخل متد رویدادگردان کلیک موجود در کامپوننت Counter، مقدار this.props.value را به صفر تنظیم کنید. در این حالت با کلیک بر روی دکمهی Increment، بلافاصله خطای readonly بودن خواص شیء منتسب به props را دریافت میکنیم. در اینجا اگر نیاز است این مقدار را داخل کامپوننت تغییر دهیم، باید ابتدا این مقدار را دریافت کرده و سپس آنرا داخل state قرار دهیم. پس از آن امکان ویرایش اطلاعات منتسب به state، داخل یک کامپوننت وجود خواهد داشت.
صدور و مدیریت رخدادها
در ادامه میخواهیم در کنار هر دکمهی Increment کامپوننت شمارشگر، یک دکمهی Delete هم قرار دهیم:
مشکل! اگر کد مدیریتی handleDelete را در کامپوننت Counter قرار دهیم، چگونه باید به لیست آرایهی اشیاء counters والد آن، یعنی کامپوننت Counters که سبب رندر شدن کامپوننتهای شمارشگر شده (state = { counters: [ ] })، دسترسی یافت و شیءای را از آن حذف کرد؟ در React، کامپوننتی که state ای را تعریف میکند، باید کامپوننتی باشد که قرار است آنرا تغییر دهد و اطلاعات state هر کامپوننت، صرفا متعلق به آن کامپوننت بوده و جزو اطلاعات خصوصی آن است. بنابراین مدیریت حذف و یا افزودن کامپوننتها در لیست نمایش داده شده، باید جزو وظایف کامپوننت Counters باشد و نه Counter.
برای حل این مشکل، کامپوننت Counter تعریف شده (کامپوننت فرزند) باید سبب بروز رخداد onDelete شود تا کامپوننت Counters (کامپوننت والد)، آنرا توسط متد handleDelete مدیریت کند. بنابراین ابتدا به کامپوننت Counters (کامپوننت والد) مراجعه کرده و متد رویدادگردان handleDelete را به آن اضافه میکنیم:
handleDelete = () => { console.log("handleDelete called."); };
<Counter key={counter.id} value={counter.value} selected={true} onDelete={this.handleDelete} />
<button onClick={this.props.onDelete} className="btn btn-danger btn-sm m-2" > Delete </button>
اکنون اگر برنامه را ذخیره کرده و پس از بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر بر روی دکمهی Delete کلیک کنیم، پیام «handleDelete called» در کنسول توسعه دهندگان مرورگر لاگ میشود. به این ترتیب کامپوننت فرزند سبب بروز رخدادی شده و والد آن، این رخداد را مدیریت میکند.
به روز رسانی state
تا اینجا دکمهی Delete فرزند، به متد handleDelete والد متصل شدهاست. مرحلهی بعد، پیاده سازی واقعی حذف یک المان از DOM مجازی و به روز رسانی state است. برای اینکار ابتدا به رخدادگردان onClick، در کامپوننت شمارشگر، مراجعه کرده و id دریافتی را به سمت والد ارسال میکنیم:
onClick={() => this.props.onDelete(this.props.id)}
<Counter key={counter.id} value={counter.value} selected={true} onDelete={this.handleDelete} id={counter.id} />
handleDelete = counterId => { console.log("handleDelete called.", counterId); const counters = this.state.counters.filter( counter => counter.id !== counterId ); this.setState({ counters }); // = this.setState({ counters: counters }); };
البته پیاده سازی ما تا به اینجا بدون مشکل کار میکند، اما به ازای هر خاصیت counter، یک ویژگی جدید را به تعریف المان مرتبط اضافه کردهایم که در طول زمان بیش از اندازه طولانی خواهد شد. برای رفع این مشکل، خود شیء counter را به صورت یک ویژگی جدید به کامپوننت مرتبط با آن ارسال میکنیم. به این ترتیب اگر در آینده خاصیتی را به این شیء اضافه کردیم، دیگر نیازی نیست تا آنرا به صورت دستی و مجزا تعریف کنیم. به همین جهت ابتدا تعریف المان Counter را به صورت زیر خلاصه میکنیم که در آن ویژگی جدید counter، حاوی کل شیء counter است:
<Counter key={counter.id} counter={counter} onDelete={this.handleDelete} />
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-07.zip
تمام برنامههای وب، از دادهها استفاده میکنند و امکان ذخیره سازی، به اشتراک گذاری و بازیابی آنها حتی زمانیکه اتصال به شبکه برقرار نیست، بسیار حائز اهمیت است. به همین جهت مرورگرهای امروزی نیز به همراه قابلیتهایی هستند تا این امر را سادهتر کنند. این محل ذخیره سازی، درون مرورگر کاربر بوده و دسترسی به آن نیز بسیار سریع است. همچنین امکان دسترسی به آن در حالت آفلاین و بدون اتصال به شبکه نیز میسر است. البته باید دقت داشت که بسته به نوع ذخیره سازی اطلاعات محلی انتخاب شده، حداکثر 10 مگابایت بیشتر در اختیار برنامه قرار نمیگیرد. همچنین دسترسی این اطلاعات وابستهاست به ماشین و وسیلهی مورد استفاده. برای مثال اگر کاربر از طریق سیستم و ماشین دیگری برنامه را مرور کند، دیگر دسترسی به اطلاعات محلی قبلی خود نخواهد داشت و یا اگر کاربر کش مرورگر را خالی کند، این اطلاعات نیز حذف میشوند.
حالتهای مختلف ذخیره سازی اطلاعات در مرورگر کاربر
Web Storage و یا Client-side storage در دو حالت کلی session storage و local storage قابل دسترسی است:
الف) session storage
در این حالت اطلاعات ذخیره شدهی در session storage، پس از بسته شدن مرورگر، به صورت خودکار حذف خواهند شد.
ب) local storage
اطلاعات ذخیره شدهی در local storage پس از بسته شدن مرورگر نیز باقی مانده و قابل دسترسی و بازیابی مجدد هستند. تاریخ انقضای آنها صرفا بر اساس خالی شدن دستی کش مرورگر توسط کاربر و یا حذف دستی اطلاعات آن توسط کدهای برنامه تعیین میشود.
هر دو حالت فوق به صورت ایزوله ارائه میشوند؛ با محدودیت حجم 10 مگابایت (جمع حجم نهایی هر دو حالت با هم، محدود به 10 مگابایت است). به این معنا که برنامههای هر دومین، تنها به محل ذخیره سازی خاص همان دومین دسترسی خواهند داشت.
همچنین API دسترسی به آنها synchronous است و کار کردن با آنها سادهاست.
البته Client-side storage به دو مورد فوق خلاصه نمیشود و شامل File Storage ،WebSQL ،IndexedDB و کوکیهای مرورگر نیز هست.
- File Storage هنوز مراحل آزمایشی خودش را طی میکند و مناسب برنامههای دنیای واقعی نیست.
- WebSQL قرار بود بر اساس بانک اطلاعاتی معروف SQLite ارائه شود؛ اما W3C در سال 2010 این استاندارد را منسوخ شده اعلام کرد و با IndexedDB جایگزین شد. دسترسی به آن async است و میتواند موضوع بحثی مجزا باشد.
- کوکیهای مرورگرها نیز یکی دیگر از روشهای ذخیره سازی اطلاعات در مرورگرها هستند و تنها به ذخیره سازی حداکثر 4096 بایت اطلاعات محدود هستند. کوکیها نیز همانند local storage پس از بسته شدن مرورگر باقی میمانند؛ اما برخلاف آن، دارای تاریخ انقضاء و همچنین قابلیت ارسال بین دومینها را نیز دارا میباشند. اگر تاریخ انقضای یک کوکی تعیین نشود، همانند session storage، در پایان کار مرورگر و بسته شدن آن، حذف خواهد شد.
تهیه یک سرویس Angular برای کار با Web Storage
جهت کپسوله سازی نحوهی کار با session storage و local storage میتوان سرویسی را برای اینکار تهیه کرد:
دسترسی به local storage از طریق شیء window.localStorage انجام میشود و کار با آن در برنامههای Angular، نیاز به وابستگی خاص دیگری ندارد. این مورد برای کار با session storage از طریق شیء window.sessionStorage صورت میگیرد. هر دو حالت، دارای متدهای setItem برای ذخیره سازی اطلاعات، getItem برای دریافت اطلاعات، بر اساس کلیدی مشخص و removeItem برای حذف اطلاعات کلیدی معلوم، هستند.
در حالت setItem اطلاعاتی را که مرورگرها ذخیره میکنند باید رشتهای باشد. به همین جهت توسط متد JSON.stringify میتوان یک شیء را تبدیل به رشته کرد و ذخیره نمود و در حالت getItem توسط متد JSON.parse، میتوان این رشته را مجددا به همان شیء پیشین خود تبدیل کرد و بازگشت داد.
محل صحیح تعریف BrowserStorageService
همانطور که در مطلب «سازماندهی برنامههای Angular توسط ماژولها» بررسی شد، محل صحیح تعریف این سرویس سراسری مشترک در بین کامپوننتها و ماژولهای برنامه، در CoreModule و پوشهی src\app\core\browser-storage.service.ts است:
و CoreModule نیز به AppModule اضافه میشود:
بنابراین یکی دیگر از روشهای به اشتراک گذاری اطلاعات در بین قسمتهای مختلف برنامه، ذخیره سازی آنها در session/local storage و سپس بازیابی آنها بر اساس کلیدهای مشخص آنها است.
مثالی از نحوهی کاربرد BrowserStorageService
برای آزمایش سرویس تهیه شده، از کامپوننت و قالب ذیل استفاده خواهیم کرد. در اینجا سرویس BrowserStorageService به سازندهی کلاس تزریق شدهاست و سپس دو حالت session storage و local storage مورد بررسی قرار گرفتهاند:
به همراه قالب:
در این حالت اگر برنامه را اجرا کنیم، یک چنین خروجی قابل مشاهده خواهد بود:
و اگر به برگهی Application کنسول ابزارهای توسعه دهندههای مرورگرها نیز مراجعه کنیم، این مقادیر ثبت شده را در دو حالت استفادهی از session storage و local storage، میتوان مشاهده کرد:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
حالتهای مختلف ذخیره سازی اطلاعات در مرورگر کاربر
Web Storage و یا Client-side storage در دو حالت کلی session storage و local storage قابل دسترسی است:
الف) session storage
در این حالت اطلاعات ذخیره شدهی در session storage، پس از بسته شدن مرورگر، به صورت خودکار حذف خواهند شد.
ب) local storage
اطلاعات ذخیره شدهی در local storage پس از بسته شدن مرورگر نیز باقی مانده و قابل دسترسی و بازیابی مجدد هستند. تاریخ انقضای آنها صرفا بر اساس خالی شدن دستی کش مرورگر توسط کاربر و یا حذف دستی اطلاعات آن توسط کدهای برنامه تعیین میشود.
هر دو حالت فوق به صورت ایزوله ارائه میشوند؛ با محدودیت حجم 10 مگابایت (جمع حجم نهایی هر دو حالت با هم، محدود به 10 مگابایت است). به این معنا که برنامههای هر دومین، تنها به محل ذخیره سازی خاص همان دومین دسترسی خواهند داشت.
همچنین API دسترسی به آنها synchronous است و کار کردن با آنها سادهاست.
البته Client-side storage به دو مورد فوق خلاصه نمیشود و شامل File Storage ،WebSQL ،IndexedDB و کوکیهای مرورگر نیز هست.
- File Storage هنوز مراحل آزمایشی خودش را طی میکند و مناسب برنامههای دنیای واقعی نیست.
- WebSQL قرار بود بر اساس بانک اطلاعاتی معروف SQLite ارائه شود؛ اما W3C در سال 2010 این استاندارد را منسوخ شده اعلام کرد و با IndexedDB جایگزین شد. دسترسی به آن async است و میتواند موضوع بحثی مجزا باشد.
- کوکیهای مرورگرها نیز یکی دیگر از روشهای ذخیره سازی اطلاعات در مرورگرها هستند و تنها به ذخیره سازی حداکثر 4096 بایت اطلاعات محدود هستند. کوکیها نیز همانند local storage پس از بسته شدن مرورگر باقی میمانند؛ اما برخلاف آن، دارای تاریخ انقضاء و همچنین قابلیت ارسال بین دومینها را نیز دارا میباشند. اگر تاریخ انقضای یک کوکی تعیین نشود، همانند session storage، در پایان کار مرورگر و بسته شدن آن، حذف خواهد شد.
تهیه یک سرویس Angular برای کار با Web Storage
جهت کپسوله سازی نحوهی کار با session storage و local storage میتوان سرویسی را برای اینکار تهیه کرد:
import { Injectable } from "@angular/core"; @Injectable() export class BrowserStorageService { getSession(key: string): any { const data = window.sessionStorage.getItem(key); return JSON.parse(data); } setSession(key: string, value: any): void { const data = value === undefined ? null : JSON.stringify(value); window.sessionStorage.setItem(key, data); } removeSession(key: string): void { window.sessionStorage.removeItem(key); } removeAllSessions(): void { for (const key in window.sessionStorage) { if (window.sessionStorage.hasOwnProperty(key)) { this.removeSession(key); } } } getLocal(key: string): any { const data = window.localStorage.getItem(key); return JSON.parse(data); } setLocal(key: string, value: any): void { const data = value === undefined ? null : JSON.stringify(value); window.localStorage.setItem(key, data); } removeLocal(key: string): void { window.localStorage.removeItem(key); } removeAllLocals(): void { for (const key in window.localStorage) { if (window.localStorage.hasOwnProperty(key)) { this.removeLocal(key); } } } }
در حالت setItem اطلاعاتی را که مرورگرها ذخیره میکنند باید رشتهای باشد. به همین جهت توسط متد JSON.stringify میتوان یک شیء را تبدیل به رشته کرد و ذخیره نمود و در حالت getItem توسط متد JSON.parse، میتوان این رشته را مجددا به همان شیء پیشین خود تبدیل کرد و بازگشت داد.
محل صحیح تعریف BrowserStorageService
همانطور که در مطلب «سازماندهی برنامههای Angular توسط ماژولها» بررسی شد، محل صحیح تعریف این سرویس سراسری مشترک در بین کامپوننتها و ماژولهای برنامه، در CoreModule و پوشهی src\app\core\browser-storage.service.ts است:
import { BrowserStorageService } from "./browser-storage.service"; import { NgModule } from "@angular/core"; import { CommonModule } from "@angular/common"; import { RouterModule } from "@angular/router"; @NgModule({ imports: [CommonModule, RouterModule], exports: [], // components that are used in app.component.ts will be listed here. declarations: [], // components that are used in app.component.ts will be listed here. providers: [BrowserStorageService] // singleton services of the whole app will be listed here. }) export class CoreModule { };
و CoreModule نیز به AppModule اضافه میشود:
import { CoreModule } from "./core/core.module"; @NgModule({ imports: [ //... CoreModule, //... RouterModule.forRoot(appRoutes) ], //... }) export class AppModule { }
بنابراین یکی دیگر از روشهای به اشتراک گذاری اطلاعات در بین قسمتهای مختلف برنامه، ذخیره سازی آنها در session/local storage و سپس بازیابی آنها بر اساس کلیدهای مشخص آنها است.
مثالی از نحوهی کاربرد BrowserStorageService
برای آزمایش سرویس تهیه شده، از کامپوننت و قالب ذیل استفاده خواهیم کرد. در اینجا سرویس BrowserStorageService به سازندهی کلاس تزریق شدهاست و سپس دو حالت session storage و local storage مورد بررسی قرار گرفتهاند:
import { BrowserStorageService } from "./../../core/browser-storage.service"; import { Component, OnInit } from "@angular/core"; @Component({ selector: "app-browser-storage-sample-test", templateUrl: "./browser-storage-sample-test.component.html", styleUrls: ["./browser-storage-sample-test.component.css"] }) export class BrowserStorageSampleTestComponent implements OnInit { fromSessionStorage = ""; fromLocalStorage = "" sessionStorageKey = "sessionStorageKey1"; localStorageKey = "localStorageKey1" constructor(private browserStorage: BrowserStorageService) { } ngOnInit() { } sessionStorageSetItem() { this.browserStorage.setSession(this.sessionStorageKey, "Val1"); } sessionStorageGetItem() { this.fromSessionStorage = this.browserStorage.getSession(this.sessionStorageKey); } localStorageSetItem() { this.browserStorage.setLocal(this.localStorageKey, { key1: "val1", key2: 2 }); } localStorageGetItem() { this.fromLocalStorage = JSON.stringify(this.browserStorage.getLocal(this.localStorageKey)); } }
<h1>Browser storage sample</h1> <div class="panel"> <button class="btn btn-primary" (click)="sessionStorageSetItem()" type="button">sessionStorage -> Set Item</button> <button class="btn btn-success" (click)="sessionStorageGetItem()" type="button">sessionStorage -> Get Item</button> <div class="alert alert-info" *ngIf="fromSessionStorage"> {{fromSessionStorage}} </div> </div> <div class="panel"> <button class="btn btn-warning" (click)="localStorageSetItem()" type="button">localStorage -> Set Item</button> <button class="btn btn-success" (click)="localStorageGetItem()" type="button">localStorage -> Get Item</button> <div class="alert alert-info" *ngIf="fromLocalStorage"> {{fromLocalStorage}} </div> </div>
در این حالت اگر برنامه را اجرا کنیم، یک چنین خروجی قابل مشاهده خواهد بود:
و اگر به برگهی Application کنسول ابزارهای توسعه دهندههای مرورگرها نیز مراجعه کنیم، این مقادیر ثبت شده را در دو حالت استفادهی از session storage و local storage، میتوان مشاهده کرد:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
اشتراکها
پایتون و VSCode
«...اگر برنامه نویس پایتون باشید
حتما محیط Pycharm را بهترین و راحتترین گزینه برنامه نویسی با این زبان
میدانید. اما در چند سال اخیر حضور قدرتمند Visual Code را نمیتوانید نادیده بگیرید...»
اشتراکها
کوپزیلا - مرورگر سبکِ چندسکویی
Netflix کتابخانه جاوااسکریپتی با نام Falcor برای خواندن دادهها از سرور معرفی کرده است که دادههای یک Single Domain Model را با استفاده از JSON Graph در اختیارتان قرار میدهد.
راهنماهای پروژهها
چگونه فایلهای PDF را نمایش دهیم؟
بهترین نمایشگر فایلهای PDF بدون شک نرم افزار رایگان Adobe Reader است. پس از نصب این برنامه، Active-X همراه آن در انواع و اقسام برنامهها و حتی صفحات وب نیز قابل استفاده است. برای نمونه به دو مطلب ذیل در سایت مراجعه نمائید:
استفاده از کنترلهای Active-X در WPF
نمایش یک فایل PDF در WinForms ، WPF و سیلورلایت
همچنین روشهای دیگری که عموما مبتنی بر تبدیل PDF به تصویر هستند نیز جهت نمایش فایلهای PDF کاربرد دارند. در لینک ذیل، جمع آوری مطالب مرتبطی را خواهید یافت:
iTextSharp
به علاوه مرورگرهای مدرن نیز در پی ارائه پشتیبانی توکاری از نمایش فایلهای PDF هستند. برای نمونه میتوان به پروژه PDF.js فایرفاکس که از نگارش 15 آن جرئی از فایرفاکس شده است، اشاره کرد.
استفاده از کنترلهای Active-X در WPF
نمایش یک فایل PDF در WinForms ، WPF و سیلورلایت
همچنین روشهای دیگری که عموما مبتنی بر تبدیل PDF به تصویر هستند نیز جهت نمایش فایلهای PDF کاربرد دارند. در لینک ذیل، جمع آوری مطالب مرتبطی را خواهید یافت:
iTextSharp
به علاوه مرورگرهای مدرن نیز در پی ارائه پشتیبانی توکاری از نمایش فایلهای PDF هستند. برای نمونه میتوان به پروژه PDF.js فایرفاکس که از نگارش 15 آن جرئی از فایرفاکس شده است، اشاره کرد.
بازخوردهای دوره
حذف یک ردیف از اطلاعات به همراه پویانمایی محو شدن اطلاعات آن توسط jQuery در ASP.NET MVC
برای Web Form هم به همین صورت است ؟ آیا این مثال برای وب فرم هم کاربرد دارد ؟ نحوه استفاده آن یکسان است ؟